لاله ميراسكندري 
اگر احساس كنيد مشكلي براي قلب، ريه يا حتي دستگاه گوارشتان پيش آمده، سريعا پيگيري مي  كنيد. به راحتي بيماري خود را براي پزشكتان توضيح مي  دهيد، خانواده و دوستان، شما را خوب درك مي  كنند و به طور كلي همه اطرافيان و حتي خودتان كاملا توجيه هستيد.
ولي بعضي مشكلات و بيماري ها يا به علت كمياب بودن يا به اين خاطر كه اصطلاحا مساله مرگ و زندگي نيستند، مورد كم  لطفي قرار گرفته و وقت و انرژي كافي برايشان صرف نمي شود و گاهي بعضي از همين بيماري ها به آرامي ولي با قساوت هر چه تمامتر زندگي را بر مبتلايان تلخ كرده يا به عبارت ديگر با پنبه سر مي  برند.
تعريق  مفرط يكي از همين مشكلات است كه با ظاهري مظلوم و بي  آزار، انواع مشكلات و محدوديت هاي روحي و جسمي براي شخص ايجاد كرده و شخص را به انزوا مي  كشاند، و به همين علت است كه با وجود شيوع ۴ درصدي آن در جهان و ۲۰ درصدي آن در آسيا، شايد خيلي از شما با كسي  كه چنين مشكلي دارد مواجه نشده باشيد.
در صورتي كه اين انصاف نيست بيماري كه ۱ نفر از ۲۵ نفر در جهان و ۱ نفر از هر ۵ نفر در آسيا را مبتلا مي  كند تا اين حد ناشناخته بوده و به درمان آن بي  توجهي شود.
تعريق مفرط (Hyperhidrosis) چيست؟
تعريق مفرط يك وضعيت ژنتيك است كه باعث خروج بيش از حد حرارت از طريق تعريق زياد دست ها، پاها و زيربغل مي    شود. اين خروج حرارت تا حدي است كه اكثر اين بيماران درجه حرارتي پايين تر از (۶/۹۸) درجه سانتيگراد است.
تعريق مفرط ربطي به هيجانات عاطفي ندارد، تنها به علت مجموعه اي از تحريكات فيزيولوژيك، دست ها و پاها بسيار سرد و مرطوب شده و به شدت عرق مي  كنند. گاهي عرق زير بغل به روي سينه جريان پيدا مي  كند و لباس ها را خراب مي  كند. به همين علت مبتلايان در استفاده از رنگ ها و جنس هاي مختلف معذوريت دارند.
براي كساني كه اين مشكل را دارند، افزايش تعريق در هر زماني رخ مي  دهد، در اتاق سرد، هنگام آرامش، استراحت و بدون هيچ استرس و هيجاني و حتي وقتي تنها هستند و كتاب مي  خوانند يا تلويزيون نگاه مي  كنند. اشخاصي كه اين مشكل را دارند اكثرا شرمنده شده و زندگيشان بسيار متاثر از اين وضعيت است. تعريق مفرط تمام جنبه هاي زندگي شخص از روابط اجتماعي گرفته تا نوع شغل انتخابي را تحت تاثير قرار مي  دهد.
افرادي كه اين مشكل را ندارند، نمي  توانند آن را درك كنند و پزشكان هم به اين بيماري اهميت زيادي نمي  دهند چون مثل بيماري قلبي حاد نبوده و با جان بيمار سروكار ندارد.
غافل از اينكه اين بيماري مشكلات زيادي براي مبتلايان فراهم مي  كند، ازجمله: مخفي شدن. سرو كله زدن با اين مشكل راحت نيست. تعريق مفرط بر اعتماد به نفس و رابطه افراد بسيار تاثيرگذار است. تعريف اين حالت براي اطرافيان (خانواده، دوستان، همكاران و حتي پزشكان) هميشه مشكل است. چون آنها فكر مي  كنند اين حالت ناشي از استرس و هيجان است. در صورتي كه تعريق مفرط فقط جنبه ژنتيك دارد، حتي اگر در پدر و مادر وساير اعضاي فاميل چنين پديده اي مشاهده نشود.
خيلي ازاين افراد تعريق خود را حتي از نزديك ترين دوستان خود مخفي مي  كنند.
