فرشيد
فاصله هاي فراواني كه براي ساخت آثار مذهبي وجود دارد باعث افت كيفي اين آثار شده است.
مهدي فخيم زاده، كارگردان سينما و تلويزيون با بيان اين مطلب گفت: ساخت آثار مذهبي به دليل دشواري هايي كه در مسير توليد اين آثار وجود دارد، معمولاً با فاصله هاي زماني زيادي همراه است و به طوري كه وجود چنين فاصله هايي از مطلوبيت آنها مي كاهد.
وي ساخت آثار با درونمايه مذهبي را بسيار دشوار معرفي كرد و در اين باره افزود: كارهاي تاريخي با درونمايه مذهبي به دليل مطرح شدن بحث هاي عقيدتي از حساسيت هاي فراواني برخوردار هستند از طرفي به تصوير كشيدن مقطعي از تاريخ زندگي ائمه معصومين با وجود اختلاف نظرهايي كه در خصوص دوران مورد نظر وجود دارد، دشواري هايي را براي فيلمسازان به وجود مي آورد به همين دليل فيلمسازاني كه قصد ساخت آثاري را در اين زمينه دارند، موظف هستند تا با در نظر گرفتن چنين شرايطي در به تصوير كشيدن حقايق، اقدامات مؤثري را انجام دهند.
فخيم زاده وجود امكانات و سرمايه گذاري هاي لازم را در زمينه ساخت آثار مذهبي ضروري دانست و در اين باره يادآور شد: ساخت آثار ديني و مذهبي نيازمند هزينه هاي قابل توجهي است. البته در اين ميان تلويزيون با در نظر گرفتن ويژگي هاي خود در مقايسه با سينما در اين زمينه جايگاه منحصر به فردي دارد چرا كه سينما در خصوص تأمين اين گونه هزينه ها با محدوديت فراواني رو به رو است و توان پرداختن به اينگونه آثار را ندارد.
كارگردان «ولايت عشق» در بخش ديگري از صحبت هايش درباره ساخت اين مجموعه خاطرنشان ساخت: قبل از مجموعه «ولايت عشق» كارهاي مناسبتي ديگري در ارتباط با امام رضا(ع) ساخته شده بودند، در خصوص ساخت «ولايت عشق» بايد بگويم كه با همكاري شايسته اي كه از سوي مسئولان انجام گرفت،  تلاش كرديم تا براي آگاهي علاقمندان اثر نسبتاً مطلوبي را در باره امام رضا(ع) ارائه دهيم كه در زمان خود خوشبختانه مخاطبان فراواني را جذب كرد.
جهانگير الماسي(بازيگر سينما و تلويزيون) گفت: ايمان به مذهب به واسطه  آزادي، حريت و شرف شخصيت ائمه اطهار شكل گرفته به طوري كه شيوه زندگي اجتماعي و ولايت اين امامان بزرگوار به عنوان الگويي قابل اهميت مطرح شده است. در اين ميان وجود مبارك امام رضا(ع) نيز در طول تاريخ هم اسباب اتحاد و يكپارچگي مردم بوده و هم زمينه اي براي زنده نگاه داشتن هويتي مبتني بر اعتقادات ديني كه خود باعث ايجاد استقلال و هويت شده است.
وي با اشاره به اين نكته كه نبايد از رسانه هاي جمعي در خصوص معرفي ابعاد گوناگون شخصيتي ائمه غافل بود، خاطرنشان كرد: ۱۴۰۰ سال از حضور دنيوي ائمه مي گذرد و در طول اين سال ها شيوه تبليغي كه تا به امروز وجود داشته است به واسطه اعتقاد مذهبي مردم بوده است. در اين ميان نقش سينما، تلويزيون، تئاتر و ديگر عرصه هاي فرهنگي و هنري در شناساندن ديگر ابعاد شخصيتي اين امامان بزرگوار غيرقابل انكار است. الماسي با بيان اين مطلب كه ساخت آثاري با محوريت مذهبي به دليل هزينه هاي فراوان و پژوهش هاي مورد نياز از حساسيت هاي زيادي برخوردار هستند افزود: نزديك شدن سينما و تلويزيون به ائمه اطهار به دليل هماهنگي با واقعيت ها و صرف هزينه هاي زياد، دشواري هاي فراواني را دارد، چرا كه بسيار دشوار است تا به حريم قدسي اين امامان به شكل داستاني نزديك شويم.
