شماره‌ 2259‏‎ ‎‏‏،‏‎4 Nov 2000 آبان‌1379 ، ‏‎ شنبه‌ 14‏‎
Front Page
National
International
Across Iran
Metropolitan
Features
Life
Business
Sports
World Sports
Science/Culture
Arts
Environment
Articles
Last Page
Advertisements

گو؟‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ يا‏‎ گويي‌‏‎ تك‌‏‎


ايرانيان‌‏‎ فرهنگي‌‏‎ و‏‎ اجتماعي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ آسيبشناسي‌‏‎ به‌‏‎ نگاهي‌‏‎
در‏‎ روانشناختي‌‏‎ سازوكارهاي‌‏‎ شناخت‌‏‎ بر‏‎ مبتني‌‏‎ نگاه‌‏‎ :‎اشاره‌‏‎
و‏‎ فرهنگي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ تحليل‌‏‎ در‏‎ اجتماعي‌ ، ‏‎ مسائل‌‏‎ با‏‎ پيوند‏‎
اين‌‏‎.‎دارد‏‎ نام‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ روانشناسي‌‏‎ ملت‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ مردمان‌‏‎ اجتماعي‌‏‎
و‏‎ روانشناسي‌‏‎ علوم‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خود‏‎ بنيانهاي‌‏‎ رشته‌اي‌ ، ‏‎ ميان‌‏‎ دانش‌‏‎
تحليل‌‏‎ و‏‎ شناخت‌‏‎ براي‌‏‎ رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.برمي‌گيرد‏‎ جامعه‌شناسي‌‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ بهره‌گيري‌‏‎ با‏‎ مي‌توان‌‏‎ فرهنگي‌‏‎ و‏‎ اجتماعي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎
يك‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ در‏‎ پژوهش‌‏‎ با‏‎.‎پرداخت‌‏‎ بررسي‌‏‎ به‌‏‎ دانش‌‏‎
كه‌‏‎ شد‏‎ روبه‌رو‏‎ ورفتارهايي‌‏‎ كنشها‏‎ برخي‌‏‎ با‏‎ ملت‌ ، مي‌توان‌‏‎
برخي‌‏‎.‎شده‌اند‏‎ تثبيت‌‏‎ و‏‎ نهادينه‌‏‎ بي‌شماري‌‏‎ دورانهاي‌‏‎ طي‌‏‎ در‏‎
اجتماعي‌‏‎ رخساره‌هاي‌‏‎ بر‏‎ استوار‏‎ مسلما‏‎ كه‌‏‎ رفتارها ، ‏‎ اين‌‏‎ از‏‎
طبقه‌بندي‌‏‎ و‏‎ گزينش‌‏‎ به‌‏‎ است‌ ، ‏‎ خاصي‌‏‎ سياسي‌‏‎ و‏‎ اقتصادي‌‏‎ و‏‎
.مي‌زنند‏‎ دست‌‏‎ نوپديد‏‎ اجتماعي‌‏‎ و‏‎ فرهنگي‌‏‎ جديد‏‎ داده‌هاي‌‏‎
گفت‌وگوي‌‏‎ و‏‎ فرهنگ‌‏‎ شدن‌‏‎ جهاني‌‏‎ امروزه‌‏‎ كه‌‏‎ اينجاست‌‏‎ مهم‌‏‎ نكته‌‏‎
به‌‏‎ را‏‎ رفتارها‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ جهاني‌ ، ‏‎ سطح‌‏‎ در‏‎ فرهنگها‏‎
ما‏‎ رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎است‌‏‎ واداشته‌‏‎ ژرف‌‏‎ دگرگوني‌‏‎ و‏‎ سنجش‌‏‎ و‏‎ ارزيابي‌‏‎
بنيانهاي‌‏‎ و‏‎ جهاني‌‏‎ شرايط‏‎ با‏‎ متناسب‏‎ بايد‏‎ نيز‏‎ ايرانيان‌‏‎
فرهنگي‌‏‎ و‏‎ اجتماعي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ شناسي‌‏‎ آسيب‏‎ به‌‏‎ بومي‌‏‎ -دروني‌‏‎
مثبت‌‏‎ سويه‌هاي‌‏‎ و‏‎ نكات‌‏‎ بايد‏‎ پايه‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎.‎يازيم‌‏‎ دست‌‏‎ خويش‌‏‎
بقاياي‌‏‎ رابويژه‌‏‎ خويش‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ كردارهاي‌‏‎ منفي‌‏‎ و‏‎
شناسايي‌‏‎ است‌ ، ‏‎ تحول‌‏‎ و‏‎ پيشرفت‌‏‎ بر‏‎ مانعي‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ رفتارهايي‌‏‎
پژوهشهاي‌‏‎ در‏‎ "توكويل‌‏‎" چون‌‏‎ انديشمنداني‌‏‎ كه‌‏‎ امري‌‏‎.‎كنيم‌‏‎
بدان‌‏‎ جديد ، ‏‎ دنياي‌‏‎ سياسي‌‏‎ و‏‎ اجتماعي‌‏‎ تحولات‌‏‎ بررسي‌‏‎ در‏‎ خويش‌‏‎
در‏‎ تفكري‌‏‎ و‏‎ نگرش‌‏‎ رفتار ، ‏‎ بسا‏‎ چه‌‏‎.‎داشته‌اند‏‎ عمده‌اي‌‏‎ توجه‌‏‎
نيست‌‏‎ چنين‌‏‎ اين‌‏‎ امروزه‌‏‎ ولي‌‏‎ شده‌‏‎ تلقي‌‏‎ رهگشا‏‎ و‏‎ مثبت‌‏‎ دوره‌اي‌‏‎
و‏‎ فرهنگ‌‏‎ بازخواني‌‏‎ با‏‎ مگر‏‎ نمي‌آيد‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ مهم‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎
