شماره‌ 2111‏‎ ‎‏‏،‏‎7 MAY 2000 ارديبهشت‌ 1379 ، ‏‎ يكشنبه‌ 18‏‎
Front Page
Editorial
National
International
Across Iran
Metropolitan
Features
Accidents
Life
Free Tribune
Business
Stocks
Sports
World Sports
Science/Culture
Arts
Articles
Last Page
فارسي‌‏‎ ادبيات‌‏‎ در‏‎ تلميح‌‏‎


بخش‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اي‌‏‎ مقاله‌‏‎ پاياني‌‏‎ و‏‎ دوم‌‏‎ بخش‌‏‎ حاضر‏‎ مطلب‏‎ :‎اشاره‌‏‎
با‏‎.‎رسيد‏‎ چاپ‌‏‎ به‌‏‎ صفحه‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ گذشته‌‏‎ هفته‌‏‎ دوشنبه‌‏‎ آن‌‏‎ نخست‌‏‎
.گذرد‏‎ مي‌‏‎ آن‌ازنظرتان‌‏‎ ادامه‌‏‎ ‎‏‏،‏‎ محترم‌‏‎ خوانندگان‌‏‎ از‏‎ پوزش‌‏‎
ادبيات‌‏‎ گروه‌‏‎
مي‌فرستمت‌‏‎ سبا‏‎ به‌‏‎ صبا‏‎ هدهد‏‎ اي‌‏‎
مي‌فرستمت‌‏‎ كجا‏‎ به‌‏‎ كجا‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ بنگر‏‎
:هدهد‏‎ داستان‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
.بود‏‎ سليمان‌‏‎ مقرب‏‎ مرغان‌‏‎ از‏‎ شانه‌به‌سر‏‎ يا‏‎ پوپك‌‏‎ يا‏‎ هدهد‏‎
نام‌‏‎ بيامد‏‎ سبا‏‎ از‏‎ ديگر‏‎ هدهد‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ آن‌‏‎ هدهد‏‎ شدن‌‏‎ غايب‏‎ سبب‏‎
.بود‏‎ يعفيرا‏‎ سليمان‌‏‎ هدهد‏‎ نام‌‏‎ و‏‎ عفير‏‎ وي‌‏‎
سليمان‌‏‎ براي‌‏‎ بلقيس‌‏‎ آنجا‏‎ ملكه‌‏‎ از‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ سبا‏‎ شهر‏‎ به‌‏‎ هدهد‏‎
مساح‌‏‎ هدهد‏‎.‎است‌‏‎ معروف‌‏‎ خوش‌خبري‌‏‎ به‌‏‎ رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎آورد‏‎ خبر‏‎
آمده‌‏‎ نمل‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎.‎مي‌دهد‏‎ تشخيص‌‏‎ را‏‎ آب‏‎ دور‏‎ فواصل‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎
سليمان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌داد‏‎ تشخيص‌‏‎ زمين‌‏‎ زير‏‎ در‏‎ را‏‎ آب‏‎ هدهد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
شد‏‎ غايب‏‎ هدهد‏‎ چون‌‏‎ است‌‏‎ آمده‌‏‎ مجيد‏‎ قرآن‌‏‎ قصص‌‏‎ در‏‎:مي‌گفت‌‏‎
و‏‎ كرد‏‎ طلب‏‎ را‏‎ او‏‎ سبب‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ افتاد‏‎ مسلمين‌‏‎ بر‏‎ آفتاب‏‎
آب‏‎ و‏‎ درآمد‏‎ نماز‏‎ وقت‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ آن‌‏‎ وي‌‏‎ تفقد‏‎ سبب‏‎ گفته‌اند‏‎
تا‏‎.‎بداند‏‎ آب‏‎ ارش‌‏‎ چهل‌‏‎ تا‏‎ و‏‎ نگرد‏‎ فرو‏‎ هدهد‏‎ و‏‎ نبود‏‎ پديد‏‎
:گويد‏‎ نظامي‌‏‎ كه‌‏‎ آنجايي‌‏‎
مرد‏‎ هفت‌‏‎ آن‌‏‎ رابع‌‏‎ يا‏‎ رابعه‌‏‎
كرد‏‎ چه‌‏‎ تا‏‎ بنگر‏‎ را‏‎ خود‏‎ گيسوي‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ معروفي‌‏‎ عارف‌‏‎ و‏‎ ‎‏‏، صوفي‌‏‎ عدويه‌‏‎ رابعه‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
و‏‎ سيرت‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ صوفيه‌‏‎ بزرگان‌‏‎ و‏‎ مشايخ‌‏‎ همه‌‏‎ احترام‌‏‎ مورد‏‎
عطار‏‎ تذكرتاولياي‌‏‎ در‏‎.‎ است‌‏‎ داشته‌‏‎ اثر‏‎ آنان‌‏‎ در‏‎ او‏‎ گفتار‏‎
او‏‎ نبود‏‎ حاضر‏‎ بصري‌‏‎ حسن‌‏‎ مجلس‌‏‎ در‏‎ رابعه‌‏‎ اگر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آمده‌‏‎
مثل‌‏‎ معرفت‌‏‎ و‏‎ معاملت‌‏‎ در‏‎ خود‏‎ عهد‏‎ در‏‎ رابعه‌‏‎ نمي‌گفت‌‏‎ مجلس‌‏‎
رابعه‌بودم‌‏‎ پيش‌‏‎ شبانروزي‌‏‎ گفت‌‏‎ بصري‌‏‎ حسن‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ مثل‌‏‎.نداشت‌‏‎
گذشت‌‏‎ من‌‏‎ خاطر‏‎ بر‏‎ نه‌‏‎ چنانچه‌‏‎.مي‌گفتم‌‏‎ حقيقت‌‏‎ و‏‎ طريقت‌‏‎ سخن‌‏‎ و‏‎
آخرالامر‏‎ است‌ ، ‏‎ زن‌‏‎ او‏‎ كه‌‏‎ گذشت‌‏‎ خاطر‏‎ بر‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ مردم‌‏‎ من‌‏‎ كه‌‏‎
