پنجم‌ ، شماره‌ 1347‏‎ سپتامبر 1997 ، سال‌‏‎ شهريور 1376 ، 4‏‎ پنجشنبه‌ 13‏‎


رزپليمر‏‎ شركت‌‏‎
وصادركننده‌‏‎ توليدكننده‌‏‎ بزرگترين‌‏‎
پليمر‏‎ و‏‎ شيميائي‌‏‎ مواد‏‎ انواع‌‏‎

شيعه‌‏‎ الهي‌‏‎ حكمت‌‏‎ در‏‎ فلسفه‌‏‎ تحول‌‏‎


اين‌سنت‌‏‎ و‏‎ بوده‌‏‎ اسلام‌‏‎ در‏‎ عقلي‌‏‎ حيات‌‏‎ مركز‏‎ شيعه‌‏‎ جهان‌‏‎ هفتم‌ ، ‏‎ قرن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎
فلسفه‌‏‎ وگسترش‌‏‎ رواج‌‏‎ براي‌‏‎ مساعدي‌‏‎ محيط‏‎ ايران‌‏‎ در‏‎ شيعه‌‏‎ آيين‌‏‎ رسمي‌شدن‌‏‎ با‏‎
.است‌‏‎ يافته‌‏‎

:اشاره‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ دانش‌برين‌ ، ‏‎ اين‌‏‎.‎دارد‏‎ عجيبي‌‏‎ سرگذشت‌‏‎ آن‌ ، ‏‎ متعارف‌‏‎ معناي‌‏‎ فلسفه‌به‌‏‎
در‏‎ بسياري‌‏‎ ومباحثات‌‏‎ تحولات‌‏‎ منشاء‏‎ رسيد ، ‏‎ كمال‌‏‎ به‌‏‎ يونان‌‏‎ دانايان‌‏‎ كف‌‏‎
مباحث‌‏‎ به‌‏‎ دادن‌‏‎ ميدان‌‏‎ با‏‎ جهان‌اسلام‌ ، ‏‎ جمله‌ ، ‏‎ از‏‎ شد‏‎ ديگر‏‎ وجوامع‌‏‎ تمدنها‏‎
پرتوان‌‏‎ بسيار‏‎ و‏‎ گسترده‌‏‎ فلسفه‌اي‌‏‎ بسترايجاد‏‎ الهي‌ ، ‏‎ وحي‌‏‎ پرتو‏‎ در‏‎ عقلي‌‏‎
بدرستي‌‏‎ فلسفي‌‏‎ نحله‌‏‎ اين‌‏‎ سرنوشت‌‏‎ و‏‎ سرشت‌‏‎ كه‌هنوز‏‎ آنجا‏‎ از‏‎ اما‏‎.است‌‏‎ بوده‌‏‎
فهم‌‏‎ براي‌‏‎ نيز‏‎ مناسبي‌‏‎ سنجيداري‌‏‎ و‏‎ محك‌‏‎ نگرفته‌ ، ‏‎ قرار‏‎ وبررسي‌‏‎ داوري‌‏‎ مورد‏‎
.نيست‌‏‎ دست‌‏‎ در‏‎ آن‌‏‎ گستره‌‏‎ ودرك‌‏‎
فلسفه‌‏‎ بر‏‎ حاشيه‌اي‌‏‎ و‏‎ هامش‌‏‎ اسلامي‌ ، ‏‎ فلسفه‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎ گمان‌‏‎ را‏‎ بسياري‌‏‎
زمين‌‏‎ مغرب‏‎ در‏‎ زادگاه‌خود‏‎ به‌‏‎ سپس‌‏‎ يافت‌ ، ‏‎ ادامه‌‏‎ ابن‌رشد‏‎ تا‏‎ و‏‎ بود‏‎ يونان‌‏‎
همچون‌‏‎ برجسته‌اي‌‏‎ تحقيقات‌محققان‌‏‎ با‏‎ امروزه‌‏‎ داوري‌ ، ‏‎ اين‌‏‎.‎كرد‏‎ رجعت‌‏‎
در‏‎ فلسفه‌‏‎ زيرا‏‎.نيست‌‏‎ ديگرپذيرفتني‌‏‎.‎.‎.‎ و‏‎ آشتياني‌‏‎ كوربن‌ ، ‏‎ ايزوتسو ، ‏‎
عرفاني‌ ، ‏‎ و‏‎ اشراقي‌‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎ از‏‎ متاثر‏‎ سوو‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ كلام‌‏‎ و‏‎ وحي‌‏‎ با‏‎ تلاقي‌‏‎
متعالي‌‏‎ و‏‎ گسترده‌‏‎ جريان‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ مبدل‌‏‎ حكمت‌‏‎ شيعي‌به‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ حوزه‌‏‎ در‏‎
.نمود‏‎ تضمين‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ در‏‎ عقلي‌را‏‎ علوم‌‏‎ حيات‌‏‎
دوران‌‏‎ تا‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ اصلي‌‏‎ مولفه‌هاي‌‏‎ و‏‎ جريان‌‏‎ اين‌‏‎ اجمالي‌‏‎ سير‏‎ زير‏‎ مقاله‌‏‎
.است‌‏‎ خواندني‌‏‎ بسيار‏‎ اختصار ، ‏‎ عليرغم‌‏‎ كه‌‏‎ گرفته‌‏‎ بر‏‎ در‏‎ حاضر‏‎
معارف‌‏‎ سرويس‌‏‎

سيدعرب‏‎ حسن‌‏‎
و‏‎ فلسفه‌‏‎ باعلوم‌ ، ‏‎ مسلمانان‌‏‎ آشنايي‌‏‎ و‏‎ تمدن‌اسلامي‌‏‎ پيدايش‌‏‎ با‏‎ فلسفه‌ ، ‏‎
اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ جهاني‌‏‎ نهضت‌‏‎ يونان‌ ، ‏‎ تمدن‌‏‎ بخصوص‌‏‎ تمدنهاي‌پيشين‌‏‎ فرهنگ‌‏‎
بوده‌‏‎ ايران‌‏‎ آن‌‏‎ اصلي‌‏‎ سرزمين‌‏‎ امروز‏‎ تا‏‎ آغاز‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ نهضتي‌‏‎ آمد ، ‏‎ بوجود‏‎
و‏‎.‎است‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ اصلي‌‏‎ جريان‌‏‎ تكاملي‌‏‎ سير‏‎ حقيقت‌‏‎ در‏‎ تاريخ‌‏‎ اين‌‏‎است‌‏‎
اندلس‌ ، ‏‎ بزرگ‌‏‎ مكتب‏‎ و‏‎ فاطمي‌‏‎ دوره‌‏‎ در‏‎ مصر‏‎ در‏‎ فلسفي‌‏‎ نهضت‌‏‎ استثناي‌‏‎ به‌‏‎
رشد‏‎ ايران‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ سرزمين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ فلسفه‌اي‌‏‎ همان‌‏‎ اصولا‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎
و‏‎ افزوده‌‏‎ خود‏‎ وسيع‌‏‎ قلمرو‏‎ به‌‏‎ را‏‎ بسياري‌‏‎ مكاتب‏‎ قرون‌ ، ‏‎ طول‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ كرده‌‏‎
به‌‏‎ ديگر‏‎ سوي‌‏‎ از‏‎ و‏‎ هند‏‎ اسلامي‌‏‎ تمدن‌‏‎ به‌‏‎ سو‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خود‏‎ نفوذ‏‎ شعاع‌‏‎
بر‏‎ مبتني‌‏‎ اسلام‌‏‎ در‏‎ فلسفي‌‏‎ تفكر‏‎.است‌‏‎ گسترده‌‏‎ آناطولي‌‏‎ سرزمين‌هاي‌‏‎ و‏‎ شامات‌‏‎
كه‌‏‎ مبدا‏‎ به‌‏‎ بازگشت‌‏‎ (ب‏‎ ;مبدا‏‎ از‏‎ صعودي‌‏‎ حركت‌‏‎ (الف‌‏‎:‎است‌‏‎ مضاعف‌‏‎ مسير‏‎ دو‏‎
موضوعهاي‌‏‎ نبوت‌‏‎ و‏‎ وحي‌‏‎ كه‌‏‎ گرفت‌‏‎ شكل‌‏‎ محيطي‌‏‎ در‏‎ فلسفه‌‏‎ اين‌‏‎.دارد‏‎ نام‌‏‎ معاد‏‎
از‏‎ پس‌‏‎ قرن‌‏‎ چند‏‎ انديشه‌‏‎ اين‌‏‎ اساسي‌‏‎ نظام‌‏‎.‎مي‌رفتند‏‎ شمار‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ اساسي‌‏‎
در‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎.گرفت‌‏‎ شكل‌‏‎ ابن‌سينا‏‎ عصر‏‎ در‏‎ (ص‌‏‎)‎اسلام‌‏‎ پيامبر‏‎ رسالت‌‏‎
نزد‏‎ حكمت‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ عنوان‌حكمت‌تلقي‌‏‎ تحت‌‏‎ است‌‏‎ تشيع‌‏‎ مذهب‏‎ مهد‏‎ كه‌‏‎ ايران‌‏‎
و‏‎ استدلال‌‏‎ روش‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نقطه‌اي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ ايمان‌‏‎ و‏‎ عقل‌‏‎ ميعادگاه‌‏‎ شيعه‌ ، ‏‎
متفاوت‌‏‎ فلسفه‌‏‎ اصطلاحي‌‏‎ مفهوم‌‏‎ با‏‎ حكمت‌‏‎ اين‌‏‎.مي‌پيوندد‏‎ هم‌‏‎ به‌‏‎ ديني‌‏‎ اعتقاد‏‎
بلكه‌‏‎ نيست‌‏‎ استدلال‌‏‎ مقام‌‏‎ در‏‎ محض‌‏‎ عقلي‌‏‎ پژوهش‌‏‎ حاصل‌‏‎ حكمت‌ ، ‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎
و‏‎ درك‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نيرومندي‌‏‎ تحليلي‌‏‎ و‏‎ عقلي‌‏‎ فعاليت‌‏‎ زيربناي‌‏‎ و‏‎ ابتكار‏‎
چيزي‌‏‎ دريافت‌‏‎ و‏‎ درك‌‏‎ عبارتي‌‏‎ به‌‏‎ است‌ ، ‏‎ همراه‌‏‎ واقعيت‌‏‎ شهودي‌‏‎ و‏‎ عميق‌‏‎ دريافت‌‏‎
.است‌‏‎ دستيابي‌‏‎ و‏‎ وصول‌‏‎ قابل‌‏‎ آدمي‌‏‎ شعور‏‎ و‏‎ وجدان‌‏‎ براي‌‏‎ كه‌‏‎ واقعيت‌‏‎ وراي‌‏‎ در‏‎
خارجي‌‏‎ امري‌‏‎ انسان‌ ، ‏‎ حيات‌معنوي‌‏‎ با‏‎ مقايسه‌‏‎ در‏‎ حكمت‌‏‎ اين‌‏‎ ذاتي‌‏‎ غايت‌‏‎
آنان‌‏‎ كند‏‎ دين‌بري‌‏‎ از‏‎ را‏‎ مردم‌‏‎ بي‌آنكه‌‏‎ باشريعت‌ ، ‏‎ مطابقت‌‏‎ در‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎
اخص‌ ، ‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ حكمت‌‏‎ حكماي‌شيعه‌ ، ‏‎ نزد‏‎مي‌كند‏‎ دين‌حريص‌تر‏‎ كسب‏‎ به‌‏‎ را‏‎
مبدا‏‎ اين‌حكمت‌‏‎.‎است‌‏‎ او‏‎ اسماء‏‎ و‏‎ وافعال‌‏‎ صفات‌‏‎ و‏‎ خداوند‏‎ به‌‏‎ معرفت‌‏‎
حكمت‌ ، ‏‎ دراين‌‏‎مي‌شود‏‎ تلقي‌‏‎ جهان‌‏‎ انجام‌‏‎ و‏‎ آغاز‏‎ بين‌‏‎ راه‌‏‎ و‏‎ ايجاد‏‎ و‏‎ خلق‌‏‎
و‏‎ دانش‌‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ محسوب‏‎ معاد‏‎ و‏‎ مبدا‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ نفس‌‏‎ شناخت‌‏‎
نوع‌‏‎ اين‌‏‎داشت‌‏‎ خواهد‏‎ سرمدي‌‏‎ خسران‌‏‎ منشاء‏‎ فقدانش‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بزرگي‌‏‎ سعادت‌‏‎
مانده‌‏‎ جاي‌‏‎ بر‏‎ تشيع‌‏‎ عالم‌‏‎ در‏‎ امروز‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ نام‌‏‎ با‏‎ معرفت‌‏‎
در‏‎ فلسفي‌‏‎ سنت‌‏‎ اين‌‏‎.‎است‌‏‎ امروزين‌فلسفه‌‏‎ مفهوم‌‏‎ با‏‎ متفاوت‌‏‎ كاملا‏‎ و‏‎ است‌‏‎
ادامه‌‏‎ معاصر‏‎ زمان‌‏‎ تا‏‎ و‏‎ صفويه‌‏‎ عصر‏‎ تا‏‎ سينا‏‎ ابن‌‏‎ عصر‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ شيعي‌‏‎ ايران‌‏‎
واجد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ كاملي‌‏‎ انسان‌‏‎ متاله‌ ، ‏‎ حكيم‌‏‎ شيعه‌ ، ‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ در‏‎.دارد‏‎
حكمت‌‏‎ كمال‌‏‎ نشان‌‏‎ است‌ ، ‏‎ محدثان‌‏‎ و‏‎ متكلمان‌‏‎ حكيمان‌ ، ‏‎ عارفان‌ ، ‏‎ كمالات‌‏‎
و‏‎ آنها‏‎ از‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎ استيفاي‌‏‎ و‏‎ شهود‏‎ و‏‎ غيب‏‎ بين‌‏‎ جمع‌‏‎ ‎‏‏،‏‎ حكيم‌‏‎ در‏‎ متعاليه‌‏‎
با‏‎ را‏‎ معنوي‌‏‎ معاني‌‏‎ متاله‌ ، ‏‎ حكيم‌‏‎.‎است‌‏‎ ديگري‌‏‎ از‏‎ هيچيك‌‏‎ به‌‏‎ احتجاب‏‎ عدم‌‏‎
بلكه‌‏‎ محض‌ ، ‏‎ استدلال‌‏‎ براي‌‏‎ فقط‏‎ نه‌‏‎ وي‌‏‎ برهان‌‏‎ و‏‎ مي‌يابد ، ‏‎ نه‌گمان‌‏‎ و‏‎ كشف‌‏‎
در‏‎.‎است‌‏‎ حكمت‌‏‎ با‏‎ انس‌‏‎ منظور‏‎ به‌‏‎ و‏‎ علم‌‏‎ طالبان‌‏‎ در‏‎ استعداد‏‎ ايجاد‏‎ براي‌‏‎
تفكرناب ، ‏‎ مانند‏‎ خويشتن‌شناسي‌‏‎ و‏‎ مشروع‌‏‎ رياضت‌‏‎ متعاليه‌ ، ‏‎ حكمت‌‏‎ و‏‎ شيعه‌‏‎
نيست‌‏‎ قايل‌‏‎ جوهري‌‏‎ حركت‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ كسي‌‏‎ زيرا‏‎ است‌‏‎ عقلي‌‏‎ معارف‌‏‎ به‌‏‎ نيل‌‏‎ سبب‏‎
تجرد‏‎ از‏‎ غفلت‌‏‎ با‏‎ بنابراين‌‏‎ ببرد ، ‏‎ پي‌‏‎ خود‏‎ دروني‌‏‎ تحول‌‏‎ به‌‏‎ نمي‌تواند‏‎ هرگز‏‎
زيرا‏‎ آورد‏‎ بدست‌‏‎ طبيعت‌‏‎ ماوراء‏‎ اسرار‏‎ از‏‎ آگاهي‌‏‎ براي‌‏‎ راهي‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎ روح‌‏‎
نيزبي‌نصيب‏‎ خود‏‎ از‏‎ خارج‌‏‎ شناخت‌حقيقت‌‏‎ از‏‎ نشناخته‌‏‎ را‏‎ كه‌خود‏‎ كسي‌‏‎
بحث‌‏‎ اهل‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ شهود‏‎ اهل‌‏‎ هم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ شيعه‌‏‎ الهي‌‏‎ حكمت‌‏‎ جامعيت‌‏‎.‎است‌‏‎
از‏‎ تفكيك‌دين‌‏‎ انديشه‌‏‎ حكمت‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎مي‌كند‏‎ نايل‌‏‎ يقيني‌‏‎ به‌علم‌‏‎ را‏‎
