اين يك واقعيت است كه موزه هاي ايران نتوانسته اند براي مردم جذاب باشند و حتي همه بضاعت خود را به مردم نشان دهند
بيشترين مكان هاي تاريخي در استان فارس و بيشترين موزه ها در تهران واقع است.
حدود 50-40 درصد بازديدكنندگان موزه ها گروه هاي دانش آموزي و دانشجويي، ميهمانان رسمي دولت و پژوهشگران هستند كه به صورت رايگان از اين محل ها بازديد مي كنند.
تهران با دارا بودن بيشترين موزه ها در ميان استان هاي كشور، سهم زيادي از بازديدكنندگان موزه ها ندارد. اين همان اتفاقي است كه در سطح بزرگتر براي كشوري مي افتد كه با داشتن جذابيت هاي توريستي بسيار، سهمي از جذب گردشگر ندارد.
در ميان مراكز تفريحي شهرها از جمله پارك، سينما، فرهنگسراها و... جاي موزه ها خالي است. مردم موزه ها را كمتر در ليست اماكن تفريحي شهر خود بيان مي كنند و اگر هم موزه ها را به عنوان يك مكان تفريحي- فرهنگي در ذهن داشته باشند كمتر به آنها سر مي زنند.موزه هاي مختلفي در شهرها وجود دارد كه همه آنها تاريخي نيستند و برخي از موزه ها نيز زير مجموعه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار ندارند. شايد تنها موزه هاي هنري هستند كه از لحاظ تعداد بازديدكنندگان مشكل چنداني ندارند. سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در استان تهران، تعدادي از محوطه هاي تاريخي، كاخ موزه و موزه را تحت پوشش دارد. مجموعه سعدآباد، موزه هاي ملت، هنرهاي زيبا، سبز، مردم شناسي، ميرعماد، بهزاد،  آبكار،  نظامي، آب،  برادران اميدوار و فرشچيان را در زيرمجموعه خود دارد كه از ميان اين موزه ها، موزه آب و موزه نظامي به ارتش و سازمان آب و فاضلاب تعلق دارند كه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بر كار آنها نظارت مي كند.
در كاخ گلستان، موزه مردم شناسي دركنار بناي تاريخي آن قرار گرفته است. موزه ملي ايران، موزه هاي ايران باستان،  دوران اسلامي و موزه ملي را شامل مي شود. محوطه تاريخي نياوران نيز به كاخ موزه احمدشاهي، كاخ اصلي نياوران، كاخ موزه صاحبقرانيه و موزه جهان نما تقسيم مي شود كه كاخ اصلي،  موزه جهان نما و كوشك احمدشاهي به علت تعميرات از مدت ها پيش تعطيل بوده و قرار است بزودي بازگشايي شوند.
موزه ها و بناهاي تاريخي ديگري نيز در زيرمجموعه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار دارند؛ موزه هاي فرش، آبگينه و رضا عباسي و بناهاي تاريخي برج طغرل، تپه ميل ورامين، مسجد جامع ورامين، برج علاءالدوله،  كاروانسراي رباط كريم، خانه وثوق، خانه امام جمعه،  سردر باغ ملي،  دژ رشكان و ... از آن جمله اند كه برخي از آنها به دليل شمار اندك بازديدكنندگان در حالت عادي بسته اند و براي بازديد از آنها بايد با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، هماهنگي صورت بگيرد تا نيروهاي سازمان در اين محوطه هاي تاريخي حضور يابند و پاسخگوي بازديدكنندگان باشند.اينها امكاناتي هستند كه با خريد بليت هاي 200 تا 500 توماني براي استفاده از مكان هاي تفريحي، تاريخي در تهران مهياست. قيمت بليت ها بر اساس سقفي كه در هيات دولت به تصويب رسيده است تعيين شده و در مقابل هزينه هاي مرمت،  نگهداري و هزينه هاي جاري موزه ها به هيچ عنوان پاسخگو نيست. به گفته يك كارشناس ارشد برنامه ريزي امور فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري اين هزينه هافقط به اين دليل تعيين شده كه مردم به آنچه در موزه ها و محوطه هاي تاريخي مي بينند توجه كنند.
