شنبه ۲۶ ارديبهشت ۱۳۸۳ - - شماره ۳۳۷۹
دانشجو-۲
Front Page

جايگاه ورزش در دانشگاههاي كشور
ساعاتي آكنده از بي انگيزگي
بي توجهي برنامه ريزان آموزشي نسبت به لزوم نهادينه كردن الگوي رفتاري مبتني بر ورزش در جوامع تحصيلي كشور دانشجويان را به افرادي منفعل و ساكن در اين عرصه تبديل كرده است
دانشجوياني كه براي كوچكترين مشكلات موجود در دانشگاه چون كيفيت نامطلوب غذا، افزايش هزينه هاي ناهار، قيمت كتاب اعتراض مي كنند، فراهم نبودن شرايط اوليه براي فعاليت هاي ورزش اعتراض آنها را بر نمي انگيزد
000507.jpg
شيده لالمي
دوران دانشجويي كه به روزهاي پاياني و ترم هاي آخر مي رسد، سالن هاي ورزش دانشگاه ها شلوغ تر مي شود و هواي سنگين اين زيرزمين هاي دلمرده، نفس گير تر. خطوط انتخاب دو واحد عمومي تربيت بدني اغلب ترم هاي آخر در برگه هاي انتخاب واحد دانشجويي رنگ مي گيرد و شايد اگر اجباري براي گذراندن اين دو واحد هم نبود، دانشجويان فراموش مي كردند كه زيرزمين هاي نموري با چند ميز فرتوت تنيس روي ميز با راكت هاي كج و كوله بدمينتون هم به عنوان سالن ورزش در ساختمان دانشگاه آنها تعبيه شده است.
كسب مهارت هاي ورزشي در روزگار دانشجو بودن، در همان دو واحد عمومي موجود در همه رشته هاي تحصيلي خلاصه مي شود و كمتر دانشجويي است كه در حين تحصيل آموزش مهارت هاي تخصصي رشته اي ورزشي را به طور جداگانه دنبال كند. ضعف بنيادين برنامه ريزي در زمينه ورزش همان گونه كه در مقاطع مختلف تحصيلي براي دانش آموزان، پيش از ورود به دانشگاه تجربه مي شود، اينجا، در ميان حصار دانشگاه ها هم دانشجويان را رها نمي كند. ساعت هاي تربيت بدني براي اغلب دانشجويان يعني ساعت پرسه زدن در حياط خلوت دانشگاه و براي پسران هم شايد، زمان مناسبي براي دود كردن چند نخ سيگار.
ساعت هاي ورزش در دانشگاه با بي انگيزگي و كسالت طي مي شود. چرا كه به اعتقاد كارشناسان و برنامه ريزان آموزشي، برنامه ريزي جامع و هدفمندي براي آموزش مهارتهاي ورزشي به دانشجويان، در طول دوران چهار ساله تحصيلي آنها وجود ندارد و بي توجهي نسبت به اين امر تا حدي در مجامع دانشگاهي كشور ادامه يافته و در تار و پود لايه هاي زيرين آن رسوخ كرده است كه بسياري از دانشجويان در خلال اين بي توجهي ها، هر دو واحد عمومي تربيت بدني را از سر اجبار در يك ترم انتخاب مي كنند. اين در حالي است كه به دليل پيش نياز بودن واحد تربيت بدني، عملاً چنين امكاني جز در ترم آخر تحصيل در هيچ ترم ديگري وجود ندارد. در عين حال نكته ديگر اينكه به رغم آنكه حداقل شرايط مناسب، براي آموزش و تمرين مهارت هاي رشته هاي مختلف ورزشي در بسياري از دانشگاه هاي كشور مهيا نيست، اما جامعه دانشجويي كشور در طول تحصيل تا بدين مرحله، چنان با مقوله ورزش بيگانه بوده كه كمتر نسبت به اين امر و كاستي هاي موجود در اين بخش اعتراض مي كند. «محمد ضابطي» استاد تربيت بدني يكي از دانشگاه هاي كشور، در اين باره مي گويد: «شرايط مناسب براي فعاليت مداوم دانشجويان در حوزه ورزش در اغلب دانشگاه هاي كشور فراهم نشده، اما جالب اينجاست دانشجوياني كه براي كوچكترين مشكلات موجود در دانشگاه چون كيفيت نامطلوب غذا، افزايش هزينه هاي ناهار، قيمت كتاب يا حتي ساعت كار بوفه و كتابخانه اعتراض مي كنند، فراهم نبودن شرايط اوليه براي فعاليت هاي ورزشي اعتراض آنها را بر نمي انگيزد.»
