الهام اناري
اگر بخواهيدبراي خود دوچرخه خريداري كنيد حداقل مي توانيد در مسافت هاي كوتاه در پول خود صرفه جويي كرده و از دوچرخه استفاده كنيد و يك ورزش نسبتا سبك هم انجام مي دهيد
آيا تا به حال محاسبه كرده ايد در روز چقدر پول، صرف رفت و آمد خود مي كنيد؟
اگر بخواهيد براي خود يك وسيله نقليه فراهم كنيد و پول شما براي خريد يك وسيله نقليه موتوري كافي نباشد، آيا حاضريد يك دوچرخه بخريد؟
دوچرخه در سال 1886 ميلادي توسط يك فرد آمريكايي به نام پوپ اختراع شد. آمريكايي ها در ابتدا برخورد خوبي با اين اختراع نوظهور نداشتند و آن را وسيله شيطاني مي ناميدند. اين مسئله از آنجا ناشي مي شد كه طبق يك قانون ازلي كه به هزاران سال پيش يعني به زمان اختراع چرخ توسط انسان هاي اوليه مي رسيد، يك وسيله تنها مي توانست روي سه يا چهار چرخ به تعادل برسد و اگر تعداد چرخ ها كمتر مي شد، لازم بود تكيه گاهي وجود داشته باشد، حال وقتي مردم مي ديدند بدون آنكه تعادل خود را از دست بدهند، مي توانند روي دو چرخ حركت كنند، عجيب نبود كه آن را حمايتي از سوي نيروهاي شيطاني فرض كنند و مطمئنا در آن زمان خبري از قوانين فيزيكي سرعت، جاذبه و نيروي گريز از مركز در كار نبود!
رفته رفته دوچرخه به كالايي لوكس تبديل شد كه فقط ثروتمندان توان خريد آن را داشتند، اما با گذشت زمان و توليد دوچرخه هاي ارزانقيمت كم كم اقشار متوسط جوامع هم توانستند از آن استفاده كنند. زماني به غلط تصور مي شد كه دوچرخه تنها وسيله اي براي بازي بچه هاست و نه بيشتر.
افراد متمول جامعه ما هم آن را براحتي براي فرزندانشان تهيه مي كردند و خانواده هاي متوسط هم با قرار دادن پيش شرط هايي مثل قبولي با معدل بالاي 19 يا نظير آن، براي بچه ها آن را براي فرزندانشان خريداري مي كردند.
دوچرخه وسيله اي مناسب براي استفاده تمام رده هاي سني است. اخيرا آژانس خبري بي.بي.سي در يك نظرسنجي آنلاين از شهروندان بريتانيايي خواست بهترين اختراعات را از سال 1800 تا به حال انتخاب كنند. در اين نظرسنجي، دوچرخه بالاتر از رايانه، اينترنت، راديو، ماهواره مخابراتي و... با 59 درصد آرا به عنوان بهترين اختراع درصدر قرار گرفت.
وسيله اي براي سلامتي
دوچرخه سواري چه تاثيري روي سلامت ما مي گذارد؟ از سويي مي توان گفت با ماشيني شدن زندگي شهري كه مردم كمتر فرصت مي كنند وقت خود را به ورزش اختصاص دهند و به خاطر كمبود وقت، دائما با وسيله نقليه شخصي يا عمومي تردد مي كنند، استفاده از دوچرخه و ركابزني يك ورزش بسيار مفيد محسوب مي شود كه بدن ما را از حالت سستي و رخوت خارج مي كند وحتي ما را به فرم ايده آل نزديك مي كند، اما از طرف ديگر آيا دوچرخه سواري در شهرهاي بزرگ و پرترافيك كه آلودگي هوا بسيار بالاست منطقي به نظر مي رسد؟ بايد اين نكته را هم از ياد نبريم كه هنوز شهرهايي داريم كه به آن حد از آلودگي نرسيده اند و هواي نسبتا قابل قبولي دارند؛ هوايي كه با يك تنفس عميق هنگام دوچرخه سواري سرب وارد بدن نمي كند.
