عليرضا آشوري 
بسياري از والدين حتي تصور چنين چيزي را هم نمي  كردند، ولي محققان اعلام كرده اند وقتي به نوزادي يك ليوان يا يك شيشه  پر از آبميوه بدهيم حتي در صورتي كه صددرصد طبيعي باشد و هيچ ماده افزودني هم نداشته باشد انگار كه آن ظرف كذايي را پر از پپسي كرده باشيم!
وقتي بدن انسان با يك نوشيدني شيرين طبيعي يا مصنوعي رشد كند از فرق سر تا ناخن پا در معرض خطر قرار مي گيرد، از چاقي و ناراحتي هاي گوارشي بگيريد تا پوسيدگي دندان.
دكتر ديويد لودويگ متخصص كودكان كه زمينه اصلي كاري اوتحقيق در زمينه چاقي كودكان در بيمارستان كودكان بوستون است مي گويد: تمام اين نوشيدني ها همه مثل هم هستند و همگي آنها صددرصد شكر دارند. آبميوه فقط اندكي بهتر از سوداست!
مشكل اينجاست كه والدين كه به سرعت فرزندان خود را از نوشيدن نوشيدني هاي غير الكلي به دليل ضررهاي آن منع مي كنند بدون توجه، به شكلي غير عادي آنها را تشويق به خوردن آبميوه مي كنند. به هر حال درباره فوايد آبميوه كمي غلو شده است. در واقع آبميوه اساسا چيزي جز آب و شكر نيست. يك بطري 12 انسي سوداي انگور 159 كالري انرژي دارد، درحالي كه همان ميزان آب انگور شيرين نشده واجد۲۲۸ كالري انرژي است. گرچه صنعت 10 ميليون دلاري توليد آبميوه معتقد است ارتباطي بين توليداتش و چاقي وجود ندارد، اما محققان مي گويند شكر شكر است و نوشيدني هاي شيرين از هر نوعي بايد با دقت مصرف شوند.
مصرف بيش از اندازه آبميوه پديده اي جديد است. قبل از شيوع مصرف سودا، آبميوه و ساير نوشيدني هاي شيرين شده در اواخر نيمه دوم قرن بيستم، آب و شير نوشيدني هاي اوليه كودكان محسوب مي شدند. در دنيايي كه تقريبا يك سوم كودكان دچار اضافه وزن يا در خطر اضافه وزن هستند متخصصان علوم سلامت معتقدند نوشيدني هاي واجد كالري زياد در رژيم غذايي يك كودك جاي اندكي را اشغال كرده اند.
دكتر لودويگ مي گويد:اگر شير را كنار بگذاري، اصولا كودكان نيازي به نوشيدن نوشيدني هاي پركالري ندارند. آن چيزي كه بايد مايعات از دست رفته و احساس تشنگي ما را برطرف كند ماده اي است كه ميليون ها سال توسط بشر مصرف شده؛ يعني آب.
دكتر تريل براوندر مدير گروه بخش پزشكي نوجوانان در مركز پزشكي دانشگاه ديوك اعتقاد دارد خطر مصرف آبميوه آنقدر زياد است كه مي تواند تعادل كالري و موادغذايي را در كودكان برهم زند. در كودكان خيلي كوچك، مصرف بيش از حد آبميوه مي تواند اشتهاي كودك را نسبت به ساير موادغذايي كم و به خصوص به شير مادر كاملا كور كند. در كودكان بزرگتر به عنوان مكملي در كنار موادغذايي اصلي عمل كرده و بالقوه كالري اضافي وارد بدن كودك خواهد كرد.
