پشت پرده قيمت متفاوت مانتوها در مناطق مختلف تهران
فكر جيبتان هستيد يا فكر كلا ستان؟
ميدان ونك تهران مانتويي با عنوان مجلسي پشت ويترين خودنمايي مي كند. جنس مانتو كرپ گاواردين است و مدلش معروف به خفاشي همراه با تزئيناتي از نوع صنايع دستي. قيمت نصب شده روي اين لباس حدود ۵۵ هزار تومان است. همين جنس و فرم در ميدان هفت تير ۴۰ هزار تومان فروخته مي شود و در خيابان جمهوري حول وحوش ۳۲ تا ۳۶ هزار تومان
ايمان مهدي زاده
به راستي بورس مانتو كجاست؟ ميدان هفت تير، خيابان جمهوري يا ميدان ونك. البته جاهاي مختلفي مغازه ها كنار هم صف كشيده اند و داخل هر كدام مانتوهاي زيادي پشت سر هم، آنها از لباس آويز - چوب رختي قديم - آويزان شده و منتظر خريدن و پوشيدن خانم ها هستند.
مانتو شايد تنها لباس ايراني باشد كه هنوز كشورهاي رقيب نتوانسته اند سايه هولناك سيطره شان را روي توليد آن بيندازند. لباسي ايراني كه خودمان اختراع كرديم و خودمان مي پوشيم. الگوهاي اوليه مانتو از چيزي به نام روپوش برگرفته شد. ابتدا نه مدل هاي زيادي در بازار ريخته بود، نه رنگ هاي مختلفي بورس راه انداخته بودند.
بالاخره خياط هاي ايراني كه ابتكار طراحي در هنرشان محفوظ مانده بود، دست به كار شدند و الگوهاي جور واجور بريدند. پس از مدتي از توليد انبوه مانتوهاي خاكستري، طوسي و سرمه اي، پارچه هايي با رنگ هاي ديگر وارد بازار شد. رفته رفته تنوع در بازار مانتو حاكم و بحث كيفيت و مد سال و روز، باب شد.
امروزه مانتوها عمر و كاركردي كوتاه دارند. براي بعضي ازشهروندان مانتوها فصل به فصل از مد مي افتند و قابل استفاده نيستند. حالا شايد اين مانتو سالم و تميز مانده باشد. اشكالي ندارد يا براي كوه استفاده مي شود يا بدون طي كردن اين سير تكاملي به دستمال و دستگيره تبديل مي شود. برخي هم كه از هنر بازيافت خانگي فاصله دارند و حوصله اينجوركارها برايشان موجود نيست و مهمتر از همه ، پولشان نيزاز پارو بالا مي رود، مانتوهاي از مد افتاده را مي گذارند جلوي در منزل تا با مابقي آشغال ها به محل دفن زباله سفر كند.
پارچه هاي بازيافتي
اين بخش قضيه در دنياي امروز به رغم «هاي كلاس» بودنش، بسيار زننده و نابه جا به شمار مي آيد. پارچه در رده مواد بازيافت محسوب مي شود. اين مهم يكي از نكات بسيار قابل توجه و درخور اعتناست.
توليدات نساجي در ايران به لحاظ جنس و رنگ محدود است. براي دوخت مانتو طاقه پارچه هاي خارجي كنار پارچه هاي ايراني در كارگاه هاي توليد مي ايستد. روي ميز برش دراز مي شود و سپس دوزندگان از آن يك مانتو مد روز و ايده آل براي خانم هاي تهراني - يا شهرستان هاي بزرگ - مي دوزند و روانه فروشگاه ها مي كنند. برخي از اين فروشگاه ها بدون واسطه از توليدي كه طرف قراردادشان است تغذيه مي شوند. وقتي جنس توليد شده در مغازه يا كارگاه خاك مي خورد و بر تن كسي نمي نشيند، خيلي زود از رده خارج مي شود، چون ديگر در بازار خواهان ندارد. تنها مدل هاي اداري است كه در شهريورماه بازار را قبضه مي كنند و در اصطلاح فروشنده ها به مانتو پارچه اي راسته ساده معروف است.
جنس هاي نامرغوب
جداي از مدل هاي متنوع و رنگ هاي مد سال جنس پارچه ها نيز در فروش مانتو تاثير مي گذارد. پارچه هاي ايراني كه به پوشش زنانه تبديل مي شود، از كيفيت مطلوبي برخوردار نيست. معمولا پارچه هاي كرپ براي مانتوهاي مجلسي را از كشورهاي حوزه خليج فارس و آسياي جنوب شرقي وارد مي كنند. پارچه هاي لي و كتان را از مرزهاي شمال غربي زير چرخ هاي خياطي ايراني مي فرستند. آن دسته از البسه زنانه به نام مانتو كه در بازار خوب فروخته مي شود به طور تام توليد داخل نيست.