تعريق مفرط ناشي از فعاليت  بيش از حد سيستم اعصاب سمپاتيك است. نواحي از بدن كه مبتلا مي  شوند بسيار متفاوت بوده و شامل: صورت، زيربغل، دست ها و پاها مي  شوند. در حالت شديد، تعريق در تمام ساعات روز وشب ادامه دارد ولي در موارد خفيف تر در ساعات خاص بيشتر مي  شود. گرچه به هر صورت كه باشد، تعريق بسيار شديد، ناراحت كننده و قابل توجه است ولي خوشبختانه اين بيماري درمان قطعي داشته و به راحتي قابل درمان است.
انواع درمان 
درمان از دو طريق دارودرماني و جراحي قابل اجراست.
درمان با جراحي:
موثرترين درمان تعريق مفرط و شديد از طريق يك عمل جراحي ساده به نام (Sympathec tomy) يا قطع عصب سمپاتيك، است. در نوع كلاسيك اين جراحي، دومين يا سومين بدنه عصب سمپاتيك يا گانگليون قطع يا نابود مي  شود. ولي اشكال آن غيرقابل برگشت بودن آن است. در روش جديد امروزه يك گيره كوچك از جنس تيتانيوم بر روي بدنه عصب چهارم قرار مي  گيرد. اين كار باعث مي  شود تا خروج حرارت و تعريق در نواحي مربوط به اين عصب يعني شانه ها، زيربغل، دست ها و تا زيرسينه، متوقف شود. گرچه برداشتن زود هنگام گيره، برگشت پذيري را تضمين نمي  كند ولي بهترين حالت براي برگشت پذير بودن احتمالي در آينده است. قطع و نابود شدن عصب، احتمال برگشت پذيري را براي هميشه از بين مي  برد.
كل عمل جراحي حدود ۳۰ دقيقه وقت مي  برد و بيمار بعد از يك ساعت مرخص مي  شود. اين عمل توسط تمام جراحان عمومي و متخصص قابل اجراست.
دارودرماني 
داروهاي زيادي وجود دارند كه از طرق مختلف اين بيماري را كنترل مي  كنند.
- محلول كلريد آلومينيوم در الكل اتيليك: اين محلول كه بايد توسط پزشك تجويز شود، اولين گام درماني و اولين انتخاب براي تعريق مفرط دست ها، زيربغل و پاها است.
روش استفاده: محلول را به محل مورد نظر ماليده و به مدت ۶ تا ۸ ساعت آن را نشوييد. قبل از مصرف بايد پوست محل، كاملا خشك باشد. اگر پوست مرطوب باشد ممكن است تحريك شديد ايجاد شود. درعرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از مصرف هم نبايد عمل تراشيدن مو انجام گيرد. محلول را شب ها بماليد و صبح كاملا بشوييد.
اين محلول براي موارد تعريق خفيف تا متوسط مناسب است. ولي در صورت مصرف طولاني مدت، تاثيرش كم مي  شود.
- عوامل منقبض كننده مثل گلوتارآلدئيد: البته پيداكردن اين ماده در داروخانه ها مشكل است و بايد ازكارخانه سازنده خريداري شود. اين ماده بسيار موثر است ولي گاهي عوارض جانبي شديدي ايجاد مي   كند. عوارض جانبي آن حساس شدن پا و تغيير رنگ پوست است. ولي خيلي از بيماران نتايج مناسبي به دست مي   آورند.
- گليكوپيرولاتك: اين دارو با نام تجاري روبفيول هم در بازار وجود دارد. اين دارو معمولا به صورت وريدي تزريق مي  شود و متخصصان بيهوشي قبل از بيهوشي عمومي براي كاهش ترشحات دهان يا راه هاي تنفسي از آن استفاده مي  كنند. اين امر باعث مي  شود تا قبل از گذاشتن لوله تنفسي براي بيمار، بزاق  به داخل راه هاي تنفسي نپرد. اين دارو علاوه بر دهان، تمام بدن را هم خشك مي  كند. تعريق كم شده و به همين علت براي بيماران با تعريق مفرط هم مفيد است. از عوارض اين دارو، خشكي دهان است. مصرف اين دارو در محيط هاي بسيار گرم ممنوع است، چون تعريق طبيعي بدن را هم مختل مي  كند.
