چهارم‌ ، شماره‌ 1067‏‎ سپتامبر 1996 ، سال‌‏‎ شهريور 1375 ، 12‏‎ پنجشنبه‌ 22‏‎
قديم‌‏‎ تهران‌‏‎ به‌‏‎ سفر‏‎
با‏‎

شهر‏‎ عكسخانه‌‏‎

مي‌پسندد‏‎ بازيگر‏‎ كه‌‏‎ نقشي‌‏‎


چاو‏‎ ازفيلم‌باني‌‏‎ نمايي‌‏‎ در‏‎ الماسي‌‏‎ جهانگير‏‎ و‏‎ متوسلاني‌‏‎ محمد‏‎
متوسلاني‌‏‎ محمد‏‎ با‏‎ گفتگو‏‎
كه‌‏‎ فيلم‌باني‌چاو‏‎ از‏‎ صحنه‌هايي‌‏‎ با‏‎ من‌‏‎ چاو‏‎ فيلم‌باني‌‏‎ بازيگر‏‎
مفهوم‌‏‎ و‏‎ بودم‌‏‎ مخالف‌‏‎ مي‌كرد ، ‏‎ ايجاد‏‎ مضحكه‌‏‎ و‏‎ زده‌‏‎ تمارض‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ مردم‌‏‎
نمي‌كردم‌‏‎ درك‌‏‎ را‏‎ صحنه‌‏‎ اين‌‏‎

بازيگر‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ سينمايي‌‏‎ فعاليت‌‏‎ (‎‎‏‏1316‏‎)‎ متوسلاني‌‏‎ محمد‏‎: اشاره‌‏‎
از‏‎ قبل‌‏‎ تا‏‎ و‏‎ كرد‏‎ شروع‌‏‎ سال‌ 42‏‎ از‏‎ كارگردان‌‏‎ و‏‎ فيلمنامه‌نويس‌‏‎ كمدي‌ ، ‏‎
شامل‌‏‎ وي‌‏‎ انقلاب‏‎ از‏‎ بعد‏‎ فيلمهاي‌‏‎ساخت‌‏‎ سينمايي‌‏‎ فيلم‌‏‎ ده‌‏‎ انقلاب‏‎
(‎‏‏1372‏‎) سكه‌‏‎ ودوروي‌‏‎ (‎‏‏1369‏‎)‎ ‎‏‏، جستجوگر‏‎(‎‏‏1365‏‎) نوروز‏‎ كفشهاي‌ميرزا‏‎
به‌‏‎(‎‎‏‏1374‏‎) چاو‏‎ وباني‌‏‎ (‎‏‏1373‏‎) دشنه‌‏‎ و‏‎ دوفيلم‌دل‌‏‎ در‏‎ وي‌‏‎.‎مي‌باشند‏‎
چاو‏‎ فيلم‌باني‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ قرار‏‎است‌‏‎ داشته‌‏‎ نقش‌‏‎ ايفاي‌‏‎ بازيگر‏‎ عنوان‌‏‎
.شود‏‎ تهيه‌‏‎ مجموعه‌اي‌تلويزيوني‌‏‎

مي‌بينيد؟‏‎ چگونه‌‏‎ را‏‎ فيلم‌باني‌چاو‏‎ مفهوم‌‏‎ و‏‎ موضوع‌‏‎
با‏‎ مطلب‏‎ اين‌‏‎ ماست‌و‏‎ سينماي‌‏‎ در‏‎ تازه‌‏‎ چاو ، موضوعي‌‏‎ فيلم‌باني‌‏‎ موضوع‌‏‎
از‏‎ واقع‌بين‌‏‎ ديدي‌‏‎ با‏‎ باني‌چاو‏‎.‎رسيد‏‎ نظرم‌‏‎ به‌‏‎ خواندن‌فيلمنامه‌‏‎
داراي‌‏‎ جوامع‌‏‎ تمام‌‏‎ از‏‎ نموداري‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ محدود‏‎ و‏‎ دورافتاده‌‏‎ جامعه‌اي‌‏‎
اين‌‏‎ بر‏‎ آن‌‏‎ سازندگان‌‏‎ كوشش‌‏‎ و‏‎ مي‌زند‏‎ حرف‌‏‎ (رفاهي‌‏‎ محروميتهاي‌‏‎)‎ شرايط‏‎ اين‌‏‎
شكل‌‏‎ و‏‎ مشكلات‌‏‎ و‏‎ شرايط‏‎ تشريح‌‏‎ در‏‎ بيان‌‏‎ صريح‌ترين‌‏‎ حاوي‌‏‎ فيلم‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ قصد‏‎
.باشد‏‎ كردستان‌‏‎ مردم‌‏‎ زندگي‌‏‎