رابعه‌‏‎ اهميت‌‏‎.‎مخلص‌‏‎ را‏‎ او‏‎ و‏‎ ديدم‌‏‎ مفلس‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ برخاستم‌‏‎ چون‌‏‎
و‏‎ داده‌‏‎ قرار‏‎ تصوف‌‏‎ طريقت‌‏‎ اساس‌‏‎ را‏‎ "محبت‌‏‎" كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎
.انجاميد‏‎ تصوف‌‏‎ و‏‎ عرفان‌‏‎ در‏‎ عشق‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ محبت‌‏‎ همين‌‏‎
به‌‏‎ و‏‎ درآمد‏‎ ازل‌‏‎ از‏‎ محبت‌‏‎:‎گفت‌‏‎ محبت‌‏‎ از‏‎ پرسيدند‏‎ را‏‎ رابعه‌‏‎
يك‌‏‎ كه‌‏‎ نيافت‌‏‎ را‏‎ كسي‌‏‎ عالم‌‏‎ هزار‏‎ هژده‌‏‎ در‏‎ و‏‎ كرد‏‎ گذر‏‎ ابد‏‎
عبارت‌‏‎ اين‌‏‎ او‏‎ از‏‎ و‏‎ رسيده‌‏‎ سخن‌‏‎ آخر‏‎ به‌‏‎.‎دركشد‏‎ وي‌‏‎ از‏‎ شربت‌‏‎
است‌‏‎ آمده‌‏‎ چنين‌‏‎ رابعه‌‏‎ مناجات‌‏‎ ضمن‌‏‎ و‏‎ "يحبونه‌‏‎ و‏‎ يحبهم‌‏‎" كه‌‏‎
در‏‎ و‏‎ مي‌پرستم‌‏‎ دوزخ‌‏‎ خوف‌‏‎ از‏‎ را‏‎ تو‏‎ اگر‏‎ خداوندا‏‎" گفت‌‏‎ كه‌‏‎
حرام‌‏‎ من‌‏‎ بر‏‎ مي‌پرستم‌ ، ‏‎ بهشت‌‏‎ اميد‏‎ به‌‏‎ اگر‏‎ و‏‎ بسوز‏‎ دوزخم‌‏‎
از‏‎ باقي‌‏‎ جمال‌‏‎ مي‌پرستم‌‏‎ را‏‎ تو‏‎ تو ، ‏‎ براي‌‏‎ از‏‎ اگر‏‎ و‏‎ !گردان‌‏‎
بيابان‌‏‎ در‏‎ صوفي‌‏‎ و‏‎ عارف‌‏‎ عدويه‌‏‎ رابعه‌‏‎ ;خلاصه‌‏‎ "مدار‏‎ دريغ‌‏‎ من‌‏‎
و‏‎ كرد‏‎ طناب‏‎ بريد ، ‏‎ را‏‎ خود‏‎ گيسوهاي‌‏‎ سپس‌‏‎ ديد‏‎ تشنه‌‏‎ را‏‎ سگي‌‏‎
بركشيده‌‏‎ چاه‌‏‎ از‏‎ را‏‎ تر‏‎ جامه‌‏‎ و‏‎ بست‌‏‎ بدان‌‏‎.‎كند‏‎ را‏‎ لباس‌ها‏‎
سپس‌‏‎ بخورد‏‎ آب‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ سگ‌‏‎ و‏‎ داد‏‎ فشار‏‎ خود‏‎ دوران‌‏‎ ميان‌‏‎ در‏‎
.رسانيد‏‎ اوليا‏‎ مقام‌‏‎ به‌‏‎ عمل‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ را‏‎ او‏‎ تعالي‌‏‎ خداي‌‏‎
.كهف‌‏‎ اصحاب‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ سگ‌‏‎:‎مرد‏‎ هفت‌‏‎ رابعه‌‏‎
ايشان‌‏‎ تعداد‏‎ در‏‎ گويند ، ‏‎ نيز‏‎ الرقيم‌‏‎ اصحاب‏‎ را‏‎ كهف‌‏‎ اصحاب‏‎
ايشان‌‏‎ كه‌‏‎ برآنند‏‎ مفسران‌‏‎ و‏‎ اخبار‏‎ اهل‌‏‎ غالب‏‎ اما‏‎ است‌‏‎ اختلاف‌‏‎
كهف‌‏‎ سوره‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ اما‏‎ است‌‏‎ سگ‌‏‎ ايشان‌‏‎ هشتم‌‏‎ و‏‎ تن‌‏‎ هفت‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎
سادسهم‌‏‎ خمسه‌‏‎ يقولون‌‏‎ و‏‎ كلبهم‌‏‎ رابعهم‌‏‎ ثلاثه‌‏‎ سيقولون‌‏‎"
ربي‌‏‎ قل‌‏‎ كلبهم‌‏‎ ثامنهم‌‏‎ و‏‎ سبعه‌‏‎ يقولون‌‏‎ و‏‎ بالغيب‏‎ "رجما‏‎ كلبهم‌‏‎
"قليل‌‏‎ الا‏‎ يعلمهم‌‏‎ ما‏‎ بعدتهم‌‏‎ اعلم‌‏‎
بود‏‎ سگشان‌‏‎ چارمشان‌‏‎ بودند‏‎ نفر‏‎ سه‌‏‎ مي‌گويند‏‎ زودي‌‏‎ به‌‏‎ يعني‌‏‎
اين‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ سگشان‌‏‎ ايشان‌‏‎ ششم‌‏‎ بودند‏‎ تن‌‏‎ پنج‌‏‎ مي‌گويند‏‎ و‏‎
و‏‎ بودند‏‎ تن‌‏‎ هفت‌‏‎ مي‌گويند‏‎ و‏‎ گويند‏‎ بي‌تحقيق‌‏‎ را‏‎ سخن‌ها‏‎
عدد‏‎ به‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ داناتر‏‎ من‌‏‎ خداي‌‏‎ بگو‏‎ بود‏‎ سگشان‌‏‎ ايشان‌‏‎ هشتم‌‏‎
در‏‎ يا‏‎ معدودي‌‏‎ عده‌‏‎ مگر‏‎ نمي‌دانند‏‎ را‏‎ ايشان‌‏‎ عدد‏‎ و‏‎ ايشان‌‏‎
:مولانا‏‎ ابيات‌‏‎ اين‌‏‎
مي‌كند‏‎ حكايت‌‏‎ چون‌‏‎ ني‌‏‎ از‏‎ بشنو‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
مي‌كند‏‎ شكايت‌‏‎ جدايي‌ها‏‎ از‏‎
جداست‌‏‎ هم‌‏‎ از‏‎ سگان‌‏‎ و‏‎ گرگان‌‏‎ جان‌‏‎ -‎‏‏2‏‎
خداست‌‏‎ شيران‌‏‎ جانهاي‌‏‎ متحد‏‎
شد‏‎ افلاك‌‏‎ بر‏‎ عشق‌‏‎ از‏‎ خاك‌‏‎ جسم‌‏‎ -‎‏‏3‏‎
شد‏‎ چالاك‌‏‎ و‏‎ آمد‏‎ رقص‌‏‎ در‏‎ كوه‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ كه‌‏‎ پيغمبر‏‎ حديث‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎ اول‌‏‎ بيت‌‏‎
"بطنه‌‏‎ بخلاء‏‎ الا‏‎ صوته‌‏‎ يحسن‌‏‎ لا‏‎ المزمار‏‎ كمثل‌‏‎ الموءمن‌‏‎ مثل‌‏‎"
