آزاده بهشتي
زماني كه مقابل مدير عامل سازمان تاكسيراني تهران در يكي از جنوبي ترين ميدان هاي پايتخت (ميدان خراسان) مي نشينيم، او پيش از طرح هر سئوالي يكي از مشكلات و معضلات اصلي سازماني كه رياست آن را بر عهده دارد را روزمرگي مي داند كه سيستم مديريتي اين سازمان را تحت الشعاع قرار داده است؛ مشكلي اساسي كه به زعم اميرمحمود دهلوي هر چه سريع تر بايد از آن خارج شد. به گفته او مقدمات اين كار فراهم شده و تاكسيراني با يك هدف مشخص و معلوم و با حفظ استقلال مديران خود در جهت حل اين مشكل و ساير موانع پيش روي سازمان و تاكسيداران، گام برمي دارد. مصاحبه اي مفصل در خصوص اين موضوع را بخوانيد.
به عنوان مدير سازماني كه بخش اعظمي از حمل و نقل عمومي را بر عهده دارد، مشكل اساسي پيشرفت اين سازمان را چه مي دانيد؟
مشكلات تاكسيراني به چند دسته تقسيم مي شود. اولين مشكلي كه در تاكسيراني وجود دارد، مشكل مديريتي است؛ به اين معنا كه برنامه مدون و مشخصي براي آتيه تاكسيراني مشخص نشده است. بنابراين مديران نمي دانند بايد به چه سمتي حركت كنند و فعاليت خود را به آن سمت ببرند، يعني در واقع روزمرگي از مشكلات و مسائلي است كه تاكسيراني را در گذشته به خود دچار كرده و ما بايد سازمان را از اين حالت خارج كنيم. مقدمات اين موضوع فراهم شده تا در آينده تاكسيراني بر اساس يك برنامه مشخص و با اهداف معلوم حركت كرده و مديران آن براي تصميم گيري در ارتباط با كارشان استقلال داشته باشند.
مشكل دومي كه تاكسيراني با آن مواجه است
مشخص نبودن سياست كلان حمل و نقل مسافر است. اين سياست كلان حمل و نقل مسافر، بايد سهم تاكسيراني را در سطح شهر تهران مشخص كند. اين كار به صورت كاملا سيستماتيك و منطقي براي حمل و نقل شهر تهران صورت نگرفته و سهم سازمان تاكسيراني در اين رابطه مشخص نشده است.
عامل سوم، مسئله فرسوده بودن ناوگان تاكسيراني است. در ناوگان تاكسيراني خودروهايي با عمر بيش از 20 تا 25 سال وجود دارد كه اين مسئله از عوامل موثري است كه مي تواند كارآيي اين سيستم را كم كند، علاوه بر فرسوده بودن خود ناوگان، سن بالاي افرادي كه كار جا به جايي مسافر را انجام مي دهند نيز يكي از مشكلاتي است كه وجود دارد.
از سوي ديگر تعداد زيادي از افراد جامعه وقتي با مشكل بيكاري مواجه مي شوند، به شغل مسافركشي روي مي آورند كه اين مشكلاتي را براي رانندگان تاكسيدار به وجود مي آورد.
عامل ديگر مراكز متعدد تصميم گيري است، سيستم تاكسيراني مدير واحدي ندارد تا تمام تصميمات در يك جا گرفته شود و آن را به قسمت هاي مختلف ابلاغ كند. آخرين مشكل، ساختار فعلي تاكسيراني است كه ساختار تمركز گراست و اين ساختار نمي تواند پاسخگوي نياز امروز جامعه و تحولاتي كه در سطح جامعه در قسمت هاي مختلف اتفاق مي افتد باشد. اين ساختار را بايد به گونه اي تغيير داد.
