يادداشت
كاهش هزينه توليد
در شماره گذشته با اشاره به تهيه پيش نويس لايحه «مديريت خدمات كشوري» در سازمان مديريت و برنامه ريزي به نظريه هايي كه در ارتباط با «حقوق و دستمزد» مطرح شده است اشاره شد. نظريه هايي بر مبناي «عرضه و تقاضا»، «قدرت پرداخت»، «كارآيي» و «افزايش بهره وري» مورد بررسي قرار گرفت و اين بحث مطرح شد كه متأسفانه در كشور ما در مورد اين نظريه ها بحث جدي انجام نشده است. روشن نبودن مباني نظري و مباحث علمي در مورد حقوق و دستمزد باعث شده است كه «هزينه نيروي كار» به طور دقيق مورد ارزيابي قرار نگيرد و به اشتباه «هزينه حقوق و دستمزد» با «هزينه كار» يكي گرفته شود. در نتيجه وقتي صحبت از «كاهش هزينه ها» مي شود ساده ترين و ابتدايي ترين اقدام يعني كاهش حقوق و دستمزد مورد توجه قرار مي گيرد.
هزينه حقوق و دستمزد پرداختي است كه براي انجام كار در زمان مشخص مثلاً براي ساعت يا روز يا ماه انجام مي شود. اما هزينه كار پرداختي است كه براي توليد كالا يا خدماتي مشخص انجام مي شود. بنابراين هزينه كار هم به هزينه حقوق و دستمزد و هم بهره وري و كارآيي نيروي كار بستگي دارد. بنابراين اگر بهره وري پايين باشد اگر هزينه حقوق و دستمزد پايين بيايد معلوم نيست هزينه كار نيز كاهش يابد. زيرا ميزان توليد پايين مي آيد و در نتيجه براي جبران آن هزينه هاي ديگري به سازمان تحميل مي شود. بنابراين ممكن است كاهش هزينه حقوق منجر به افزايش هزينه كالا شود. اما توجه به اين نكته در شرايط حاضر براي بنگاه هاي اقتصادي ما بسيار حائز اهميت است زيرا هدف بنگاه اقتصادي «كسب سود» است. سود در عمومي ترين و در عين حال پذيرفته شده ترين تعريف از تفاوت «هزينه» و «قيمت فروش» به دست مي آيد. بنابراين براي كسب سود يا بايد قيمت ها را بالا ببريم يا هزينه را كاهش دهيم. اما درجهان امروز
و به خصوص با جهاني شدن اقتصاد و الحاق اكثر كشورها به سازمان جهاني تجارت ميزان رقابت آن قدر بالا رفته است كه دوران «مشتري محوري» به جاي «توليد محوري» آغاز شده است. به همين دليل بالابردن قيمت به راحتي و در برخي كالاها اساساً امكان پذير نيست. بنابراين راهي نمي ماند جز كاهش هزينه توليد و كار. بنگاه هاي اقتصادي ما بايد هزينه توليد را كاهش دهند و براي اين كار بايد به تفاوت هايي كه در مورد هزينه حقوق و دستمزد و هزينه كار و توليد برشمرده شد توجه شود.
|