چهارم‌ ، شماره‌ 1167‏‎ ژانويه‌ 1997 ، سال‌‏‎ دي‌ 1375 ، 10‏‎ شنبه‌ 22‏‎


مي‌ماس‌‏‎
مادي‌‏‎ لبنيات‌‏‎ شركت‌‏‎

معنويت‌‏‎ گشايشهاي‌‏‎ فرخندگي‌‏‎ روزبه‌‏‎ يادداشت‌‏‎
...الصيام‌‏‎ عليكم‌‏‎ كتب‏‎ (‎‏‏1‏‎)رمضان‌المبارك‌‏‎ در‏‎


ازستم‌‏‎ آمده‌‏‎ جان‌‏‎ به‌‏‎ روانهاي‌‏‎ و‏‎ رسيد‏‎ راه‌‏‎ از‏‎ خداوندي‌‏‎ مبارك‌‏‎ رمضان‌‏‎
.كرد‏‎ خواهند‏‎ برپا‏‎ جشني‌‏‎ وصل‌ ، ‏‎ و‏‎ رهايي‌‏‎ اميد‏‎ به‌‏‎ چرنده‌ ، ‏‎ جسمهاي‌‏‎
از‏‎ شيرين‌‏‎ و‏‎ چرب‏‎ خوردي‌‏‎ چند‏‎ ميانه‌ 1‏‎ حاشيه‌ 0‏‎:شعرپله‌اي‌‏‎-‎‏‏:312‏‎
صيام‌‏‎ در‏‎ روزي‌‏‎ دو‏‎ يك‌‏‎ كن‌‏‎ طعام‌امتحان‌‏‎
خلق‌‏‎ اين‌‏‎ روبروي‌‏‎ را‏‎ ملكوتي‌‏‎ اطعام‌‏‎ سفره‌‏‎ و‏‎ رسيده‌‏‎ راه‌‏‎ از‏‎ رمضان‌المبارك‌‏‎
تحمل‌‏‎.‎است‌‏‎ تامل‌‏‎ فرصت‌‏‎ اينك‌‏‎.است‌‏‎ بازگشوده‌‏‎ خويشتن‌‏‎ از‏‎ ستوه‌آمده‌‏‎ به‌‏‎
خواهشهاي‌‏‎ توسن‌‏‎ افسار‏‎ و‏‎ انداخت‌‏‎ راه‌‏‎ به‌‏‎ تازي‌‏‎ و‏‎ تاخت‌‏‎ مي‌بايد‏‎.نيست‌‏‎ مجاز‏‎
نفسي‌‏‎ حضور‏‎ نظاره‌گر‏‎ و‏‎ نشست‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ چند‏‎ تا‏‎ديواري‌كوبيد‏‎ به‌‏‎ را‏‎ دل‌‏‎
خاكي‌ ، ‏‎ عالم‌‏‎ سراسر‏‎ خدا ، ‏‎ به‌‏‎.‎بود‏‎ حق‌‏‎ روحاني‌‏‎ نفحات‌‏‎ محضر‏‎ در‏‎ تباه‌كننده‌‏‎
.نمي‌ارزد‏‎ خداوند‏‎ روحاني‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ از‏‎ جرعه‌اي‌‏‎ به‌‏‎
دوست‌‏‎ فداي‌‏‎ را‏‎ جان‌‏‎ و‏‎ سر‏‎ ميانه‌ 1همين‌ ، ‏‎ حاشيه‌ 0‏‎:‎شعرپله‌اي‌‏‎-‎‏‏:312‏‎
كن‌‏‎ اوست‌‏‎ هرچه‌‏‎ شيداي‌‏‎ را ، ‏‎ كن‌هرچه‌‏‎
.مي‌رود‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ مادي‌‏‎ حيات‌‏‎ كم‌ارج‌‏‎ تكاپوي‌‏‎ و‏‎ درخورندگي‌‏‎ كوته‌عمر ، ‏‎ سالهاي‌‏‎
مهلت‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ افزونتر‏‎ زماني‌‏‎ نگاهداشتن‌‏‎ يا‏‎ و‏‎ آوردن‌‏‎ چنگ‌‏‎ به‌‏‎ براي‌‏‎ كسي‌ ، ‏‎
در‏‎ زندگي‌ ، ‏‎ و‏‎ است‌‏‎ زمان‌‏‎ اسير‏‎ انسان‌ ، ‏‎.‎يافت‌‏‎ نخواهد‏‎ مجال‌‏‎ روزه‌ ، ‏‎ چند‏‎
آدمي‌ ، ‏‎ كردار‏‎ بد‏‎ و‏‎ نيك‌‏‎ اما‏‎دارد‏‎ ولايت‌‏‎ آن‌‏‎ بر‏‎ تقدير‏‎ كه‌‏‎ زمانه‌اي‌‏‎ اسارت‌‏‎
مقام‌‏‎ اين‌ ، ‏‎.‎مي‌شود‏‎ نگاشته‌‏‎ كوچك‌‏‎ خط‏‎ پاره‌‏‎ اين‌‏‎ سطح‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ سرمايه‌ايست‌‏‎ همه‌‏‎
پوشاك‌‏‎ و‏‎ خفت‌‏‎ و‏‎ خورد‏‎ به‌‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ علاقه‌‏‎ و‏‎ نياز‏‎ آنكه‌‏‎ بي‌‏‎ و‏‎ آدميست‌‏‎ تعلق‌‏‎
