علي شاكري
ليگ جهاني پانزدهم واليبال با به پايان بردن شش هفته بازي هاي دور مقدماتي خود وارد مرحله نهايي شد. بعد از انجام ۱۰۸ بازي چهار تيم صربستان مونته نگرو، برزيل، بلغارستان و ايتاليا پا در مرحله اصلي اين بازي ها گذاشتند. مرحله نهايي اين مسابقات از روز جمعه ۲۶ تير ماه در شهر تاريخي رم آغاز شد تا پس از سه روز رقابت چهره قهرمان دوره پانزدهم مشخص شود.
اين پنجمين ميزباني ايتاليا طي ۱۵ دوره از ليگ جهاني است و قبل از شهر رم، شهرهاي ميلان سه بار و جنوا يك بار پذيراي تيم هاي برتر مرحله نهايي بودند. ايتاليا ركورددار قهرماني در ليگ جهاني با ۸ مقام اولي در اين دوره نيز اميدوار است تا شايد بتواند با استفاده از امتيازات ميزباني و تماشاگر پس از وقفه اي سه ساله در صدر تيم هاي برتر جهان بايستد.
كاهش تيم ها
دور مقدماتي ليگ پانزدهم باز هم دچار تغييراتي شد. فدراسيون بين المللي واليبال FIVB كه هر سال در انديشه افزايش تيم هاي شركت كننده بود، اين بار تصميم به كاهش تيم هاي حاضر در ليگ گرفت و سهميه تيم هاي شركت كننده را به ۱۲ تيم كاهش داد. با وجود اين همچنان ميدانداري با اروپايي ها بود كه هشت سهم از دوازده سهم را به خود اختصاص دادند. ايتاليا، يونان، اسپانيا، پرتغال، فرانسه، بلغارستان، لهستان و صربستان مونته نگرو نمايندگان قاره سبز اروپا در ليگ پانزدهم بودند. قاره پهناور آسيا كه در دوره چهاردهم فقط در تيم ژاپن خلاصه شده بود اين بار با وجود كاهش سهميه چين را وارد صحنه كرد. كوبا و برزيل نمايندگان آمريكاي جنوبي و شمالي در بازي ها بودند و از ونزوئلا و آرژانتين و ايالات متحده هم خبري نبود.
برزيل بدون شكست در دور مقدماتي
در گروه بندي ليگ پانزدهم برزيل، يونان، اسپانيا و پرتغال در گروه يك قرار گرفتند. در اين گروه برزيل قهرمان سه دوره و نايب قهرمان دوره پيش با حفظ استخوان بندي سال قبل با كسب قاطع ترين پيروزي ها درصدر ايستاد و تنها تيم بدون شكست دور مقدماتي بود. هنريكو راندو، سرجيوسانتوز، دانتي آمارال، رودريگوئرز، آندره هلر، جيوواني جاويو، آندره ناسيمنتو، گيلبرتو فيلهو در كنار بازيساز چيره دستي چون گارسيا عصاي دست «رزنده» بودند. برزيل در هيچ كدام از بازي ها، دور مقدماتي خود به مخاطره نيفتاد و در مجموع ۱۲ بازي (۶) گيم را از دست داد. آمارال، گارسيا، سانتوز و رودريگوئرز چهره هاي درخشان برزيل در آستانه بازي هاي المپيك بودند. در اين گروه، پس از برزيل ،يونان به عنوان ميزبان المپيك نسبت به ديگر دو تيم اروپايي (پرتغال و اسپانيا) جهشي خيره كننده تر داشت. جيكوردس وكورينتاس ستاره هاي بزرگ يوناني در دور ه هاي مقدماتي بودند. افول اسپانيا بحث انگيز بود.
بلغار ها بالاتر از فرانسه
كمتر كسي در گروه دوم پيش بيني مي كرد كه بلغارها بتوانند جاي فرانسوي هاي صعود كرده به المپيك را بگيرند. البته بلغارها چند سالي است كه با ستارگان جوان خود نويد روزهاي درخشان دهه هفتاد را مي دهند. ايوانف يك بازيساز بدون نقص بود. پاسوري كه با طراحي تاكتيك هاي مختلف بهترين توپها را زير دستان پرقدرت ستارگاني چون نيكولوف و كازيسكي قرار مي داد تا در سايه دفاع هاي بلند و بدون روزنه «تسوآمانوف» و «ايوانف» بلغارها باز هم درخشان ظاهر شوند. از سرويس هاي كوبنده نيكولوف پرامتيازترين بازيكن دور مقدماتي هم نمي توان بي تفاوت گذشت.بلغارها در شرايطي گوي سبقت را از فرانسه ربودند كه پس از تساوي امتيازات مزد تفاضل «ست» بهتر را گرفتند و به دروازه رم رسيدند.
«برانكو گاوريلوف» سرمربي تيم ملي بلغارستان پس از صعود تيمش وعده درخشش بيشتر را در مرحله نهايي داده است.