حال كه اكثر شهرهاي پرجمعيت و كلان با معضل ترافيك درگير هستند، تصور كنيد گسترش و همگاني شدن استفاده از دوچرخه چقدر مي تواند در كاهش ترافيك و پاكيزه شدن هوا نقش داشته باشد. با وضعيت فعلي متاسفانه كلانشهر تهران و شهرهاي بزرگ رفته رفته به پاركينگ اتومبيل تبديل مي شوند و در هر دقيقه يك ماشين وارد شهر مي شود. عمده علت آلوده بودن هواي شهرهاي بزرگ ناشي از همين وسايل نقليه است، آنها باعث مي شوند روزانه يك گرم سرب وارد ريه هر شهروند شود. آلودگي هوا دليل عمده بروز بيماري هاي قلبي و افزايش سكته است. حال آيا ما خود خواسته وسايل نقليه موتوري دودزا را به دوچرخه دوستدار محيط زيست و حافظ سلامتي ترجيح مي دهم. چه اگر شهرهاي ما اينقدر آلوده نبود ديگر ترسي از دوچرخه سواري در اين هواي آلوده نداشتيم.
در چه مسافت هايي مي توانيم دوچرخه را جايگزين وسايل نقليه موتوري كنيم؟ مطمئنا شما هم چند مرتبه در هر روز مجبور مي شويد براي طي مسافت هاي كوتاه و بلند از وسيله نقليه استفاده كنيد. شايد استفاده از دوچرخه در مسافت هاي بلند به چند دليل، منطقي به نظر نرسد، اول اينكه شيب خيابان هاي اكثر شهرهاي بزرگ از شمال به جنوب بسيار زياد است، يعني اختلاف سطح به گونه اي است كه مثلا ركاب زدن از سمت جنوب به شمال شهر مستلزم صرف انرژي بسيار زياد و چه بسا ناممكن است ومسلما وقت زيادي مي برد، از طرفي ركاب زدن بين وسايل نقليه موتوري كوچك و بزرگي كه با سرعت هاي زياد در خيابان هاي شهر تردد مي كنند شايد چندان به لحاظ ايمني كار درستي نباشد.
ولي اگر توانايي آن را داريد كه براي خود يك دوچرخه خريداري كنيد، حداقل مي توانيد در مسافت هاي كوتاه در پول خود صرفه جويي كرده و از دوچرخه استفاده كنيد و اينگونه دركنار صرفه جويي يك ورزش نسبتا سبك هم انجام مي دهيد. اگر به طور متوسط۷۰ هزار تومان براي خريد دوچرخه هزينه كنيد، آن را دوباره مي توانيد با جمع آوري پولي كه ديگر بابت كرايه ماشين نمي پردازيد به جيب خود برگردانيد، فرضا اگر روزانه 500 تومان بابت كرايه ماشين در مسافت هاي كوتاه مي پرداختيد با حذف اين هزينه طي چهار ماه و نيم، هزينه خريد دوچرخه را جبران كرده ايد.
پدر و مادرها مي توانند بچه هاي خود را تشويق كنند تا به جاي استفاده از بازي هاي كامپيوتري كه عاملي اصلي بي تحركي و چاقي در سنين كودكي و نوجواني است، ساعاتي را هم به دوچرخه سواري بپردازند
حمله چيني، تسخير چيني
دوچرخه هاي موجود در بازار ايران محصول كشورهاي مختلفي هستند. ايراني، چيني، تايواني، ايتاليايي و... هر كدام از اين دوچرخه ها در مدل ها و اندازه هاي مختلف هم قيمت هاي متفاوتي دارند.
دوچرخه هايي كه از كشورهاي اروپايي نظير ايتاليا وارد مي شوند گران ترين انواع موجود در بازار هستند و قيمت آنها بين 700 هزار تا 4ميليون تومان متغير است. اين دوچرخه ها اكثرا به تناسب قيمت از كيفيت بسيار بالايي برخوردارند و حرفه اي محسوب مي شوند.
