چهارم‌ ، شماره‌ 1211‏‎ مارس‌ 1997 ، سال‌‏‎ اسفند 1375 ، 6‏‎ پنجشنبه‌ 16‏‎


دژپاد‏‎
نگهداري‌‏‎ سيستمهاي‌‏‎

ببخشيم‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ خطاي‌‏‎


مثبت‌‏‎ اعمال‌‏‎ سوي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ما‏‎ هميشه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ شخصيت‌مان‌‏‎ انسجام‌‏‎ ما‏‎ وقتي‌‏‎
متجلي‌‏‎ الهي‌‏‎ بخشش‌‏‎ و‏‎ توبه‌‏‎ اهميت‌‏‎ زمان‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ مي‌دهيم‌ ، ‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ مي‌دهد‏‎ سوق‌‏‎
مي‌شود‏‎
محبت‌‏‎ و‏‎ پول‌‏‎ وقت‌ ، ‏‎ ;مي‌كند‏‎ ديگران‌‏‎ وقف‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ كسي‌‏‎ كامل‌‏‎ انسان‌‏‎
كمبود‏‎ احساس‌‏‎ هرگز‏‎ و‏‎ مي‌دهد‏‎ قرار‏‎ ديگران‌‏‎ دراختيار‏‎ بي‌شائبه‌‏‎ را‏‎ خود‏‎
نمي‌كند‏‎

.كنيم‌‏‎ راضي‌‏‎ را‏‎ والدين‌مان‌‏‎ و‏‎ كامل‌باشيم‌‏‎ مي‌كوشيم‌‏‎ كودكي‌‏‎ همان‌‏‎ از‏‎ ما‏‎
گاهي‌‏‎.‎گيريم‌‏‎ قرار‏‎ آنان‌‏‎ بي‌مهري‌‏‎ مورد‏‎ مي‌ترسيم‌‏‎ به‌شدت‌‏‎ كنيم‌‏‎ اشتباه‌‏‎ اگر‏‎
شانس‌‏‎ اغلب‏‎ اما‏‎.‎مي‌بخشند‏‎ شدت‌‏‎ را‏‎ ما‏‎ ترس‌‏‎ خود‏‎ رفتار‏‎ با‏‎ كم‌تجربه‌‏‎ والدين‌‏‎
هم‌چنان‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كنند‏‎ ثابت‌‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌بخشند‏‎ را‏‎ اشتباهاتمان‌‏‎ و‏‎ مي‌آوريم‌‏‎
.دارند‏‎ دوست‌مان‌‏‎
مثبت‌‏‎ نكات‌‏‎ فقط‏‎ و‏‎ مي‌دانيم‌‏‎ كامل‌‏‎ را‏‎ او‏‎ مي‌شويم‌‏‎ علاقه‌مند‏‎ فردي‌‏‎ به‌‏‎ وقتي‌‏‎
او‏‎ اشتباهات‌‏‎ و‏‎ ضعف‌‏‎ نقاط‏‎ به‌‏‎ بتدريج‌‏‎ ازدواج‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎.‎مي‌بينيم‌‏‎ را‏‎ او‏‎ اخلاق‌‏‎
بر‏‎ شادي‌‏‎ تا‏‎ مي‌بخشيم‌‏‎ را‏‎ او‏‎ خانواده‌‏‎ بناي‌‏‎ حفظ‏‎ براي‌‏‎ اما‏‎.مي‌بريم‌‏‎ پي‌‏‎
.افكند‏‎ سايه‌‏‎ زندگي‌مان‌‏‎
فقط‏‎ را‏‎ آنان‌‏‎ خداوند‏‎ اگر‏‎ كه‌‏‎ مي‌گوييم‌‏‎ حوا‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ داستان‌‏‎ به‌‏‎ اشاره‌‏‎ با‏‎
چه‌‏‎ مي‌شويم‌‏‎ مرتكب‏‎ روز‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ گناهاني‌‏‎ براي‌‏‎ راند ، ‏‎ بهشت‌‏‎ از‏‎ گناه‌‏‎ يك‌‏‎ براي‌‏‎
ماست‌؟‏‎ درانتظار‏‎ مجازاتي‌‏‎