روح‌‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ رفته‌‏‎ ياد‏‎ از‏‎ پيوستگي‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ مي‌توانيم‌‏‎ بريم‌ ، ‏‎ ياد‏‎ از‏‎ همسر‏‎ و‏‎
ما‏‎.‎كنيم‌‏‎ ادا‏‎ را‏‎ او‏‎ حق‌‏‎ و‏‎ بينديشيم‌‏‎ خاكي‌‏‎ زندگي‌‏‎ اعماق‌‏‎ در‏‎ مستور‏‎
مغتنم‌‏‎ رحمت‌‏‎.‎است‌‏‎ حقيقت‌‏‎ مغتنم‌‏‎ فرصت‌‏‎ رمضان‌‏‎.‎مي‌رويم‌‏‎ بالا‏‎ و‏‎ زبالاييم‌‏‎
برهوت‌‏‎ در‏‎ انسان‌‏‎ روان‌‏‎ مغتنم‌‏‎ امكان‌‏‎است‌‏‎ عبادت‌‏‎ مغتنم‌‏‎ لذت‌‏‎.‎است‌‏‎ خداوند‏‎
درياي‌‏‎ كشتي‌‏‎ و‏‎ آسمان‌‏‎ نردبان‌‏‎ رمضان‌ ، ‏‎.‎.‎.‎است‌‏‎ نفس‌‏‎ استبداد‏‎ و‏‎ خودخواهي‌‏‎
:است‌‏‎ جان‌‏‎
لاجرم‌‏‎ زمين‌‏‎ در‏‎ رفيقي‌‏‎ تو‏‎ نيابي‌‏‎ هان‌‏‎/ميانه‌ 5‏‎ حاشيه‌ 0‏‎:‎شعرموازي‌‏‎-‎‎‏‏:311‏‎
كوي‌‏‎ به‌‏‎ كن‌‏‎ رو‏‎ لحظه‌اي‌‏‎ درگذر‏‎ كوچك‌‏‎ كرامتهاي‌‏‎ آسمان‌زين‌‏‎ سوي‌‏‎ بشتاب‏‎
عاشقان‌‏‎
دست‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ منتشر‏‎ خداوندي‌‏‎ مباركماه‌‏‎ لحظه‌لحظه‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ را ، ‏‎ صفا‏‎ اين‌‏‎
مقدر‏‎ قدر‏‎ آن‌ ، ‏‎ درضمير‏‎ و‏‎ است‌‏‎ خداوند‏‎ نازله‌‏‎ ايزدي‌ ، ‏‎ اين‌اكسير‏‎.‎ندهيم‌‏‎
:است‌‏‎ نهفته‌‏‎ تو‏‎ و‏‎ من‌‏‎
بايدت‌بعد‏‎ اكنون‌‏‎ بايد‏‎ شتابي‌‏‎ گر‏‎ ميانه‌ 1‏‎ حاشيه‌ 0‏‎:‎شعرپله‌اي‌‏‎-‎‏‏:312‏‎
خضرت‌‏‎ صيام‌چشمه‌‏‎ با‏‎ بگذر‏‎ خشك‌‏‎ زمين‌‏‎ آيدت‌زين‌‏‎ سگ‌‏‎ و‏‎ دد‏‎ و‏‎ ديو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎
و‏‎ ذات‌‏‎ جلوه‌‏‎ ببيني‌‏‎ تا‏‎ ذات‌‏‎ به‌‏‎ شو‏‎ قرآن‌‏‎ محراب‏‎ راهب‏‎ كام‌‏‎ به‌‏‎ آيد‏‎ كام‌‏‎ به‌‏‎
...گريز‏‎ عماره‌‏‎ نفس‌‏‎ بلاي‌‏‎ ريزاز‏‎ برخاك‌‏‎ خويشتن‌‏‎ از‏‎ اندكي‌‏‎ صفات‌‏‎
آسمان‌ ، ‏‎ پركرامت‌‏‎ ميهماني‌‏‎ و‏‎ انسان‌‏‎ خودسازي‌‏‎ ماه‌‏‎ قرآن‌ ، ‏‎ و‏‎ بركت‌‏‎ ماه‌‏‎ حلول‌‏‎
مبارك‌‏‎ مومنان‌‏‎ معاريف‌‏‎ و‏‎ عارف‌‏‎ مومنان‌‏‎ بر‏‎ عالميان‌ ، ‏‎ خالق‌‏‎ رحمت‌بيكران‌‏‎
از‏‎ فضايل‌‏‎ مبلغ‌‏‎ صيام‌ ، ‏‎ نشئه‌‏‎ لطافت‌‏‎ و‏‎ خداوند‏‎ كلام‌‏‎ با‏‎ الفت‌‏‎ كه‌‏‎ اميد‏‎.‎باد‏‎
حق‌‏‎ و‏‎ هو‏‎ شب‏‎ در‏‎ را‏‎ محبوب‏‎ جمال‌‏‎ عطر‏‎ و‏‎ باشد‏‎ عماره‌‏‎ نفس‌‏‎ سيلاب‏‎ در‏‎ رفته‌‏‎ ياد‏‎
.رساند‏‎ بيتاب‏‎ جانهاي‌‏‎ به‌‏‎
در‏‎ مي‌پيچيد‏‎ هو‏‎ شب‏‎ در‏‎ رب‏‎ آشفته‌‏‎ ميانه‌ 1زلف‌‏‎ حاشيه‌ 0‏‎:‎شعرپله‌اي‌‏‎-‎‎‏‏:312‏‎
مي‌پيچيد‏‎ واعتصموا‏‎ واعتصموا‏‎ ازل‌‏‎
.گفت‌‏‎ خواهيم‌‏‎ سخن‌‏‎ هم‌‏‎ باز‏‎ فيض‌‏‎ مجلس‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎



.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