ايمان مهدي زاده
زنجيره طبيعت مي چرخد، دست ساخته هاي بشري نيز. اغلب فرآورده هاي بشري قابل تجزيه و بازگشت به طبيعت است. كشورهاي توسعه يافته در فرهنگي به نام «بازيافت» غرق شده اند. آنها در لابراتوارها و آزمايشگاه ها پژوهش و تحقيقاتي انجام مي دهند تا موادي بسازند و راهي بازار كنند، قابل بازگشت. با اين روش علاوه بر حل بسياري از مشكلات زيست محيطي، در انرژي، مصرف مواد خام و به كارگيري نيروي انساني و ماشيني صرفه جويي مطلوبي صورت مي گيرد.
امروزه مشكلات زيست محيطي به عنوان پديده اي جديد خود را جلو چشم مردم دنيا انداخته است. كشورهاي پيشرفته و صنعتي به لحاظ حجم بالاي توليدات موظفند از قوانين زيست محيطي تبعيت كنند. آنها در تلاشند هر فرآورده اي را به گونه اي طراحي كنند كه سال ها در خدمت نوع بشر باشد. در كشورهاي درحال توسعه، فرهنگ بازيافت نتوانسته شكل و شمايل كاملي پيدا كند. اين فرهنگسازي در كشورهاي جهان سوم و در حال توسعه هنوز دست به گريبان بيگانگي است. مردم اين ممالك مي توانند، سود خوبي از اين فرهنگ به جيب هايشان واريز كنند.
هر روز اخبار علمي روي سايت هاي اينترنتي قرار مي گيرد، از طريق رسانه ها اعلام مي شود، كشورهاي پيشرفته به ويژه ژاپني هاي حساس و نكته سنج نوعي پلاستيك يا شيشه قابل بازيافت روانه بازارهاي جهاني كرده اند. اين در حالي است كه ايرانيان هنوز براي تفكيك زباله هاي مدفون شدني و قابل بازيافت راهي اصولي و دايمي نيافته اند.
كارخانه هاي كمپوست در ايران محدود است. پلاستيك، شيشه، كاغذ، فلز، موادخوراكي وحتي ميوه گنديده و شايد نان خشك،  در كيسه زباله هاي خانگي ايرانيان در هم ادغام مي شوند. شايد اشكال كار در آموزش و اطلاع رساني باشد، ولي باور كنيد اين تنها يك بهانه است. بارها شنيده ايم و اغلب مي دانيم كه پلاستيك وشيشه غير قابل تجزيه است و فلز و كاغذ قابل بازيافت. اگر همين نكته كوچك را مورد اعتنا قرار دهيم، در مي يابيم كه ثروتي عظيم را تاكنون زير خاك مدفون كرد ه ايم. ثروتي در حد واندازه گنجي كه زيرخاك دنبالش مي گرديم.
حكايت اوراقچي ها همان قصه بازيافت است. آنها قبل از مورد اعتنا واقع شدن مقوله بازيافت و شرايط زيست محيطي، به علم اقتصادي آن دست پيدا كردند. آنها تمام وجود يك لاشه اتوبوس كه شايد در ظاهر كاملا ناكارآمد باشد را تجزيه مي كنند . تكه تكه هاي آن را به بخش هاي مختلف انتقال داده تا براي استفاده مجدد آماده شود.
كارگراني سختكوش، در عين حال خوش فكر، بدون اينكه بدانند يا بخواهند حاميان بزرگي براي محيط زيست شهري به حساب مي آيند. شغل اوراقچي يكي از ملزومات اشتغال شهري است.