عليرضا كيواني نژاد
مثل همه ميادين ميوه و تره بار. شايد آدرسش كمي فرق مي كند. پايين تر از ميدان بهمن. از همان جايي كه مي خواهيد برويد فرهنگسراي بهمن. اگر قطعه اي از ماشينتان دچار اشكال شده، سري هم به گردنه تنباكويي بزنيد. اينجا اما قرار است ترمينال گوشت احداث شود. وارد ميدان كه مي شويد انگار به كلكسيون غرفه ها پا گذاشتيد. با همان شلوغي معمول و شايد هم بيشتر. به اواسط ميدان تره بار كه مي رسيد چند غرفه كنار هم مشغول عرضه گوشت سفيد هستند. بخوانيد مرغ. اين غرفه ها تا چند روز ديگر به زنجيره ترمينال گوشت پيوسته و جزيي از اين كل مي شوند. بوي مرغ از دور به دماغتان مي خورد.
فروشنده ها مدام درتلاشند به هر طريقي كه شده از فاسدشدن مرغ ها جلوگيري كنند. خودشان هم نمي دانند كه جريان راه اندازي ترمينال گوشت چيست؟ يكي از فروشنده ها مرغي را از رانش گرفته و با لهجه اي خاص اصرار دارد به مراجعه كننده اش كه ظاهرا خانم سخت گيري است، بگويد مرغ خشك است. بعد هم درباره اين كه قرار است در اين ميدان ترمينال گوشت راه اندازي شود مي گويد: «ما كه چيزي نشنيديم. فقط چند روز پيش يك نفر مي گفت از اين به بعد قرار شده به تميزي مغازه ها بيشتر اهميت بدهند. شايد همان چيزي كه شما مي گوييد باشد.» بيشتر از اين نمي توانيد آنجا بايستيد چون بوي غرفه مرغ فروشي آزارتان مي دهد.
غرفه كناردستي نيز مرغ را با همان قيمت مي فروشد. روي سكوهايي فلزي مگس ها امان فروشنده را بريده اند. نمي داند براي رهايي از دست آنها چه كار كند. كلافه است.
- نمي دانم ترمينال گوشت چيست؟ فقط يك كاري بكنيد كه مرغ رسيده به اينجا درست و حسابي باشد. هر روز مردم ازما ايراد مي گيرندكه مرغ هايتان آب زده اند!
اما تا چند وقت ديگر قرار است نظارت بيشتري بر توزيع گوشت اعمال شود. اما نه توسط وزارت بهداشت كه زيرنظر شهرداري و سازمان سردخانه ها و كشتارگاه هاي شهرداري تهران.
- راه اندازي ترمينال گوشت.
«اين تمهيد جديد شهرداري تهران است. راهكاري براي نظارت بيشتر بر بهداشت و توزيع گوشت قرمز در كنار خدمات رساني سريعتر و بهتر. اين پايانه ها ممكن است روي قيمت گوشت هم تاثير بگذارد. اينها بخشي از صحبت هاي عليرضا عباسي، معاونت سازمان سردخانه و كشتارگاه هاي شهرداري تهران درباره ترمينال گوشت است. او در ادامه مي  گويد: از مطرح شدن اين پروژه در شهرداري تهران مدت ها مي گذرد. اگر مي بينيد هنوز اين كار به شكلي رسمي و فراگير انجام نشده دلايلي دارد كه به آنها اشاره مي كنم. بحث راه اندازي ترمينال گوشت از جهات گوناگون براي شهرداري تهران حايز اهميت است. مثلا مردم راحت تر مي توانند به اين ماده غذايي، با درنظر گرفتن موازين بهداشتي، دسترسي داشته باشند. نه اينكه الان روي گوشت هاي موجود در بازار نظارتي وجود ندارد كه مقصودمان اين است با تمركز فروش در يك يا چند نقطه، شهرداري نيز مي تواند به نوبه خود روي بهداشت اين كالا نظارت كند. بنابراين ۴ نقطه براي اين كار درنظر گرفته شد. شمال، جنوب، غرب و شرق تهران. در حال حاضر نيز ترمينال جنوبي تهران كارش را شروع كرده - پايين تر از ميدان بهمن - اما در اين ترمينال فعلا گوشت سفيد - مرغ - توزيع مي شود.»
عباسي، در صحبت هايش اشاره كرد كه ۴ نقطه براي اين كار درنظر گرفته شده و دقيقا يكي از مشكلات راه اندازي تمام و كمال اين پروژه از همين جاست، دو قطعه زمين واقع در شرق و غرب دراختيار سازمان هاي ديگر است و شهرداري بايد با دولت و سازمان هايي كه اين اراضي را دراختيار دارند، وارد مذاكره شده و كاري مشاركتي را با آنها شروع كند. بنابراين شايد اين روند طول بكشد، اما يقين بدانيد شهرداري تهران، اين پروژه را عملي مي كند.