حل مشكلات مديريتي از چه طريق امكان دارد؟ و اصولا اين مشكل مديريتي را در چه موضوعاتي مي بينيد؟
مديريت يكي از مهمترين عوامل و اركان هر سيستمي است. در گذشته مديريت طوري بود كه در قسمت هاي مختلف تاكسيراني يك حركت بسته و محدود را تجويز مي كرد و امكان رقابت داخلي را در بين مجموعه كساني كه كار جا به جايي مسافر را در همين سيستم انجام مي دادند، برنمي انگيخت و اين باعث شده بود تا كارآيي اين سيستم پايين بيايد. براي حل اين مشكل بايد محدويت هايي را كه در سطح مختلف اين سيستم وجود داشت برمي داشتيم و امكان رقابت را حداقل در بين راننده ها در جاهايي كه مردم به سرويس دهي نيازمند بودند، ايجاد مي كرديم تا توان سرويس دهي را افزايش داده و كارا كردن سيستم را عملي كنيم و رضايت مشتري ها را هم به دست بياوريم؛ اين يكي از ضعف هاي مديريت بوده كه بايد حل شود.
مشكل دوم، عدم استفاده از امكانات بهينه و روز دنيا بوده كه بايد در سازمان دخالت داده شود؛ از سوي ديگر براي كارايي و موثر بودن سيستم تاكسيراني بايد به دنبال راه حلي بود. تصميمات از گذشته متمركز بوده و به يك نفر ختم مي شود، در حالي كه اين تصميمات بايد در قسمت هاي مديريتي تاكسيراني توزيع شود تا روند تصميم گيري را ساده تر كند و كارايي سيستم را بالاتر ببرد. در صورتي كه اين موضوع درست شود مي توان به آينده اميدوار بود.
اين كارها در زمينه هاي مختلف شروع و تا آنجا كه در اين مقطع امكان داشت حل و فصل شده است. روند تصميم گيري نيز در حال حاضر بهتر شده است.
در زمان مديريت آقاي هاشمي عرب اعلام شده بود كه 30 هزار دستگاه پژو GLI به تاكسيدارها واگذار مي شود، اين طرح در حال حاضر در چه مرحله اي است؟ با توجه به تغييرات مديريتي، حذف شده يا هنوز در حال پيگيري است؟
با توجه به مقررات موجود، روند نوسازي ناوگان تاكسيراني در هر زمان بايد ادامه داشته باشد و به صورت يك امر پايدار در بيايد. آن چيزي كه مقررات اعلام كرده، اين است كه حداكثر عمر مفيد هر دستگاه تاكسي در سطح شهر تهران 5 سال است، اما اگر به عمر تاكسي هايي كه در حال حاضر در سطح شهر سرويس مي دهند دقت كنيم، مي بينيم كه حداكثر 6 تا 7 هزار تاكسي وجود دارد كه اين عمر را دارند و بقيه به طور كلي عمرشان بيش از 5 سال است، بنابراين ما هميشه به اين روند نوسازي احتياج داريم و بايد اين كار به صورت مستمر ادامه داشته باشد. در سالهاي گذشته اين طرح مطرح بوده، ولي هيچ وقت اجرايي نشده و اگر ما امسال به نوعي بتوانيم اين بحث را اجرايي كنيم، شايد بخشي از اين نوسازي را بتوانيم در سيستم به وجود آوريم.
آيا اين طرح در همان زمان اجرايي نشده و در حد يك طرح، باقي مانده يا شما تغييراتي را در طرح لازم ديده و آن را معوق نگه داشته ايد؟
اين طرح در همان زمان اجرايي نبوده، اما ما سعي مي كنيم اين كار را پيگيري كنيم، به طوري كه مذاكراتي را با ايران خودرو انجام داديم كه اميدواريم به نتيجه برسد و قطعا بعد از تصميم گيري اعلام خواهد شد.
