پنجم‌ ، شماره‌ 1347‏‎ سپتامبر 1997 ، سال‌‏‎ شهريور 1376 ، 4‏‎ پنجشنبه‌ 13‏‎


رادياتور‏‎ ايران‌‏‎

ادب‏‎ و‏‎ عرفان‌‏‎ در‏‎ آفرينش‌‏‎ داستان‌‏‎


و‏‎ تلميحات‌‏‎ و‏‎ تمثيلات‌‏‎ و‏‎ تشبيهات‌‏‎ از‏‎ آكنده‌‏‎ جلال‌الدين‌‏‎ مولانا‏‎ مثنوي‌‏‎
.مي‌باشد‏‎ (‎ع‌‏‎)آدم‌‏‎ حضرت‌‏‎ سرگذشت‌‏‎ و‏‎ آفرينش‌‏‎ داستان‌‏‎ درباره‌‏‎ قصص‌‏‎ و‏‎ اشارات‌‏‎

رويكرد‏‎ مسئله‌آفرينش‌ ، ‏‎ به‌‏‎ مذهبي‌‏‎ و‏‎ تاريخي‌‏‎ و‏‎ فلسفي‌‏‎ ديدگاههاي‌‏‎ از‏‎ جداي‌‏‎
انسان‌ ، ‏‎ نخستين‌‏‎ آفرينش‌‏‎ آدم‌و‏‎ داستان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ گسترده‌تر‏‎ همه‌‏‎ از‏‎ عرفاني‌‏‎
.است‌‏‎ نگريسته‌شده‌‏‎ عرفاني‌‏‎ مختلف‌‏‎ زواياي‌‏‎ از‏‎
.فردوسي‌‏‎ و‏‎ مولوي‌‏‎ حافظ ، ‏‎ چون‌‏‎ شاعراني‌‏‎ اشعار‏‎ در‏‎ آفرينش‌‏‎ داستان‌‏‎ ذكر‏‎ -
نكات‌‏‎ و‏‎ تفاسير‏‎ با‏‎ بودو‏‎ بر‏‎ از‏‎ را‏‎ مجيد‏‎ قرآن‌‏‎ روايت‌‏‎ به‌ 14‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ حافظ‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ غزل‌هايش‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ داشت‌ ، در‏‎ كامل‌‏‎ آشنايي‌‏‎ قرآن‌‏‎ حكمي‌‏‎ و‏‎ عرفاني‌‏‎
:است‌‏‎ گرفته‌‏‎ بهره‌‏‎ داستان‌‏‎
و‏‎ خونريز‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ فرشتگان‌‏‎ پاسخ‌‏‎ در‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ جمله‌‏‎ از‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ مي‌نامند‏‎ فسادگرا‏‎
قدرت‌‏‎ داراي‌‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ و‏‎ نداريد‏‎ آگاهي‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ شما‏‎ مي‌دانم‌ ، ‏‎ من‌‏‎ كه‌‏‎ آنچه‌‏‎
(بقره‌ ، 20‏‎) مي‌كند‏‎ معرفي‌‏‎ اجتهاد‏‎ و‏‎ شعور‏‎ داراي‌‏‎ و‏‎ الهي‌‏‎ اسماء‏‎ حمل‌‏‎ و‏‎ درك‌‏‎
:مي‌گويد‏‎ حافظ‏‎
دوش‌ديدم‌كه‌ملائك‌درميخانه‌زدند‏‎
گل‌آدم‌بسرشتندوبه‌پيمانه‌زدند‏‎
آسمان‌بارامانت‌نتوانست‌كشيد‏‎.‎.‎.‎
...قرعه‌كاربه‌نام‌من‌ديوانه‌زدند‏‎
منزهي‌‏‎:‎مي‌گويند‏‎ خدا‏‎ به‌‏‎ و‏‎ عاجزند‏‎ الهي‌‏‎ اسماء‏‎ بيان‌‏‎ از‏‎ فرشتگان‌‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎
فرمان‌‏‎ آدم‌‏‎ به‌‏‎ خدا‏‎ و‏‎ آموخته‌اي‌نيست‌‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ خود‏‎ آنچه‌‏‎ راجز‏‎ ما‏‎ !تو‏‎
:مي‌گويد‏‎ دهد ، ‏‎ خبر‏‎ آن‌اسماء‏‎ از‏‎ را‏‎ فرشتگان‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎
فرشته‌عشق‌نداندكه‌چيست‌اي‌ساقي‌‏‎
بخواه‌جام‌وگلابي‌به‌خاك‌آدم‌ريز‏‎
