تاكنون درباره راهروها يا كريدورهاي حفاظت شده شنيده ايد؟
كريدورها گذرگاه هايي هستند كه دو منطقه حفاظت شده را به هم متصل مي كنند و حيات وحش يك منطقه از اين طريق، مي تواند به منطقه ديگر منتقل شود. به گزارش يك تيم تحقيقاتي، ببرهاي بنگال و فيل هاي آسيايي از طريق كريدور بيولوژيكي كاتا كه پارك ملي رويال بردياي نپال را به پناهگاه حيات وحش كاتارنياگات هند متصل مي كند، بين اين دو منطقه آمد و شد مي كنند و روستاييان محلي از پيش با حركت فيل ها و ببرها در اين راهرو موافقت كرده اند. اين راهرو جنگلي سه كيلومتر طول دارد و در مرز بين هند و نپال واقع شده كه در آن فيل ها، ببرها و كرگدن هاي تك شاخ در كنار ۶ ميليون نفر زندگي مي كنند.
خوشبختانه با بالارفتن فرهنگ زيست محيطي در بعضي از مناطق حفاظت شده و پارك ها، كم كم مردم محلي به اهميت حيات وحش موجود در منطقه و لوزم حفظ و نگهداري آن وقوف يافته و زندگي مشترك و مطلوب انسان و وحش جامه عمل پوشيده است.

ترجمه: حميد ذاكري 
بحث جاده و جنگل و اثرات تخريبي جاده سازي بر اكوسيستم سبز، چندان كهنه و تكراري شده كه نوشتن درباره آن يا رفع تكليف تلقي مي شود يا سر بردن حوصله خواننده، يعني: عرض خود بردن و زحمت ديگران داشتن.
عجب! مهم ترين و حياتي ترين لازمه زندگي روزمره همه ما كه هواي پاك و محيط زيست سالم است و آينده خود و فرزندانمان در گرو آن است، چنان بي بها و بي مقدار شده كه نه نويسندگان چندان دل مشغول آنند و نه خوانندگان براي آن تره خرد مي كنند.
حالا كه حرف پيش آمد بد نيست به يك مقايسه كوچك توجه فرماييد، يك مقايسه كوچك بين مطبوعات ما و ممالك راقيه:
در ايالات متحده حدود دو هزار روزنامه، هفته نامه، دو هفته نامه ... تا سالنامه و بولتن و هزار جور انتشارات ديگر در رابطه با محيط زيست و حيات وحش در تيراژهاي بالا منتشر مي شود؛همه با كيفيت عالي، مقالات تازه، چاپ رنگي، عكس هاي قابل توجه و... و آنقدر در اين زمينه براي مردم حرف زده اند و تبليغ كرده اند كه تقريبا هر فرد آمريكايي - هر شغلي كه داشته باشد و اهل هر گرايش سياسي و فرهنگي كه باشد - لااقل يكي دو تا از اين نشريات را آبونه است و در يكي دوNGO زيست محيطي عضويت دارد و اصلا انجام وظيفه در اين راستا را جزو وظايف شهروندي خود مي داند. اما همين ايالات متحده با آن صنعت سينمايي عظيم (هاليوودها و آن فيلم هاي سينمايي عجيب و غريب كه مي توان ادعا كرد كم كم از حالت سينماي سنتي خارج شده و بيشتر به شعبده بازي و معجزه شباهت پيدا كرده، نگاه كنيد همين آخرين فيلم از سري فيلم هاي ارباب حلقه ها، بازگشت سلطان، را كه ۱۱ جايزه اسكار را جارو كرد) تنها سه، چهار عنوان مجله سينمايي دارد. خب، بس هم هست، مگر چقدر حرف و سخن دارد، سينماي هاليوود؟ (خيال كرده ايد سينماي ماست كه صد، صد و پنجاه تا ماهنامه و سالنامه و هفته نامه و حتي روزنامه كفافش را ندهد و كلي از حرف هاي اهالي اين صنعت ناگفته بماند و دايما سر و صداشان بلند باشد كه: آقا چه كنيم؟ اين سينه هاي ما پر از حرف هاي ناگفته است، كو عرصه اي براي گفتن؟)
بله، متاسفانه ما در اين وادي هم سرنا را از سر گشادش باد مي كنيم و ماجرامان عكس ديگر كشورهاست. با اين محيط زيست و حيات وحش شكننده و كاملا در معرض نابودي و نياز مبرمي كه به كارهاي اساسي و جدي فرهنگي در اين عرصه داريم، در مجموع حتي يك ماهنامه درست و حسابي كه مرتب و منظم منتشر شود و نام ارجمند محيط زيست و حيات وحش ايران را بر پيشاني داشته باشد، در كشور وجود ندارد، چه رسد به هفته نامه و روزنامه. حتي در روزنامه ها هم اگر صفحه اي، نيم صفحه اي را به اين موضوع اختصاص مي دهند، خيلي لطف مي كنند.
واقعا يك لحظه به اين مطلب توجه كنيد: آيا سينما، يا ورزش ما در آن حدي است كه بايد نشرياتش چند برابر تعداد فيلم ها و مسابقات مهم سالانه اش باشد؟
اما غرض از اين نوشتار، نگارش شرحي بر عكسي بود، ملاحظه مي فرماييد كه سخن به درازا كشيد.
اين عكس مربوط است به يكي از جنگل هاي عظيم آمريكاي شمالي. در احداث جاده اي كه درون جنگل كشيده شده كليه اقدامات لازم در جهت كاهش صدمات ناشي از وجود جاده بر اكوسيستم سبز پيرامون به عمل آمده. پلي كه در عكس مشخص است براي تردد حيات وحش طراحي شده تا جاده باعث ايزوله كردن (جدا كردن) زيستگاه ها نشود و جمعيت هاي حيات وحش را دچار نتايج وخيم ايزوله شدن زيستگاه ها نكند. اين جاده در آلبرتاي شمالي، در شمال غربي آمريكا واقع است و علي رغم همه اقدامات حفاظتي و حمايتي حيات وحش، سر و صداي زيادي را در محافل زيست محيطي و رسانه هاي مربوطه ايجاد كرد.يك لحظه فكر كنيم: آيا واقعا و بي رودربايستي، ما هم در احداث آزادراه تهران - شمال به اين مسايل مي انديشيم؟ و يادمان نرود كه همه هست و نيست طبيعت سبز كشور ما همين جنگل هاي شمال است و بس. والسلام.

