عكس روز
لحظه هاي تنهايي
پس از تلا شي جانكاه و عمري سراسر تكاپو، نشستن در كنج اتاقي سرد و چشم دوختن به ديوارهاي سفيد كه هر لحظه صداي گام مرگ را بانگ بر مي دارند، زجرآور است و طاقت فرسا.
بسياري از مردان و زنان فرتوتي كه در آسايشگاه ها نگه داشته مي شوند، تنها نيازمند محبت اند و در عين حال سخت كوش. كافي است تا راه گريزشان از بي مهري ايام و نسيان فرزندان را، در كار نشان شان دهي تا از جان بكوشند. به راستي نگهداري آنان - كه خود نيز از پس اين مهم برميآيند - چنان پرالم است كه به فراموشخانه ها مي سپاريم شان؟
|