براي مردم منطقه پكين كه هر كدام از گردباد دهم مي سال ۲۰۰۳ دچار خسارت شده اند، شب حادثه گردباد، مثل جهنمي بود كه همه چيز را از آنها گرفت
كليساي بيبل مقدس تقريبا با خاك يكسان شده بود. همانطور كه كارخانه معروف سيمانPekin همه ساختمان هايش را از دست داده بود. به طوري كه اگر كسي نمي دانست فكر مي كرد لااقل ۵ سال است اين كار خانه ويران شده است، آن هم در يك جنگ خانمانسوز. و اين همه دست پخت گردباد شديدي بود كه يك سال پيش در شهر مانيتوManito) )از آسمان فرود آمد و تا خود را به شهر «وود فورد» نرساند و همه چيز را ويران نكرد، نرفت كه نرفت.
با رفتن اين گردباد تعداد زيادي از خانه ها، شركت هاي تجاري، كارخانه ها و حتي آدم ها از بين رفتند ومردند و حالا خيلي از آن خانه ها و كارخانه ها دوباره بازسازي شده اند و در اين شهرها همچنان مشكلات و مسايلي پنهان باقي مانده است.
گردباد هيچ رحمي به كسي نداشت. نه به مجموعه آپارتمان هاي مورتون كه از نزديك اگر ببينيد انگار دو نيمه شده است. رحم كرده، نه به ۸۰آپارتماني كه در منطقه تازول با خاك يكسان شده اند و ساكنانشان را بي سرپناه كرده اند و آنها بايد تا بازسازي مجدد خانه هايشان آواره و سرگردان بمانند. اين حادثه كي رخ داد؟ سوال خوبيست. دهم مي سال .۲۰۰۳ خاطرتان هست؟ اين روز در تاريخ منطقه پكين شمالي هميشه به عنوان يك كابوس باقي خواهد ماند. همچنان كه براي مردم مورتون و بخش هايي از شهر كوچك تازول اين كابوس هميشگي خواهد بود.
يكي از آدم هايي كه در آن ماجرا حضور داشته است ديويد مك مالن است. مك مالن ۵۸ ساله است و قبل از ۱۰ مي سال ۲۰۰۳ هرگز تصور نمي كرد كه روزي برسد كه او گردباد را از نزديك لمس كند تا اينكه در شب حادثه به خاطر شديدترين و قدرتمندترين گردبادي كه در تمام عمر خود ديده بود به شدت زخمي و مجبور شد مدت ها در بيمارستان بستري شود.
امروزه هر بار كه او آژير هشداردهنده مربوط به گردباد را مي شنود نگران زندگي و سلامتي اش مي شود و از شدت ترس تا مرز مردن هم مي رود. شايد او حق داشته باشد كه از تكرار چنين حادثه اي به وحشت بيفتد. به هر حال براي كسي كه گردبادي با سرعت ۲۰۰ كيلومتر در ساعت و وسعت يك چهارم مايل را تجربه كرده است، اين ترس طبيعي به نظر مي رسد. به خصوص اينكه او در اثر اين توفان از اتاق پذيرايي و از پشت ميز ناهارخوري به جلوي در آشپزخانه منزلش پرتاب شده است.
البته آقاي مك مالن خيلي خوش شانس بوده كه در جريان اين گردباد و برخورد با اشياي خانه اش فقط ۳عمل جراحي را به خاطر شكستگي هاي استخوان هايش به اندازه يك توپ تنيس - در سال گذشته تحمل كرده و پشت سر گذاشته است. او همچنين خوب به ياد مي آورد كه چطور در اثر اين گردباد ريه همسرش كيثي سولوان سوراخ شد و او هنوز از اين مساله در رنج و عذاب است.
مك مالن معتقد است كه آنها در مسير گردباد زندگي مي كنند و پكين شمالي در ميدان آن قرار دارد. او مي گويد «اين مثل زندگي كردن در يك منطقه ايست كه دايما در گستره اي از تخريب قراردارد و شما هر آن منتظر تخريب هستيد و نمي دانيد كي اين اتفاق قرار است رخ بدهد و مساله اصلي براي شما چگونگي گرفتار شدن در گردباد نيست، بلكه مساله اصلي اين است كه كي قرار است شما دچار چنين حادثه اي شويد.
براي مردم اين منطقه كه هر كدام از گردباد دهم مي سال ۲۰۰۳ دچار خسارت شدند، شب حادثه گردباد، مثل جهنمي بود كه همه چيز آنها را ازشان گرفت و آنها كه زنده مانده اند بايد شاكر خداوند باشند كه هنوز زنده اند و مي توانند ادامه حيات بدهند.
«ما حالا به زندگي با گردباد عادت كرده ايم و از اين بابت احساس تاسف نمي كنيم.» اين حرف را كلانتر ريچارد هيوز مي گويد. «قلب ها و دعاهاي ما همواره به ياد قربانيان آن فاجعه است.»
يك سال بعد
حالا بعد از گذشت يك سال صداي بازسازي منطقه پكين شمالي شنيده مي شود. ولي اين سر و صداها كمتر از شش ماه پيش هستند و اگر آن موقع به اينجا مي آمديد سر و صداي گوشخراش ناشي از رفت و آمد كاميون ها و لودرها به حدي بود كه تمام منطقه را پر كرده است.
منطقه پكين شمالي (با جمعيتي بالغ بر هزار و ۱۶۲ نفر) خسارات خيلي شديدي از توفان سال گذشته ديده است. ميزان خسارات وارده به اين منطقه مورد توجه تمام رسانه هاي ايالتي و ملي قرار گرفته است. خسارات وارده پس از عبور گردباد از اين منطقه بيش از ۵/۵ميليون دلار برآورد شده است.
در ظرف كمتر از يك سال تمام منطقه بازسازي شده است و تقريبا روزهاي پاياني ساخت و سازها نزديك است .«بتي موريس» مدير پروژه بازسازي منطقه پكين شمالي مي گويد «براي ما يك سال گذشته، سال سخت و پركاري بود. با اين حال از اين كه كار رو به پايان است خيلي خوشحاليم. در تمام اين مدت مردم منطقه خيلي با ما همكاري داشتند و ما از اينكه با چنين مردم فهميده اي سر و كار داشتيم خيلي خوشحاليم.