شماره‌ 2757‏‎ , Jun22 ,2002 تير 1381 ، ‏‎ شنبه‌ 1‏‎
Front Page
Internal Politics
International
Across Iran
Economy
Oil
Banking and Stocks
World Economy
Water and Agriculture
Industry and Trade
Thought
Metropolitan
Life
Business
Sports
World Sports
Science/Culture
Policy Globe
Art World
Science World
Sport World
Culture World
Internal Politics
Economy World
Last Page
شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎


شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ دكتر‏‎ زنده‌ياد‏‎ تفكر‏‎ به‌‏‎ زبان‌شناسانه‌‏‎ رويكردي‌‏‎
و‏‎ متعدد‏‎ گزاره‌هاي‌‏‎ كنون‌‏‎ تا‏‎ بود‏‎ حيات‌‏‎ قيد‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ هنگام‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ مورد‏‎ در‏‎
:است‌‏‎ زير‏‎ قرار‏‎ به‌‏‎ آنها‏‎ بحث‌انگيزترين‌‏‎ و‏‎ مهمترين‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎ ارائه‌‏‎ متفاوتي‌‏‎
نيست‌‏‎ علمي‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎سروش‌2‏‎ دكتر‏‎) عاطفي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شورانگيز‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏4‏‎(‎سنتي‌‏‎ منتقدين‌‏‎).‎نيست‌‏‎ فلسفي‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏3‏‎(ماركسيست‌‏‎ منتقدين‌‏‎)‎
و‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏5‏‎(‎معاصر‏‎ شريعتي‌شناسان‌‏‎).است‌‏‎ جامعه‌شناسانه‌‏‎
(معاصر‏‎ نئوليبرال‌هاي‌‏‎)‎.‎است‌‏‎ ماركسيستي‌‏‎ شبه‌‏‎
زبان‌‏‎ نداشتن‌هاي‌‏‎ و‏‎ داشتن‌ها‏‎ و‏‎ نبودها‏‎ و‏‎ بودها‏‎ به‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ گزاره‌ها‏‎ اين‌‏‎ اجتماع‌‏‎ از‏‎
و‏‎ معنايي‌‏‎ تك‌‏‎ سطحي‌ ، ‏‎ تك‌‏‎ شريعتي‌ ، ‏‎ زبان‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ گزاره‌ها‏‎ اين‌‏‎.‎برد‏‎ پي‌‏‎ شريعتي‌‏‎
و‏‎ معنا‏‎ يك‌‏‎ حامل‌‏‎ وقتي‌‏‎ زبان‌‏‎.است‌‏‎ نبوده‌‏‎ جهان‌‏‎ و‏‎ زمانه‌‏‎ و‏‎ جامعه‌‏‎ متن‌‏‎ با‏‎ بي‌ارتباط‏‎
خانه‌‏‎ زبان‌ ، ‏‎ اگر‏‎مي‌گردد‏‎ فروكاسته‌‏‎ انساني‌اش‌‏‎ هيئت‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ مي‌شود‏‎ سطح‌‏‎ يك‌‏‎ دربرگيرنده‌‏‎
و‏‎ اجتماعي‌‏‎ و‏‎ تاريخي‌‏‎ عرصه‌هاي‌‏‎ همه‌‏‎ در‏‎ را‏‎ بشر‏‎ بودن‌‏‎ نحوه‌هاي‌‏‎ همه‌‏‎ وجود‏‎ و‏‎ است‌‏‎ وجود‏‎
و‏‎ فيزيكي‌‏‎ و‏‎ ذهني‌‏‎ و‏‎ دروني‌‏‎ و‏‎ اقتصادي‌‏‎ و‏‎ علمي‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎ و‏‎ اخلاقي‌‏‎ و‏‎ وسياسي‌‏‎ ادبي‌‏‎ و‏‎ هنري‌‏‎
نحوه‌ها‏‎ اين‌‏‎ همه‌‏‎ حامل‌‏‎ بايد‏‎ هم‌‏‎ زبان‌‏‎ ناچار‏‎ به‌‏‎ پس‌‏‎ دربرمي‌گيرد ، ‏‎ ديني‌‏‎ و‏‎ متافيزيكي‌‏‎
نو‏‎ رااز‏‎ وجوه‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ انسان‌‏‎ تنيده‌‏‎ هم‌‏‎ به‌‏‎ وجوه‌‏‎ گوياي‌‏‎ مي‌خواهد‏‎ كه‌‏‎ زباني‌‏‎.‎باشد‏‎
زبان‌‏‎.‎سازد‏‎ محصور‏‎ را‏‎ خود‏‎ انحاء‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ در‏‎ نمي‌تواند‏‎ دهد ، ‏‎ قرار‏‎ بازشناسي‌‏‎ مورد‏‎
او‏‎ آثار‏‎ گرانيگاه‌‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎.مي‌شود‏‎ قاعده‌‏‎ اين‌‏‎ شامل‌‏‎ ديگري‌‏‎ زبان‌‏‎ هر‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ شريعتي‌‏‎
از‏‎ پيش‌‏‎ اسطوره‌هاي‌‏‎ نخستين‌‏‎ از‏‎ انسان‌‏‎ بازخوانش‌‏‎ است‌از‏‎ عبارت‌‏‎ او‏‎ آثار‏‎ متن‌‏‎.‎است‌‏‎ انسان‌‏‎
اين‌‏‎.‎مي‌دهند‏‎ نويد‏‎ را‏‎ فراتاريخ‌‏‎ آستانه‌‏‎ به‌‏‎ رسيدن‌‏‎ كه‌‏‎ مكاتبي‌‏‎ جديدترين‌‏‎ تا‏‎ تاريخ‌‏‎
همين‌‏‎ به‌‏‎.است‌‏‎ گرفته‌‏‎ صورت‌‏‎ جامعه‌شناسي‌‏‎ و‏‎ اديان‌‏‎ تاريخ‌ ، ‏‎ منظر‏‎ سه‌‏‎ از‏‎ بيشتر‏‎ بازخوانش‌‏‎
