چهارم‌ ، شماره‌ 1064‏‎ سپتامبر 1996 ، سال‌‏‎ شهريور 1375 ، 9‏‎ دوشنبه‌ 19‏‎
كارنگ‌‏‎ انتشارات‌‏‎
ايراني‌‏‎ هنر‏‎ از‏‎ نفيس‌‏‎ مجموعه‌اي‌‏‎

مي‌كنيم‌‏‎ عدول‌‏‎ معيار‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ ما‏‎ همه‌‏‎


ننويسيم‌‏‎ درباره‌غلط‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ صاحبنظران‌‏‎ ميزگرد‏‎ از‏‎ گزارشي‌‏‎
يكي‌متوني‌‏‎.‎كرد‏‎ تقسيم‌‏‎ دسته‌‏‎ دو‏‎ به‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ را‏‎ قديم‌‏‎ متون‌‏‎:سميعي‌‏‎ دكتر‏‎
اديبان‌‏‎ مختص‌‏‎ متون‌‏‎ ديگري‌‏‎ و‏‎ حافظ ، ‏‎ و‏‎ سعدي‌‏‎ غزليات‌‏‎ مثل‌‏‎ زنده‌اند‏‎ هنوز‏‎ كه‌‏‎
.بلاغت‌‏‎ و‏‎ ادب‏‎ كار‏‎ در‏‎ متبحر‏‎
وبه‌‏‎ مي‌دانند‏‎ روشن‌‏‎ و‏‎ فصيح‌‏‎ را‏‎ قدما‏‎ زبان‌‏‎ كه‌‏‎ ادبايي‌‏‎:‎صادقي‌‏‎ دكتر‏‎
كه‌‏‎ توجه‌ندارند‏‎ مطلب‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ مي‌پردازند‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ درست‌‏‎ و‏‎ غلط‏‎ مساله‌‏‎
و‏‎ متناسب‏‎ لغات‌‏‎ با‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ پرورده‌اي‌‏‎ زبان‌‏‎ نويسندگان‌‏‎ و‏‎ شعرا‏‎ زبان‌‏‎
.داده‌اند‏‎ آرايش‌‏‎ خوش‌آهنگ‌‏‎
فارسي‌ ، ‏‎ زبان‌‏‎ نويسي‌در‏‎ نادرست‌‏‎ و‏‎ موضوع‌درست‌‏‎ بررسي‌‏‎ و‏‎ نقد‏‎ منظور‏‎ به‌‏‎
علي‌اشرف‌‏‎ گيلاني‌ ، ‏‎ سميعي‌‏‎ احمد‏‎ آقايان‌‏‎ حضور‏‎ با‏‎ نشستي‌‏‎ ماه‌ ، ‏‎ مرداد‏‎ روز 31‏‎
.شد‏‎ برگزار‏‎ انديشه‌‏‎ فرهنگسراي‌‏‎ در‏‎ (‎برنامه‌‏‎ مجري‌‏‎)فرياد‏‎ امير‏‎ و‏‎ صادقي‌‏‎
.است‌‏‎ نشست‌‏‎ اين‌‏‎ مطالب‏‎ فشرده‌‏‎ مي‌آيد‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ آنچه‌‏‎
چيست‌؟‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ بودن‌‏‎ غلط‏‎ و‏‎ درست‌‏‎ ملاك‌‏‎ اساسا‏‎
زبان‌‏‎ قواعد‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ زبان‌‏‎ صورت‌‏‎;ماده‌‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ دارد‏‎ صورت‌‏‎ يك‌‏‎ زبان‌‏‎:‎سميعي‌‏‎
مي‌شود ، ‏‎ تركيب‏‎ آنها‏‎ از‏‎ زبان‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ نشانه‌هايي‌‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ طبق‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎
را‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ كسي‌‏‎ اگر‏‎ و‏‎ مي‌شوند‏‎ جانشين‌‏‎ يا‏‎ مي‌گيرند‏‎ قرار‏‎ هم‌‏‎ كنار‏‎
