شهرام فرهنگي 
ثريا درم بخش به عكاسي از ايل علاقه مند شده. منتظر نمايشگاه بعدي باشيد.
اين بار ايل بختياري  را در تابلو مي بينيد.
ثريا درم بخش پس از ۱۸ سال زندگي در فرانسه و تحصيل در رشته عكاسي به ايران بازگشت. حاصل هزار عكس او از ايل، نصب ۳۲ تابلو در گالري ثالث بود. اين نمايشگاه احتمالا در يونسكو تكرار مي شود. سال آينده سال بررسي زندگي ايل ايراني است. اصالتي كه به پايان نزديك شده!
يك عصر پنج شنبه سرد و غمگين زير پلي بي احساس كه باران از نرده هاي آهني اش چكه مي كرد اصالت را ديديم. «ايل» ميهمان هياهوي اين شهر شلوغ بود.
ماجرا وقتي آغاز شد كه آقا و خانم درم بخش براي ساختن «بنكو پستچي  ايل» چمدان هايشان را بستند و راه افتادند. بيده، مهر گرد، ياسوج، قله آرزومان و ... چند سال مقابل دوربين فيلمبرداري و عكاسي قرار گرفتند تا يك روز ۳۲ عكس از نوستالژي ايل تبديل به نمايشگاه شود.
ثريا درم بخش مي گويد: «چند سال براي فيلم مستند بنكو وقت گذاشتيم اما براي جمع آوري عكس ها حدود ۳ ماه زمان لازم بود. در اين مدت به نقاط مختلف سفر كرديم و در هر چادري چند شب را با ايل هاي مختلف پشت سر گذاشتيم. عكاسي از اصالت ايل كار آساني نبود. به اين دليل ساده كه ديگر اصالتي وجود ندارد.
مردان، ديگر ترجيح مي دهند شلوار جين و پيراهن بپوشند و لباس زنان هم ديگر تنوع رنگ ندارد. اغلب آنان سياه مي پوشند. با اين حال ما تلاش كرديم اهالي ايل را به گذشته بازگردانيم. لباس هاي رنگارنگ را كه حالا تنها در مراسم جشن و عروسي استفاده مي شوند از صندوق بيرون آوردند و مقابل دوربين قرار گرفتند.»
فضاي غم انگيزي بود. در گوشه اي گروهي در كافي شاپ دور هم جمع شده بودند، سيگار دود مي كردند، قهوه مي نوشيدند، در گوشه اي ديگر مردم به ويتريني كه در آن آلبوم هاي جديد خواننده هاي ايراني قرار گرفته بود چشم دوخته بودند، صداي همهمه و موسيقي به گوش مي رسيد و عكس هاي تنهايي ايل مقابل چشمانمان پايان يك قوم را فرياد مي زدند.
عكس كه خود آدم نيست اما اهالي ايل كه ساده، زيبا و چه پاك بودند. پوست صورتشان مي درخشيد و چشمانشان برق مي زد. انگار تمام عمرشان را به ستاره ها چشم دوخته بودند. غم انگيز است كه اهالي ايل تنها براي چند عكس حاضرند با اكراه لباس هاي قديمي را كه بوي اصالت مي دهند بر تن كنند.
ثريا درم بخش مي گويد: «بايد اهالي ايل را راضي مي كرديم كه لباس هاي قديمي را بر تن كنند. براي من خيلي عجيب بود كه آنها بلافاصله پس از پايان عكاسي لباس هاي بومي را از تن بيرون مي آوردند. متاسفانه زندگي ايل روز به روز به زندگي شهري نزديك مي شود. وسايل پلاستيكي در چادرها ديده مي شوند و رفتارشان هم آرام آرام تغيير مي كند. بايد براي نجات ايل كاري كرد. به نظر من شرايط جغرافيايي، نوع پوشش ما و شكل زندگي را مشخص مي كند. ايل بايد هميشه به اصالت اش وفادار باشد. در روزهايي كه با آنها زندگي مي كردم هميشه لباس سنتي  ايل را بر تن داشتم اما خودشان تمايلي به اين كار نداشتند. متاسفانه با اين وضعيت ايل تا چند سال بعد از بين مي رود.»
و اين عكس ها تبديل به موزه اي براي معصوميت از دست رفته مي شوند، چادر مدرسه كه رنگش سفيد بود و به عنوان نماد خرد، در بالاترين نقطه محل زندگي ايل افراشته مي شد، زن ساده اي، روح ايل بود، آسمان آبي كوير، لباس هاي رنگارنگ، سياه چادري كه زير آن ۵ نسل - مادر بزرگ تا نتيجه - كنار يكديگر زندگي مي كردند و عروسي كه آنجا به مفهوم اش نزديك تر بود. در عكس هاي ثريا درم بخش، ميان سادگي و خنده هاي پاك اهالي ايل غم شادي از دست رفته را ديديم. يك عصر پنج شنبه سرد و غمگين زير پلي بي احساس كه باران از نرده هاي آهني اش چكه مي كرد، ميان هياهوي جمعيتي كه صداي موسيقي كافي شاپ را به تماشاي اطراف ترجيح مي دادند ، اصالت ايل را ديديم كه به پايان نزديك است. عكس هاي شاد ايل چه غم انگيز بودند!