:مي‌فرمايد‏‎ كه‌‏‎ قدسي‌‏‎ حديث‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎ دوم‌‏‎ بيت‌‏‎
تناكر‏‎ ما‏‎ و‏‎ ائتلف‌‏‎ منها‏‎ تعارف‌‏‎ فما‏‎ مجنده‌‏‎ جنود‏‎ رواح‌‏‎ الا‏‎"
"اختلف‌‏‎ منها‏‎
بودند‏‎ پيوسته‌‏‎ به‌هم‌‏‎ سپاه‌‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ (‎وحدت‌‏‎ عالم‌‏‎ در‏‎) ارواح‌‏‎
كه‌‏‎ آنهايي‌‏‎ و‏‎ پيوستند‏‎ هم‌‏‎ با‏‎ داشتند‏‎ شناسايي‌‏‎ كه‌‏‎ آنهايي‌‏‎
.كردند‏‎ پيدا‏‎ اختلاف‌‏‎ هم‌‏‎ با‏‎ نشناختند‏‎ را‏‎ همديگر‏‎ بودند‏‎ نكره‌‏‎
در‏‎)‎ طور‏‎ كوه‌‏‎ در‏‎ موسي‌‏‎ حضرت‌‏‎ داستان‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎ سوم‌‏‎ بيت‌‏‎
خداوند‏‎ به‌‏‎ روزي‌‏‎ تا‏‎ مي‌كرد‏‎ مناجات‌‏‎ را‏‎ خداوند‏‎(‎سينا‏‎ صحراي‌‏‎
مرا‏‎ هرگز‏‎ كه‌‏‎ آمد‏‎ خطاب‏‎ ليكن‌‏‎ "ارني‌‏‎" بنما‏‎ من‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ گفت‌‏‎
فرمود‏‎ تجلي‌‏‎ كوه‌‏‎ بر‏‎ خداوند‏‎ سپس‌‏‎"تراني‌‏‎ لن‌‏‎" ديد‏‎ نخواهي‌‏‎
بر‏‎ مدهوش‌‏‎ موسي‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ پاره‌پاره‌‏‎ و‏‎ نياورد‏‎ تاب‏‎ كوه‌‏‎ ليكن‌‏‎
:است‌‏‎ آمده‌‏‎ چنين‌‏‎ آيه‌ 143‏‎ اعراف‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎.‎ افتاد‏‎ زمين‌‏‎
رب‏‎ قال‌‏‎ (‎كلمتالله‌‏‎)‎ ربه‌‏‎ كلمه‌‏‎ و‏‎ لميقاتنا‏‎ موسي‌‏‎ جاء‏‎ لما‏‎ و‏‎"
فان‌‏‎ الجبل‌‏‎ الي‌‏‎ انظر‏‎ لكن‌‏‎ و‏‎ تراني‌‏‎ لن‌‏‎ قال‌‏‎ اليك‌‏‎ انظر‏‎ ارني‌‏‎
و‏‎ دكا‏‎ جعله‌‏‎ للجبل‌‏‎ ربه‌‏‎ تجلي‌‏‎ فلما‏‎ تراني‌‏‎ فسوف‌‏‎ مكانه‌‏‎ استقر‏‎
"صعقا‏‎ موسي‌‏‎ خر‏‎
او‏‎ با‏‎ كرد‏‎ سخن‌‏‎ و‏‎ مي‌آمد‏‎ مقرر‏‎ وقت‌‏‎ به‌‏‎ موسي‌‏‎ چون‌‏‎ پس‌‏‎:‎يعني‌‏‎
بنگرم‌‏‎ ترا‏‎ تا‏‎ بنما‏‎ من‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ خداوندا‏‎:گفت‌‏‎ پروردگارش‌‏‎
به‌‏‎ كوه‌‏‎ اگر‏‎ پس‌‏‎ بنگر‏‎ كوه‌‏‎ به‌‏‎ ليكن‌‏‎ ديد‏‎ نخواهي‌‏‎ مرا‏‎ هرگز‏‎ گفت‌‏‎
كوه‌‏‎ بر‏‎ پروردگارش‌‏‎ چون‌‏‎ و‏‎ ببيني‌‏‎ مرا‏‎ شايد‏‎ ماند‏‎ خود‏‎ جاي‌‏‎
.افتاد‏‎ زمين‌‏‎ به‌‏‎ بي‌هوش‌‏‎ موسي‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ پاره‌پاره‌‏‎ كوه‌‏‎ كرد‏‎ تجلي‌‏‎
:سعدي‌‏‎ شعر‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
برفروخت‌‏‎ آتشي‌‏‎ خلق‌‏‎ دود‏‎ شبي‌‏‎
بسوخت‌‏‎ چندي‌‏‎ بغداد‏‎ كه‌‏‎ شنيدم‌‏‎
دود‏‎ و‏‎ خاك‌‏‎ آن‌‏‎ اندر‏‎ گفت‌‏‎ شكر‏‎ يكي‌‏‎
نبود‏‎ گزندي‌‏‎ را‏‎ من‌‏‎ دكان‌‏‎ كه‌‏‎
هوس‌‏‎ پايبند‏‎ اي‌‏‎ گفتش‌‏‎ كسي‌‏‎
بس‌؟‏‎ و‏‎ بود‏‎ خويشتن‌‏‎ غم‌‏‎ خود‏‎ را‏‎ تو‏‎
نار‏‎ به‌‏‎ بسوزد‏‎ شهري‌‏‎ كه‌‏‎ پسندي‌‏‎
كنار‏‎ در‏‎ بود‏‎ سرايت‌‏‎ اگرچه‌‏‎
تنگ‌‏‎ معده‌‏‎ كند‏‎ كي‌‏‎ سنگدل‌‏‎ جز‏‎ به‌‏‎
سنگ‌‏‎ بسته‌‏‎ شكم‌‏‎ بر‏‎ كسان‌‏‎ بيند‏‎ چو‏‎
مي‌خورد‏‎ چون‌‏‎ لقمه‌‏‎ آن‌‏‎ خود‏‎ توانگر‏‎
مي‌خورد؟‏‎ خون‌‏‎ درويش‌‏‎ كه‌‏‎ بيند‏‎ چو‏‎
صوفي‌‏‎:‎السقطي‌‏‎ بن‌‏‎ بن‌المغلس‌‏‎ سري‌‏‎ ابوالحسن‌‏‎:به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
حال‌‏‎ ابتداي‌‏‎ در‏‎ سري‌‏‎بود‏‎ كرخي‌‏‎ معروف‌‏‎ شاگرد‏‎ مشهور‏‎ عارف‌‏‎ و‏‎
بغداد‏‎ بازار‏‎ شبي‌‏‎.مي‌كرد‏‎ فروشي‌‏‎ سقط‏‎ و‏‎ داشت‌‏‎ دكان‌‏‎ بغداد‏‎ در‏‎
به‌‏‎ داشت‌‏‎ آنچه‌‏‎ پس‌‏‎ نسوخت‌‏‎ او‏‎ دكان‌‏‎ اما‏‎ سوخت‌‏‎ و‏‎ گرفت‌‏‎ آتش‌‏‎
سي‌‏‎":‎گفت‌‏‎ كه‌‏‎ نوشته‌اند‏‎.گرفت‌‏‎ پيش‌‏‎ تصوف‌‏‎ راه‌‏‎ و‏‎ داد‏‎ درويشان‌‏‎
گفتند‏‎.‎كردم‌‏‎ كه‌‏‎ شكر‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ كنم‌‏‎ همي‌‏‎ استغفار‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ سال‌‏‎