بي توجهي برنامه ريزان آموزشي نسبت به لزوم نهادينه كردن الگوي رفتاري مبتني بر ورزش در جوامع تحصيلي كشور، دانشجويان را به افرادي منفعل و ساكن در اين عرصه تبديل كرده است. هر چند تيم هاي دانشجويي در رشته هاي مختلف ورزشي (به ويژه در دانشكده هاي تربيت بدني) همچنان فعاليت تخصصي خود را دنبال مي كنند، اما واقعيت اين است كه ورزش در بسياري از دانشگاه هاي كشور از سوي دانشجويان جدي گرفته نمي شود. به گونه اي كه به گفته «ناهيد افشار» استاد تربيت بدني دانشگاه علامه طباطبايي در سال هاي اخير ميزان گرايش دانشجويان براي عضويت در تيم هاي دانشجويي و همچنين شركت در تمرين ها افت معناداري را از خود نشان مي دهد. بي توجهي و بي رغبتي جامعه جوان دانشگاهي به فعاليت در عرصه هاي ورزش در حالي ابعاد نگران كننده اي به خود مي گيرد كه به گفته كارشناسان آموزشي و همچنين صاحبنظران امور اجتماعي افزايش آمار استفاده از سيگار و ساير مواد مخدر در جوامع دانشجويي هشداري جدي براي برنامه ريزي هاي اساسي در حوزه ورزش در نظام آموزشي كشور را يادآوري مي كند. نتايج تحقيقات انجام شده در مراكز پژوهشي معتبر نشان مي دهد بين كاهش استعمال سيگار و دخانيات ميان دانشجوياني كه به طور مدام به ورزش مي پردازند و همچنين افزايش توانمندي آنها در تحصيل همبستگي مثبت وجود دارد. با وجود اين دانشجويان معتقدند با دو واحد عمومي تربيت بدني نمي توان روحيه گرايش دايمي به ورزش را در آنها تقويت كرد. «سهراب صابرزاده»، دانشجوي سال چهارم ادبيات، يكي از اين دانشجويان است كه مي گويد: «اگر ورزش در ساختار آموزش عالي، حائز اهميت بود، آموزش و برنامه ريزي بر آن تنها در دو واحد درسي عمومي كه اغلب دانشجويان آن را از سر اكراه و اجبار مي گذرانند، خلاصه نمي شد. ورزش و تربيت بدني بايد در قالب يك برنامه ريزي بلند مدت در طول تحصيل چهار ساله دانشجويان و در همه ترم هاي تحصيلي آنها لحاظ شود.»
برنامه ريزي در مورد ورزش اما نه تنها در جوامع دانشجويي بلكه به طور كلي در ساختار آموزشي كشور بايد به صورت هدفمند اداره شود. نكته اي كه «پرستو سادات»؛ كارشناس برنامه ريزي آموزشي در مورد آن اين گونه توضيح مي دهد: «رويكرد نظام آموزشي كشور نسبت به مقوله ورزش به شدت بي برنامه است. اين در حالي است كه تجربه نشان داده برنامه ريزي هدفمند در حوزه ورزش در نظام آموزشي به طور مستقل بر ميزان يادگيري دانش آموزان و دانشجويان در ساير عرصه هاي علمي و حتي زندگي اجتماعي آنها مؤثر است. آثار نامطلوب كاهش گرايش دانشجويان به فعاليت دايمي در رشته هاي ورزشي را تنها در دوران دانشجويي آنها نبايد جستجو كرد بلكه اين خلأ، زندگي اجتماعي و سلامت آنها و جامعه را نيز متأثر از تبعات منفي خود مي كند. به همين دليل در نظام آموزشي بسياري از كشورها، دانش آموزان از زمان ورود به مدارس موظف به يادگيري مهارتي تخصصي در يك رشته ورزشي شده و اين رشته را در دوران بزرگسالي و دانشجويي نيز ادامه مي دهند.»