سينما
قرار بود سالن شماره يك سينما فرهنگ ظرف ديروز يا امروز آماده نمايش فيلم شود. اميدواريم اين طور شده باشد، چون علاوه بر اين كه سينما فرهنگ ،هميشه مشتري هاي خاص خودش را داشته و البته جزو معدود سينماهاي شمال شهر بوده، سه تا فيلم خوب هم توي برنامه اش دارد. رقص در غبار (اصغر فرهادي)، شب هاي روشن (فرزاد موتمن) و در سانس آخر شب هم دار و دسته هاي نيويوركي (مارتين اسكورسيزي). سالن شماره ۲ هم قرار است تا هفته ديگر آماده شود.
امروز در سالن كوچك حوزه هنري (تقاطع حافظ و سميه) فيلم «نشانه ها» به نمايش در مي آيد. اين فيلم را «ام نايت شيامالان» فيلمساز هندي تبار آمريكايي ساخته و اين سومين فيلم اوست. بهترين و مهم ترين فيلم شيامالان تا به حال «حس ششم» است. «نشانه ها» هم مانند دو فيلم قبلي او فضايي، ماورايي و عجيب و غريب دارند. مل گيبسون و جواكيم فونيكس در فيلم بازي كرده اند. اما در تالار ناصر خسرو جهاد دانشگاهي دانشگاه تهران امروز مي توانيد باز هم سه تا فيلم ببينيد. ساعت ۲۴، فرشتگان آلوده صورت (مايكل كورتيز ۱۹۳۸)، ساعت ۱۶، شرق بهشت (الياكازان ۱۹۵۴) و ساعت ۱۸، غول (جورج استيونس ۱۹۶۶). دو فيلم اول، دوبله شده نمايش داده مي شوند اما سومي به زبان انگليسي است.
كتاب 
«راز اشك هاي كريستالي» نام مجموعه دوازده داستان كوتاه از «حسن اصغري» است كه نشر ميركسري آن را چاپ كرده و به زودي به بازار مي آيد. رمان «سال ها» كه از آثار «ويرجينيا وولف» است با ترجمه فرهاد بدري زاده توي همين هفته به بازار آمده. اين رمان را انتشارات نگاه چاپ كرده و بعد از موجي كه فيلم «ساعات» به راه انداخت و بخش هايي از زندگي وولف را به تصوير كشيد، بعيد نيست اين كتاب فروش خوبي بكند. اما به جز اين خانم نويسنده معروف انگليسي، از يك خانم نويسنده معروف فرانسوي هم اين هفته يك كتاب منتشر مي شود: «ماندارن ها» اثر سيمون دوبوار. اين رمان را پرويز مشهدي ترجمه كرده و نشر دنياي نو آن را در دو جلد به چاپ رسانده است. اصل رمان در سال ۱۹۵۴ منتشر شده و جايزه گنكور آن سال را گرفته.
فرهنگسرا
هفتمين جشنواره بين المللي نمايش عروسكي دانشجويي از امروز شروع مي شود و تا ۲۳ آذر هم ادامه پيدا مي كند. معني اش اين است كه گروه هاي نمايش عروسكي از دانشگاه هاي مختلف دنيا براي اجرا و شركت در جشنواره به تهران مي آيند. امروز ساعت ۱۷ تا۱۹ سري به خانه هنرمندان بزنيد تا جواب سوال تان را بگيريد. يك برنامه  ديگري هم اينجا بر قرار است، آشنايي با موسيقي جهان از كلاسيك تا مدرن. اين برنامه ساعت ۱۸ شروع مي شود و تا ساعت ۳۰/۲۰ ادامه دارد.
براي آنهايي كه دغدغه هاي جدي دارند و براي فلسفه و مباحث نظري احترام خاصي قائلند امروز يك پيشنهاد داريم. سري به خانه حكمت و فلسفه (خيابان انقلاب، خيابان برادران مظفر شمالي، بن بست مهربان، شماره ۴۶) بزنيد و در دو جلسه به انتخاب خودتان شركت كنيد. دوشنبه ها اين جا از ساعت ۱۴ تا۱۶ درباره «فلسفه تطبيقي» و «كلام جديد و نقد و بررسي مسائل فلسفه دين» جلسات بحث برپاست.
آخرين پيشنهاد هم اين كه اگر ميانه تان با شعر و نقد شعر خوب است يك سر برويد «پاتوق فرهنگي.» امروز كانون ادبي نيما ساعت ۳۰/۱۷ جلسه ماهانه اش را برگزار مي كند. پاتوق فرهنگي در طبقه سوم سينما ايران قرار دارد، توي خيابان شريعتي.
تلويزيون 
اول اين كه سريال پهلوانان نمي ميرند ( كار حسن فتحي) از امروز دوباره پخش مي شود، شبكه دو، ساعت ۱۳. آنهايي هم كه فيلم «بودن يا نبودن» و بعدش صحبت هاي كيانوش عياري و كيومرث پوراحمد را از دست داده اند، تكرار برنامه سينما يك را مي توانند ساعت ۱۵ تماشا كنند. شبكه تهران سريالي هاي جديدش را شروع كرده. امشب ساعت ۱۹ مي توانيد «ديروز، امروز» را تماشا كنيد. بازرس وركس (شبكه سه ساعت ۱/۲۰) مجموعه روشن تر از خاموشي (شبكه ۱، ساعت ۲۳)و سريال وسترن سواران كوچك( شبكه ۵، ساعت ۲۳) به علاوه ، عادل فردوسي پور و برنامه نود جزو انتخاب هاي ديگر امشب براي تماشا هستند. خوش باشيد.

