پنجم ، شماره 1362 سپتامبر 1997 ، سال شهريور 1376 ، 22 دوشنبه 31
|
|
سخاوت نور
.است همشهري روزنامه به متعلق و محفوظ حقوق تمام
ادبي 1992 نوبل برنده والكوت شعردرك مجموعه آخرين درباره
اثرش در كه بهشتي در و پيشبينيميكند را خويش زندگي پايان والكوت
مييابد دست آرامش استبه كرده خلق
اثر مجذوب ندارند شاعرانه نوشتههاي به علاقهاي كه خوانندگاني حتي
او مجذوبيت تايم مجله منتقد پيكولاير اعتقاد به.ميشوند والكوت درك
سادگي درآميختن شرقي ، هند اهل نويسنده اين كه نيست دليل اين به تنها
و بهترين با را لحظات خصوصيترين و عميقترين بيان و پردازي سخن با
سايه در را كلاسيك بيان شيوه و ميداند خوبي به كلمات شدهترين پرداخت
تمام در والكوت اين بر علاوه بلكه.ميكند اهدا خوانندگان به شكسپير
و دهد پيوند يكديگر با را باران و خورشيد تا است كرده تلاش زندگيش
او اعتقاد به.شود اپرا سالنهاي و پائيزي برگهاي جهان تزويج باعث
مژده ارزش است حاكم دانشگاهها بر نظراتشان كه فرهنگي چند افراد اگر
.باشند ديگري چيز دنبال به كه نداشتند احتياجي ميدانستند را انجيل
دريافت از پس كه است والكوت اشعار از مجموعه اولين كتابسخاوت
آواره 67 اين كتابسخاوت.ميشود منتشر سال 1992 ، در نوبل جايزه
روي كه حالي در ميكشد تصوير به روز رنگين ساعات آخرين در را ساله
ديگر كه است جهاني تصور و تپهها مرگ تماشاي حال ودر نشسته ايوان
تمام ولخرجي با اينجا در استاد هداياي تمام.كرد نخواهد زندگي آن در
سريع جريان در درآب را سيال موسيقي كه گوشي ;درآمدهاند نمايش به
كه زيركي و طبعي شوخ حس يك وجود مييابد ، تميز سنگهاي با ستيز حال در
و -نيست بيان قابل كلمات با كه حالتي -ميبيند زوال راماوراي مرگ
سوال علامتهاي درختان روي خيز و جست حال در را سنجابها كه دقتي
به پيچيدهتر شكلي به تصور اين كتاب همين در بعدتر كمي.ميخواند
سئوالات مانند و هستند فراوان سنجابها:ميشود تبديل جديد تصوري
به و ميشوند تكرار مرتب تخيلات و تصاوير اين.ميكنند تكرار را خودشان
شعرهايي.ميكنند ايجاد شعرها در را تازهاي پيوستگيهاي متقاطع شكلي
در.نور از پر و نفوذ با سخت دارند ، را رنگي شيشه تابندگي نيروي كه
سخت ازسخاوت نكردن تمجيد براي را خود شاعر روز پايان نور كم ساعات
.ميكند سرزنش مايه كم نگارشنوشتههاي براي و نور
كرده تحمل به راوادار او آنچه مييابد در پايان در والكوت چه اگر
امواج همچنانكه.است بوده پرمايهاش جهان بخشندهو زيباييهايبهشت
فرود شكرگزاري كنارهاي بر نهايت در والكوت آهنگ خوش كلمات و ابيات
مييابد در انسان ميپردازند ، آن بر تاكيد و پاكي اثبات به و ميآيند
.ندارد وجود جديتي معاصر نويسندگان كلام طنين در ديگر كه