از 31 تير ماه سال گذشته قيمت بليت محوطه هاي تاريخي براي ايرانيان و گردشگران خارجي يكسان شده است. سازمان ميراث فرهنگي قصد دارد با ارزان كردن اين خدمات در ايران گردشگران بيشتري را از داخل و خارج كشور جذب كند. هر چند كه به گفته دست اندركاران امور موزه هاي سازمان ميراث فرهنگي، ميزان استقبال از موزه ها در حال افزايش است،  ولي اگر رفتار ايرانيان را اندكي بيشتر موشكافي كنيم به اين نتيجه مي رسيم كه شايد براي قشر خاصي از مردم كه استطاعت مالي تفريح كردن را دارند، قيمت بليت موزه تاثير چنداني در بازديد آنها از موزه ها نداشته باشد. ايرانيان هر سال بيش از پيش به كشورهاي خارجي سفر مي كنند و از موزه ها و محوطه هاي تاريخي آن كشورها با پرداخت هزينه هاي بالا بازديد مي كنند، اما اگر از همان افراد درباره موزه هاي موجود در شهر خودشان پرسيده شود، شايد هيچگاه از آنها بازديد نكرده باشند يا اين موزه ها را نيز ندانند. در حالي كه در كشورهايي كه از لحاظ جذب گردشگر موفق هستند، حتي در محوطه هاي تاريخي دور از شهرها در همه مواقع سال، تعداد زيادي از مردم همان كشور براي بازديد از آثار تاريخي خود مي آيند. اشكال در جذاب نبودن موزه ها يا نبود فرهنگ بازديد از موزه به عنوان يك تفريح فرهنگي در ايران است.
سرمايه هاي خوابيده
اين يك واقعيت است كه موزه هاي ايران نتوانسته اند براي مردم جذاب باشند و حتي همه بضاعت خود را به مردم نشان دهند. موزه ملي ايران فقط 300 شيء تاريخي را داراست، در حالي كه موزه آرميتاژ سن پيترزبورگ بيش از 8 ميليون شيء تاريخي دارد. تعويض نشدن اشياي موزه ها، نحوه چيدمان آنها، توضيح هاي راهنمايي و ساير فنون موزه داري در جذب مردم به موزه ها تاثير بسياري دارند. كسي كه يك بار به ديدن يك موزه تاريخي رفته باشد با آگاهي نسبت به اينكه چه اشيايي در كجاي موزه ها قرار گرفته اند، ديگر سر زدن به آن موزه براي بار دوم را كاري بيهوده مي پندارند. در حقيقت موزه هاي ايران با شرايطي كه دارند مكان هايي با ارزش اما يكبار مصرف هستند.
به گفته ابوالقاسم بزرگ زاده،  كارشناس ارشد برنامه ريزي و امور فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، سال گذشته بالغ بر 13 ميليون نفر از محوطه هاي تاريخي سطح كشور بازديد كرده اند و بازديد از اين محوطه ها در فصل هاي مختلف سال متفاوت است. آمار بازديدكنندگان در ماه فروردين از همه ماه ها بيشتر است. وي اظهار مي دارد: در فصل هاي بهار و تابستان بازديدهاي مسافرتي بيشتر و در پاييز و زمستان بازديدهاي گروهي دانش آموزي بيشتري است.
تفاوت چشمگير ميزان بازديد از موزه ها در فصل هاي مختلف نشان مي دهد كه نه ساكنان يك شهر، بلكه مسافران هستند كه از موزه ها بازديد مي كنند. اين در حالي است كه دانش آموزان نيز بازديدكنندگان خوبي براي موزه ها محسوب نمي شوند و موزه داران تمايلي به نشان دادن صرف اشياي موزه ها به آنان بدون آموزش ندارند. آنها از اينكه به همراه اشياي موزه ها در حال فرسوده شدن هستند ابراز نگراني مي كنند.