نبود برنامه ريزي هدفمند در مقوله ورزش در نظام آموزشي كشور براي ساليان متمادي در حالي ادامه مي يابد كه اين امر بارها طي اين سال ها از سوي صاحبنظران به بوته نقد كشيده شده است. در اين ميان احداث ايستگاه هاي تندرستي در دانشگاه ها در سال گذشته از جمله اقداماتي بوده كه با صرف اعتبارات قابل توجه در برخي از دانشگاه هاي كشور به منظور رشد تندرستي دانشجويان صورت گرفته است. «محمد حسين گلچين»، معاون طرح و توسعه ورزش دانشگاه ها در وزارت علوم اين طرح را از برنامه هاي جدي اين دستگاه در سال هاي آينده براي ترويج گرايش به ورزش در جوامع دانشجويي مي داند و اضافه مي كند: «تاكنون بيش از ۳۷ دانشگاه در سطح كشور به ايستگاه هاي تندرستي مجهز شدند كه مجموع مساحت اين ايستگاه ها به ۲۰ هزار متر مربع رسيده است. ايستگاه هاي تندرستي زمينه اي را براي انجام فعاليت هاي جسماني به صورت شخصي يا گروهي براي دانشجويان فراهم مي كند و اين برنامه نه تنها در دانشگاه ها بلكه در محيط هاي خوابگاهي نيز اجرا خواهد شد.»
در ايستگاه هاي تندرستي حدود ۱۰ دستگاه براي ورزش و آمادگي جسماني در اختيار دانشجويان قرار مي گيرد كه مربياني نيز پس از كسب مهارت هاي لازم، شيوه استفاده از اين دستگاه ها را به دانشجويان آموزش مي دهند. بايد توجه داشت هر چند ايجاد ايستگاه هاي تندرستي در دانشگاه ها مي تواند روند تازه اي را در افزايش انگيزه هاي دانشجويان در حوزه ورزش و فعاليت در اين بخش ايجاد كند، اما واقعيت اين است كه امكانات ورزشي دانشگاه ها اغلب به تناسب نيازهاي دانشجويان در اختيار آنها قرار نمي گيرد. همچنين به گفته تعدادي از دانشجويان، مربيان و استادان ورزش در دانشگاه ها خود، ورزش دانشجويي را چندان جدي نمي گيرند.
«سهيلا كرامت» دانشجوي زبان فرانسه يكي از دانشگاه ها در اين باره مي گويد: «واحدهاي تربيت بدني ۱ و ۲ را در دانشگاه تربيت بدني گذراندم اما توجه كافي از سوي مربيان به نسبت مهارت  هاي شخصي من صورت نگرفت. مربيان انگيزه كافي براي آموزش دانشجويان مستعد در عرصه ورزشي دانشگاهي از خود نشان نمي دهند و كلاس هاي تربيت بدني هم مانند بسياري از واحدهاي دانشگاهي تنها براي اخذ مدرك و كسب نمره سپري مي شود.»
از سوي ديگر وجود پايه هاي ضعيف در حوزه ورزش موجب شده، ستارگان در اين بخش به طور اتفاقي مجال فعاليت و خودنمايي پيدا كنند. در حالي كه اگر سيستم حاكم بر ورزش كشور تصميم گيري صحيح تري انجام مي داد، امروزه درصد بيشتري از ورزشكاران دانشجو به سطوح قهرماني مي رسيدند. «شهلا حجت»، عضو پژوهشكده اداره كل تربيت بدني دانشگاه آزاد با بيان اين مطلب، مي افزايد: «براي ساختن آينده بايد روي معلمان و مربيان ورزش سرمايه گذاري كرد. از زمان ورزش در مدارس استفاده بهينه نمي شود در حالي كه تربيت بدني و آموزش و پرورش بايد چون حلقه اي به يكديگر متصل باشند و بايد راه صعود ورزشكاران از مدارس و پس از آن از دانشگاه ها هموار شود.»