وجودي‌‏‎ ماهيت‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آگاه‌‏‎ او‏‎.‎است‌‏‎ مهربان‌‏‎ و‏‎ بخشنده‌‏‎ خداوند‏‎ اما‏‎
بعد‏‎ و‏‎ تعالي‌‏‎ بسوي‌‏‎ معنوي‌‏‎ بعد‏‎.است‌‏‎ معنوي‌‏‎ و‏‎ مادي‌‏‎ بعد‏‎ از‏‎ تلفيقي‌‏‎ انسان‌‏‎
.دارد‏‎ گرايش‌‏‎ خاكي‌‏‎ عالم‌‏‎ و‏‎ نزول‌‏‎ بسوي‌‏‎ مادي‌‏‎
صحيح‌‏‎ راه‌‏‎ انتخاب‏‎ و‏‎ هستيم‌‏‎ زيراانسان‌‏‎ مي‌شويم‌ ، ‏‎ اشتباه‌‏‎ مرتكب‏‎ ما‏‎
بعد‏‎ كه‌‏‎ هستيم‌‏‎ موقعيتي‌‏‎ در‏‎ ما‏‎.‎گمراه‌كننده‌است‌‏‎ وسوسه‌ ، ‏‎ و‏‎ مشكل‌‏‎ بسيار‏‎
ما‏‎ وقتي‌‏‎.‎است‌‏‎ ستيز‏‎ در‏‎ ما‏‎ ضعف‌‏‎ نقاط‏‎ و‏‎ خودخواهي‌‏‎ مادي‌ ، ‏‎ بعد‏‎ با‏‎ معنوي‌‏‎
از‏‎ مي‌دهد‏‎ سوق‌‏‎ مثبت‌‏‎ اعمال‌‏‎ به‌سوي‌‏‎ را‏‎ ما‏‎ هميشه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ شخصيت‌مان‌‏‎ انسجام‌‏‎
.مي‌شود‏‎ متجلي‌‏‎ الهي‌‏‎ بخشش‌‏‎ و‏‎ توبه‌‏‎ اهميت‌‏‎ زمان‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ مي‌دهيم‌ ، ‏‎ دست‌‏‎
خوب‏‎ نمي‌توانيم‌‏‎ مي‌دهيم‌‏‎ دست‌‏‎ رااز‏‎ چيزي‌‏‎ يا‏‎ كسي‌‏‎ وقتي‌‏‎ مي‌كنيم‌‏‎ فكر‏‎ ما‏‎
.كنيم‌‏‎ تلاش‌‏‎ بودن‌‏‎ خوب‏‎ براي‌‏‎ باشيم‌و‏‎
براي‌خوب‏‎ توان‌‏‎ حد‏‎ در‏‎ تلاش‌‏‎ يعني‌‏‎ نيست‌ ، انسانيت‌‏‎ بودن‌‏‎ كامل‌‏‎ انسانيت‌ ، ‏‎
.ازاشتباهات‌‏‎ نشدن‌‏‎ دلسرد‏‎ و‏‎ بودن‌‏‎

