علي غني زاده
امكانات بالقوه اي كه بستر فرهنگي كشور، استعداد هاي ذاتي و تجربي گروه مهندسان معمار ايراني، خاك و آب و سرمايه هايي كه در كشورمان سراغ داريم، براي ساخت بنايي قابل دفاع و شايان توجه كه بي بهره از خلاقيت هم نباشند، در اختيار مي گذارند، اين سوال را ايجاد مي كند كه ريشه مسايل و مشكلات منجر به نابساماني وضعيت ساختمان هاي كشور به خصوص در شهر تهران كه از اصول اوليه يك بناي مناسب هم بي بهره اند و پوسته زشتي براي شهرهاي ما ايجاد كرده اند را كجا بايد جست؟ با توجه به تعدد مسايل مرتبط با صنعت ساختمان، پيچيدگي شرايط و فرابخشي بودن روند ساخت و شكل گيري ساختمان ها، شايد يافتن مسبب اين آشفتگي ها عملا غير ممكن و حتي بي ثمر جلوه كند، اما به نظر مي رسد چهار گروه از كساني كه به نوعي متولي ساخت و ساز در ايران به خصوص در شهر تهران هستند بيش از ديگران به دلايلي كه ذكر خواهد شد هدف پيكان انتقاد ها قرار دارند.
كارفرمايان و سرمايه گذاران محافظه كار
آنها كه سرمايه و قدرت مالي و البته تجربه ساخت را دارند، به خاطر منافع مالي يا برمبناي داده هاي اجتماعي و تجربياتشان به نوعي محافظه كاري دچار شده اند. اين افراد در برخورد با مشكلات، درصورتي كه نتوانند بدون خطر مشكل را مرتفع كنند، دست به كار مي شوند و در غير اين صورت به سادگي صورت مساله را پاك مي كنند. روي آوردن به ايده هاي نو، كارهاي تازه و خلاقيت هميشه براي اين گروه به دلايل بسيار از جمله آشنايي، عادت و اطمينان به بي خطري راهي كه هميشه رفته اند، با وحشتي بزرگ همراه بوده است و اين هراس از طريق آنان به ديگراني كه در اين روند نقش دارند از جمله معماران و مجريان نيز تسري پيدا مي كند، درنتيجه روند ساختمان سازي كشور به سيكل بسته اي شباهت پيدا كرده كه موجبات درجا زدن وعقب ماندن از زمان و مقتضات آن را فراهم آورده است. از همين روست كه در يك شوخي تلخ، اما واقعي مي توان دوران رشد ساختمان سازي ايران را [نه به ادوار تاريخي و سبك شناسانه بلكه] به دوران هايي چون سنگ هفت سانتي، سنگ تراولتن، آجر سه سانتي، رومي، تمام گرانيتي و دوران فعلي كه شيشه هم به ساختمان هاي گرانيتي اضافه شده و ... تقسيم كرد! لازم به ذكر است كه در تمام اين دوران  از همين مصالح بدون در نظر گرفتن شرايط اقليمي استفاده شده و شاهد نتيجه اي جز به خطر افتادن منافع ملي نبوده ايم.
بسياري از كارفرمايان و سرمايه گذاران بخش ساختمان به رغم همه بهره اي كه در طول اين سالها به واسطه تورم، تغييرات و نوسانات قيمت ها و ... عايدشان شده، جز در مواردي خاص همچون زلزله رودبار و بم كه باعث تغيير نگرش ها در مساله سازه ها شد، همچنان روح كاسبكارانه و محافظه كارانه شان را حفظ كرده اند بي آنكه حتي لحظه اي بينديشند مي توانند براي انتخاب مسير هاي تازه و نو از آنها كه بلد راهند و به واسطه سالها تحصيل و تحقيق و تجربه كارآزموده شده اند، ياري بخواهند و از ساختمان سازي به عنوان يك صنعت سود آور و نه صرفا منفعتي بي پايان بهره بگيرند!