فوتبال‌‏‎ بازي‌‏‎ قواعد‏‎ نظير‏‎.‎است‌‏‎ برده‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ درست‌‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ بكند‏‎ رعايت‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ داور‏‎ و‏‎ قراردادي‌اند‏‎ زيرا‏‎.‎نادرست‌‏‎ يا‏‎ است‌‏‎ درست‌‏‎ گفت‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎ كه‌‏‎
يا‏‎ مطابقت‌‏‎ صورت‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌سنجد‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ با‏‎ را‏‎ بازيگر‏‎ حركات‌‏‎ و‏‎ رفتار‏‎
دو‏‎ بين‌‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎ و‏‎.مي‌شمارد‏‎ نادرست‌‏‎ يا‏‎ درست‌‏‎ قواعد ، ‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ تطبيق‌‏‎ عدم‌‏‎
.باشد‏‎ داشته‌‏‎ وجود‏‎ اختلاف‌نظر‏‎ داور‏‎
زبان‌‏‎ خود‏‎ در‏‎ نه‌‏‎ است‌‏‎ زبان‌ ، ‏‎ كاربرد‏‎ در‏‎ بودن‌‏‎ نادرست‌‏‎ و‏‎ درست‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ اما‏‎
شناسان‌‏‎ زبان‌‏‎ همه‌‏‎.‎كرد‏‎ نادرست‌‏‎ يا‏‎ درست‌‏‎ اطلاق‌‏‎ نمي‌شود‏‎ زبان‌‏‎ خود‏‎ در‏‎ زيرا‏‎
در‏‎ اما‏‎ شود‏‎ رعايت‌‏‎ بايد‏‎ كه‌‏‎ هست‌‏‎ قواعدي‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ دارند‏‎ نظر‏‎ اتفاق‌‏‎
.باشد‏‎ داشته‌‏‎ وجود‏‎ اختلاف‌‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎ است‌‏‎ كدام‌‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ اينكه‌‏‎ تشخيص‌‏‎
اگر‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ قواعدي‌‏‎ زبان‌‏‎ كرد ، ‏‎ اشاره‌‏‎ سميعي‌‏‎ آقاي‌‏‎ كه‌‏‎ همانطور‏‎:صادقي‌‏‎
كه‌‏‎ داشت‌‏‎ توجه‌‏‎ بايد‏‎ ولي‌‏‎.مي‌آيد‏‎ پيش‌‏‎ غلط‏‎ كند‏‎ عدول‌‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ كسي‌‏‎
مورد‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ درصد‏‎ چند‏‎ و‏‎ كرده‌‏‎ وضع‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ كسي‌‏‎ چه‌‏‎ چيست‌؟‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎
در‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ صددرصد‏‎ هميشه‌‏‎ قواعد‏‎ اين‌‏‎ است‌؟‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ اجراي‌‏‎ و‏‎ اتباع‌‏‎
قواعد‏‎ قواعد ، ‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ عده‌اي‌‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎.‎مي‌رود‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ متفاوت‌‏‎ مقياس‌هاي‌‏‎
را‏‎ آن‌‏‎ ديگر‏‎ عده‌اي‌‏‎ ولي‌‏‎ كرد‏‎ پيروي‌‏‎ آنها‏‎ از‏‎ بايستي‌‏‎ و‏‎ هستند ، ‏‎ درستي‌‏‎