امين تارخ، بازيگر سينما و تلويزيون با بيان اين مطلب درباره جشنواره امام رضا(ع) گفت: به تصوير كشيدن شخصيت هاي بزرگ مذهبي به دليل محدوديت هايي كه در اين مسير وجود دارد ممكن است از بار تاريخي و مذهبي اين شخصيت ها بكاهد. در اين ميان اگرچه سينما در خصوص ساخت آثار مذهبي قدم خاصي را برنداشته ؛ اما در تلويزيون شاهد ساخت آثاري گرانبها در اين زمينه بوده ايم. وي در ادامه تأمين بودجه و هزينه هاي مورد نياز براي ساخت آثار مذهبي را يكي از مهم ترين موارد عنوان كرد و در اين باره افزود: پروژه هاي تاريخي مذهبي نيازمند سرمايه گذاري كلان هستند و به همين دليل اسپانسرهاي خاصي را طلب مي كند تا در مسير توليد با مشكلات مالي مردم رو به رو نشوند، تارخ تشويق نشدن فيلمسازان را در خصوص ساخت آثار مذهبي يكي از موارد كم توجهي آن در اين زمينه دانست و در اين باره يادآور شد: به عقيده من در ساخت اين گونه آثار، فيلمسازان نيازمند حمايت و تشويق هستند. يكي از دلايلي كه باعث كم توجهي در اين زمينه شده، نبود تشويق ها و حمايت ها بوده است. وي برگزاري جشنواره امام رضا(ع) را گامي مؤثر براي شناسايي هر چه بهتر ابعاد گوناگون شخصيتي امام رضا(ع) دانست و در اين باره گفت: اميدوارم اين جشنواره بتواند با اقدامات قابل توجه خود در زمينه ساخت آثار مذهبي راهگشا باشد.
فرهاد توحيدي، فيلمنامه نويس گفت: تقريباً يك دهه از شروع مرحله جديدي در فيلمنامه نويسي كه با فعاليت حوزه هنري در راه اندازي كارگاه هاي فيلمنامه نويسي آغاز شد مي گذرد و در طول سالهاي گذشته فعاليت هاي جديد و تأثيرگذاري در اين زمينه انجام شده است.
فيلمنامه نويس مطرح كشور به ضرورت درك عميق  از فرهنگ و هويت اسلامي اشاره كرد و افزود: براي بالا بردن توانايي هايمان در رويارويي با عرصه جهاني و حفظ استقلال فرهنگي خود بايد بنيان هاي قوي دين را كاملاً بشناسيم و با هنرهايي مانند فيلم و فيلمنامه به جهانيان ارائه كنيم.
توحيدي تمام آثار فرهنگي و هنري كشور را نمودي از فرهنگ ديني و حضور جايگاه ويژه امام رضا دانست و ادامه داد: در حوزه فيلمسازي هم اكنون سهم آثار مستند در پرداخت شخصيت امام رضا(ع) بيشتر بوده و در سينماي داستاني كمتر به اين موضوع پرداخته شده است و در حوزه سريال و تلويزيون هم تنها مي توان به سريال ولايت عشق اشاره كرد.
رضا ايرانمنش بازيگر سينما و تلويزيون معتقد است: سينما و تلويزيون در آگاهي بخشيدن جامعه نسبت به معنويات و مذهب نقش بسزايي را بر عهده دارد اما آن طور كه بايد شاهد ساخت آثار فراواني در اين عرصه نبوده ايم. وي وجود محدوديت هاي گوناگون را براي به تصوير كشيدن فيلم ها و مجموعه هاي مذهبي عاملي مهم در اين زمينه دانست و در اين باره افزود: پرداختن به موضوعات مذهبي از حساسيت هاي فراواني برخوردار است و به همين منظور فيلمسازان با محدوديت هاي زيادي براي به تصوير كشيدن اين آثار روبه رو هستند.به عنوان مثال، محدوديت هايي كه براي نشان دادن ائمه معصومين وجود دارد، از جمله مواردي است كه فيلمسازان را محدود مي كند؛ اما وجود اين مسئله نبايد منجر به عدم ساخت آثاري از اين دست شود. ايرانمنش دوري از هر گونه اغراق را در زمينه ساخت آثار مذهبي عاملي قابل توجه معرفي كرد و در اين باره يادآور شد: اين گونه آثار، با اغراق هاي فراواني ساخته مي شوند كه معمولاً به جاي اين كه بازتابي مثبت داشته باشد، نتيجه اي عكس دارد، درنتيجه فيلمسازان ما بايد با تحقيقات فراوان آثاري منطبق با واقعيت را ارائه دهند. وي با اشاره به اين نكته كه پرداختن به ابعاد تازه اي از زندگي ائمه در آگاه سازي مخاطبان قابل اهميت خواهد بود، افزود: بسياري از ابعاد گوناگون زندگي ائمه معصومين تاكنون مطرح نشده است، در حالي كه مي توان از طريق عرصه هاي مختلف هنري به اين ويژگي ها پرداخت.
