مترجم : وحيدرضا نعيمي
روز ۲۵ بهمن سال گذشته ميليون ها دانشجو در ميان اعتراض كنندگاني بودند كه در شهرهاي مختلف از اوكلند تا ورشو عليه جنگ قريب الوقوع آمريكا با عراق دست به راهپيمايي زدند. اين بزرگترين تظاهرات تاريخ بشر بود. سه هفته بعد دانشجويان در اعتراض به اين جنگ در مراسمي با عنوان «كتاب نه بمب» راهپيمايي كردند. اعتراض هاي دانشجويي در سال ۲۰۰۳ در مورد مسائلي همچون مبارزه با كاهش بودجه تا دفاع از حقوق كارگران بود.سايت مادر جونز فهرستي از ده دانشگاهي را كه در سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ از بيشترين فعاليت سياسي برخوردار بود، به شرح زير درج كرده است:
۱- دانشگاه تهران: در پاييز سال گذشته اعلام حكم دادگاه يك استاد دانشگاه باعث بروز اعتراضاتي در اين دانشگاه شد. اين دانشگاه در طول تاريخ معاصر ايران صحنه فعاليت هاي گسترده اي بوده است، از جمله در سال ۱۳۳۲ كه در جريان اعتراض به سفر نيكسون رئيس جمهوري وقت آمريكا به ايران سه دانشجو توسط پليس ايران كشته شدند. بعدها دانشجويان اين دانشگاه در شكل گيري جنبش انقلابي كه منجر به انقلاب اسلامي ۱۳۵۷ شد، نقش فعالي داشتند. آنان سپس يك سال بعد به همراه گروهي از دانشجويان ساير دانشگاه هاي تهران سفارت آمريكا را تسخير و تا ۴۴۴ روز آن را در تصرف داشتند.
۲- دانشگاه هاي شبانه روزي كاليفرنيا: روز ۱۷ مارس كه فرمانداري كاليفرنيا اعلام كرد ۵۳۰ ميليون دلار از بودجه اين دانشگاه ها مي كاهد و شهريه آن را ۱۲۰ درصد افزايش مي دهد، ۱۰۰۰۰ دانشجو در خيابانهاي شهر ساكرامنتو دست به راهپيمايي زدند. دو هفته بعد ۴۰۰۰ دانشجو در خيابان هاي لس آنجلس در اعتراض به كاهش بودجه كه به محروميت ۲۰۰۰۰۰ نفر از تحصيلات عالي منجر شد، شعار دادند: «آموزش دهيد! صحبت نكنيد!» به رغم كسر بودجه ۳۵ ميليارد دلاري اين ايالت، گري ديويس فرماندار وقت ۲۴۵ ميليون دلار از كاهش بودجه اعلام شده دانشگاه را كم كرد و افزايش شهريه را به ۵۰ درصد محدود كرد.
۳- دانشگاه نيويورك: فعالان دانشگاه نيويورك جزو فعال ترين اعتراض كنندگان ضد جنگ در آمريكا بودند. در ماه اكتبر سال گذشته هشت نفر دانشجو وارد استوديو پخش زنده برنامه اي از شبكه ام تي وي شدند و با بلوزي كه روي آن نوشته شده بود: «جنگ در عراق نه!» جلوي دوربين ظاهر شدند. پس از چند دقيقه پخش برنامه متوقف شد. صبح روز بعد پنج دانشجو به تحصني ۹ ساعته در دفتر سناتور هيلاري كلينتون دست زدند و طوماري عليه جنگ عراق به وي دادند. يك ماه بعد ۱۱ دانشجوي دانشگاه نيويورك به علت حضور بي مجوز در سازمان ملل و بر هم زدن جلسه مجمع عمومي با شعار دادن بازداشت شدند. مدتي بعد ۱۲۰۰ نفر از دانشجويان اين دانشگاه در همبستگي با ساير اعتراض كنندگان مخالف جنگ كلاس ها را ترك كردند.