عرفان‌ ، ‏‎ برهان‌ ، ‏‎ اساس‌‏‎ بر‏‎ درآن‌‏‎ تفكر‏‎ فعليت‌‏‎ زيرا‏‎ نيامده‌‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ فلسفه‌‏‎
شيعه‌‏‎ فلسفي‌‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎ رشد‏‎ عامل‌‏‎ تفكري‌‏‎ چنين‌‏‎.‎است‌‏‎ نبوي‌‏‎ حكمت‌‏‎ و‏‎ قرآن‌‏‎
و‏‎ نسازد‏‎ فلسفه‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ منزه‌تر‏‎ شريعت‌‏‎ حكمت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎مي‌باشد‏‎
فلسفه‌اي‌‏‎ بنابراين‌‏‎.‎كند‏‎ مقابله‌‏‎ شريعت‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ كوچكتر‏‎ فلسفه‌‏‎
پس‌‏‎ فقط‏‎ شود ، ‏‎ ملحوظ‏‎ كه‌اسلامي‌‏‎ است‌‏‎ شايسته‌‏‎ خصوصيت‌‏‎ و‏‎ سنخيت‌‏‎ حيث‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎
دوره‌هاي‌‏‎ در‏‎ تنها‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ از‏‎ نوع‌‏‎ اين‌‏‎.‎پيداكرد‏‎ ادامه‌‏‎ رشد‏‎ ابن‌‏‎ از‏‎
اوج‌‏‎ به‌‏‎ صفويه‌‏‎ دوره‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ اين‌‏‎ تا‏‎ يافت‌‏‎ توسعه‌‏‎ و‏‎ ربط‏‎ مغول‌‏‎ هجوم‌‏‎ از‏‎ بعد‏‎
در‏‎ و‏‎ ايران‌‏‎ در‏‎ تاريخي‌‏‎ حيث‌‏‎ از‏‎ تعبير ، ‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎رسيد‏‎ خلاقيت‌‏‎
عنوان‌‏‎ به‌‏‎ بعدها‏‎ و‏‎ شد‏‎ شناخته‌‏‎ حكمت‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كرد‏‎ ظهور‏‎ تشيع‌‏‎ مذهب‏‎
.يافت‌‏‎ رواج‌‏‎ جهان‌‏‎ از‏‎ ادراكش‌‏‎ و‏‎ احساس‌‏‎ از‏‎ نموداري‌‏‎ و‏‎ شيعه‌‏‎ وجدان‌‏‎ و‏‎ ضمير‏‎
(ع‌‏‎)‎اطهار‏‎ ائمه‌‏‎ احاديث‌‏‎ و‏‎ نصوص‌‏‎ اعلام‌‏‎ عصر‏‎ به‌‏‎ شيعه‌‏‎ در‏‎ فلسفه‌‏‎ تاريخ‌‏‎ مبدا‏‎
حكومت‌‏‎ هنگام‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ چرا‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ احاديث‌‏‎ اين‌‏‎.‎مي‌گردد‏‎ باز‏‎
با‏‎.‎گرديد‏‎ مبدل‌‏‎ شكوه‌‏‎ با‏‎ نهضتي‌‏‎ به‌‏‎ شيعي‌‏‎ محيط‏‎ در‏‎ و‏‎ ايران‌‏‎ در‏‎ صفويه‌‏‎
از‏‎ فلسفي‌‏‎ تامل‌‏‎ روش‌‏‎ شيعه‌ ، ‏‎ حكيمان‌‏‎ پراهميت‌‏‎ نوشته‌هاي‌‏‎ تعاليم‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ ظهور‏‎
اين‌‏‎ ديگر‏‎ سوي‌‏‎ از‏‎.‎مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ خوبي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ (‎ع‌‏‎)‎امامان‌‏‎ احاديث‌‏‎ ثمره‌‏‎
فلسفه‌‏‎ ماند ، ‏‎ ناشناخته‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ واقع‌‏‎ غفلت‌‏‎ مورد‏‎ سنت‌‏‎ اهل‌‏‎ مذهب‏‎ در‏‎ معارف‌‏‎
به‌‏‎ تنها‏‎ علميه‌‏‎ مدارس‌‏‎ در‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ بين‌‏‎ از‏‎ ابن‌رشد‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ مذهب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
حكمت‌‏‎ با‏‎ سنت‌‏‎ اهل‌‏‎ مذهب‏‎ در‏‎ فلسفي‌‏‎ ميراث‌‏‎.‎شد‏‎ اكتفا‏‎ منطق‌‏‎ درس‌‏‎ تدريس‌‏‎
مي‌رسد‏‎ خود‏‎ پايان‌‏‎ از‏‎ دوره‌اي‌‏‎ به‌‏‎ عربي‌‏‎ ابن‌‏‎ عرفان‌‏‎ با‏‎ و‏‎ سهروردي‌‏‎ مشرقي‌‏‎
.داشتند‏‎ رويارويي‌‏‎ مشرب‏‎ يوناني‌‏‎ فيلسوفان‌‏‎ و‏‎ متكلمان‌‏‎ با‏‎ تنها‏‎ آنها‏‎ كه‌‏‎
-فلسفي‌‏‎ تفكر‏‎ از‏‎ نوعي‌‏‎ كه‌‏‎ عربي‌‏‎ ابن‌‏‎ انديشه‌‏‎ جريان‌‏‎ شيعه‌‏‎ در‏‎ البته‌‏‎
حكمت‌‏‎ و‏‎ قديم‌‏‎ اسماعيليه‌‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎ با‏‎ آميزش‌‏‎ اثر‏‎ است‌در‏‎ عرفاني‌‏‎
جمهور‏‎ ابي‌‏‎ ابن‌‏‎ و‏‎ آملي‌‏‎ حيد‏‎ سيد‏‎ كه‌‏‎ داشته‌‏‎ تاثير‏‎ سهروردي‌‏‎ اشراقي‌‏‎
توسط‏‎ يگر‏‎ بار‏‎ مشائي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ هجري‌‏‎ هفتم‌‏‎ قرن‌‏‎ در‏‎.‎هستند‏‎ آن‌‏‎ نمونه‌هاي‌‏‎
ابن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ او‏‎شد‏‎ احياء‏‎ شيعي‌‏‎ متكلم‌‏‎ و‏‎ حكيم‌‏‎ طوسي‌‏‎ نصيرالدين‌‏‎ خواجه‌‏‎
محيط‏‎ نصير‏‎ خواجه‌‏‎ كوششهاي‌‏‎مي‌شود‏‎ محسوب‏‎ ايراني‌‏‎ دانشمند‏‎ بزرگترين‌‏‎ سينا‏‎
در‏‎ تفكر‏‎ اين‌‏‎ اوج‌‏‎.‎وجودآورد‏‎ به‌‏‎ (‎حكمت‌‏‎=)‎ فلسفه‌‏‎ از‏‎ نوعي‌‏‎ براي‌‏‎ را‏‎ مناسبي‌‏‎
شيعه‌‏‎ جهان‌‏‎ هفتم‌‏‎ قرن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎است‌‏‎ نمايان‌‏‎ دهم‌‏‎ قرن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مكاتب‏‎
اطلاع‌‏‎ ميرداماد‏‎ ظهور‏‎ عصر‏‎ تا‏‎ عصر‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ و‏‎ بوده‌‏‎ دراسلام‌‏‎ عقلي‌‏‎ حيات‌‏‎ مركز‏‎
ايران‌‏‎ در‏‎ شيعه‌‏‎ آيين‌‏‎ شدن‌‏‎ رسمي‌‏‎ با‏‎ فلسفي‌‏‎ سنت‌‏‎ اين‌‏‎.دست‌است‌‏‎ در‏‎ كمي‌‏‎
ترويج‌علوم‌‏‎ براي‌‏‎ را‏‎ مساعدي‌‏‎ محيط‏‎ كه‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ و‏‎ سياسي‌‏‎ آرامش‌‏‎ وبرقراري‌‏‎
حكمت‌‏‎ از‏‎ اين‌دوره‌‏‎ اصلي‌‏‎ شاخصه‌هاي‌‏‎.‎كرد‏‎ پيدا‏‎ ادامه‌‏‎ آورد‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ عقلي‌‏‎
اصفهان‌ ، ‏‎ مكتب‏‎:عبارتنداز‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ تقسيم‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مكتب‏‎ چند‏‎ به‌‏‎ شيعه‌‏‎
.خراسان‌ومكتبتهران‌‏‎ مكتب‏‎ شيراز ، ‏‎ مكتب‏‎
تاسيس‌‏‎ صفوي‌‏‎ عباس‌‏‎ شاه‌‏‎ وسلطنت‌‏‎ ايران‌‏‎ پادشاهي‌‏‎ تجديد‏‎ با‏‎ اصفهان‌ ، ‏‎ مكتب‏‎
عاملي‌ ، ‏‎ بهاءالدين‌‏‎ شيخ‌‏‎:‎از‏‎ عبارتند‏‎ مكتب‏‎ اين‌‏‎ اصلي‌‏‎ چهره‌هاي‌‏‎.‎شد‏‎
اين‌‏‎ ممتاز‏‎ چهره‌هاي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ ميرداماد‏‎فندرسكي‌‏‎ ميرابوالقاسم‌‏‎ ميرداماد ، ‏‎
احمد‏‎ سيد‏‎:مانند‏‎ كرد‏‎ جذب‏‎ خود‏‎ درس‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ زيادي‌‏‎ شاگردان‌‏‎ است‌‏‎ مكتب‏‎
احياي‌‏‎ در‏‎ كس‌‏‎ هر‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ او‏‎.اشكوري‌‏‎ قطبالدين‌‏‎ و‏‎ قزويني‌‏‎ خليل‌‏‎ ملا‏‎ علوي‌ ، ‏‎
محيط‏‎ نمودن‌‏‎ فراهم‌‏‎ و‏‎ تشيع‌‏‎ زمينه‌‏‎ در‏‎ و‏‎ اشراق‌‏‎ حكمت‌‏‎ و‏‎ بوعلي‌‏‎ فلسفه‌‏‎
چه‌‏‎ آن‌‏‎ طرح‌‏‎ در‏‎ ميرداماد‏‎.‎كرد‏‎ تلاش‌‏‎ ملاصدرا‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎ ظهور‏‎ براي‌‏‎ مناسبي‌‏‎
مقابل‌‏‎ در‏‎ كرده‌ ، ‏‎ ياد‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ انبياء‏‎ ياحكمت‌‏‎ يماني‌‏‎ خودفلسفه‌‏‎ كه‌‏‎
براي‌‏‎ و‏‎ كرد‏‎ بسيار‏‎ تلاش‌‏‎ است‌‏‎ عقل‌‏‎ بر‏‎ عمدتا‏‎ آن‌‏‎ اتكاء‏‎ كه‌‏‎ يوناني‌‏‎ فلسفه‌‏‎
از‏‎ پس‌‏‎ ميرداماد‏‎.‎كرد‏‎ مطرح‌‏‎ را‏‎ ماهيت‌‏‎ يا‏‎ وجود‏‎ اصالت‌‏‎ بحث‌‏‎ اولين‌بار‏‎
آثارش‌‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ در‏‎ او‏‎.‎داراست‌‏‎ را‏‎ ثالث‌‏‎ معلم‌‏‎ عنوان‌‏‎ فارابي‌ ، ‏‎ و‏‎ ارسطو‏‎
روش‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ابن‌سينا‏‎ فلسفه‌‏‎ و‏‎ داده‌‏‎ تطبيق‌‏‎ يكديگر‏‎ با‏‎ را‏‎ دين‌‏‎ و‏‎ فلسفه‌‏‎
به‌‏‎ شعر‏‎ در‏‎ ميرداماد‏‎.‎است‌‏‎ داده‌‏‎ رواج‌‏‎ شيعه‌‏‎ تعاليم‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎ و‏‎ اشراقي‌‏‎
سهروردي‌‏‎ معنوي‌‏‎ نفوذ‏‎ از‏‎ حاكي‌‏‎ عنوان‌‏‎ اين‌‏‎ انتخاب‏‎ و‏‎ داشته‌‏‎ تخلص‌‏‎ اشراق‌‏‎
او‏‎ عصر‏‎ حكماي‌‏‎ ساير‏‎ از‏‎ را‏‎ ميرداماد‏‎ افكار‏‎ اساسي‌ ، ‏‎ جنبه‌‏‎ دو‏‎.‎است‌‏‎ وي‌‏‎ در‏‎
تفكرش‌‏‎ شيوه‌‏‎ ديگر‏‎ و‏‎ آثارش‌‏‎ در‏‎ مباحث‌‏‎ نظم‌‏‎ چگونگي‌‏‎ نخست‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ متمايز‏‎
او‏‎ فلسفي‌‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎ همه‌‏‎ محور‏‎ و‏‎ عطف‌‏‎ نقطه‌‏‎ كه‌‏‎ دهري‌‏‎ موضوع‌حدوث‌‏‎ در‏‎
كه‌‏‎ فلسفه‌‏‎ و‏‎ حكمت‌‏‎ درباره‌‏‎ اسلامي‌‏‎ سنتي‌‏‎ كتابهاي‌‏‎ با‏‎ كتابقبسات‌‏‎.است‌‏‎
مي‌پردازند‏‎ الهيات‌‏‎ و‏‎ رياضيات‌‏‎ طبيعيات‌ ، ‏‎ به‌‏‎ سپس‌‏‎ و‏‎ اسلامي‌‏‎ منطق‌‏‎ به‌‏‎ معمولا‏‎
به‌‏‎ مربوط‏‎ ميرداماد‏‎ حكمت‌‏‎ امتياز‏‎ دومين‌‏‎.‎است‌‏‎ متفاوت‌‏‎ بسياري‌‏‎ جهات‌‏‎ از‏‎
مطرح‌‏‎ اسلامي‌‏‎ و‏‎ مسيحي‌‏‎ يونان‌ ، ‏‎ عالم‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ موضوعي‌‏‎ است‌‏‎ زمان‌‏‎ از‏‎ او‏‎ تصور‏‎
وسرمد‏‎ ‎‏‏، دهر‏‎ مقوله‌زمان‌‏‎ سه‌‏‎ به‌‏‎ واقعيت‌‏‎ تفكيك‌‏‎ با‏‎ ميرداماد‏‎ و‏‎ بوده‌‏‎
يافته‌‏‎ راه‌حلي‌‏‎ مسئله‌‏‎ اين‌‏‎ براي‌‏‎ هستند‏‎ قديم‌‏‎ انواع‌‏‎ از‏‎ سرمد‏‎ و‏‎ دهر‏‎ كه‌‏‎
هستي‌‏‎ جنبه‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌‏‎ صرف‌‏‎ نظري‌‏‎ و‏‎ منطقي‌‏‎ ميرداماد ، ‏‎ تفكيك‌‏‎ اين‌‏‎.‎است‌‏‎
اصفهان‌‏‎ مكتب‏‎ تاريخ‌‏‎ از‏‎ بعدي‌‏‎ دوره‌هاي‌‏‎ ميرداماد ، ‏‎ از‏‎ پس‌‏‎.دارد‏‎ شناسي‌‏‎
از‏‎ دوره‌اي‌‏‎ به‌‏‎ حقيقت‌‏‎ اين‌‏‎ نبوده‌‏‎ آساني‌‏‎ دوره‌‏‎ عصر‏‎ آن‌‏‎ فيلسوفان‌‏‎ براي‌‏‎
فاجعه‌‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ بخشيد‏‎ پايان‌‏‎ حسين‌‏‎ سلطان‌‏‎ شاه‌‏‎ زمان‌‏‎ در‏‎ و‏‎ اصفهان‌‏‎ صفويه‌‏‎
سوي‌‏‎ از‏‎ بي‌سابقه‌‏‎ وحشيگري‌هاي‌‏‎ با‏‎ همراه‌‏‎ محاصره‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ اصفهان‌‏‎ اشغال‌‏‎