محمد آفريده مدير عامل مركز گسترش سينماي مستند و تجربي برگزاري جشنواره امام رضا(ع) را در بالندگي فرهنگ و هنر جامعه مؤثر مي داند و مي گويد: برگزاركنندگان اين جشنواره علاوه بر كارهاي اجرايي در ايجاد جريان هاي مختلف فرهنگي و هنري مي توانند مؤثر عمل كنند؛ چرا كه هر جشنواره آخرين مرحله از مجموعه فعاليت هاي سازمان ها، نهادها و افراد مختلف است به همين منظور بايد با بازتاب گسترده اي در سطح جامعه روبه رو شود. وي با اشاره به اين نكته كه ساماندهي در عرصه توليد از ديگر وظايف برگزاركنندگان اين جشنواره به شمار مي رود افزود: به عقيده من اين گونه جشنواره ها بايد با در اختيار قرار دادن امكانات و بودجه هاي لازم به تشويق فيلمسازان و هنرمندان ديگر عرصه هاي هنري در خصوص پرداختن به آثار مذهبي بپردازند، زيرا در اين صورت شاهد استقبال شايسته اي خواهند بود. آفريده حضور معنويت را در تمام ابعاد فرهنگي و هويت ديني بسيار چشمگير دانست و در اين باره گفت: به جهت حاكم بودن فضاهاي مذهبي در جامعه نيازمند هستيم تا در حوزه سينما و تلويزيون شاهد ساخت آثاري در اين زمينه باشيم. در اين ميان ميزان توجه فيلم سازان به اين مقوله مي تواند اقدامي مهم تلقي شود. اين امر در حالي رخ مي دهد كه حمايت هاي مطلوبي از سوي سازمان هاي ذيربط انجام شود.
مدير عامل مركز گسترش سينماي مستند و تجربي در ادامه افزود: سينما و تلويزيون با در نظر گرفتن تأثيرات قابل توجه خود در جهت دهي فرهنگي و ارتباط برقرار كردن با مخاطب مي توانند موفق عمل كنند.
آفريده با بيان اين مطلب كه شوق فراواني براي ساخت آثار مذهبي در فيلمسازان به خصوص جوانان وجود دارد خاطر نشان ساخت: فيلمسازان فراواني در خصوص پرداختن به اين موضوع اعلام آمادگي كرده اند اما كمبود امكانات و بودجه هاي لازم از جمله محدوديت هايي است كه در سير توليد اين آثار وجود دارد.
وي در پايان گفت: جشنواره امام رضا(ع) با جريان سازي در حوزه هاي فرهنگي و هنري مي تواند از حالت جشنواره اي بودن صرف خارج شود و به جرياني ماندگار و تأثيرگذار تبديل شود.

در تاريخ سينماي مستند جهان مي خوانيم كه جان گريرسون در سال ۱۹۲۴ با استفاده از بورس بنياد راكفلر به منظور پژوهش در زمينه علوم انساني، راهي آمريكا شد. يكي از انگيزه هاي مهم گريرسون در اين سفر يافتن راهكارهاي مناسبي بود تا با استفاده از آن بتوان ميزان تفكر و نيز مشاركت هشيارانه جامعه را در اجراي پروژه هاي سياسي اجتماعي افزايش دهد. گريرسون در اين سفر با نخبگان فرهنگي و سياسي و نيز روزنامه نگاران متعددي به بحث و گفت وگو مي نشيند تا سرانجام به اين باور مي رسد كه فيلم مستند اكسيري است كه او به دنبال آن است. گريرسون مي انديشيد كه مردم عادي آنچنان درگير مشكلات معيشتي و روند روزمره زندگي خويش اند كه ديگر فرصت چنداني براي مطالعات اجتماعي، سياسي پيدا نمي كند و دولتمردان با استفاده از اين نقطه ضعف در نظرخواهي  هاي اجتماعي ،آنها را مورد سوءاستفاده قرار مي دهند. موردي كه در دراز مدت به دلسردي بيشتر آنها مي انجامد و انفعال آنان را دامن مي زند. گريرسون، بعدها وقتي در اوايل سال ۱۹۲۷ به انگلستان بازگشت، بر مبناي اين تفكر، تمام هم و غم خود را معطوف سينماي مستندي كرد كه از يك سو ريشه در تبليغ داشت و از سويي ديگر به بازتاب مسائل اجتماعي مي پرداخت.