گذاشت‌؟‏‎ تاثير‏‎ چگونه‌‏‎ بازيگري‌شما‏‎ شيوه‌‏‎ در‏‎ مفاهيم‌‏‎ اين‌‏‎
اين‌‏‎ كردم‌ ، پاسخش‌‏‎ هماهنگ‌‏‎ فيلم‌‏‎ مضمون‌‏‎ رابا‏‎ خود‏‎ بازي‌‏‎ چگونه‌‏‎ من‌‏‎ اينكه‌‏‎
بي‌فاصله‌‏‎ خود ، ‏‎ حفظموقعيت‌‏‎ و‏‎ مهارت‌‏‎ قصد ، ‏‎ نسبت‌‏‎ بازيگربه‌‏‎ هر‏‎ كه‌ ، ‏‎ است‌‏‎
در‏‎ كاراكتري‌‏‎ ديگر‏‎ بقولي‌‏‎ و‏‎ ذهني‌‏‎ طراحي‌‏‎ تا‏‎ مي‌كوشد‏‎ نقش‌ ، ‏‎ ازانتخاب‏‎ پس‌‏‎
و‏‎ ساده‌‏‎ پزشكي‌‏‎ نقش‌معين‌ ، ‏‎ در‏‎ من‌‏‎.‎آورد‏‎ بوجود‏‎ نقش‌‏‎ از‏‎ خويش‌‏‎ فكر‏‎
كه‌‏‎ روشي‌‏‎ و‏‎ وظيفه‌شناسانه‌‏‎ نيتي‌‏‎ بدنبال‌‏‎ كه‌‏‎ داشتم‌‏‎ نظر‏‎ در‏‎ خانواده‌دوست‌ ، ‏‎
مي‌كند‏‎ برخورد‏‎ دردسرپيچيده‌اي‌‏‎ به‌‏‎ -‎ بودن‌‏‎ مددكار‏‎ يعني‌‏‎ -‎ شده‌‏‎ او‏‎ عادت‌‏‎
تحليل‌‏‎ از‏‎ مقداري‌‏‎ كه‌‏‎ شد‏‎ مشخص‌‏‎(‎فيلمبرداري‌‏‎)‎ كار‏‎ اجراي‌‏‎ حين‌‏‎ بعددر‏‎ كه‌‏‎
ودرگيري‌‏‎ ده‌‏‎ در‏‎ او‏‎ ماندن‌‏‎ و‏‎ نداشتن‌پزشك‌‏‎ در‏‎ كردستان‌‏‎ مردم‌‏‎ مشكلات‌‏‎
كردن‌‏‎ هماهنگ‌‏‎ يعني‌‏‎ اين‌بخش‌ ، ‏‎.است‌‏‎ غيرجدي‌‏‎ داراي‌جنبه‌هاي‌‏‎ پزشك‌‏‎ معين‌‏‎
آنطور‏‎.‎است‌‏‎ كارگردان‌‏‎ عهده‌‏‎ به‌‏‎ كاملا‏‎ اصلي‌ ، ‏‎ تم‌‏‎ با‏‎ شده‌‏‎ ارائه‌‏‎ نقش‌هاي‌‏‎
كه‌‏‎ تصاويري‌‏‎ جوار‏‎ در‏‎ پزشك‌‏‎ معين‌‏‎ از‏‎ من‌‏‎ ذهن‌‏‎ طرح‌‏‎ و‏‎ قصد‏‎ كردم‌ ، ‏‎ اشاره‌‏‎ كه‌‏‎
كارگردان‌‏‎ ديد‏‎ و‏‎ نظر‏‎ زير‏‎ كاملا‏‎ كه‌‏‎ شده‌‏‎ گرفته‌‏‎ من‌‏‎ از‏‎ فيلمبرداري‌‏‎ هنگام‌‏‎
در‏‎ فيلم‌‏‎ كل‌‏‎ در‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ انتخاب‏‎ بعد‏‎ كه‌‏‎ آنچه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ - گرشاسبي‌‏‎ احمدرضا‏‎ -
دو‏‎ به‌‏‎ يك‌‏‎ بخش‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ من‌‏‎ سهم‌‏‎ بنابراين‌‏‎.داشته‌‏‎ قرار‏‎ آمده‌ ، ‏‎ مخاطب‏‎ نظر‏‎
.است‌‏‎ بوده‌‏‎