باشد؟‏‎ خصوصيات‌مثبتي‌‏‎ چه‌‏‎ واجد‏‎ بايد‏‎ خوب‏‎ فرد‏‎
براي‌‏‎ خود‏‎ انداختن‌‏‎ خطر‏‎ به‌‏‎ حتي‌‏‎ و‏‎ زندگي‌‏‎ تامين‌‏‎ فرزند ، ‏‎ به‌‏‎ والدين‌‏‎ محبت‌‏‎
را‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ كمك‌‏‎ و‏‎ علاقه‌‏‎ نوعدوستي‌ ، ‏‎ بسياري‌ ، ‏‎ اما‏‎ است‌‏‎ طبيعي‌‏‎ او‏‎ آسايش‌‏‎
هدايا‏‎ و‏‎ پول‌‏‎ نيازمندان‌‏‎ به‌‏‎ بسياري‌‏‎.مي‌دانند‏‎ خود‏‎ وظيفه‌‏‎ نيست‌‏‎ عادي‌‏‎ كه‌‏‎
تا‏‎ مي‌پرند‏‎ دريا‏‎ در‏‎ مي‌گذرند ، ‏‎ آتش‌‏‎ شعله‌هاي‌‏‎ ميان‌‏‎ از‏‎ توقع‌‏‎ بدون‌‏‎.‎مي‌بخشند‏‎
از‏‎ بخشي‌‏‎ اما‏‎.نيست‌‏‎ طبيعي‌‏‎ هيچكدام‌‏‎ اينها‏‎دهند‏‎ نجات‌‏‎ را‏‎ غريبه‌اي‌‏‎ جان‌‏‎
و‏‎ همنوعان‌‏‎ رنج‌‏‎ و‏‎ درك‌‏‎ در‏‎ منحصربه‌فردي‌‏‎ توانايي‌‏‎ انسان‌‏‎.‎است‌‏‎ انسان‌‏‎ ماهيت‌‏‎
.آن‌دارد‏‎ رفع‌‏‎ براي‌‏‎ تلاش‌‏‎
مايكل‌‏‎ مرگ‌‏‎ از‏‎ هفته‌‏‎ چند‏‎ زمان‌‏‎ آن‌‏‎كنم‌‏‎ سخنراني‌‏‎ شد‏‎ درخواست‌‏‎ من‌‏‎ از‏‎ يكبار‏‎
بر‏‎ او‏‎ مرگ‌‏‎ تاثير‏‎ به‌‏‎ من‌‏‎.‎مي‌گذشت‌‏‎ بود‏‎ بيمار‏‎ بشدت‌‏‎ يكسال‌‏‎ كه‌‏‎ جوان‌مان‌‏‎ پسر‏‎
دارد؟‏‎ ارزشي‌‏‎ چه‌‏‎ پسرم‌‏‎ بدون‌‏‎ زندگي‌‏‎ مي‌گفتم‌‏‎ و‏‎ مي‌انديشيدم‌‏‎ ايمانم‌‏‎ و‏‎ خود‏‎

سيلورستين‌‏‎ شل‌‏‎ نوشته‌‏‎ گمشده‌‏‎ كتابقطعه‌‏‎ از‏‎ من‌‏‎ سخنراني‌‏‎ متن‌‏‎ از‏‎ بخشي‌‏‎
مي‌خواست‌‏‎ دايره‌‏‎.‎كرد‏‎ قطع‌‏‎ را‏‎ دايره‌اي‌‏‎ از‏‎ قطعه‌اي‌‏‎ بزرگي‌‏‎ مثلث‌‏‎ روزي‌‏‎.‎بود‏‎
به‌‏‎ خود‏‎ گمشده‌‏‎ قطعه‌‏‎ يافتن‌‏‎ براي‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ كامل‌‏‎ چيز‏‎ هيچ‌‏‎ ندادن‌‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ با‏‎
.پرداخت‌‏‎ جستجو‏‎
و‏‎ گلها‏‎ با‏‎ راه‌‏‎ طول‌‏‎ در‏‎.‎آرامي‌مي‌چرخيد‏‎ به‌‏‎ نبود‏‎ كامل‌‏‎ چون‌‏‎ دايره‌‏‎
.مي‌برد‏‎ لذت‌‏‎ خورشيد‏‎ نور‏‎ از‏‎ و‏‎ مي‌زد‏‎ حرف‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ دوست‌‏‎ پروانه‌ها‏‎
.بود‏‎ بزرگ‌‏‎ خيلي‌‏‎ برخي‌‏‎ و‏‎ كوچك‌‏‎ بعضي‌خيلي‌‏‎كرد‏‎ پيدا‏‎ زيادي‌‏‎ قطعات‌‏‎ دايره‌‏‎
.داد‏‎ ادامه‌‏‎ خود‏‎ جستجوي‌‏‎ به‌‏‎ وهم‌چنان‌‏‎ كرد‏‎ ترك‌‏‎ جاده‌‏‎ طول‌‏‎ در‏‎ را‏‎ آن‌ها‏‎