مستند اجتماعي در دو حوزه مي تواند آينه اش را برابر جامعه بگذارد. نخستين حوزه حوزه شهروندي است. در اين حوزه، شهروندان مختلف يك جامعه امكان مشاهده خويشتن را در جريان مناسبات اجتماعي مي يابند. به عنوان نمونه مي توان به فيلم همشهري (۱۳۶۳) اشاره كرد. كيارستمي در اين فيلم به قانون منع تردد وسايل نقليه در مناطقي كه به عنوان طرح و براي نخستين بار مطرح مي شود اشاره مي كند. و دوربين خود را در يكي از اين مناطق برابر شهرونداني مي گذارد كه مي خواهند به هر قيمت از مأمور ترافيك، مجوزي براي عبور اتومبيل خويش بگيرند. اين شهروندان، كه غالباً از افراد تحصيلكرده و نخبه جامعه هم محسوب مي شوند، مي كوشند با توسل به دروغ و يا تمارض موقعيت خويش را موقعيتي غيرعادي نشان دهند تا با به رحم آوردن دل مرد مأمور، راهي براي عبور بيابند. ارتشاء يكي ديگر از اين تمهيدات است كه بالاخره كارگر مي افتد. در مستندي اجتماعي از اين دست، بدنه جامعه زير ذره بين گذاشته مي شود و مخاطب فرصت مي يابد كه اگر تجربه اي در اين زمينه ندارد، خود را در جايگاه و موقعيت آن شهروندان قرار داده و موقعيت خويش را بد يا خوب شناسايي كند. نوك تيز انتقاد، اينجا متوجه عموم شهروندان يك جامعه است. موردي كه كيارستمي در فيلم مطرح ديگري كه پيشتر ساخته است نيز آن را در تلفيق با تلقي هاي سياسي نهاد حاكميت به نمايش مي گذارد. در قضيه شكل اول،  قضيه شكل دوم (۱۳۵۸) ، كيارستمي با استفاده از خط كمرنگي از داستان، موقعيت مذموم يا ناگزير سخن چيني را به چالش مي كشد. معلمي، يك رديف از دانش آموزان كلاس خود را به خاطر آن كه توليد صداي مزاحمي كرده اند، از كلاس اخراج مي كند،
و مقرر مي دارد كه تا زماني كه آنها مبادرت به معرفي فرد خاطي نكنند از حضور آنها در كلاس ممانعت به عمل  آورده شود. از اين رويداد دو شكل قابل تصور است نخست آن كه دانش آموزان، فرد خاطي را معرفي كرده و به كلاس خود بازگردند و دوم آن كه تا به آخر و در هم شكستن نظر معلم خود تاب آورده و پيمان خويش را با يكديگر حفظ كنند. كيارستمي اين دو صورت را ميان نخبگان فرهنگي،  سياسي و هنري جامعه به نظرخواهي مي گذارد. و از اين رهگذر به نمايش بنيادهاي تفكري راه مي دهد كه اگر چه مي كوشيم وجود آن را نهان ساخته يا آن را به گونه ديگري وانمود سازيم، ولي وجود آن را در لايه هاي دروني تفكر و زندگي اجتماعي خود _ و نخبگان مان _ نمي توانيم كتمان سازيم.
در گونه ديگري از مستند اجتماعي ، مستندساز آينه اش را برابر نهادهاي سياسي اجتماعي مي گذارد، تا از اين رهگذر ريشه هاي پديده يا نابهنجاري مورد نظر را در  آن حوزه به نمايش گذاشته و يا به افشاي آن بپردازد. در اين موقعيت، مستندساز كه به كار خطيري دست زده است، مورد تقابل قرار مي گيرد، و بسته به ابعاد و نحوه انتقاد و افشاگري اش، مورد عقوبت قرار مي گيرد. تكليف فيلم از همان آغاز روشن است.