.آن‌‏‎ در‏‎ مندرج‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ آسيبشناسي‌‏‎ ازجمله‌‏‎
و‏‎ بررسي‌‏‎ به‌‏‎ چشم‌انداز‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ مي‌آيد‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مطلبي‌‏‎
به‌‏‎ قرنها‏‎ كه‌‏‎ گويي‌‏‎ تك‌‏‎ شيوه‌‏‎ بر‏‎ مبتني‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ ارزيابي‌‏‎
مي‌‏‎ داشت‌‏‎ جريان‌‏‎ ايران‌‏‎ در‏‎ استبدادي‌‏‎ نظامهاي‌‏‎ حاكميت‌‏‎ دليل‌‏‎
خصلتها‏‎ بقاياي‌‏‎ اصلاح‌‏‎ و‏‎ كشف‌‏‎ امكان‌‏‎ رهگذر‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ تا‏‎ پردازد‏‎
.آيد‏‎ فراهم‌‏‎ ما‏‎ در‏‎ دوران‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ باقيمانده‌‏‎ رفتارهاي‌‏‎ و‏‎
انديشه‌‏‎ و‏‎ فرهنگ‌‏‎ گروه‌‏‎
هر‏‎.‎است‌‏‎ كلامي‌‏‎ جمعي‌‏‎ كنش‌‏‎ نوع‌‏‎ دو‏‎ "شنود‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎"و‏‎ "تك‌گويي‌‏‎"
.دارد‏‎ متمايزي‌‏‎ نتايج‌‏‎ و‏‎ كاركردها‏‎ ويژگي‌ها ، ‏‎ دو ، ‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ يك‌‏‎
اين‌‏‎ جوامع‌‏‎ از‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎ خصوصيات‌‏‎ با‏‎ مطابق‌‏‎ و‏‎ باستان‌‏‎ زمان‌‏‎ از‏‎
در‏‎.‎است‌‏‎ بوده‌‏‎ متداول‌‏‎ و‏‎ غالب‏‎ كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ آن‌‏‎ يا‏‎
در‏‎ تك‌گويانه‌اي‌‏‎ شيوه‌‏‎ اسلام‌‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎ دوران‌‏‎ از‏‎ ايران‌‏‎
ميان‌‏‎ در‏‎ ويژه‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ يكديگر‏‎ با‏‎ انسان‌ها‏‎ كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎
.داشت‌‏‎ غلبه‌‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ حكومت‌‏‎
يا‏‎)‎ تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ برخي‌‏‎ اختصار‏‎ به‌‏‎ مقاله‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
به‌‏‎ آن‌ ، ‏‎ به‌‏‎ بخشيدن‌‏‎ وضوح‌‏‎ براي‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ بررسي‌‏‎ (گويانه‌‏‎ تك‌‏‎
.مي‌شود‏‎ اشاره‌‏‎ نيز‏‎ شنودي‌‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ شيوه‌‏‎ از‏‎ جنبه‌هايي‌‏‎
در‏‎ شيوه‌اي‌‏‎ -‎عام‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ -‎را‏‎ تك‌گويي‌‏‎:تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎
رابطه‌‏‎ سوي‌‏‎ دو‏‎ از‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مي‌دانيم‌‏‎ كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎
مي‌گويد‏‎ را‏‎ خود‏‎ حرف‌‏‎ فقط‏‎ ديگري‌‏‎ مصالح‌‏‎ و‏‎ منافع‌‏‎ به‌‏‎ بي‌اعتنا‏‎
است‌‏‎ طلب‏‎ در‏‎ فقط‏‎ مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ توجه‌‏‎ نيز‏‎ ديگري‌‏‎ سخن‌‏‎ به‌‏‎ اگر‏‎ و‏‎
با‏‎ شيوه‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ اگر‏‎.بشنود‏‎ ديگري‌‏‎ كلام‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ حرف‌‏‎ كه‌‏‎
شيوه‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ روست‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ مي‌كنيم‌‏‎ ياد‏‎ "كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎"
بلكه‌‏‎ -‎گفت‌وشنود‏‎ همچون‌‏‎ -كلامي‌‏‎ متقابل‌‏‎ ارتباط‏‎ معرف‌‏‎ نه‌‏‎
تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎است‌‏‎ يكديگر‏‎ از‏‎ سخن‌گويي‌‏‎ طرفين‌‏‎ جدايي‌‏‎ معرف‌‏‎
بسيار‏‎ چه‌‏‎نيست‌‏‎ ديگر‏‎ سوي‌‏‎ شنيدن‌‏‎ و‏‎ سوي‌‏‎ يك‌‏‎ گفتن‌‏‎ فقط‏‎ برآمد‏‎
يكسره‌‏‎ خود ، ‏‎ باطن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ گفت‌وشنودي‌‏‎ ظاهر‏‎ به‌‏‎ كلامي‌‏‎ مبادلات‌‏‎
پي‌‏‎ در‏‎ فقط‏‎ ديگري‌‏‎ سخن‌‏‎ در‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎ هستند ، ‏‎ تك‌گويانه‌‏‎
آن‌‏‎ به‌‏‎ ديگري‌‏‎ تسليم‌‏‎ اعلام‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ خويش‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ تاييد‏‎ شنيدن‌‏‎
سوي‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ بالطبع‌‏‎ آنها‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ سخنراني‌هايي‌‏‎ بسيار‏‎ چه‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎
ارتباط‏‎ همچون‌‏‎ امامي‌بايد‏‎ شنونده‌ ، ‏‎ سوي‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ گوينده‌‏‎
كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎ تك‌گويي‌در‏‎.‎شود‏‎ شناخته‌‏‎ شنودي‌‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎
ايران‌‏‎ درتاريخ‌‏‎ استبدادي‌‏‎ حكومت‌هاي‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ حكومت‌‏‎
به‌‏‎ مستبد‏‎ حاكم‌‏‎ يعني‌‏‎ سوي‌‏‎ يك‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌يافته‌‏‎ بروز‏‎ صورت‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎
مي‌گرفته‌‏‎ قرار‏‎ وحده‌‏‎ متكلم‌‏‎ موضع‌‏‎ در‏‎ فقط‏‎ حكومت‌‏‎ تجلي‌‏‎ عنوان‌‏‎
در‏‎.‎صرف‌‏‎ شنونده‌‏‎ در‏‎ شاه‌‏‎ جز‏‎ به‌‏‎ مردم‌‏‎ همه‌‏‎ يعني‌‏‎ ديگر‏‎ سوي‌‏‎ و‏‎
توجه‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ خاص‌‏‎ جنبه‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ عمدتا‏‎ مقاله‌‏‎ اين‌‏‎
اين‌‏‎ معرف‌‏‎ كرد‏‎ خواهيم‌‏‎ ذكر‏‎ را‏‎ مواردي‌‏‎ كه‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎.‎داريم‌‏‎
به‌‏‎ مردم‌ ، ‏‎ و‏‎ حكومت‌‏‎ بين‌‏‎ در‏‎ كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ نظر‏‎
يافته‌‏‎ تسري‌‏‎ نيز‏‎ مردم‌‏‎ خود‏‎ ميان‌‏‎ كلامي‌‏‎ مناسبات‌‏‎ به‌‏‎ ضرورت‌‏‎
.است‌‏‎
كه‌‏‎ گفت‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ خاص‌‏‎ جنبه‌‏‎ اين‌‏‎ سنجش‌‏‎ در‏‎
و‏‎ استبدادي‌‏‎ حكومت‌‏‎ ميان‌‏‎ "بندگي‌‏‎ -‎خدايگان‌‏‎" رابطه‌‏‎ بازتاب‏‎
حاكم‌‏‎ كه‌‏‎ تك‌گو‏‎.است‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ كلامي‌ ، ‏‎ رويارويي‌‏‎ در‏‎ مردم‌‏‎
به‌‏‎ مردم‌‏‎ همه‌‏‎ و‏‎ گرفته‌‏‎ قرار‏‎ كل‌‏‎ داناي‌‏‎ موضع‌‏‎ در‏‎ است‌‏‎ مستبد‏‎
و‏‎ نمي‌دانند‏‎ هيچ‌‏‎ يا‏‎ او‏‎ گويانه‌‏‎ تك‌‏‎ سخنان‌‏‎ شنوندگان‌‏‎ عنوان‌‏‎
چه‌‏‎ آن‌‏‎ -يا‏‎ و‏‎ هستند‏‎ انديشه‌وزري‌‏‎ قدرت‌‏‎ از‏‎ ناتوان‌‏‎ يعني‌‏‎
خود‏‎ اتكاي‌‏‎ به‌‏‎ چون‌‏‎ -‎مي‌شود‏‎ گفته‌‏‎ موكدتر‏‎ و‏‎ صريح‌تر‏‎
اين‌‏‎ بنابر‏‎ و‏‎ مي‌غلتند‏‎ در‏‎ فكري‌‏‎ انحراف‌‏‎ به‌‏‎ قطعا‏‎ بينديشند‏‎
حاكم‌‏‎ رسالات‌‏‎ مهم‌ترين‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ -‎انحراف‌شان‌‏‎ از‏‎ جلوگيري‌‏‎ براي‌‏‎
ابلاغ‌‏‎ احكام‌‏‎ و‏‎ باتجويزات‌‏‎ همواره‌‏‎ كه‌‏‎ بايد‏‎ -‎مي‌باشد‏‎ مستبد‏‎
به‌‏‎ نگرش‌‏‎ نوع‌‏‎ اين‌‏‎.‎شوند‏‎ هدايت‌‏‎ فكري‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ او‏‎ سوي‌‏‎ از‏‎ شده‌‏‎