از‏‎ گوشه‌اي‌‏‎ خواجويي‌‏‎ اسماعيل‌‏‎ ملا‏‎ نوشته‌هاي‌‏‎ از‏‎ صفحه‌اي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ افغانها‏‎
صفويان‌‏‎ سلسله‌‏‎ و‏‎ يافت‌‏‎ دوام‌‏‎ سال‌‏‎ نه‌‏‎ افغانها ، ‏‎ چيرگي‌‏‎است‌‏‎ شده‌‏‎ توصيف‌‏‎ آن‌‏‎
بودند‏‎ فاجعه‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎ معاصر‏‎ كه‌‏‎ فيلسوفاني‌‏‎داشت‌‏‎ ادامه‌‏‎ سال‌ 1149ق‌‏‎ تا‏‎
سلطان‌‏‎ خشم‌‏‎ سبب‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ (‎م‌1134ق‌‏‎) اردستاني‌‏‎ صادق‌‏‎ محمد‏‎ ملا‏‎ از‏‎ عبارتند‏‎
به‌‏‎ مهمي‌‏‎ اثر‏‎ او‏‎ از‏‎.‎كرد‏‎ تحمل‌‏‎ را‏‎ بسياري‌‏‎ ناملايمات‌‏‎ وي‌ ، ‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ حسين‌‏‎
بحث‌‏‎ آن‌‏‎ قواي‌‏‎ و‏‎ نفس‌‏‎ از‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ مانده‌‏‎ باقي‌‏‎ صادقيه‌‏‎ نام‌حكمت‌‏‎
اثبات‌‏‎ به‌‏‎ ابن‌سينا‏‎ با‏‎ مخالفت‌‏‎ در‏‎ و‏‎ ملاصدرا‏‎ از‏‎ پيروي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ است‌ ، ‏‎ كرده‌‏‎
و‏‎ كلي‌‏‎ پيوندنفس‌‏‎ تحليل‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ معتقد‏‎ او‏‎.‎است‌‏‎ پرداخته‌‏‎ خيال‌‏‎ تجرد‏‎
در‏‎ پيوند‏‎ اين‌‏‎ اساس‌‏‎ او‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎.دارد‏‎ وجود‏‎ مهمي‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مسايل‌‏‎ اجسام‌ ، ‏‎
شمار‏‎ به‌‏‎ كلي‌‏‎ نفس‌‏‎ تجلي‌‏‎ از‏‎ بارقه‌اي‌‏‎ فردي‌‏‎ ناطقه‌‏‎ نفوس‌‏‎.‎است‌‏‎ ظهور‏‎ و‏‎ تجلي‌‏‎
ديگري‌‏‎ شاگرد‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ تحرير‏‎ گيلاني‌‏‎ ملاحمزه‌‏‎ توسط‏‎ صادقيه‌‏‎ حكمت‌‏‎.‎مي‌رود‏‎
مكتب‏‎ ديگر‏‎ معاصر‏‎.‎است‌‏‎ نوشته‌‏‎ برآن‌‏‎ مفصلي‌‏‎ شرح‌‏‎ رضا‏‎ بن‌‏‎ علي‌‏‎ محمد‏‎ بنام‌‏‎
اشتغال‌‏‎ سينا‏‎ ابن‌‏‎ كتابهاي‌‏‎ تدريس‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ گيلاني‌‏‎ عنايت‌الله‌‏‎ اصفهان‌ ، ‏‎
باقي‌‏‎ وي‌‏‎ از‏‎ اثر‏‎ پانزده‌‏‎ كه‌‏‎ (م‌1135ق‌‏‎)‎ هندي‌‏‎ فاضل‌‏‎ همچنين‌‏‎.‎است‌‏‎ داشته‌‏‎
محمد‏‎ نواده‌‏‎ (‎م‌1159ق‌‏‎) الماسي‌‏‎ تقي‌‏‎ محمد‏‎ ميرزا‏‎ از‏‎ مي‌توان‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ مانده‌‏‎
امام‌‏‎ كبري‌‏‎ غيبت‌‏‎ درباره‌‏‎ اثري‌‏‎ الماسي‌‏‎ از‏‎.‎كرد‏‎ ياد‏‎ (‎م‌1070ق‌‏‎) مجلسي‌‏‎ تقي‌‏‎
(م‌1173ق‌‏‎) شيرازي‌‏‎ تبريزي‌‏‎ محمد‏‎ قطبالدين‌‏‎.‎است‌‏‎ مانده‌‏‎ باقي‌‏‎ (عج‌‏‎)‎دوازدهم‌‏‎
خواجويي‌‏‎ اسماعيل‌‏‎ ملا‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ مكتب‏‎ اين‌‏‎ اشراقي‌‏‎ حكماي‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎
رساله‌‏‎ پنجاه‌‏‎ و‏‎ صد‏‎ حدود‏‎ كه‌‏‎ برد‏‎ نام‌‏‎ او‏‎ از‏‎ مي‌توان‌‏‎ (م‌1171ق‌يا1173ق‌‏‎)‎
باقي‌‏‎ او‏‎ از‏‎ تشيع‌‏‎ اساسي‌‏‎ مباحث‌‏‎ و‏‎ مختلف‌‏‎ علوم‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎ مسائل‌‏‎ درباره‌‏‎
در‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ موهوم‌‏‎ رساله‌زمان‌‏‎ واسطه‌‏‎ به‌‏‎ بيشتر‏‎ او‏‎ شهرت‌‏‎.‎است‌‏‎
كرده‌‏‎ دفاع‌‏‎ ملاصدرا‏‎ نظريه‌‏‎ از‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ و‏‎ نوشته‌‏‎ خوانساري‌‏‎ جمال‌الدين‌‏‎ رد‏‎
شاگردان‌‏‎ و‏‎ (م‌1198ق‌‏‎)‎ آبادي‌‏‎ بيد‏‎ محمد‏‎ آقا‏‎ مكتب‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ دوم‌‏‎ گروه‌‏‎.‎است‌‏‎
اسماعيل‌‏‎ و‏‎ الماسي‌‏‎ تقي‌‏‎ محمد‏‎ ميرزا‏‎ شاگرد‏‎ بيدآبادي‌‏‎.دارند‏‎ قرار‏‎ او‏‎
داشته‌‏‎ اشتغال‌‏‎ ملاصدرا‏‎ كتابهاي‌‏‎ تدريس‌‏‎ به‌‏‎ اصفهان‌‏‎ در‏‎ و‏‎ بوده‌‏‎ خواجويي‌‏‎
پزشكي‌‏‎ توسط‏‎ سال‌ 1209ق‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ نوشته‌‏‎ كيميا‏‎ در‏‎ رساله‌اي‌‏‎ بيدآبادي‌‏‎است‌‏‎
آبادي‌‏‎ خاتون‌‏‎ ابوالقاسم‌‏‎:‎از‏‎ عبارتند‏‎ او‏‎ شاگردان‌‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ شرح‌‏‎ اصفهاني‌‏‎
و‏‎ است‌‏‎ نوشته‌‏‎ كافي‌‏‎ ويژه‌اصول‌‏‎ به‌‏‎ شيعي‌‏‎ مباحث‌‏‎ در‏‎ رساله‌اي‌‏‎ كه‌‏‎ (م‌1203ق‌‏‎)‎
صاحبنظر‏‎ فقهي‌‏‎ علوم‌‏‎ و‏‎ اخلاق‌‏‎ فلسفه‌ ، ‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ (م‌1209ق‌‏‎)‎ نراقي‌‏‎ مهدي‌‏‎ نيز‏‎
.دارد‏‎ رواج‌‏‎ درسي‌‏‎ كتاب‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ السعادات‌‏‎ رساله‌جامع‌‏‎بوده‌‏‎
اين‌‏‎ معاصر‏‎ نيز‏‎ ملاصدرا‏‎ كتابالمشاعر‏‎ شارح‌‏‎ شيرازي‌‏‎ اردكاني‌‏‎ احمد‏‎ ميرزا‏‎