دروني‌‏‎ تعامل‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎.‎دارد‏‎ مقوله‌‏‎ سه‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎ دروني‌‏‎ تعاملي‌‏‎ او‏‎ زبان‌‏‎ دليل‌‏‎
يك‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ او‏‎ آثار‏‎ معاصر ، ‏‎ ادبي‌‏‎ هاي‌‏‎ نظريه‌‏‎ تقسيم‌بندي‌‏‎ طبق‌‏‎ كه‌‏‎ گفت‌‏‎ مي‌توان‌‏‎
به‌‏‎ متن‌‏‎ زبان‌‏‎.كلمه‌‏‎ مدرن‌‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ اند‏‎"متن‌‏‎" يك‌‏‎ باشند ، ‏‎ كلمه‌‏‎ كلاسيك‌‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ "اثر‏‎"
.نيست‌‏‎ آينده‌‏‎ و‏‎ گذشته‌‏‎ از‏‎ بريده‌‏‎ و‏‎ تك‌گو‏‎ و‏‎ تك‌معنا‏‎ زبان‌‏‎ پسامدرن‌‏‎ زبان‌شناسان‌‏‎ تعبير‏‎
و‏‎ مولف‌‏‎ مشترك‌‏‎ محصول‌‏‎ متن‌ ، ‏‎ بلكه‌‏‎.نيست‌‏‎ بلامنازع‌‏‎ خالق‌‏‎ و‏‎ صاحب‏‎ مولف‌‏‎ متني‌‏‎ چنين‌‏‎ در‏‎
نفسه‌‏‎ به‌‏‎ موضوع‌‏‎ و‏‎ زمينه‌‏‎ خود‏‎ انساني‌ ، ‏‎ ديگر‏‎ علوم‌‏‎ چون‌‏‎ تاريخ‌هم‌‏‎ علم‌‏‎ در‏‎":است‌‏‎ خواننده‌‏‎
همسنگ‌‏‎ ارزش‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ اصالت‌‏‎ در‏‎ چه‌‏‎ تاريخ‌‏‎ كننده‌‏‎ تحقيق‌‏‎ و‏‎ خواننده‌‏‎ و‏‎ ندارد‏‎ اصالت‌‏‎
(‎‏‏1‏‎)".است‌‏‎ آن‌‏‎ زمينه‌‏‎ و‏‎ موضوع‌‏‎
وجود‏‎ به‌‏‎ خواننده‌‏‎ و‏‎ مولف‌‏‎ نقش‌‏‎ بر‏‎ علاوه‌‏‎ شريعتي‌‏‎ آثار‏‎ در‏‎ متن‌‏‎ سطوح‌‏‎ تعدد‏‎ و‏‎ معنا‏‎ تكثر‏‎
پيشامتن‌‏‎ اين‌‏‎پيشامتن‌‏‎ عامل‌‏‎ از‏‎ عبارتست‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ تصريح‌‏‎ هم‌‏‎ سومي‌‏‎ عامل‌‏‎ مداخله‌گر‏‎
كه‌‏‎ داشت‌‏‎ تاكيد‏‎ مساله‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎ همواره‌‏‎ او‏‎.باشد‏‎ پيشين‌‏‎ متون‌‏‎ تاثير‏‎ و‏‎ تركيب‏‎ مي‌تواند‏‎
.است‌‏‎ محيط‏‎ و‏‎ زمان‌‏‎ با‏‎ متناسب‏‎ تازه‌‏‎ برداشت‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ و‏‎ كشف‌‏‎ بلكه‌‏‎ ابداع‌ ، ‏‎ و‏‎ خلق‌‏‎ نه‌‏‎ او‏‎ كار‏‎
بوده‌‏‎ پيشامتن‌ها‏‎ از‏‎ كارآمد‏‎ و‏‎ روز‏‎ به‌‏‎ خوانش‌‏‎ او‏‎ كار‏‎ پسامدرن‌ ، ‏‎ ادبي‌‏‎ منتقدين‌‏‎ تعبير‏‎ به‌‏‎
مقدس‌ ، ‏‎ كلام‌‏‎ خواه‌‏‎ باشند ، ‏‎ تاريخي‌‏‎ و‏‎ ملي‌‏‎ و‏‎ ديني‌‏‎ اسطوره‌هاي‌‏‎ پيشامتن‌ها‏‎ اين‌‏‎ خواه‌‏‎.است‌‏‎
از‏‎ تاثيرپذيري‌‏‎ و‏‎ خوانش‌‏‎.‎زمان‌‏‎ فلسفي‌‏‎ و‏‎ تاريخي‌‏‎ اجتماعي‌ ، ‏‎ سياسي‌ ، ‏‎ نظريات‌‏‎ خواه‌‏‎
هر‏‎.‎نيست‌‏‎ معاصران‌‏‎ و‏‎ گذشتگان‌‏‎ از‏‎ محاكات‌‏‎ و‏‎ تقليد‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ ابدا‏‎ پيشامتن‌ها‏‎
روي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ آغوش‌‏‎ متني‌‏‎ چنين‌‏‎.‎است‌‏‎ فرآوري‌‏‎ و‏‎ نوآوري‌‏‎ خلاقيت‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ توام‌با‏‎ بازخوانشي‌‏‎
چنين‌‏‎ در‏‎.مي‌بخشد‏‎ دوام‌‏‎ آينده‌‏‎ در‏‎ خود‏‎ حيات‌‏‎ به‌‏‎ بدينسان‌‏‎ و‏‎ مي‌گذارد‏‎ باز‏‎ نيز‏‎ آيندگان‌‏‎
او‏‎ سيال‌‏‎ حضور‏‎ اما‏‎ ندارد ، ‏‎ وجود‏‎ نويسنده‌‏‎ يكتاگرايانه‌‏‎ و‏‎ مقتدر‏‎ ذهنيت‌‏‎ اگرچه‌‏‎ متني‌‏‎
ارتزاق‌‏‎ او‏‎ از‏‎ آيندگان‌‏‎ و‏‎ مي‌دواند‏‎ ريشه‌‏‎ نيز‏‎ آينده‌‏‎ تا‏‎ گرفته‌‏‎ ريشه‌‏‎ گذشته‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ همچنان‌‏‎
درست‌‏‎ تحليل‌هاي‌‏‎ وسرانجام‌‏‎ مي‌دهند‏‎ قرار‏‎ تحليل‌‏‎ و‏‎ نقد‏‎ و‏‎ بازخواني‌‏‎ مورد‏‎ را‏‎ او‏‎.مي‌كنند‏‎
نويسندگان‌‏‎ و‏‎ انديشه‌ورزان‌‏‎ بودند‏‎ شريعتي‌‏‎ با‏‎ همزمان‌‏‎.‎مي‌گيرد‏‎ صورت‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ نادرستي‌‏‎ و‏‎
بيشتر‏‎ دوام‌‏‎ و‏‎ تاثير‏‎ قدرت‌‏‎ بود‏‎ نزديك‌‏‎ متنيت‌‏‎ به‌‏‎ آنها‏‎ آثار‏‎ كه‌‏‎ ميزاني‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ ديگري‌‏‎
و‏‎ نوشتار‏‎ كه‌‏‎ بودند‏‎ هم‌‏‎ ديگر‏‎ عده‌اي‌‏‎.شايگان‌‏‎ داريوش‌‏‎ و‏‎ عنايت‌‏‎ حميد‏‎ مانند‏‎ يافتند‏‎
تفكر‏‎ حوزه‌‏‎ در‏‎ تقليد‏‎ انفعالي‌‏‎ ارتباط‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ پيشامتني‌‏‎ رابطه‌‏‎ از‏‎ دور‏‎ به‌‏‎ گفتارشان‌‏‎