در زمينه واگذاري تاكسي هاي سمند به نظر مي رسد يك نوع نارضايتي وجود داشته و با اقبال عمومي رو به رو نشده است نظر شما چيست؟
روند واگذاري كه راننده ها در آن ناراضي باشند وجود ندارد. قيمت خودرو سمند دوگانه سوز 9 ميليون و 830 هزار تومان است كه در مقابل آن قرار بود يك خودرو تاكسي فرسوده، از رده خارج شود. در مقابل
خارج شدن هر خودرو فرسوده مبلغ قيمت آن (به هر قيمتي كه خريداري شود) به خود راننده تعلق مي گيرد. يك ميليون و 385 هزار تومان را سازمان بهينه سازي مصرف سوخت براي كمك به راننده ها پرداخت مي كند و حداكثر هم 7 ميليون تومان وام بانكي به راننده تاكسي با سود 7 درصد تعلق مي گيرد. امسال از تعداد خودروهايي كه مي بايست تبديل شود، 600 دستگاه سهم تهران بود. براي تبديل شدن، در مقابل اين 600 دستگاه كه سهم تهران بود، بيش از يكهزار نفر نام نويسي كردند كه ما توان پاسخگويي نسبت به اين متقاضيان را نداريم و مجبور شديم تعدادي از اينها را كه سابقه بيشتري دارند، انتخاب كرده و ماشين آنها را تبديل كنيم. از اين مجموعه تا به حال تبديل بيش از 200 دستگاه انجام شده و 400 دستگاه هم در چند روز آينده يا حداكثر چند هفته آينده تبديل مي شود. اين ادعا كه راننده ها استقبال نكردند، با حضور كساني كه اعلام آمادگي كرده و در نوبت هستند جور درنمي آيد و دچار تناقض است. يكي از مشكلات راننده هاي تاكسي، شايد نحوه خدمات دهي در سطح شهر باشد كه خود آنها به ما اعلام كردند. راننده هاي سمند انتظار ندارند مثل گذشته كه با يك پيكان 4، 5 نفر را جابه جا مي كردند، كار كنند. الان شايد خود رانندگان به دليل اينكه ماشين آنها نو است و كيفيت آن بالا است، دوست داشته باشند كه مسافران را تك تك جابه جا كنند. اين تنها مشكلي است كه آنها مطرح كرده اند وگرنه، نه ماشين اشكال و ايراد آنچناني دارد كه مورد اعتراض راننده قرار گيرد، نه قيمت اين ماشين با اين شرايط زياد است.
|
|
|
راننده هاي سمند انتظار ندارند مثل گذشته كه با يك پيكان 4، 5 نفر را جابه جا مي كردند، كار كنند. الان شايد خود رانندگان به دليل اينكه ماشين آنها نو است و كيفيت آن بالاست، دوست داشته باشند كه مسافران را تك تك جابه جا كنند
تناسب لازم وجود دارد و تنها بايد فرهنگسازي شود كه اين خودروها در چه جاهايي مورد استفاده قرار بگيرد تا استهلاك آن كمتر باشد و راننده با طيب خاطر بيشتري نسبت به جابه جايي مسافر اقدام كند. اين كار را الان صورت داده ايم و تعداد بيشماري از اين سمندها را در فرودگاه ها، ترمينال و پاركينگ هاي مختلفي كه نيازمند سرويس دهي هستند به كار گرفتيم. ما اين نوع سرويس ها را گسترش خواهيم داد تا بتوانيم خدمات بهينه و با كيفيت بهتري را در اختيار مردم قرار دهيم و در ضمن استهلاك اين ماشين ها هم كمتر شود.
با توجه به اينكه شرايط را مناسب ارزيابي مي كنيد، پيش بيني شما براي ادامه اين روند در آينده چيست؟
سازمان حداكثر وام را دراختيار راننده ها قرار مي دهد و شرايط را تا حد ممكن براي راننده ها سهل مي كند. اين نويد را به راننده ها مي دهم كه تعداد 10 هزار دستگاه ديگر از اين سمندها جزو برنامه تبديل شدن هستند. 8 هزار دستگاه از اين مجموعه سهم تهران است كه پيگيري كرده و سعي مي كنيم تا اين 8 هزار دستگاه نيز وارد ناوگان تاكسيراني شود. اگر اين كار صورت بگيرد، مي توانيم روند تبديل به احسن را ادامه دهيم و 3هزار و 400 خودرو فرسوده اي كه از سالهاي قبل مانده و زير سال 69 هستند و قابليت تبديل شدن به سمند را دارند، در اين پروژه بگنجانيم و مشكل راننده ها را حل كنيم.