- پروپرانولول: يا ايندرال يك درمان انتخابي   عالي براي تعريق ناشي از استرس است. در خيلي از موارد تعريق فقط هنگام بروز استرس ظاهر مي  شود، ولي اين دارو براي مبتلايان به تعريق مفرط كه بر اثر استرس بيشتر تحريك مي  شوند، هم موثر است. همچنين قبل از انجام فعاليت هاي هيجان انگيز مثل اجراي كنسرت، سخنراني و همين طور اعمال جراحي يا اعمالي كه دقت و ظرافت زيادي دارد، بسيار موثر است.
- داروهاي ضد افسردگي و ضد اضطراب: اگرچه اين داروها خود عوارض جانبي خاصي دارند، ولي در بعضي شرايط خاص موثر هستند. اين دسته داروهاحتما بايد توسط پزشكان تجويز شوند.
- پروپانتلين برومايد: اين دارو در خيلي از موارد تعريق مفرط موثر است. اين دارو به طور كلي براي بيماران مبتلا به افزايش فشار خون استفاده مي  شود و خاصيت ضد سمپاتيكي دارد. تجويز اين دارو در مورد تعريق مفرط حتما بايد توسط پزشك انجام گيرد.
درمان هاي ديگر
دستگاه: Iontophoresis مشخصات اين دستگاه كه خيلي از مبتلايان را نجات داده است به اين ترتيب است: يك واحد برقي كه با باتري كار مي  كند و به راحتي قابل حمل و نقل است. دست ها يا پاها را داخل يك ظرف آب قرار مي  دهيد، ۲ الكترود كه به يك جريان ۲۰ ميلي آمپري متصل است را داخل ظرف مي  گذاريد.
براي كنترل دايمي تعريق، استفاده متناوب از دستگاه لازم است. روش كلاسيك درمان، استفاده يك ساعت در روز و يك هفته در ميان است. البته اين دستگاه درمان قطعي و دايمي نمي  كند، ولي تا وقتي كه استفاده مي  شود موثر است. متاسفانه اين دستگاه در حال حاضر در ايران وجود ندارد، ولي با توجه به مكانيسم ساده و پرتابل بودن آن، درمان بسيار مناسبي است.
روان درماني:
با وجودي كه گفتيم مشكل تعريق مفرط ناشي از هيجانات و حالات عاطفي مختلف نيست، ولي جالب اينجاست كه مشاوره هاي روانپزشكي تاثير بسزايي در كاهش عوارض اين مشكل دارد. مخصوصا هنگامي كه تعريق بر اثر شرايط ويژه اي مثل سخنراني و... تشديد مي  شود. به هر حال بدون عارضه ترين و كم دردسرترين نوع درمان همين روش است.
تعريق مفرط بيماري خطرناكي نيست، ولي خوب به اندازه اي كه به نظر مي  رسد هم بي  آزار نيست به هر حال، تحمل آن در هيچ شرايطي نه لازم است و نه منطقي. خودتان را عذاب ندهيد!

عكس ها: هادي مختاريان 
پنجم شهريور ماه به مناسبت روز داروساز مراسمي توسط انجمن داروسازان ايران در سالن همايش هاي رازي برگزار شد. در اين جشن علا وه بر تجديد ديدارها و پذيرايي قابل توجه توسط انجمن داروسازان ايران، به چندين دانشجوي نمونه كه توسط دانشكده هاي داروسازي سرتاسر ايران معرفي شده بودند، از طرف انجمن داروسازي ايران و شركت داروسازي اكسير جوايز و تقديرنامه هايي اهدا شد، همچنين تعدادي از داروخانه ها هم از طرف سازمان تامين اجتماعي انتخاب شده و مورد تقدير قرار گرفتند.در اين مراسم دكتر شهابي مسوول روابط عمومي انجمن داروسازان ايران، دكتر واقفي دبير و در انتها دكتر آذرنوش رئيس اين انجمن سخنراني هايي ايراد كردند.
دكتر خيرآبادي عضو شوراي عالي نظام پزشكي، دكتر محموديه رئيس اسناد پزشكي سازمان تامين اجتماعي، دكتر امير عضدي رئيس انجمن علمي داروسازان، دكتر منتصري و دكتر مژده اي آذر اعضاي هيات مديره انجمن داروسازان ايران از ديگر حضار اين مراسم بودند.