يكتاگرا‏‎ و‏‎ معنا‏‎ تك‌‏‎ زباني‌‏‎ با‏‎ آثارشان‌‏‎.نكردند‏‎ پيدا‏‎ حيات‌‏‎ ادامه‌‏‎ سنتي‌‏‎ تفكر‏‎ و‏‎ ماركسيست‌‏‎
ابتداي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ گزاره‌هايي‌‏‎ به‌‏‎ بازمي‌گرديم‌‏‎ اكنون‌‏‎.‎گفتند‏‎ حيات‌‏‎ بدرود‏‎ خودشان‌‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎
.كنيم‌‏‎ بازنمايي‌‏‎ شريعتي‌‏‎ متن‌‏‎ با‏‎ را‏‎ آنها‏‎ تانسبت‌‏‎ آمد‏‎ گفتار‏‎
عاطفي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شورانگيز‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
اين‌‏‎ منظر‏‎ از‏‎.‎مي‌انگارد‏‎ مذموم‌‏‎ را‏‎ شريعتي‌‏‎ نثر‏‎ شورانگيزي‌‏‎ و‏‎ هنري‌‏‎ ادبي‌ ، ‏‎ وجه‌‏‎ گزاره‌‏‎ اين‌‏‎
گزاره‌هاي‌‏‎ از‏‎ بايد‏‎ بگويد‏‎ سخن‌‏‎ اسلام‌‏‎ درباره‌‏‎ مي‌خواهد‏‎ كه‌‏‎ گوينده‌اي‌‏‎ يا‏‎ متن‌‏‎ گزاره‌ ، ‏‎
و‏‎ معنايي‌‏‎ تنوع‌‏‎ گزاره‌‏‎ اين‌‏‎ ناقل‌‏‎ براي‌‏‎.‎ بگويد‏‎ سخن‌‏‎ معنا‏‎ تك‌‏‎ و‏‎ روشن‌‏‎ يك‌بعدي‌ ، ‏‎ صريح‌ ، ‏‎
معنا‏‎ وحدت‌‏‎ يك‌‏‎ دچار‏‎ اينها‏‎ همه‌‏‎.است‌‏‎ رفته‌‏‎ ميان‌‏‎ از‏‎ دين‌‏‎ و‏‎ فقه‌‏‎ كلام‌ ، ‏‎ فلسفه‌ ، ‏‎ ماهيتي‌‏‎
در‏‎.‎است‌‏‎ ارسطويي‌‏‎ عقلانيت‌‏‎ محدود‏‎ معناي‌‏‎ از‏‎ برخاسته‌‏‎ معنا‏‎ وحدت‌‏‎ اين‌‏‎.‎شده‌اند‏‎
ارسطويي‌‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ غيرعقلاني‌‏‎ امري‌‏‎ ابداع‌‏‎ و‏‎ نوآوري‌‏‎ و‏‎ تقسيم‌بندي‌ارسطويي‌خلاقيت‌‏‎
آن‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ او‏‎ بينش‌‏‎ در‏‎.‎نداريم‌‏‎ خلاق‌‏‎ عقل‌‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ مقوله‌اي‌‏‎ ارسطو‏‎ بينش‌‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎ كلمه‌‏‎
انديش‌‏‎ كلي‌‏‎ عقل‌‏‎ باشد ، ‏‎ موجودات‌‏‎ ساير‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ انسان‌‏‎ شرافت‌‏‎ وجه‌‏‎ هنري‌‏‎ خلاقيت‌‏‎ و‏‎ تخيل‌‏‎ كه‌‏‎
ارسطويي‌‏‎ عقل‌‏‎ قلمرو‏‎ در‏‎ ادبيات‌‏‎ و‏‎ هنر‏‎ و‏‎ شعر‏‎ پس‌‏‎.‎است‌‏‎ انسان‌‏‎ بودن‌‏‎ شريف‌‏‎ مميزه‌‏‎ وجه‌‏‎
اين‌‏‎ منظر‏‎ از‏‎.‎مي‌گيرند‏‎ قرار‏‎ الفاظ‏‎ بازي‌‏‎ و‏‎ سرايش‌‏‎ همان‌‏‎ حيطه‌‏‎ در‏‎ بيشتر‏‎ و‏‎ نمي‌گنجد‏‎
نئوكانتي‌‏‎ و‏‎ كانتي‌‏‎ مدرن‌‏‎ مفهوم‌‏‎ در‏‎ نه‌‏‎ دارد ، ‏‎ اصالت‌‏‎ ارسطويي‌اش‌‏‎ مفهوم‌‏‎ در‏‎ عقلانيت‌‏‎ گزاره‌‏‎
قرار‏‎ انتقاد‏‎ مورد‏‎ را‏‎ شريعتي‌‏‎ متن‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ وجهي‌‏‎ آن‌‏‎ گزاره‌‏‎ اين‌‏‎.‎پسامدرنيستي‌اش‌‏‎ و‏‎
.است‌‏‎ مدرن‌‏‎ هنري‌‏‎ ارزشهاي‌‏‎ و‏‎ معنويت‌‏‎ و‏‎ شور‏‎ بر‏‎ مبتني‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎
نيست‌‏‎ علمي‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏2‏‎
را‏‎ او‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ مي‌كردند‏‎ علم‌ستيزي‌‏‎ به‌‏‎ متهم‌‏‎ را‏‎ او‏‎ شريعتي‌‏‎ عصر‏‎ هم‌‏‎ ماركسيست‌‏‎ منتقدين‌‏‎
از‏‎ گروه‌‏‎ اين‌‏‎ تعبير‏‎ به‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ اما‏‎مي‌دانستند‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ يك‌‏‎ جنبه‌هاي‌‏‎ فاقد‏‎
در‏‎.‎نبود‏‎ برخوردار‏‎ تحصلي‌‏‎ و‏‎ تجربي‌‏‎ علوم‌‏‎ يعني‌‏‎ كلمه‌‏‎ متداول‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎ شاخصه‌هاي‌‏‎
.شويم‌‏‎ قايل‌‏‎ تفاوت‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ سيانتيستي‌‏‎ و‏‎ ماركسيستي‌‏‎ تلقي‌‏‎ دو‏‎ ميان‌‏‎ است‌‏‎ لازم‌‏‎ جا‏‎ اين‌‏‎
و‏‎ واقع‌‏‎ امر‏‎ قلمرو‏‎ به‌‏‎ محدود‏‎ نسبي‌گرا ، ‏‎ زباني‌‏‎ علمي‌ ، ‏‎ زبان‌‏‎ سيانتيسم‌‏‎ تعبير‏‎ به‌‏‎
علمي‌‏‎ قالب‏‎ گزاره‌اي‌‏‎ يك‌‏‎ وقتي‌‏‎ يعني‌‏‎.‎دارد‏‎ ابطال‌‏‎ و‏‎ اثبات‌‏‎ قابليت‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ تجربه‌پذير‏‎