دوچرخه هاي تايواني در مقايسه با دوچرخه هاي اروپايي در رده پايين تري قرار مي گيرند، اما كيفيت و قيمت بالاتري در مقايسه با انواع چيني دارند. برخي از قطعات دوچرخه هاي تايواني، ژاپني يا اروپايي است.
قيمت اين دوچرخه ها از 50 از 150 هزارتومان متغير است.
دوچرخه هاي ايراني تقريبا هم قيمت دوچرخه هاي تايواني هستند اما ظاهرا به لحاظ كيفيت با آنها برابري نمي كنند و مشتري كمتري دارند.
قيمت ايراني ها بين 70 تا۱۴۰ هزارتومان است كه البته هريك از انواع ايراني و تايواني با افزايش قابليت ها قيمت  هاي بالاتري پيدا مي كنند و گاهي به حدود۴۰۰ هزارتومان هم مي رسند.
دوچرخه هاي چيني با قيمتي بين 25 تا۵۰هزارتومان به دست مشتري مي رسند، چيني ها معمولا با كيفيت پايين تري نسبت به بقيه، به همان نسبت هم قيمت مناسب تري دارند.
پس اگر مي خواهيد به طور حرفه اي دوچرخه سواري كنيد و از نظر مالي هم محدوديتي نداريد، يكي از انواع اروپايي را خريداري كنيد تا حداقل براي چندين سال يك كالاي تضمين شده  در اختيار داشته باشيد.
اما اگر پول كمتري در اختيار داريد به اندازه بودجه خود يكي از انواع ايراني، تايواني يا چيني را انتخاب كنيد كه البته در اين ميان چيني ها باصرفه ترند.
ماشين سواري، راحت تر از ورزش
دكتر امان قرايي مقدم،جامعه شناس در پاسخ به اين سئوال كه چرا استفاده از دوچرخه در فرهنگ ايراني جايي ندارد، مي گويد: از ابتدا كه دوچرخه وارد كشور ما شد با اقبال خوبي از جانب مردم مواجه نشد. دليل اين امر هم كاملا واضح است؛ چون براي مردم جامعه ما امكانات خوبي براي استفاده از وسيله نقليه مهياست.
وسايل نقليه به اندازه كافي در شهر وجوددارد. تاكسي ها، ميني بوس ها، اتوبوس ها و... كه به وفور در خيابان ها هستند و از طرف ديگر بنزين هم ارزان است و استفاده از وسايل نقليه شخصي به صرفه.
اما در اروپا، پاكستان و خصوصا هند كه استفاده بسيار زيادي از دوچرخه مي شود، وضع به گونه اي ديگر است، در كشور هند خريد و استفاده از ماشين و تاكسي به علت كمبود و گراني، چندان رايج نيست بنابراين مردم دوچرخه سواري مي كنند و حتي با دوچرخه هاي خود مسافر جابه جا مي كنند.
اگردر اين كشورها قطار و دوچرخه نباشد، حمل و نقل كشور فلج مي شود.
از طرف ديگر راحت طلبي جزو ذات همه انسان هاست. بعد مسافت ها اين امكان را نمي دهد كه مثلا شخصي از شميران تا شرق تهران را ركاب بزند. نكته ديگر اينكه موتورسيكلت وسيله اي است كه مي تواند براحتي جاي دوچرخه را بگيرد. سرعت بالاتري نسبت به دوچرخه دارد و كم مصرف است و با قيمت نسبتا مناسبي نيز مي توان آن را تهيه كرد و مسافت هاي طولاني را با آن طي كرد كه البته موتورسيكلت گنجايش دونفر را هم دارد.
حالا فرض كنيد بنزين در كشور ما گران شده و به پيروي از آن كرايه  ماشين ها افزايش يافته و استفاده از وسيله نقليه شخصي صرفه اقتصادي ندارد؛ مطمئن باشيد كه در چنين شرايطي مردم ما هم به دوچرخه  روي مي آورند؛ همان كاري كه اروپايي ها مي كنند.