در حال حاضر قهرمانان رشته هاي مختلف ورزشي دانشكده هاي تربيت  بدني مي توانند با استفاده از بورسيه در مقاطع تحصيلي ليسانس و فوق ليسانس تربيت بدني ادامه تحصيل دهند اما هرچند ارايه امكانات ويژه تحصيلي به فعالان و قهرمانان ورزشي، از سياست هاي جديد و هدفمند وزارت علوم محسوب مي شود اما چنين تسهيلاتي تنها در دانشكده هاي تربيت بدني ارايه شده و چنين انگيزه اي در ساير دانشگاه هاي كشور ايجاد نشده است. از سوي ديگر توجه به ورزش پرورشي در دانشگاه هاي سراسر كشور صرف نظر از ورزش قهرماني بايد بيش از گذشته در اولويت برنامه هاي مسئولان تصميم گيرنده در بخش قرار گيرد و شرايط مناسب تري براي ايجاد انگيزه براي عضويت دانشجويان در رشته هاي مختلف ورزشي ايجاد شود. به گفته برخي از آسيب شناسان اجتماعي كاهش انگيزه ها يا سرخوردگي دانشجويان در دوران تحصيل و در زمينه استعدادهاي نهفته در آنها مانند مهارت در يك رشته ورزشي علاوه بر اين كه اعتماد به نفس او را كاهش داده و ارتباطات اجتماعي او را تحت تأثير تبعات منفي خود قرار مي دهد زمينه اي را براي انحطاط سريع ارزش هاي اخلاقي در وي فراهم خواهد كرد. «ابوالفضل سعيدي»، آسيب شناس اجتماعي در اين باره مي گويد: «هرچند رويكرد جوانان و دانشجويان به ورزش به صورت تخصصي و دايمي روحيه جوانمردي، نوع دوستي، فعاليت و كار گروهي را در آنها پرورش مي دهد اما بي توجهي به توانايي هاي شايسته افراد هم از سوي ديگر مي تواند زمينه ساز سقوط ناگهاني افراد به ورطه انواع آسيب هاي اجتماعي باشد. در سال هاي اخير با خانواده هاي بسياري برخورد كردم كه از اعتياد فرزندان دانشجوي خود به سيگار ابراز نگراني مي كردند و متأسفانه بسياري از فرزندان اين خانواده ها پس از فعاليت گسترده ورزشي با سوابق درخشان به سيگار روي آورده بودند.»
وي مي افزايد: «مقابله با اعتياد تنها با نصب چند تابلوي تبليغاتي با مضمون حمايت از ورزش و طرد اعتياد در خيابان ها امكان پذير نيست، بلكه تا زماني كه شرايط استفاده از امكانات ورزشي در داخل دانشگاه ها و ساير نهادهاي آموزشي، مهيا نشده يا برنامه ريزي هاي موجود آنچنان نسبت به اين موضوع بي توجه است كه هر گونه انگيزه اي را براي فعاليت دانشجويان در اين بخش سركوب مي كند، اين تابلو ها با اين مضامين،تنها شعارهايي است براي رفع تكليف مسئولان از مسئوليت سنگيني كه بر عهده دارند.»
هشدار كارشناسان اجتماعي به افزايش مصرف انواع مواد مخدر و سيگار در محافل دانشجويي در سال هاي گذشته زنگ خطر هوشياري را براي مسئولان برنامه ريزي در امر ورزش كشور و همچنين ورزش دانشجويي مدت هاست كه به صدا در آورده است اما همچنان توجه تخصصي به مقوله ورزش پرورشي و قهرمان پروري در دانشگاه هاي كشور به صورت يك الگوي هدفمند تعريف نشده است. به گونه اي كه در حال حاضر توجه به ضرورت بهسازي و نوسازي تجهيزات موجود در سالن هاي ورزشي دانشگاه ها، اغلب در فهرست برنامه هاي حاشيه اي و غيرضروري مديران دانشگاه ها جاي مي گيرد و سالن هاي ورزش دانشجويي كه بايد محوطه هايي مفرح و مجهز به انواع امكانات و تجهيزات ورزشي باشد، در زيرزمين هاي نموري خلاصه مي شود كه حتي نورپردازي مناسبي با حداقل هزينه نيز در آنها انجام صورت نگرفته است.
اگرچه به گفته بسياري از رؤساي دانشگاه ها كمبود امكانات مالي و رفع مشكلات مهم تر موجود در دانشگاه هاي كشور همواره، امكان اختصاص اعتبارات قابل توجهي را به منظور ارتقاي كيفيت تجهيزات و امكانات ورزشي محدود كرده است، اما از سوي ديگر و صرف نظر از مشكلات موجود در تأمين منابع مالي برنامه ريزي هاي جامع در حوزه ورزش دانشگاهي نيز سالهاست بدون تغيير قابل توجهي ادامه يافته است و مشكلات موجود در اين بخش تنها به كمبود اعتبارات محدود نمي شود.
تشكيل سازمان دانشجويي در تشكيلات پيشنهادي وزارت علوم از جمله راهكارهايي است كه به گفته برخي از صاحبنظران امكانات بيشتري را در بخش ورزش دانشگاهي در اختيار دانشجويان قرار مي دهد.
«علي محمد نمازي» عضو كميسيون آموزش، تحقيقات و فناوري مجلس شوراي اسلامي در اين باره مي گويد: «در تشكيلات جديد وزارت علوم كه در اساس قانون برنامه توسعه چهارم دولت پيش بيني شده است سازماني با عنوان سازمان دانشجويي مي تواند با استفاده از اختيارات قانوني خود بخشي از مشكلات موجود در حوزه ورزش دانشگاهي را برطرف كند.»