فرهيختگان مهجور
در ميان مهندسان مشاور و معماران كشورمان كم نداريم پيشكسوتان و دانش آموختگاني را كه سالهاي بسيار را صرف تحصيل، تحقيق و تجربه كرده و گاه حتي در سطح بين المللي قابل و لايق شناخته شده اند. كساني كه مي توانند در روند ساخت و ساز كشور به عنوان مهره هايي خلاق و نوانديش موثر عمل كنند، اما در بسياري موارد به دليل عدم تطابق فرهنگي با قشر كارفرما و صاحب سرمايه نه تنها ساختمان سازي در كشور را از دانش خود بي بهره گذاشته اند، بلكه خود نيز مهجور مانده و حتي با مشكلات مادي دست به گريبان شده اند يا در صورت حضور مستمر در عرصه، همواره مشكلات بسيار بر سر راهشان قرار گرفته است؛ هميشه در شرايطي اينچنيني، عرصه براي حضور سودجوياني كه نه به ارايه يك كار حرفه اي و قابل دفاع، بلكه به كارگشايي، به قيمت طراحي نقشه هاي يك شبه فكر مي كنند باز مي شود و معضلي به معضلات ديگر افزوده مي شود. اگر چه مهندسان مشاور و فرهيختگان اين عرصه، به دليل علاقه اي كه به حرفه شان داشته اند، خود بيشترين انتقاد را به روند ساختمان سازي كشور وارد مي دانند، اما آنجا كه صحبت از ضرورت تفاهم و تطابق فرهنگي و حرفه اي پيش مي آيد، آنها هم متهم به كم كاري در ايجاد رابطه مناسب با گروه هاي ديگر دخيل در روند حرفه اي شان هستند. هرگز كتابي نوشته نشده كه معادل علمي و امروزي اصطلاحات رايج در بين ساختمان سازان سنتي را براي رسيدن به يك همزباني و بالطبع همدلي را كه موجب اطمينان دو جانبه مي شود، تبيين كند، هرگز ارتباط اين گروه با كارفرمايان و صاحبان سرمايه به انتقال دانش اولي به دومي و ارايه تجربه دومي به اولي نشده است.... يكي ديگري را بورژواي بي دانش قلمداد مي كند و ديگري از بي تجربگي ها و علم بي عمل سخن مي راند.
دانش آموختگان جوان اين عرصه نيز همواره به نا كارآمدي و وادادگي فرهنگي متهم مي شوند، اين مساله مي تواند صحت داشته باشد، اما تا پيش از تجربه هاي عملي آغازين؛ بنابراين بايد به نسل جوان اين حرفه هم ميدان داد تا در تجربه هاي عملي كه به سب شيوه آموزشي در دانشگاه نصيبش نشده دست پيدا كند و پس از تقليد از ايده هاي فلان معمار و طراح آمريكايي، اروپايي و ژاپني، لاجرم خودش را با فرهنگ و شرايط كشور تطبيق دهد وبه الهام از كار آنها بسنده كند و محال است بعد از اين دوره جهشي بزرگ و قابل توجه را در كارش شاهد نباشيم.
مشاوران املاك نا كارآمد
اگر ساختمان سازي را يك صنعت بدانيم، دفاتر مشاور املاك، نمايشگاه و فروشگاه توليدات آن محسوب مي شوند و اگر اين گروه شناخت كافي نسبت به كارشان داشته باشند، بهترين نمايندگان خريداران و مدافع منافع آنان خواهند بود. چنانچه اين دفاتر از حضور افرادي متخصص در زمينه ساخت و ساز بهره مند باشند، يك بنا در تمام مراحل ساخت و پيش از اينكه خريداري در كار باشد ارزيابي خواهد شد. حتي در بهترين شرايط، قوانين و نظارت هاي گاه به گاه برخي دستگاه ها به رعايت حداقل ها در ساخت يك بنا منجرمي شود، اما ارزيابي خوب و مداوم كاري است كه كارشناسان دفاتر مشاور املاك مي توانند انجام دهند. حضور اين افراد و عملكردشان مي تواند به حساس شدن مردم نسبت به روند ساخت يك ساختمان و تمايل آنها به شناخت معماران و مهندسان و بالطبع تشخيص كيفيت كار آنها و حتي قدرت مقايسه و ايجاد رقابت بين همه گروه هاي دخيل در ساخت بنا ها منجر شود.... اما اين دفاتر معمولا از چنين كارشناساني بي بهره اند و كارشان در حد به نتيجه رساندن يك معامله و در نهايت گرفتن تخفيف براي خريدار خلاصه شده است.