مدلول‌‏‎.‎دهد‏‎ قرار‏‎ ترديد‏‎ مورد‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ سقم‌‏‎ و‏‎ صحت‌‏‎ مي‌تواند‏‎ ديگر‏‎ گزاره‌اي‌‏‎ مي‌كند ، ‏‎ پيدا‏‎
اما‏‎.‎است‌‏‎ عيني‌‏‎ و‏‎ مشاهده‌‏‎ قابل‌‏‎ امور‏‎ حيطه‌‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ و‏‎ غيرمطلق‌‏‎ و‏‎ نسبي‌‏‎ امري‌‏‎ گزاره‌‏‎ آن‌‏‎
ميان‌‏‎ كه‌‏‎ مطلق‌گرا ، ‏‎ و‏‎ نامحتمل‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ عبارت‌‏‎ حزبي‌‏‎ ماركسيسم‌‏‎ تلقي‌‏‎ در‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎
رويكردي‌‏‎ طبيعي‌‏‎ علوم‌‏‎ و‏‎ انساني‌‏‎ علوم‌‏‎ قلمرو‏‎ در‏‎ نمي‌شود ، ‏‎ قايل‌‏‎ تفاوتي‌‏‎ ارزش‌‏‎ و‏‎ دانش‌‏‎ حيطه‌‏‎
.دارد‏‎ حقيقتي‌‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ گو‏‎ تك‌‏‎ زباني‌‏‎ طبيعت‌‏‎ صحنه‌‏‎ همچون‌‏‎ سياست‌‏‎ صحنه‌‏‎ در‏‎ يعني‌‏‎دارد‏‎ يكسان‌‏‎
اين‌‏‎ غير‏‎ در‏‎ و‏‎ است‌‏‎ علمي‌‏‎ بگنجد‏‎ حزبي‌‏‎ و‏‎ فكري‌‏‎ جزميت‌هاي‌‏‎ قالب‏‎ در‏‎ آنچه‌‏‎ هر‏‎ تعبير‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
اين‌‏‎ نزد‏‎ غيرعلمي‌‏‎ از‏‎ علمي‌‏‎ امر‏‎ تمايز‏‎ در‏‎ ساده‌انديشي‌‏‎ و‏‎ سطحي‌نگري‌‏‎.‎غيرعلمي‌‏‎ صورت‌‏‎
بود‏‎ مخالفان‌‏‎ مطايبه‌‏‎ مايه‌‏‎ بيشتر‏‎ آنها‏‎ چهارگانه‌‏‎ قانون‌هاي‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ حدي‌‏‎ به‌‏‎ ماركسيست‌ها‏‎
گروه‌‏‎ اين‌‏‎ نزد‏‎ در‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ تفسير‏‎ و‏‎ تعبير‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ بايستني‌‏‎.مخاطبان‌‏‎ شناخت‌‏‎ ابزار‏‎ تا‏‎
يافته‌‏‎ دست‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ مطلقي‌‏‎ احتمال‌‏‎ و‏‎ امكان‌‏‎ با‏‎ تقابل‌‏‎ در‏‎ كلي‌‏‎ به‌‏‎ برمي‌خاست‌‏‎
براي‌‏‎ را‏‎ راه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ تحول‌پذير‏‎ و‏‎ باز‏‎ زباني‌‏‎ سيانتيسمي‌اش‌‏‎ تعبير‏‎ در‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎.‎بود‏‎
منظر‏‎ از‏‎ فقط‏‎ نه‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ ماركسيست‌ها‏‎ انتقاد‏‎.مي‌گذارد‏‎ باز‏‎ تازه‌‏‎ فهم‌هاي‌‏‎
ژرژپليستري‌‏‎ تعابير‏‎ اتخاذ‏‎ با‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ پايين‌تر‏‎ بسيار‏‎ بلكه‌‏‎ انگلس‌ ، ‏‎ و‏‎ ماركس‌‏‎ ايده‌هاي‌‏‎
منزه‌‏‎ مي‌بايست‌‏‎ تنها‏‎ نه‌‏‎ كه‌‏‎ حزبي‌‏‎ جزميات‌‏‎ بر‏‎ متكي‌‏‎ بود‏‎ زباني‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ آنها‏‎ براي‌‏‎.‎بود‏‎
.باشد‏‎ آنها‏‎ نكوهش‌گر‏‎ بايد‏‎ بلكه‌‏‎ ديني‌‏‎ اسطوره‌هاي‌‏‎ و‏‎ استعاره‌ها‏‎ و‏‎ تعابير‏‎ و‏‎ مفاهيم‌‏‎ از‏‎
معتقد‏‎ بايد‏‎ روشنفكر‏‎ آدم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ اصولش‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ اصولاروشنگري‌‏‎" اينان‌‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎ زيرا‏‎
مغاير‏‎ زندگي‌‏‎ پيشرفت‌‏‎ با‏‎ و‏‎ مادي‌‏‎ تمدن‌‏‎ با‏‎ علم‌ ، ‏‎ با‏‎ مذهبي‌‏‎ ايمان‌‏‎ و‏‎ مذهبي‌‏‎ احساس‌‏‎ كه‌‏‎ شود‏‎
(‎‏‏2‏‎)".است‌‏‎
و‏‎ مفاهيم‌‏‎ با‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ روش‌هاي‌‏‎ و‏‎ مفاهيم‌‏‎ ميان‌‏‎ نتوانستند‏‎ حتي‌‏‎ زبان‌‏‎ حيطه‌‏‎ در‏‎ آنها‏‎
هماني‌‏‎ اين‌‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ دهند‏‎ انجام‌‏‎ درستي‌‏‎ و‏‎ روشن‌‏‎ مرزبندي‌‏‎ علمي‌‏‎ روشهاي‌‏‎
ميان‌‏‎ درستي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ روشني‌‏‎ به‌‏‎ نتوانستند‏‎ سنت‌گرايان‌‏‎ كه‌‏‎ همان‌طور‏‎ درست‌‏‎.‎رساندند‏‎ مطلق‌‏‎