اين كه مصوبات قانوني برنامه چهارم توسعه دولت در سال هاي آينده تا چه اندازه مجال اجرايي شدن را بيابند امري است كه تنها با گذشت زمان مي توان در مورد آن به درستي قضاوت كرد اما همچنين تعدادي از صاحبنظران عرصه ورزش كشور معتقدند اجرايي شدن طرح جامع ورزش در سال جاري و سال هاي آينده، گره هاي كور بسياري را از كلاف در هم تنيده جامعه ورزشي كشور همچنين ورزش دانشجويي خواهد گشود. تدوين طرح جامع ورزش كشور كه با نام هاي متفاوت از سال ۵۸ تاكنون مطرح بود در سال هاي بعد و در قالب برنامه توسعه سوم دولت به يكي از وظايف اصلي سازمان تربيت بدني تبديل شد. تدوين اين طرح جامع در آخرين سال برنامه پنج ساله سوم به اتمام رسيد. به گفته دكتر «رضا قراخانلو» قائم مقام رئيس سازمان تربيت بدني در ستاد تدوين طرح جامع كشور بيش از ۴۶ هزار ساعت كار براي تدوين اين طرح زمان صرف شده است. به اعتقاد قراخانلو با اجراي اين طرح و مشخص شدن جايگاه دولت و بخش هاي غيردولتي در عرصه ورزش نه تنها ورزش دانشجويي بلكه ورزش در ساير عرصه هاي كلان كشوري نيز با تحولات اساسي مواجه خواهد شد. وي مي افزايد: «در ورزش دانشجويي در حال حاضر سياستگذاريهاي متناقضي صورت مي گيرد و به طور مشخص در اين دو بخش دو سياست كاملاً متضاد وجود دارد. مشخص نيست كه در ورزش دانشجويي بايد توجه به سلامت جسمي و نشاط روحي لحاظ شود يا موضوع ورزش قهرماني و باشگاه داري و اعزام دانشجو به خارج از كشور. اجرايي شدن طرح جامع ورزش به طور حتم از حجم مشكلات موجود در اين بخش مي كاهد و يكي از خصوصيات مهم اين طرح شمول آن است كه حتي طلاب حوزه هاي ديني، نيروهاي انتظامي، كارگران و ساير اقشار جامعه را شامل مي شود. اما اهميت ورزش دانشجويي در اين طرح تا اندازه اي بالاست كه اولويت اول در آن به ورزش پرورشي مدارس و دانشگاه ها اختصاص يافته است.»
از سوي ديگر رواج پديده مدرك گرايي در دانشكده هاي تربيت بدني نيز يكي ديگر از عوامل افت كيفيت آموزش ورزش در سطح مدارس و دانشگاه ها محسوب مي شود. ضمن اين كه در برنامه ريزي هاي كلان جامعه در عرصه ورزش اغلب از تخصص استادان زبده ورزش بهره مناسب برده نشده و دستگاه هاي اجرايي مشكلات خود را با مجامع دانشگاهي مطرح نمي كنند و به همين دليل نگاه علمي و ژرف نسبت به مقوله ورزش نه در دانشگاه ها و نه در كل ساختار آموزشي كشور مشاهده نمي شود.
«قراخانلو» در اين باره مي گويد: «بايد سواد علمي در سطح جامعه افزايش پيدا كند و آنچه مهم است اين كه هنوز مديريت به معناي عام كلمه در ورزش كشور علمي نشده است و هنوز حضور تعداد مديران غير علمي و غير ورزشي در اين بخش بارز است و به همين دليل نيروهاي متخصص و علمي هم نمي توانند در اين حوزه نقش آفريني كنند. در ساير كشورها دستگاه هاي اجرايي نيازهاي خود را به دانشگاه ها اعلام مي كنند و بر همين اساس دانشگاه هاي رشد كرده، توان رفع مشكلات بخش اجرايي را پيدا مي كنند اما در جامعه ما چنين رويكردي در حال حاضر وجود ندارد.»