۴- دانشگاه هاروارد: تعدادي از دانشجويان سياهپوست دانشگاه با برپايي راهپيمايي از ديوان عالي آمريكا خواستند طرح «اقدام قاطع» را تصويب كند. آنها به طرف محل ديوان عالي راهپيمايي و شب را همانجا بيتوته كردند. روز بعد ۶۰۰۰ دانشجو - شامل ۲۰۰۰ دانشجوي  هاوارد - دست به راهپيمايي زدند.
۵- دانشگاه ميشيگان: دانشجويان شامل ۲۰۰۰ دانشجوي اين دانشگاه در چند مورد در اعتراض به مسائلي همچون تبعيض نژادي عليه سياهپوستان و مبارزه با مواد مخدر دست به راهپيمايي زدند.
۶- دانشگاه جيمز مديسون: دانشجويان اين دانشگاه در اعتراض به توقف برنامه تنظيم خانواده در درمانگاه تخصصي دانشگاه دست به اعتراض زدند. البته تا ابتداي ترم پاييزي اعتراض آنان نتيجه نداده بود.
۷- دانشگاه شيكاگو: شركت تاكوبل از جمله شركت هايي كه بخشي از رستوران اين دانشگاه را اجاره كرده بود از آنجايي كه گفته مي شد عرضه كنندگان گوجه فرنگي به اين شركت از كارگران مهاجر بهره كشي مي كنند، دانشجويان از دانشگاه خواستند تا رابطه با آن را قطع كند. در روز هالووين ۶۰ نفر از دانشجويان با پوشيدن لباس هايي به شكل گوجه فرنگي به طرف دفتر مديريت راهپيمايي كردند. بعداً مديريت دانشگاه از تمديد قرارداد تاكوبل سرباز زد.
۸- دانشگاه سنت جوزف: سخنراني هاي كسالت بار همواره بخشي از مراسم آغازين سال تحصيلي دانشگاه هاست. اما اين بار دانشجويان تصميم گرفتند در اعتراض به سناتور ريك سانتورم جلسه سخنراني وي را ترك كنند. حدود ۳۰ نفر از اعضاي هيأت علمي نيز به آنان پيوستند.
۹- دانشگاه بركلي: ۱۵۰۰ دانشجو در اعتراض به آغاز جنگ با عراق راهپيمايي كردند و خواهان آن شدند كه دانشگاه بغداد با بركلي خواهرخوانده اعلام شود و بركلي از ارائه سوابق دانشجويان به مقامات فدرال خودداري كند. ۹۸ دانشجو به دنبال تحصني چهار ساعته بازداشت شدند.
۱۰- دانشگاه ييل: ارزش دارايي هاي فني دانشگاه ييل بيش از ۱۰ ميليارد دلار است، اما بسياري از ۵۰۰۰ كارمند اداري آن ساعتي كمتري از ۹ دلار حقوق مي گيرند. در اعتراض به پايين بودن حقوق اين كارمندان راهپيمايي برگزار شد كه ۸۰۰ نفر از جمله ۴۰۰ دانشجو در جريان آن بازداشت شدند. اين اعتراضات بعداً با اعتصاب دانشجويان مدرس تشديد شد. آنان پلاكاردهايي حمل مي كردند كه روي آن نوشته شده بود: «۵۰ درصد تحقيقات، ۴۰ درصد تدريس، صفر درصد حق مشاركت». ۵۰۰۰ دانشجوي دوره ليسانس در همبستگي با آنان كلاس هاي خود را زير ريزش برف در خيابان  برگزار كردند. منبع :اينترنت

دانشگاهها رو به مرگ هستند. رئيسان دانشگاهها درباره سرنوشت محتوم هشدار مي دهند و دولت با بحران آينده دانشجويان روبه روست.
اما كدام دانشجويان؟ بر اساس پژوهشي كه اخيراً انجام شده دانشجويان كنوني دوره ليسانس در دنيا معمولاً سر و وضع خوبي دارند و فقط ماهانه ۸۰ پوند صرف خريد نوشيدني مي كنند.مدام يك گوشي موبايل به گوش خود چسبانده و مشغول صحبت هستند و وسيله نقليه هم دارند كه هزينه اينها هم به ۱۰۰ پوند در ماه مي رسد.