حال‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ شمرده‌‏‎ غلط‏‎ برخي‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ جمله‌ها‏‎ از‏‎ تعدادي‌‏‎.‎نمي‌بينند‏‎ آن‌طور‏‎
به‌‏‎ دسترسي‌‏‎ براي‌‏‎ بنابراين‌‏‎.مي‌شمارند‏‎ درست‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ ديگر‏‎ بعضي‌‏‎ آنكه‌‏‎
.كرد‏‎ تحقيق‌‏‎ بايد‏‎ دارند‏‎ بيشتري‌‏‎ عموميت‌‏‎ كه‌‏‎ قواعدي‌‏‎
زبان‌‏‎ قدما‏‎ زبان‌‏‎ نظير‏‎ مختلف‌‏‎ گونه‌هاي‌‏‎ به‌‏‎ زبان‌‏‎ نامگذاري‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎
آنها‏‎ بين‌‏‎ عمده‌اي‌‏‎ تفاوتهاي‌‏‎ غيره‌‏‎ و‏‎ گفتار‏‎ زبان‌‏‎ نوشتار ، ‏‎ زبان‌‏‎ متاخرين‌ ، ‏‎
وقتي‌‏‎ اساسا‏‎ و‏‎ شد؟‏‎ قايل‌‏‎ بين‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ تفكيكي‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ آيا‏‎.‎دارد‏‎ وجود‏‎
چيست‌؟‏‎ منظورمان‌‏‎ متاخرين‌‏‎ يا‏‎ قدما‏‎ زبان‌‏‎ مي‌گوييم‌‏‎
و‏‎ ثانوي‌است‌‏‎ مسئله‌‏‎ يك‌‏‎ مختلف‌‏‎ سبك‌هاي‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ گونه‌هاي‌‏‎ مسئله‌‏‎:سميعي‌‏‎ دكتر‏‎
حدي‌‏‎ تا‏‎ ملاك‌‏‎ گفت‌ ، ‏‎ مي‌توان‌‏‎ ولي‌‏‎.است‌‏‎ زبان‌‏‎ مختلف‌‏‎ كاربردهاي‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎
ولي‌‏‎ مي‌دانند‏‎ قدما‏‎ استعمال‌‏‎ در‏‎ را‏‎ ملاك‌‏‎ زبان‌شناسان‌‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎.است‌‏‎ مشابه‌‏‎
از‏‎ دسته‌ ، ‏‎ اين‌‏‎.نمي‌رسد‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎ صحيح‌‏‎ زبان‌‏‎ تحول‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎ ملاك‌‏‎ اين‌‏‎
از‏‎ مقصودشان‌‏‎ نمي‌كنند‏‎ مشخص‌‏‎ و‏‎ نمي‌دهند‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ درستي‌‏‎ تعريف‌‏‎ قدما‏‎ كاربرد‏‎
.است‌‏‎ دوره‌اي‌‏‎ چه‌‏‎ قديم‌‏‎
و‏‎ درست‌‏‎ را‏‎ قدما‏‎ استعمال‌‏‎ مغول‌‏‎ دوره‌‏‎ تا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎ عقيده‌‏‎ را‏‎ برخي‌‏‎
ملاك‌‏‎ شده‌ ، ‏‎ زبان‌‏‎ عارض‌‏‎ آفاتي‌‏‎ چون‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بعد‏‎ ولي‌‏‎ مي‌دانيم‌‏‎ معتبر‏‎
.نمي‌گيريم‌‏‎
اضافه‌در‏‎ حرف‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ منسوخ‌‏‎ بعد‏‎ و‏‎ داشته‌‏‎ وجود‏‎ اضافه‌اندر‏‎ حرف‌‏‎ زماني‌‏‎
با‏‎ فردوسي‌‏‎ دوره‌‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ شم‌‏‎.‎دارند‏‎ شمي‌‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ دوره‌اي‌‏‎ هر‏‎ در‏‎.آمده‌‏‎
