مانا لقماني 
اگر خواننده صفحه حوادث روزنامه ها باشيد، حتما هر چند روز يك بار خبري درباره كودك آزاري مي خوانيد كه در توضيح خبر انگيزه آن را ناآرامي هاي روحي والدين بر اثر فشار زندگي و مسائلي مانند آن ذكر كرده اند. در كوچه و خيابان نيز گهگاه شاهد نزاع هاي خياباني - به دلايل پيش پا افتاده - كه بعضا به مصدوميت طرفين يا حتي قتل مي انجامد، هستيم.
اين اتفاقات ناخوشايند نشانگر اين مساله است كه بيشتر اين وقايع بر اثر نداشتن آرامش رواني و گاه وجود يك بيماري رواني كه بر اثر نابساماني وضع زندگي در جامعه،نداشتن رفاه اجتماعي (غم نان داشتن) يا ارضا نشدن خواسته ها و آرزوهاي شخص به وجود مي آيد.
طبق آمارهاي رسمي از هر پنج نفر ايراني يك نفر مبتلا به بيماري هاي رواني است كه در اين آمار تنها بيماراني كه اختلالات رواني شديد دارند، مورد بررسي قرار نگرفته اند، بلكه علاوه بر آن افرادي كه از اختلالات روان پزشكي چون بيماري هاي وسواس، افسردگي و بي قراري (استرس) رنج مي برند نيز سرشماري شده اند. بر اساس اين آمار به طور متوسط ۲۱ تا ۲۵ درصد افراد كشور از مشكلات رواني رنج مي برند و علايم آن خود را به صورت اختلال در خواب، تپش قلب، عصبانيت، زودرنجي و سردرد نشان مي دهد.
در اين باره در پانزدهمين كنگره سالانه انجمن علمي روان پزشكان ايران كه با همكاري دانشگاه هاي علوم پزشكي سراسر كشور برگزار شد، مسائل درماني بيماران رواني چون وسواس، اضطراب، افسردگي، اسكيزوفرني، درمان دارويي روان پزشكي و تداخل دارويي مورد بحث و بررسي قرار گرفت.
دكتر جليلي دبير كنگره، افسردگي را يكي از شايع ترين بيماري هاي رواني در زنان و بيشترين ميزان بدبيني و بي قراري در دانشجويان دختر افسرده عنوان كرد و افزود: «تنگي نفس، اختلالات گوارشي، احساس ضعف، كاهش وزن و بي اشتهايي از علائم اين بيماري در زنان است.»
اين روان پزشك شايع ترين علت بروز اين بيماري در زنان را استرس هاي فيزيكي، عادت ماهانه، حاملگي، زايمان، شيردهي، مسائل اجتماعي و محيطي برشمرد و تصريح كرد: «اين در حالي است كه بيماري هاي رواني در ميان زنان جوامعي كه به حقوق آنان توجه بيشتري شده و از نظر قانوني و حقوق اجتماعي نيز از جايگاه مناسبي برخوردار هستند، درصد كمتري را شامل مي شود.»
به گزارش ايسنا، بنابر نتايج يك پژوهش در دانشگاه علوم پزشكي تبريز، پزشكان عمومي بيش از سايرين داروهاي آرامبخش تجويز مي كنند.
يك تحقيق نشان داده است كه بيشترين مقدار تجويز داروهاي سداتيو - هيپنوتيك كه در درمان اضطراب و بي خوابي به كار مي روند از سوي پزشكان عمومي است.
اين تحقيق كه توسط رضا حسن نژاد از دانشكده داروسازي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام شده، به بررسي الگوهاي تجويز داروهاي سداتيو - هيپنوتيك توسط پزشكان پرداخته است.
بررسي به عمل آمده در اين زمينه نشان مي دهد كه بيشترين سهم مقدار و مدت تجويز، توسط پزشكان عمومي صورت گرفته كه اين موضوع براي مطلوب سازي الگوي مصرف اين داروها با توجه به عوارض و مشكلات عمده اي كه ايجاد مي كنند، قابل تامل است.
داروهاي سداتيو - هيپنوتيك يكي از پرمصرف ترين داروها هستند كه با توجه به ويژگي هاي خاص اين دسته داروها، پزشكان در تجويز آنها بايد نكات خاصي را مد نظر قرار دهند.

