اشكان نعمت پور- صداي گام جام ملت هاي اروپا آرام آرام شنيده مي شود و بر تب و تاب بازيكنان مي افزايد. حضور در مسابقاتي كه پس از جام جهاني، حساس ترين و مهم ترين رقابت هاي فوتبال در گستره ملي است مي تواند شهرت و افتخار را براي هر بازيكني به ارمغان بياورد و از اين رو همه مي كوشند تا به نوعي خود را در دل مربيان جا كنند و نام شان را در فهرست اسامي مرداني كه امسال روانه پرتغال مي شوند، بگنجانند.
در چنين گيروداري، مربيان هم دلهره هاي خاص خود را دارند. مرز شكست و پيروزي در فوتبال چون سايه اي خوفناك و گريز پا است. انتخاب بهترين نفرات، دردسر بزرگي است كه سكانداران تيم ها، بايد آن را تا كمتر از دو ماه ديگر به كناري برانند.
مشكل لذتبخش
در اختيار داشتن مهره هاي متعدد در منطقه ميانه زمين، مشكلي است كه اريكسون را به انديشه واداشته است وجود اين همه بازيكن آماده، خود مي تواند براي يك مربي دلنشين باشد اما آيا اين كه آنان به نيكي با ساير بازيكنان تيم هماهنگ خواهند شد يا مي توانند در جدال با رقيبان موفق عمل كنند يا نه، شمه اي است كه مربي سوئدي را به اضطراب انداخته.
الآن اريكسون شش بازيكن برجسته در اختيار دارد كه مي توانند ميانه ميدان انگليس را زير نگين خود درآورند. برگزينش دو تن از آنان، كه سياق بازي يكديگر را به كمال بكشند، مهم ترين مشغله او است، زيرا تيم منتخب جزيره در برخي نقاط زمين، خصوصاً كناره ها با ضعف روبه رو است و كارايي اين منطقه، مي تواند تا حدودي بر ساير كاستي ها سايه بيفكند.
نخستين گزينه براي بازي در قلب خط مياني، ديويد بكهام است. كاپيتان محبوب انگليس، تا چندي پيش به واسطه حضور مداوم در سمت راست زمين منچستر يونايتد، در تيم ملي هم در كناره ها به بازي گرفته مي شد اما با پيوستن به رئال مادريد، حالا او هافبك مياني قهرمان سابق اروپا به شمار مي رود و همين مي تواند اريكسون را براي آزمودن او در اين منطقه، برانگيزاند. ديد عالي و پاس هاي فوق العاده و مرگبار، مبارزه جويي و بازي سراسر درگيرانه- كه پيش از پيوستن به رئال نقطه ضعف او به شمار مي رفت- و سرانجام آزادي عملي كه مي تواند ثبت چند گل را در پي داشته باشد، همه در وسط زمين و نه در كناره آن بكهام را از سايرين متمايز مي كند. هافبك بيست و هشت ساله مادريدي از بيشترين بخت براي پوشيدن پيراهن ثابت انگليس در اين منطقه برخوردار است.
استيون جرارد، ديگر نامي است كه پيش روي اريكسون نقش بسته. كاپيتان ليورپول، امسال هم به سان فصل هاي پيش، به رغم نزول كيفي قرمزپوشان، پرتلألو ظاهر شده. حضور دايم پيشاروي چهار مدافع تيم و شركت در حملات، جرارد را به هافبكي كارا تبديل كرده كه بسيار خوب مي تواند خطوط سه گانه را به هم پيوند دهد. قطعاً حضور او در زمين مي تواند ضريب كيفي عملكرد هافبك هاي تيم را فزوني بخشد.
تك خال منچستر يونايتد، ديگر نام پرآوازه اي است كه بر فهرست ملي پوشان انگليسي حك شده. شايد پل اسكولز بسياري از قابليت هاي يك هافبك كلاسيك را نداشته باشد اما دوندگي بي امان و حضور به موقع اش در محوطه جريمه حريفان، وجه افتراق اسكولز با ساير هافبك هاي بريتانيايي است. پسرك مو قرمز اولدترافورد قادر است توان هجومي هر تيمي را دو چندان كند، بازيكني كه مي تواند محبوب هر مربي باشد. به هر روي افت نسبي اسكولز در اين فصل از بخت وي براي پيشي گرفتن از بكهام و جرارد كاسته است.
چند چهره جديد
اريكسون براي انتخاب مردان اصلي اش، مي تواند به چند چهره جوان هم اعتماد كند، بازيكناني كه ممكن است در طول يكي دو سال گذشته در اردوهاي تيم منتخب جزيره حاضر بوده باشند اما هيچ گاه چنين جدي قصد و قابليت پشت سرگذاردن مرزهاي نيمكت ذخيره ها و گروه يازده را نداشته اند. فرانك لمپارد برجسته ترين مرد اين دسته است. در شرايطي كه كلوديو رانيري با وجود مهره هاي گرانقيمت فراوان، از سيستم چرخشي استفاده مي كند تا به همه بخت بازي برسد، لمپارد در پنجاه و يك مسابقه از پنجاه و دو ديدار اين فصل چلسي، از ابتدا به ميدان رفته تا بابت اين اعتماد رانيري، به خود ببالد. حالا در بيست وپنج سالگي، لمپارد با سابقه درخشش در جام قهرمانان، با شوت هايي سهمگين، تكل هاي محكم، پاس هاي كوتاه دقيق و انضباط ستودني، به يكي از كاملترين هافبك هاي فوتبال اروپا تبديل شده است. صرفنظركردن از نام او بسيار دشوار است. در مقابل اوون هارگريوز و اسكات پاركر مي توانند ذخيره هاي بسيار مناسبي براي اين زمره باشند. خصوصاً هارگريوز- كه حالا در بايرن مونيخ به يك مهره كليدي تبديل شده- به هنگام عقب كشيدن تيم و پرداختن به دفاع، مي تواند يك رهبر تمام عيار براي خط مياني باشد.
به هر جهت، اريكسون فرصت چنداني براي انتخاب بازيكنان مورد نظرش ندارد و بايد هر چه زودتر، پاسخ پرسش هايش را بيابد؛ پاسخ هايي كه در پرتغال به محك گذارده خواهند شد.