بوجود‏‎ كه‌آقابك‌‏‎ موقعيتي‌‏‎ خاطر‏‎ به‌‏‎ فضاي‌فيلم‌‏‎ فيلم‌ ، ‏‎ از‏‎ صحنه‌هايي‌‏‎ در‏‎
كار‏‎ الماسي‌‏‎ جهانگير‏‎ با‏‎ چگونه‌‏‎ را‏‎ صحنه‌ها‏‎ اين‌‏‎.‎كمدي‌مي‌شود‏‎ آورده‌‏‎
كرديد؟‏‎
عين‌‏‎ طبعادر‏‎ و‏‎ نداشتم‌‏‎ مضمون‌‏‎ اين‌‏‎ كمدي‌از‏‎ استنباط‏‎ گفتم‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ آنطور‏‎
درآمدن‌‏‎ ازكار‏‎ كمدي‌‏‎ همكاري‌ ، ‏‎ حرمت‌‏‎ حفظ‏‎ الماسي‌و‏‎ آقاي‌‏‎ با‏‎ همراهي‌‏‎
.كارگردان‌مي‌دانم‌‏‎ هدايت‌‏‎ و‏‎ حاصل‌سليقه‌‏‎ را‏‎ صحنه‌ها‏‎

بازيگري‌‏‎ روند‏‎ به‌‏‎ كمدي‌‏‎ و‏‎ تراژدي‌‏‎ فضاي‌‏‎ تلفيق‌‏‎ در‏‎ فيلم‌‏‎ نبودن‌‏‎ يكدست‌‏‎ آيا‏‎
است‌؟‏‎ زده‌‏‎ لطمه‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎
زندگي‌مردمي‌‏‎ شكل‌‏‎ ارائه‌‏‎ در‏‎ روشي‌واقع‌بينانه‌‏‎ اعمال‌‏‎ مدعي‌‏‎ چاو‏‎ باني‌‏‎
جنبه‌هاي‌‏‎ اگر‏‎ منتهي‌‏‎.است‌‏‎ مضحك‌‏‎ و‏‎ تلخ‌‏‎ ازحوادث‌‏‎ پر‏‎ زندگي‌‏‎.‎است‌‏‎ بومي‌‏‎
بيشتر‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎ كارگردان‌‏‎ يا‏‎ بخورد ، ‏‎ چشم‌‏‎ توي‌‏‎ بيشتر‏‎ صحنه‌ها‏‎ خنده‌دار‏‎
با‏‎ من‌‏‎دارد‏‎ گسترده‌تري‌‏‎ بحث‌‏‎ به‌‏‎ نياز‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ موضوعي‌‏‎ باشد ، ‏‎ پرداخته‌‏‎
مخالف‌‏‎.‎مي‌كرد‏‎ ايجاد‏‎ مضحكه‌‏‎ و‏‎ زده‌‏‎ تمارض‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ مردم‌‏‎ كه‌‏‎ صحنه‌هايي‌‏‎
اين‌‏‎ كلي‌‏‎ موضوع‌‏‎ اما‏‎.‎نمي‌كردم‌‏‎ درك‌‏‎ را‏‎ صحنه‌ها‏‎ اين‌‏‎ مفهوم‌‏‎ بطوركلي‌‏‎ و‏‎ بودم‌‏‎
يكديگر‏‎ به‌‏‎ متقابلا‏‎ كلي‌‏‎ طرح‌‏‎ يا‏‎ جزئيات‌‏‎ در‏‎ هماهنگي‌‏‎ عدم‌‏‎ نوع‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
.مي‌زنند‏‎ صدمه‌‏‎