اما دانشجويان انگليسي آنقدر فقيرند كه ارزان قيمت ترين نوشيدني را مي نوشند و ارزان قيمت ترين غذا را مي خورند. تنها ۳۷ درصد اين دانشجويان پيش بيني مي كنند كه بعد از فارغ التحصيل شدن شغل خوبي به دست آورند. اين رقم در يك دهه گذشته بي سابقه است. ابهام درباره اينكه اين دانشجويان چه كساني هستند ما را به سؤال دوم مي رساند. فايده آ نها چيست؟ آيا مواد خام رشد اقتصادي هستند، يا پيشروان يك جامعه با مساوات تر يا مدركي براي اثبات ارزش شهروندان با فرهنگ؟ مطمئن نيستيم. ضرورت اقتصادي وجود فارغ التحصيلان بيشتر، براي كشور روشن نيست، چرا كه بسياري از آنها اكنون مشاغلي را انجام مي دهند كه زماني افراد بدون مدرك دانشگاهي در آن مشغول به كار بودند.
در حقيقت توسعه آموزش عالي (در انگليس) به اختصاص يارانه هاي بيشتر براي ثروتمندان و پيشرفت كمتر براي تهيدستان منجر شده است. شانس حقيقي يك كودك از خانواده طبقه كارگر براي ورود به دانشگاه در نيم قرن گذشته از يك در پنجاه به يك در شش افزايش يافته است. اما طبقه متوسط و بالا هم همچنان از مزاياي هميشگي خود برخوردارند.
سردرگمي درباره اصلاحات در آموزش عالي به دوره دكتري رسيده است. همه راههاي تزريق بودجه ۹ ميليارد دلاري مورد نياز به دانشگاهها، پيشنهاد شده است، البته به غير از اينكه دانشجويان شهريه خود را مستقيماً به رئيس دانشگاه بدهند. يكي از اين طرح ها كه مورد توجه دولت انگليس است طرح افزايش مرحله اي شهريه از ترم اول تا پايان دوره تحصيل است. به طوري كه در هنگام ورود به دانشگاه شهريه اي پرداخت نمي شود اما تا زمان فارغ التحصيلي اين شهريه به ۳۰۰۰ پوند مي رسد. دانشجويان از اين طرح خشنود نيستند، والدين آنها هم همين طور.محافظه كاران طرح تحصيل رايگان و بدون شهريه را پيشنهاد كرده اند. اما با اجراي اين طرح تحصيلات عاليه فقط به نخبگان محدود مي شود. شهريه يكسان و غيرمتغير هم كه مورد نظر حزب كارگر است، منصفانه نيست. چرا يك دانشجوي رشته كارهاي اجتماعي در يك دانشگاه جديد بايد به اندازه يك دانشجوي حقوق دانشگاه آكسفورد شهريه بپردازد. در شرايط مطلوب، دريافت ماليات از افراد پردرآمد مشكل را حل مي كند، اما تا وقتي دولت ماليات را جمع آوري و توزيع كند، آموزش عالي در اثر كمبود بودجه از هم مي پاشد. عده اي ديگر طرحي را مطرح  كرده اند كه قابل تأمل است. بر اساس آن دانشگاهها خود اجازه مي يابند كه پول دريافتي از دانشجويان ثروتمند را براي دانشجويان فقيرتر هزينه كنند.منتقدان اين طرح مي گويند با اجراي آن، دانشگاهها و رشته هاي خوب به انحصار طبقه  پردرآمدي در خواهد آمد كه حاضرند براي تحصيل در اين مكان ها هر هزينه اي كه لازم است بپردازند. هر كودك سه ساله انگليسي براي دولت ۱۸۰۰ پوند هزينه دارد اما هزينه هر دانشجوي دانشگاه ۵۳۰۰ پوند است. در انگليس وزارت دارايي هزينه اصلي آموزش عالي را تأمين مي كند.دولت انگليس در برنامه درازمدت خود قصد دارد تا سال ۲۰۱۰ ، ۵۰ درصد از جوانان داراي مدرك ديپلم را وارد نظام آموزش عالي كند؛ اما اين طرح با كمبود رشته ها و واحدهاي درسي فني پرهزينه اي همراه شده كه مهارت هاي مورد نياز كارفرمايان و محيط هاي كار  را مي آموزند. اين بازار است كه سكان هدايت آموزش را در دست دارد.اكنون در انگليس يافتن شغل به چالشي بزرگ پيش روي دانشجويان و فارغ التحصيلان تبديل شده است و رويارويي با اين چالش روز به روز دشوارتر مي شود. براي اينكه دانشگاهها به مراكز بي خاصيت توليد بيكار تبديل نشوند و يادگيري براي نفس يادگيري ارزش خود را از دست ندهد، بايد دانشكده هايي تأسيس شود كه همه نوع رشته اي در آنها وجود داشته باشد از فلسفه گرفته تا دروس شغلي مورد نياز بازار و اقتصاد.
