فاطمه ابوطالبي
فرانك ريكارد در ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۲ در آمستردام از پدري سورينامي (آمريكاي لاتين) و مادري هلندي متولد شد. مربي ۴۳ ساله تيم بارسلون اسپانيا از كودكي به فوتبال علاقه داشت و خيلي زود مراحل ترقي را در اين رشته ورزشي سپري كرد. او مي گويد: ۱۰ ساله بودم كه به همراه پدرم به آلمان رفتم تا بازي هاي جام جهاني ۱۹۷۴ را از نزديك ببينم و در همان سال بود كه علاقه ام به فوتبال بيشتر شد. پس از بازگشت به هلند، پدرم به دليل علاقه زياد من به فوتبال براي عضويت در باشگاه آژاكس، نام مرا نوشت و خيلي زود در تيم نوجوانان و جوانان آژاكس بازي كردم و پله هاي ترقي را يكي پس از ديگري طي كردم. يوهان كرايف، مربي تيم بزرگسالان آژاكس مرا به اين تيم دعوت كرد و با اين تيم توانستيم در سال ۱۹۸۷ در بازي مقابل تيم لايپزيگ آلمان شرقي پيروز شويم و مقام قهرماني جام يوفا را كسب كنيم. اين قهرماني باعث شد تا «رينوس ميشل» مربي تيم ملي هلند تعداد ديگري از بازيكنان جوان را نيز به تيم ملي دعوت كند و خون تازه اي به اين تيم تزريق نمايد.
ريكارد در يك خانواده پرجمعيت متولد شد. پدرش كه براي كار به بندر آمستردام آمده بود با مادرش آشنا شد كه اين آشنايي به ازدواج آنها منجر گرديد. برادران و خواهران ريكارد نيز به ورزش علاقه مندند. يكي از خواهرانش بوكس  كار مي كند، خواهر ديگرش ورزش هاي رزمي انجام مي دهد و برادرش نيز بسكتباليست است. او مي گويد: «مادرم واليباليست بود و به همين دليل ما را به ورزش علاقه مند كرد و همين علاقه باعث شد كه ما به ورزش روي آوريم.»
بازيكن مطرح تيم هاي آژاكس آمستردام و آث ميلان ايتاليا و مربي فعلي تيم بارسلوناي اسپانيا توانست در بازي هاي لاليگاي اسپانيا تيم خود را قهرمان زودهنگام اين مسابقات كند و از مقام قهرماني سال قبل خود دفاع نمايد.
ريكارد در خصوص برنامه هاي كاري و بازيكنان تيمش با مجله اشپيگل آلمان گفت وگويي داشته است:
* آقاي ريكارد، از نظر شما فوتبال و تيم بارسلونا كه آن را مربيگري مي كنيد تركيبي از تدابير دفاعي آريگوساچي مربي شما در زمان حضور در تيم آث ميلان و بازي دفاعي مختص تيم ملي هلند است. آيا اين طور نيست؟
- تقريباً درست است. تمام تلاش من اين است كه تجارب قبلي ام را در تيم بارسلونا به كار گيرم؛ تجارب حضور در تيم ملي هلند و تيم آث ميلان ايتاليا. من هر دو روش را به كار مي گيرم. بازي واقعي و بازي تكنيكي.
* منظورتان از بازي واقعي چيست؟
- براي هر بازيكني لازم و ضروري است كه همواره آماده باشد و در مقابل مسئوليتي كه به او سپرده مي شود پاسخگو باشد و بتواند از عهده آن برآيد و هر زماني كه لازم باشد به كمك هم تيمي هايش بشتابد. هر بازيكني بايد بداند و ياد بگيرد كه آنچه در بازي مهم است و بايد به آن فكر كند، پيروزي است؛ اين يك بازي واقعي است. در فوتبال هميشه هدف برد و پيروزي است. يك فوتبال زيبا بدون برد اصلاً جالب نيست.
* گفته مي شود بارسلونا تيمي است كه مربيان و بازيكنان زيادي به آن مي پيوندند و از آن مي روند.
- درست است. بارسلونا و مسائل آن خيلي بيشتر از مسائل شخصي و فردي درون آن است. تماشاگران در رتبه اول تصميمات اين باشگاه قرار دارند و مهمترين چيز براي اين تيم رضايت هواداران و تماشاگران آن است. طرفداران بارسلونا همواره دو چيز را مي خواهند و آن را دنبال مي كنند: پيروزي و بازي جذاب.