آورد‏‎ خبر‏‎ مرا‏‎ كسي‌‏‎ افتاد ، ‏‎ بغداد‏‎ اندر‏‎ آتشي‌‏‎ گفت‌‏‎ بود؟‏‎ چگونه‌‏‎
تا‏‎ است‌‏‎ سال‌‏‎ سي‌‏‎ و‏‎ الحمدلله‌‏‎ گفتم‌‏‎ نسوخت‌ ، ‏‎ تو‏‎ دكان‌‏‎ كه‌‏‎
بهتر‏‎ مسلمانان‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خويش‌‏‎ چرا‏‎ تا‏‎ خورم‌‏‎ همي‌‏‎ پشيماني‌‏‎
.خواستم‌‏‎
:خاقاني‌‏‎ بيت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
زنم‌‏‎ بربط‏‎ زن‌‏‎ همطبع‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎ همدم‌‏‎
آهنگرم‌‏‎ آهن‌‏‎ ريم‌‏‎ و‏‎ ضحاكم‌‏‎ افعي‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ فرشته‌‏‎ دو‏‎ اسم‌‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎ داستان‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
است‌‏‎ آمده‌‏‎ قرآن‌‏‎
يعلمان‌‏‎ ما‏‎ و‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎ ببابل‌‏‎ الملكين‌‏‎ علي‌‏‎ انزل‌‏‎ ما‏‎ و‏‎"
فرو‏‎ آنچه‌‏‎ و‏‎ "فلاتفكر‏‎ فتنه‌‏‎ نحن‌‏‎ انما‏‎ يقولا‏‎ حتي‌‏‎ احد‏‎ من‌‏‎
و‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎ بال‌‏‎ به‌‏‎ ملك‌‏‎ و‏‎ برد‏‎ شد‏‎ فرستاده‌‏‎
نيست‌‏‎ اين‌‏‎ جز‏‎ مي‌گفتند‏‎ آنكه‌‏‎ تا‏‎ را‏‎ احدي‌‏‎ هيچ‌‏‎ نمي‌آموختند‏‎
.مشو‏‎ كافر‏‎ پس‌‏‎ آزمايشيم‌‏‎ ما‏‎ كه‌‏‎
را‏‎ آدميان‌‏‎ فرشتگان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎ نزول‌‏‎ دليل‌‏‎
و‏‎ نفس‌‏‎ هواي‌‏‎ اگر‏‎ فرمود‏‎ خداوند‏‎.‎مي‌كردند‏‎ سرزنش‌‏‎ معصيت‌‏‎ به‌‏‎
و‏‎ مي‌كرديد‏‎ معصيت‌‏‎ مي‌نهادم‌‏‎ نيز‏‎ شما‏‎ در‏‎ را‏‎ آدميان‌‏‎ شهوت‌‏‎
زاهدترين‌‏‎ خود‏‎ بين‌‏‎ از‏‎ بدانيد‏‎ را‏‎ معني‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌خواهيد‏‎ اگر‏‎
.نهم‌‏‎ وديعه‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ آدمي‌‏‎ طبع‌‏‎ در‏‎ تا‏‎ كنيد‏‎ انتخاب‏‎ را‏‎ فرشتگان‌‏‎
خود‏‎ سرانجام‌‏‎ و‏‎ آمدند‏‎ زمين‌‏‎ به‌‏‎ شدند‏‎ انتخاب‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎
مغرور‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎.‎پرداختند‏‎ فجور‏‎ و‏‎ فسق‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ فريفته‌‏‎
فريفته‌‏‎ و‏‎ آمدند‏‎ زمين‌‏‎ به‌‏‎ آسمان‌‏‎ از‏‎ و‏‎ شدند‏‎ خود‏‎ پرهيز‏‎ و‏‎ زهد‏‎
زنا‏‎ و‏‎ ريختند‏‎ خون‌‏‎ و‏‎ نوشيدند‏‎ باده‌‏‎ و‏‎ شدند‏‎ زهره‌‏‎ به‌نام‌‏‎ زني‌‏‎
و‏‎ رفت‌‏‎ آسمان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بياموخت‌‏‎ ايشان‌‏‎ از‏‎ اعظم‌‏‎ اسم‌‏‎ زهره‌‏‎ كردند‏‎
خداوند‏‎.‎درآورد‏‎ آسماني‌‏‎ ستاره‌‏‎ زهره‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ خدا‏‎
بابل‌‏‎ در‏‎ چاهي‌‏‎ در‏‎ را‏‎ ايشان‌‏‎ و‏‎ كرد‏‎ تنبيه‌‏‎ را‏‎ ماروت‌‏‎ و‏‎ هاروت‌‏‎
.شدند‏‎ آويخته‌‏‎ اندرواي‌‏‎
:سعدي‌‏‎ شعر‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
قيامت‌‏‎ به‌‏‎ كسي‌‏‎ هر‏‎ ديدار‏‎ وعده‌‏‎
محمد‏‎ وصال‌‏‎ شب‏‎ اسري‌‏‎ ليله‌‏‎
معراج‌‏‎ آسمان‌‏‎ به‌‏‎ زمين‌‏‎ از‏‎ (ص‌‏‎)محمد‏‎ حضرت‌‏‎:‎به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
به‌‏‎ برخي‌‏‎.‎بود‏‎ براق‌‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ اسبي‌‏‎ سوار‏‎ سفر‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ و‏‎ كرد‏‎
حضرت‌‏‎ كه‌‏‎ دانسته‌اند‏‎ تختي‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ گفته‌‏‎ رفرف‌‏‎ براق‌ ، ‏‎ جاي‌‏‎
ليلتالاسري‌‏‎ شب‏‎ در‏‎ معراج‌‏‎ نشست‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ معراج‌‏‎ شب‏‎ در‏‎ رسول‌‏‎