اين هم سندي است بر اين مدعي:
- اگر نتوايم از اين دو نقطه به هر نحوي استفاده كنيم، نقاطي را در نظر گرفتيم كه جايگزين آنها كنيم و فقط چند روزي اين نقل و انتقال طول مي كشد.
اين جملات را نيز عباسي مي گويد تا تاكيدي باشد بر راه اندازي هر چه سريعتر اين ترمينال ها. ترمينال ها قرار است به توزيع گوشت سفيد - مرغ و ماهي - هم بپردازند كه اتفاقا در فاز اول هدف دست اندركاران اين پروژه  توزيع مرغ و ماهي است. چرا كه مشكلاتي در راه عرضه گوشت قرمز وجود دارد كه البته به مرور زمان مرتفع مي شوند. مثلا ما هنوز كشتارگاه هاي صنعتي استانداردي براي كشتار دام نداريم يا اگر داريم اين كشتارگاه ها با استانداردهاي مد نظر شهرداري و وزارت بهداشت تفاوت دارند. ضمنا تعداد اين كشتارگاه ها با نياز اجتماعي مردم تهران همخواني ندارد. يعني آنها نمي توانند در روز، نياز پروتئيني شهروندان تهراني را تامين كنند.
عباسي درباره تامين نيازهاي پروتئيني تهراني ها از گوشت سفيد مي گويد:« ترمينال ميدان بهمن، هم اكنون به توزيع مرغ مبادرت مي كند. در صدديم تا دراين ميدان و ميادين مشابه آن ، ماهي هم توزيع كنيم. نياز روزانه تهراني ها به مرغ حدودا ۶۰۰ تن است. حال آنكه اين ترمينال تنها ۲۰۰ تن در روز مرغ به مردم مي فروشد. ما بايد با راه اندازي ترمينال هاي ديگر، دو سوم مابقي را نيز تامين كنيم. اما نكته اي كه بايد به آن اشاره كنم درباب قيمت هاست. شهرداري تهران نمي تواند روي قيمت ها نظارت مستقيم داشته باشد. چون اين كار در حيطه وظايف دولت است بنابراين اگر بگوييم در اين ميادين گوشت، مرغ يا ماهي با قيمتي بسيار پايين تر عرضه مي شود، اشتباه كرده ايم اما در تلاش هستيم كه قيمت گوشت عرضه شده در ترمينال، با گوشتي كه در مغازه عرضه مي شود متفاوت باشد.
طرح دوم
شايد ايجاب مي كرد كه براي طرح دوم شهرداري هم گزارشي جداگانه بنويسيم. اما اين طرح نيز به نوعي از دل طرح قبلي بيرون آمده و به خودي خود، كار يا طرحي جداگانه نيست. جريان از اين قرار است كه ديگر نيازي نيست مثلا در روز عيد قربان براي پيدا كردن گوسفند يا گاو جهت قرباني كردن به اين خيابان و آن خيابان سرك بكشيد. بعد هم اگر گوسفندي را پيدا كرديد، سر قيمت با صاحبش چانه بزنيد و دست آخر گوسفند ۳۰ كيلويي را به جاي گوسفند ۴۰ كيلويي به شما بيندازند.
شهرداري تهران براي جلوگيري از بروز چنين مشكلاتي در نظر دارد ۶ نقطه از تهران را به اين امر اختصاص دهد. البته اين ۶ نقطه تنها مراحل كارشناسي را طي كرده و قرار است در صورت تصويب، توزيع دام زنده در اين نقاط انجام شود. عباسي در اين باره نيز مي گويد:« اين طرح از مدت ها قبل مطرح شده بود منتهي بايد جوانب امر را سنجيد و بعد عملي شدن يا نشدن آن را مورد بررسي قرار داد. اين ۶ نقطه در حال حاضر تنها براي كارشناسان شهرداري محرزند اما بايد به تاييد ساير دستگاه هاي ذيربط نيز برسند. ما در اين مكان ها در نظر داريم گاو و گوسفند را به صورت زنده و با نظارت ماموران بهداشت در اعياد مذهبي به مردم عرضه كنيم. در صورتي كه مشكلي از اين بابت پيش نيايد عرضه دام زنده از شكل فعلي در حاشيه خيابان ها خارج شده و به اين نقاط منتقل مي شود.
يك بار ديگر اين مطالب را مرور كنيد؛ از اول تا آخر. احداث ترمينال گوشت، مكان يابي، جلب رضايت ارگان هاي ذيربط، طي كردن مراحل اداري  و... اميدواريم زياد طول نكشد.