بخشي از مشكل اين است كه كالري موجود در آبميوه ها حالت متمركز كنستانتره دارد. فقط نصف استكان 4 اونس آب سيب، 60 كالري يعني درست به اندازه يك سيب كامل كالري دارد، در حالي كه فاقد فيبر است. در سال 2001 ، آكادمي متخصصان اطفال آمريكا مقاله اي را منتشر كرد كه در آن اشاره شده بود نبايد به كودكان زير 6ماه آبميوه داد و اصلا دليلي وجود ندارد كه تا قبل از يك سالگي كودك آبميوه بخورد. بعد از اين مدت مصرف آبميوه حالت انتخابي دارد . متخصصان پيشنهاد مي كنند كه والدين نبايد بيش از 4 الي 6 اونس در روز به كودكان زير 6سال آبميوه بدهند كه در مورد كودكان بزرگتر اين رقم از 8 تا۱۲ انس افزايش مي يابد و كودكان چاق به هيچ وجه نبايد آبميوه مصرف كنند.
اين مقاله به شدت مورد توجه صنعت آبميوه سازي قرار گرفت كه آبميوه را دربسته بندي هاي 6 و سه چهارم اونسي به بچه ها عرضه مي كرد. بنابر آمار موسسه كشاورزي آمريكا، كودكان حدود يك چهارم كل آبميوه هاي توليدي را مصرف مي كنند.
از سوي ديگر كارول فريسينگر يكي از اعضاي رده بالاي انجمن توليد آبميوه آمريكا مي گويد:برخي از توليدكنندگان تحت تاثير مقاله انجمن اطفال آمريكا قرار گرفته اند. او از پزشكاني كه به والدين توصيه مي كنند آبميوه را از برنامه غذايي كودكان حذف كنند انتقاد كرد واظهار داشت اين صحبت ها نوشيدني هاي طبيعي را بد نام كرده و مي تواند مردم را از فوايد مصرف آبميوه محروم كند.
به رغم مقاله مذكور، 60 درصد كودكان يك ساله روزانه به طور متوسط 5/11 انس آبميوه مصرف مي كنند. بنابر آمارUSDA در سال 2002 اين رقم نسبت به عدد 57 درصدي 10 سال قبل افزايش چشمگيري داشته است.
شايد به نظر برسد كه مصرف آبميوه راه مطمئني براي رساندن موادي مفيد به بدن كودكان است كه از راه خوردن ميوه به دست مي آيد و كودكان به طور معمول حوصله خوردن آنها را ندارند، ولي محققان معتقدند جايگزين كردن آبميوه به جاي خود ميوه عادت غذايي بدي است كه كودكان را به سمت مصرف خوردني هاي شيرين سوق مي دهد.
دكتر ويليام دايتس عضو هيات علمي مركز كنترل و پيشگيري بيماري هاي ايالات متحده مي گويد: والدين در اين زمينه بايد قاطعيت داشته باشند. تشنگي با مصرف آب و گرسنگي با خوردن غذاهاي جامد برطرف مي شود. نوشيدني هاي پركالري اين خط سلامت را خواهند شكست.
از سوي ديگر دكتر لودويگ از نحوه عرضه آبميوه در بازار ناراضي است. او مي گويد:والدين به سادگي فكر مي كنند با خريدن آبميوه ماده غذايي سالم و بي خطري را تهيه كرده اند. او به جمله تبليغاتي روي جعبه يكي از انواع آبميوه اشاره مي كند كه نوشته است: كودكان را بهتر از آب سيراب مي كند.
لودويگ مي گويد: اين مثال كوچك نشان مي دهد كه چطور رژيم غذايي كودكان با حركات تبليغاتي صنعت توليد موادغذايي دچار انحراف مي شود.
منبعC.N.N :

سرماي چند روزه اخير ايران جدا از تمام خسارات مالي و اقتصادي كه عملا كشور را به حالت تعطيل درآورده بود از جنبه سلامت نيز عوارض فراواني را با خود به دنبال داشت. لغزنده بودن و يخ زدگي معابر باعث شده بود تا بسياري از مردم چندين و چند بار به شدت زمين بخورند كه همين زمين خوردگي هاي مكرر و پياپي، شكستگي هاي متعددي را براي عابران بخت برگشته به همراه آورده بود. دكتر عليرضا مغيثي رئيس اداره پيشگيري از سوانح و حوادث وزارت بهداشت گفته است: 900 مورد شكستگي، ناشي از زمين  خوردگي از پيامدهاي سرماي چند روزه اخير در تهران بوده است. وي افزود: اين شكستگي ها اغلب در سالمندان و در لگن خاصره ايجاد شده كه در برخي موارد باعث زمينگير شدن بيمار شده است.