اپرا واپرت، آن قدر در كشور ما جا نيفتاده و هنوز خيلي ها از شنيدن صداي حجيم خوانندگان تنور خنده شان مي گيرد. ولي انگار قرار است آشنايي ما با اين سبك هاي موسيقايي بيشتر شود.
در روزهاي نوزدهم و بيستم آذرماه، چهار سوليست بزرگ جهان از اپراي مسكو به تالار وحدت مي آيند تا آثاري از «لوچانوپاواروتي» و «شالياپين» را باز خواني كنند.
آنها آثاري از ميان اپراها و اپرت هاي معروف تاريخ موسيقي هم اجرا خواهند كرد. آثار آهنگسازاني مثل موتسارت، پوچيني، وردي و چايكفسكي.

خبرگزاري مهر گزارش داده كه حسين مختاري كارگردان ادعا كرده طرح جشنواره بين المللي فيلم نفت را او ارائه داده و كلي هم روي اين طرح كاركرده است. ولي حالا ديگران اين طرح را اجرا كرده اند.
اگر ادعاي اين كارگردان به اثبات برسد؛ آن وقت دادگاه جالبي خواهيم داشت كه شايد در تاريخ امور قضايي دنيا بي سابقه باشد.

مردم ما كم كتاب مي خوانند. دلايل اين قضيه آنقدر پيچيده و پرشمار است كه با برگزاري هفته كتاب حل نخواهد شد ولي بالاخره با برگزاري اين قبيل برنامه ها، حداقل مي شود كمي از مشكل پخش كتاب را كم كرد و باعث شد كه كتاب ها بيشتر و بيشتر به ميان مردم بروند.
از ۱۵ تا۲۲ آذرماه در فرهنگسراي خانواده، ۷۰۰ عنوان كتاب در زمينه موضوعات اجتماعي، هنري، فرهنگي، تاريخي و به ويژه خانواده، عرضه مي شود، لابد تخفيفي، چيزي هم دارد. پس اگر گذارتان به نارمك، ميدان هلا ل احمر و خيابان گلستان افتاد، سرزدن به اين فرهنگسرا را فراموش نكنيد.

سينماي هند به پيش مي تازد.
پس از آن كه چند لژيونر صنعت سينماي هند از جمله شكارتاپور توانستند در سطح بين المللي فيلم بسازند و حضورشان را به دنياي انگليسي زبان اعلام كنند وهمچنين يكي دو فيلم هندي، به مراسم اسكار راه يافتند، حالا نوبت فيلم «اگرفردايي وجود داشته باشد» است كه درروز اول نمايش اش در سالن هاي سينماي آمريكا، ۲۷۰ هزار دلار فروخته است. البته قرار نيست اين رقم را با فروش فيلم هاي كمپاني هاي بزرگ هاليوودي مقايسه كنيد، فيلم هايي كه تعطيلات آخر هفته در آغاز نمايش شان، هشتاد ميليون دلار مي فروشند.
اما به هر حال حضور يك فيلم هندي در بازار آمريكا، به نوبه خودش جالب توجه است. آنهايي كه محصولات جديد سينماي هند را دنبال كرده اند، مي دانند كه در مواردي چه پيشرفت هاي عجيب و غريبي به لحاظ روايي و فني داشته و با دوران زوم هاي دوربين روي صورت آميتابچن و راج كاپور، كمي فاصله گرفته است