بزرگ زاده مي گويد: از اين تعداد بازديدكننده حدوده 50-40 درصد گروه هاي دانش آموزي و دانشجويي،  ميهمانان رسمي دولت و پژوهشگران هستند كه به صورت رايگان از اين محل ها بازديد مي كنند. وي مي افزايد: يكسري ويترين هاي ثابت در موزه ها هست و تعدادي ويترين هم وجود دارند كه تغيير مي كنند. تغيير اين ويترين ها بستگي به مناسبت هاي مختلف دارد. روز جهاني موزه و هفته ميراث فرهنگي، هفته دولت، روز زن، روز كودك و دهه فجر از جمله مناسبت هايي هستند كه ما در كنار آثار تاريخي ثابت موزه ها،  آثاري را كه در مخزن هستند به نمايش مي گذاريم يا آثار هنرمنداني كه به سبك آثار قديمي موجود در موزه كار مي كنند به نمايش درمي آيند.
به گفته اين كارشناس ارشد سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، بيشترين مكان هاي تاريخي در استان فارس و بيشترين موزه ها در تهران واقع است. همچنين در سال 1384 تاكنون استان هاي فارس،  اصفهان، خراسان، همدان و كاشان به ترتيب بيشترين تعداد بازديدكنندگان را داشته اند.براي موزه هاي ايران تبليغ چنداني هم صورت نمي گيرد. ما هيچگاه يك تيزر تلويزيوني كه موزه هاي ميراث فرهنگي را معرفي كند يا بيلبوردهاي تبليغاتي از اين موزه ها نديده ايم،  اما بزرگ زاده از تلاش سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري براي جذب بازديدكننده از طريق بروشور،  پوستر و كاتالوگ مي گويد. وي مي افرايد: در هفته ميراث فرهنگي فيلم هاي مربوط به ميراث فرهنگي در تلويزيون به نمايش درمي آيد و اين فعاليت هاي تبليغاتي، منجر به افزايش ميزان بازديدكننده آثار تاريخي نسبت به ماه گذشته شده است.
قرار است بزودي تعدادي موزه به موزه هاي كشور اضافه شوند و به گفته اين كارشناس ارشد برنامه ريزي امور فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، در صورت نياز موزه ها در دوره هاي خاص به نيروي انساني بيشتر از نيروهاي آزادي كه در اين زمينه آموزش ديده اند استفاده مي شود.
حركت كند سازمان متولي ميراث فرهنگي براي سامان دادن به موزه ها آغاز شده است، اما اين كارها براي اينكه به مردمي كه به پارك و سينما مي روند بگوييم به موزه ها هم سر بزنيد ،كافي نيست. موزه ها تاريخ مرده شهرهاي ما نيستند كه در طول ساليان بسيار دست نخورده باقي بمانند و حتي از ديدن شور و شوق و برانگيختن كنجكاوي بازديدكنندگان محروم باشند.

كنگره سراسري بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح هاي شيميايي با هدف فراهم كردن زمينه ايجاد يك شبكه علمي قدرتمند براي انجام همكاري هاي علمي در زمينه شناخت و درمان عوارض سلاح هاي شيميايي و درمان آنها چهارم تيرماه در تهران برگزار مي شود.
اين كنگره به مناسبت روز ملي مبارزه با سلاح هاي شيميايي و ميكروبي و هجدهمين سالگرد فاجعه بمباران شيميايي سردشت در بيمارستان امام خميني برپا خواهد شد.