كارشناس ارشد مركز سلامت محيط و كار وزارت بهداشت در گفت وگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر، ضمن هشدار درمورد آب هاي آلوده بين راهي به مسافران نوروزي گفت: «متاسفانه همه ساله يكي از خطراتي كه مسافران نوروزي را تهديد، مي كند ابتلا به انواع بيماري ها نظير حصبه، وبا و... است كه از طريق آب هاي آلوده منتقل مي شوند».
مهندس سيدرضا غلامي افزود: «مسافران تنها از آب لوله كشي استفاده كنند و درصورت ايجاد ضرورت نيز تنها از آب هاي روان مصرف كنند و پيش از نوشيدن نيز حتما آن را بجوشانند، زيرا عوامل بيماري زا مواردي نيستند كه بتوان به چشم ديد و در بسياري موارد، آب به نظر كاملاً شفاف و زلال، حاوي آنهاست.»
وي ادامه داد: «يكي از مسايل نگران كننده در ايام نوروز و افزايش مسافرت ها، آلودگي رودخانه ها و چشمه ها در اثر شست وشوي ظروف، لباس و... در آب رودخانه هاست كه مردم بايد جداً اين مساله را موردتوجه قراردهند و با ايجاد آلودگي در آب رودخانه ها موجب بيماري زايي نشوند.»

وسط روز در مركز تگزاس به هنگام تحويل زمستاني (انقلاب زمستاني)،  يك نقطه نور آفتاب از بين دو سنگ، ظاهر مي شود. سپس كشيده مي شود و به شكل خنجري نوك تيز به سمت ديوارنگاره يك سپر مربوط به دوران قبل از كلمبيايي ها امتداد مي يابد. وقتي خورشيد به سمت الرا‡س خود نزديك مي شود، نوك خنجر به مركز سپر نفوذ مي كند....
گله داران پينت راك-۳۰ مايلي شرق سن آنجلو- متوجه اين پديده نوري شدند و دانشگاه تگزاس را در جريان گذاشتند. يكي از متخصصان نجوم اين دانشگاه، دكتر رابرت رابينز، پس از اعزام به منطقه و بررسي اين پديده ساخته دست بشر گفت: «آنچه من ديدم نمايشي باشكوه از هنر سرخپوستان بود.»
يك خنجر نوري ديگر نيز در فاصله ۱۵۰ فوتي (حدود ۵۰متري) غرب اين نقطه در هنگام تحويل تابستاني تشكيل مي شود. تاريخ شفاهي مي گويد: اين نقاشي ها توسط قبايل بومي آمريكا خلق شده كه سالانه، شايد در تحويل زمستاني يا تابستاني، جمع مي شده اند تا قلمرو شكار خود را تعيين كنند. اين خنجر نوري، زمان دقيق سال را مشخص مي كرده و حالت تقويم را داشته است.

در طول مسافرت، در جاده هاي طولاني، ارتباط خيلي با ارزش است. مخصوصا وقتي در بيابان، گير كرده باشيم و ساعت به ساعت كسي از آن مسير نگذرد. اگر هم رد شود به ما نگاهي نمي كند.
آن وقت چقدر دلمان مي خواهد، يكي از دوستان قديمي را مي ديديم. آشنايي به كمكمان مي آمد يا غريبه اي كه با توقف و توجهش آشنايمان مي شد. مي بينيد كه ارتباط با ديگران در سفر، چقدر خوشحال كننده است. براي همين از ۲۵ اسفندماه سال ۸۲، تلفن پست راه اندازي مي شود.
زال نژاد، مدير حراست سازمان ايرانگردي و جهانگردي درباره راه اندازي اين تلفن هاي ويژه توضيحاتي داد: «فقط كافيست با شماره تلفن ۶۴۳۲۰۹۵ تماس بگيريد.در آن صورت هر گونه اطلاعات، نظر و پيشنهاد به راحتي مبادله مي شود. با اين تلفن، شكايات شما در كمترين مدت زمان مورد رسيدگي قرار مي گيرد. اين هم ابزاري تكنولوژيك براي بهينه سازي سفر است