* در فصل ۲۰۰۶ _ ۲۰۰۵ شما مهاجمان فوق العاده اي را در تركيب تيم و دو جناح زمين خود قرار مي داديد.براي پيروزي و بازي جذاب مورد علاقه و طرفداران؟
- زماني كه ما در مقابل يك تيم كاملاً دفاعي بازي مي كنيم. كمتر جاي نفوذ داريم و بايد مهاجمان را با توجه به هر امكاني قرار دهيم و همواره يك بازيكن در جناح راست و يك بازيكن در جناح چپ داشته باشيم تا حداقل ۳ امكان براي پاس دادن ايجاد كنيم. بايد بازيكن مهاجم ما در هر جايي كه دفاع حريف جابه جا مي شود نفوذ كند و از اين موقعيت استفاده نمايد.
* علت اينكه تصميم گرفته ايد فقط با يك مهاجم بازي كنيد، چيست؟
- ساموئل اتوئو بازيكن منحصر به فردي است. او مي تواند در همه جاي زمين به عنوان يك مهاجم كار كند. هنگامي كه اتوئو در زمين است من با خود مي گويم همه چيز روبه راه است. او مي تواند به همه جاي زمين برود. همچنين هنريك لارسون نيز زماني كه در بازي حضور دارد مي تواند به مانند اتوئو بازي كند. البته ما بازيكنان ديگري نيز داريم كه اين ويژگي ها را داشته باشند.
* اين يك روياست كه گفته شود فوتبال را مي توان در سريع ترين زمان ممكن بازي كرد؟
- اين به نوع بازي و موقعيتي كه يك بازيكن در آن بازي مي كند بستگي دارد. ما تعدادي بازيكن داريم كه مي توانند در چندين پست بازي كنند و خيلي سريع هم هستند و از هر موقعيتي كه به دست مي آورند حداكثر استفاده را مي كنند. تعدادي بازيكن ديگر هم داريم كه قدرت حفظ توپ بالايي دارند و براي اين كار از استعداد بالايي برخوردارند. آنها مي توانند سرعت بازي را بگيرند. حضور اين بازيكنان در يك مسابقه خيلي مهم است. چرا كه غيرممكن است كه در طول زمان يك مسابقه بتوان پاس كاري كرد و توپ را از يك بازيكن به بازيكن ديگر سپرد. ماركوئز و ادميلسون از جمله اين بازيكنان هستند يا مهاجماني چون اتوئو و رونالدينيو.
* شما تعدادي بازيكن داريد كه به صورت آزاد در زمين كار مي كنند. اين براي تيم و تركيب آن مشكل ساز نيست؟
- نه.رونالدينيو تنها بازيكني است كه از اين قدرت برخوردار است و مي تواند كامل و بدون نقص در هر جا نفوذ كند. گاهي در پست مياني بازي مي كند، اما در همين شرايط او در پست نوك حمله هم قرار دارد.
هنگامي كه او در پست خود قرار ندارد نگرانم از اينكه در كناره هاي زمين جاي نفوذ پيدا شود. هنگامي كه روني در پست خود بازي مي كند بايد بازيكن ديگري را در پست مياني به كار گيرم.
* به نظر مي رسد در بازي هاي بارسا، دكو در زمين بازي با تمام قوا بازي مي كند و امتيازهاي خوبي براي تيم كسب مي كند. نظر شما در مورد او چيست؟
- در واقع همه بازيكنان براي ما و براي موفقيت تيم مان مهم هستند. هنگامي كه دكو خوب بازي مي كند مي توانيم مطمئن باشيم كه بقيه تيم هم خوب بازي مي كنند. من بايد اين را بگويم كه فقط دكو امتياز گيرنده تيم نيست بلكه او دماسنج تيم است و شرايط تيم را درك مي كند.
* يعني چه؟
- يعني او فشار بر تيم را درك مي كند و زماني كه تصميم بگيرد بازي را در دست مي گيرد ما از بازي او مطمئن مي شويم و مي دانيم كه تيم نيز خوب بازي خواهد كرد. دكو در اين شرايط به هر قيمتي مي خواهد تيم پيروز شود. او يك بازي ساز است و از تمام فرصت ها و روزنه هايي كه در زمين بازي ايجاد مي شود استفاده مي كند. اما دكو بايد مراقب باشد و بداند كه هر بازيكن بايد در هر موقعيتي كه قرار گرفته خوب بازي كند.