در‏‎ طولاني‌‏‎ بس‌‏‎ سابقه‌‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ حكومت‌‏‎ ميان‌‏‎ كلامي‌‏‎ رويارويي‌‏‎
مي‌شود ، ‏‎ مربوط‏‎ مردمان‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ تا‏‎":دارد‏‎ ايران‌‏‎
تا‏‎ است‌‏‎ داده‌‏‎ چيرگي‌‏‎ پادشاه‌‏‎ رادر‏‎ ذاتي‌‏‎ دانايي‌‏‎ آفريدگار‏‎
فرمانروايي‌‏‎ با‏‎ و‏‎ بدني‌‏‎ قدرت‌‏‎ همپشتي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بخشندگي‌‏‎ با‏‎ و‏‎ راه‌‏‎
اشموغي‌‏‎ براثر‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ ذاتي‌‏‎ دانايي‌‏‎ آتش‌‏‎ مردمان‌ ، ‏‎ بر‏‎ نيك‌‏‎
اندرزهاي‌‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎ آنها‏‎ انديشه‌‏‎ تا‏‎ برافروزد‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎ خاموش‌‏‎
در‏‎ "دين‌‏‎ به‌‏‎" بنيان‌‏‎ (‎‏‏1‏‎)".‎گشاده‌گردد‏‎ خردپذير‏‎ و‏‎ معقول‌‏‎
خرد‏‎ ساسانيان‌ ، ‏‎ زمان‌‏‎ به‌‏‎ زرتشتي‌‏‎ دين‌‏‎ شده‌‏‎ ايدئولوژيكي‌‏‎ روايت‌‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ گذاشته‌‏‎ پادشاه‌‏‎ اختيار‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ ذاتي‌‏‎ دانايي‌‏‎ يا‏‎
شكستن‌‏‎ پادشاه‌ ، ‏‎ در‏‎ مطلق‌‏‎ ذاتي‌‏‎ دانايي‌‏‎ اين‌‏‎ كاركرد‏‎ مهم‌ترين‌‏‎
پس‌‏‎ (‎‎‏‏2‏‎)".خود‏‎ تاويل‌‏‎ روي‌‏‎ از‏‎" خرد‏‎ چيست‌؟‏‎ بدعت‌‏‎ اما‏‎.است‌‏‎ بدعت‌‏‎
عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مردمان‌‏‎ انگيخته‌‏‎ خود‏‎ خرد‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ بايد‏‎ پادشاه‌‏‎
آتش‌‏‎ آن‌ ، ‏‎ جاي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كند‏‎ سركوب‏‎ و‏‎ شكسته‌‏‎ هم‌‏‎ در‏‎ زور‏‎ با‏‎ بدعت‌‏‎
در‏‎ مردم‌‏‎ به‌‏‎ شده‌‏‎ ابلاغ‌‏‎ اندرزهاي‌‏‎ و‏‎ پند‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ دانايي‌‏‎
و‏‎ تك‌گويي‌‏‎ غلبه‌‏‎ تمام‌‏‎ و‏‎ تام‌‏‎ تصوير‏‎ اين‌‏‎.برافروزد‏‎ آنها‏‎
رويارويي‌‏‎ از‏‎ نماي‌‏‎ تمام‌‏‎ تصويري‌‏‎ ;است‌‏‎ جامعه‌‏‎ بر‏‎ تك‌صدايي‌‏‎
.ايران‌‏‎ در‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ حكومت‌‏‎ ميان‌‏‎ كلامي‌‏‎
امر‏‎ است‌ ، ‏‎ بوده‌‏‎ پيش‌‏‎ از‏‎ امري‌‏‎ حقيقت‌‏‎ ايران‌ ، ‏‎ سياسي‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ در‏‎
و‏‎ پند‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بوده‌‏‎ مستبد‏‎ حاكم‌‏‎ اختيار‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ پيشيني‌‏‎
اين‌ ، ‏‎ جز‏‎مي‌شود‏‎ گذاشته‌‏‎ وديعه‌‏‎ مردم‌‏‎ براي‌‏‎ او‏‎ طريق‌‏‎ از‏‎ اندرز‏‎
ناداني‌‏‎ برابر‏‎ در‏‎ تك‌گو‏‎ مطلق‌‏‎ دانايي‌‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ ممكن‌‏‎
آن‌ ، ‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ گفت‌وشنود‏‎ برعكس‌‏‎ درست‌‏‎.‎يابد‏‎ شنوندگانش‌استقرار‏‎
متقابلا‏‎ فعاليت‌‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ امرپسيني‌‏‎است‌‏‎ پسين‌‏‎ امر‏‎ حقيقت‌ ، ‏‎
در‏‎ اما‏‎.‎مي‌شود‏‎ گفت‌وگو‏‎ سوي‌‏‎ دو‏‎ مشاركت‌آميز‏‎ و‏‎ خلاق‌‏‎
آنها‏‎ به‌‏‎ بلكه‌‏‎ نمي‌شود ، ‏‎ كشف‌‏‎ مردم‌‏‎ وسيله‌‏‎ به‌‏‎ حقيقت‌‏‎ تك‌گويي‌ ، ‏‎
باور‏‎ كه‌‏‎ تجويزاتي‌‏‎ و‏‎ احكام‌‏‎ يكسري‌‏‎ در‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ ديكته‌‏‎
همچون‌‏‎ كه‌‏‎ تجويزاتي‌‏‎ و‏‎ احكام‌‏‎.مي‌شود‏‎ طلبيده‌‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎ جزيي‌‏‎