در هر حال به گفته اين مقام مسئول افق اجراي طرح جامع ورزش كشور دو برنامه پنج ساله است اما برنامه ريزي براي ساماندهي مقوله ورزش به ويژه در دانشكده هايي غير از دانشكده هاي تربيت بدني را نمي توان به زمان اجرايي شدن اين طرح موكول كرد. از سوي ديگر از آنجا كه اغلب طرح هاي جامع و ساير مصوبات لازم الاجرا در نظام قانوني كشور اغلب با تأخيرهاي چند ساله به مراحل اجرايي شدن مي رسند قطعاً براي اجراي نهايي طرح جامع ورزش (با احتساب زمان مورد نياز براي آزمون و خطا!) بايد بيش از دو دوره پنج ساله انتظار كشيد. ورزش در جامعه جوان دانشجويي بدون هيچ برنامه ريزي رو به انحطاط مي رود. در حالي كه تنها با برنامه ريزي  كوتاه مدت مي توان جريان كند ورزش دانشجويي در دانشگاه ها را به روندي شتابان و پويا تبديل كرد.

بروز مشكل جديد در خوابگاه متأهلان دانشگاه علامه طباطبايي
ساكنان خوابگاه «سلامت» تنها تا ۱۵ تير فرصت دارند
000477.jpg

دانشجويان متأهل خوابگاه سلامت دانشگاه علامه طباطبايي در پي صدور حكم تخليه عمومي، تحصن كردند.
نماينده دانشجويان متحصن در اين باره اظهار داشت: حدود دو هفته پيش به دعوت يكي از دانشجويان دوره دكتراي ساكن اين خوابگاه، آقاي شيخ،مدير خوابگاه ها با حضور در نمازخانه خوابگاه رسماً اعلام كرد كه دانشجويان متأهل ساكن در خوابگاه متأهلان شهيد سلامت بايد حداكثر تا تاريخ ۱۵ تيرماه خوابگاه را تخليه كنند.
به گفته اين دانشجو، شيخ در آن جلسه بيان كرد كه به دانشجوياني كه تشخيص داده شود، از ۵۰۰ هزار تومان تا سقف يك ميليون و ۵۰۰ هزار تومان وام براي اجاره مسكن پرداخت مي شود. وي گفت: ما با طرح اين پرسش كه چرا هيچ جلسه توجيهي رسمي براي اعلام اين خبر گذارده نشده است، خواستار ارائه پاسخ قانع كننده اي از سوي مسئولان دانشگاه هستيم و به همين علت امروز در خوابگاه تحصن كرده ايم.
000486.jpg
000489.jpg
000492.jpg
000480.jpg
رئيس دانشگاه علامه طباطبايي:
تصميم قطعي براي تخليه خوابگاه سلامت گرفته نشده است
رئيس دانشگاه علامه طباطبايي نيز در پي تحصن دانشجويان متأهل خوابگاه سلامت گفت: هنوز تصميم قطعي در رابطه با دانشجويان متأهل ساكن خوابگاه سلامت و تخليه اين خوابگاه گرفته نشده است.
دكتر نجفقلي حبيبي اظهار داشت: در اين خوابگاه ۲۸ استاد و يكصد دانشجوي متأهل ساكن هستند كه از اين بين، بيش از ۶۰ تن براساس ضوابط قانوني، مهلت سكونتشان در خوابگاه پايان يافته است.
وي با درخواست اين كه دانشجويان متأ هلي كه زمان اسكانشان در خوابگاه پايان يافته، نسبت به تخليه آن اقدام كنند، گفت: براي ۳۰ تن ديگر كه شرايط ماندن در خوابگاه را دارند، شرايط دريافت مسكن را فراهم خواهيم كرد.
رئيس دانشگاه علامه همچنين با بيان اين كه قطعاً آن چه مهم است مصلحت كليه دانشجويان است، گفت: براي ايجاد شرايط بهتر در دهكده المپيك يك طرح تجميع خوابگاه هاي سطح شهر وجود دارد كه در دست مطالعه است.
وي در پايان تصريح كرد: در صورتي كه براي اسكان ساكنان خوابگاه شهيد سلامت چاره اي انديشيده شود، اين خوابگاه تبديل به خوابگاه دختران مي شود، چرا كه تعداد دانشجويان دختر قابل مقايسه با دانشجويان متأهل نيست.

نگاه امروز
ورزش و تربيت بدني دانشگاه ها
پيشاهنگان فرهنگ ورزش
جهانگير كوثري
به  تدريج كه ريشه هاي باور جامعه درمورد ورزش - به عنوان يك نهاد فرهنگي - تقويت مي شود و نقش تعيين كننده آن در تعالي و توسعه به منصه ظهور مي رسد ، حركت عظيم توده هاي انساني به سوي آن نيز بيشتر حس مي شود.
اين خيزش بلند جدا از فرهنگ جامعه صورت نمي گيرد.