* و نظر شما در مورد قهرماني بارسلون در جام باشگاههاي اروپا و فينال در برابر آرسنال؟
- آرسنال تيم خوبي است. اين پيكار، پيكاري بزرگي است. آنچه اهميت دارد اين است كه خود را ملزم به ارائه بازي كنيم. الان نمي توان فقط حرف زد. بايد به زمين رفت و بازي خوب را در زمين ثابت كرد. اما اين را بگويم بارسلونا را قهرمان مي كنم.
آن زمان كه «آريكو ساچي» مربي ايتاليايي تيم آث ميلان با دعوت از سه بازيكن هلندي به نام هاي «رود گوليت» ، «ماركوفان باستن» ، و «فرانك ريكارد» مثلثي در آث ميلان ساخت كه اين تيم در اواخر دهه هشتاد ميلادي در اروپا آقايي مي كرد و پشت سر هم عنوان به دست مي آورد، در آن زمان ريكارد، به همراه گوليت، فان باستن، وان ارله، واننبورگ، برادران كومان، هانس وان بروكلن، آرنولد موهون و ديگر بازيكنان اين تيم به رهبري «رينوس ميشل» در سال ۱۹۸۸ قهرمان جام ملت هاي اروپا شد، عنواني كه اين تيم نارنجي پوش پس از سالها تلاش توانست آن را به دست آورد. ۱۴ سال پيش از اين نيز رينوس ميشل به همراه شاگرداني چون: يوهان كرايف، يوهان نيسكنس، آري هان، رودي كرول و... عنوان نايب قهرماني اين مسابقات را كسب كرده بود. هلند در جام هاي جهاني ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ و همچنين در جام ملت هاي اروپا در سال هاي ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ غيبت داشت. در واقع تيم ملي هلند از جام جهاني ۱۹۷۸ كه براي دومين بار پي درپي نايب قهرمان جهان شد دوران آمادگي خود را سپري كرد. اما پس از جام جهاني ۱۹۸۶ مكزيك، «رينوس ميشل» يك بار ديگر تيم ملي هلند را در دست گرفت و در سال ۱۹۸۸ اين تيم را قهرمان اروپا كرد. پس از اين قهرماني بازيكنان تيم ملي هلند به تيم هاي ديگر كشورهاي اروپايي پيوستند و توانستند توانايي هاي خود را نشان دهند كه البته در اين بين مثلث قدرت هلندي ها در ميلان - ريكارد، گوليت و فان باستن - آتشي به جان ديگر تيم هاي اروپايي انداخت به طوري كه در سال ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ ميلان در دو سال پياپي قهرمان اروپا شد و ريكارد در سال ۹۰ گل پيروزي بخش مقابل بنفيكا را به ثمر رساند.
نارنجي پوشان هلندي به جام جهاني ۹۰ ايتاليا راه يافتند و توانستند بازي هاي خوب دو سال قبل خود را در اين پيكارها نيز تكرار كنند. اما پس از شكست در مقابل آلمان در مرحله يك هشتم به خانه بازگشتند. از جمله نكات منفي اين مسابقات براي تيم ملي هلند درگيري فرانك ريكارد با رودي فولر در بازي مقابل تيم ملي آلمان بود، كه در جريان اين ديدار دو بازيكن ابتدا همديگر را هل دادند و سپس بر روي يكديگر آب دهان پرتاب كردند كه از سوي مسئولين برگزاري بازي ها توبيخ شدند.
پس از جام جهاني ،۹۰ هلند بازيكنان كليدي و بزرگ خود را حفظ كرد و با بازي ها درخشان در جام ملت هاي اروپا در سال ۱۹۹۲ به مرحله نيمه نهايي راه يافت، اما در مقابل دانمارك طعم تلخ شكست را پذيرفت و از راهيابي به مسابقه نهايي بازماند. پس از اين ناكامي بود كه رودگوليت راهي انگلستان شد و فان باستن به دليل مصدوميت با فوتبال خداحافظي كرد. اما ريكارد تا سال ۹۴ در ميلان باقي ماند و باز هم در اين سال با اين تيم قهرمان اروپا شد. او در اين سال جام جهاني ۹۴ را نيز تجربه كرد. اما تيم هلند در اين مسابقات در مرحله يك چهارم و رويارويي مقابل برزيل قهرماني اين دوره بازي را با نتيجه ۲ - ۳ واگذار كرد و از دور مسابقات حذف شد. ريكارد پس از جدايي از ميلان به آژاكس؛ تيمي كه فوتبال خود را از آنجا آغاز كرده بود برگشت.