و‏‎ تجليل‌‏‎ در‏‎ ملايك‌‏‎ و‏‎ انبياء‏‎ همه‌‏‎ شب‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ افتاد‏‎ اتفاق‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ آيه‌ 1‏‎ اسراء‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎ كوشيدند‏‎ پيغمبر‏‎ تكريم‌‏‎
الحرام‌‏‎ المسجد‏‎ من‌‏‎ "ليلا‏‎ بعبده‌‏‎ اسري‌‏‎ سبحان‌الذي‌‏‎"
انه‌‏‎ آياتنا‏‎ من‌‏‎ لنريه‌‏‎ حوله‌‏‎ باركنا‏‎ الااقصاالذي‌‏‎ الي‌المسجد‏‎
"البصير‏‎ السميع‌‏‎ هو‏‎
از‏‎ را‏‎ بنده‌اش‌‏‎ شب‏‎ در‏‎ برد‏‎ كه‌‏‎ خدايي‌‏‎ است‌‏‎ منزه‌‏‎ و‏‎ پاك‌‏‎ يعني‌‏‎
تا‏‎ را‏‎ پيرامونش‌‏‎ داديم‌‏‎ بركت‌‏‎ كه‌‏‎ مسجداقصي‌‏‎ به‌‏‎ مسجدالحرام‌‏‎
.بينا‏‎ شنواي‌‏‎ اوست‌‏‎ كه‌‏‎ همانا‏‎ خود‏‎ آيات‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ بنمائيم‌‏‎
گفت‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ جبرئيل‌‏‎ و‏‎ شنيد‏‎ نعليني‌‏‎ صداي‌‏‎ شب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ پيغمبر‏‎
غلام‌‏‎ بلال‌‏‎ است‌ ، ‏‎ موءذن‌‏‎ بلال‌‏‎ (كفشها‏‎)‎ نعلين‌‏‎ صداي‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎
مقام‌‏‎ و‏‎ كشيد‏‎ بالا‏‎ را‏‎ او‏‎ رسول‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ پيغمبر‏‎ سياه‌پوست‌‏‎
بسيار‏‎ پيغمبر‏‎ است‌‏‎ معروف‌‏‎ خوش‌‏‎ صداي‌‏‎ به‌‏‎ بلال‌‏‎.داد‏‎ موءذني‌‏‎
"بالصلاه‌‏‎ ارحنا‏‎ بلال‌‏‎ يا‏‎" مي‌فرمود‏‎ و‏‎ داشت‌‏‎ دوست‌‏‎ را‏‎ بلال‌‏‎
كه‌‏‎ به‌طوري‌‏‎ شد‏‎ نزديك‌‏‎ خداوند‏‎ به‌‏‎ بسيار‏‎ معراج‌‏‎ شب‏‎ در‏‎ پيغمبر‏‎
بلكه‌‏‎ و‏‎ (اوادني‌‏‎ قوس‌‏‎ قاب‏‎) كمان‌‏‎ دو‏‎ اندازه‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ فاصله‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ و 10‏‎ آيه‌هاي‌ 89‏‎ النجم‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎.‎بود‏‎ كمتر‏‎
او‏‎ قوسين‌‏‎ قاب‏‎ فكان‌‏‎ فتدلي‌‏‎ دني‌‏‎ ثم‌‏‎ الاعلي‌‏‎ بالحق‌‏‎ هو‏‎ و‏‎"
تواضع‌‏‎ با‏‎ شد‏‎ نزديك‌‏‎ پس‌‏‎ برتر‏‎ افق‌‏‎ بر‏‎ بود‏‎ او‏‎:‎يعني‌‏‎ "ادني‌‏‎
نجم‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎ همچنين‌‏‎ نزديك‌تر‏‎ يا‏‎ كمان‌‏‎ دو‏‎ قدر‏‎ بود‏‎ پس‌‏‎ نمود‏‎
نگرديد‏‎ يعني‌‏‎ "طغي‌‏‎ ما‏‎ و‏‎ البصر‏‎ زاغ‌‏‎ ما‏‎":مي‌فرمايد‏‎ آيه‌ 18‏‎
درشب‏‎ پيامبر‏‎ يعني‌‏‎ننمود‏‎ حد‏‎ از‏‎ تجاوز‏‎ و‏‎ چشم‌‏‎ جانبي‌‏‎ به‌‏‎
:سعدي‌‏‎ بيت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎ ديد‏‎ بصيرت‌‏‎ ديده‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ چيز‏‎ همه‌‏‎ معراج‌‏‎
گزين‌‏‎ هوشمند‏‎ كند‏‎ تواضع‌‏‎
زمين‌‏‎ بر‏‎ سر‏‎ پرميوه‌‏‎ شاخ‌‏‎ نهد‏‎
:فرمودند‏‎ كه‌‏‎ علي‌‏‎ حضرت‌‏‎ سخن‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
"تلف‌‏‎ اسس‌‏‎ تكبر‏‎ و‏‎ الشرف‌‏‎ سلم‌‏‎ التواضع‌‏‎"
است‌‏‎ لرزان‌‏‎ و‏‎ سست‌‏‎ پايه‌اش‌‏‎ تكبر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شرف‌‏‎ نردبان‌‏‎ تواضع‌‏‎
:كرماني‌‏‎ خواجوي‌‏‎ بيت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
مبند‏‎ دهر‏‎ عشوه‌گر‏‎ پيرزن‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ دل‌‏‎
است‌‏‎ داماد‏‎ بسي‌‏‎ عقد‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ عروسي‌‏‎ كاين‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ كه‌‏‎ علي‌‏‎ حضرت‌‏‎ گهربار‏‎ سخن‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
لا‏‎ ثلاثه‌‏‎ طعلقتك‌‏‎ فاني‌‏‎ غيري‌‏‎ غري‌‏‎ اني‌‏‎ عليك‌‏‎ الدنيا‏‎ يا‏‎"
كه‌‏‎ بده‌‏‎ فريب‏‎ را‏‎ من‌‏‎ غير‏‎ برو‏‎ دنيا‏‎ اي‌‏‎:‎يعني‌‏‎ "فيها‏‎ رجعت‌‏‎