است‌‏‎ پرشتاب‏‎ چنان‌‏‎ زباني‌‏‎ شم‌‏‎ تحول‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎.‎دارد‏‎ فرق‌‏‎ امروز‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ شم‌‏‎
.مي‌شود‏‎ ديده‌‏‎ اختلاف‌‏‎ نسل‌‏‎ دو‏‎ بين‌‏‎ حتي‌‏‎ كه‌‏‎
صد‏‎ زبان‌‏‎ ساختهاي‌‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎:مي‌گويد‏‎ ديكنز‏‎ چارلز‏‎ نادرست‌‏‎ و‏‎ درست‌‏‎ درباره‌‏‎
در‏‎ صد‏‎ ديگر‏‎ بعضي‌‏‎ برعكس‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ درست‌‏‎ كه‌‏‎ دارند‏‎ قبول‌‏‎ همه‌‏‎ يعني‌‏‎ است‌‏‎ صد‏‎ در‏‎
يك‌‏‎ اينها‏‎ بين‌‏‎ و‏‎است‌‏‎ نادرست‌‏‎ كه‌‏‎ دارند‏‎ قبول‌‏‎ همه‌‏‎ يعني‌‏‎ است‌ ، ‏‎ نادرست‌‏‎ صد‏‎
روي‌‏‎ از‏‎ بايد‏‎ ما‏‎ مي‌گويد‏‎ او‏‎است‌‏‎ نظر‏‎ اختلاف‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ هست‌‏‎ ساختهايي‌‏‎
است‌‏‎ نادرست‌‏‎ صد‏‎ در‏‎ صد‏‎ كه‌‏‎ ساختهايي‌‏‎ و‏‎ درست‌‏‎ صد‏‎ در‏‎ صد‏‎ كه‌‏‎ ساختهايي‌‏‎
مورد‏‎ ساختهاي‌‏‎ روي‌‏‎ بر‏‎ را‏‎ قواعد‏‎ آن‌‏‎ بعد‏‎ و‏‎ كنيم‌‏‎ استخراج‌‏‎ را‏‎ قواعدي‌‏‎
.نه‌‏‎ يا‏‎ هستند‏‎ سازگار‏‎ قواعد‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ ببينيم‌‏‎ كنيم‌‏‎ بررسي‌‏‎ ترديد‏‎
اگر‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ ايستا‏‎ زبان‌‏‎ است‌ ، ‏‎ تحول‌‏‎ حال‌‏‎ در‏‎ دائما‏‎ زبان‌‏‎:‎صادقي‌‏‎ دكتر‏‎
دوره‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ باستان‌‏‎ فارسي‌‏‎ يا‏‎ پهلوي‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ بايستي‌‏‎ ما‏‎ بود‏‎ چنين‌‏‎
آن‌‏‎ از‏‎ كلمه‌‏‎ يك‌‏‎ ما‏‎ حالا‏‎ حاليكه‌‏‎ در‏‎ مي‌كرديم‌ ، ‏‎ صحبت‌‏‎ بود ، ‏‎ متداول‌‏‎ هخامنشي‌‏‎
.نمي‌فهميم‌‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎
كاربرد‏‎ به‌‏‎ نوشته‌اش‌‏‎ در‏‎ را‏‎ سعدي‌‏‎ زبان‌‏‎ بخواهد‏‎ نويسنده‌اي‌‏‎ اگر‏‎ امروزه‌‏‎
خواننده‌‏‎ به‌‏‎ هست‌‏‎ ذهنش‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ معاني‌‏‎ رو‏‎ افكار‏‎ از‏‎ زيادي‌‏‎ تعداد‏‎ مسلما‏‎
متداول‌‏‎ امروزه‌‏‎ كه‌‏‎ زباني‌‏‎ يعني‌‏‎ روز‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ بايستي‌‏‎ ما‏‎نمي‌شود‏‎ منتقل‌‏‎
روشن‌‏‎ و‏‎ فصيح‌‏‎ را‏‎ قدما‏‎ زبان‌‏‎ كه‌‏‎ ادبايي‌‏‎ بنويسيم‌ ، ‏‎ و‏‎ كنيم‌‏‎ صحبت‌‏‎ است‌‏‎
توجه‌‏‎ مطلب‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ مي‌پردازند‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ درست‌‏‎ و‏‎ غلط‏‎ مسئله‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌دانند‏‎
با‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ پرورده‌اي‌‏‎ زبان‌‏‎ نويسندگان‌ ، ‏‎ و‏‎ شعرا‏‎ زبان‌‏‎ كه‌‏‎ ندارند‏‎