دستگاه هاي گرفتار
وسعت شهر تهران و گرفتاري هاي اداره و رسيدگي به امور آن بيش از آن است كه توقع چنداني از دستگاه ها و سازمانهاي مرتبط با ساختمان سازي مثل شهرداري، ايجاد شود و اگر چه در مجموعه شهرداري ها، دفاتر فني و مشاوره اي تشكيل شده و در جهت بهبود وضعيت ساخت و ساز ها تلاش هايي صورت مي گيرد، اما گاه قوانين و ضوابطشان در مقابل يك اجراي مناسب، زيبا و برخوردار از استانداردها قرار مي گيرد. به عنوان نمونه اگر طراح بخواهد طرحي زيبا ارايه كند كه فضاي زندگي در آن مدنظر قرار گرفته شده و با دقت بيشتري ديده شود، ناچار به كم كردن قسمتي ازمتراژ بنا مي شود و با توجه به سقفي كه شهرداري براي متراژها در نظر گرفته و جريمه اي كه براي متخلفان تعيين شده، اعتراض كارفرما اولين عكس العملي است كه طراح و معمار با آن روبه رو مي شود. از همين جا است كه در طول تجربه هاي متعدد طراحان و معماران ما دچار خودسانسوري مي شوند و به همان ايده هاي تكراري و هميشگي روي مي آورند. اگر اين مساله در يك كميته تخصصي به شكلي نهادينه شود و طراحان خوب كه كارهاي ويژه ارايه كرده اند معرفي شوند، فضاي بهتري براي انجام كارهاي بهتر و فرار از همان سيكل بسته منتج از تقليد جبري، فراهم خواهد شد.

كتابخانه جديد اسكندريه كه در ماه اكتبر سال 2002گشايش يافت؛ جالب توجه آنكه اين كتابخانه مدرن كه قرار بود نهادي علمي و آموزشي باشد، به يكي از جاذبه هاي توريستي مصر تبديل شده و مي كوشد كه ياد كتابخانه افسانه اي اسكندريه را زنده كند!
ساخت بناي جديد كتابخانه اسكندريه 12 سال پيش آغاز شد؛ معماري اين بنا شگفت انگيز است و شباهت به يك صفحه شيبدار نقره اي دارد و روي نمايي از گرانيت خاكستري، حروف الفبا به تمام زبان هاي دنيا كنده كاري شده است!
بسياري از منتقدان بر اين نظرند كه دولت مصر با مقوله ساخت يك كتابخانه برخوردي اغراق اميز داشته كه عملا با واقعيت موجود از نظر اقتصادي و اجتماعي در مصر در تناقض است، چرا كه نيمي از مردم اين كشور بيسوادند، سطح آموزش در مدارس دولتي بسيار پايين است، امكانات آموزشي موجود جوابگوي تعداد دانش اموزان نيست و معلمان حقوق ناچيزي دارند. در هر حال ملي گرايي عرب همواره صورتي كاريكاتور گونه از هر كنشي حتي مثبت را به همراه داشته است.

جايگاه قهوه در فرهنگ ايتاليايي، با آن تنوعي كه اين ملت در نحوه دم كردن آن ابداع كرده اند، خود ماجرايي است؛ نوشيدن قهوه در حاشيه زندگي روزمره به مثابه توقف در روند جاري زندگي و ايجاد فرصتي براي تفكر، گفت وگو و استراحت، فضاي نوشيدن آن را به فضايي ويژه در جايگاه فضا هاي عمومي و بستر هاي ارتباط اجتماعي به خصوص در فرهنگ اروپايي بسيار شبيه قهوه خانه ها در فرهنگ ايران تبديل مي كند. اخيرا مجله معماري ايتاليايي زبان داموس با همكاري كافي شاپ هاي ايللي اقدام به برگزاري رقابتي در حوزه ارايه ايده كرده است؛ شركت در اين رقابت براي تمام دانشجويان طراحي داخلي و معماري و ساير رشته هاي مرتبط از سراسر جهان به شرط داشتن سن كمتر 35 سال آزاد است. جايزه اي 4هزار يورويي براي برنده اول و به ترتيب 2 هزار و يكهزار يورو براي رتبه هاي بعدي و سه تقدير نامه براي 3 نفر بعدي لحاظ شده است. 31 ژانويه اواسط بهمن ماه جاري آخرين فرصت ارسال آثار بوده، اطلاعات بيشتر در تارنگار www.domusweb.it موجود است.