مترجم: نيلوفر قديري
منبع: گاردين

IA U ؛اتحاديه بين المللي دانشگاه ها
ترجمه: فرنوش مرتضوي
IAU ؛ نام اختصاري اتحاديه بين المللي دانشگاههاست كه در سال ۱۹۵۰ با هدف ايجاد رابطه بين موسسات آموزش عالي جهان و به عنوان يك سازمان وابسته به يونسكو آغاز به كار كرد.
اين اتحاديه يك سازمان جهاني است كه اعضاي آن را دانشگاه ها و موسسات ۱۵۰ كشور جهان تشكيل مي دهند و عضويت در آن براي تمام موسسات آموزش عالي حائز شرايط علمي آزاد است.
قوانين IAU همانند مقررات بنيادي دانشگاه ها پايه ريزي شده است كه از جمله آنها مي توان دارا بودن حق شناخت وكشف دانش، تلاش براي رسيدن به حقيقت، تحمل نظر مخالف، آزادي و استقلال سياسي اشاره كرد.
پيشرفت دانشگاه ها به عنوان نهاد هاي اجتماعي از طريق آموزش و تحقيق، ايجاد زمينه  براي همكاري  بين المللي دانشگاه ها و كمك هاي مادي و معنوي براي توسعه آموزش عالي در سطح جهان از اهداف اصلي اين اتحاديه هستند.
IAU توانسته است به عنوان نماينده دانشگاه هاي جهان نگراني ها و علاقه مندي هاي آنها را در سطح عمومي و بين المللي منعكس كند. همچنين اين اتحاديه باحمايت و تشويق دانشگاه ها به همكاري با يكديگر امكان تبادل تجربيات و احياي ارزش ها و عملكردهاي فراموش شده دانشگاه ها را فراهم آورده است.
از ديگر برنامه ها و خدمات اتحاديه بين المللي دانشگاه ها مي توان به برپايي كنفرانس،  ميزگرد و سمينار،   آمارگيري و مطالعات مقايسه اي، مشاوره،  شبكه اطلاعات بين المللي و مركز اطلاعات آموزش  عالي IAU/UNESCO اشاره كرد، بعلاوه IAU با انتشار هفت نشريه از جمله خبرنامه IAU گاهنامه مقالات و تحقيقات، فصلنامه آموزش عالي و مجله جهان دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي اقدام به اطلاع رساني كرده است.
اعضاي اين اتحاديه در سه بخش بين المللي، منطقه اي و ملي همكاري مي كنند و دانشگاه هاي فردوسي مشهد، شيراز، اصفهان، تهران، صنعتي شريف، دانشگاه آزاد اسلامي و چند دانشگاه ديگر از ايران عضو اين اتحاديه هستند.
مقر دائم IAU در پاريس واقع است و همايش عمومي اعضاي اتحاديه هر پنج سال براي تبيين سياست هاي كلي IAU و انتخاب رياست دوره اي و شوراي تصميم گيري برگزار مي شود.
در سايت اين اتحاديه آخرين اخبار از اعضاي IAU در دسترس بازديدكنندگان قرارگرفته است. همچنين، امكان دستيابي به پيوند سايت هاي مرتبط و سايت دانشگاه ها و موسسات عضو در پايگاه اينترنتي اتحاديه به آدرس http://www.unesco.org/iau فراهم است.