كه‌‏‎ قواعدي‌‏‎ با‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ داده‌اند‏‎ آرايش‌‏‎ خوش‌آهنگ‌‏‎ و‏‎ متناسب‏‎ لغات‌‏‎
به‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ ادبي‌‏‎ هنر‏‎ ديگر‏‎ عبارت‌‏‎ به‌‏‎نوشته‌اند‏‎ شده‌‏‎ توجه‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ آگاهانه‌‏‎
نيز‏‎ سعدي‌‏‎ نمي‌نوشتند ، ‏‎ روزمره‌‏‎ گفتاري‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ ادبا‏‎ اين‌‏‎ يعني‌‏‎ رفته‌‏‎ كار‏‎
زبان‌‏‎ با‏‎ ادبي‌‏‎ زبان‌‏‎ پس‌‏‎.نمي‌گفت‌‏‎ سخن‌‏‎ گلستان‌‏‎ سبك‌‏‎ به‌‏‎ خانواده‌‏‎ جمع‌‏‎ در‏‎
قواعدش‌‏‎ و‏‎ هست‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌طور‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ بخواهيم‌‏‎ اگر‏‎ ما‏‎.‎است‌‏‎ متفاوت‌‏‎ گفتاري‌‏‎
اگر‏‎ و‏‎ داريم‌ ، ‏‎ زبان‌‏‎ با‏‎ برخورد‏‎ نوع‌‏‎ يك‌‏‎ كنيم‌‏‎ تدوين‌‏‎ مي‌رود‏‎ كار‏‎ به‌‏‎
تا‏‎ بنويسند‏‎ چطور‏‎ كه‌‏‎ بدهيم‌‏‎ ياد‏‎ دانشجويان‌‏‎ يا‏‎ شاگردان‌‏‎ به‌‏‎ بخواهيم‌‏‎
برخورد‏‎ بايستي‌‏‎ بفهمد ، ‏‎ بهتر‏‎ خواننده‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ شفاف‌‏‎ و‏‎ روشن‌‏‎ نوشته‌شان‌‏‎
.باشيم‌‏‎ داشته‌‏‎ ديگري‌‏‎
كه‌‏‎ كساني‌‏‎ براي‌‏‎ مي‌آيد‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ تحولي‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎ شما‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎:
مهم‌‏‎ چقدر‏‎ قدما‏‎ زبان‌‏‎ با‏‎ آشنايي‌‏‎ دارند‏‎ سروكار‏‎ نوشتن‌‏‎ با‏‎ مختلف‌‏‎ سطوح‌‏‎ در‏‎
است‌؟‏‎
هيچ‌‏‎ داستان‌نويس‌‏‎ يايك‌‏‎ درسي‌‏‎ كتابهاي‌‏‎ مولف‌‏‎ يك‌‏‎ روزنامه‌نگار ، ‏‎ يك‌‏‎:صادقي‌‏‎
.باشد‏‎ خوانده‌‏‎ نظام‌الملك‌‏‎ يا‏‎ بيهقي‌بداند‏‎ يا‏‎ شاهنامه‌‏‎ كه‌‏‎ ندارد‏‎ نيازي‌‏‎
شرط‏‎ به‌‏‎ باشد ، ‏‎ كافي‌‏‎ او‏‎ براي‌‏‎ مي‌تواند‏‎ هست‌‏‎ كه‌‏‎ اين‌صورتي‌‏‎ به‌‏‎ معاصر‏‎ زبان‌‏‎
را‏‎ شسته‌رفته‌‏‎ نثرهاي‌‏‎ باشد ، ‏‎ گرفته‌‏‎ ياد‏‎ خوب‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ اين‌‏‎ آن‌كه‌‏‎
باشد‏‎ آشنا‏‎ خويش‌‏‎ زمان‌‏‎ ادباي‌بزرگ‌‏‎ و‏‎ نويسندگان‌‏‎ آثار‏‎ با‏‎ و‏‎ باشد‏‎ خوانده‌‏‎
اطلاع‌‏‎ ولي‌‏‎.آورد‏‎ در‏‎ خود‏‎ تسلط‏‎ زير‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ رواني‌‏‎ و‏‎ فصاحت‌‏‎ با‏‎ بتواند‏‎ تا‏‎
.كرد‏‎ خواهد‏‎ زيباتر‏‎ و‏‎ غني‌تر‏‎ را‏‎ نثر‏‎ نوع‌‏‎ مسلما‏‎ قدما‏‎ ادبيات‌‏‎ از‏‎
