همانطور كه آغاز جنگ كنوني در لبنان به آغاز جنگ ۱۶ روزه آوريل ۱۹۹۶ شباهت داشت همه فصل هاي آن نيز بر مراحل آن جنگ انطباق دارد و ان شا الله پايان آن نيز چنان خواهد بود كه حزب  الله لبنان مظفر و پيروز شرايط خود را بر دشمن تحميل مي كند.
در سال ۱۹۹۶ نيز وقتي اسرائيل در پايان دادن به قدرت نظامي حزب  الله ناتوان گشت به كشتار انسانهاي بي دفاعي پرداخت كه به مقر سازمان ملل متحد در شهر قانا پناه برده بودند. اين بار نيز پس از شكست سنگين نيروهاي اسرائيلي در برابر مقاومت اسلامي لبنان در زمين و دريا همان داستان تكرار شد، هرچند كه ابعاد شكست نيروهاي اسرائيلي در اين جنگ به مراتب فراتر از جنگ سال ۱۹۹۶ است.
آنچه در اين ميان حائز اهميت است سكوت مجامع بين المللي در برابر تجاوزات رژيم صهيونيستي به شهروندان بيگناه است. متأسفانه بيانيه اجلاس سران جي ۸ و ناكامي حاضران در اجلاس رم در رسيدن به يك نتيجه مشخص وضعيتي را به وجود آورد كه اسرائيل خود را مجاز مي ديد تا به هر جنايتي مبادرت ورزد، اين نكته اي است كه حائيم رامون وزير دادگستري اسرائيل به صداقت آن را ذكر كرد و گفت اجلاس رم به ما مجوز داده است تا عمليات خود را پي بگيريم.
همراهي بي حد و حصر آمريكا با اسرائيل وضعيت جديدي را در منطقه به وجود آورده است. آمريكا افزون بر حمايت نظامي و ارسال جنگ افزارهاي پيشرفته به اسرائيل از همه امكانات سياسي خود براي فراهم آوردن حمايت سياسي براي جنگ كنوني استفاده كرده است. در حاليكه خانم رايس از تل آويو اظهار مي دارد هنوز شرايط براي آتش بس مهيا نشده است، هواپيماهاي صهيونيستي مردم بي دفاع را در قانا به خاك و خون مي كشند، اما نتيجه آن مي شود كه ديگر حتي متحدان آمريكا در لبنان نيز قادر نيستند از رفتار اين قدرت جهاني دفاع كنند. به همين دليل نخست وزير لبنان رسماً از خانم رايس خواست تا از سفر به لبنان امتناع كند و رسماً اعلام كرد تا پيش از برقراري آتش بس لبنان آمادگي استقبال از خانم رايس را ندارد. اين تحول بيانگر آن است كه فقط شكست نظامي اسرائيل نيست كه بر موقعيت آمريكا در منطقه تأثير مي گذارد بلكه رفتار ناشايست دولت آمريكا شرايطي را فراهم آورده كه ديگر اين مدعي قدرت جهاني قادر نيست تحرك لازم براي پيشبرد سياستهاي خود را داشته باشد.
آقاي بوش و شيمون پرز هر دو اين جنگ را جنگ سرنوشت خوانده اند؛ پس نتيجه آن سرنوشت سياستهاي آمريكا در منطقه را رقم خواهد زد. كيست كه نداند ملت لبنان و حزب الله عليرغم تحمل هزينه بسيار، پيروز اين ميدان اند؛ شايد به فرصتي چند روزه نياز باشد تا پيروز ميدان، پيروزي خود را در صحنه سياسي نيز تثبيت كند و تمام طرحهاي آمريكايي و اسرائيلي را به شكست بكشاند، اما پس از آن فراتر از مرزهاي جغرافيايي لبنان در همه صحنه هاي منطقه حضوري مؤثر و پرقدرت خواهد داشت.