گفته بوديد 16 هزار مسافركش شخصي براي دريافت پلاك موقت تاكسيراني ثبت نام كردند و 30 هزار مسافركش شخصي را نياز نداريد، در صورتي كه اين تعداد عملا فعال هستند. فكر مي كنيد با اين تعداد، نياز تهران برآورده مي شود و با حذف 30 هزار وسيله نقليه (مسافركش شخصي) دچار مشكل نخواهيم شد؟
توسعه سيستم تاكسيراني و جابه جايي مسافر مي بايست براساس سياست هاي مدون و مشخص انجام شود، اينكه هر كسي احساس كند كه خودرو شخصي اش را مي تواند در جابه جايي مسافر به كار بگيرد، امر مناسب و درستي نيست. براساس طرح جامع كه شركت مطالعات حمل و نقل و ترافيك انجام داده، براساس 12 ميليون سفر در طول روز، سهم ناوگان تاكسيراني 75 هزار دستگاه است. ما وظيفه داريم از خودروهايي كه امروز در سطح شهر تهران جابه جايي مسافر را انجام مي دهند اين نياز را تامين كنيم. در حال حاضر چيزي حدود 49 هزار دستگاه تاكسي كه چه به صورت موقت و چه به صورت تاكسي مورد استفاده قرار مي گيرد، تحت نظارت سازمان تاكسيراني سازماندهي شده اند و الان در سطح شهر تهران جابه جايي مسافر را انجام مي دهند. در كنار اين 49 هزار دستگاه، حدود 22 هزار راننده آژانس حداقل در سطح شهر تهران فعال هستند كه بايد سهميه اي را براي آژانس ها در نظر بگيريم و بعد از اينكه اين سهميه را براي آژانس ها مشخص كرديم، بقيه آن را از مسافربرهاي شخصي تامين كنيم. رقمي حدود
۱۰ هزار دستگاه براي آژانس ها مشخص كرديم و بعد از آن رقمي حدود
16 هزار تا 21 هزار دستگاه را از مسافربرهاي شخصي تامين مي كنيم. به نظر ما شهر تهران به بيشتر از اين خودروها نياز ندارد.
با وجود آمار ارائه شده در برخي نقاط، با كمبود تاكسي براي عبور و مرور روبه رو هستيم، دليل آن چيست؟
متاسفانه به دليل نداشتن ساختار و ساماندهي مناسب در برخي ساعات و برخي نقاط، با تجمع مسافربرها و مسافران روبه رو هستيم و در برخي ساعات، تعداد اين افراد كم است؛ اين كاري است كه بايد با كمك ديگر سازمان ها و نهادها به صورت اجرايي درآيد و با مشخص كردن نيازي كه در هر ساعتي از شبانه روز در سطح شهر تهران داريم، كار ساماندهي اين راننده ها را مشخص كنيم و در ساعاتي كه نيازمند آنها هستيم، به كار بگيريم؛ اين كاري است كه بايد امروز صورت بگيرد. تحقيقاتي كه شركت مطالعات حمل ونقل انجام داده مبناي علمي دارد، آنها براساس كاري كه كارشناسان انجام دادند سهمي براي تاكسيراني در نظر گرفته اند، ما نمي توانيم بگوييم كار تحقيقاتي آنها مبنا نداشته و فردا هر كسي كه خود احساس كرد بايد در جابه جايي مسافر وارد شود. اين سياست را به عنوان سياست آتي بايد در نظر بگيريم و به اين سمت حركت كنيم و تعداد مورد نياز خودروهايي كه مي بايست در سطح شهر تهران به جابه جايي مسافر بپردازند را در همين سطح قرار بدهيم و در واقع موضوع افزايش خودروهايي كه مي خواهند به ناوگان تاكسيراني بپيوندند را براي هميشه حل كنيم و پرونده اين مجموعه را ببنديم. حالا اگر در آينده تحولاتي صورت گرفت و مردم خواستند از وسايل
حمل و نقل عمومي استفاده كنند و سهمي براي تاكسيراني قرار دادند آن وقت به افزايش ناوگان بپردازيم.