:رابطه‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎ و‏‎
نداشت‌‏‎ عشق‌‏‎ ملك‌‏‎ ديد‏‎ رخت‌‏‎ كرد‏‎ جلوه‌اي‌‏‎
زد‏‎ برآدم‌‏‎ و‏‎ غيرت‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ شد‏‎ آتش‌‏‎ عين‌‏‎
:يا‏‎ و‏‎
گوي‌‏‎ تسبيح‌‏‎ ملك‌‏‎ عشق‌اي‌‏‎ ميخانه‌‏‎ در‏‎ بر‏‎
مي‌كنند‏‎ مخمر‏‎ آدم‌‏‎ طينت‌‏‎ آنجا‏‎ كاندر‏‎
:(بقره‌ ، 24‏‎) (انسان‌‏‎ نخستين‌‏‎) آدم‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ ملائك‌‏‎ كرده‌‏‎ سجده‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎
كرد‏‎ نيت‌‏‎ تو‏‎ بوس‌‏‎ زمين‌‏‎ آدم‌‏‎ سجده‌‏‎ در‏‎ ملك‌‏‎
انساني‌‏‎ حد‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ ديد‏‎ لطفي‌‏‎ تو‏‎ حسن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎
بدان‌‏‎ كه‌‏‎ مشكين‌‏‎ خال‌‏‎:‎(‎طه‌ ، 120‏‎)‎ ممنوعه‌‏‎ درخت‌‏‎ ميوه‌‏‎ تناول‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎
نست‌‏‎ گندمگو‏‎ عارضي‌‏‎
اوست‌‏‎ با‏‎ آدم‌‏‎ رهزن‌‏‎ شد‏‎ كه‌‏‎ دانه‌‏‎ سرآن‌‏‎
:يا‏‎ و‏‎
بفروخت‌‏‎ گندم‌‏‎ دو‏‎ به‌‏‎ رضوان‌‏‎ روضه‌‏‎ پدرم‌‏‎
نفروشم‌‏‎ جوي‌‏‎ به‌‏‎ من‌‏‎ اگر‏‎ باشم‌‏‎ ناخلف‌‏‎
:(طه‌ ، 121‏‎) خدا‏‎ فرمان‌‏‎ از‏‎ عصيان‌‏‎ و‏‎ شدن‌‏‎ شيطان‌‏‎ وسوسه‌‏‎ تسليم‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎
زد‏‎ صفي‌‏‎ برآدم‌‏‎ عصيان‌‏‎ برق‌‏‎ كه‌‏‎ جايي‌‏‎
بي‌گناهي‌‏‎ دعوي‌‏‎ زييد‏‎ چگونه‌‏‎ را‏‎ ما‏‎
:(بقره‌ ، 26‏‎) بهشت‌‏‎ از‏‎ شدن‌‏‎ رانده‌‏‎ باب‏‎ در‏‎
گوش‌‏‎ كني‌‏‎ عقل‌‏‎ وسوسه‌‏‎ گر‏‎ كه‌‏‎ هشدار‏‎
درآئي‌‏‎ به‌‏‎ رضوان‌‏‎ روضه‌‏‎ از‏‎ صفت‌‏‎ آدم‌‏‎
:يا‏‎ و‏‎
بود‏‎ جايم‌‏‎ برين‌‏‎ فردوس‌‏‎ و‏‎ بودم‌‏‎ ملك‌‏‎ من‌‏‎
:يا‏‎ آبادم‌و‏‎ خراب‏‎ دير‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ آورد‏‎ آدم‌‏‎
و‏‎ رنج‌‏‎ و‏‎ غريبي‌‏‎ در‏‎ همواره‌‏‎ فرزندانش‌‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ زمين‌‏‎ در‏‎ شدن‌‏‎ داخل‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ ولي‌‏‎
:مي‌كردند‏‎ ياد‏‎ بهشت‌‏‎ در‏‎ زندگي‌‏‎ خوش‌‏‎ حوران‌‏‎ از‏‎ و‏‎ فراغ‌مي‌زيستند‏‎
:فرمود‏‎ كه‌‏‎ مولاناست‌‏‎ زمينه‌از‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ قول‌‏‎ مشهورترين‌‏‎
خاك‌‏‎ عالم‌‏‎ از‏‎ نيم‌‏‎ ملكوتم‌ ، ‏‎ باغ‌‏‎ مرغ‌‏‎
بدنم‌‏‎ ساخته‌انداز‏‎ قفسي‌‏‎ روزي‌‏‎ چند‏‎
:مي‌گويد‏‎ حافظ‏‎
فراق‌‏‎ شرح‌‏‎ دهم‌‏‎ چه‌‏‎ قدسم‌‏‎ گلشن‌‏‎ طاير‏‎
افتادم‌‏‎ چون‌‏‎ حادثه‌‏‎ دامگه‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎
:يا‏‎ و‏‎
الحانيست‌‏‎ خوش‌‏‎ من‌‏‎ چو‏‎ نه‌سزاي‌‏‎ قفس‌‏‎ چنين‌‏‎
چمنم‌‏‎ آن‌‏‎ مرغ‌‏‎ كه‌‏‎ رضوان‌‏‎ روضه‌‏‎ به‌‏‎ روم‌‏‎
(ع‌‏‎)‎آدم‌‏‎ به‌‏‎ اشاراتي‌‏‎ تلويحا‏‎ نيز‏‎ حافظ‏‎ اشعار‏‎ از‏‎ ديگر‏‎ بعضي‌‏‎ در‏‎ البته‌‏‎
:مي‌پردازيم‌‏‎ آن‌‏‎ مورد‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ دراينجا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ رفته‌‏‎
وجود‏‎ به‌‏‎ عدم‌‏‎ از‏‎ آمدگل‌‏‎ چمن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ كنون‌‏‎
سجود‏‎ به‌‏‎ سر‏‎ نهاد‏‎ او‏‎ قدم‌‏‎ در‏‎ بنفشه‌‏‎
كردن‌‏‎ سجده‌‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ آفرينش‌‏‎ قضيه‌‏‎ بيت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ نهفته‌‏‎ ادبي‌‏‎ كنايه‌‏‎ كه‌‏‎
در‏‎ آفرينش‌‏‎ و‏‎ (‎ع‌‏‎)آدم‌‏‎ داستان‌‏‎ كاربرد‏‎ مورد‏‎ در‏‎ اما‏‎ و‏‎(‎‎‏‏2‏‎)‎.‎براوست‌‏‎ فرشتگان‌‏‎
اجازت‌‏‎ نگارنده‌‏‎ بضاعت‌‏‎ جائيكه‌‏‎ تا‏‎ جلال‌الدين‌محمدبلخي‌ ، ‏‎ مولانا‏‎ معنوي‌‏‎ مثنوي‌‏‎
و‏‎ تلميحات‌‏‎ و‏‎ تمثيلات‌‏‎ و‏‎ ازتشبيهات‌‏‎ آكنده‌‏‎ زمينه‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ بقدري‌‏‎ داد ، ‏‎
در‏‎ مذكور‏‎ موارد‏‎ موردي‌از‏‎ هر‏‎ در‏‎ اندازه‌اي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ توضيحات‌‏‎ و‏‎ اشارات‌‏‎
بودكه‌‏‎ شده‌‏‎ سرايي‌‏‎ داستان‌‏‎ و‏‎ فرمايي‌‏‎ نكته‌‏‎ ‎‏‏،‏‎(آدم‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎) كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎
باب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ رسيد ، ‏‎ به‌نظر‏‎ مشكل‌‏‎ آنها‏‎ از‏‎ نمونه‌‏‎ چند‏‎ حتي‌‏‎ شرح‌‏‎ و‏‎ انتخاب‏‎
و‏‎ آدم‌‏‎ حوا ، ‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ مار ، ‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ ابليس‌ ، ‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ قضيه‌‏‎ از‏‎ شرح‌‏‎ گزارش‌و‏‎ ده‌ها‏‎
بهشت‌ ، ‏‎ از‏‎ شدن‌‏‎ رانده‌‏‎ آدم‌ ، ‏‎ فرزندان‌‏‎ گل‌ ، ‏‎ از‏‎ سرشتن‌آدمي‌‏‎ اسماء ، ‏‎ يادگيري‌‏‎
حتي‌‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ عشق‌‏‎ بروي‌ ، ‏‎ فرشتگان‌‏‎ سجده‌كردن‌‏‎ وي‌ ، ‏‎ توبه‌‏‎ ممنوعه‌ ، ‏‎ ميوه‌‏‎ تناول‌‏‎
.است‌‏‎ آمده‌‏‎ ميان‌‏‎ به‌‏‎ آدم‌‏‎ مرگ‌‏‎
جان‌‏‎ خداوند‏‎ نام‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ كتاب‏‎ آغاز‏‎ گفتار‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ نيز‏‎ فردوسي‌‏‎ شاهنامه‌‏‎ در‏‎