همه آدم ها اغلب نگاهي به ناخن هاي خود مي  كنند و متوجه دانه هاي سفيد رنگ مي شوند كه روي ناخن هايشان پراكنده هستند. اين پديده به حدي رايج است كه متخصصان پوست نام اختصاصي هم براي آن انتخاب كرده اند؛ لوكونيچيا. ولي بر خلاف آنچه اكثر افراد فكر مي        كنند، اين دانه هاي سفيد ناشي از كمبود كلسيم نيست، گرچه مي      توانند نشان دهنده كمبودهاي ديگري باشند. بر اساس نظريات آكادمي پوست آمريكا، انگشتان دست و پا به حدي مورد سوء استفاده قرار مي گيرند كه مشكلات ناخن ها ۱۰ درصد بيماري هاي پوستي را تشكيل مي    دهند.بيشترين علت وقوع لوكونيچيا، ضربات خفيف به ريشه ناخن هاست. مثلا در حد در زدن با انگشتان. يا عمل مانيكور كه فشار بالايي بر ريشه ناخن وارد مي  كند. حدود ۸ ماه طول مي  كشد تا يك ناخن از ريشه تا قسمت انتهايي انگشت رشد كند، به همين علت اين نقاط سفيد به كندي تشكيل شده و ماه ها باقي مي  مانند. حتي واكنش آلرژيك به مواد آرايشي، سفت كننده ناخن يا لعاب هاي مختلف هم مي  تواند باعث بروز اين پديده شود. عفونت هاي بسيار خفيف باكتريايي قارچي هم از ديگر علل به وجود آورنده اين نقاط سفيد هستند.اين نقاط سفيد رنگ فقط مختص انگشتان دست نيستند، بلكه روي ناخن هاي پا هم بسيار شايع هستند. دوندگان بيش از ساير گروه ها استعداد ابتلا به اين حالت رادارند.به هرحال اين نقاط سفيد رنگ هر جا كه به وجود آيند، كاملا بي  ضرر بوده و به مرور از بين مي  روند. اگر ناخن به طور كامل سفيد شود، مي  تواند نشانه بيماري كبدي باشد، گرچه معمولا در اينگونه موارد، عوارض ديگر بيماري كبدي زودتر نمايان مي  شوند.آنچه مسلم است و بايد به ياد داشته باشيد اين است كه اين نقاط سفيد رنگ نشانه كمبود كلسيم نيستند.

چون عملكرد كبد و كليه هاي آنها با بزرگسالان متفاوت است. پس كم كردن دوز دارو به تنهايي دليل كافي براي تجويز خودسرانه اين داروها براي اطفال نيست.
همين امر باعث شده است كه كالج سلطنتي سلامت كودكان و اطفال انگلستان تصميم گرفته تا دايره المعارف جامعي در مورد داروهاي مخصوص اطفال تهيه كند.
آزمايش ها داروهايي كه معمولا مجوز ساخت مي  گيرند، روي بزرگسالان انجام مي  شود و همين آزمايش ها، دوز دارو، عوارض جانبي و نوع بيماري قابل درمان توسط اين دارو را معلوم مي  كند. اين داروها اغلب براي اطفال هم استفاده مي  شوند، ولي متاسفانه هيچ آزمايشي روي اطفال انجام نشده است.
يان  ونگ رئيس مركز تحقيقات داروهاي اطفال در موسسه سلامت اطفال انگلستان مي  گويد: «تعيين دوزداروي اطفال به اين راحتي نيست كه بگوييم؛ اين بچه ۱۰ كيلوگرم است و يك شخص بزرگسال ۵۰ كيلوگرم، پس اين بچه بايد يك پنجم دوز داروي شخص بزرگسال را مصرف كند. اين منطق براي اكثر داروها صدق نمي   كند. استفاده موفقيت آميز از يك داروي ضد صرع در بزرگسالان، باعث مي  شود در كبد كودكان زير ۲ سال نوعي متابوليت سمي ايجاد شود.
ونگ اعتقاد دارد:«در اين زمينه اطلاعات زيادي وجود دارد ولي هيچ كس به خودش زحمت نمي  دهد تا اين اطلاعات را كنار هم گذاشته و جمع بندي كند.»
اين دايره المعارف تا سال ديگر آماده مي  شود و نه تنها راهنمايي براي پزشكان خواهد بود، بلكه ثابت مي  كند كه تا به حال ميزان اطلاعات از اثرات دارو روي اطفال چقدر اندك است.