قرار‏‎ آن‌‏‎ انقياد‏‎ در‏‎ شنونده‌‏‎ تا‏‎ مي‌شود‏‎ ابراز‏‎ مطلق‌‏‎ حقيقت‌‏‎
مطلقي‌‏‎ حقيقت‌‏‎ هيچ‌‏‎ حامل‌‏‎ شنودي‌‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ شيوه‌‏‎ كه‌‏‎ حالي‌‏‎ در‏‎.‎گيرد‏‎
او‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ و‏‎ پاختين‌‏‎ ميخائيل‌‏‎ تا‏‎ افلاطون‌‏‎ از‏‎ و‏‎ غرب‏‎ در‏‎.‎نيست‌‏‎
به‌طور‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ تاكيد‏‎ شنود‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ در‏‎ حقيقت‌‏‎ بودن‌‏‎ نسبي‌‏‎ بر‏‎
ارتباط‏‎ در‏‎ رسالات‌‏‎ شنودي‌‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ شكل‌‏‎ افلاطون‌ ، ‏‎ مورد‏‎ در‏‎ مثال‌‏‎
رسالات‌‏‎ در‏‎ افلاطون‌‏‎نيست‌‏‎ آنها‏‎ محتواي‌‏‎ از‏‎ ناپذير‏‎ انفكاك‌‏‎
مختلف‌‏‎ جنبه‌هاي‌‏‎ او‏‎ ;نمي‌رسد‏‎ مطلقي‌‏‎ و‏‎ قطعي‌‏‎ حكم‌‏‎ به‌‏‎ خود‏‎
.مي‌دهد‏‎ ارائه‌‏‎ مختلف‌‏‎ شخصيت‌هاي‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ را‏‎ بحث‌‏‎ مورد‏‎ موضوع‌‏‎
گفت‌وگو‏‎ استاد ، ‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ بلكه‌‏‎ ;نيست‌‏‎ كل‌‏‎ داناي‌‏‎ او ، ‏‎ سقراط‏‎
در‏‎ حقيقت‌‏‎.‎نيست‌‏‎ نهايي‌‏‎ كننده‌‏‎ حكم‌‏‎ اما‏‎ ;مي‌دهد‏‎ سو‏‎ و‏‎ سمت‌‏‎ را‏‎
پايان‌‏‎ به‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ خواننده‌‏‎.‎مي‌ماند‏‎ باز‏‎ موضوع‌ ، ‏‎ با‏‎ ارتباط‏‎
ادامه‌‏‎ را‏‎ بحث‌‏‎ مورد‏‎ موضوع‌‏‎ درباره‌‏‎ انديشيدن‌‏‎ رساله‌ ، ‏‎ رساندن‌‏‎
حقيقت‌‏‎ از‏‎ ديگري‌‏‎ جنبه‌‏‎ كشف‌‏‎ راستاي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ تداومي‌‏‎ ;مي‌دهد‏‎
.مي‌باشد‏‎ -‎خواننده‌‏‎ وسيله‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ در‏‎ بار‏‎ اين‌‏‎ -موضوع‌‏‎
بر‏‎ است‌‏‎ مبتني‌‏‎ اما‏‎ تك‌گويي‌‏‎ در‏‎ شده‌‏‎ ابلاغ‌‏‎ پيش‌‏‎ از‏‎ حقيقت‌‏‎
از‏‎.‎اجتماعي‌‏‎ زندگي‌‏‎ عينيت‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ تك‌گو‏‎ شخصي‌‏‎ مصالح‌‏‎ و‏‎ منافع‌‏‎
در‏‎ كذب‏‎ و‏‎ صدق‌‏‎ تعيين‌‏‎ ابزارهاي‌‏‎ همه‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ روست‌‏‎ اين‌‏‎
كارگيري‌‏‎ به‌‏‎ صورت‌‏‎ يك‌‏‎ با‏‎ او‏‎ اگر‏‎ پس‌‏‎مي‌باشد‏‎ تك‌گو‏‎ اختيار‏‎
صادق‌‏‎ را‏‎ گزاره‌اي‌‏‎ مي‌تواند‏‎ خود‏‎ اختيار‏‎ در‏‎ ابزارهاي‌‏‎
گزاره‌‏‎ همان‌‏‎ ابزارها ، ‏‎ همان‌‏‎ كارگيري‌‏‎ به‌‏‎ ديگر‏‎ صورت‌‏‎ بخواندبا‏‎
و‏‎ مانع‌‏‎ هيچ‌‏‎ با‏‎ او‏‎ كرداري‌‏‎ چنين‌‏‎ در‏‎.‎خواند‏‎ خواهد‏‎ كاذب‏‎ را‏‎
سر‏‎ گفت‌وشنود‏‎ از‏‎ رادع‌‏‎ و‏‎ مانع‌‏‎.‎نيست‌‏‎ روياروي‌‏‎ رادعي‌‏‎
باورهاي‌‏‎ دادن‌‏‎ قرار‏‎ دروني‌‏‎ پرسش‌‏‎ مورد‏‎ از‏‎ حتي‌‏‎ و‏‎ ;برمي‌كشد‏‎
باورهاي‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ ترديدها‏‎ و‏‎ شك‌‏‎ تمام‌‏‎ هم‌‏‎ تك‌گو‏‎ اما‏‎خويش‌‏‎
در‏‎ رادعي‌‏‎ و‏‎ مانع‌‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ گفته‌‏‎ ترك‌‏‎ پيش‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خويش‌‏‎
بر‏‎ را‏‎ خارج‌‏‎ محيط‏‎ از‏‎ تاثيرپذيري‌‏‎ ندهد ، ‏‎ ميدان‌‏‎ تك‌گويي‌اش‌‏‎
منافع‌‏‎ فقط‏‎ كذب‏‎ و‏‎ صدق‌‏‎ معيار‏‎ او‏‎ براي‌‏‎.‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ مسدود‏‎ خود‏‎
داشته‌‏‎ وجود‏‎ مبنا‏‎ همين‌‏‎ فقط‏‎ اگر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شخصي‌اش‌‏‎ مصالح‌‏‎ و‏‎