اتخاذ سياست هدايتي بايد مبتني بر اهداف ورزشي به مفهوم واقعي آن باشد، در غير اين صورت حركت آن نسبت به بقيه پديده هاي جامعه كندتر خواهد شد. ورزش از مهمترين اصول بنيادين كشور است. امروزه پديده تربيت بدني از لحاظ فرهنگي، اجتماعي، جسماني، رواني و اقتصادي اهميت فراواني دارد و نقش اين مقوله در سالم سازي جامعه همچنين رشد، شكوفايي و بالندگي اقشار مختلف جامعه انكارناپذير است. بي شك اجراي هر برنامه نياز به وسايل و ابزار خاصي دارد. برنامه هاي تربيت بدني آموزش عالي نيز از اين قاعده كلي مستثني نيست.
باتوجه به اين اصل انتظار پيشرفت برنامه هاي تربيت بدني با حداقل امكانات و ساير ابزارهاي لازم، انتظاري بيهوده است زيرا نقش ورزش در دانشگاه ها مي تواند از جهت اجتماعي و بازسازي نسل هاي آينده بسيار موثر باشد. از آنجا كه رشته تربيت بدني با درس هاي نظري و عملي سروكار دارد و  بخصوص بخش عملي زماني نمود عيني پيدا مي كند كه امكانات و تجهيزات كافي و در حد نيازهاي آموزشي و پژوهشي دانشجويان دراختيار باشد.
از آنجا كه دانشكده ها و گروه هاي تربيت ، متوليان صاحب نظر و كارشناس تربيت بدني و علوم ورزشي هستند و در آينده، مدرسان، مديران، سياست گذاران و برنامه ريزان تربيت بدني كشور در نهادها و ارگان هاي مختلف علمي، آموزشي و پژوهشي و... خواهند بود، پس توجه به تربيت بدني در دانشگاه ها يكي از مهم ترين برنامه هاي وزارت علوم بايد باشد.
امروزه در سطوح مختلف قهرماني نيز دانشگاه ها نقش اصولي ندارند .در واقع اهميت نقش فرهنگي در ورزش را جدي نگرفته ايم.
آنچه امروز تربيت بدني و ورزش را دچار فقدان آموزشي كرده است، ناديده گرفتن حركت هاي اصلي در دانشگاه هاست . ما حتي يك نهاد تصميم گيرنده قاطع به عنوان متولي ورزشگاه دانشگاه ها نداريم. شايد اگر جنبش تربيت بدني دانشگاه  آزاد طي سالهاي اخير صورت نمي گرفت، امروز اين تعداد قهرمان ملي در دانشگاه ها هم وجود نداشت.
اگر اين حركت را حتي كاذب و مقطعي بدانيم كه چنين هم نيست تربيت بدني دانشگاه ها در اين زمينه يك گام به جلو برداشته است. بيش از هفتاد سال از نهضت ورزش نوين ايران مي گذرد و ما هنوز در زمينه ورزش دانشگاه به يك جمع بندي اجتماعي نرسيده ايم. تشكيلات ورزشي دانشگاه ها در همان اوايل سال ۱۳۱۳ زيرنظر دانشگاه تهران فعاليت مي كرد، اما امروز با داشتن دو تشكيلات تربيت بدني در وزارت علوم و دانشگاه آزاد نتوانسته ايم در هر دو زمينه قهرماني و پرورشي به دستاوردهاي مطلوب برسيم.
ورزش دانشگاه ها مي تواند به عنوان پيشاهنگ ورزش جامعه باتوجه به فرهنگ غني ايران، رئوس برنامه هاي كلان ورزش را ترسيم كند.

با حضور متخصصاني از ۱۸ كشور جهان برگزار شد
نخستين كنگره نورواديولوژي و جراحي قائده جمجمه
نخستين كنگره بين المللي نورواديولوژي و جراحي قائده جمجمه با حضور ۲۴ ميهمان خارجي از ۱۸ كشور جهان و متخصصان، استادان و دانشجويان ايراني در محل مركز همايش هاي رازي، دانشگاه علوم پزشكي ايران آغاز به كار كرد.
دكتر علي اصغر شيرازي دبير اين كنگره در گفت وگويي با خبرنگار ما، برقراري همكاري ميان رشته اي بين جراحان مغز و اعصاب و گوش و حلق و بيني را از جمله اهداف مهم اين كنگره ذكر كرد و گفت: اين همكاري هنوز ميان تيم هاي جراحي مزبور بطور كامل جا نيافتاده، در حالي كه با گسترش همكاري تيمي در اين بخش مي توان علاوه بر انجام جراحي هايي بهتر، از عوارض بعد از عمل بيمار كاست.