تركيبي از موسسات صنعتي، دانشگا ها، موسسات دولتي و نيز توليد كنندگان مصنوعات ساختماني در استراليا اقدام به برگزاري نمايشگاهي با عنوان۲۰۰۴YBE كرده اند؛ 6 گروه معماري استراليايي در اين فعاليت با 6 نوع متفاوت از محصولات جديد پيش ساخته به ساخت خانه هايي پايدار برايآينده مي پردازند. خانه هايي از آجر، شيشه، بتن، فلز، چوب و مقوا!
در اين بين آنچه بسيار جالب توجه مي كند، به خصوص با دامنه دار شدن بحث كارتن خواب ها در ايران !، خانه مقوايي براي آينده است؛ خانه اي كه با بهره گيري از يك فنآوري ساده از مقوا و پلاستيك 85 درصد از مواد بازيافتي و 100 درصد از مصالح قابل بازيافت قابليت 7 بار بازيافت شدنساخته شده است. هزينه كم در ساخت، سرعت در اجرا، انعطاف پذيري و داشتن ويژگي هاي يك خانه موقت و قابليت بهره برداري از آن در بلاياي طبيعي همچون زلزله، همگي خانه مقوايي را به يك موضوع جالب توجه تبديل كرده است.

اگر بر حسب اتفاق يا به دليل مسير روزانه براي سفر هاي شهري گذارتان به تقاطع سيد خندان افتاده باشد، حتما وضعيت نامناسب بناي نسبتا بزرگ نبش جنوب شرقي اين تقاطع را ديده ايد؛ بنايي كه زماني به اسكان هموطنان جنگزده اختصاص داشت، با قرارگيري در يكي از بهترين نقاط پايتخت بخت تبديل شدن به يكي از بناهاي زيباي كلانشهر تهران را نيز دارد.
نمونه اين نوع از تغيير را مي توان در بازسازي ساختمان دادگا هاي شيكاگو نيز مشاهده كرد؛ معمار علاوه بر تغييرات داخلي و نيز مقاوم سازي، در بخش خارجي با كشيدن پوسته اي شيشه اي به راستي روحي تازه در ساختمان 50 ساله دميد.
به نظر مي رسد مالكيت هتل سالخورده تقاطع سيد خندان نيز بتواند با فراخواني براي يك مسابقه جهت طراحي يك نماي مناسب با در نظر گرفتن سازه موجود در بنا بتواند اين بناي متروكه را كه در اصل سرمايه شهروندان است كه خاك مي خورد، بار ديگر رونق را به اين فضا باز گرداند.

وقتي حضور زنان در معماري حال و آينده ايران اهميت خود را بيشتر نشان مي دهد كه نگاهي به رشد آمار حضور آنها در عرصه معماري و حواشي آن بيندازيم؛ حتي با نگاهي به بخش نيازمندي هاي روزنامه متوجه خواهيم شد كه تقاضاي استخدام زنان در اين حوزه بسيار بيشتر از مردان است!
باشگاه پژوهشگران جوان و انجمن علمي رشته معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد خرم آباد، اواخر آذر ماه سال جاري همايشي با رويكرد به موضوعات: زنان معمار و تاثير آنها در فرهنگ معماري، زنان اسطوره اي در فرهنگ و معماري، معابد و يادمان هاي زنان در عرصه تاريخ، زنان نامدار در فرهنگ و هنر و پيشرفت معماري و بررسي نقوش هنري، برگزار كرد، شركت كنندگان در اين همايش با ارايه مقالات خود به بررسي و تاثير زنان در پرداختند. در اين همايش هيات داوران با بررسي مقالات ارسالي به مقالات برتر جوايزي نيز اهدا كردند.