اين ضعف در توليد پارچه هاي مناسب و با كيفيت، سبب افت بازار پارچه داخلي شده است. ايراد بازار مانتو به خياط ها مربوط نمي شود. مشكل كيفيت پارچه ايراني است.
كشور چين با سرعتي بالا سعي دارد، بازارهاي جهاني مصرفش را گسترش دهد. پيراهن، شلوار و ديگر لباس هاي چيني در بازار دست به دست مي شود و به تن شهروندان برازنده مي شود و تنها مانتواست كه مي تواند بدون رقيب خارجي به لباس آويز بوتيك ها آويزان باشد. شايد نبود رقيب خارجي در اين بخش توليد، باعث پيدايش قيمت هاي كاذب شده است. مبلغي كه شهروندان بايد براي مانتو مورد رضايتشان - به لحاظ مدل و جنس - بپردازند، براي يك بخش از البسه شخصي گران است.
تفاوت قيمت ها
برچسب حراج بر چهره خيلي از مغازه هاي مانتوفروشي چسبيده است. آنها مدعي اند قيمت هايشان شكسته شده و با كمترين سود مانتو را به دست مشتري مي رسانند. ولي در يك نگاه و پرس و جويي اجمالي پرده ديگري از نمايش فروش بالا مي رود وتفاوت فاحش قيمت ها خودش را جلوي چشم مي اندازد.
ميدان ونك تهران مانتويي با عنوان مجلسي پشت ويترين خودنمايي مي كند. جنس مانتو كرپ گاواردين است و مدلش معروف به خفاشي همراه با تزئيناتي از نوع صنايع دستي. قيمت نصب شده روي اين لباس حدود ۵۵ هزار تومان است. همين جنس و فرم در ميدان هفت تير ۴۰ هزار تومان فروخته مي شود و در خيابان جمهوري حول وحوش ۳۲ تا ۳۶ هزار تومان. شايد اجاره بها و موقعيت جغرافيايي روي قيمت گذاري تاثير بگذارد ولي اين تفاوت قيمت انگار بيانگر طبقات اقتصادي مختلف در خريداران است.
جوانان زيادي در تهران پاساژ قائم، بازارچه صفويه و ديگر فروشگاه هاو مكان هاي شمالي شهر را بهترين مركز خريد مي دانند. آنان خريد از فروشگاه ها و پرداخت بهاي زياد را نشانه شخصيت برتر اقتصادي مي دانند و اين نكته در نگاه تمام اين خريداران به چشم مي آيد.
وقتي تقاضاي بازار از اجناس گران قيمت كه دستي در واردات نيز بر آن رفته، افزايش مي يابد، بازار عرضه از آن تبعيت كرده و همچنان پارچه هاي خارجي را به سوزن چرخ هاي خياطي مي سپارند. شايد توليد پارچه هاي با كيفيت و ارزان، وضعيت بازار پارچه را در مانتو و دوخت ودوز را در ديگر البسه رقيب دار، تكان دهد.
تغييردر بازار
شهريورماه فصل خريد لباس فصلي جديد است. شهروندان خود را براي پاييز و زمستان آماده مي كنند. فروشگاه هاي لباس پذيرنده مشتريان و بازديدكنندگان زيادي است.
مانتو نيز جزو البسه اي به شمار ميايدكه فصل به فصل به خاطر تغييرات آب و هوايي متنوع تر به بازار عرضه مي شود. جالب قضيه اينجاست كه اخيرا مانتوهايي با كاربرد پارچه كمتر نسبت به بقيه و با قيمت بالاتر فروخته مي شود. طراحي برش و دوخت خياطان توانسته روي قيمت ها تاثيرگذار باشد. ضمن اينكه همخواني رنگ با فرم ظاهري آن در تعيين قيمت بسيار حائز اهميت است.
مانتويي كه در ميدان هفت تير تهران با قيمت ۱۴هزار و ۵۰۰ يا ۱۵ هزار و ۵۰۰ تومان فروخته مي شود و منتي بر سر مشتري نهاده اند كه ۵-۴ هزار تومان قيمتشان را شكسته اند، اين فرم مانتو براي توليد كننده حدود ۸-۷ هزار تومان آب مي خورد وتا از طريق واسطه ها پشت ويترين فروشگاه قرار گيرد، داراي صد درصد رشد مي شود. اين رشد قيمت در بازار پوشاك ايران تاثيرات نامطلوبي برنحوه عرضه و تقاضا گذاشته است. فاصله توليد تا مصرف به رغم ادعاي برخي فروشندگان زياد است. توليد كنندگاني نيز در اين بين نمايشگاه و فروشگاه داير كرده اند و مانتوهاي توليدي خودشان را به مشتريان مي فروشند، در حاليكه آنها نيز نتوانسته اند بر وضعيت بازار به لحاظ كيفي و قيمت تاثير چنداني بگذارند. توليد كنندگان مدعي اند، حمايت دولت و حضور پارچه هاي ارزان مي تواند وضعيت بازار مانتو را تغيير دهد.
|