انجام هر كاري مستلزم سنجيدن مسائل اقتصادي مرتبط به آن است و بعيد به نظر مي رسد موردي باشد كه ما توجهي به مسائل اقتصادي و توجيه اقتصادي آن نداشته باشيم. اما مواردي هستند كه بي شك در موردشان نمي توان به صرفه هاي اقتصادي اهميتي داد و سلامتي افراد يكي از اين موارد است. آنجا كه پاي سلا مت، زندگي يا مرگ در ميان باشد افراد كمتر به توصيه و صرفه اقتصادي فكر مي كنند. وقتي هزينه هاي درماني سر به جايي مي كشند كه حتي فكرش را هم نمي شد كرد چه چاره اي باقي مي ماند؟
مثلا ً يكي از اين هزينه ها، هزينه پيوند قلب است.
عمل پيوند قلب در كشور ما بين ده تا پانزده ميليون تومان هزينه دارد و هزينه عمل پيوند قلب در خارج از كشور براي بيماراني كه از ايران اعزام مي شوند بدون ساير هزينه هاي جانبي ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار دلار برآورد مي شود و معمولا ً بيمارستان ها هم توان پرداخت هزينه هاي پيوند را ندارند و متأسفانه بيمه ها نيز در ايران هزينه عمل پيوند قلب را برخلا ف بسياري از كشورهاي دنيا تقبل نمي كنند.
علا وه بر همه اينها هنوز هيچ ارگاني به طور مشخص مسؤوليت تأمين هزينه بيماران پيوند قلب را برعهده نگرفته و هزينه عمل پيوند به طور مقطعي از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي تأمين مي شود. بنابراين كمبود بودجه هاي حمايتي باعث شده تعداد پيوندهاي قلب بخصوص طي ماه هاي اخير كاهش داشته باشد.
در حال حاضر پيوندهاي عمل قلب باوجود اين كه اهداكننده قلب كم نداريم صرفاً به دليل هزينه هاي آن بسيار كم تر از نياز واقعي بيماران است.
در اين شرايط با يك حساب سرانگشتي ساده هم مي توان به اين نتيجه رسيد كه هميشه پيشگيري (حتي اگر در برخي موارد چندان هم مؤثر نباشد) بهتر از درمان است و گاهي بد نيست براي برخي مسائل در راستاي پيشگيري از ابتلا  به بيماري ها، كمي هزينه كنيم.