.است‌‏‎ داشته‌‏‎ اشتغال‌‏‎ تدريس‌‏‎ به‌‏‎ شيراز‏‎ در‏‎ سال‌ 1225ق‌‏‎ در‏‎ وي‌‏‎ ;بوده‌‏‎ دوره‌‏‎
(م‌1246ق‌‏‎) جمشيدنوري‌‏‎ ملاعلي‌‏‎ آخوند‏‎ اصفهان‌ ، ‏‎ مكتب‏‎ حكماي‌‏‎ از‏‎ سوم‌‏‎ گروه‌‏‎
در‏‎ تحصيلات‌‏‎ اتمام‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎.‎است‌‏‎ بيدآبادي‌‏‎ شاگردان‌‏‎ معروفترين‌‏‎ از‏‎ او‏‎.‎است‌‏‎
آثار‏‎ درباره‌‏‎ او‏‎ از‏‎ مهمي‌‏‎ تقريرات‌‏‎.‎رفت‌‏‎ اصفهان‌‏‎ به‌‏‎ قزوين‌‏‎ و‏‎ مازندران‌‏‎
و‏‎ نوشته‌‏‎ توحيد‏‎ سوره‌‏‎ به‌‏‎ مفصلي‌‏‎ تفسير‏‎ نيز‏‎ و‏‎ است‌‏‎ دست‌‏‎ در‏‎ ملاصدرا‏‎
ملا‏‎ از‏‎ عبارتند‏‎ شاگردانش‌‏‎.‎است‌‏‎ موجود‏‎ مسيحي‌‏‎ مبلغ‌‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ از‏‎ جوابيه‌اي‌‏‎
و‏‎ نوشته‌‏‎ ملاصدرا‏‎ برآثار‏‎ بسياري‌‏‎ شرحهاي‌‏‎ كه‌‏‎ (‎م‌1277ق‌‏‎)‎ اصفهاني‌‏‎ اسماعيل‌‏‎
.دارد‏‎ طوسي‌‏‎ نصيرالدين‌‏‎ خواجه‌‏‎ برتجريدالاعتقاد‏‎ شرحي‌‏‎ نيز‏‎

يك‌‏‎ در‏‎ تا‏‎ يافتند‏‎ ادامه‌‏‎ اسلام‌‏‎ جهان‌‏‎ در‏‎ فلسفي‌‏‎ جريان‌‏‎ شيرازچهار‏‎ مكتب‏‎
راس‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آوردند‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ را‏‎ واحدي‌‏‎ وجريان‌‏‎ رسيدند‏‎ يكديگر‏‎ به‌‏‎ نقطه‌‏‎
چهره‌هاي‌‏‎ برجسته‌ترين‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ او‏‎.‎است‌‏‎ شيرازي‌‏‎ ملاصدراي‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مكتب‏‎ آن‌‏‎
وي‌‏‎ بود ، ‏‎ انحطاط‏‎ به‌‏‎ رو‏‎ عقلي‌‏‎ علوم‌‏‎ كه‌‏‎ دوره‌اي‌‏‎ در‏‎است‌‏‎ تشيع‌‏‎ فكري‌‏‎ حيات‌‏‎
تعبير‏‎ اشراقي‌‏‎ و‏‎ مشايي‌‏‎ حكماي‌‏‎ و‏‎ يونان‌‏‎ فلسفه‌‏‎ ميراث‌‏‎ ساختن‌‏‎ هماهنگ‌‏‎ با‏‎
و‏‎ ظاهري‌‏‎ جنبه‌هاي‌‏‎ در‏‎ اسلام‌‏‎ تعاليم‌‏‎ با‏‎ نيز‏‎ و‏‎ داده‌‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ تازه‌اي‌‏‎
و‏‎ لازم‌‏‎ شرط‏‎ را‏‎ نفس‌‏‎ تهذيب‏‎ ملاصدرا‏‎.كرد‏‎ احياء‏‎ را‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ باطني‌اش‌‏‎
به‌‏‎ عمل‌‏‎ و‏‎ روحاني‌‏‎ فضايل‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ فلسفه‌‏‎ و‏‎ قرارداد‏‎ حكمت‌‏‎ مطالعه‌‏‎ مكمل‌‏‎
آراسته‌‏‎ بود ، ‏‎ رفته‌‏‎ ميان‌‏‎ از‏‎ باستان‌‏‎ تمدن‌‏‎ انحطاط‏‎ دوران‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ شعاير‏‎
باستان‌‏‎ يونان‌‏‎ فرزانگان‌‏‎ حكمت‌‏‎ ميان‌‏‎ تطبيق‌‏‎ و‏‎ تلفيق‌‏‎ در‏‎ سرانجام‌‏‎ و‏‎ گرداند‏‎
حكمت‌‏‎ قرن‌‏‎ نه‌‏‎ تاريخي‌‏‎ سير‏‎ ملاصدرا‏‎ با‏‎.‎يافت‌‏‎ توفيق‌‏‎ قرآن‌‏‎ و‏‎ شيعي‌‏‎ اسلام‌‏‎ و‏‎
و‏‎ ذوقي‌‏‎ و‏‎ استدلالي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ حقايق‌‏‎ و‏‎ رسيد‏‎ خود‏‎ مطلوب‏‎ كمال‌‏‎ مرحله‌‏‎ به‌‏‎ اسلامي‌‏‎
اين‌‏‎ در‏‎.يافت‌‏‎ امتزاج‌‏‎ جهان‌‏‎ درباره‌‏‎ كلي‌‏‎ و‏‎ وسيع‌‏‎ نظر‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ آسماني‌‏‎ وحي‌‏‎
شده‌‏‎ حل‌‏‎ اشراق‌‏‎ و‏‎ مشاء‏‎ فلسفي‌‏‎ مكاتب‏‎ اختلاف‌‏‎ مورد‏‎ مسايل‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ فلسفه‌‏‎
يك‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌‏‎ ملاصدراالتقاطي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ منتقدين‌ ، ‏‎ نظرات‌‏‎ برخي‌‏‎ عليرغم‌‏‎.است‌‏‎
فلسفه‌‏‎ جانشين‌‏‎ را‏‎ وجود‏‎ ملاصدرااصالت‌‏‎.‎است‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ از‏‎ خاص‌‏‎ نظام‌‏‎
رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎دانست‌‏‎ ماهيت‌‏‎ بر‏‎ مقدم‌‏‎ و‏‎ اصيل‌‏‎ را‏‎ وجود‏‎ و‏‎ كرد‏‎ ماهيت‌‏‎ سنتي‌‏‎
نشان‌‏‎ خوبي‌‏‎ به‌‏‎ فلسفه‌‏‎ اين‌‏‎كرد‏‎ ايجاد‏‎ اسلامي‌‏‎ فلسفه‌‏‎ در‏‎ حقيقي‌‏‎ انقلابي‌‏‎
تمامي‌‏‎.‎يابد‏‎ تكاملي‌‏‎ جهشي‌‏‎ اسلام‌‏‎ در‏‎ توانست‌‏‎ شيعي‌‏‎ حكمت‌‏‎ چگونه‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎
وجدان‌‏‎ بر‏‎ كلي‌‏‎ به‌طور‏‎ و‏‎ ايراني‌‏‎ فلسفه‌‏‎ بر‏‎ امروز‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ ملاصدرا‏‎ انديشه‌هاي‌‏‎
حفظ‏‎ سنتي‌‏‎ مكتبحكمت‌‏‎ كه‌‏‎ كجا‏‎ هر‏‎ در‏‎ تاثير‏‎ اين‌‏‎ عمق‌‏‎ گذاشته‌ ، ‏‎ تاثير‏‎ شيعي‌‏‎
بديع‌‏‎ صبغه‌اي‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مسايل‌‏‎ طرح‌‏‎ در‏‎ ملاصدرا‏‎ روش‌‏‎ اصالت‌‏‎.‎پيداست‌‏‎ باشد‏‎ شده‌‏‎
‎‏‏،‏‎(شرعي‌‏‎) رسمي‌‏‎ دين‌‏‎:ركن‌‏‎ سه‌‏‎ ساختن‌‏‎ يگانه‌‏‎ در‏‎ او‏‎ كوشش‌‏‎ بيشترين‌‏‎.‎دارد‏‎
