ناصركرمي 
آنها سه برادر بودند كه به تازگي ارثي به آنها رسيده بود: باغ بزرگي كه صدها درخت بارور انار داشت. براي ادامه زندگي خيلي اختلاف سليقه داشتند. برادر اول مقتصد بود و اهل تجارت. پس هر روز يك سبد انار مي برد كنار جاده و مي فروخت، او پس از سال ها توانست كنار جاده يك دكه بزرگ انارفروشي راه بيندازد. برادر دوم هم همانقدر مقتصد بود، اما روحيه زراعت داشت، نه تجارت. پس صبح تا شب وقتش را به هرس كردن و آبياري باغ مي گذراند. اينكه چقدر از انارها فروش رفته، كمتر برايش اهميت داشت،تا اينكه چقدر از آنها را كرم زده يا سرما خشكانده است. برادر سوم، نه مقتصد بود، نه اهل تجارت، نه اهل زراعت، بيشتر اهل فراغت و ولنگاري بود. او سهم خودش را از باغ جدا كرد و فروخت.
با پول آن به يك مسافرت طولاني رفت و مثل همه اينطور مسافرها يك روز خسته و دست خالي برگشت و البته اين بار فقط حق داشت در زير سايه درختان باغ استراحت كند. برادرها صبح تا شب با يكديگر مجادله مي كردند. اولي، دومي را آدمي گنجشك روزي مي دانست كه هميشه شكمي نيم سير و نيمه گرسنه خواهد داشت و سومي را ولنگاري كه سرانجام هم از گرسنگي خواهد مرد. اما آن دو برادر ديگر هم او را سوداگري فرومايه مي دانستند كه هرگز نخواهد توانست از زندگي لذت ببرد.
اطلاع از فرجام سرنوشت سه برادر قطعا جالب است. پس از سال هاي متمادي روزي رسيد كه آنها هر سه غرق تنعم و ثروت، مرفه ترين آدم هاي روزگار خود بودند. البته بهتر بود براي اينكه داستان نتيجه اخلاقي مفيدتري داشته باشد، تنعم غبطه بر انگيز آنها ناشي از فهم اقتصادي و تلاش دو برادر اول در عرصه هاي تجارت و زراعت و يا حتي روحيه ماجراجويانه برادر سوم باشد. اما واقعيت اين است كه آنها دوباره به ارث تازه اي دست يافتند.
صدها برابر مهم تر از ارث اول. بالاخره آدم يكبار كه به يك چيز مي رسد، اين احتمال وجود دارد كه بعد هم مثل آن و يا صدها برابر بزرگتر از آن را به دست بياورد. خوب است خاطرنشان كنيم كه پيش از به دست آوردن ارث جديد، مدت ها بود كه به دليل ورشكستگي، دكه انار فروشي تعطيل و به دليل آفت زدگي هاي متعدد، باغ انار متروك و بي برگ و بار شده است.
از ادامه سرنوشت سه برادر اطلاع ديگري نداريم. فقط مي دانيم هنوز هم انسان ها صبح تا شب در تلاش و تكاپو هستند و براي آينده اي بهتر آنچه را كه امروز به آن احتياج دارند، پس انداز مي كنند و براي فردا نگه مي دارند.