شهريار خاطري مديرروابط عمومي و امور بين الملل انجمن حمايت از قربانيان سلاح هاي شيميايي در اين رابطه مي گويد: اين انجمن به عنوان متولي اصلي برگزاري كنگره بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح هاي شيميايي، فراهم كردن بستر مناسب براي انجام فعاليت هاي همه جانبه علمي و پژوهشي در زمينه عوارض اين سلاح ها و درمان آنها و همچنين هم انديشي به منظور يافتن راهكارهاي نوين براي ارتقاي سطح سلامت و كيفيت زندگي مصدومان سلاح هاي شيميايي را از هدف هاي برگزاري اين همايش مي داند.
بررسي جنبه هاي پزشكي، روان شناختي، جامعه شناختي، جنبه هاي حقوقي، سياسي و دفاعي جانبازان شيميايي از موضوع هاي مورد بحث در اين كنگره است.
همچنين برگزاري نمايشگاه هاي عكس و نقاشي از مصدومان شيميايي و بمباران اتمي هيروشيما از ديگر برنامه هاي اين كنگره است.
پيمان بين المللي صلح
در همين حال و در حاشيه برپايي كنگره بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح هاي شيميايي، نمايشگاه نقاشي صلح كودكان به منظور پيمان صلح كودكان ايراني و ژاپني با مردم جهان برگزار مي شود.
عليرضا حجتي، دبير انجمن حمايت از قربانيان سلاح هاي شيميايي نيز در اين خصوص مي گويد: نمايشگاه نقاشي با شركت۱۰۰۰ اثر از نقاشي كودكان ايراني و۳۰ اثر از كودكان ژاپني در روز 4تيرماه به مناسبت روز ملي مبارزه با سلاح هاي ميكروبي – شيميايي در بيمارستان امام خميني تهران (هزار تختخوابي سابق) برگزار خواهد شد.
بي گمان برگزاري اين نمايشگاه نقاشي زمينه  روابط فرهنگي و حمايت از جانبازان شيميايي ايران را فراهم مي كند.
به دنبال برپايي كنگره بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح هاي شيميايي، هياتي 30 نفره از ژاپن به تهران سفرمي كنند تا در هجدهمين سالگرد مراسم بمباران شيميايي سردشت شركت كنند و پيام صلح و دوستي و جهاني عاري از سلاح هاي كشتار جمعي را به گوش جهانيان برسانند، بدون شك تداوم چنين روابطي برپايه صلح و انسان دوستي ميان كشورها مي تواند زمينه ساز يك صلح جهاني پايدار باشد و به عنوان راهي براي نزديك تر شدن ملت ها و تحكيم دوستي آنان تلقي شود.
۳۰ ژاپني مدافع صلح جهاني در تهران
هيات 30 نفره ژاپني براي نخستين بار به منظور شركت در هجدهمين مراسم سالگرد بمباران شيميايي سردشت و روز ملي مبارزه با سلاح هاي شيميايي و ميكروبي در هفتم شهريور ماه به تهران مي آيند. هيات ژاپني به همراه نمايندگاني از انجمن هاي فعال ژاپن در زمينه صلح و مبارزه عليه سلاح هاي كشتار جمعي براي شركت در برنامه هاي روز ملي مبارزه با سلاح هاي شيميايي، پيام صلح و دوستي را براي همه مردم جهان و جانبازان شيميايي ايران به همراه مي آورند.
به گفته يكي از مسئولان برپايي اين كنگره فراهم كردن بستر مناسب براي انجام فعاليت هاي علمي و پژوهشي ميان ايران و ژاپن در زمينه عوارض سلاح هاي شيميايي و درمان آنها و همكاري با پزشكان متخصص ژاپني از هدف هاي سفر اين هيات است.
هم انديشي به منظور يافتن راهكارهاي نوين براي ارتقاي سطح سلامت و كيفيت زندگي مصدومان شيميايي از ديگر هدف هايي است كه مورد بررسي قرار مي گيرد.
هيات ژاپني در سمينار پيامدهاي كاربردي سلاح هاي شيميايي روز چهارم تيرماه شركت مي كنند و براي آشنايي با جانبازان شيميايي ايران به عيادت اين جانبازان به بيمارستان ساسان تهران مي روند تا از نزديك عوارض جبران ناپذير سلاح هاي مرگبار بيولوژيك را لمس كنند.