دولت انگلستان سعي دارد تا كارخانه هاي داروسازي را تشويق كند تا مطالعات بيشتري روي اطفال تمركز دهند، ولي ونگ مي  گويد: «بازار داروهاي اطفال كوچك است پس صنايع نمي  خواهند هزينه زيادي بكنند.»

عكس: هادي مختاريان 
باور بكنيد يا نه ولي از نظر تئوري يك نوزاد ظرفيت پذيرش ۱۰ هزار واكسن را تواما و يكجا دارد.
اين جوابي براي كساني است كه در مقابل تصميم دولت انگلستان مبني بر توليد يك واكسن ۵ تايي مقاومت مي كنند، چون عقيده  دارند اين واكسن فشار زيادي بر سيستم ايمني طفل وارد كرده و باعث بروز اختلالات مغزي مي شود.
اين واكسن جديد كه Pediacal نام دارد، مخلوطي از واكسن هاي ديفتري، كزاز، سياه سرفه، هيب (عفونتي كه منجر به مننژيت مي شود) و فلج اطفال است.
طرز عمل واكسن ها از طريق معرفي آنتي ژن بيماري به بدن است، آنتي ژن ها اجزاي خارجي هستند كه بدن را مجبور به توليد آنتي بادي مي كنند. اين آنتي بادي ها عوامل مبارزه با ميكروب بيماري ها هستند. آنتي ژن ها شكل هاي مختلفي دارند؛ باكتري، ويروس، پروتئين، سموم يا حتي اعضاي پيوندي.
اينكه واكسن ها قادرند سيستم  ايمني يك نوزاد را تحريك كنند يا نه، موضوع تحقيقي پل افيت از بيمارستان اطفال فيلادلفيا است كه در مجله پزشكي اطفال در ژانويه ۲۰۰۲ چاپ شده است. وي در مرحله اول، روي۱۰ هزار واكسن تحقيق كرد و ميزان آنتي بادي لازم براي مبارزه با هر آنتي ژن خاص را به دست آورد.
وي از واكسن هايي كه حدود ۱۰۰ آنتي ژن  داشتند استفاده كرد و با محاسبه زمان لازم براي سيستم ايمني جهت ساخت آنتي بادي هاي لازم، توانست ظرفيت تئوري بدن نوزاد را براي پذيرش واكسن به دست آورد.
مخالفان باز هم قانع نشدند. جكي فلچر سخنگوي جمعيت حمايت از والدين مي گويد: علت اينكه ما هميشه نسبت به واكنس هاي چندتايي حساس بوده ايم اين است كه مطالعات ايمني انجام شده در انگلستان هيچ وقت به اندازه كافي طولاني و موثر نبوده اند، ولي واكسن هاي تكي حدود ۴۰ سال استفاده مي شوند و امنيت آنها به اثبات رسيده است.
ولي هلن بردفورد، محقق موسسه سلامت اطفال عقيده دارد كه اين واكسن جديد بسيار موثرتر است. وي معتقد است: «اين يك پيشرفت بسيار خوب است.» واكسن Pediacel فرم غيرفعال شده ويروس فلج اطفال وجود دارد كه از نوع قبلي ايمن تر است چون امكان بروز فلجي ناشي از واكسن وجود ندارد و البته فاقد ماده تيومرسال است. اين ماده يك تركيب جيوه اي است كه بعضي عقيده  دارند مي تواند ريسك ابتلا به اوتسيم را بالا ببرد.
بردفورد كاملا مخالف اين مساله است كه واكسن هاي چندتايي فشار مضاعفي بر سيستم ايمني دارو مي گذارند. وي در اين مورد مي گويد: نوزادان از بدو تولد در هر بار نفس كشيدن با تعداد بي شماري آنتي ژن تماس مي يابند.
حال فكر كنيد، اگر قرار بود سيستم ايمني آنها دچار اضافه بار مي شد، چه اتفاقي مي افتاد. اگر چنين اتفاقي بيفتد اولين نشانه اش، امكان ابتلا به بيماري بر اثر واكسن است. در اين باره مطالعات بسيار زيادي انجام شده كه نشان مي دهد كودكان واكسينه شده كمتر از واكسينه نشده ها به بيماري مبتلا شوند.