كه‌‏‎ عاملي‌‏‎.‎صدق‌‏‎ كذبي‌ ، ‏‎ هر‏‎ و‏‎ شود‏‎ كذب‏‎ مي‌تواند‏‎ صدقي‌‏‎ هر‏‎ باشد‏‎
ديگري‌‏‎ موثر‏‎ حضور‏‎ مي‌گيرد‏‎ را‏‎ كذب‏‎ و‏‎ صدق‌‏‎ جابه‌جايي‌‏‎ جلوي‌‏‎
ايجاد‏‎ او‏‎ تاثيرگذار‏‎ حضور‏‎ و‏‎ وجود‏‎ كه‌‏‎ مشروطيتي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎
.ديگري‌‏‎ شنود‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ در‏‎ حضور‏‎ يعني‌‏‎ و‏‎ ;مي‌كند‏‎
به‌‏‎ "منزل‌‏‎ وحي‌‏‎" همچون‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ تجويزات‌‏‎ و‏‎ احكام‌‏‎ تك‌گو ، ‏‎
به‌‏‎ نسبت‌‏‎ ترديد‏‎ و‏‎ شك‌‏‎ بالطبع‌‏‎.مي‌كند‏‎ ابلاغ‌‏‎ خود‏‎ مخاطبين‌‏‎
نيست‌ ، ‏‎ اشتباه‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ داده‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ "منزل‌‏‎ وحي‌‏‎" اعتبار‏‎ آنچه‌‏‎
بدعت‌طلبي‌‏‎ و‏‎ بدعت‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎ كه‌‏‎ گناهي‌‏‎.‎است‌‏‎ "گناه‌‏‎" بلكه‌‏‎
كه‌‏‎ مي‌يابد‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ اعتبار‏‎ تك‌گو‏‎.‎مي‌شود‏‎ شمرده‌‏‎
اين‌ ، ‏‎.‎شود‏‎ پذيرفته‌‏‎ تمامي‌‏‎ به‌‏‎ چرايي‌‏‎ و‏‎ چون‌‏‎ بي‌هيچ‌‏‎ سخنانش‌‏‎
رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎است‌‏‎ "حقيقت‌‏‎ طريق‌‏‎" ‎‏‏،‏‎"ديالوگ‌‏‎" ;است‌‏‎ تام‌‏‎ استبداد‏‎
حقيقت‌‏‎ مخالف‌‏‎ اگر‏‎ مي‌آغازد‏‎ وگويي‌‏‎ گفت‌‏‎ ديگري‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ كسي‌‏‎
حقيقت‌‏‎ مخالف‌‏‎ كه‌‏‎ كسي‌‏‎ با‏‎ گفت‌وگو‏‎.‎درمي‌آيد‏‎ پاي‌‏‎ از‏‎ باشد‏‎
اين‌‏‎ از‏‎.است‌‏‎ بي‌معني‌‏‎ ببندد ، ‏‎ را‏‎ حريف‌‏‎ دهان‌‏‎ مي‌خواهد‏‎ و‏‎ است‌‏‎
(نيهيليست‌ها‏‎)‎ انگاران‌‏‎ نيست‌‏‎ و‏‎ جزمي‌‏‎ عقايد‏‎ صاحبان‌‏‎ رو‏‎
طبيعي‌اش‌‏‎ خاصيت‌‏‎ وگو‏‎ گفت‌‏‎ از‏‎ اينان‌‏‎.‎هستند‏‎ گو‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ مخالف‌‏‎
حقيقت‌اند ، ‏‎ خلاف‌‏‎ خواهان‌‏‎ كه‌‏‎ قدرت‌هايي‌‏‎ همه‌‏‎.‎مي‌كنند‏‎ سلب‏‎ را‏‎
طرف‌‏‎ با‏‎ وگو‏‎ گفت‌‏‎ بتوانند‏‎ اگر‏‎ و‏‎ مي‌شوند‏‎ گو‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ مانع‌‏‎
(‎‏‏3‏‎)".مي‌كنند‏‎ ممنوع‌‏‎ را‏‎ مخالف‌‏‎
را‏‎ شنونده‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شنود‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ ممنوعيت‌‏‎ همين‌‏‎ با‏‎ تك‌گويي‌‏‎ و‏‎
و‏‎ احكام‌‏‎ پذيراي‌‏‎ مي‌تواند‏‎ فقط‏‎ شيئي‌كه‌‏‎.مي‌كند‏‎ شي‌ء‏‎
هيچ‌‏‎ به‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎مي‌شود‏‎ خوانده‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ تجويزاتي‌‏‎
او‏‎ فكري‌‏‎ شدگي‌‏‎ خلع‌سلاح‌‏‎ ;نمي‌كند‏‎ طلب‏‎ را‏‎ شنونده‌‏‎ اقناع‌‏‎ روي‌‏‎
شده‌‏‎ سلاح‌‏‎ خلع‌‏‎ فكري‌ ، ‏‎ نظر‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ انساني‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ گويي‌‏‎ تك‌‏‎ هدف‌‏‎
خشونت‌‏‎ با‏‎ تك‌گويي‌‏‎ با‏‎ مواجهه‌‏‎ در‏‎ شنونده‌‏‎.‎است‌‏‎ شي‌ء‏‎ باشد ، ‏‎
"بالا‏‎ از‏‎ برخورد‏‎" تك‌گويي‌ ، ‏‎ خشونت‌‏‎ ابزار‏‎.مي‌شود‏‎ سلاح‌‏‎ خلع‌‏‎
كشيده‌‏‎ سكوت‌‏‎ به‌‏‎ شنونده‌‏‎ وسيله‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎.‎است‌‏‎ "تحقير‏‎" و‏‎
شده‌‏‎ آن‌‏‎ اسير‏‎ كه‌‏‎ حقارتي‌‏‎ و‏‎ ترس‌‏‎ ابهام‌ ، ‏‎ فضاي‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎
اين‌‏‎ از‏‎.بدوزد‏‎ تك‌گو‏‎ دهان‌‏‎ به‌‏‎ چشم‌‏‎ مي‌بيند‏‎ ناگزير‏‎ را‏‎ خود‏‎