دست‌‏‎ از‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ خوشحال‌‏‎ بسيار‏‎ حالا‏‎.‎يافت‌‏‎ را‏‎ متناسب‏‎ قطعه‌‏‎ بالاخره‌‏‎
.بود‏‎ شده‌‏‎ كامل‌‏‎ چيز‏‎ هيچ‌‏‎ ندادن‌‏‎
سرعت‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ كامل‌‏‎ حالا‏‎.‎افتاد‏‎ راه‌‏‎ به‌‏‎ گمشده‌‏‎ قطعه‌‏‎ اتصال‌‏‎ با‏‎
لذت‌‏‎ خورشيد‏‎ نور‏‎ و‏‎ وپروانه‌ها‏‎ گلها‏‎ مصاحبت‌‏‎ از‏‎ ديگر‏‎ اما‏‎.‎مي‌چرخيد‏‎
.نمي‌برد‏‎
مي‌دهيم‌‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ را‏‎ چيزي‌‏‎ يا‏‎ كسي‌‏‎ وقتي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ داستان‌‏‎ اين‌‏‎ نتيجه‌‏‎
براي‌‏‎ نمي‌داند‏‎ او‏‎.‎است‌‏‎ بدبخت‌‏‎ دارد‏‎ چيز‏‎ همه‌‏‎ كه‌‏‎ انساني‌‏‎مي‌شويم‌‏‎ كامل‌تر‏‎
را‏‎ ديگران‌‏‎ محبت‌‏‎ او‏‎.‎دارد‏‎ آرزوهايي‌‏‎ و‏‎ اميد‏‎ چه‌‏‎ خود‏‎ روان‌‏‎ و‏‎ روح‌‏‎ پرورش‌‏‎
.نمي‌كند‏‎ احساس‌‏‎
محبت‌‏‎ و‏‎ پول‌‏‎ وقت‌ ، ‏‎.‎مي‌كند‏‎ ديگران‌‏‎ وقف‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ كسي‌‏‎ كامل‌‏‎ انسان‌‏‎
كمبود‏‎ احساس‌‏‎ هرگز‏‎ و‏‎ مي‌دهد‏‎ قرار‏‎ ديگران‌‏‎ دراختيار‏‎ بي‌شائبه‌‏‎ را‏‎ خود‏‎
براي‌‏‎.‎مي‌شناسد‏‎ را‏‎ كاستي‌هايش‌‏‎ و‏‎ محدوديت‌‏‎ توان‌‏‎ خود ، ‏‎ كامل‌‏‎ انسان‌‏‎.‎نمي‌كند‏‎
را‏‎ آنها‏‎ نمي‌شودو‏‎ گناه‌‏‎ مرتكب‏‎ غيرواقع‌بينانه‌‏‎ آرزوهاي‌‏‎ به‌‏‎ دستيابي‌‏‎
سختي‌هاو‏‎ مي‌تواند‏‎ و‏‎ است‌‏‎ قوي‌‏‎ بسيار‏‎ مي‌داندكه‌‏‎ او‏‎.‎مي‌گذارد‏‎ كنار‏‎
و‏‎ نااميد‏‎ را‏‎ او‏‎.‎.‎.‎و‏‎ عزيزان‌ ، متاركه‌‏‎ مرگ‌‏‎.‎كند‏‎ تحمل‌‏‎ را‏‎ مشكلات‌‏‎
و‏‎ مي‌پذيريد‏‎ را‏‎ مشكلات‌‏‎ و‏‎ كه‌سختي‌ها‏‎ مرحله‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎نمي‌كند‏‎ شكست‌خورده‌‏‎
.شده‌ايد‏‎ كامل‌‏‎ نمي‌ترسيد‏‎ ازآنها‏‎
گام‌‏‎ خدا‏‎ راه‌‏‎ در‏‎ گناه‌مان‌‏‎ مثبت‌و‏‎ اعمال‌‏‎ وجود‏‎ با‏‎ يعني‌‏‎ بودن‌‏‎ كامل‌‏‎
انسجام‌‏‎ نكنيم‌ ، ‏‎ بودن‌تظاهر‏‎ كامل‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بپذيريم‌‏‎ را‏‎ برداريم‌ ، خود‏‎
بر‏‎ ضعف‌‏‎ ونقاط‏‎ خودخواهي‌‏‎ نگذاريم‌‏‎ و‏‎ ندهيم‌‏‎ دست‌‏‎ رااز‏‎ خود‏‎ شخصيت‌‏‎
.كنند‏‎ غلبه‌‏‎ وجودمان‌‏‎
توبه‌‏‎ مي‌شويم‌‏‎ مرتكب‏‎ گناهي‌‏‎ وقتي‌‏‎ و‏‎ دهيم‌‏‎ تشخيص‌‏‎ بد‏‎ از‏‎ را‏‎ خوب‏‎ بايد‏‎ ما‏‎