اسطوره‌‏‎ طرح‌‏‎ بر‏‎ خرد ، ‏‎ ستايش‌‏‎ در‏‎ گفتاري‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ گرديده‌ ، ‏‎ آغاز‏‎ خرد‏‎ و‏‎
آفرينش‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ عالم‌ ، ‏‎ آفرينش‌‏‎ ابتدا‏‎ اينجا‏‎ در‏‎.‎برمي‌خوريم‌‏‎ آفرينش‌‏‎
.است‌‏‎ گرفته‌‏‎ قرار‏‎ توجه‌‏‎ مورد‏‎ ماه‌‏‎ و‏‎ آفتاب‏‎ آفرينش‌‏‎ سپس‌‏‎ و‏‎ مردم‌‏‎
:مي‌خوانيم‌‏‎ آدم‌‏‎ آفرينش‌‏‎ خصوص‌‏‎ در‏‎
برآورده‌اند‏‎ گيتي‌‏‎ دو‏‎ از‏‎ را‏‎ تو‏‎.‎.‎
بپرورده‌اند‏‎ ميانجي‌‏‎ بچندين‌‏‎
شمار‏‎ پسين‌‏‎ فطرت‌ ، ‏‎ نخستين‌‏‎
...مدار‏‎ بازي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خويشتن‌‏‎ تويي‌ ، ‏‎
و‏‎ ابليس‌‏‎ از‏‎ ضحاك‌ ، ‏‎ داستان‌‏‎ ذكر‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ شاهنامه‌‏‎ از‏‎ ديگري‌‏‎ جاي‌‏‎ در‏‎
و‏‎ چيني‌‏‎ زمينه‌‏‎ مدتها‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ ابليس‌‏‎ اينكه‌‏‎ و‏‎ رانده‌‏‎ سخن‌‏‎ او‏‎ فريبكاري‌‏‎
همين‌‏‎ و‏‎ ببوسد‏‎ را‏‎ كتفش‌‏‎ دو‏‎ تا‏‎ مي‌كند‏‎ آماده‌‏‎ را‏‎ ضحاك‌‏‎ آفريني‌ ، ‏‎ دسيسه‌‏‎
و‏‎ نيكبختي‌‏‎ و‏‎ مهر‏‎ جز‏‎ مدت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ ضحاك‌‏‎مي‌كند‏‎ او‏‎ از‏‎ را‏‎ تقاضا‏‎
.مي‌دهد‏‎ مثبت‌‏‎ پاسخ‌‏‎ حاجتش‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ بود ، ‏‎ نديده‌‏‎ ابليس‌‏‎ از‏‎ نيكخويي‌‏‎
دومار‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ ناپديد‏‎ خودش‌‏‎ ضحاك‌ ، ‏‎ كتف‌‏‎ از‏‎ ابليس‌‏‎ بوسه‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ امابلافاصله‌‏‎
عنوان‌‏‎ به‌‏‎ ابليس‌‏‎ از‏‎ هم‌‏‎ اينجا‏‎ در‏‎ كه‌‏‎.‎مي‌رويد‏‎ ضحاك‌‏‎ دوكتف‌‏‎ از‏‎ سياه‌‏‎
(‎‏‏3‏‎).است‌‏‎ شده‌‏‎ برده‌‏‎ نام‌‏‎ حسود‏‎ و‏‎ نيرنگ‌باز‏‎ و‏‎ چين‌‏‎ توطئه‌‏‎ موجودي‌‏‎
دكتر‏‎ ترجمه‌‏‎ نيكلسون‌ ، ‏‎ -‎ا‏‎ رينولد ، ‏‎ خدا ، ‏‎ و‏‎ انسان‌‏‎ رابطه‌‏‎ و‏‎ اسلامي‌‏‎ تصوف‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
.صفحه‌ 148147‏‎ سخن‌ ، ‏‎ كدكني‌ ، انتشارات‌‏‎ شفيعي‌‏‎
شهريار ، ‏‎ نخستين‌‏‎ و‏‎ انسان‌‏‎ نخستين‌‏‎ به‌‏‎ ك‌‏‎.ر‏‎ بيشتر‏‎ اطلاعات‌‏‎ يك‌‏‎ براي‌‏‎ -‎‎‏‏2‏‎
.نو‏‎ نشر‏‎ آموزگار ، ‏‎ ژاله‌‏‎ و‏‎ تفضلي‌‏‎ تقي‌‏‎ ترجمه‌‏‎ سن‌ ، ‏‎ نوشته‌آرتوركريستين‌‏‎

سليماني‌‏‎ مرضيه‌‏‎



.است‌‏‎ همشهري‌‏‎ روزنامه‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ و‏‎ محفوظ‏‎ حقوق‌‏‎ تمام‌‏‎