راه اندازي ميادين ميوه و تره بار در سال هايي نه چندان دور هم با اين مشكلات مواجه بود و بعضا افرادي حتي زيربيرق مخالفت با اين طرح، شعار مي دادند اما وقتي اين ميادين افتتاح شدند همگان ديدند كه كمكي موثر به قشر آسيب پذير جامعه صورت گرفت.
حالا هم بايد منتظر متولد شدن ترمينال گوشت باشيم و ببينيم اولاد خلفي مي شود يا نه. همين.

ماني راد
فرهنگ هر كشور گستره اي است براي شناخت يك ملت. بي  ترديدهر كشور، خرده فرهنگ  هاي متفاوت دارد. عناصر فرهنگي هر ملت در قالب هاي گوناگون، مشخصه هاي تازه اي پيش رو مي  گذارد براي شناخت بيشتر آن كشور. تمدن هاي مختلف در طول تاريخ، زواياي پيدا و پنهان بسياري را از فرهنگ ها پيش رو مي  گذارند. برخي از جامعه شناسان، نمود باطني هر ملت را فرهنگ مي  دانند و نمود ظاهري آن را تمدن مي  نامند. اقوام مختلف آداب و رسوم و سنن گوناگوني دارند كه فرهنگ آن ملت را تشكيل مي  دهد. در كنار آن، دستاوردهاي هر ملت در طول تاريخ ويژگي هاي تمدني آن را مي  سازد. در واقع تمدن به دستاوردهاي مادي هر ملت توجه دارد. از بدو تاريخ همواره تمدن هاي بسياري كشف و شناخته شد؛ تمدن هايي كه با هزاران سال تجربه شكل گرفته اند و در بستر تاريخ پرورش يافته اند. شايد هر ملتي به اشيا و آثار به جا مانده از نياكانش به ديده تفاخر مي  نگرد. چرا كه اين آثار تنها جلوه گاه دستاوردهاي تمدني پدرانشان باشد. انبوهي از وسايل به دست آمده از تمدن ها شيوه هاي زندگي نياكان مان را بازگو مي  كنند و به ذائقه هنري و فرهنگي شان مي  پردازند. اگرچه ممكن است اين آثار سبقه چنداني نداشته باشند، اما همواره نمود بارزي از تفكر و شيوه زندگي پيشينيان اند.
چندي پيش سازمان ميراث و گردشگري با اعلام خبري، ديدگان نگران كويتي ها را به سوي خود جلب كرد.«۳۹۹ قلم از آثار ارزشمند كشور كويت در مرزهاي ايران كشف و شناسايي شد.» اين خبر مي  توانست اتفاق مثبتي باشد از پاسداشت فرهنگي كشورمان و احترام آن به ساير كشورها، حتي اگر اين آثار باستاني قدمتي ۵۵ ساله داشته باشد. اما درست در همين زمان، در بسياري از موزه هاي كوچك و بزرگ اروپا يا حتي در مجموعه هاي كوچك كلكسيونرهاي اروپايي، آثاري منحصر به فرد از تمدن ايراني نگهداري مي  شود و هيچ كس را ياراي بازپس گيري آن نيست. تمدن پيشينيان مان باعث تفاخر اروپاييان شده و آنچه كه در موزه هاي ماست شايد طرحي كوچك از بوم رنگي بزرگ باشد. اگرچه چند سال پيش در اقدامي ارزنده شاهنامه «بايسنقري» با چند تابلوي گرانقيمت از نقاشان اروپايي معاوضه شد و اين اثر گرانبها و ارزشمند پس از مدت ها به خاك ايران بازگشت- هر چند ناقص و نه چندان كامل- اما هنوز تصميمي جدي درباره آثار ارزشمند ديگر اتخاذ نشده است. درست است كه اين آثار جزو تمدن بي  بديل ايراني است و درست است كه سال ها چشمان كمتر ايراني به اين آثار روشن شده، اما با كمي تسامح بايد بپذيريم كه شايد براي ما هم چندان بد نيست كه اين آثار را در موزه لوور يا موزه آرميتاژ ببينيم يا بدانيم. در هر حال، آثار تاريخي و تمدني هر كشور گوياي ناگفته هاي بسياري است. اي كاش كشورهاي اروپايي كه خود بنيانگذار كنوانسيون پاريس ۱۹۷۰ بودند، به انبوهي از آثار ايراني كه هر سال از كشورمان به يغما مي  رود پايبند باشند. ما هم به سازمان ميراث و گردشگري آفرين مي  گوييم، شايد به خاطر ارزش و اهميتي كه به پاسداري از فرهنگ كشورهاي ديگر مي  دهد.مطلب را در صفحه ۱۶ بخوانيد.