سينوزيت يكي از شايعترين و موذي ترين بيماري هاي دستگاه تنفسي فوقاني است كه عمدتا در افراد به فرم مزمن درآمده و در فصول سرد سال عود مي كند. سينوزيت مي تواند عفوني يا آلرژيك باشد. در التهاب سينوس ها مجراي تخليه ترشحات سينوس بسته مي شود و در نتيجه موكوس توليد شده در سينوس تجمع مي يابد و تخليه هر از گاه اين ترشحات با درد بسيار شديدي در ناحيه عمقي صورت همراه است. عفونت دندان ها نيز از عوامل ايجاد كننده سينوزيت به شمار مي روند. علايم سينوزيت شامل ترشحات سبزرنگ بيني يا چركي، درد در ناحيه صورت يا دندان درد يا درد در استخوان فك بالا، چشم درد و سردرد سرفه هاي شبانه هستند.
براي پيشگيري از سينوزيت، درمان سريع و كامل عفونت هاي دستگاه تنفسي فوقاني، ناحيه سر و صورت و همچنين پرهيز از سيگار و محيط هاي آلوده مي تواند كاملا موثر واقع شود. با توجه به اينكه رطوبت باعث رقيق شدن موكوس و تخليه راحت تر آن مي شود بهتر است از بخور استفاده شود تا محيط داخل سينوس ها مرطوب شود. مصرف مايعات نيز سودمند خواهد بود

اين روزها هر از چند گاه مطلبي درباره لنز در نشريات مي خوانيم. تيترهاي اين مطالب اكثرا بسيار ترسناك هستند. از طرف ديگر مردم كماكان جهت تهيه لنز به تجويز كنندگان لنز مراجعه مي كنند. بالاخره واقعيت چيست؟ آيا استفاده از لنز خطر دارد يا خير؟
آيا استفاده از كنتاكت لنز، خطراتي را هم به همراه دارد؟
كافيست به جاي عبارت …كنتاكت لنز” در سوال بالا، كلمه …اتومبيل” را قرار دهيد تا خودتان به راحتي به سوال پاسخ دهيد. شكي نيست كه قبل از به كار گرفتن هر وسيله اي، بايد روش استفاده از آن را فرا گرفت. هر كسي كه راه و روش دقيق استفاده از لنز را بداند و رعايت كند، مي تواند مطمئن باشد كه هرگز دچار مشكل نخواهد شد. كساني كه به دنبال استفاده از لنز دچار عوارضي مي شوند، در قريب به اتفاق موارد، اشكال از روش مصرف و عدم رعايت بهداشت است. باز از همان مثال استفاده كنيم: اگر هنگام رانندگي تمام نكات ايمني را رعايت كنيد، چقدر احتمال دارد كه باعث تصادف و سانحه رانندگي شويد؟ مصرف كردن لنز درست مانند رانندگي كردن در يك جاده اختصاصي است. اگر اصول را رعايت كنيد، خيلي بعيد است كه دچار مشكل شويد، و اگر اصول را رعايت نكنيد، دير يا زود حتما گرفتار خواهيد شد.
استفاده از لنز رنگي چطور؟ خطرناك است؟
مرحمت كنيد، خودتان مانند سوال قبل، به جاي عبارت …كنتاكت لنز” كلمه …اتومبيل” را قرار دهيد! حتما خودتان جواب را حدس زديد. چه فرقي مي كند كه وسيله اي كه استفاده مي كنيد، رنگي باشد يا بي رنگ؟ كنتاكت لنز رنگي باشد يا نباشد، در هر حال وسيله اي طبي است و حتي اگر به فرض محال طبي هم نباشد، باز هم رعايت بهداشت و اصول نگهداري آن ضروري است.