اين در حالي است كه عوارض زيانبار به كارگيري سلاح هاي شيميايي از سوي رژيم بعث عراق در جريان جنگ اين كشور با ايران هنوز در بسياري از نقاط مرزي كشورمان به چشم مي خورد و بيش از همه سلامت نوزادان را تحت الشعاع قرار داده است.

سرانه نگهداري كودكان بي سرپرست و بدسرپرست مراكز غير دولتي از 26 هزار تومان در سال گذشته به 30 هزار تومان افزايش يافت.
حميد رضا الوند، معاون دفتر امور شبه خانواده سازمان بهزيستي در اين خصوص مي گويد: 2 هزار و 854 (42 درصد) كودك بي پرسرپرست و فاقد سرپرست با صلاحيت در 148 مركز دولتي نگهداري كودكان و 3 هزار و 911 نفر (58 درصد) در مراكز غير دولتي نگهداري مي شوند.
سرانه هر كودك بي سرپرست و فاقد سرپرست با صلاحيت، سال جاري 52 هزار تا 68 هزار تومان پيش بيني شده بود كه بر اساس اعتبارات تخصيصي سازمان مديريت، اين سرانه در مراكز غير دولتي 30 هزار تومان تعيين شد.
الوند با اشاره به اينكه امكان ورود ساير كودكان بي سرپرست و فاقد سرپرست با صلاحيت از طريق طرح امين موقت فراهم مي شود، افزود: با صدور حكم امين موقت ، سرپرستي اين فرزندان به صورت قيم موقت به والدين متقاضي صلاحيت دار حتي با وجود دارا بودن فرزند سپرده مي شود.
به گفته وي 6 هزار و 239 نفر در قالب طرح امين موقت تحت مراقبت خانواده ها درآمده اند كه 90 درصد آنها امداد ماهيانه بين 40 تا 50 هزار تومان دريافت مي كنند.
معاون دفتر امور شبه خانواده سازمان بهزيستي خاطرنشان كرد: امكان ورود كودكان فاقد سرپرست با صلاحيت و موثر كه 70 درصد كودكان مراكز نگهداري را شامل مي شوند، از طريق طرح امين موقت فراهم مي شود، چرا كه بر اساس قانون فعلي تنها كودكان بي سرپرست صفر تا 12 سال فاقد پدر و مادر و جد پدري قابل واگذاري به صورت دائم هستند.
الوند افزود: طبق طرح شبه خانواده يك خانواده مي تواند سرپرستي موقت يك تا سه فرزند را بپذيرد به گونه اي كه مجموع اعضاي آن خانواده از هفت نفر تجاوز نكند.
سرپرستي فرزندان فاقد سرپرست با صلاحيت و موثر در صورت دارا بودن اقوام و بستگان واجد صلاحيت به آنها سپرده شده و در صورت ناتواني اقتصادي در پرداخت هزينه هاي نگهداري كودك، امداد ماهيانه دريافت مي كنند.
معاون دفتر امور شبه خانواده سازمان بهزيستي دايي رضايي را يكي ديگر از برنامه هاي سازمان بهزيستي به منظور ايجاد زمينه ورود كودكان به خانواده ها عنوان كرد و ادامه داد: نوزادان شيرخواري كه شرايط واگذاري دائم را ندارند به صورت موقت به مادران داراي قابليت شيردهي سپرده مي شوند و در صورت تمايل قادر به پذيرفتن سرپرستي همان نوزاد به صورت موقت يا دائم هستند.