زبان‌‏‎ هماني‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ اينها‏‎ شوند ، ‏‎ قايل‌‏‎ تفاوت‌‏‎ فقهي‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ ديني‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎ زبان‌‏‎
از‏‎ دسته‌‏‎ اين‌‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌‏‎ جزمي‌‏‎ وجه‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎.‎بردند‏‎ راه‌‏‎ ديني‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎
سخن‌‏‎ آن‌‏‎ شود‏‎ جاري‌‏‎ كسي‌‏‎ زبان‌‏‎ بر‏‎ عدالت‌‏‎ و‏‎ سوسياليسم‌‏‎ و‏‎ برابري‌‏‎ از‏‎ سخني‌‏‎ اگر‏‎ منتظرين‌ ، ‏‎
نمي‌تواند‏‎ سخني‌‏‎ هيچ‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ خارج‌‏‎.‎باشد‏‎ رايج‌‏‎ ساختار‏‎ همان‌‏‎ قالب‏‎ در‏‎ بايد‏‎ حتما‏‎
.باشد‏‎ سوسياليستي‌‏‎ و‏‎ عدالت‌خواهانه‌‏‎
زبان‌‏‎ كه‌‏‎ گفت‌‏‎ بايد‏‎ داشتند‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ منتقدين‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ برداشتي‌‏‎ و‏‎ انتقاد‏‎ از‏‎ صرف‌نظر‏‎
چه‌‏‎.‎دارد‏‎ را‏‎ خود‏‎ خاص‌‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎.‎نبود‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ يك‌‏‎ موارد‏‎ همه‌‏‎ در‏‎ شريعتي‌‏‎
محدود‏‎ مي‌كند ، ‏‎ برقرار‏‎ دانش‌‏‎ و‏‎ دانشمند‏‎ ميان‌‏‎ كه‌‏‎ رابطه‌اي‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ موضوع‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎
موضوع‌‏‎ از‏‎ مستقل‌‏‎ پديده‌‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ گزارشگر‏‎ كلمه‌ ، ‏‎ تجربي‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎ حيطه‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎
.نمي‌شود‏‎ برقرار‏‎ علم‌‏‎ سر‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ ميان‌‏‎ تعاملي‌‏‎ و‏‎ تداخل‌‏‎ هيچ‌‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ عمل‌‏‎ تحقيق‌‏‎ مورد‏‎
وقتي‌‏‎ محقق‌‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ پژوهشگر‏‎ يك‌‏‎ دانشمند ، ‏‎ يك‌‏‎.‎است‌‏‎ برقرار‏‎ ديگري‌‏‎ وجود‏‎ بدون‌‏‎ كدام‌‏‎ هر‏‎ وجود‏‎
شده‌‏‎ تمام‌‏‎ كارش‌‏‎ ديگر‏‎ شناساند ، ‏‎ و‏‎ كرد‏‎ كشف‌‏‎ و‏‎ داد‏‎ قرار‏‎ پژوهش‌‏‎ مورد‏‎ را‏‎ علمي‌‏‎ پديده‌‏‎ يك‌‏‎
گردد ، ‏‎ ثبت‌‏‎ علم‌‏‎ تاريخ‌‏‎ در‏‎ معيني‌‏‎ فرد‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ علمي‌‏‎ پديده‌‏‎ يك‌‏‎ اختراع‌‏‎ يا‏‎ كشف‌‏‎ اگر‏‎ حتي‌‏‎.است‌‏‎
شخصيت‌ ، ‏‎.‎نمي‌انجامد‏‎ ابژه‌‏‎ و‏‎ سوژه‌‏‎ ميان‌‏‎ تعامل‌‏‎ و‏‎ تداخل‌‏‎ به‌‏‎ هيچ‌وجه‌‏‎ به‌‏‎ ثبتي‌‏‎ تملك‌‏‎ اين‌‏‎
:نيست‌‏‎ كاوش‌‏‎ مورد‏‎ پديده‌‏‎ از‏‎ متاخر‏‎ و‏‎ موثر‏‎ هيچ‌وجه‌‏‎ به‌‏‎ محقق‌‏‎ ايده‌هاي‌‏‎ و‏‎ محيط‏‎ فرهنگ‌ ، ‏‎
(‎‏‏3‏‎)".بفهمد‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ بايد‏‎ فقط‏‎ و‏‎ دارد‏‎ انفعالي‌‏‎ جنبه‌‏‎ علم‌‏‎ اين‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ محقق‌‏‎"
را‏‎ زبان‌‏‎ اين‌‏‎ اعتبار‏‎ و‏‎ ارزش‌‏‎ كه‌‏‎ بي‌آن‌‏‎ نمي‌گويد‏‎ سخن‌‏‎ علمي‌‏‎ كلمه‌‏‎ تجربي‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ شريعتي‌‏‎
او‏‎ اساسا‏‎.‎دارد‏‎ علمي‌‏‎ روشي‌‏‎ باشد ، ‏‎ داشته‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ شريعتي‌‏‎.‎كند‏‎ نفي‌‏‎
نظر‏‎ به‌‏‎مي‌داند‏‎ مطالعه‌‏‎ و‏‎ بررسي‌‏‎ روش‌‏‎ و‏‎ نگرش‌‏‎ نحوه‌‏‎ در‏‎ را‏‎ غيرعلمي‌‏‎ از‏‎ علمي‌‏‎ امر‏‎ تفاوت‌‏‎
قرون‌‏‎ در‏‎ متد‏‎":بود‏‎ علمي‌‏‎ روش‌‏‎ تغيير‏‎ غرب ، ‏‎ جديد‏‎ تمدن‌‏‎ پيدايش‌‏‎ عوامل‌‏‎ مهمترين‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ او‏‎
ولي‌‏‎ سطحي‌‏‎ و‏‎ ساده‌‏‎ بي‌نهايت‌‏‎ ذهني‌‏‎ متد‏‎ برخلاف‌‏‎ متد‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تجربي‌‏‎ و‏‎ عيني‌‏‎ جزيي‌ ، ‏‎ جديد‏‎
