ديك چني معاون رئيس جمهوري آمريكا در نخستين روز از دوره دوم رياست جمهوري جورج بوش، ايران را بزرگترين چالش جهان در سال هاي آينده ناميد. چني براي دور كردن آمريكا از قضيه ايران كه شكست ربع قرن گذشته اين كشور به شمار مي رود، كوشيد آن را چالش جهاني نشان دهد تا جهانيان را عليه ايران تحريك كند و چنين وانمود كند كه آمريكا به نمايندگي از جامعه جهاني با ايران به ستيزه برخاسته است اما بعيد است كه اين ترفند معاون بوش كارساز شود. زيرا اولاً ايران موضوع هيچ منازعه يا چالش جهاني نيست و ثانياً تجربه سالهاي اخير نشان داده است كه هيچ كشوري در جهان به ايالات متحده وكالت دفاع از امنيت خود را نداده است. حتي انگليس كه نزديكترين متحد آمريكا در جهان به شمار مي رود اين روزها از زبان عالي ترين مقام سياسي خود (نخست وزير) آمريكا را مورد شماتت قرار داده و آن را به پرهيز از ماجراجويي فراخوانده است.
انگيزه بوش و ياران نومحافظه كار او در تحريك جهاني عليه ايران روشن است. ايالات متحده در سالهاي اخير تقريباً همه فرصت هاي همكاري بين المللي با ديگر كشورها را با اتخاذ سياست يكجانبه گرايي از دست داده است و لاجرم براي پيشبرد هدف هاي سياسي خارجي خود، مدام مي بايست جهان را آبستن تلاطم هاي منطقه اي و جهاني نشان دهد.
آمريكايي ها با علم به اينكه ايران در منطقه استراتژيك خاورميانه و خليج فارس توانايي شگرفي براي تأثيرگذاري بر مناسبات سياسي و اقتصادي دارد، مي خواهند چنين القا كنند كه مهار امنيت و انرژي جهان در اين مناطق استراتژيك در معرض تهديد ايران قرار دارد.
كاركرد ديگر اين ترفند آمريكايي ها تحريك ايران و واداشتن آن به اتخاذ زباني است كه دولت آمريكا بتواند با استناد به آن، همكاران بين المللي ايران را بد گمان كند، اما به نظر مي رسد اين جادوي ديك چني كارساز نشده است، زيرا هنوز هيچ كشوري در جهان در تأييد آن سخني نگفته، انتقادها از آمريكا آني قطع نشده است و ايران به روال گذشته گفته است كه روابط تهران با جهان تحت تأثير تك گويي هاي آمريكا قرار نمي گيرد.