هر يك از ما چند بار به موزه رفته ايم؟جز مواردي كـــــه در گروه هاي دسته جمعي و دانشگاه از موزه ها بازديد كرده ايم، چند بار خودمان به عنون تفريح موزه هاي تاريخي را سر زده ايم؟  چند بار به سفرها و تفريحات پرهزينه رفته ايم؟ چند بار در حالي كه پول زيادي در جيبمان نبوده براي گذراندن وقت به تنهايي يا با دوستان به كافي شاپ رفته ايم؟ حداقل در اين زمان ها به فكر موزه اي كه همان نزديك ها صبور، آرام و بي هيچ جلوه جلب توجه كننده اي قدم هايي را كه از درگاهي اش عبور مي كنند مي شمارد، افتاد ه ايم؟
موزه رفتن براي بچه هاي دانش آموز بيش از هر چيز معني نبودن در مدرسه را مي دهد. كودكان ما بهانه رفتن و ديدن موزه اي را كه در فلان فيلم ديده اند يا وصفش را از دوستانشان شنيده اند، نمي گيرند. آنها حق دارند هنگام توضيح راهنماي موزه يا معلمان خود درباره اشيايي كه هيچ علاقه و كنجكاوي را در آنان برنمي انگيزد و صحبت درباره تاريخي كه هيچ دركي از آن ندارند، ربط و تحليلي بين وقايع و رويدادهاي آن پيدا نكرده اند و تنها يكسري توضيح و داستان و سال و نام را براي امتحان حفظ كرده اند، بي علاقه باشند.
البته انتخاب موزه  متناسب با سليقه و روحيه بچه ها نيز در توجه آنها به ديدني هاي موزه ها و كاربردي بودن موزه  برايشان تاثير گذار است. اما صرفنظر از نوع موزه اي كه انتخاب مي شود، ديدن موزه يك مهارت است. افرادي كه از ديدن موزه هيچ لذت و استفاده اي نمي برند، احتمالا اين مهارت را ندارند. لازم نيست كلاس ديدن موزه براي دانش آموزان داير كنيم بلكه بايد نوع ديدن را به آنها آموزش دهيم و درس هايي را كه در مدرسه نمي آموزند و فقط امتحان مي دهند و قبول مي شوند، به گونه اي برايشان جا بيندازيم كه از ديدن موزه،  حظ آموختن چيزهاي تازه را ببرند. ياد گرفتن، مثل يك كشف تازه لذتبخش است.
دانش آموز دبستاني، راهنمايي و دبيرستاني كه هنگام بازديد از موزه اي با اشياي ارزشمند، صحبت هاي راهنما را به عنوان يك صداي محيطي در نظر مي گيرد و زمين و آسمان را نگاه مي كند، هر قدر هم نسبت به اين عمل خود ناآگاه باشد، در خاطرش مي ماند كه روزي از ديدن موزه هيچ لذتي نبرده و حتي در موزه حوصله اش سر رفته است. البته اين براي همه دانش آموزان و همه موزه ها صادق نيست ولي بسياري از دانش آموزان با چنين وضعيتي از موزه ها بازديد مي كنند و بالغ شده اين كودك نيز موزه را در ليست اماكن عمومي كه استفاده از آنها را براي خود متصور است، جا مي اندازد. او حتي وقتي كه به ديدن يك محوطه تاريخي مي رود، موزه جنبي اين محوطه را از سر حوصله و صبر بازديد نمي كند.
كودكاني كه به گردش علمي مي روند براي خارج شدن از موزه و رسيدن به اتوبوس مدرسه دقيقه شماري مي كنند. گفتني ها و شنيدني ها و خوردني هاي جذاب تر از مقصد است. اين وضعيت (ماهيت گردش هاي علمي) جاي بررسي و تامل بيشتري دارد.
همه بي علاقگي  ما به موزه ها به جذاب نبودن اين اماكن برنمي گردد، ما بسياري از موزه ها را كه در نزديكي محل سكونتمان قرار دارند، نديده ايم و از آنچه در اختيار ما قرار مي دهند اطلاع نداريم. در واقع هنوز نسبت به ويژگي هاي تاريخي كشورمان،  آثار تاريخي آن و حتي وضعيت، امكانات و شرايط موجود اطلاع كافي نداريم.