چيست‌؟‏‎ انقلاب‏‎ از‏‎ بعد‏‎ و‏‎ كمدي‌قبل‌‏‎ سينماي‌‏‎ درباره‌‏‎ نظرتان‌‏‎
و‏‎ بود‏‎ (‎نمونه‌ها‏‎)‎ ها‏‎ سينماي‌مثلا‏‎ غالب‏‎ به‌شكلي‌‏‎ انقلاب‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎ سينماي‌‏‎
نه‌‏‎ بود ، ‏‎ موقعيت‌‏‎ كمدي‌‏‎ كه‌‏‎ ساختند‏‎ هدف‌‏‎ و‏‎ فكر‏‎ با‏‎ فيلمهاي‌‏‎ محدودي‌‏‎ افراد‏‎
.ساختن‌‏‎ شكلك‌‏‎ و‏‎ حرف‌‏‎
واردمرحله‌‏‎ هنري‌‏‎ فعاليتهاي‌‏‎ از‏‎ همچنانكه‌بسياري‌‏‎ انقلاب ، ‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ اما‏‎
بود‏‎ جبري‌‏‎ و‏‎ منطقي‌‏‎ رويدادي‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ سير‏‎ به‌لحاظ‏‎ كه‌‏‎ شد ، ‏‎ جدي‌تر‏‎ و‏‎ تازه‌‏‎
.آزمودند‏‎ تازه‌اي‌‏‎ كمدي‌هاي‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ تسلط‏‎ و‏‎ سليقه‌‏‎ خوبي‌‏‎ فيلمسازان‌‏‎ -
داريوش‌‏‎)‎ اجاره‌نشينها‏‎ ‎‏‏،‏‎(‎بني‌اعتماد‏‎ رخشان‌‏‎)‎ محدوده‌‏‎ از‏‎ مانندخارج‌‏‎
تهمينه‌‏‎)‎ خبر‏‎ چه‌‏‎ ديگه‌‏‎ ‎‏‏،‏‎(‎وحيدزاده‌‏‎ ابراهيم‌‏‎) مجسمه‌‏‎ و‏‎ تحفه‌ها‏‎ ‎‏‏،‏‎(‎مهرجويي‌‏‎
كفشهاي‌‏‎ مثل‌‏‎ - بود‏‎ طنزآميز‏‎ كمدي‌‏‎ بيشتر‏‎ كه‌‏‎ ديگر‏‎ اثر‏‎ چند‏‎ و‏‎ (‎ميلاني‌‏‎
فراتر‏‎ كند ، ‏‎ شاد‏‎ و‏‎ بخنداند‏‎ فقط‏‎ كه‌‏‎ داستاني‌‏‎ ارائه‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ -‎ نوروز‏‎ ميرزا‏‎
ايراني‌‏‎ و‏‎ شرقي‌‏‎ اختصاصي‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌شدند‏‎ نزديك‌‏‎ نگرش‌‏‎ نوعي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌رفت‌‏‎
ندانيم‌‏‎ -‎ فيلمساز‏‎ بقول‌‏‎ - آن‌‏‎ كه‌در‏‎ شود‏‎ ساخته‌‏‎ فيلمي‌‏‎ گاه‌‏‎ شايد‏‎.‎است‌‏‎
كمال‌‏‎ است‌ساخته‌‏‎ من‌‏‎ با‏‎ ليلي‌‏‎ ) يابترسيم‌؟‏‎ كنيم‌‏‎ گريه‌‏‎ يا‏‎ بخنديم‌‏‎ كه‌‏‎
سينمايي‌‏‎ فكري‌‏‎ گسترش‌‏‎ دهداز‏‎ بدست‌‏‎ نموداري‌‏‎ تازه‌‏‎ اين‌حركت‌‏‎ و‏‎ (تبريزي‌‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ گرفته‌‏‎ جدي‌‏‎ درايران‌‏‎ كه‌‏‎

