در حالي كه سيد محمد خاتمي رئيس جمهوري اسلامي ايران صراحتاً همه سياسيون را از طرح مطالبات قومي و دامن زدن به اختلافات مذهبي برحذر داشته، انتشار محتواي سخنراني عبدالله رمضان زاده در نشست «مطالبات كردها؛ گفتمان اصلاحي» اين نگراني را در محافل پايبند به اصول نظام اسلامي به وجود آورده كه طرح برخي مطالبات در مسير دستيابي به قدرت تا چه حد از خطوط قرمز ملي پا فراتر خواهد گذاشت؟
در گفتمان مطروح از سوي كساني كه هنوز خود را كاميابان پيروزي دوم خرداد ۷۶ مي دانند، تأكيد بر اين شعار كه تفوق سياسي همواره بر اقبال مردم است، بسيار كليدي است و البته از آن حيث در طرح مسأله «شعار» گفته ايم كه به نظر مي رسد گروهي برخلاف شعارهايشان در هنگامه ترديد اين مقبوليت، از هيچ هزينه  حيثيتي فروگذار نيستند و آنگونه كه اشاره شد حاضرند گوهر مليت را به بهاي ناچيز سنگريزه هاي قوميت گرايي معامله كنند.
در شرايطي كه از دور و نزديك، همسايگان و دورتران برايمان خبر مي آورند آمريكا براي سرنگوني جمهوري اسلامي ايران به راهكار راهگشايي با عنوان «تحريك اختلافات قومي» رسيده است و به عنوان مثال نماينده حزب عدالت و توسعه تركيه پس از ديدار با اعضاي كنگره آمريكا به اين مهم اشاره مي كند كه «آمريكا اين راه را به جاي راهكارهاي نظامي در ايران پي گيري مي كند» ، حائز اهميت است چگونه سخنگوي دولت _ كه برخلاف اصرارش در جلسه مذكور، نمي توان جايگاه حقوقي اش را ناديده گرفت _ ابراز مي كند: «ما (كردها) به شرطي در انتخابات شركت كرده و رأي خواهيم داد كه تضمين كافي به ما داده شود كه در انتخابات داراي سهم هستيم.»
از ياد نمي بريم كه كردها بيست و هفت سال است در مراحل مختلف آزمون حضور ايرانيان در عرصه سياسي، همچون ديگر طوايف و اقوام ايراني، بدون اولويت دادن ملاحظات قومي در انتخابات هاي سراسري همچون رياست جمهوري، بي شائبه در پاي صندوق هاي رأي ، تأثير حضورشان را در كنار ديگر زنان و مردان ايران به صورت يكسان ديده اند و آنچنان كه تاريخ گواهي مي دهد همراه ترين قوم براي نظام اسلامي بوده اند. به ياد هم نمي آوريم براي تقويت اين اتفاق و همدلي، اجتماعاتي همدوش و هم رتبه آنچه عصر چهارشنبه گذشته در سالن برق كرمانشاه برگزار شده برپا شده باشد تا مصداقي تجربه شده از قرائت سياسي هشتاد و چهاري برخي سياسيون داخلي قلمدادش كنيم.
اما پيش از هر چيز در اين ميانه، خيره كننده است كه آنان كه پيش از امروز در تابلوي شعارهاي نمادينشان روي «همه ايرانيان» تأكيد مي كردند تا همراهي مردم را در سطحي ملي دامن بزنند، امروز آنچنان دايره را بر مقبوليت شان تنگ يافته اند كه تحريك مقطعي قومي از ايرانيان را دستمايه پيروزي روياگونه  شان مي بينند. گذشته از موضع گيري رسمي ديروز دبير شوراي عالي امنيت ملي بايد در انتظار بود كه بزرگان نظام بر اوج اعتراض هاي سياسيون كه طي دو سه روز اخير شدت گرفته، چگونه مهر ختم بر اين سبيل پي گرفته بر خطا خواهند زد.