هيچ فكر كرده ايد كه اگر برحسب اتفاق با يكي از توريست هاي كم تعداد خارجي در ايران ملاقات كنيد كه مايل باشد درباره اماكن ديدني كشورتان با شما تبادل نظر كند چكار مي كنيد؟ شما در مقابل او كه كتاب هاي متعددي درباره تاريخ و فرهنگ ايراني مطالعه كرده و اطلاعاتي كه از رسانه ها و نقشه هاي راهنماي توريست گرفته، چه حرفي براي گفتن داريد؟ آنوقت شما فقط به دليل شناسنامه تان ايراني هستيد!

يوسف بهمن آبادي- در دنياي صنعتي امروز كه انبوهي از دغدغه هاي روزمره و رنج و مشكلات انسان را در ميان خود احاطه كرده است، هنر در چنين عرصه بسان سوپاپي مي ماند تا به انسان خسته و مضطرب مدرن، روحي تازه ببخشد؛ انساني كه هر لحظه با استرس ها و تشويش  هاي تازه مواجه شده و دردها و رنج هاي ناخواسته اي بر وي نمودار مي شود و درچنين فضايي است كه انسان امروز نيازمند ابزارهايي است كه بتواند وي را از اين فضاي ناهمگون خارج سازد و اينجاست كه هنر معنا پيدا مي كند. هنر عرصه اي است كه انسان را براي لحظاتي به دنياي فراطبيعي رهنمون مي سازد. تصاويري كه شما را از عالم هيجانزده و شلوغ و مصنوعي به عالم فراطبيعي و خيالي و رويايي مي برد. دنيايي كه شما را به خاطره هايي مي برد كه لحظات خوش زندگي در ذهن شما ثبت شده است. فضايي در روياي شما تداعي مي شود كه حاكي از زيبايي و طراوت و شادابي است. شما ممكن است در اين موقعيت از خاطراتي سخن بگوييد كه پيشتر براي شما اتفاق افتاده است؛ لحظات شيرين و ماندگار. لااقل در خيال خود گرفتگي ها، مشكلات و ناراحتي هايي كه گوشه هايي از ذهن شما را فرا گرفته است، موجب مي شود تا ذهن شما از اين نارسايي ها خارج شود. هر اثر هنري با خود پيامي دارد و تمركز شما روي آن اثر موجب مي شود تا ذهن شما براي پي بردن پيام آن به تكاپو افتد و با درك آن پيام، حتما احساس خوبي به شما منتقل مي شود. طرح ياران فرهنگ كه از سوي سازمان فرهنگي، هنري شهرداري شرق تهران به اجرا درآمده است، با انگيزه پر كردن اوقات فراغت شهروندان، فعاليت خود را از رستوران كورش واقع در بزرگراه رسالت آغاز كرده است. اين طرح علاوه بر اينكه مي تواند زمينه هاي غني كردن اوقات فراغت شهروندان را فراهم كند، مي تواند در گسترش فرهنگ و هنر كشور ياري رساند. همچنين موجب مي شود تا هنرمندان گمنام نيز در عرصه هنري كشور شناخته شوند.
طرح ياران فرهنگ متمايل است اينگونه فضاهاي فرهنگي را از رستوران ها به مكان هاي عمومي ديگر نظير پارك ها، مساجد، منازل مسكوني بزرگ و. .. گسترش دهد تا عموم شهروندان بتوانند اوقات فراغت خود را به نحوي مطلوب سپري كنند. كاظم كمالي نسب، مدير كل هماهنگي مراكز شرق تهران در اين زمينه مي گويد: ما بر آن شديم تا از امكاناتي كه هست مثل پارك ها، مدارس، مساجد و ... كه حضور مخاطبان بيشتر است، استفاده كنيم. ابتدا آمديم از رستوران ها كه ساعت هاي غير فعال دارند و فضا تقريبا آماده است براي يكسري حركت هاي فرهنگي مثل نگارخانه، كارگاه هاي آموزشي و ... استفاده كنيم. اينها را با اتحاديه رستوران دارهاي شهر تهران هماهنگ كرديم. وي در ادامه مي افزايد: امروز سه رستوران را افتتاح مي كنيم كه انشاءالله تا پانزدهم، 20 رستوران ديگر در تهران آماده بهره برداري مي شود. وي در موردهدف از برگزاري چنين طرحي مي گويد: چون جمعيت در شهر تهران در تابستان اوقات فراغت زيادي دارند، ما بايد تلاش كنيم و با همكاري و همراهي خود شهروندان بتوانيم خدماتي را براي جوانان و نوجوانان در سطح شهر تهران و خصوصا در فصل تابستان ارائه دهيم.