نشميل تبريزي 
هموروئيد از مشكلات ناحيه آنوركتال و ناحيه مقعد و كانال آن است كه ناراحتي هاي زيادي را به ويژه هنگام دفع ايجاد مي كند. شبكه هموروئيدي داخلي، متشكل از وريدهاست. كانال مقعد، اين شبكه را از شبكه وريدي هموروئيدي خارجي جدا مي سازد. اما اين دو فضا، زير كانال مخرج با هم ارتباط دارند. هرگاه شبكه هموروئيدي داخلي بزرگ شود، توده بافت حمايت كننده همراه آن نيز افزايش مي يابد و اين تورم وريدي حاصل، هموروئيد داخلي ناميده مي شود. چنانچه وريدهاي هموروئيدي خارجي، بزرگ شوند يا در آنها لخته تشكيل شود، توده آبي رنگ حاصل، هموروئيد خارجي نام دارد. هر دو نوع هموروئيد بسيار شايع هستند و با افزايش فشار در سيستم وريدي، در مواقعي مانند دوران حاملگي، فشار آوردن هنگام دفع مدفوع يا سيروز ارتباط دارند. هنگامي كه هموروئيدهاي داخلي بزرگ مي شوند، درد، معمول نيست مگر اينكه به علت ايجاد لخته يا آسيب هاي سطح مخاطي پوشاننده آن، عارضه ايجاد شود.
اكثر افراد از وجود خون قرمز روشن روي دستمال توالت يا روي مدفوع همراه با احساس ناراحتي مبهم ناحيه مقعد، شكايت مي كنند.
احساس ناراحتي با بزرگ شدن هموروئيد يا شل شدگي و افتادگي آن از طريق مخرج، افزايش مي يابد. چنانچه درمان انجام نگيرد، اين افتادگي هموروئيد مزمن شده، عضلات به شكل كشيده باقي مي مانند و بيمار از كثيف شدن دائمي لباس زير همراه با درد بسيار خفيف، شكايت مي كند.در چنين هموروئيدهايي ممكن است به دنبال آسيب ناشي از اجابت مزاج، غشاي مخاطي پوشاننده شان هم دچار خونريزي شديد شود.
و اما هموروئيدهاي خارجي، از آنجا كه زير پوست واقع شده اند، اغلب دردناك هستند و به علت ترومبوز يكي از وريدهاي شبكه خارجي باعث بروز تورم آبي رنگ حساسي در لبه مخرج مي شوند. كه ضرورتي ندارد با بزرگ شدن وريدهاي داخلي همراه باشد. اسپاسم (انقباض) ناحيه مقعد هم اغلب در اين حالت رخ مي دهد. تشخيص هموروئيدهاي داخلي و خارجي از طريق مشاهده، معاينه انگشتي و ديدن مستقيم از طريق آنوسكوپ و پروكتوسكوپ به عمل مي آيد. از آنجا كه چنين ضايعاتي بسيار شايع هستند، نبايد آنها را تا زماني كه بررسي كامل قسمت هاي بالاتر دستگاه گوارش انجام نشده است، به عنوان علت خونريزي از ركتوم يا كم خوني ناشي از فقر آهن در نظر گرفت. و اما درمان، اكثر هموروئيدها به درمان محافظه كارانه مانند نشستن در آب گرم يا ساير انواع گرماي مرطوب، شياف، نرم كننده و روان كننده هاي مدفوع و استراحت در بستر پاسخ مي دهند. هموروئيدهاي داخلي كه تقريبا به طور دائم دچار افتادگي مي شوند، به خوبي با جراحي درمان مي شوند. درجات خفيف تر اين حالت يا بزرگ شدن همراه با خارش مخرج يا خونريزي متناوب مي تواند با بستن يا تزريق محلول اسكلروزينگ كنترل شوند.هموروئيدهاي خارجي كه به شكل حاد دچار تشكيل لخته در وريدها مي شوند، توسط انسزيون (برش)، خارج كردن لخته و فشردن محل برش پس از خروج لخته درمان مي شوند. در صورت وجود التهاب حاد مخرج و مواردي اينچنين، هيچ اقدام جراحي نبايد انجام گيرد. هميشه بايد قبل از عمل جراحي هموروئيد، پروكتوسكوپي يا كولونوسكوپي انجام شود و با توجه به نظر پزشك جهت رفع مشكل، اقدامات لازم به عمل آيد.

يكي از مهم ترين علل اضطراب مادران در زمان بارداري، ترس از زايمان است كه تقريبا در ۲۰ درصد زنان باردار مشاهده مي شود.
الهه متولي كارشناس ارشد مامايي، زهره فيضي و طاهره گنجي - عضو هيات علمي دانشكده پرستاري دانشگاه علوم پزشكي ايران - در پژوهشي به بررسي «تاثير نمايش فيلم زايمان بر اضطراب مادراني كه براي نخستين بار دوران بارداري را سپري مي كنند»، پرداختند و دريافتند كه نمايش فيلم زايمان در ابتداي تحقيق و يك هفته پس از آن، در كمتر شدن اضطراب مادران تاثير داشته است.
بنابراين درمان اضطراب با توجه به تاثيرات سوء آن بر دوران بارداري و زايمان، يكي از مسايل مهمي است كه حتي الامكان بايد از طريق روش هاي غيردارويي انجام شود.

مهم ترين اقدام پزشكي كه بيش از همه به نجات جان بيماران اورژانسي مي انجامد، تزريق خون به آنها است. اما با توجه به افزايش جمعيت در جهان، دانشمندان در پي يافتن جايگزيني براي آن هستند.
در فراخوان ها براي اهداي خون مرتبا تكرار مي شود كه خون ماده اي كمياب است و اغلب در موارد بحراني، ذخاير خون اهدايي يا گروه خوني مورد نياز در دسترس نيست. ضمن اينكه خون، تنها براي مدت ۴۲ روز خارج از بدن قابل نگهداري است به همين دليل خون مصنوعي براي علم پزشكي قدم بزرگي به پيش، محسوب مي شود. خون مصنوعي از اين طريق تهيه مي شود كه از گلبول هاي سرخ خون اهدا شده، يك نوع پودر توليد مي شود كه آن را مي توان سال هاي سال نگهداري كرد. خون مصنوعي توسط دانشمندان آمريكايي تهيه شده و تاكنون بر روي ۸ بيمار در شهر استكهلم مورد آزمايش قرار گرفته و تا پايان سال جاري قرار است ۳۰ بيمار ديگر نيز از اين خون مصنوعي استفاده كنند.