چه طور مي توان 30 هزار مسافركش شخصي را كنترل كرد؟
وظيفه اصلي براي جلوگيري از تردد مسافربرهاي شخصي به عهده راهنمايي و رانندگي نيروي انتظامي است. جلسات متعددي نيز با مسئولان
راهنمايي و رانندگي در قسمت هاي مختلف از صدر تا ذيل داشته ايم، آنها هم قرار است كمك كنند و مراكز پرجمعيت را مشخص كنند تا ما در آن، ساماندهي و سازماندهي تاكسي ها را انجام دهيم و در تقسيم ساعاتي كه براي جابه جايي مسافر براي راننده ها مشخص مي كنيم، نياز آن منطقه را تامين كنيم و كار ساماندهي را انجام دهيم تا آنها هم دچار كمبود ماشين در آن ساعات پرتردد نباشند. فكر مي كنم اين رغبت از سوي نيروي انتظامي هم وجود داشته باشد. با توجه به جلساتي كه داريم، اميدوارم اين جمع بندي ها سريع تر حاصل شود و بعد از تامين نيازي كه براي رسيدن به اين سقف داريم، صورت بگيرد و راهنمايي و رانندگي نسبت به جلوگيري از مسافربرهاي شخصي اقدام كند.
آيا نيروي انتظامي و راهنمايي و رانندگي از اول مهر ماه (مهلت اعلام شده) آمادگي برخورد با مسافركش هاي شخصي را دارد؟
نيروي انتظامي اعلام آمادگي كرده و در جلسات متعدد قرار شد تا مبادي و مقاصد پرجمعيت مسافر را مشخص كنند تا ما هم توزيع راننده ها را در آن ساعات و شرايط انجام بدهيم.
پيش از اين، معاون خدمات شهري از واگذاري 10 هزار خودرو ون به تاكسيراني خبر داده بودند، نظر شما در اين مورد چيست؟
جابه جايي مسافر از مبدا به مقصد با خودرو ون، كه مي تواند تعداد بيشتري از مسافران را جابه جا كند، مورد نياز تاكسيراني هم هست، اما من در جريان جزئيات اين موضوع نيستم و نمي دانم چه سهمي را براي تاكسيراني در نظر گرفته اند و به چه شكلي مي خواهد عملي شود.
تاثير استفاده از اين نوع خودرو را در حجم جابه جايي مسافر، قيمت و كاهش ترافيك چطور ارزيابي مي كنيد؟
برنامه مشخصي براي آتيه تاكسيراني مشخص نشده است بنابراين مديران نمي دانند بايد به چه سمتي حركت كنند در واقع روزمرگي از مشكلاتي است كه تاكسيراني را در گذشته به خود دچار كرده و بايد سازمان را از اين حالت خارج كنيم
تحقيقاتي كه صورت گرفته، نشان مي دهد كه استفاده از خودروهاي ون موثر است ؛البته به شرطي كه قيمت اين خودرو، قيمت مناسبي باشد، چون در واقع يك خودرو ون مي تواند دو برابر خودروهايي كه امروز مورد استفاده قرار مي گيرند، جابه جايي مسافر داشته باشد و حجمي كه اشغال مي كند، همين حجمي باشد كه خودروها اشغال مي كنند. پس بنابراين ما با همين اشغال حجم امروز، دو برابر ظرفيت فعلي مسافر جابه جا مي كنيم. اگر قيمت آن مناسب باشد پيشنهاد خوبي است و ما از آن استقبال مي كنيم و فكر مي كنم به كارگيري آن در يك دوره آزمايشي بتواند نظر مساعد راننده ها را جلب كند و راننده ها هم از آن استقبال كنند، اما راننده ها براي استفاده از اين خودروها بايد كمك و ترغيب شوند تا خودروهاي خود را تبديل به خودروهاي ون بكنند.