ريكارد در دنياي بازيگري، بسيار موفق بود. گاهي اوقات در پست دفاع ياركوب به زمين مي رفت، گاهي نيز در پست هافبك بازي مي كرد. او مي گويد: «زماني كه با ميلان به افتخارات زيادي رسيدم. دوباره به آژاكس بازگشتم و اين بار با آژاكس آمستردام در سال ۱۹۹۵ قهرمان باشگاههاي اروپا شدم. با اين قهرماني جزو معدود بازيكنان اروپايي لقب گرفتم كه توانستم ۴ بار قهرمان اروپا شوم.»
مربي فعلي تيم بارسلونا در گفت وگوي ديگري مي گويد: «دوران بازيگري خيلي زود مي گذرد. مي دانستم كه روزي دوران بازيگري ام به پايان مي رسد، اما من نمي توانستم از فوتبال دوري كنم، پس همزمان با فوتبال به مطالعه درباره مربيگري روي آوردم و در كلاس هاي مربيگري شركت كردم. زماني كه در ۳۵ سالگي فوتبال را براي هميشه كنار گذاشتم، به دنبال تيمي بودم كه مربيگري آن را انجام دهم .من به دنبال تيم هايي بودم كه حداقل بتواند، بگويد من هم مربي هستم، حتي تيم دسته دومي باشگاه هاي هلند يا ديگر كشورها...»
ريكارد تفكرات فوتبالي اش را ادامه دهنده تفكرات آريگو ساچي مي داند و از زماني كه رئيس فدراسيون فوتبال هلند او را براي مربيگري تيم ملي هلند دعوت كرد سخن مي گويد: در يك روز پاييزي پس از خداحافظي از بازيگري، در خانه ام نشسته بودم كه رئيس فدراسيون فوتبال هلند با من تماس تلفني گرفت و گفت: فرانك حيف نيست كه در اين روز باراني در خانه نشسته اي. او مرا فرانك جوان صدا كرد و من به او پاسخ دادم من ديگر بازيكن جواني نيستم ۳۶ سال دارم و او با لبخندي به من گفت ولي مربي جواني هستي و لحظاتي بعد گفت تو مربي تيم ملي هلند هستي و حكمم را به دستم داد. ريكارد مي گويد: رئيس فدراسيون فوتبال كشورم به من گفت وقت زيادي نداري تا ۸ ماه ديگر هلند ميزبان بازيِ هاست. در آن زمان از تيم ملي هلند ، تيمي قدرتمند ساختم اما در مرحله نيمه نهايي آن جام، در ضربات پنالتي تيم قدرتمندي كه ساخته بودم، شكست خورد. در اين مسابقات من تنها به قهرماني فكر مي كردم و هيچ چيز ديگري براي من اهميت نداشت. به همين دليل از مربيگري هلند انصراف دادم اگر چه همه معتقد بودند كه بازي تيم من، يعني قهرماني ، اما اين براي من قابل قبول نبود. تفكر من در بازي فقط حمله به دروازه تيم حريف است و شايد به همين دليل مسئولين تيم بارسلونا مرا به عنوان مربي اين تيم انتخاب كردند. تيمي كه پيش از من يوهان كرايف، بابي چارلتون ، لوئيزونگال و... مربيگري آن را برعهده داشتند. از اينكه توانستم بارسلونا را قهرمان اسپانيا كنم خوشحالم و اميدوارم كه اين قهرماني در جام باشگاههاي اروپا نيز محقق شود.
نام: ادموندو فرانك ريكارد
تاريخ تولد: ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۲
محل تولد: آمستردام (هلند)
حضور در تيم هاي: آژاكس ، آث ميلان
مربيگري: ۱۹۹۸ مربي تيم ملي هلند ، از سال ۲۰۰۳ تاكنون مربي بارسلون ،عناوين قهرماني در بارسلونا :قهرماني اسپانيا در سالهاي ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶

هلند را مركز پرورش و آموزش فوتبال جهان مي دانند. مدرسه فوتبال آژاكس همه ساله صدها بازيكن فوتبال در رده هاي سني به فوتبال جهان تحويل مي دهد. از زماني كه باشگاه آژاكس پديده فوتبال را پذيرفت مدرسه فوتبال خود را نيز داير نمود تا اساس و پايه آموزشي اين رشته را در زمين هاي مختلف و از سن ۸ سالگي آغاز كند.