:به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎ يا‏‎.‎كرده‌ام‌‏‎ طلاقه‌‏‎ سه‌‏‎ را‏‎ تو‏‎ من‌‏‎ به‌درستي‌‏‎
و‏‎ است‌‏‎ مردار‏‎ دنيا‏‎ "كلاب‏‎ طلابها‏‎ و‏‎ جيفته‌‏‎ الدنيا‏‎"
.سگ‌‏‎ آن‌‏‎ طلبكنندگان‌‏‎
:نظامي‌‏‎ بيت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
آوازتر‏‎ خوش‌‏‎ داوود‏‎ ز‏‎ مرغ‌‏‎
اندازتر‏‎ شكر‏‎ نظامي‌‏‎ ز‏‎ گل‌‏‎
بني‌اسرائيل‌‏‎ پيامبران‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ داوود‏‎ حضرت‌‏‎:به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
داوود‏‎.‎ است‌‏‎ زبور‏‎ وي‌‏‎ آسماني‌‏‎ كتاب‏‎ اسم‌‏‎.‎است‌‏‎ سليمان‌‏‎ پدر‏‎ و‏‎
:مي‌فرمايد‏‎ آيه‌ 10‏‎ سبا‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ معروف‌‏‎ خوش‌آوازي‌‏‎ به‌‏‎
را‏‎ داوود‏‎ داديم‌‏‎ همانا‏‎ يعني‌‏‎ "فضلا‏‎ داوود‏‎ اتينا‏‎ لقد‏‎ و‏‎"
آهن‌‏‎ كردن‌‏‎ نرم‌‏‎ و‏‎ خوش‌‏‎ صداي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مزيت‌‏‎ آن‌‏‎ ومفسرين‌‏‎ مزيتي‌‏‎
.كرده‌اند‏‎ تفسير‏‎
همسرايي‌‏‎ او‏‎ با‏‎ كوه‌ها‏‎ مي‌خواند‏‎ آواز‏‎ كه‌‏‎ هنگامي‌‏‎ داوود‏‎
سبا‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ چنان‌‏‎بودند‏‎ رسيل‌‏‎ او‏‎ با‏‎ كوهها‏‎ و‏‎ مي‌كردند‏‎
:فرمايد‏‎ آيه‌ 10‏‎
.شويد‏‎ آواز‏‎ هم‌‏‎ او‏‎ با‏‎ كوه‌ها‏‎ اي‌‏‎ "معه‌‏‎ بي‌‏‎ او‏‎ جبال‌‏‎ يا‏‎"
:حافظ‏‎ ابيات‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ يا‏‎
كند‏‎ حواله‌‏‎ مي‌‏‎ به‌‏‎ عشقت‌‏‎ سالك‌‏‎ پير‏‎ چو‏‎
مي‌باش‌‏‎ خدا‏‎ رحمت‌‏‎ منتظر‏‎ و‏‎ بنوش‌‏‎
گويد‏‎ مغان‌‏‎ پير‏‎ گرت‌‏‎ كن‌‏‎ رنگين‌‏‎ سجاده‌‏‎ مي‌‏‎ به‌‏‎
منزل‌ها‏‎ رسم‌‏‎ و‏‎ راه‌‏‎ ز‏‎ نبود‏‎ بي‌خبر‏‎ سالك‌‏‎ كه‌‏‎
با‏‎ موسي‌‏‎ مصاحبت‌‏‎ قصه‌‏‎ كه‌‏‎ موسي‌‏‎ و‏‎ خضر‏‎ قصه‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ تلميح‌‏‎
تا‏‎ كه‌‏‎ فرمود‏‎ يوشع‌‏‎ به‌‏‎ موسي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آمده‌‏‎ كهف‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎ خضر‏‎
دو‏‎ ملتقاي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ تا‏‎.‎برندارم‌‏‎ طلب‏‎ از‏‎ دست‌‏‎ نرسم‌‏‎ خضر‏‎ به‌‏‎
كه‌‏‎ طلبيد‏‎ او‏‎ از‏‎ و‏‎ رسيد‏‎ او‏‎ به‌‏‎ بود‏‎ خضر‏‎ ميعادگاه‌‏‎ كه‌‏‎ دريا‏‎
هم‌صحبتي‌‏‎ طاقت‌‏‎ من‌‏‎ با‏‎ تو‏‎ گفت‌‏‎ موسي‌‏‎ به‌‏‎ خضر‏‎.باشد‏‎ او‏‎ همراه‌‏‎
و‏‎ شود‏‎ او‏‎ پيرو‏‎ چرا‏‎ و‏‎ چون‌‏‎ بدون‌‏‎ كه‌‏‎ شد‏‎ متعهد‏‎ موسي‌‏‎.نياوري‌‏‎
شدند‏‎ كشتي‌‏‎ سوار‏‎ موسي‌‏‎ و‏‎ خضر‏‎ شرط‏‎ اين‌‏‎ با‏‎.‎نپرسد‏‎ او‏‎ از‏‎ چيزي‌‏‎
گفت‌‏‎ تعجب‏‎ با‏‎ موسي‌‏‎.‎گذاشت‌‏‎ را‏‎ كشتي‌‏‎ كردن‌‏‎ سوراخ‌‏‎ بناي‌‏‎ خضر‏‎
تو‏‎ كه‌‏‎ نگفتمت‌‏‎ گفت‌‏‎ خضر‏‎ كني‌؟‏‎ غرق‌‏‎ را‏‎ كشتي‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌خواهي‌‏‎
شده‌‏‎ متذكر‏‎ خود‏‎ عهد‏‎ به‌‏‎ موسي‌‏‎.‎نداري‌‏‎ مرا‏‎ هم‌صحبتي‌‏‎ طاقت‌‏‎
گفت‌‏‎ برآشفته‌‏‎ موسي‌‏‎ كشت‌ ، ‏‎ را‏‎ پسري‌‏‎ خضر‏‎ بعد‏‎ اندكي‌‏‎.‎شد‏‎ خاموش‌‏‎
نيست‌‏‎ قصاصي‌‏‎ مستحق‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ بي‌گناه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ كسي‌‏‎ چگونه‌‏‎ خضر‏‎ اي‌‏‎
موسي‌‏‎ اي‌‏‎ گفت‌‏‎ او‏‎ جواب‏‎ در‏‎ باز‏‎ خضر‏‎ شدي‌؟‏‎ شريعت‌‏‎ خلاف‌‏‎ و‏‎ كشتي‌‏‎
معذرت‌‏‎ موسي‌‏‎ نداري‌ ، ‏‎ مرا‏‎ هم‌صحبتي‌‏‎ طاقت‌‏‎ تو‏‎ كه‌‏‎ نگفتمت‌‏‎
.واگذار‏‎ مرا‏‎ كنم‌‏‎ ايراد‏‎ تو‏‎ به‌‏‎ دگر‏‎ بار‏‎ اگر‏‎ گفت‌‏‎ خواسته‌‏‎
خواستند‏‎ طعام‌‏‎ ده‌‏‎ اهل‌‏‎ از‏‎ شدند ، ‏‎ پياده‌‏‎ ساحلي‌‏‎ در‏‎ بالاخره‌‏‎