كه‌‏‎ يكي‌متوني‌‏‎ كرد‏‎ تقسيم‌‏‎ دسته‌‏‎ دو‏‎ به‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ را‏‎ قديم‌‏‎ متون‌‏‎:سميعي‌‏‎
ادبيات‌‏‎ جزو‏‎ هنوز‏‎ كه‌‏‎ حافظ ، ‏‎ غزليات‌‏‎ و‏‎ سعدي‌‏‎ غزليات‌‏‎ مثل‌‏‎ زنده‌اند‏‎ هنوز‏‎
و‏‎ ادب‏‎ كار‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اديباني‌‏‎ مختص‌‏‎ كه‌‏‎ متوني‌‏‎ ديگر‏‎ و‏‎ هستند‏‎ ما‏‎ جاري‌‏‎
براي‌‏‎ من‌‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎گذاشت‌‏‎ فرق‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ بين‌‏‎ بايستي‌‏‎ و‏‎.‎دارند‏‎ تبحر‏‎ بلاغت‌‏‎
.است‌‏‎ كافي‌‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ لغوي‌‏‎ گنجينه‌‏‎ عادي‌ ، ‏‎ مطالب‏‎ بيان‌‏‎
يا‏‎ مي‌طلبد ، ‏‎ پيچيده‌تري‌‏‎ تعبيرات‌‏‎ يا‏‎ دارد‏‎ بيشتري‌‏‎ عمق‌‏‎ كه‌‏‎ مطلبي‌‏‎ براي‌‏‎ ولي‌‏‎
را‏‎ خود‏‎ لغوي‌‏‎ گنجينه‌‏‎ بايستي‌‏‎ طبعا‏‎ دارد ، ‏‎ لازم‌‏‎ اصطلاحي‌‏‎ و‏‎ تخصصي‌‏‎ واژگان‌‏‎
.باشند‏‎ آشنا‏‎ قديم‌‏‎ متون‌‏‎ با‏‎ بايد‏‎ منظور‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كنند‏‎ غني‌‏‎
ما‏‎ براي‌‏‎ گفتار‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ نوشتار‏‎ زبان‌‏‎ تفاوت‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎ لطفا‏‎ صادقي‌‏‎ آقاي‌‏‎
و‏‎ شد‏‎ قائل‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ بين‌‏‎ تفكيكي‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ آيا‏‎ اساسا‏‎ اينكه‌‏‎ و‏‎ كنيد‏‎ صحبت‌‏‎
يا‏‎ است‌‏‎ مثبت‌‏‎ تحولي‌‏‎ شود‏‎ نزديك‌‏‎ نوشتار‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ گفتار‏‎ زبان‌‏‎ اينكه‌‏‎
منفي‌؟‏‎
.دارد‏‎ تفاوت‌وجود‏‎ نوشتار‏‎ و‏‎ گفتار‏‎ زبان‌‏‎ بين‌‏‎ زبانها‏‎ همه‌‏‎ در‏‎:‎صادقي‌‏‎
شكل‌‏‎ با‏‎ آن‌‏‎ نوشتاري‌‏‎ فرم‌‏‎ كه‌‏‎ نمي‌شود‏‎ پيدا‏‎ دنيا‏‎ در‏‎ زباني‌‏‎ هيچ‌‏‎ يعني‌‏‎
گفتار‏‎ بين‌‏‎ قديم‌‏‎ از‏‎.‎است‌‏‎ همينطور‏‎ هم‌‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎باشد‏‎ يكي‌‏‎ گفتارش‌‏‎
در‏‎ امروزه‌‏‎ مثلا‏‎.مختلف‌‏‎ سطوح‌‏‎ در‏‎ منتها‏‎ داشته‌ ، ‏‎ وجود‏‎ تفاوت‌‏‎ نوشتار‏‎ و‏‎
و‏‎ فنولوژي‌‏‎ آوايي‌ ، ‏‎ نظر‏‎ از‏‎ شايد‏‎ نوشتار ، ‏‎ و‏‎ گفتار‏‎ بين‌‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎
تفاوت‌‏‎ واژگان‌ ، ‏‎ و‏‎ صرفي‌‏‎ نحوي‌ ، ‏‎ نظر‏‎ از‏‎ ولي‌‏‎ نباشد‏‎ تفاوت‌‏‎ خيلي‌‏‎ واج‌شناسي‌‏‎
.است‌‏‎ زياد‏‎ خيلي‌‏‎
وجود‏‎ وضع‌‏‎ نيزهمين‌‏‎ دنيا‏‎ بزرگ‌‏‎ زبانهاي‌‏‎ ساير‏‎ و‏‎ فرانسه‌‏‎ انگليس‌ ، ‏‎ در‏‎