برنامه ريزي آژاكس و فاينورد كه دو باشگاه بزرگ هلند به حساب مي آيند در دهه هفتاد نتيجه داد و به دنبال آن فاينورد قهرمان باشگاه هاي اروپا شد تا جهان متوجه هلند و فوتبال اين كشور شود. قبل از فاينورد، تيم آژاكس در سال ۱۹۶۹ در فينال شكست سختي از ميلان خورده بود و نايب قهرمان اروپا شده بود. اما پس از فاينورد در سال ۱۹۷۱ آژاكس دوره تازه اي را در فوتبال نوين جهان به وجود آورد و سه سال پي درپي قهرمان اروپا شد. فوتبال شناور آژاكس سالها الگوي بزرگان فوتبال جهان شد. به نام هاي آژاكس توجه كنيد: استوي دروازه باني كه از ده سالگي در مدرسه فوتبال آژاكس امور اوليه فوتبال را آموخته بود.
سوربيد، نيسكنز، آري هان، ريندرز، موهرن، وان ديك، كرايف و كينزر و رپ و تمام اين بازيكنان در مدرسه فوتبال آژاكس تربيت شده بودند و در نهايت مرزهاي فوتبال را درنورديدند و بدعت تازه اي در فوتبال جهان به وجود آوردند.
نايب قهرماني هلند در جام جهاني ۱۹۷۴ آلمان نيز با اين قهرمانان به دست آمد و چهار سال بعد در آرژانتين تكرار شد. هلندي ها در جام ملت هاي اروپا به سال ۱۹۸۸ نيز با دست پرورده هاي آژاكس و فاينورد به جام دست يافتند. مثلث گوليت، فان باستن و ريكارد را همه به خاطر دارند. از آنجا اين سه بازيكن بزرگ تاريخ جام هاي اروپا را فتح كردند و امروزه هر سه در روي نيمكت فوتبال را تعليم مي دهند و ريكارد با بچه هاي كاتالوني قهرمان لاليگا مي شود تا آريستوكرات هاي مادريدي را عقب برانند.
ريكارد مربي جواني است كه افق دورتر را مي نگرد تا چون بكن باوئر و آنجلوتي بتواند در اين منظومه قرار بگيرد.

مريم رضايي
پس از ورود ورزش به دنياي تجارت به نظر مي رسد كه اخلاقيات همچون خصيصه ذاتي ورزش است و حتي مي توان گفت كه ورزش اساسا اخلاقي است. اين نظريه تكيه بر اسطوره هاي شكوهمند ورزشي است: اسطوره هايي چون اسطوره جاودانگي ورزش در طول زمان، اسطوره اي كه ورزش را از زمان هاي قديم با طبيعت انسان هماهنگ مي داند و اسطوره اي كه ورزش را به نوعي از راه راست منحرف، انحصاري و ربوده شده مي داند. اختلاف نظر در زمينه تفاوت ميان ورزش براي ورزش و ورزش به منظور دستيابي به موفقيت و ايده آلي كه به نوعي يك آرزوست بيشترين زمينه مباحث ورزشي است. اما تعريف واقعي ورزش كدام است؟ اگر تعريف ما براساس حس مشترك باشد، اين تعريف هر نوع فعاليتي كه تلاش فيزيكي را طلب كند. تفاوت هاي ورزش امروزي (نوين) با ورزش سنتي كه بيشتر متكي به اخلاقيات بود، بسيار عميق گشته است.
كانت معتقد است كه شرط لازم اخلاق، وجود خداوند است. پيردوكوبرتن بنيانگذار دوره جديد بازي هاي المپيك اعتقاد مذهبي را ريشه اخلاقيات مي داند. در واقع ورزش با اخلاقيات پيوستگي تنگاتنگي دارد. ورزش نيز اطمينان مي بخشد و تسلي مي دهد. ورزش در سطح بسيار وسيع، باني يك دگرگوني عظيم اجتماعي و اخلاقي خواهد بود و قابليت احياي فرهنگي نوين را به همراه خواهد داشت. ورزش بايد نجات بخش جامعه از عوارضي همچون فساد، شرارت، بيكاري، لجام گسيختگي و اعتياد است، پس اخلاقي است. جوهر اصلي ورزش اخلاق است كه در نهايت درستكاري را ترويج مي دهد. درستكاري اصل اساسي ورزش و اجتماع است.
