|
ستون ما
تشويق به ضد تفريح
ناصر كرمي
از قرار اطلاع، شماري از رستوران هاي بزرگ تهران طي يكي دو هفته اخير تعطيل شده است. انگيزه مسببان اين كار به جاي خود، موضوع اين نوشتار مساله ديگري است: چرا مردم براي تفريح و گذران وقت فراغت به رستوران مي روند؟ و با تعطيلي رستوران ها آنها اين اوقات را در كجا سپري خواهند كرد؟ در دانش جهانگردي، زمينه هاي سفر و وقت گذراني به سه گروه تفريحي، فرهنگي و طبيعي تقسيم مي شوند. جاذبه هاي تفريحي، يعني آن بخش از جاذبه ها كه توسط انسان و صرفا به همين منظور ساخته شده اند، عملا نسبت به دو بخش ديگر، سهم بيشتري از بازار سفر و فراغت را به خود اختصاص مي دهند. نكته مهم اين است كه عامه مردم عمدتا به اين بخش از جاذبه ها علاقه مند هستند و توريسم فرهنگي و اكوتوريسم بيشتر مورد علاقه قشر انتلكتوئل جامعه قرار دارد. تجربه مي گويد كه شما وقتي عامه مردم را از جاذبه هاي تفريحي محروم مي كنيد آنها نه به سمت دو گروه ديگر از جاذبه ها بلكه به سمت شيوه هايي از گذران اوقات فراغت مي روند كه اصطلاحا «ضد تفريح» ناميده مي شود. ضد تفريح يعني هر نوع وقت گذراني كه مغاير با ارزش هاي اخلاقي جامعه بوده، به شخصيت روحي و وضعيت جسمي فرد لطمه زده و در صورت تكرار منجر به بروز نابه هنجاري هاي شخصيتي و اجتماعي مي شود.
قمار، فحشا و اعتياد صورت هايي بسيار شايع از ضدتفريح هستند.
اينكه مردم و به ويژه جوانان در تهران عملا جز رفتن به رستوران ها و كافي شاپ ها زمينه اي براي گذران اوقات فراغت نمي شناسند، بس نگران كننده است، زيرا برتابنده اين موضوع است كه تاچه حد در اين شهر فقر امكانات و زمينه هاي سالم تفريح و فراغت وجود دارد. اما اينكه همين رستوران ها و كافي شاپ ها نيز با محدوديت هاي متعدد و بعضا تعطيلي ناگهاني روبه رو مي شوند، بسيار نگران كننده تر است: در تهران پرداختن به «ضدتفريح» ظاهرا در دسترس تر، ارزان تر و ممكن تر مي نمايد. اينطور نيست؟
|