كردن‌‏‎ لمس‌‏‎ و‏‎ تحقيق‌‏‎ و‏‎ تجربه‌‏‎ به‌‏‎ ذهني‌‏‎ متد‏‎ برخلاف‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ سودمند‏‎ و‏‎ درست‌‏‎ بي‌نهايت‌‏‎
(‎‏‏4‏‎)".مي‌پردازد‏‎
جنبه‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ دارد‏‎ نظر‏‎ مورد‏‎ را‏‎ جديد‏‎ علمي‌‏‎ روش‌‏‎ پوياي‌‏‎ و‏‎ مثبت‌‏‎ وجه‌‏‎ هم‌‏‎ او‏‎ تعريف‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
رنسانس‌‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ اهميتي‌‏‎ و‏‎ تشريح‌‏‎ و‏‎ توصيف‌‏‎ تمام‌‏‎ در‏‎ جا‏‎ اين‌‏‎ شريعتي‌‏‎.را‏‎ آن‌‏‎ ناتوان‌‏‎ و‏‎ منفي‌‏‎
نوع‌‏‎ هر‏‎ از‏‎ دور‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ علمي‌‏‎ كاملا‏‎ و‏‎ تاريخي‌‏‎ و‏‎ جامعه‌شناسانه‌‏‎ زباني‌‏‎ جديد ، ‏‎ تمدن‌‏‎ و‏‎
به‌‏‎ او‏‎ جا‏‎ همه‌‏‎ در‏‎ چون‌‏‎.‎نيست‌‏‎ جايي‌‏‎ همه‌‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ اين‌‏‎ اما‏‎.مطلق‌نگري‌‏‎ و‏‎ پيشداوري‌‏‎
كارشناسانه‌‏‎ توصيف‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎.‎مي‌گويد‏‎ سخن‌‏‎ تمدن‌‏‎ تاريخ‌‏‎ متخصص‌‏‎ و‏‎ جامعه‌شناس‌‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎
است‌ ، ‏‎ حال‌‏‎ و‏‎ بي‌حس‌‏‎ و‏‎ مرده‌‏‎ زباني‌‏‎ كه‌‏‎ دانشگاهي‌‏‎ و‏‎ آكادميك‌‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ علمي‌‏‎ زبان‌‏‎ نيز‏‎
تحت‌‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ را‏‎ جان‌دار‏‎ و‏‎ زنده‌‏‎ زبان‌‏‎ يك‌‏‎ انعطاف‌پذيري‌‏‎ و‏‎ پويايي‌‏‎ بلكه‌‏‎.‎نمي‌باشد‏‎
كه‌‏‎ گفتيم‌‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎.مي‌كند‏‎ پيدا‏‎ تحول‌‏‎ و‏‎ تغيير‏‎ نوين‌‏‎ اطلاعات‌‏‎ و‏‎ دانسته‌ها‏‎ تاثير‏‎
.نيست‌‏‎ علمي‌‏‎ زباني‌‏‎ تخصصي‌ ، ‏‎ متون‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ دانشگاهي‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ نه‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎
است‌‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ -‎‎‏‏3‏‎
نئوليبرال‌هاي‌‏‎ دسته‌‏‎ يك‌‏‎.‎شد‏‎ شريعتي‌‏‎ متوجه‌‏‎ ورزان‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ دسته‌‏‎ دو‏‎ سوي‌‏‎ از‏‎ انتقاد‏‎ اين‌‏‎
به‌‏‎.‎بود‏‎ ماركسيسم‌‏‎ از‏‎ متاثر‏‎ بسيار‏‎ او‏‎ ايده‌هاي‌‏‎ و‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎ معتقدند‏‎ كه‌‏‎ معاصرند‏‎
شبه‌‏‎ تفسيرهاي‌‏‎ ديني‌‏‎ و‏‎ تاريخي‌‏‎ اسطوره‌هاي‌‏‎ از‏‎ را‏‎ او‏‎ تفاسير‏‎ و‏‎ برداشت‌ها‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎
نوشتارهاي‌‏‎ -‎گفتار‏‎ از‏‎ بخش‌‏‎ آن‌‏‎ متوجه‌‏‎ فقط‏‎ دسته‌‏‎ اين‌‏‎ توجه‌‏‎مي‌انگاشتند‏‎ ماركسيستي‌‏‎
دوران‌‏‎ تحولات‌‏‎ در‏‎ موثر‏‎ مولفه‌هاي‌‏‎ از‏‎ را‏‎ طبقاتي‌‏‎ نبرد‏‎ و‏‎ اختلاف‌‏‎ مشخصا‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ شريعتي‌‏‎
با‏‎ منتقدين‌‏‎ از‏‎ دسته‌‏‎ اين‌‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ قايل‌‏‎ تنگاتنگي‌‏‎ ارتباط‏‎ معيشت‌‏‎ و‏‎ طبقه‌‏‎ ميان‌‏‎ و‏‎ دانسته‌‏‎
برآمدند‏‎ صدد‏‎ در‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ بخشيدن‌‏‎ مستقل‌‏‎ و‏‎ مطلق‌‏‎ جنبه‌‏‎ و‏‎ او‏‎ گفتارهاي‌‏‎ از‏‎ بخش‌‏‎ اين‌‏‎ كردن‌‏‎ جدا‏‎
كه‌‏‎ حالي‌‏‎ در‏‎.‎بنمايانند‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ متشبه‌‏‎ آثارش‌‏‎ سراسر‏‎ در‏‎ را‏‎ او‏‎ زبان‌‏‎ تا‏‎
زبان‌‏‎ مولفه‌هاي‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ فقط‏‎ تاريخي‌‏‎ دوره‌هاي‌‏‎ معيشتي‌‏‎ تحول‌‏‎ و‏‎ طبقاتي‌‏‎ نبرد‏‎ و‏‎ تضاد‏‎
از‏‎ يگانه‌‏‎ و‏‎ يكه‌‏‎ عامل‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ مولفه‌‏‎ اين‌‏‎ چه‌‏‎ اگر‏‎.‎است‌‏‎ شريعتي‌‏‎ نزد‏‎ در‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎
مسائل‌‏‎ در‏‎ آيا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ يكي‌‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ دارم‌‏‎ ترديد‏‎ من‌‏‎ اصل‌‏‎ دو‏‎ در‏‎":مي‌شود‏‎ رد‏‎ او‏‎ سوي‌‏‎
مسائل‌‏‎ از‏‎ پيچيده‌اي‌‏‎ تركيب‏‎ كه‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ روان‌شناسي‌‏‎ و‏‎ جامعه‌شناسي‌‏‎ به‌خصوص‌‏‎ و‏‎ انساني‌‏‎
كه‌‏‎ گفت‌‏‎ قاطعانه‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ آيا‏‎ آري‌‏‎ اگر‏‎ و‏‎ شد؟‏‎ قايل‌‏‎ تام‌‏‎ عامل‌‏‎ به‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ است‌‏‎ انساني‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ دارم‌‏‎ ميل‌‏‎ بيشتر‏‎ شخصا‏‎ من‌‏‎ است‌؟‏‎ ارتزاق‌‏‎ طريقه‌‏‎ و‏‎ معيشت‌‏‎ سيستم‌‏‎ در‏‎ عامل‌‏‎ اين‌‏‎
تكيه‌‏‎ دارند ، ‏‎ متقابل‌‏‎ تاثيرات‌‏‎ هم‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ عواملي‌‏‎ تعدد‏‎ به‌‏‎ گورويچ‌‏‎ شيوه‌‏‎ به‌‏‎ جامعه‌شناسي‌‏‎
(‎‏‏5‏‎)".كنم‌‏‎
تك‌‏‎ ماهيت‌‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌هاي‌‏‎ مشخص‌تر‏‎ و‏‎ عام‌تر‏‎ ويژگي‌‏‎ مطلق‌ ، ‏‎ عامل‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎ علاوه‌‏‎
زباني‌‏‎ چنين‌‏‎.نمي‌شناسد‏‎ رسميت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ جز‏‎ به‌‏‎ آوايي‌‏‎ هيچ‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ سركوبگر‏‎ و‏‎ گويانه‌‏‎
/نور‏‎ بد ، ‏‎ /خوب‏‎ دگري‌ ، ‏‎ / من‌‏‎ قطبي‌‏‎ دو‏‎ ساختار‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ ارزشها‏‎ نمادين‌‏‎ ساختار‏‎.‎نيست‌‏‎ تحليلگر‏‎
ايدئولوژيك‌‏‎ زبان‌‏‎ مخاطب ، ‏‎ مداخله‌‏‎ و‏‎ مفاهمه‌‏‎ لحاظ‏‎ از‏‎.است‌‏‎ نو‏‎ /كهنه‌‏‎ و‏‎ زن‌‏‎ /مرد‏‎ تاريكي‌ ، ‏‎
مستقيما‏‎ خود‏‎ را‏‎ فهم‌‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ معنا‏‎ يك‌‏‎ تنها‏‎.‎مي‌بندد‏‎ مخاطب‏‎ ذهن‌‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مفاهمه‌‏‎ راه‌‏‎
سلب‏‎ مخاطب‏‎ خرد‏‎ از‏‎ را‏‎ مشاركتي‌‏‎ و‏‎ آزادي‌‏‎ و‏‎ اختيار‏‎ نوع‌‏‎ هر‏‎ و‏‎ مي‌سازد‏‎ مخاطب‏‎ ذهنيت‌‏‎ وارد‏‎
اين‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ زبان‌‏‎ عاطفي‌‏‎ بار‏‎ و‏‎ انگيزي‌‏‎ شور‏‎ شيفته‌‏‎ زبان‌ها‏‎ جور‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ مخاطب‏‎.مي‌كند‏‎
تا‏‎ ترور‏‎ از‏‎ عملي‌‏‎ نوع‌‏‎ هر‏‎ آماده‌‏‎ را‏‎ مخاطب‏‎ زبان‌ ، ‏‎ پراگماتيستي‌‏‎ ماهيت‌‏‎ خاطر‏‎ به‌‏‎ شورانگيزي‌‏‎
پرتاب‏‎ وجود‏‎ باروري‌‏‎ و‏‎ هستي‌‏‎ انبساط‏‎ مركز‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ هرگز‏‎ اما‏‎.‎مي‌گرداند‏‎ انتحار‏‎
ايدئولوژيك‌‏‎ مباحث‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ بخش‌هايي‌‏‎ آن‌‏‎ چه‌‏‎ شريعتي‌‏‎ آثار‏‎ بيشينه‌‏‎ كه‌‏‎ حالي‌‏‎ در‏‎.‎نمي‌كند‏‎
مي‌كند ، ‏‎ بازخواني‌‏‎ و‏‎ بازشناسي‌‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ شناختي‌‏‎ وجود‏‎ مباحث‌‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ مي‌پردازد‏‎
ايدئولوژي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ جا‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ او‏‎.‎مي‌كشاند‏‎ هستي‌‏‎ گشوده‌‏‎ آغوش‌‏‎ به‌‏‎ اعماق‌ ، ‏‎ از‏‎ را‏‎ خواننده‌‏‎
به‌‏‎ او‏‎ رويكرد‏‎.‎دارد‏‎ نظر‏‎ انساني‌‏‎ و‏‎ جامعه‌شناسانه‌‏‎ تحليل‌‏‎ به‌‏‎ بيشتر‏‎ مي‌گويد‏‎ سخن‌‏‎
درد‏‎ به‌‏‎ نگذرد‏‎ عمل‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ حرفي‌‏‎ هر‏‎" مي‌گويد‏‎ او‏‎.‎نيست‌‏‎ پراگماتيسمي‌‏‎ رويكردي‌‏‎ ايدئولوژي‌ ، ‏‎
باشد ، ‏‎ داشته‌‏‎ مطلق‌‏‎ پراگماتيسم‌‏‎ بر‏‎ دلالت‌‏‎ عبارت‌‏‎ اين‌‏‎ ظاهر‏‎ شايد‏‎ ".‎مي‌خورد‏‎ بي‌عمل‌ها‏‎