ليست ارائه شده به شوراي شهر تهران در مورد نرخ كرايه تاكسي ها، براي تاكسي هاي راهي تنظيم شده يا براي تمام تاكسي ها؟
اين ليست براي مجموعه كساني كه مي بايست از طريق تاكسيراني مسافركشي كنند تنظيم شده است و ما همه آنها را در نظر گرفته ايم.
بارها ديده شده مقرراتي را براي راننده تاكسي در نظر گرفته ايد، اما دوامي نداشته، مثل پوشيدن لباس فرم يا چسباندن برچسب روي شيشه جلو. در مورد نرخ كرايه تاكسي هم همينطور است و به دلايل مختلف تاكسي داران از آن تخطي مي كنند؟
تاكسي ويژگي هاي خاصي دارد و نظم و مقررات خاصي بر آن حاكم است. نمي توانيم از آن مقررات تخطي كنيم. به طوركلي سرنشينان خودرو را در هر ماشين با راننده، بيش از 5 نفر حساب نمي كنيم و ما هم نمي توانيم از اين دستورات تخطي كنيم. مسئله اي كه بايد به صورت اطلاع ر ساني هم به راننده و هم به مسافر گفته شود اين است كه در طول سفر نبايد بيش از يك مسافر، جلو سوار شود. اين موضوع تنها در ساعات پيك مسافر اتفاق مي افتد كه 5مسافر را جابه جا مي كنند، اين هم يكي از كارهايي است كه ما بايد انجام دهيم كه در ساعات پيك مسافر آنقدر خودرو به اندازه كافي در آن مسيرها داشته باشيم كه اين وضعيت پيش نيايد و راننده عملا به سمت تخطي از مقررات راهنمايي و رانندگي نرود. ظرفيت 4 نفر است و راننده ها نبايد بيش از اين سوار كنند و راهنمايي و رانندگي بزودي از حمل 5 مسافر جلوگيري مي كند .
با اين وجود، سرپيچي از قانون در مورد تعداد سرنشينان بارها ديده شده است، در اين مورد چه بايد كرد؟
باتوجه به اينكه تاكسيراني، هماهنگ با راهنمايي و رانندگي شده، كار اطلاع رساني به رانندگان تاكسي را شروع كرده ايم؛ تراكت هايي بين راننده ها توزيع شده كه حداكثر ظرفيت تاكسي 4نفر است و بايد با 4 نفر نسبت به جابه جايي مسافر اقدام كنند و ما توصيه مان به رانندگان تاكسي اين است كه در حداقل زمان، در خطوط مبدا و مقصد معطل شوند. زمان توقف ماشين ها در مبدا و مقصد هرچه كمتر باشد هم به نفع خود راننده است، هم درآمد افزايش پيدا مي كند و هم با آرامش خاطر بيشتري به جابه جايي مسافر مي پردازد. هرجا هم كه احساس مي كنند با كمبود ماشين روبه رو هستند، به ما اطلاع بدهند. ما امكان افزايش تعداد ماشين را در هر ساعت از شبانه روز داريم، چون يكي از سياست هايي كه ما اتخاذ مي كنيم افزايش ساعت كار رانندگان در ساعت هاي مختلف شبانه روز است. اطلاعاتي را كسب كرديم و اگر مردم هم كمك كنند و اطلاعاتي كه در اين زمينه دارند را به قسمت بازرسي ما منتقل كنند، ما مي توانيم براي كمبودها هم فكري بكنيم و نياز به خودرو را در آنجا مرتفع كنيم.