البته كشوري مثل آمريكا هم وضعيت ايران را دارد يعني چون امكانات رفاهي براي حمل ونقل كاملا مهياست، در آنجا هم دوچرخه كاربردي ندارد.
وقتي بعد از دوچرخه بلافاصله موتورسيكلت توليد وعرضه شد مردم فرصت استفاده از دوچرخه را پيدانكردند.
در اين ميان هيچ تقصيري متوجه مردم نيست؛ مقصر دولت ها هستند كه مردم را به استفاده از وسايل نقليه موتوري تشويق مي كنند .
شهرهاي بزرگ ما گنجايش اين همه جمعيت را ندارند. شايد اين وسعت براي جمعيت 50سال پيش كفايت مي كرد، ولي امروزه با اين حجم جمعيت و حجم بالاي وسايل نقليه، شهرهاي بزرگ در حال انفجار هستند .
چندي قبل مسيري واقع در خيابان كارگر شمالي براي تردد دوچرخه سواران از باند اصلي خيابان جدا شد. براي اين كار هزينه هاي بسياري صرف شد، اما به دليل غيركارشناسي بودن طرح پس از چندي ناكام ماند. اما آيا واقعا براي گسترش دوچرخه سواري نياز به باند جداگانه در خيابان ها داريم؟
كمبود وسايل و گراني دوچرخه هاي حرفه اي، عدم وجود جاده هاي امن و كمبود پيست حرفه اي دوچرخه سواري هم از مشكلات عمده موجود در راه توسعه دوچرخه سواري حرفه اي است.
اما كماكان گهگاه فعاليت هاي مثبتي در جهت استفاده بيشتر مردم از اين وسيله دوستدار محيط زيست صورت مي گيرد؛ از آن جمله يكي برگزاري همايش هاي منطقه اي دوچرخه سواري و تورهاي ركابزني است كه گهگاه در مناطق شهري به مناسبت هاي مختلف و غالبا بين مدارس انجام مي شود. مفيد بودن برگزاري اين همايش ها از آن جهت است كه مي تواند بچه ها و نوجوانان را از سنين پايين به استفاده از اين وسيله علاقه مند كند.
احداث ايستگاه هاي رايگان دوچرخه سواري به صورت شبانه روزي از ديگر اقداماتي است كه البته اخيرا در جزيره كيش با هدف پيشرفت و همگاني شدن ورزش راه اندازي شده است؛ دراين طرح 24 ايستگاه دوچرخه به طور رايگان افتتاح شده و هريك از ايستگاه ها 25 دوچرخه دارد. يعني در مجموع 600 دستگاه دوچرخه به طور رايگان در اختيار علاقه مندان قرار مي گيرد.
احداث پيست هاي دوچرخه سواري در پارك ها و احداث پيست هاي جداگانه براي بانوان هم در گسترش فرهنگ دوچرخه سواري به طور قطع موثر است.
پدر و مادرها هم مي توانند بچه هاي خود را تشويق كنند تا به جاي استفاده بيش از حد از بازي هاي كامپيوتري كه عاملي اصلي بي تحركي و چاقي در سنين كودكي و نوجواني است، ساعاتي را هم به دوچرخه سواري بپردازند. از همه مهمتر اين نهادهاي مسئول همچون وزارت كشور ، شهرداري، سازمان حفاظت محيط زيست، سازمان تربيت بدني، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و... هستند كه سهم عمده اي در فرهنگسازي دارند. جا افتادن استفاده گسترده از دوچرخه ، مساوي با كاهش قابل توجه آلودگي هوا و افزايش سلامتي است. وسيله نقليه ارزانقيمتي كه از محبوب ترين اختراعات بشري است.