.نهادند‏‎ راست‌‏‎ راه‌‏‎ روبه‌‏‎ آنها‏‎ و‏‎ نداد‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎ طعام‌‏‎ كسي‌‏‎ ولي‌‏‎
شده‌‏‎ طرف‌‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ مايل‌‏‎ كه‌‏‎ برخورد‏‎ ديواري‌‏‎ به‌‏‎ خضر‏‎ ده‌‏‎ حوالي‌‏‎ در‏‎
پرداخته‌‏‎ ديوار‏‎ اصلاح‌‏‎ و‏‎ مرمت‌‏‎ به‌‏‎ خضر‏‎بود‏‎ انهدام‌‏‎ شرف‌‏‎ در‏‎ و‏‎
مرمت‌‏‎ براي‌‏‎ بود‏‎ خوب‏‎ چه‌‏‎ گفت‌‏‎ خضر‏‎ به‌‏‎ موسي‌‏‎.‎ساخت‌‏‎ محكم‌‏‎ آنرا‏‎
مشكل‌‏‎ من‌‏‎ با‏‎ تو‏‎ همراهي‌‏‎ گفت‌‏‎ خضر‏‎.‎مي‌طلبيدي‌‏‎ مزدي‌‏‎ ديوار‏‎ اين‌‏‎
جدايي‌‏‎ از‏‎ قبل‌‏‎ اينك‌‏‎.‎شوم‌‏‎ جدا‏‎ تو‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ بهتر‏‎ است‌‏‎
تحمل‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ نتوانستي‌‏‎ و‏‎ زد‏‎ سر‏‎ من‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ كارهايي‌‏‎ حكمت‌‏‎
براي‌‏‎ كشتي‌‏‎ ساختن‌‏‎ معيوب‏‎ و‏‎ كردن‌‏‎ سوراخ‌‏‎:مي‌گويم‌‏‎ برايت‌‏‎ كني‌‏‎
كار‏‎ دريا‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ فقيري‌‏‎ مردم‌‏‎ مال‌‏‎ كشتي‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ اين‌‏‎
دست‌‏‎ به‌‏‎ تملك‌‏‎ خطر‏‎ از‏‎ تا‏‎ ساختم‌‏‎ معيوب‏‎ را‏‎ كشتي‌‏‎ هر‏‎ مي‌كردند ، ‏‎
كشتي‌‏‎ هر‏‎ و‏‎ بود‏‎ روان‌‏‎ كشتي‌‏‎ آن‌‏‎ سر‏‎ پشت‌‏‎ كه‌‏‎ جباري‌‏‎ پادشاه‌‏‎
اما‏‎.‎بيابد‏‎ نجات‌‏‎ مي‌كرد‏‎ تصاحب‏‎ زور‏‎ به‌‏‎ را‏‎ نقصي‌‏‎ و‏‎ بي‌عيب‏‎
است‌‏‎ غيرصالحي‌‏‎ پسر‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ جهت‌‏‎ اين‌‏‎ كشتم‌به‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ پسري‌‏‎
را‏‎ خود‏‎ موءمن‌‏‎ مادر‏‎ و‏‎ پدر‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ آن‌‏‎ بر‏‎ و‏‎ برگشته‌‏‎ خدا‏‎ از‏‎ كه‌‏‎
پدر‏‎ تا‏‎ كشتم‌‏‎ الهي‌‏‎ الهام‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ وادارد ، ‏‎ كفر‏‎ و‏‎ معصيت‌‏‎ به‌‏‎
پسر‏‎ خداوند‏‎ عوض‌‏‎ در‏‎ و‏‎ يابند‏‎ رهايي‌‏‎ كفر‏‎ خطر‏‎ از‏‎ مادر‏‎ و‏‎
به‌‏‎ بود‏‎ متعلق‌‏‎ ديوار‏‎ آن‌‏‎ اما‏‎ و‏‎ كند‏‎ عطا‏‎ آنها‏‎ پاك‌طينتي‌به‌‏‎
است‌ ، ‏‎ پنهان‌‏‎ گنجي‌‏‎ آن‌‏‎ زير‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ ده‌‏‎ مردم‌‏‎ از‏‎ يتيم‌‏‎ طفل‌‏‎ دو‏‎
مرد‏‎ فرزندان‌‏‎ كه‌‏‎ يتيم‌‏‎ طفل‌‏‎ دو‏‎ آن‌‏‎ مي‌شد‏‎ خراب‏‎ ديوار‏‎ اگر‏‎
ديوار‏‎.‎مي‌ماندند‏‎ محروم‌‏‎ گنج‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ هستند‏‎ صالحي‌‏‎ و‏‎ نيكوكار‏‎
رشد‏‎ به‌‏‎ طفل‌‏‎ دو‏‎ آن‌‏‎ تا‏‎ بماند‏‎ پنهان‌‏‎ گنج‌‏‎ كه‌‏‎ ساختم‌‏‎ محكم‌‏‎ را‏‎
"بينك‌‏‎ و‏‎ بيني‌‏‎ فراق‌‏‎ هذا‏‎" گفت‌‏‎ خضر‏‎ برسند‏‎
به‌‏‎ ارادت‌‏‎ دست‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌رو‏‎ از‏‎ را‏‎ سالك‌‏‎ يا‏‎ حق‌‏‎ طالب‏‎ بنابراين‌‏‎
گوش‌‏‎ در‏‎ او‏‎ ارادت‌‏‎ و‏‎ بندگي‌‏‎ حلقه‌‏‎ ارادتمندانه‌‏‎ و‏‎ مي‌دهد‏‎ مرشد‏‎
مورد‏‎ آنكه‌‏‎ سبب‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مرشد‏‎ و‏‎ مي‌نامند‏‎ نيز‏‎ "مريد‏‎" مي‌كند‏‎
با‏‎ را‏‎ او‏‎ چنانكه‌‏‎ مي‌گويند ، ‏‎ هم‌‏‎ "مراد‏‎" است‌‏‎ مريد‏‎ ارادت‌‏‎
‎‏‏،‏‎"غوث‌‏‎" ‎‏‏،‏‎"خضرراه‌‏‎" ‎‏‏،‏‎"خضر‏‎" ‎‏‏،‏‎"پير‏‎" همچون‌‏‎ عناويني‌‏‎ و‏‎ نام‌ها‏‎
ادبيات‌‏‎ در‏‎ بنابراين‌‏‎.‎مي‌خوانند‏‎ "قطب‏‎" و‏‎ "شيخ‌‏‎" ‎‏‏،‏‎"ولي‌‏‎"
.كند‏‎ گوش‌‏‎ چرا‏‎ و‏‎ چون‌‏‎ بدون‌‏‎ را‏‎ پير‏‎ حرفهاي‌‏‎ بايد‏‎ سالك‌‏‎ عرفاني‌‏‎
حرف‌شنوي‌‏‎ بر‏‎ تاكيد‏‎ نشانه‌‏‎ كه‌‏‎ باستاني‌‏‎ افسانه‌اي‌‏‎ اينجا‏‎ در‏‎