گاه ديده شده است كه فيلمي از يك سيستم سياسي مجوز دريافت ننموده ولي در سيستم بعدي مورد نمايش و تبليغ قرار گرفته است. به عنوان نمونه اي از اين دست فيلم ها، مي توان به فيلم هاي مستند اجتماعي اي كه كامران شيردل در سال هاي ۱۳۴۵ و ۱۳۴۶ _ قلعه، تهران پايتخت ايران است- ساخته است، اشاره كرد. آثاري كه در دو دهه اخير، همواره به عنوان اسنادي افشاگرانه در انتقاد از رژيم ستم شاهي مورد نمايش قرار گرفته است. البته در اين مورد مي توان به فيلم هاي ديگري نيز اشاره داشت كه در هر دو سيستم سياسي غيرقابل نمايش تشخيص داده شده اند. جالب اينجاست كه اين فيلم ها از قابليت هاي ويژه اي برخوردار بوده اند كه نمايش آنها را بخصوص پس از انقلاب الزامي ساخته، موضوعيت مي بخشيده است. و به رغم اين الزامات، فيلم ها، همچنان در محاق توقيفي اعلام نشده باقي مانده اند. به عنوان نمونه مي توان به فيلم هاي مستندي چون اربعين (۱۳۴۹)،  مشهد قالي(۱۳۵۰)،  ساخته ناصر تقوايي و يا ضامن آهو (۱۳۵۰)، ساخته پرويز كيمياوي اشاره داشت. وجود اين فيلم ها كه تنها در كسوتي شاعرانه و لطيف، به مضامين مذهبي و اعتقادي جامعه پرداخته اند، نشانه اي بر اين حقيقت است كه در بسياري موارد علل توقيف يك اثر نه به خود آن، كه به موارد ديگر غيرمرتبط با مضمون، ساختار و نحوه پرداخت آن مربوط مي شود.
مجموعه چنين شرايطي مي تواند با خود نشان از جامعه اي داشته باشد كه قوانين حاكم بر آن، در برخورد با آراء مخالف،  از ظرفيت چنداني برخوردار نيستند و حضوري به نام منتقد را در عرصه هاي اجتماعي سياسي بر نمي تابند و در مواردي چند به گونه اي غيررسمي مي كوشند از طرح نظرات منتقدانه و معترض، در فضاي عمومي اذهان ممانعت به عمل آورند.
به عنوان يك پژوهش، بي ترديد مطالعه سياهه اين آثار و يا اگر دست دهد ديدن اين آثار در موقعيت هاي ويژه مي تواند همچون فرصتي مغتنم ارزيابي شود.
فرصتي كه به دست آمدنش قابل پيش بيني نبوده و تكرار آن نيز غيرقابل پيش بيني است. با مشاهده اين  آثار مي توان در حوزه هاي مختلف سياسي اجتماعي به آسيب شناسي پرداخت و به شناخت بيشتري از خود فردي و خويشتن جمعي ملتي دست يافت كه در روند تاريخ نشيب و فرازهاي فراواني را پشت سرگذاشته است و در عين حال به واسطه ضرورت پاره اي مقاطع ناگزير از تطبيق خويش با شرايط ناموافق پيرامون خود شده است. تطبيق با شرايطي كه او را تغيير داده است. شناخت اين تغييرات مي تواند برابر ما پنجره اي بگشايد تا خويشتن چند دهه بعد خود را در آن ببينيم.
انجمن مستند سازان سينماي ايران، در جريان برگزاري هفته فيلم مستند، كه با عنوان از سينماتوغراف تا سينما ديجيتال برگزار مي كند، مروري بر سينماي مستند ايران از آغاز تا كنون دارد، كه در روزهاي مختلف از عناوين خاصي برخوردار است. اين هفته فيلم كه از تاريخ ششم تا دوازدهم دي ماه در خانه هنرمندان ايران برگزار مي شود، در چهارمين روز برگزاري خود به سينماي مستند اجتماعي ايران، در فاصله سال هاي ۱۳۶۵ _ ۱۳۵۷ مي پردازد. فيلم هاي به نمايش درآمده در اين روز عبارتند از: كودك و استثمار(بخش سوم) ساخته محمدرضا اصلاني، كوره پزخانه، از محمدرضا مقدسيان، تمركز ساخته رخشان بني اعتماد،اجاره نشيني ساخته مشترك ابراهيم مختاري و كيوان كياني، اعتياد و دادگاه هاي مبارزه با مواد مخدر ساخته فريدون جوادي و شب ساخته كيومرث درمبخش.