مقاومت تاريخي مردم ايران در برابر استفاده از دوچرخه بسيار جالب و عجيب است. اينكه چه زماني نخستين نسل دوچرخه ها وارد خاك كشور ما شد؟ بدرستي مشخص نيست، اما مي توان حدس زد احتمالا در اواخر حكومت قاجار كه مظاهر تمدن غربي به صورت قطره چكاني وارد كشور مي شد، اولين دوچرخه هم توسط يكي از شاهزاده هاي قجري زائر فرنگ يا شايد هم چه كسي مي داند توسط سفراي دول فخيمه روس و انگليس پا يا بهتر بگوييم چرخ به خاك كشور ما گذاشت، حال آنكه واقعا در آن زمان اين اتفاق رخ داده يا كمي قبل و بعدتر، زياد مهم نيست، ولي به احتمال نزديك به يقين مواجهه اوليه عامه مردم ايران با اين وسيله دوچرخ چندان دوستانه نبوده است.
اگر در خيابان هاي شهر تهران كه عنوان يكي از بزرگترين شهرهاي دنيا را يدك مي كشد با چشم جست وجوگر كاوش كنيد تعداد افراد سوار بر اين مظهر اوليه مدرنيته را بسيار كم مي بينيد. شايد تا دو دهه پيش دوچرخه محبوب ترين سرگرمي اوقات فراغت بچه ها بود، اما اولين باري كه بعضي از بچه ها دوچرخه هاي خود را كنار گذاشتند، شايد زماني بود كه دستگاه هاي آتاري وارد بازار شد و آنها را از حياط و كوچه وخيابان به داخل خانه ها كشاند. شايد اين بار بزرگترها هم از اين جهت كه بچه ها جلوي چشمشان هستند و از آسيب هاي احتمالي درامان، خيالشان راحت بود، اما آن موقع فكر نكردند دوچرخه سواري در فضاي باز و ميان همسالان حتما باعث تخليه انرژي  آنها به مفيدترين شكل شده و يك ورزش كامل محسوب مي شود.
و حالا كه ديگر با انفجار بازي هاي كامپيوتري مواجه هستيم، با هيجاني كه بچه ها صرف اين بازي ها مي كنند و انرژي خود را به طور كاذب كاملا تخليه مي كنند. آنها وقتي مي توانند خود را به جاي يك خلبان جنگنده گذاشته و دنيايي را به آتش بكشند چه عاملي باعث مي شود به دوچرخه سواري در حياط كوچك خانه فكر كنند.
راهيابي كامپيوتر به خانه ها و در پي آن بازي هاي كامپيوتري باعث شده كه بچه ها منزوي بار آمده و كمتر با محيط خارج از خانه و همسالان خود در ارتباط باشند؛ يعني آنها هيچ وقت شركت در كارهاي گروهي و تعامل و برقراري روابط صحيح با همسالان را ياد نمي گيرند.
شايد فكر كنيم زندگي ما سر ناسازگاري با اين وسيله خوش ركاب را دارد، اما كافي است فقط كمي خوشبين باشيم و زياد سخت نگيريم.
يادمان باشد اين وسيله يكي از پايه هاي كسب مدال در المپيك است.
از طرفي هنر دوست ها مي دانند در يكي از 10 فيلم برتر تاريخ فيلم به اسم دزد دوچرخه اين وسيله تا حد يك شخصيت سينمايي اوج مي گيرد. مدل وطني اش هم كه ديگر حتما يادتان هست.
همان باي سيكل ران خودمان.
از كجا معلوم؟ شايد در آينده اي نه چندان دور ايراني ها هم دوچرخه را محبو ب تر از اينترنت و رايانه، به عنوان بهترين اختراع بشري در 200 سال اخير انتخاب كردند!
شايد و فقط شايد...

راندن در مسيري كه همراه با آرامش خاطر باشد، به دور از خطر تصادف با ماشين ها يا سد معبر كردن براي عابران پياده در راهي امن در پيست هاي دوچرخه سواري ميسر است. طبقه بندي صورت گرفته در اين پيست ها براي بانوان و پيست استقامت و كودكان از ديگر مزيت هاي اين مكان هاست.