محسن شجاعي فر، در سرمقاله چهارمين شماره از ماهنامه معماري پارس با عنوان خانه هاي رها شده... از رهاشدن خانه هاي مشاهير در شهر هاي ايران در اثر تخصيص نيافتن اعتبارات به موقع و بي توجهي مسوولان و حركات پيش بيني نشده و سودجويانه از طرف مالكان بناهاي تاريخي در معرض تخريب، گله دارد....
در آخرين شماره معماري پارس كه اولين ماهنامه الكترونيكي معماري ايران است و با وجود ماهيت دانشجويي آن، تا كنون نيز به طور منظم منتشر شده است، مي خوانيم: ضرورت تاكيد بر عدالت اجتماعي توسعه شهري و حفاظت از جان شهروندان در برنامه چهارم توسعه، گروه معماران GRAFT، گنبد سلطانيه بزرگترين گنبد آجري جهان، موريانه هاي استادان معماري و شهرسازي، فضاي شهري فعال و بي نظيري در مركز شهر پكن و ....
تمامي شمار هاي معماري پارس به آدرس http://www.parc.ir در دسترس علاقه مندان است.

بهرام هوشيار يوسفي 
نوع بنا: اداري و تجاري 
محل: گرگان، گلستان 
معمار: كاترين اسپريدونف 
كارفرما: قرض الحسنه انصار المجاهدين 
مساحت زمين: 965 مترمربع 
زيربنا: 12 هزار مترمربع 
تارخ شروع طرح: تير ماه 1380
سير تحول شهر گرگان به سوي يك مركز استان گلستان توامان با روندي نو از ساخت و ساز بوده است كه تمايلي در خور در رويكردي روز افزون به داشتن جايگاهي نو به لحاظ سرمايه پذيري در اين عرصه را غير قابل انكار مي سازد. در اين بين شهر پذيراي طرح هاي معماراني شده است كه در عين جواني مولفه خوش فكري را در حوزه آفرينش معمارانه به خوبي در چنته دارند. كاترين اسپريدونف، معمار 36 ساله، در اين بين با حضوري 10 ساله در بازار معماري ايران و سابقه همكاري با دفاتري خوشنام طي اين سالها و نيز اخيرا با تاسيس دفتري مستقل مهندسان مشاور حركت سيال بار ديگر بر موقعيت هاي شايان توجه براي موفقيت زنان در حوزه اين حرفه در ايران صحه مي نهد.
ساختمان اداري تجاري ميدان وليعصر عج گرگان بزرگترين ساختمان شهرگرگان و دركنار ميدان اصلي شهر واقع شده است؛ زمين طرح به وسعت حدودي 965 مترمربع درمنطقه جنوب مركز شهر گرگان ، درشمال غربي ميدان وليعصر كه مسير خروجي شهر به سمت مجموعه جهانگردي ناهارخوران و مهمترين ميدان شهر است واقع شده. ساختمان در۱۳ طبقه با احتساب زيرزمين، با امكان ايجاد ارتباط عمودي دربخش مياني، با سه طبقه زيرزمين كه دوطبقه آن اول دوم به پاركينگ و اولين زيرزمين و همكف و اول به واحدهاي تجاري، به غير ازبانك كه درهمكف قراردارد، بقيه طبقات اداري است. حجم ساختمان ازدو فرم تشكيل شده است؛ فرم شيشه اي و منحني و فرم توپر و سنگي كه شكافي دراين فرم شيشه اي ايجاد كرده است و ورودي اداري و نماي اصلي را تعريف مي كند. درطراحي، كل زمين پروژه، با توجه به نداشتن محدوديت ضابطه اي دراين خصوص، درنظر گرفته شده و درقسمت تجاري با درنظر گرفتن نيم طبقه دربالاي رامپ پاركينگ حداكثر ممكن فضاي تجاري مهيا شده است. دسترسي هاي سواره و پياده ازيكديگر مجزا، درعين حال براي قسمت اداري نيز ورودي خاص خود تعريف شده است و اين ارتباط دسترسي تجاري و اداري به گونه ايست كه درشرايط خاص و مورد لزوم بتوان آن را وصل يا قطع كرد تانكات امنيتي رعايت شود. نما درقسمت اصلي خود جنوبي شيشه اي درنظر گرفته شده كه با توجه به بزرگ بودن حجم و انعكاس آسمان، احساس شفافيت، سياليت و سبكي را درذهن بيننده القا كند. درقسمت هاي شمالي و شرقي درنما با الهامي ازگنبد قابوس عقب نشيني هايي صورت گرفته است كه ضمن ايجاد نورمناسب براي واحدهاي اداري از جهت فرم نيز زيبايي خاصي در بنا حاصل مي شود. با توجه به برنامه مختلط ساختمان و لزوم تفكيك عملكردها اداري، تجاري و پاركينگ طراحي پوسته ازطريق شكستگي و شكاف امكان ايجاد طرح و كنترل دسترسي هاي متعدد را مهيا ساخته است، ضمن اينكه پويايي ويژه اي به نماي اصلي بخشيده و گفت و گويي متفاوت را با موقعيت ساكن استقرار خويش قطاعي از دايره به دست مي دهد كه ازيك طرف بيانگر وجود برنامه هاي متفاوت دروني است و از طرف ديگر مبين وحدت و يكپارچگي كلي. فضاي توليد شده ناشي ازپوسته، نماي اصلي انعكاس هاي مختلف محيط اطراف را درخود تركيب كرده و بعد تازه اي از فضا را مطرح مي گرداند.

آذر مهاجر
مشكلاتي چون محافظه كاري و سودجويي صرف كارفرمايان، نا هماهنگي فرهيختگان عرصه ساختمان سازي با صاحبان زمين و سرمايه، عملكرد ضعيف و ناقص دفاتر مشاور املاك، قوانين ناكارآمد، تورم و همه تبعات آن و بسياري مسايل ديگر كه روند ساختمان سازي را به خصوص در شهر تهران فلج كرده اند، اگر چه براي همه افراد درگير با اين مساله مشكلاتي را پديد آورده است، اما بيش از هر كسي خريداران و مردم را كه در چرخه صنعت ساختمان سازي، مصرف كننده محسوب مي شوند را متضرر كرده است.
متوليان ساختمان سازي به حداقل ها رضايت مي دهند، طرح هاي زيبا، جديد و اصلاح شده ارايه مي شوند، اما به اجرا  نمي رسند، دفاتر مشاور املاك هم تنها به انجام معامله مي انديشند و در نتيجه مردمي كه حقشان بهره مندي از بهترين هاست از ساده ترين حقوق شهروندي، يعني مسكني آرامش بخش و قابل اطمينان محروم مي شوند.
ثمره همه آنچه تا پيش از خريد ساختمان رخ داده، گاه حتي پس از نه روز و ماه كه ساعتي بعد از سكونت، خود را نشان مي دهد و يك صاحبخانه در ابتداي مزه مزه كردن لذت خانه دار شدن، طعم تلخ درگيري با مشكلات عديده آن را مي چشد، بي آنكه بداند چه مي توان كرد؟!
در روند معمول، وقتي شهروندي اقدام به خريد خانه مي كند، در بهترين شكل تعدادي خانه را با همراهي و نه همكاري قابل توجه يك كارمند دفتر مشاور املاك مي بيند، ارزيابي مي كند و درصورتي كه  اين خانه به ظاهر شرايط لازم و كافي را داشته باشد، امضاي بيع نامه و خريد انجام مي شود.
