شيرين ترين نمايشگاهي كه تا به حال ديده ايد، قابل توجه همه ، دومين نمايشگاه بين المللي شكلا ت در سه بخش محصول ،مواد اوليه ، بسته بندي و ماشين آلا ت از 7 آذر ماه به مدت پنج روزدر محل دايمي نمايشگاه هاي بين المللي تهران آغاز به كار كرد . مشروح گزارش نمايشگاه را در شماره بعدي بخوانيد .

سيدابوالحسن مختاباد
اول: اگرچه در نامگذاري كوچه ها و خيابان هاي تهران و حتي ديگر شهرستان ها، فلسفه خاصي وجود ندارد، اما به نظر مي رسد، در همين بي فلسفگي نيز عرف، تعيين كننده نام هاي بسياري از خيابان ها است. شايد بپرسيد كه اين عرف چيست؟
در پاسخ بايد بگويم، همان گوهر موجود اما ناپيداي فرهنگ ايراني- اسلامي كه در تار و پود تمامي ما ايرانيان است. وقتي به نام هايي چون ولي عصر، امام حسين(ع)، شريعتي، انقلاب، آزادي، بهار، فردوسي، سعدي و... نظر مي افكنيم و پيشينه فرهنگي اين چهره  هاي درخشان و نامي تاريخ را ورق مي زنيم، هويت ايراني - اسلامي در آنان موج مي زند. دو بالي كه اگر چه برخي در مقاطع مختلف تاريخي در صدد اثبات يكي يا انكار ديگري برآمدند، در نهايت دريافتند كه ميخ آهنين بر سنگ مي كوبند.
دوم: بر همين اساس است كه در اين نوشته مي خواهم اختصاص نام يكي از خيابان ها يا ميدان هاي شهر تهران را به زنده ياد جعفر شهري پيشنهاد كنم.
سوم: جعفر شهري به گواه نوشته هاي فراواني كه درباره تاريخ و فرهنگ تهران نوشته است (نزديك به 10 هزار صفحه و 13 جلد)،شايسته چنين كاري است، ضمن آنكه وي در سال هاي پاياني عمر، كتابي به نام امام علي(ع) نوشت تا صبغه مذهبي و ارادت خود به مولا امير المومنين را به عرصه عمومي هم بكشاند.
تقريبا كمتر كسي مي تواند مدعي باشد كه براي مراجعه به گذشته تهران در هر زمينه اي، بي نياز از مراجعه به دو مجموعه كتاب ارزشمند »تاريخ اجتماعي تهران« و »طهران قديم« است.
اهل فرهنگ و تاريخ با خواندن آثار و نوشته هاي آن زنده ياد، چراغ معرفتش را در دل هاي خويش فروزان نگه مي دارند، اما چه نيكو است كه مسندنشينان و به خصوص شوراي شهر تهران و كميسيون فرهنگي اين شورا، درباره اختصاص خيابان يا ميداني به نام اين چهره فروتن، كم ادعا، اما پرفروغ عرصه فرهنگ به اجماع مثبتي برسند.
اين گونه است كه حق حق گزاري چون جعفر شهري به جا مي آيد.