اين دكترها لنز را گران مي دهند. مگر چه اشكالي دارد لنز را از بوتيك يا آرايشگاه بخريم؟
من نمي فهمم چرا مردم حاضر نيستند موي سر خود را براي اصلاح، به دست چشم پزشك يا اپتومتريست بسپارند، ولي حاضرند چشم خود را به دست يك آرايشگر و يا بوتيكدار بسپرند! مگر نه اين است كه هر كسي را بهر كاري آفريده اند؟ مگر نه اين است كه راه و روش مصرف و نگهداري از لنز را بايد فقط از اهل فن آن پرسيد؟ پزشكان اگر هزينه اي مي گيرند، بابت گم كردن جوانيشان در لابه لاي كتاب ها مي گيرند. اين هم قبول كه تجويز كنندگان لنز هم بايد جانب انصاف را رعايت كنند. اگر فرض بفرماييد كه يك آرايشگر، بابت خدمتي كه به شما مي كند قيمتي گزاف و غير منصفانه مطالبه كند، آنوقت قول مي دهيد بياييد من برايتان آرايشگري كنم؟ ارزان حساب خواهم كرد مشتري شويد.
من و دوستم خيلي با هم دوستيم. اشكالي دارد اگر لنزمان را با هم استفاده كنيم؟
حتما برايتان پيش آمده كه گوشه چشمتان كمي ماده لزج يا ماده خشك شده جمع شود. اصولا  ترشحات چشم و بيني كاملا مشابه همديگر هستند. وقتي لنز را در چشم مي  گذاريد در همان يك دقيقه اول مقداري از اين ترشحات وارد بافت لنز مي  شوند. وقتي لنز را با محلول هاي مربوطه مي شوييد، فقط بخشي از اين ترشحات كه روي سطح لنز هستند، پاك مي شوند، مابقي در لنز باقي مي مانند تا روزي كه بالاخره لنز را دور بيندازيد. اين مواد باقي مانده در لنز تا وقتي كه زياد كهنه نشده اند، نه تنها مضر نيستند بلكه مفيد هم هستند، ولي فقط براي صاحب آن ترشحات و نه براي پدر، مادر، برادر، خواهر يا نزديكترين دوست صاحب ترشحات. هر وقت خواستيد لنز مصرف شده كسي را قرض بگيريد، به ياد داشته باشيد كه دستمال مصرف شده او را نيز قرض بگيريد، مخصوصا اگر دستمال مصرف شده ايشان نو نباشد و چند ماهي آن را نگه داشته باشد كه چه بهتر، چون هر دو اين كارها به يك اندازه غير بهداشتي است.

شايد نام بيمه بستري شهري را شنيده باشيد. اين بيمه به افرادي تعلق مي گيرد كه تحت پوشش هيچ نوع بيمه اي نباشند، يعني اگر كسي تحت پوشش هيچ نوع بيمه اي نباشد و خداي ناكرده در بيمارستان بستري شود بيمه 75 درصد از هزينه هاي درماني بيمار را مي پردازد. البته بيمار بايد كارت اين بيمه را داشته باشد كه با صرف هزينه اندكي قابل تهيه است. تبصره اينكه اين بيمه فقط در بيمارستان هاي دولتي اعتبار دارد.
از گوشه و كنار خبري داشتيم كه در برخي بيمارستان ها برخوردي سليقه اي با اين بيمه صورت مي گيرد. گويا رياست اين بيمارستان ها، بيماراني كه قصد استفاده از اين بيمه را دارند غربال مي كند، يعني آنها را به بخش مددكاري بيمارستان مي فرستد تا اگر بخش مددكاري بي بضاعت بودن بيماران را تاييد كرد آن وقت حق استفاده از اين بيمه را خواهند داشت. در غير اين صورت بايد هزينه درمان را به صورت آزاد پرداخت كنند. نكته اينكه چنين قانوني در اين نوع بيمه خدمات درماني وجود ندارد و بنابر همان اخباري كه ذكر شد احتمالا زاييده دستورالعمل رياست بيمارستان است.