امروزه هم اخلاقيات در ورزش پايه وفاداري به اصل انسان بودن است. اما سئوال اين است. آيا اخلاقيات ورزشي واقعا وجود دارد؟ شايد وجود اخلاقيات در ورزش همان بيان اعتقاد به پاكي اصيل و آرماني ورزش است. اگر همچون مارسل موس به «ايمان ضروري براي جامعه» اعتقاد داشته باشيم بايد بپذيريم كه ورزشكاران و تماشاگران به نوعي با اخلاقيات و ورزش جامعه سالم را مي سازند.
بحث اخلاقيات در ورزش خودمان نيز هميشه يكي از چالش هاي اين پديده بوده است. اين بار معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان تربيت بدني به اين مسئله پرداخته است.
او با تأكيد اعلام كرد با هر ورزشكاري كه بخواهد با قيافه زنانه به ميادين ورزشي وارد شود، برخورد جدي و مديريتي مي كنم. وي گفته است كه بسيار زننده است كه جوانان ما بخواهند با آرايش و ريخت و قيافه هاي زنانه به ميدان مسابقه پا بگذارند و از همين حالا به شما تكليف مي كنم كه با اين روند به شدت برخورد كنيد و اگر شما نكنيد من برخورد مي كنم و آنهايي كه از دستم در بروند در آينده محروم خواهند شد و عذر چنين ورزشكاراني را خواهم خواست.
مهندس علي آبادي در جمع رؤساي فدراسيون هاي ورزشي همچنين گفت: شركت در مراسم مذهبي از ارزش هاي بزرگ محسوب مي شود، اما بايد بدانيد كه مسائل فرهنگي تنها حضور در مراسم مذهبي نخواهد بود و همين كه شما در اين نشست از مسائل فرهنگي صحبت كنيد، اولين قدم در راه اشاعه مسائل فرهنگي خواهد بود.
وي خطاب به ورزشكاران نيز تأكيد كرد: انصافا براي ايران با قدمتي ۲۵۰۰ ساله و سابقه ۱۴۰۰ ساله ديني بسيار زننده است كه ورزشكارانش با موهاي رنگ شده و آرايش ابرو به ميادين ورزشي بروند و اين بي احترامي به جامعه است. از روحانيون بخواهيد در اردوهاي تيم ملي حضور يابند و به هدايت ورزشكاران بپردازند و ممكن است جوانان بدون توجه به انجام كاري بپردازند، نبايد آنها را از جمع خود برانيم و بايد به نرمي و ملاطفت آنها را ارشاد كنيم.
وي خطاب به رؤساي فدراسيون هاي ورزشي گفت: شما نگران دو تا سه مدال المپيك نباشيد ،مسائل اخلاقي براي ما بيشتر از مدال هاي جهاني، المپيك و آسيايي اهميت دارد.
وي در بخش ديگري از سخنان خود درباره اقتصاد ورزش گفت: فدراسيون هاي ورزشي به صورت NGO تعريف شده اند و بايد در راستاي اقتصاد ورزش گام هاي جدي برداريد. با توجه به بودجه خوب سازمان تربيت بدني و فدراسيون هاي ورزشي مي توانيم شركت قدرتمندي داشته باشيم كه منابع مالي را كه بلااستفاده مانده است را در آنجا براي انجام كارهاي اقتصادي جمع كنيم و در اين صورت بخشي از هزينه هاي سازمان نيز تأمين خواهد شد.
علي آبادي همچنين گفت: ديوان محاسبات با مقوله جذب ۳۰ درصد از اعتبارات دستگاه هاي دولتي برخورد خوبي داشته است و قرار است در جلسه هيأت دولت اين موضوع به شكل دوفوريتي مطرح شود و در صورت تصويب آن مجموع اين رقم بيشتر از اعتبارات سازمان تربيت بدني خواهد بود.
وي همچنين گفت: براي همه ورزشكاراني كه صاحب ركورد جهاني، المپيك و آسيايي مي شوند قرار است با اختصاص مبلغ خاصي به صورت ثابت از آنها حمايت شود و اين موضوع براي زنان و مردان مساوي است.
علي آبادي همچنين درباره تشكيل كميته ۱۵ نفره اي خبر داد كه قرار است عملكرد فدراسيون هاي ورزشي را كارشناسي و ارزيابي كند. اين كميته متشكل از تركيبي از فدراسيون هاي ورزشي، مسئولان سازمان، كميته ملي المپيك است و هر سه ماه يك بار اين ارزيابي صورت خواهد گرفت و گزارش عملكرد فدراسيون ها هر سه ماه يك بار منتشر خواهد شد و هر نوع تصميم بستگي به نتايج اين عملكردها دارد.