در اين روند، كارشناس يا مشاوري نيست كه به او توضيح بدهد اين بنا چه ويژگي هايي دارد، مراحل ساخت آن چگونه انجام شده؟ از چه ساز هايي در ساخت آن استفاده شده؟ هيچ نقشه يا طرحي از جزييات يا حتي كليات بنا در اختيار خريدار قرار  نمي گيرد، چون معمولا شناسنامه دقيقي از آنچه ساخته شده در دست نيست. همه توصيفات و توضيحات كارشناسان دفاتر مشاور املاك هم به ذكر برخي مزاياي صوري ساختمان از جمله آشپزخانه open ، پاركينگ اختصاصي، دربازكن تصويري و امثال اينها، خلاصه مي شود و مدتي بعد خريدار مبايعه نامه اي را امضا مي كند كه در آن آمده: كما و كيفا به رويت خريدار رسيد، از كم و كيف آگاه شد و پذيرفت! بي توجه به اينكه ساختمان، محصولي نيست كه با رويت آن بتوان به همه ابعاد و وجوهش پي برد و درباره برآورده شدن همه توقعات از يك ساختمان، مطمئن بود.
اگر حق رويايي امضاي بيع نامه در حضور وكيل با شكسته نفسي ناديده فرض شود، لااقل يك خريدار اين حق را دارد كه از كم و كيف بنا توسط يك كارشناس امين و مطلع آگاه شود، اما چنين حقي جايي تعريف نشده و سخني از آن به ميان نيامده است. از همين روست كه وقتي خريدار از همه جا بي خبر كه همه همتش همين بوده كه موقع خريد بپرسد ساختمان ضد زلزله هست يا نه و بي شك جواب مثبت هم بشنود، زندگي را در فضاي خانه اي آغاز مي كند كه  نمي داند بناي آن چگونه و توسط چه كساني با چه ميزان دانش، سواد و تعهد شكل گرفته، در مي يابد خريد خانه به صرف اينكه تنها سقفي بالاي سر داشته باشد، سختي هايي به مراتب بيشتر از آن چه كه براي تامين هزينه خريدش صرف كرده، به همراه دارد. همه مسايلي كه درگيري هاي ريز و درشت از جمله ندانستن جاي يك سيم در دل ديوار تا مسدود شدن لوله ها و گرفتگي چا هاي فاضلاب، با خود به همراه دارند از سويي و دانش نا كافي صاحبخانه براي يافتن مقصر اصلي خسارت هاي وارد شده از سويي ديگر، دست به دست هم روياي او را درباره آرامشي كه فكر مي كرده با صاحب خانه شدن نصيبش مي شود را به كابوس مبدل مي سازد. بنابراين يا بايد دست به دامن مراجع قانوني شود كه بسته به اينكه چند روز ، ماه يا سال در خانه سكونت داشته، حتي ممكن است خودش مقصر شناخته شود يا  اينكه باز هم ناچار است حقوقش را ناديده بگيرد و با شرايط كنار بيايد و بسازد.
بسياري از شهروندان در موارد مختلف ناگزير به رويارويي با اين مشكلاتند، چون نظارت هايي كه در طول ساخت يك ساختمان توسط دستگاه هاي مسوول و مرتبط انجام مي شود، در طول كار مستمر نيست و شايد هم با توجه به حجم وسيع مسووليت هاي دستگاه هاي مسوول نتوان جز اين هم انتظار داشت؛ نه كارفرما، نه مهندس مشاور و نه ديگراني كه در ساخت بنا همكاري داشته اند، مجبور به ضمانت عملكردشان نيستند شايد هم اين مسوليت جدي گرفته نمي شود، مالك و سرمايه گذار و مجري هم چون گذشت ها يكي نيستند كه كار به خودي خود، اصولي انجام شود؛ در نتيجه از كم كاري هاي احتمالي پيشگيري  نمي شود و وقتي هم كه روند كار طبق برنامه ريزي اصولي و طرح هاي دقيق ارايه شده، پيش  نمي رود، هر كسي به سادگي مي تواند مساله را به ديگري كه در ساخت بنا همكارش بوده نسبت دهد و از بازخواست در امان بماند.
و اين است روزگار مردمي كه در بسياري موارد حتي به حق داشتن خانه اي با شرايط و ويژگي هايي كه خود مي خواهند هم فكر  نمي كنند و به حداقل ها راضي اند! اما شايد نكته در همين مساله باشد؟!