خروس هاي فرانسوي مغموم از عدم صعود به مرحله نهايي روانه اردوي آمادگي بازي هاي المپيك شدند. فرانسوي ها كه با بركناري بليس روي به يك مربي ايتاليايي آوردند بد شانس بودند كه حتي با وجود برتري بر لهستان طي دو بازي در ورشو جنگ «ست» شماري را به بلغارها باختند. فرانسه و بلغارستان هر كدام سه باخت در كارنامه خود داشتند. در اين گروه لهستان آن تيم قدرتمند سال گذشته نبود. عجيب آن كه بازيكنان مطرح لهستاني زاگومني، گولاس، گابريچ و گروزسكا نتوانستند همانند سال پيش براي كشورشان نقش آفريني كنند. ژاپن در اين گروه پس از ناكامي در بازي هاي مقدماتي المپيك آتن زنگ تفريح حريفان بود. شايد در هيچ دوره اي از ليگ جهاني مردان سرزمين آفتاب تابان اين چنين ذليل و خوار ظاهر نشده بودند. تغييرات در اركان اصلي تيم و كناره گيري «تاناكا» نيز ژاپن را بدل به تيمي كاملاً بحران زده كرده بود.
«تاكاهيرو ياماموتو» به دليل مصدوميت غايب بزرگ ژاپني ها در اين دوره بود. «ساكاي» تنها بازيكن ژاپني بود كه در جمع برترين هاي دور مقدماتي در رده سوم بهترين دريافت كننده قرار گرفت.
ايتاليا و صربستان در گروه مرگ
بدون اغراق سخت ترين گروه دور مقدماتي گروه سوم بود. جايي كه صربستان مونته نگرو قهرمان المپيك و تيم سوم دوره قبل در كنار ايتاليا پر افتخار ترين تيم ليگ جهاني جاي گرفت. ايتاليا در شرايطي به مرحله نهايي رسيد كه جنگ صدرنشيني را به صربستان باخت.
پنج باخت در كارنامه ايتاليا باعث شد تا كارشناسان در موفقيت اين تيم در دور نهايي دچار شك و ترديد شوند.«مونتالي» در نبردهاي رم كار سختي با شاگردانش در مقابل حريفان قدرتمند پيش رو دارد. در تيم ايتاليا «ورميگلو» همچنان سكاندار بازيسازي است. الساندروفي، ماسترنجلو، ساتورتي وكميك در زمره نفرات اصلي تيم به حساب مي آيند. غروب «آندرياجياني» باعث چسبيدنش به روي نيمكت شده است. ايتاليا در آخرين بازي مقدماتي خود به بدترين شكل ممكنه به صربستان باخت.
صربستان مونته نگرو را يكي از بخت داران قهرماني ليگ پانزدهم مي دانند؛ تيمي كه همچنان به ستارگان با تجربه اش چون برادران گربيك، ميلكوويچ، دولامستر، گوران و يجوويج مي نازد. صربستان چندان شكست ناپذير هم نيست، دليلش دو باختي است كه در دور مقدماتي پذيرفته. «تراويكا» سرمربي صربستان اعتقاد دارد قهرماني در ليگ پانزدهم بين اين تيم و برزيل خواهد بود.
در همين گروه كوبا و چين با فاصله اي ناچيز در مكانهاي سوم و چهارم قرار گرفتند. كوبا كه سابقه يك قهرماني در دوره دهم اين بازي ها را دارد و در اكثر مراحل نهايي بازي ها هم حاضر بود، چند دوره اي است كه آفت خورده است.كوبا با وجود ناكامي در اين دوره چند پديده بزرگ به واليبال جهان مطرح كرد.
سيس نروس يك بازيكن كامل بود كه از نظر تكنيكي جايگاه ويژه اي در نزد بهترين هاي دور مقدماتي داشت. «دائو ونيتو» هم ضربات مرگبارش در سرويس همه تيم ها را آزار داد. كوبا به تدريج در حال پشت سرگذاشتن دوران فترت است. تيم واقعي كوبا را بايد در سالهاي آينده ديد.
چين هم بعد از آن كه در بازي هاي انتخابي المپيك در رقابتي نزديك از صعود بازماند، دست به خانه تكاني واقعي زد و با شكل و شمايل يك تيم جوان نتايج خوبي هم گرفت. در دور مقدماتي چيني ها يك بازي ساز چيره دست به نام «هي» را به جهان واليبال معرفي كردند كه با پنجه هاي ظريف خود همه را مسحور هنرنمايي خود ساخت.
چين اگر چه در ليگ جهاني در گروه سوم در انتهاي جدول جاخوش كرد، اما به كار چند بازيكن جوانش همچون «هي» و چوي و چن ايمان آورد. ستارگاني كه مي توانند همچنان اين تيم را حداقل در قاره آسيا مطرح نگاه دارند.
كوبا و برزيل ركورددار تماشاگر
طي ۱۰۸ بازي دور مقدماتي بيشترين استقبال از بازيها در دو كشور كوبا و برزيل بود. اين دو تيم همه گاه در بازي هاي خانگي از حمايت نزديك به ۱۱ الي ۱۲ هزار تماشاگر برخوردار بودند. بعد از اين دو كشور بايد از تيم هاي چين، ژاپن، ايتاليا و صربستان ياد كرد. كمترين تماشاگر هم از آن پرتغال و اسپانيا بود.