نازنين زاغري
تأسيس آكادمي علوم عراق
دانشمندان عراقي روز ۲۷ نوامبر، در نشستي با حضور سران جامعه سلطنتي انگلستان و جمع كثيري از دانشمندان و نخبگان عراقي، در شهر لندن، به تأسيس آكادمي علوم كشور عراق تصميم گرفتند. دانشمندان و محققان از سراسر عراق، امارات متحده عربي و آمريكا به منظور همكاري و همفكري در تأسيس اين انجمن جديد، در كنفرانس دو روزه شهر لندن حضور پيدا كردند.سرانجام فيلسوفان و پژوهشگران اين كشور به اين نتيجه رسيدند كه مراكز تحقيقاتي عراق براي شكوفايي استعدادهاي نهفته ساكنين اين سرزمين، بايد دوباره راه اندازي شود و چنين امري تنها با مساعدت دانشگاه هاي حمايت كننده اي مانند انگلستان تحقق خواهد يافت. آكادمي علوم عراق از نخستين روز سال ۲۰۰۴ با همكاري اعضاي جديد خود آغاز به كار خواهد كرد. در برنامه هاي اين انجمن، بازسازي كشور عراق پس از جنگ با آمريكا قيد شده و ترميم موزه هاي اين كشور در اولويت وظايف اين انجمن قرار گرفته است.
مشكل انگليس براي جذب مغزهاي متفكر
دانشگاه هاي انگلستان به سرمايه بيشتري جهت رفع نيازهاي دانشجويان، تحقيقات بيشتر و امكانات بهتر براي رسيدن به يافته هاي جديد نياز دارند. دانشگاه هاي انگلستان در حقيقت رتبه «بهترين» را در سراسر دانشگاه هاي دنيا كسب كرده اند، اما اگر وضع پشتوانه هاي مالي اين دانشگاه ها به همين منوال پيش برود امكان متزلزل شدن اين جايگاه جهاني بسيار است. انگلستان براي حفظ مغزهاي متفكر خود و جذب ذهن هاي خلاق از كشورهاي بيگانه، مجبور است با مشكلي كه اخيراً با آن روبه رو شده- بحران مالي- به گونه اي كنار آيد. معضل بزرگي كه دانشگاه هاي اين كشور با آن دست و پنجه نرم مي كنند، شكايات اساتيد و دانشجويان از پايين بودن ميزان حق التدريس ها و عدم برخورداري از امكانات آكادميكي مطلوب، در كنار بالا بودن هزينه اخذ ويزا و شهريه هاي دانشجويان خارجي است.
دانشجويان ورزشگاه ملي مي سازند
توپ گرد در زميني به چرخش درخواهد آمد كه از ۵ هزار و ۸۸۸ قطعه چمن تشكيل شده است. دانشجويان رشته ورزش شهر برلين آلمان در نظر دارند در فضاي باز مقابل مجلس فدرال اين كشور، «ورزشگاه ملي» تأسيس نمايند. اين ورزشگاه در واقع با هدف، حمايت از رقابت هاي جام جهاني فوتبال ايجاد مي شود كه در سال ۲۰۰۶ و در كشور آلمان برگزار مي شود. در اين طرح ملي هزاران باشگاه ورزشي از سرتاسر آلمان شركت نموده و با ارسال يك قطعه چمن از ورزشگاه اختصاصي خود به احداث ورزشگاه ملي كمك خواهند كرد. «ورزشگاه ملي» قرار است در فضاي آزاد موجود ميان مجلس فدرال آلمان و دفتر صدر اعظم اين كشور احداث شود.
دانشجويان باني «ورزشگاه ملي» به ۵۰ شخصيت و نهاد تصميم گيرنده نامه ارسال داشته و خواستار حمايت آنها شده اند.
طرح معماري ورزشگاه ملي توسط مهندس «ديرك لمل» آماده گرديده است و بر اساس آن، ساخت ورزشگاه مذكور، ۵/۲ ميليون يورو هزينه دربرخواهد داشت و زيربناي ورزشگاه ملي از قطعات بتني تشكيل خواهد يافت. دور تا دور زمين فوتبال نيز توسط حفاظ هايي پوشيده مي شود تا توپ از محدوده مجاز خارج نشود.
مترجم: بابك خدادادي - منبع: اينترنت