جواني‌‏‎ پسر‏‎مي‌شود‏‎ ذكر‏‎ دارد ، ‏‎ پير‏‎ از‏‎ جوان‌‏‎ كردن‌‏‎ اطاعت‌‏‎ و‏‎
.پذيرفت‌‏‎ را‏‎ اربابي‌‏‎ گله‌‏‎ چوپاني‌‏‎ بود‏‎ ازدواج‌‏‎ آرزوي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎
گفت‌ ، ‏‎ او‏‎ به‌‏‎ و‏‎ داد‏‎ وي‌‏‎ به‌‏‎ آدميزاد‏‎ پوست‌‏‎ از‏‎ گيوه‌اي‌‏‎ ارباب‏‎
جوان‌‏‎ چوپان‌‏‎.‎داد‏‎ خواهم‌‏‎ زن‌‏‎ را‏‎ تو‏‎ شود‏‎ پاره‌‏‎ گيوه‌‏‎ زمان‌‏‎ هر‏‎
به‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ لبريز‏‎ صبرش‌‏‎ آنكه‌‏‎ تا‏‎ نشد‏‎ پاره‌‏‎ پوشيد‏‎ را‏‎ گيوه‌‏‎ هرچه‌‏‎
:گفت‌‏‎ وي‌‏‎ به‌‏‎ خطاب‏‎ ارباب‏‎ نمي‌دهي‌ ، ‏‎ زن‌‏‎ مرا‏‎ چرا‏‎ گفت‌‏‎ ارباب‏‎
پيرمرد‏‎ نزد‏‎ مايوس‌‏‎ جوان‌‏‎ پسر‏‎.‎است‌‏‎ نشده‌‏‎ پاره‌‏‎ هنوز‏‎ گيوه‌ات‌‏‎
پيرمرد‏‎.‎گذاشت‌‏‎ درميان‌‏‎ وي‌‏‎ با‏‎ را‏‎ قضيه‌‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ دوران‌ديده‌اي‌‏‎
جنس‌‏‎:‎گفت‌‏‎ وي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كشيد‏‎ سفيدش‌‏‎ و‏‎ بلند‏‎ ريش‌هاي‌‏‎ به‌‏‎ دستي‌‏‎
مي‌گردد ، ‏‎ تازه‌‏‎ صبح‌‏‎ تا‏‎ شب‏‎ از‏‎ و‏‎ است‌‏‎ آدمي‌‏‎ پوست‌‏‎ از‏‎ گيوه‌‏‎
.شود‏‎ پاره‌‏‎ تا‏‎ بگذار‏‎ آن‌‏‎ روي‌‏‎ بر‏‎ سنگ‌‏‎ تكه‌‏‎ چند‏‎ شب‏‎ هر‏‎ بنابراين‌‏‎
.رسيد‏‎ خود‏‎ ديرينه‌‏‎ آرزوي‌‏‎ به‌‏‎ جوان‌‏‎ پسر‏‎ اقدام‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎
:حافظ‏‎ رندان‌‏‎ خواجه‌‏‎ قول‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎
پيران‌‏‎ پند‏‎ از‏‎ متاب‏‎ سر‏‎ جوانا‏‎
به‌‏‎ جوان‌‏‎ راي‌‏‎ از‏‎ پير‏‎ پند‏‎ كه‌‏‎
مزرعتي‌‏‎ عباس‌‏‎

برگ‌‏‎ نگارخانه‌‏‎
مجسمه‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎ يك‌ ، ‏‎ سالن‌‏‎ در‏‎ بهبهاني‌‏‎ بهار‏‎ نقاشي‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎
سهرابيان‌‏‎ بهناز‏‎ نقاشي‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎ سالن‌ 2 ، ‏‎ در‏‎ برجسته‌‏‎ نقش‌‏‎ و‏‎
از 19‏‎ /سالن‌ 4‏‎ در‏‎ نظري‌‏‎ سعيد‏‎ عكس‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎ و‏‎ سالن‌ 3‏‎ در‏‎
/ تا 19‏‎ و 16‏‎ تا 12‏‎ ساعت‌ 9‏‎ از‏‎ /خرداد‏‎ سوم‌‏‎ تا‏‎ ارديبهشت‌‏‎
پلاك‌‏‎ افشار ، ‏‎ دامن‌‏‎ ونك‌ ، ‏‎ از‏‎ بالاتر‏‎ ولي‌عصر ، ‏‎ خيابان‌‏‎:‎نشاني‌‏‎
.تلفن‌8785334‏‎ /‎‏‏12‏‎
سامي‌‏‎ گالري‌‏‎
/آنتيك‌چي‌‏‎ عبدالرضا‏‎ سرد‏‎ سراميك‌‏‎ و‏‎ مس‌‏‎ تراشه‌‏‎ خط‏‎ نمايشگاه‌‏‎
:نشاني‌‏‎ /تا 20‏‎ ساعت‌ 16‏‎ از‏‎ / ارديبهشت‌‏‎ تا 21‏‎ از 16‏‎
.تلفن‌2092617‏‎ /پلاك‌ 75‏‎ پانزدهم‌ ، ‏‎ خيابان‌‏‎ سعادت‌آباد ، ‏‎
سبز‏‎ نگارخانه‌‏‎
/ ارديبهشت‌‏‎ تا 21‏‎ /هنرجويان‌‏‎ و‏‎ طياري‌‏‎ ويدا‏‎ نقاشي‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎
.تلفن‌8711311‏‎/تا 19‏‎ و 15‏‎ تا 13‏‎ ساعت‌ 9‏‎ از‏‎
اثر‏‎ نگارخانه‌‏‎
/ ارديبهشت‌‏‎ تا 27‏‎ /پازوكي‌‏‎ عبدالحميد‏‎ دستي‌‏‎ چاپهاي‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎
خيابان‌‏‎ دركه‌ ، ‏‎:‎نشاني‌‏‎ /تا 30/20‏‎ و 15‏‎ تا 12‏‎ ساعت‌ 10‏‎ از‏‎
.تلفن‌2407772‏‎ /شماره‌ 7‏‎ احمدپور ، ‏‎
سيحون‌‏‎ گالري‌‏‎
از‏‎ / ارديبهشت‌‏‎ تا 22‏‎ /محمدي‌‏‎ حسن‌‏‎ نگارگري‌‏‎ آثار‏‎ نمايشگاه‌‏‎
كوچه‌‏‎ خالداسلامبولي‌ ، ‏‎ خيابان‌‏‎:نشاني‌‏‎ / تا 18‏‎ ساعت‌ 10‏‎
.تلفن‌8711305‏‎ /پلاك‌ 30‏‎ چهارم‌ ، ‏‎
ثمر‏‎ هفت‌‏‎ گالري‌‏‎
/ ارديبهشت‌‏‎ تا 21‏‎ از 16‏‎ /طرقي‌‏‎ معير‏‎ بهادر‏‎ نقاشي‌‏‎ نمايشگاه‌‏‎
.تلفن‌8031403‏‎ /تا 20‏‎ ساعت‌ 16‏‎ از‏‎





Copyright 1996-1999 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.