آيا قانون و مقررات خاصي در خود سازمان تاكسيراني براي كنترل اين موضوع وجود دارد؟
شما از اجبار صحبت مي كنيد ولي واقعيت امر اين است كه به نظر ما اين كار، فرهنگي است. در گذشته اين مقررات هم بوده، اما به دليل مشكلاتي كه وجود داشته و با كمبودي كه از نظر خودرو احساس مي شده، رانندگان اين كار را انجام مي دادند و مردم هم اين قانون را اجرا نمي كردند. امروز اگر كمبودي وجودنداشته باشد و كسري خودرو نداشته باشيم، دليلي وجود ندارد كه اين كار صورت نگيرد. ما بايد به جاي اجبار، اين كار را به صورت اطلاع رساني به صورت توصيه و كار فرهنگي كه فكر مي كنيم لازم است، براي رانندگان انجام دهيم و محاسن استفاده از 4 نفر را به اطلاع آنها برسانيم. بخش كنترل و اجباري كردن اين موضوع را هم راهنمايي و رانندگي بايد انجام دهد، چون مقررات در اختيار آنهاست و اجراي قانون از طريق آنها بايد انجام شود و ما اميدواريم كه راهنمايي و رانندگي هم مجبور به جريمه كردن نشود.
مبناي محاسباتي براي تنظيم و افزايش نرخ كرايه تاكسي در هر سال چيست؟
نرخ را براساس يك شيفت كاري در نظر مي گيريم و اين را بين مسافران در ساعات مختلف تقسيم مي كنيم . غير از پيك هاي زماني كه مسافر زياد است و راننده ها مجبورند حداكثر مسافر را جابه جا كنند، در ساعات ديگر تا اين حد ظرفيت نداريم كه راننده بخواهد ماشين را با 5 مسافر حركت دهد و مبناي محاسباتي ما هم نفرات نيست. يك شيفت كاري را براي اينها مشخص مي كنيم و باتوجه به اينكه در اين شيفت كاري چند مسافر بايد جابه جا شود محاسبه مي كنيم. مبناي 5 نفر را براي نرخ در نظر نمي گيريم.
فكر مي كنيد راه حل مناسب براي رفع اين مشكل و دستيابي به رضايت راننده و مسافر چيست؟!
يكي از ايرادات و اشكالاتي كه در سيستم ها وجود دارد عدم ارتباط صحيح، بموقع و مستمر با راننده و مردم است و اعتقاد داريم كه بايستي اين ارتباطات به صورت منسجم و مستمر دربيايد. ما تصميم گرفتيم اين برقراري ارتباط ، حتي با راهنمايي و رانندگي انجام شود. فرمانده راهنمايي و رانندگي در تهران نيز خواسته تا اين ارتباط را با رانندگان برقرار كرده و در جلسات مشترك شركت كنند. اين اولين گام است و حركت را شروع كرديم و تا چند وقت ديگر شاهد اولين اجتماع رانندگان تاكسي خواهيد بود. تا اين اشكالات و موارد را كه مردم به ما منتقل مي كنند، به راننده ها منتقل كنيم و همچنين اشكالات و ايراداتي كه راننده ها مطرح مي كنند نيز مرتفع شود. هرچه كار فرهنگي در اين زمينه بيشتر انجام شود نتيجه مثبت تر، مهمتر و پرثمرتر است و باعث احساس رضايتمندي مردم و راننده خواهد شد.
اين ارتباط مستمر بيشتر از چه طريقي اتفاق مي افتد؟
از طريق رسانه ها ؛ بارها اين موضوع را مطرح كرديم. گاهي ديده مي شود كه مردم مشكلاتي را كه در طول روز دارند به راننده ها منتقل مي كنند كه بايد از طريق فرهنگسازي، اين مشكل را حل كرد و به صورت دوسويه ارتباطي بين رسانه ها و مردم برقرار كرد. در اين صورت هم مشكل مردم در ارتباط با راننده ها بيان مي شود و هم مشكل راننده ها در ارتباط با مردم. الان اين موضوع هست، اما بايد گسترش پيدا كند تا موارد اندكي هم كه درگيري بين راننده و مردم اتفاق مي افتد را ديگر نداشته باشيم.