كه‌‏‎ وقتي‌‏‎ ما‏‎ ولي‌‏‎است‌‏‎ ديگري‌‏‎ داستاني‌مساله‌‏‎ ادبيات‌‏‎ مساله‌‏‎ البته‌‏‎.دارد‏‎
شسته‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مكتوبش‌‏‎ و‏‎ نوشتاري‌‏‎ شكل‌‏‎ آن‌‏‎ بايستي‌‏‎ مي‌نويسيم‌‏‎ زباني‌‏‎ به‌‏‎
.كنيم‌‏‎ رعايت‌‏‎ رفته‌‏‎
مثلا‏‎ شد ، ‏‎ تفكيكي‌قايل‌‏‎ محاوره‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ شكسته‌‏‎ زبان‌‏‎ بين‌‏‎ بايستي‌‏‎:‎سميعي‌‏‎
با‏‎ معمولا‏‎ ولي‌‏‎ نمي‌كند‏‎ صحبت‌‏‎ زبان‌محاوره‌‏‎ با‏‎ درس‌‏‎ كلاس‌‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ استاد‏‎ يك‌‏‎
را‏‎ زبان‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ ساده‌‏‎ قاعده‌‏‎ يك‌‏‎ با‏‎ يعني‌‏‎ مي‌گويد ، ‏‎ سخن‌‏‎ شكسته‌‏‎ زبان‌‏‎
نوشتار‏‎ زبان‌‏‎ تسامح‌‏‎ روي‌‏‎ از‏‎ ما‏‎ اينكه‌‏‎ ديگر‏‎كرد‏‎ تبديل‌‏‎ قلم‌‏‎ لفظ‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎
آن‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ تصويري‌‏‎ نوشتار‏‎ و‏‎ است‌‏‎ گفتار‏‎ زبان‌‏‎ زبان‌ ، ‏‎ اينكه‌‏‎ براي‌‏‎ مي‌گوييم‌‏‎
محاوره‌‏‎ زبان‌‏‎ چنانكه‌‏‎ نيست‌‏‎ مي‌نويسيم‌‏‎ كه‌‏‎ زباني‌‏‎ آن‌‏‎ نوشتار ، ‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ مراد‏‎
.است‌‏‎ قلم‌‏‎ لفظ‏‎ زبان‌‏‎ بعضي‌ها‏‎
باشيم‌‏‎ قايل‌‏‎ زبان‌شناسانه‌مي‌توانيم‌‏‎ زبان‌ ، ‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ زباني‌‏‎ ما‏‎ آيا‏‎:
دارد؟‏‎ وجود‏‎ زبان‌شناسان‌‏‎ و‏‎ ادبا‏‎ زيادي‌بين‌‏‎ خيلي‌‏‎ اختلاف‌‏‎ واقعا‏‎ آيا‏‎ و‏‎

اصطلاحات‌‏‎ همان‌‏‎ جز‏‎ نداريم‌ ، ‏‎ زبان‌شناسان‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ اسم‌‏‎ به‌‏‎ گونه‌اي‌‏‎ ما‏‎:صادقي‌‏‎
كار‏‎ به‌‏‎ خودشان‌‏‎ علمي‌‏‎ مقاصد‏‎ بيان‌‏‎ براي‌‏‎ زبان‌شناسان‌‏‎ كه‌‏‎ حرفه‌اي‌‏‎ تعبيرات‌‏‎ و‏‎
وجود‏‎ اختلاف‌‏‎ بله‌‏‎ كرديد ، ‏‎ اشاره‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ اختلاف‌‏‎ درباره‌‏‎ اما‏‎.‎مي‌برند‏‎
طوري‌‏‎ آن‌‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ مي‌كند‏‎ سعي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ زبان‌‏‎ مطالعه‌‏‎ كارش‌‏‎ زبان‌شناس‌‏‎.‎دارد‏‎
ساخت‌‏‎ و‏‎ آوايي‌‏‎ قواعد‏‎ مي‌خواهد‏‎.‎كند‏‎ بررسي‌‏‎ علمي‌‏‎ و‏‎ عيني‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ هست‌‏‎ كه‌‏‎
مربوط‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎ بخش‌‏‎ يك‌‏‎ دارد ، ‏‎ واج‌هايي‌‏‎ چه‌‏‎ بداند‏‎ بشناسد ، ‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ آوايي‌‏‎