از آنجا كه بزرگترين پيست هاي دوچرخه سواري، در دو نقطه كاملا قرينه، يكي در شرقي ترين و ديگري در غربي ترين نقطه تهران واقع شده اند، دسترسي به آنها براي بسياري با صرف زمان و هزينه همراه است.
گذر از خيابان ها و اتوبان هاي پرترافيك براي طي مسير رسيدن به پيست هاي دوچرخه سواري آنهم در اين روزهاي گرم سخت است. اگرچه هزينه كرايه دوچرخه در اين مكان ها ساعتي 600 تومان و براي كساني كه داراي دوچرخه هستند، رايگان است، اما تنها به نيت يك ساعت دوچرخه سواري گذشتن از مسير هاي طولاني و شلوغ با صرف هزينه كرايه ماشين مقرون به صرفه نيست، اما با كمي وسعت بخشيدن به برنامه تفريحي و گذراندن زمان بيشتر براي استفاده از فضاي سبز، پارك هاي جنگلي چيتگر و سرخه حصار، استفاده از پيست  دوچرخه سواري شرايط بهتري خواهد داشت. تنها براي گردشي يك ساعته، ساعت ها زمان صرف رسيدن نمي شود، بلكه با گردش در اين پارك ها و در كنار آن انجام ورزش يا تفريح دوچرخه سواري بهتر خواهد بود.
اين پيست ها كه بر مبناي استانداردهاي بين المللي ساخته شده اند، با داشتن سطح هاي شيب دار و پيچ و خم هاي زياد مسير، دلپذيري دوچرخه سواري را در فضاي سبز پارك چندين برابر مي كنند. ضمنا اگر احيانا راهي جزيره كيش شديد و خواستيد از همجواري با نيلگوني آب هاي خليج فارس بهره مند شويد، بد نيست با يك هزاري سبز ساعتي دوچرخه اجاره كنيد و در آن هواي دم كرده و شرجي ركاب بزنيد.

مبدا و مقصدشان ايران است. معلوم نيست كدام كشور يا شهر را براي زندگي انتخاب مي كنند، چون صلح و همزيستي مسالمت آميز را دوست دارند و مي خواهند كه با عنوان سفير صلح از ايران به همه جاي دنيا سر بزنند.
امير و حسين، دو ايراني هستند كه چهار سال پيش تصميم گرفتند با دوچرخه دور دنيا را بگردند و به هر شهري كه ر سيدند، بگويند كه ايراني ها عاشق صلح هستند.
از وقتي كه سفرشان را شروع كردند، دنيا به هم ريخت و حادثه يازدهم سپتامبر به وقوع پيوست، بعد هم حمله نظامي آمريكا به افغانستان و عراق، ولي اين دو ايراني روحيه خود را نباختند و با وجود تمام كارشكني ها در صدور رواديد، باز هم به هر سفارتخانه يا كشوري كه مي رسند با افتخار مي گويند كه ما ايراني هستيم و صلح جو.
اموال بچه ها شامل يك خورجين پر از لباس، يك قمقمه آب، نقشه راه، كلاه ضد ضربه، عينك دودي و بالاخره يك دوچرخه است.
امير احمدي و حسين عليزاده كه هر دو دانشجوي دانشگاه آزاد هستند و فعلا در مرخصي درازمدت به سر مي برند، تا حالا دور آسيا، اروپا، استراليا و آمريكا را ركاب زده اند و الان هم در آفريقاي جنوبي هستند. امير و حسين، سرشار از تجربه هستند. شخصيت امير و حسين خيلي با هم فرق دارد، ولي تنها چيزي كه آنها را در اين چهار سال كنار هم نگه داشته، هدف مشترك آنهاست. آنها تاكنون 47 هزار كيلومتر را براي صلح ركاب زده اند.امير و حسين به قدري زير آفتاب ركاب زده اند كه رنگ پوستشان هم تغيير كرده است.آنها با دو دوچرخه پژو زردرنگ، البته اگر رنگشان تا الان نپريده باشد، دور جهان را ركاب مي زنند و تا الان چهار سال است كه در زير باد و باران و آفتاب ركاب مي زنند و با سرزمين ها و آدم هاي مختلف آشنا مي شوند.