پس از اين فيلم ها كه طي دو سانس بعد از ظهر به نمايش گذاشته مي شوند، جلسه بحث و گفت وگويي با حضور برخي از سازندگان اين آثار برگزار مي شود كه به تفصيل به زمينه هاي مرتبط با آثار اين دوره خواهد پرداخت.

داوران جشنواره فيلم رضوي معرفي شدند
داوران دومين جشنواره سراسري عكس، فيلمنامه و فيلم امام رضا(ع) از سوي ستاد برگزاري اين جشنواره معرفي شدند.
به گزارش ستاد خبري مركزي جشنواره فيلم،  فيلمنامه و عكس امام رضا(ع)،  فرهاد توحيدي، داوود كيانيان و مهدي رضا زاده فيلمنامه هاي ارسالي به دبير خانه جشنواره را مورد ارزيابي و قضاوت قرار خواهند داد و در بخش فيلم اكبر عالمي، عليرضا شجاع نوري و محمد حسين حقيقي به عنوان داوران جشنواره انتخاب شدند و آثار ارسالي عكاسان نيز توسط جواد پورصمد، ابراهيم بهرامي و رعنا جوادي داوري خواهند شد.
شايان ذكر است، آثار ارائه شده به جشنواره در بخش فيلمنامه نويسي در قالب داستاني، مستند و پويانمايي، در بخش عكس در چهار قالب ديجيتال، رنگي، سياه و سفيد، اسلايد و در بخش فيلم به صورت فيلم هاي داستاني، مستند، پويانمايي و نماهنگ مورد قضاوت و داوري قرار مي گيرند.
رسانه هاي برتر معرفي مي شوند
دومين جشنواره سراسري عكس، فيلمنامه و فيلم امام رضا(ع) در مراسم اختتاميه، رسانه هاي برتر خود را معرفي مي كند.
به گزارش روابط عمومي جشنواره عكس، فيلمنامه و فيلم امام رضا (ع)ستاد برگزاري جشنواره از ميان تمام رسانه هاي جمعي به رسانه فعال كه بيشترين اخبار و گزارشهاي جشنواره را انعكاس مي دهند، تنديس،  لوح جشنواره و جوايزي اهدا مي كند و از دو رسانه ديگر نيز تقدير به عمل خواهد آمد.
افتتاحيه اين جشنواره در ساعت ۳۰/۱۸ بعد از ظهر روز سوم دي ماه و مراسم اختتاميه در ساعت ۳۰/۱۸ بعداز ظهر روز پنجم دي ماه با حضور مديران و هنرمندان استاني و كشوري در مجتمع فرهنگي و ورزشي الغدير برگزار مي شود.
فيلم دي منتشر شد
ماهنامه سينمايي فيلم شماره دي ماه خود را با مطالبي در زمينه سينماي ايران و جهان منتشر كرد.
نگاهي به حضور اسپانسرهاي تبليغاتي در سينماي ايران، گزارش جشنواره فيلم كوتاه، گزارش جشنواره فيلم پليس، سينماي ايران در عرصه جهاني، مطالبي به مناسبت بيستمين سالگرد فرانسواتروفو، گزارش چهل وهشتمين جشنواره لندن، نقد فيلم هاي چندتارمو، بله برون، خوابگاه دختران، رستگاري در شاوشنگ، يادداشت هايي درباره زبان اندام، مطالبي درباره فيلم هاي روز جهان، اسكندر، كانديداي منچوري، عروس و تعصب، كاپيتان اسكاي و دنياي فردا از جمله مطالبي است كه در اين شماره مجله فيلم به چاپ رسيده است.
صادق همايوني:
تعزيه يك هنر جهاني است
گروه ادب و هنر: هنر تعزيه به جهت زنده بودن آن و ارتباط زنده اي كه با مخاطب برقرار مي كند و نقشي كه گاه مخاطب در تعزيه ايفا مي كند آن قدر قدرتمند و موثر است كه مي تواند ملل دنيا را به سوي اين هنر جلب كند.