تك‌گويي‌‏‎ حداقل‌‏‎ هدف‌‏‎ فقط‏‎ ديگري‌‏‎ به‌‏‎ خود‏‎ اراده‌‏‎ تحميل‌‏‎ منظر ، ‏‎
او‏‎.‎است‌‏‎ شنونده‌‏‎ براي‌‏‎ "عقيده‌سازي‌‏‎" آن‌ ، ‏‎ حداكثر‏‎ هدف‌‏‎ ;است‌‏‎
خود ، ‏‎ عقيده‌‏‎ همچون‌‏‎ را‏‎ تك‌گو‏‎ عقيده‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ سقوط‏‎ جايي‌‏‎ به‌‏‎
.است‌‏‎ بودن‌‏‎ شيئي‌‏‎ جايگاه‌‏‎ به‌‏‎ سقوط‏‎ اين‌‏‎.بپذيرد‏‎ درونا‏‎
:تك‌گويي‌‏‎ راهكارهاي‌‏‎ برخي‌‏‎
و‏‎ تحليلي‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ (نقلي‌‏‎) روايتي‌‏‎ تك‌گويي‌ ، ‏‎ شيوه‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
تك‌گويي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ استدلال‌‏‎ و‏‎ تحليل‌‏‎ ظاهري‌‏‎ صورت‌‏‎ هر‏‎.‎استدلالي‌‏‎
شدن‌‏‎ روايتي‌‏‎ همان‌‏‎ بر‏‎ پوششي‌‏‎ اساس‌ ، ‏‎ در‏‎ باشد‏‎ داشته‌‏‎ وجود‏‎
استدلال‌‏‎ و‏‎ تحليل‌‏‎ گونه‌‏‎ هر‏‎.است‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ در‏‎ واقعيت‌‏‎
كه‌‏‎ چرا‏‎مي‌كند‏‎ شنود‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎ به‌‏‎ تبديل‌‏‎ را‏‎ تك‌گويي‌‏‎ واقعي‌ ، ‏‎
سوق‌‏‎ انديشه‌ورزي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ شنونده‌‏‎ گوينده‌ ، ‏‎ استدلال‌‏‎ و‏‎ تحليل‌‏‎
.است‌‏‎ تعارض‌‏‎ در‏‎ تك‌گويي‌‏‎ ذات‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ امري‌‏‎.‎مي‌دهد‏‎
در‏‎.‎است‌‏‎ واقعيت‌‏‎ از‏‎ داستان‌پردازي‌‏‎ همچون‌‏‎ جهان‌‏‎ كردن‌‏‎ روايتي‌‏‎
از‏‎ واقعي‌‏‎ داستان‌پردازي‌‏‎ حتي‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎ شيوه‌‏‎ كه‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎
عمدتا‏‎ پردازي‌اش‌‏‎ داستان‌‏‎ بلكه‌‏‎ نمي‌دهد ، ‏‎ ارائه‌‏‎ را‏‎ واقعيت‌‏‎
.دارد‏‎ واقعيت‌‏‎ از‏‎ پردازي‌‏‎ اسطوره‌‏‎ و‏‎ سازي‌‏‎ افسانه‌‏‎ بوي‌‏‎ و‏‎ رنگ‌‏‎
جهان‌‏‎ از‏‎ حماسي‌‏‎ يا‏‎ دراماتيك‌‏‎ روايتي‌‏‎ افسانه‌سازي‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
و‏‎ تقدير‏‎ ازجمله‌‏‎ عناصري‌‏‎ آن‌ ، ‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ روايتي‌‏‎مي‌شود‏‎ ارائه‌‏‎
ماوراءالطبيعي‌ ، ‏‎ نيروهاي‌‏‎ ازلي‌ ، ‏‎ سنن‌‏‎ نياكان‌ ، ‏‎ سرنوشت‌ ، ‏‎
روايت‌‏‎ در‏‎.دارد‏‎ اهميت‌‏‎ بسيار‏‎.‎.‎.‎و‏‎ موهومات‌‏‎ و‏‎ خرافات‌‏‎
به‌‏‎ است‌‏‎ مطرح‌‏‎ موضوع‌‏‎ كردن‌‏‎ نقل‌‏‎ يعني‌‏‎ گفتن‌‏‎ صرفا‏‎ تك‌گويانه‌‏‎
.نيست‌‏‎ مطرح‌‏‎ موضوع‌‏‎ دادن‌‏‎ نشان‌‏‎ اما‏‎.‎كردن‌‏‎ تكليف‌‏‎ تعيين‌‏‎ منظور‏‎
را‏‎ چه‌‏‎ آن‌‏‎ مي‌تواند‏‎ و‏‎ مي‌بيند‏‎ نيز‏‎ تك‌گويي‌‏‎ شنونده‌‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎
.بسنجد‏‎ مي‌بيند‏‎ خود‏‎ چه‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ مي‌شود‏‎ داده‌‏‎ نشان‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎
اين‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ ايجاد‏‎ پذيري‌اش‌‏‎ تكليف‌‏‎ در‏‎ خللي‌‏‎ امر ، ‏‎ همين‌‏‎
منتقل‌‏‎ شنونده‌‏‎ به‌‏‎ اخلاقي‌‏‎ جزمي‌‏‎ احكام‌‏‎ يكسري‌‏‎ در‏‎ تكليف‌پذيري‌‏‎
كليشه‌هاي‌‏‎ و‏‎ الگوها‏‎ عامل‌‏‎ روايت‌‏‎ و‏‎ نقل‌‏‎ اساس‌ ، ‏‎ در‏‎مي‌شود‏‎
بديهي‌‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎ اعتقاد‏‎ ديرباز‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ كليشه‌هايي‌‏‎.‎است‌‏‎ جزمي‌‏‎