خريد وسايل ورزشي نه تنها به بنيه مالي خريدار بستگي دارد كه علاقه نيز شرط مهمي است. چنانچه شما در كارتان آدم موفقي باشيد، باتوجه به درآمدتان مي توانيد با خريد يك يا چند وسيله ورزشي اوقات فراغت مناسبي را براي خود تدارك ببينيد.
بسته به اينكه چقدر هزينه مي كنيد و ميزان اطلاعات شما چقدر است، مي توانيد به خريد وسايل ورزشي بپردازيد.
همه كساني كه به ورزش علاقه مند هستند، برنامه ريزي شان را براساس درآمدشان انجام مي دهند، اما در اين ميان سهم زنان بسيار كمتر از مردان است. به نظر مي رسد ورزش بيشتر جنبه مردانه دارد و چهره مردانه ورزش در رشته هاي ورزش همگاني بيشتر نمود پيدا مي كند.هرچند بيشتر كارشناسان بر ورزش بانوان تاكيد ويژه اي دارند، اما روز به روز جاي خالي ورزش در ميان زنان بيشتر به چشم مي خورد.
ورزش پسرانه
سه چرخه احتمالا اولين وسيله نقليه اي است كه تمام كودكان صاحب آن مي شوند. چه سه چرخه شكسته اي كه مال فرزند بزرگتر است و به كوچكترها رسيده و چه سه چرخه قرمز تر و تميزي كه از يكي از اسباب بازي فروشي هاي شيك و معتبر خريداري شده باشد، به هر حال اولين توسن مراد همه كودكان سه چرخه است.
پس از فارغ التحصيلي در كسب مهارت سه چرخه سواري نوبت به دوچرخه مي رسد، اما اين بار خريد وسيله نقليه بعدي تحت سلطه جنسيت گرايي قرار مي گيرد و به اين ترتيب رابطه ميان وسايل بازي و جنسيت پررنگ تر مي شود. بيشتر خانواده ها ترجيح مي دهند از خريد دوچرخه براي دختران كوچكشان خودداري كنند. بهانه ها هم مختلف است، از جمله اين بازي پسرونه است شروع مي شود و به گراني دوچرخه و جلوگيري از كوچه رفتن دختران و غيره و ذلك ختم مي شود. به هر حال در نخستين گام هاي زندگي، دوري از دوچرخه فكر دوچرخه سواري را از ذهن دختران بيرون مي راند.
بعد از كسب استقلال نسبي مالي و جداسازي حريم كيف پول از خانه و خانواده، آتش زير خاكستر كم كم شلعه ور مي شود و آرزوهاي كودكي در ذهن دختران نقش پررنگ تري مي گيرد. حالا دختران جوان براي دوچرخه سواري به محل هاي مخصوص دوچرخه سواري مي روند و گاه نيز اشتياقشان بسيار جدي تر از آقايان است كه به تنهايي دور دنيا را با دوچرخه زير پا مي گذارند تا پيام صلح و دوستي را از ايران به ديگر سوها ببرند.
حكايت دوري زنان از ورزش، حكايت غريبي است كه گاهي نيز با گير كردن در پيچ و خم هاي مالي به دست فراموشي كامل سپرده مي شود، گاهي هم دوچرخه هاي خريداري شده به خواهرزاده و برادرزاده بخشيده مي شود تا تبلور آرزوهاي كودكي و نوجواني در جايي ديگر شكل بگيرد.امروزديگر وقتي سني از ما گذشته، حسرت آرزوهاي كودكي برايمان مي ماندكه باعبور يك نوجوان دوچرخه سواردرذهن مي پيچد.
سه چرخه اولين وسيله نقليه اي بودكه همه كودكان داشتند. بعضي اتومبيل دار شدند، بعضي با موتور سيكلت سر مي كنند، بعضي به دوچرخه رسيدندوبرخي پياده ماندند.
راستي كداميك از ما پياده تريم؟!