در حال حاضر بر خلاف افزايش تعداد واكسن ها ولي تعداد آنتي ژن هايي كه وارد بدن طفل مي شوند كاهش يافته است؛ در سال ۱۹۶۰ از ۵ نوع واكسن كه حاوي بيش از ۳ هزار آنتي ژن بودند، استفاده مي شد ولي حالا از ۱۱ نوع واكسن با حداكثر ۱۲۶ آنتي ژن مختلف استفاده مي شود.
بر اساس مطالعات امنيت، اين تعداد آنتي ژن، تنها ۱/۰ درصد از سيستم ايمني طفل را درگير مي كند.

بر اساس مقاله ارايه شده در ششمين كنفرانس بين المللي علوم پزشكي فلات در پايتخت تبت، افرادي كه در ارتفاعات زندگي مي  كنند معمولا دچار پيري زودرس مي  شوند.بررسي سيستم هاي قلبي- عروقي، تنفسي، اعصاب، ايمني و غدد درون ريز اين افراد نشان داد كه هر چه افراد در ارتفاعات بالاتري زندگي مي  كنند، حافظه آنها ضعيف تر مي  شود.علايم پيري زود هنگام در اين افراد در سن ۴۰ سالگي آشكار مي  شود كه ۱۰ سال زودتر از ساكنان دشت هاي نزديك به سطوح درياست. به علاوه افرادي كه از فلات ها به دشت ها مهاجرت مي  كنند، اغلب در ۴ تا ۷ سال ابتداي مهاجرت خود دچار عملكردهاي غيرطبيعي ريه ها هستند در حاليكه اين وضعيت براي افرادي كه تمام طول عمر خود را در مناطق دشتي زندگي كرده اند، مشاهده نمي  شود.

دودديزل و گازوئيل هم در دسته مواد سرطان زا قرار گرفتند.
دكتر جوانز گوو از موسسه فنلاندي بهداشت كار در هلسينكي و همكارانش تحقيقات گسترده اي راجع به انواع مختلف سرطان مرتبط با دود سوخت موتور از جمله سرطان هاي حنجره، تخمدان، كليه و مثانه انجام دادند. اين گروه در عرض ۲۴ سال روي تعداد زيادي مبتلايان به سرطان از جمله ۲۱۹۸ شخص مبتلا به سرطان حنجره، ۵۰۸۲ شخص مبتلا به سرطان تخمدان، ۷۳۶۶ نفر مبتلا به سرطان كليه و ۸۱۱۰ نفر مبتلا به سرطان مثانه و ۴۵۶۲ نفر مبتلا به سرطان خون، تحقيقات گسترده و مفصلي انجام دادند.نتيجه تحقيقات، بالارفتن ريسك ابتلا به سرطان تخمدان بر اثر مجاورت با دود ديزل را ثابت كرد. در مورد مجاورت با دود گازوئيل هم ۷۰ درصد رشد در احتمال ابتلا به سرطان وجود داشت. در مورد ريسك ابتلا به سرطان كليه هم ۱۷ درصد رشد وجود داشت و در نهايت رابطه مستقيم مجاورت با دود ديزل و ابتلا به سرطان مشاهده شد.

تحقيقات نشان داده اند كه قرار گرفتن در معرض بنزين شيميايي ريسك ابتلا به سرطان خون را بالا مي  برد.بر اساس آخرين پژوهش ها احتمال ابتلا به سرطان خون در كودكاني كه در نزديكي پمپ بنزين و فروشگاه هاي خودرو زندگي مي  كنند به ميزان قابل ملاحظه اي افزايش مي  يابد.همچنين بنزين به كار رفته در توليد رنگ، پلاستيك و سموم دفع  آفات نيز به صورت گاز متصاعد مي  شوند. در گذشته تاثير اين مواد بر بزرگسالان ثابت شده بود ولي اين اولين باري است كه ظهور اين عارضه در كودكان مشاهده مي  شود.احتمال ابتلا به سرطان خون در كودكاني كه نزديك پمپ بنزين ها زندگي مي كنند ۴ برابر بيشتر بوده و اكثر اين كودكان بين ۲ تا ۶ سال سن دارند. هر چه مدت زندگي در اين مناطق بيشتر باشد، احتمال ابتلا هم بالاتر مي  رود.