بايد‏‎ گذشته‌ها‏‎ همان‌‏‎ اعتبار‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ اكنون‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ دانسته‌‏‎
بيشتري‌‏‎ هرچه‌‏‎ تعصب‏‎ با‏‎ مي‌بايد‏‎ نيز‏‎ تك‌گو‏‎.‎شود‏‎ شمرده‌‏‎ بديهي‌‏‎
از‏‎ روايت‌‏‎ و‏‎ نقل‌‏‎ وقتي‌‏‎.‎بپردازد‏‎ كليشه‌هايي‌‏‎ چنين‌‏‎ تبليغ‌‏‎ به‌‏‎
نيرو‏‎ تعصب‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مي‌ماند‏‎ همين‌‏‎ است‌‏‎ محروم‌‏‎ استدلال‌‏‎ به‌‏‎ تكيه‌‏‎
اخلاقي‌‏‎ جزمي‌‏‎ احكام‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ روايتي‌‏‎ واقعيت‌‏‎ برابر‏‎ در‏‎.‎بگيرد‏‎
انفعالي‌‏‎ حالت‌‏‎ در‏‎ شنونده‌‏‎ ذهنيت‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ ابلاغ‌‏‎ تعصب‏‎ با‏‎ كه‌‏‎
تقليد‏‎ و‏‎ تلقين‌پذيري‌‏‎ آماده‌‏‎ مرحله‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎ قرار‏‎
.مي‌گردد‏‎ شده‌ ، ‏‎ ابلاغ‌‏‎ جزم‌هاي‌‏‎ كليشه‌هاي‌‏‎ از‏‎
و‏‎ ماندگار‏‎ بسيار‏‎ ايران‌‏‎ در‏‎ روايت‌‏‎ و‏‎ نقل‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ سنت‌‏‎ كه‌‏‎ اگر‏‎
كلامي‌‏‎ مراودات‌‏‎ بر‏‎ تك‌گويي‌‏‎ غلبه‌‏‎ دليل‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ يكي‌‏‎ بوده‌‏‎ قوي‌‏‎
.مي‌باشد‏‎
در‏‎ و‏‎ كردن‌‏‎ افسانه‌آميز‏‎ تضاد‏‎ از‏‎ متاثر‏‎ گويي‌‏‎ تك‌‏‎ شيوه‌‏‎ -‎‎‏‏2‏‎
سو‏‎ يك‌‏‎ از‏‎.‎مي‌باشد‏‎ واقعيت‌‏‎ جلوه‌دادن‌‏‎ بديهي‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎
و‏‎ افسانه‌اي‌‏‎ روايتي‌‏‎ در‏‎ شده‌‏‎ رازپردازي‌‏‎ واقعيت‌‏‎ با‏‎ شنونده‌‏‎
و‏‎ شده‌‏‎ مواجه‌‏‎ آن‌‏‎ ادراك‌‏‎ از‏‎ خود‏‎ ناتواني‌‏‎ به‌‏‎ وقوف‌‏‎ بالطبع‌‏‎
تلقين‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ اضطراب‏‎ و‏‎ ناايمني‌‏‎ دچار‏‎ بنابراين‌‏‎
از‏‎ حال‌ ، ‏‎ همين‌‏‎ ودر‏‎ نمي‌آورد‏‎ سردر‏‎ جهاني‌‏‎ چنين‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎
راه‌حل‌‏‎ و‏‎ امور‏‎ همه‌‏‎ درك‌‏‎ كليد‏‎ كه‌‏‎ مي‌نمايد‏‎ تك‌گو‏‎ ديگر ، ‏‎ سوي‌‏‎
شيوه‌‏‎ در‏‎ اين‌رو‏‎ از‏‎.‎دارد‏‎ اختيار‏‎ در‏‎ را‏‎ مشكلات‌‏‎ تمامي‌‏‎
و‏‎ افسانه‌آميز‏‎ جهاني‌‏‎ مشكلات‌‏‎ و‏‎ مصائب‏‎ برابر‏‎ در‏‎ تك‌گويي‌‏‎
كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ ارائه‌‏‎ ساده‌اي‌‏‎ چنان‌‏‎ راه‌حل‌هاي‌‏‎ شده‌ ، ‏‎ رازپردازي‌‏‎
آنها‏‎ و‏‎ كرده‌‏‎ باور‏‎ راه‌حل‌هايي‌‏‎ چنين‌‏‎ بودن‌‏‎ بديهي‌‏‎ به‌‏‎ شنونده‌‏‎
بودن‌‏‎ بديهي‌‏‎ بر‏‎ مكررا‏‎ تك‌گو‏‎.‎بپذيرد‏‎ شبهه‌اي‌‏‎ و‏‎ بي‌شك‌‏‎ را‏‎
شنونده‌‏‎ قطعي‌‏‎ باور‏‎ تا‏‎ مي‌كند‏‎ تاكيد‏‎ خود‏‎ تجويزات‌‏‎ و‏‎ احكام‌‏‎
نسبت‌‏‎ وشبهه‌اي‌‏‎ شك‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ موفق‌‏‎ تك‌گويي‌‏‎.برانگيزد‏‎ را‏‎
شنونده‌‏‎ وقتي‌‏‎.‎برنيانگيزد‏‎ شده‌‏‎ ارائه‌‏‎ تجويزات‌‏‎ و‏‎ احكام‌‏‎ به‌‏‎
در‏‎ او‏‎ كنجكاوي‌‏‎ حس‌‏‎ ديگر‏‎ بيابد‏‎ بديهيات‌‏‎ روياروي‌‏‎ را‏‎ خود‏‎
.نمي‌شود‏‎ برانگيخته‌‏‎ مي‌شود‏‎ ابلاغ‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ آنچه‌‏‎ سنجيدن‌‏‎
مرادي‌‏‎ قاضي‌‏‎ حسن‌‏‎
دارد‏‎ ادامه‌‏‎
:پانوشتها‏‎
ترجمه‌‏‎.‎مغان‌‏‎ تعاليم‌‏‎ -زنر‏‎.‎سي‌‏‎.‎آر‏‎: از‏‎ نقل‌‏‎.دينكرت‌‏‎ (‎‎‏‏1‏‎)‎
ص‌ 91‏‎.بدره‌اي‌‏‎ فريدون‌‏‎
ص‌ 88‏‎ -همان‌‏‎ (‎‎‏‏2‏‎)‎
ص‌ 73‏‎-لطفي‌‏‎ محمدحسن‌‏‎ ترجمه‌‏‎ -‎افلاطون‌‏‎ -‎ياسپرس‌‏‎ كارل‌‏‎ (‎‎‏‏3‏‎)


Copyright 1996-2000 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.