صادق همايوني نويسنده و محقق هنري با بيان اين مطلب در گفت وگو با ستاد خبري همايش هنر و جهاني شدن افزود: تنها چيزي كه در دنياي امروز مي توانيم آن را به جهان عرضه كنيم، هنر تعزيه است. علت آن هم اين است كه تئاتر ما چهره مشخصي ندارد، به دليل آنكه افرادي كه در حوزه هاي كارگرداني تحصيل كرده اند، از كشورهاي مختلف فارغ التحصيل شده اند و تحت تاثير كشوري هستند كه در آن تحصيل كرده اند.
وي در ادامه تاكيد كرد: به همين جهت وقتي كه نمايش ها توسط كارگردان هاي صاحب نام هم اجرا مي شود، در خاطره نمي ماند. چون از هويت اصيلي برخوردار نيستند و لذا معدود كارهاي ماندگاري هم كه در ايران اجرا مي شود به راحتي مي توان از آن چشم پوشي كرد.
وي با اشاره به اينكه تعزيه تنها هنري است كه جنبه هاي غني و متفاوتي دارد، افزود: كارگردان هاي بزرگي چون گروتفسكي بعد از مشاهده تعزيه توانسته اند با الهام از آن نمايشنامه هاي مورد قبول جهاني عرضه كنند يا پروفسور چلكوفسكي رييس بخش شرق شناسي و استاد كرسي هنر دانشگاه نيويورك بسيار خوب به اين پديده توجه داشته است.
خراسان، شاعران برترشعر رضوي را معرفي كرد
گروه ادب و هنر: شاعران برتر سومين جشنواره شعر رضوي در مراسم اختتاميه اين جشنواره معرفي شدند. به گزارش روابط عمومي اداره  فرهنگ و ارشاد اسلامي خراسان محمد سمرقندي معاون طرح و برنامه اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامي خراسان در مراسم اختتاميه اين جشنواره با بيان جايگاه شعر ولايي در كشور و خراسان تأكيد كرد: اصولا بايد براي شعر ولايي در خراسان، حركت درستي، برنامه ريزي شود.
در بخش ديگري از مراسم، حجت حسن ناظر، پژوهشگر نيشابوري اظهار داشت: نيشابور با توجه به اين كه قدمگاه حضرت رضا(ع) و محل قرائت حديث شريف سلسلةالذهب است و نيز در كشور به شهري عرفان خيز، ادب پرور و فرهنگ مدار شهره است بهترين محل برگزاري جشنواره رضوي است.
در ادامه دبير استاني سومين شعر رضوي با ارائه گزارشي از روند برگزاري جشنواره يادآوري كرد: امسال اولين سالي بود كه اين جشنواره توسط تشكل غيردولتي در كانون هنر خراسان برگزار شد و با توجه به تازه كار بودن اين تشكل، فرآيند و نتيجه كار مطلوب ارزيابي مي شود. هادي منوري، سپس روند داوري جشنواره را تشريح و اظهار اميدواري كرد اين جشنواره روند رو به رشدي را در سالهاي آتي به خود ببيند. در ادامه مجيد نظافت، سخنگوي هيات داوران نفرات برتر سومين جشنواره شعر رضوي استان خراسان را چنين اعلام كرد:
نفرات برتر بخش شعر رضوي: پريسا مقصودي ،عليرضا بديع (نيشابور) و مهر آذر (قوچان).
نفرات برگزيده بخش شعر رضوي: سعيد كرامتي تولايي (سرخس)، فاطمه تفقدي (مشهد)، محمد صابري تولايي (نيشابور) و مرضيه داوري (كاشمر).
نفرات مورد تقدير بخش شعر رضوي: آرزو شيرين زبان (بجنورد) و حسن دلبري (سبزوار).
پيشكسوتان مورد تقدير: قاسم شرقي،علي اكبر ضيايي و عبدي.
نفرات برگزيده بخش شعر آزاد: اباصلت رضواني (بجنورد)،حسن روشان (بجنورد)، هادي خورشاهيان (نيشابور)، مرتضي آخرئي(كاشمر)، سعيد قربانيان (قوچان)، محمود اكبر زاده (تربت حيدريه) ،سيدهاشم موسوي (كاشمر).
نفرات برگزيده پيشكسوت: صفري زرافشان،غلامرضا شكوهي، امير برزگر، محمد پروانه مه ولايتي، محمد غفور زاده شفق و خدابخش صفادل.