ندارد‏‎ انتظار‏‎ ما‏‎ از‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ خداوند‏‎.‎بپرهيزيم‌‏‎ آن‌‏‎ تكرار‏‎ از‏‎ و‏‎ كنيم‌‏‎
مرحله‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ كسي‌‏‎ هر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ مشكل‌‏‎ بسيار‏‎ بودن‌‏‎ (‎واقعي‌‏‎)‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ زيرا‏‎
.نمي‌رسد‏‎
هيچ‌‏‎ است‌‏‎ بشر‏‎ ساخته‌‏‎ كه‌‏‎ خميده‌اي‌‏‎ چوب‏‎ از‏‎:مي‌گويد‏‎ فيلسوف‌‏‎ كانت‌‏‎ امانوئل‌‏‎
.نمي‌شود‏‎ ساخته‌‏‎ كاملي‌‏‎ چيز‏‎
به‌‏‎ رسيدن‌‏‎ براي‌‏‎ كه‌‏‎ بگيريم‌‏‎ آن‌نتيجه‌‏‎ از‏‎ نبايد‏‎ اما‏‎.‎است‌‏‎ درست‌‏‎ او‏‎ نظر‏‎
چيزكاملي‌‏‎ نتواند‏‎ انسان‌‏‎ شايد‏‎.‎دست‌بكشيم‌‏‎ تلاش‌‏‎ از‏‎ انسانيت‌‏‎ و‏‎ تكامل‌‏‎
و‏‎ جالبتر‏‎ گره‌‏‎ و‏‎ پيچ‌‏‎ وجود‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ بسازيم‌‏‎ چيزي‌‏‎ مي‌توانيم‌‏‎ ما‏‎ اما‏‎.بسازد‏‎
.باشد‏‎ كامل‌تر‏‎
به‌‏‎ محكوم‌‏‎ تا‏‎ داده‌‏‎ قرار‏‎ ما‏‎ روي‌‏‎ درپيش‌‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ تله‌اي‌‏‎ زندگي‌‏‎
.باشيم‌‏‎ گناهكار‏‎ و‏‎ كنيم‌مقصر‏‎ اشتباه‌‏‎ يك‌‏‎ اگر‏‎ و‏‎ باشيم‌‏‎ شكست‌‏‎
را‏‎ بازي‌ها‏‎ يك‌سوم‌‏‎ تيم‌‏‎ بهترين‌‏‎.‎بيسبال‌است‌‏‎ فصلي‌‏‎ مسابقات‌‏‎ مانند‏‎ زندگي‌‏‎
نيست‌‏‎ اين‌‏‎ ما‏‎ هدف‌‏‎دارد‏‎ را‏‎ روز‏‎ بهترين‌‏‎ تيم‌‏‎ بدترين‌‏‎ حاليكه‌‏‎ در‏‎ مي‌بازد‏‎
شناخت‌‏‎ با‏‎ بلكه‌‏‎ ندهيم‌ ، ‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ را‏‎ بازي‌‏‎ يك‌‏‎ حتي‌‏‎ زندگي‌‏‎ سراسر‏‎ كه‌در‏‎
.باشد‏‎ باخت‌‏‎ از‏‎ بيشتر‏‎ ما‏‎ برد‏‎ آگاهانه‌‏‎
شناختيم‌‏‎ را‏‎ بد‏‎ و‏‎ خوب‏‎ مرور‏‎ به‌‏‎ ولي‌‏‎ بوده‌‏‎ ساده‌‏‎ زندگي‌‏‎ بشر‏‎ حيات‌‏‎ آغاز‏‎ در‏‎
.است‌‏‎ پيچيده‌‏‎ زندگي‌‏‎ دريافتيم‌‏‎ و‏‎
خطاهاي‌‏‎ و‏‎ اشتباهات‌‏‎ بتوانيم‌‏‎ و‏‎ داشته‌باشيم‌‏‎ دوست‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ همنوعان‌‏‎ اگر‏‎
در‏‎ بدانيم‌‏‎ و‏‎ كنيم‌‏‎ تقسيم‌‏‎ باديگران‌‏‎ را‏‎ شادي‌مان‌‏‎ و‏‎ ببخشيم‌‏‎ را‏‎ آنان‌‏‎
.رسيده‌ايم‌‏‎ تكامل‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ وجود‏‎ شادي‌‏‎ و‏‎ محبت‌‏‎ و‏‎ عشق‌‏‎ اطراف‌مان‌‏‎
كشنو‏‎:‎نويسنده‌‏‎
مودب‏‎ الهام‌‏‎:‎مترجم‌‏‎



.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