او‏‎ پيروان‌‏‎.‎است‌‏‎ (فلسفه‌‏‎)‎ عقلي‌‏‎ تبيين‌‏‎ و‏‎ (كشف‌‏‎)‎ اشراق‌‏‎ حصول‌‏‎ با‏‎ نفس‌‏‎ تزكيه‌‏‎
را‏‎ وحدتي‌‏‎ اما‏‎ داشتند‏‎ تكيه‌‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ مختلف‌‏‎ جنبه‌هاي‌‏‎ بر‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎
هستي‌‏‎ پيرامون‌‏‎ تحقيق‌‏‎ با‏‎ ملاصدرا‏‎كردند‏‎ حفظ‏‎ بود‏‎ بخشيده‌‏‎ استقرار‏‎ او‏‎ كه‌‏‎
تشكيك‌ ، ‏‎ اصل‌‏‎ به‌‏‎ سير‏‎ و‏‎ وجود‏‎ اصالت‌‏‎ به‌‏‎ ماهيت‌‏‎ اصالت‌‏‎ از‏‎ بحث‌‏‎ انتقال‌‏‎ و‏‎
تبيين‌‏‎ و‏‎ مسائل‌‏‎ اصل‌‏‎ طرح‌‏‎ به‌‏‎ ابتداء‏‎ او‏‎.است‌‏‎ داشته‌‏‎ فراواني‌‏‎ نوآوريهاي‌‏‎
نيز‏‎ و‏‎ اسلام‌‏‎ و‏‎ يونان‌‏‎ حكماي‌‏‎ مباني‌‏‎ با‏‎ آشنايي‌‏‎ بعد‏‎ و‏‎ گذشتگان‌‏‎ مطالب‏‎ درست‌‏‎
مباني‌‏‎ همان‌‏‎ از‏‎ جديد‏‎ فروع‌‏‎ استنباط‏‎ بعد‏‎ و‏‎ پرداخت‌‏‎ تحريف‌‏‎ از‏‎ آنها‏‎ حفظ‏‎
به‌‏‎ اكتفا‏‎ عدم‌‏‎ و‏‎ گذشتگان‌‏‎ آراء‏‎ بين‌‏‎ منصفانه‌اي‌‏‎ داوري‌‏‎ آخر‏‎ در‏‎ و‏‎ نمود‏‎
وجود ، ‏‎ اصالت‌‏‎ وجود ، ‏‎ تشكيك‌‏‎ وحدت‌ ، ‏‎ قبيل‌‏‎ از‏‎ مسائلي‌‏‎ او‏‎.نمود‏‎ صرف‌‏‎ برهان‌‏‎
بر‏‎ را‏‎ فلسفي‌‏‎ مسائل‌‏‎ از‏‎ ديگر‏‎ بسياري‌‏‎ و‏‎ معقول‌‏‎ و‏‎ عاقل‌‏‎ اتحاد‏‎ جوهري‌ ، ‏‎ حركت‌‏‎
فلسفي‌‏‎ طرح‌‏‎ در‏‎ را‏‎ مباحث‌‏‎ اين‌‏‎ تمامي‌‏‎ كه‌‏‎ اين‌‏‎ ضمن‌‏‎ و‏‎ كرد‏‎ مطرح‌‏‎ مبنا‏‎ همين‌‏‎
.كرد‏‎ محكم‌‏‎ نيز‏‎ را‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ اساسي‌‏‎ پايه‌هاي‌‏‎ رساند‏‎ كمال‌‏‎ به‌‏‎ خود‏‎
دين‌‏‎ ميان‌‏‎ هماهنگي‌‏‎ و‏‎ امتزاج‌‏‎ در‏‎ هرچيز‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ ملاصدرا‏‎ كوششهاي‌‏‎ از‏‎ بخشي‌‏‎
كه‌‏‎ را‏‎ نهضتي‌‏‎ شد‏‎ موفق‌‏‎ سرانجام‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ خلاصه‌‏‎ فلسفه‌‏‎ و‏‎ شيعه‌‏‎ تعاليم‌‏‎ مخصوصا‏‎
اين‌‏‎.‎رساند‏‎ ثمر‏‎ به‌‏‎ بود‏‎ شده‌‏‎ آغاز‏‎ هماهنگي‌‏‎ اين‌‏‎ پيرايش‌‏‎ براي‌‏‎ كندي‌‏‎ از‏‎
از‏‎ كه‌‏‎ چه‌‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ اشراقي‌‏‎ و‏‎ ذوقي‌‏‎ و‏‎ استدلالي‌‏‎ روش‌‏‎ چگونه‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ سير‏‎
در‏‎.‎مي‌شود‏‎ منجر‏‎ متعالي‌‏‎ حقيقت‌‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ بالاخره‌‏‎ رسيده‌‏‎ انسان‌‏‎ به‌‏‎ وحي‌‏‎
او‏‎.‎هستند‏‎ هماهنگ‌‏‎ مجموعه‌‏‎ يك‌‏‎ دين‌‏‎ و‏‎ فلسفه‌‏‎ عرفان‌ ، ‏‎ ملاصدرا ، ‏‎ انديشه‌‏‎
او‏‎ فلسفه‌‏‎ در‏‎.‎دهد‏‎ نشان‌‏‎ آثارش‌‏‎ و‏‎ زندگي‌‏‎ در‏‎ را‏‎ هماهنگي‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ كوشيد‏‎
همين‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ دارد‏‎ نزديك‌‏‎ پيوندي‌‏‎ حديث‌‏‎ و‏‎ قرآن‌‏‎ و‏‎ فلسفه‌‏‎ با‏‎ عقلي‌‏‎ برهان‌‏‎
عرفاني‌ ، احاديث‌‏‎ شهود‏‎ منطقي‌ ، ‏‎ مباحث‌‏‎ از‏‎ تركيبي‌‏‎ را‏‎ ملاصدرا‏‎ آثار‏‎ دليل‌‏‎
كيفيت‌‏‎ مقدس‌ ، ‏‎ متون‌‏‎ رمزي‌‏‎ تاويل‌‏‎ با‏‎ او‏‎.‎دانسته‌اند‏‎ قرآني‌‏‎ آيات‌‏‎ و‏‎ نبوي‌‏‎
تفكر‏‎ عقلاني‌ ، ‏‎ شهود‏‎ با‏‎ و‏‎ مي‌رساند‏‎ اثبات‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ وحي‌‏‎ باطني‌‏‎ معني‌‏‎ عرفاني‌‏‎
همين‌‏‎ با‏‎ ملاصدرا‏‎.‎مي‌كند‏‎ عرفاني‌‏‎ شناخت‌‏‎ كلي‌‏‎ حقايق‌‏‎ راتابع‌‏‎ عقلي‌‏‎ و‏‎ بحثي‌‏‎
تمام‌‏‎ كه‌‏‎ هدفي‌‏‎ مي‌پردازد‏‎ عرفاني‌‏‎ معرفت‌‏‎ پرتو‏‎ در‏‎ علم‌‏‎ و‏‎ دين‌‏‎ تركيب‏‎ به‌‏‎ روش‌‏‎
با‏‎ را‏‎ خود‏‎ آراء‏‎ توانست‌‏‎ اين‌رو‏‎ از‏‎.‎بودند‏‎ آن‌‏‎ دنبال‌‏‎ به‌‏‎ اسلامي‌‏‎ فلاسفه‌‏‎
مشاء‏‎ حكماي‌‏‎ كه‌‏‎ اساسي‌‏‎ مشكلات‌‏‎ كه‌‏‎ كند‏‎ هماهنگ‌‏‎ نحوي‌‏‎ به‌‏‎ اسلامي‌‏‎ تعاليم‌‏‎
به‌‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ غزالي‌‏‎ و‏‎ بودند‏‎ مواجه‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ قرآن‌‏‎ تعاليم‌‏‎ درمقابل‌‏‎
اين‌‏‎ دارد‏‎ خاص‌‏‎ اهميت‌‏‎ به‌ويژه‌‏‎ كه‌‏‎ آنچه‌‏‎.‎شود‏‎ حل‌‏‎ بود‏‎ گرفته‌‏‎ ايراد‏‎ آنها‏‎
ارسطويي‌‏‎ طبيعيات‌‏‎ از‏‎ و‏‎ بطلميوسي‌‏‎ نجوم‌‏‎ از‏‎ را‏‎ هيئت‌‏‎ علم‌‏‎ ملاصدرا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
شهودي‌‏‎ و‏‎ عقلي‌‏‎ علوم‌‏‎ مجموع‌‏‎ ملاصدرا‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ بنابراين‌‏‎.‎ساخت‌‏‎ مستقل‌‏‎
علوم‌‏‎ كمالات‌‏‎ همه‌‏‎ واجد‏‎ بساطت‌ ، ‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بسيط‏‎ حقيقت‌‏‎ يك‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌‏‎