وي گفت: در اين كنگره متخصصان، دانشجويان و اساتيد كشور با آخرين دستاوردهاي تكنولوژيك و مهارت هاي لازم در سه حوزه شنوايي شناسي، جراحي مغز و اعصاب و گوش و حلق و بيني آشنا مي شوند.
وي با اشاره به اينكه در اين كنگره ۱۰۶ مقاله به صورت سخنراني و ۵۰ مقاله به صورت پوستر ارائه مي شود گفت: در حاشيه اين كنگره ۳۰ كارگاه آموزشي به صورت كار بر روي جسد و كار با الكترو فيزيولوژي و دستگاههاي پيشرفته برگزار مي شود.
همچنين دكتر سعيد محموديان دبير نورواديولوژي اين كنگره در گفت وگويي با خبرنگار ما سرگيجه و وزوزگوش را شايع ترين بيماري در ميان بيماريهاي گوش عنوان كرد و گفت: در اين كنگره آخرين دستاوردها و تكنولوژيهاي درمان بيماري براي اولين بار معرفي مي شود.
وي گفت: در اين كنگره گروههاي دانشجويي و رزيدنتي مختلفي از كشورهاي منطقه،  بويژه تركيه با هماهنگي هاي صورت گرفته شركت مي كنند.
وي گفت: حضور در اين كنگره براي دانشجويان آزاد است و اگر چنانچه ثبت نام كنند در پايان هر كارگاه گواهينامه نيز دريافت مي كنند.
وي با اشاره به اينكه در اين كنگره متخصصان برجسته اي همچون پروفسور سميعي شركت خواهند داشت گفت: متخصصاني از كشورهايي چون ژاپن، آمريكا، مكزيك، يونان،  آلمان، انگليس، هند، برزيل و تركيه در اين كنگره حضور خواهند داشت كه برخي از آنها در كنار كارگاههاي تخصصي به دانشجويان تدريس خواهند كرد.
دكتر محموديان در خصوص جايگاه و وضعيت  آموزشي رشته هاي شنوايي شنايي و گوش و حلق و بيني گفت: در حال حاضر دانشجويان ما در اين رشته ها در مقايسه با ساير كشورهاي دنيا از نظر آشنايي با يافته هاي جديد و تكنولوژيهاي پيشرفته با مشكل مواجهند و دانشگاههاي ما عمدتا در اين زمينه با فقر زيادي روبرو هستند.
گفتني است همچنين دكتر احمد دانش فوق تخصص جراحي گوش، حلق و بيني و رئيس نخستين كنگره بين المللي نورواتولوژي، نورواديولوژي و جراحي قاعده جمجمه به خبرنگار ما گفت: امروز دانش بشري در عرصه علوم پزشكي به ويژه در رشته هاي فيزيولوژي و نورولوژي به پيشرفت هاي شگفت آور فناوري دست يافته است. ابداع دستگاههاي ظريف و پيچيده افق روشني را فراروي دانشمندان و محققان علوم شنوايي قرار داده است.
وي گفت: در اين كنگره كه با همكاري مركز تحقيقات گوش، حلق و بيني و سر و گردن دانشگاه علوم پزشكي ايران و ساير دانشگاههاي علوم پزشكي كشور برگزار شده، ۱۶۰ مقاله از بين مقالات رسيده به دبيرخانه در سه بخش: علوم پايه، تشخيص و تدابير درماني برگزيده شده و در مدت چهار روز ارائه مي شود.
وي گفت: در حاشيه برگزاري اين كنگره نمايشگاهي نيز از تجهيزات مربوط به شنوايي، جراحي نوين مغز و اعصاب، راديولوژي و جراحي ليزري با شركت ۳۰ شركت معتبر خارجي و داخلي برپا مي شود.

با ما تماس بگيريد
استادان و دانشجويان،مي توانند با مطالب، ديدگاه ها، گزارش ها و حتي مصاحبه هاي خود ياريگر همشهري دانشجو باشند.
با تماس خود ما را سرافراز كنيد.
تلفن: ۲۰۴۹۵۰۹ - نمابر : ۲۰۵۸۸۱۱ - روابط عمومي:۲۰۴۵۳۲۰
نشاني اينترنتي:
Daneshjoo@Hamshahri.org
Daneshjoo@Hamshahri.net

|  دانشجو-۲  |   دانشجو-۳  |   دانشجو-۴  |   دانشجو-۵  |

|   صفحه اول   |   آرشيو   |   بازگشت   |