داريد؟‏‎ دوست‌‏‎ را‏‎ كدام‌‏‎ بازي‌كرده‌ايد‏‎ تاكنون‌‏‎ كه‌‏‎ نقشهايي‌‏‎ از‏‎
چون‌‏‎ آنرانپسندد ، ‏‎ نمي‌تواند‏‎ مي‌كند ، ‏‎ نقشي‌بازي‌‏‎ كه‌‏‎ مادام‌‏‎ هنرپيشه‌‏‎ هر‏‎
.مي‌گيرد‏‎ سرچشمه‌‏‎ همين‌پسند‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ دروني‌‏‎ حركتش‌موضوعي‌‏‎ نيروي‌‏‎
حس‌‏‎ داراي‌‏‎ ديگر ، ‏‎ تجربه‌هاي‌‏‎ شدن‌‏‎ پيدا‏‎ و‏‎ نقش‌‏‎ از‏‎ شدن‌‏‎ دور‏‎ به‌نسبت‌‏‎ اما‏‎
در‏‎ اگر‏‎ هنر‏‎ كار‏‎ چون‌‏‎.‎نكرده‌اند‏‎ بازي‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ من‌‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ انتقاد‏‎
نشان‌‏‎ را‏‎ جوينده‌‏‎ هدف‌‏‎ و‏‎ نظر‏‎ محدوديت‌‏‎ شود ، ‏‎ نزديك‌‏‎ ايده‌آل‌‏‎ به‌‏‎ حدي‌‏‎
.مي‌دهد‏‎
من‌‏‎ دوربين‌‏‎ سوي‌‏‎ اين‌‏‎.‎درمي‌آيد‏‎ موفق‌‏‎ به‌دلايلي‌‏‎ بنا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نقشهايي‌‏‎ ولي‌‏‎
و‏‎ نظر‏‎ دوربين‌‏‎ سوي‌‏‎ آن‌‏‎ اما‏‎.‎است‌‏‎ كارگردان‌‏‎ با‏‎ نهايي‌‏‎ حكم‌‏‎ و‏‎ بازيگرم‌‏‎
ساخته‌ام‌‏‎ كه‌‏‎ آثاري‌‏‎ در‏‎ مي‌توانيد‏‎ آنرا‏‎ نمونه‌هاي‌‏‎ كه‌‏‎ دارم‌‏‎ سليقه‌اي‌‏‎
دارم‌‏‎ دوست‌‏‎ را‏‎ گذشته‌ام‌‏‎ سال‌‏‎ سي‌وپنج‌‏‎ ازنقشهاي‌‏‎ بعضي‌‏‎ حال‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎.‎ببينيد‏‎
جعفري‌‏‎ مسعود‏‎ كار‏‎ دشنه‌‏‎ و‏‎ دردل‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ منفي‌‏‎ نقش‌‏‎ پيش‌‏‎ سال‌‏‎ اين‌دو‏‎ و‏‎
موفق‌‏‎ كاري‌‏‎ را‏‎ ايشان‌‏‎ جانب‏‎ از‏‎ كاراكتر‏‎ ارائه‌‏‎ و‏‎ كردم‌‏‎ بازي‌‏‎ جوزاني‌‏‎
.مي‌دانم‌‏‎




.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