و‏‎ اشراق‌‏‎ و‏‎ مشاء‏‎ مكاتب‏‎ ساير‏‎ از‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ اساسي‌‏‎ امتياز‏‎.است‌‏‎ ديگر‏‎
از‏‎ جهت‌‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ علوم‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ كدام‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ ابن‌عربي‌‏‎ عرفاني‌‏‎ مكتب‏‎
ارزش‌‏‎ سه‌‏‎ اين‌‏‎ جمع‌‏‎ كه‌‏‎ حالي‌‏‎ در‏‎ مي‌كردند‏‎ اكتفا‏‎ قرآن‌‏‎ و‏‎ برهان‌‏‎ عرفان‌ ، ‏‎ جهات‌‏‎
.مي‌شود‏‎ تلقي‌‏‎ شيراز‏‎ متعاليه‌‏‎ مكتب‏‎ اصلي‌‏‎ عنصر‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ ملاصدرا‏‎ نزد‏‎
از‏‎ فلسفي‌‏‎ مسائل‌‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ در‏‎ نبوده‌‏‎ مكتبها‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بي‌تاثير‏‎ او‏‎ البته‌‏‎
عمل‌‏‎ شهود‏‎ و‏‎ كشف‌‏‎ مبتني‌بر‏‎ برهان‌‏‎ يعني‌‏‎ اشراق‌‏‎ مكتب‏‎ به‌‏‎ شبيه‌‏‎ روش‌‏‎ حيث‌‏‎
دو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خود‏‎ فلسفي‌‏‎ مبادي‌‏‎ ديگر‏‎ مسايل‌‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ طرح‌‏‎ در‏‎ حتي‌‏‎.‎مي‌كند‏‎
و‏‎ تشكيك‌‏‎ و‏‎ مشاء‏‎ مكتب‏‎ از‏‎ را‏‎ صورت‌‏‎ و‏‎ ماده‌‏‎ نظريه‌‏‎ في‌المثل‌‏‎.‎مي‌گيرد‏‎ مكتب‏‎
گرفته‌‏‎ اشراق‌‏‎ مكتب‏‎ از‏‎ را‏‎ ثابته‌‏‎ اعيان‌‏‎ و‏‎ انواع‌‏‎ ارباب‏‎ و‏‎ وجود‏‎ تشديد‏‎
خلق‌‏‎ نظريه‌‏‎ مانند‏‎ عربي‌‏‎ ابن‌‏‎ ويژه‌‏‎ به‌‏‎ صوفيه‌‏‎ آثار‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ بعلاوه‌‏‎.‎است‌‏‎
براي‌‏‎ و‏‎ درآورده‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مبادي‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ وجود‏‎ وحدت‌‏‎ و‏‎ جوهر‏‎ مدام‌ ، ‏‎
صورت‌‏‎ به‌‏‎ ازملاصدرا‏‎ قبل‌‏‎ آراء‏‎ اين‌‏‎.‎است‌‏‎ افزوده‌‏‎ فلسفه‌‏‎ به‌‏‎ نخستين‌بار‏‎
صورت‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ نرفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ وي‌‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎ فلسفي‌‏‎ مكتبهاي‌‏‎ در‏‎ فلسفي‌‏‎ مباني‌‏‎
حكمت‌‏‎ از‏‎ جديدي‌‏‎ صورت‌‏‎ پايه‌گذار‏‎ ملاصدرا‏‎ رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎بود‏‎ نيافته‌‏‎ منطقي‌‏‎
ملاصدرا‏‎ كتاب‏‎ مهمترين‌‏‎.‎دارد‏‎ شهرت‌‏‎ متعاليه‌‏‎ حكمت‌‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شيعي‌‏‎
درتمام‌‏‎ او‏‎.است‌‏‎ الاربعه‌‏‎ العقليه‌‏‎ في‌الاسفار‏‎ المتعاليه‌‏‎ الحكمه‌‏‎
تفسيري‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎ سيره‌‏‎ بين‌‏‎ تمايز‏‎ عدم‌‏‎ كه‌‏‎ كلي‌‏‎ اصل‌‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ خود‏‎ نوشتارهاي‌‏‎
اصول‌‏‎ درشرح‌‏‎ آورده‌‏‎ اسفار‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ آن‌چه‌‏‎ او‏‎مي‌كند‏‎ پيروي‌‏‎ است‌‏‎ وي‌‏‎
عقايدي‌‏‎ اصول‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ كرده‌‏‎ رعايت‌‏‎ قرآن‌‏‎ وتفسير‏‎ الغيب‏‎ ومفاتيح‌‏‎ كافي‌‏‎
را‏‎ حقيقي‌‏‎ معرفتهاي‌‏‎ همه‌‏‎ آورده‌‏‎ فراهم‌‏‎ (ع‌‏‎)‎ائمه‌‏‎ نصوص‌‏‎ حاشيه‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ را‏‎
با‏‎ ملاصدرا‏‎ شناسي‌‏‎ انسان‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ معرفي‌‏‎ ظهور‏‎ يك‌‏‎ با‏‎ تجلي‌‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎
عنوان‌‏‎ به‌‏‎ (ع‌‏‎)‎دوازدهم‌‏‎ امام‌‏‎ ظهور‏‎ انتظار‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ شيعي‌‏‎ شناسي‌‏‎ معاد‏‎
با‏‎ شناسي‌‏‎ انسان‌‏‎ اين‌‏‎.‎دارد‏‎ كامل‌‏‎ مطابقت‌‏‎ مي‌شود‏‎ بيان‌‏‎ كامل‌‏‎ انسان‌‏‎ ظهور‏‎
نفس‌‏‎ هبوط‏‎ از‏‎ عبارت‌‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ پيوند‏‎ نفس‌‏‎ و‏‎ جهان‌‏‎ تكوين‌‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ نظريه‌اي‌‏‎
ظهور‏‎ نقطه‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ انساني‌‏‎ صورت‌‏‎ تا‏‎ آن‌‏‎ تدريجي‌‏‎ صعود‏‎ و‏‎ نازل‌‏‎ مراتب‏‎ در‏‎
مابعدالطبيعه‌‏‎ و‏‎ طبيعيات‌‏‎ در‏‎ شناسي‌‏‎ انسان‌‏‎ تداوم‌‏‎ و‏‎ ملكوت‌‏‎ آستانه‌‏‎ در‏‎ آن‌‏‎
بود‏‎ خواهد‏‎ مادي‌‏‎ اصالت‌‏‎ مفهوم‌‏‎ نه‌‏‎ ماده‌‏‎ مفهوم‌‏‎ صورت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ معاد‏‎ و‏‎
.روحي‌‏‎ اصالت‌‏‎ مفهوم‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎
دارد‏‎ ادامه‌‏‎



.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