و‏‎ بي‌چون‌‏‎ و‏‎ مقدر‏‎ شده‌‏‎ تعيين‌‏‎ پيش‌‏‎ از‏‎ كليشه‌اي‌‏‎ عمل‌‏‎ يك‌‏‎ دارد‏‎ نظر‏‎ در‏‎ شريعتي‌‏‎ كه‌‏‎ عملي‌‏‎ اما‏‎
متفاوت‌‏‎ تحقق‌اش‌‏‎ نحوه‌‏‎ مخاطبي‌‏‎ هر‏‎ با‏‎ و‏‎ محيطي‌‏‎ هر‏‎ در‏‎ و‏‎ شرايطي‌‏‎ هر‏‎ در‏‎ حرفي‌‏‎ هر‏‎.‎نيست‌‏‎ چرا‏‎
آرمان‌هاي‌‏‎ براساس‌‏‎ و‏‎ كلي‌‏‎ قوانين‌‏‎ براساس‌‏‎ بايد‏‎ علم‌‏‎ چون‌‏‎ هم‌‏‎ ايدئولوژي‌‏‎ اساسا‏‎":است‌‏‎
يك‌‏‎ در‏‎ مكاني‌‏‎ و‏‎ زماني‌‏‎ موجود‏‎ واقعيت‌هاي‌‏‎ با‏‎ آن‌‏‎ انطباق‌‏‎ اما‏‎ و‏‎ باشد‏‎ استوار‏‎ انساني‌‏‎ ثابت‌‏‎
آن‌‏‎ به‌‏‎ وابسته‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ زمان‌‏‎ آن‌‏‎ روشنفكر‏‎ برعهده‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ رسالتي‌‏‎ خاص‌‏‎ جامعه‌‏‎
كه‌‏‎ راهنمايي‌‏‎ كتابچه‌‏‎ يك‌‏‎ ايدئولوژي‌‏‎ كه‌‏‎ جاست‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.مي‌شود‏‎ واگذار‏‎ است‌‏‎ ايدئولوژي‌‏‎
يك‌‏‎ ايدئولوژي‌‏‎ بلكه‌‏‎.نيست‌‏‎ كنند‏‎ پيدا‏‎ گنج‌‏‎ و‏‎ يابند‏‎ راه‌‏‎ آن‌‏‎ روي‌‏‎ از‏‎ بخواهند‏‎ افراد‏‎
و‏‎ مشخص‌‏‎ روشن‌ ، ‏‎ برايش‌‏‎ چيز‏‎ همه‌‏‎ ايدئولوژي‌‏‎ يك‌‏‎ داشتن‌‏‎ با‏‎ انسان‌‏‎.‎دارد‏‎ انسان‌‏‎ با‏‎ رابطه‌اي‌‏‎
متفكر‏‎ آگاه‌‏‎ انسان‌‏‎ نيز‏‎ را‏‎ مثبت‌‏‎ نقش‌‏‎ بزرگترين‌‏‎ بلكه‌‏‎.‎نيست‌‏‎ ساقط‏‎ دوشش‌‏‎ از‏‎ تكاليف‌‏‎ همه‌‏‎
انسان‌‏‎ اجتهادي‌‏‎ و‏‎ اجتماعي‌‏‎ علمي‌ ، ‏‎ فكري‌ ، ‏‎ تعهد‏‎ جانشين‌‏‎ هرگز‏‎ ايدئولوژي‌‏‎ و‏‎ داشت‌‏‎ خواهد‏‎
(‎‏‏6‏‎)".نمي‌شود‏‎
به‌‏‎ و‏‎ گرفتن‌‏‎ نظر‏‎ در‏‎ با‏‎ بلكه‌‏‎نيست‌‏‎ سركوبگر‏‎ و‏‎ تك‌صدا‏‎ او‏‎ زبان‌‏‎ شد‏‎ گفته‌‏‎ كه‌‏‎ طور‏‎ همان‌‏‎
به‌‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ متن‌اش‌‏‎ انتقادي‌‏‎ ماهيت‌‏‎ علاوه‌‏‎ به‌‏‎ متن‌ ، ‏‎ درك‌‏‎ در‏‎ خواننده‌‏‎ فعال‌‏‎ نقش‌‏‎ آوردن‌‏‎ حساب‏‎
زباني‌‏‎ خواننده‌‏‎ نقادي‌‏‎ و‏‎ فهم‌‏‎ قوه‌‏‎ پتك‌‏‎ زير‏‎ در‏‎ است‌ ، ‏‎ ساخته‌‏‎ هم‌‏‎ انتقادپذير‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ خود‏‎
بودن‌‏‎ ايدئولوژيك‌‏‎ اثبات‌‏‎ براي‌‏‎ منتقدين‌‏‎ از‏‎ يك‌‏‎ هيچ‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ پيدا‏‎ منعطف‌‏‎ و‏‎ نرم‌‏‎ بسيار‏‎
تصريح‌‏‎ يافته‌‏‎ تعميم‌‏‎ و‏‎ مشخص‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ او‏‎ متن‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ نمونه‌اي‌‏‎ هيچ‌‏‎ به‌‏‎ شريعتي‌‏‎ زبان‌‏‎
آنها‏‎ ذهن‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ او‏‎ منعطف‌‏‎ متن‌‏‎ بازخواني‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎ آنان‌‏‎ انتقادهاي‌‏‎ بسا‏‎ چه‌‏‎.‎نكرده‌اند‏‎
آنان‌‏‎ ذهن‌‏‎ از‏‎ را‏‎ فراروي‌‏‎ قدرت‌‏‎ و‏‎ نمي‌كشاند‏‎ انسداد‏‎ به‌‏‎ معين‌‏‎ بستار‏‎ و‏‎ چارچوب‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ را‏‎
.نمي‌كند‏‎ سلب‏‎
علي‌اكبري‌‏‎ معصومه‌‏‎
دارد‏‎ ادامه‌‏‎
:پانوشتها‏‎
ص‌ 209‏‎ شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ جديد ، ‏‎ قرون‌‏‎ آويژگي‌هاي‌‏‎.‎م‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ جديد ، ‏‎ قرون‌‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ ص‌ 31‏‎ -‎‏‏2‏‎
شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ جديد ، ‏‎ قرون‌‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ ص‌ 209‏‎ -‎‎‏‏3‏‎
شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ جديد ، ‏‎ قرون‌‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ ؟‏‎ ص‌‏‎ -‎‏‏4‏‎
شريعتي‌‏‎ ص‌ 42نامه‌ها ، علي‌‏‎ -‎‎‏‏5‏‎
شريعتي‌‏‎ علي‌‏‎ ايدئولوژي‌ ، ‏‎ و‏‎ جهان‌بيني‌‏‎ ص‌ 111‏‎ -‎‎‏‏6‏‎


Copyright 1996-2002 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.