دكتر كاوه تيمورنژاد، معاون اجتماعي و فرهنگي شهرداري منطقه نيز در اين رابطه مي گويد: براي غني سازي اوقات فراغت شهروندان در ايام سال بويژه در تابستان باتوجه به كمبود فضاهاي فرهنگي با هماهنگي سازمان فرهنگي و هنري شرق تهران تلاش كرديم تا فضاهايي را ايجاد كنيم مثل رستوران ها، هتل ها و برخي از مجتمع هاي مسكوني بزرگ كه فضاي خالي دارند تا بتوانند كاري انجام دهند و زمينه هايي از اين مكان ها براي عرضه محصولات فرهنگي، آثار و محصولاتي كه توسط هنرمندان خلق مي شوند و برگزاري كلاس ها و كارگاه هاي آموزشي و كلاس هاي هنري ايجادشود. وي تاكيد كرد: اين نمايشگاه و تمام نمايشگاه هاي اين چنيني به صورت رايگان در اختيار شهروندان قرار مي گيرد.
حضور بي سابقه جوانان در هزاره سوم
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي ايران اعلام كرد كه نيمي از رشد جمعيت فعلي جهان فقط مربوط به كشور هند، چين، پاكستان، نيجريه، بنگلادش و اندونزي است.به گزارش روابط عمومي اين وزارتخانه، رشد جمعيت كماكان از نگراني هاي جامعه بين المللي است. به رغم كوشش هاي فراوان بسياري از كشورهاي در حال توسعه براي تنظيم باروري و ايجاد توازن در رشد جمعيت، جمعيت جهان در 50 سال گذشته افزايش بي سابقه را تجربه كرده و در سال 2002 به 1/6 ميليارد نفر بالغ شده است. درحال حاضر رشد سالانه جمعيت 3/1 درصد است.براساس آخرين آمارهاي موجود، 9/4 ميليارد نفر (3/80 درصد) از مردم جهان در مناطق كمتر توسعه يافته زندگي مي كنند و سهم كشورهاي بيشتر توسعه يافته جهان 2/1 ميليارد نفر (7/19 درصد) است.
بنابراين سرعت رشد جمعيت در كشورهاي كمتر توسعه يافته بيشتر و در مناطق بيشتر توسعه يافته كمتر است. رشد جمعيت برخي از ممالك بيشتر توسعه يافته منفي است. به رغم كاهش نرخ باروري جهان و اين واقعيت كه طي سالهاي 1995 تا 2000 نرخ باروري كلي كمتر از ميزان جانشيني بوده است، روند رشد جمعيت جهان در سالهاي آينده همچنان صعودي بوده و ارقام مطلق جمعيت، بويژه در مناطق كمتر توسعه يافته افزايش چشمگيري خواهد داشت كه ناشي از بزرگي جمعيت پايه و رشد فزاينده تعداد جوانان است، به نحوي هزاره سوم شاهد رقم بي سابقه تعداد جوانان در جهان است و بيش از يك ميليارد نفر از جمعيت جهان بين سنين 15 تا 24 سال قرار دارند. تعداد كثيري از اين جوانان (890 ميليون نفر) در كشورهاي كمتر توسعه يافته زندگي مي كنند.