ندارد‏‎ كاري‌‏‎ مسايل‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ اديب‏‎ اما‏‎زمان‌‏‎ بستر‏‎ در‏‎ زبان‌‏‎ تحول‌‏‎ به‌‏‎ مي‌شود‏‎
جهت‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ ببرد ، ‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ را‏‎ رفته‌‏‎ شسته‌‏‎ و‏‎ زيبا‏‎ زبان‌‏‎ يك‌‏‎ مي‌خواهد‏‎ او‏‎
بيگانه‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ كلمه‌‏‎ اين‌‏‎ است‌ ، ‏‎ غلط‏‎ است‌ ، ‏‎ متروك‌‏‎ قاعده‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌گويد‏‎
زبان‌‏‎ از‏‎ ترجمه‌‏‎ مثلا‏‎.‎است‌‏‎ ترجمه‌اي‌‏‎ تعبير‏‎ تعبير ، ‏‎ مثلا‏‎ يا‏‎ شده‌ ، ‏‎ گرفته‌‏‎
ديگري‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎.‎.‎.و‏‎ كردن‌‏‎ حساب‏‎ كسي‌‏‎ گرفتن‌ ، روي‌‏‎ است‌ ، دوش‌‏‎ انگليسي‌‏‎
.شده‌‏‎ گرفته‌‏‎
كه‌زبان‌شناسان‌‏‎ زباني‌‏‎ و‏‎ ادبي‌‏‎ زبان‌‏‎ درباره‌‏‎ لطفا‏‎ سميعي‌‏‎ آقاي‌‏‎:‎
كنيد؟‏‎ صحبت‌‏‎ برايمان‌‏‎ هستند‏‎ طرفدارش‌‏‎
اضافه‌‏‎ حاشيه‌اي‌‏‎ فقطيك‌‏‎.است‌‏‎ درست‌‏‎ كاملا‏‎ صادقي‌‏‎ دكتر‏‎ فرمايشات‌‏‎:سميعي‌‏‎
اين‌‏‎ به‌‏‎ مرزي‌‏‎ نمي‌شود‏‎ ادبي‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ معمولي‌‏‎ زبان‌‏‎ بين‌‏‎ اينكه‌‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ مي‌كنم‌‏‎
وارد‏‎ ناآگاهانه‌‏‎ صورتي‌‏‎ به‌‏‎ ادبي‌‏‎ الگوهاي‌‏‎ از‏‎ خيلي‌‏‎ يعني‌‏‎.‎شد‏‎ قائل‌‏‎ صورت‌‏‎
بار‏‎ زير‏‎ شد‏‎ خم‌‏‎ ياكمرش‌‏‎ داشت‌‏‎ دست‌‏‎ كار‏‎ درفلان‌‏‎ نظير‏‎.‎مي‌شود‏‎ جاري‌‏‎ زبان‌‏‎
.مي‌گوييم‌‏‎ مشهور‏‎ مجاز‏‎ يا‏‎ مشهور‏‎ كنايات‌‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎.‎غم‌‏‎ اين‌‏‎
بين‌‏‎.‎نيست‌‏‎ صورت‌كنايي‌شان‌‏‎ آن‌‏‎ متوجه‌‏‎ كسي‌‏‎ كه‌‏‎ مشهورند‏‎ قدري‌‏‎ به‌‏‎ اينها‏‎
نزديك‌‏‎ هم‌‏‎ به‌‏‎ وقتها‏‎ بعضي‌‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ طيف‌وجود‏‎ يك‌‏‎ جاري‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ ادبي‌‏‎ زبان‌‏‎
يك‌‏‎ يا‏‎ خارجي‌‏‎ لغت‌‏‎ يك‌‏‎ استعمال‌‏‎ گفت‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ زماني‌دور‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎
همه‌‏‎.‎است‌‏‎ معيار‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ عدول‌‏‎ گرته‌برداري‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ با‏‎ نامانوس‌‏‎ عربي‌‏‎ تعبير‏‎
.مي‌كنيم‌‏‎ عدول‌‏‎ معيار‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ ما‏‎



.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