ايمني باپل  مكانيزه
بيشترين تعداد فوت و جرح بنابر گزارشات مراجع ذي  صلاح در تصادفات درون  شهري مربوط به عابران پياده و موتورسواران و از لحاظ گروه  هاي سني نيز در ميان عابران پياده، خردسالان و كهنسالان بيشترين قربانيان اين تصادفات هستند.از سوي ديگر درصد عابران كشته  شده به كل متوفيان ناشي از حوادث رانندگي در كشورمان بسيار بالا و حدود 40 درصد اعلام شده است، اين در حالي ست كه اين نسبت در كشورهاي پيشرفته بسيار كمتر و به عنوان نمونه در كشورهاي بلژيك، هلند و لوكزامبورگ حدود۱۰ درصد است.

پل  هاي عابر پياده در هر نقطه از معابر تهران با اسكلت  هاي سرد و بي  روح و پله  هاي طاقت  فرسايش هر عابري را براي بالا رفتن از آنها عاصي مي  كند. در عين حال بسياري از كارشناسان ترافيك معتقدند تعداد پل  هاي عابر در تهران بسيار بيشتر از شهرهاي پيشرفته دنياست، اما بيشترين تصادفات عابر پياده را به دليل عدم تمايل براي استفاده از پل  هاي هوايي در اين كلانشهر ايران شاهد هستيم.
زماني كه در 24 فروردين ماه سال 1383، نخستين پل مكانيزه عابرپياده شهرتهران در ميدان هفت تير توسط شهردار اسبق تهران افتتاح شد، شايد هيچ  كدام از مديران شهري تهران تا اين حد به اهميت اين پل  ها توجه نداشتند.
دكتر محمود احمدي  نژاد در آن زمان هدف از اجراي اين طرح  ها را تسهيل در تردد روان خودروها، ايجاد امكانات براي تردد عابرپياده بويژه سالخوردگان، خردسالان و افراد ناتوان، افرايش ايمني تردد و تشويق عابران براي استفاده از پل هوايي عنوان كرد.
طول دهانه پل 5/69 متر، عرض 20/2متر، ارتفاع 5/5متر، عرض مفيد پله برقي يك متر، تعداد پله  هاي برقي چهار رديف در دو طرف،كه داراي چشم الكترونيكي و مجهز به سيستم عيب  يابي هوشمند است. با افتتاح اين پل با ظرفيت 9هزار نفر در ساعت تا امروز 12 پل مكانيزه در قسمت  هاي مختلف تهران راه  اندازي شده است.
آمار بالاي تصادفات
مي  خواهد از عرض خيابان بگذرد، اما فكر طي كردن پله  هاي طولاني، او را از استفاده از پل عابر منصرف مي  كند. شايد آن روز اگر مي  دانست چه سرنوشتي در انتظارش است، هرگز به عبور از اتوبان پرخطر تن نمي  داد.
بررسي  ها حاكي ست يكي از مهمترين دلايل تصادفات عابران، عدم توجه آنها به استفاده از پل  هاي عابر پياده است، لذا خطر تصادف با خودروها را حتي در بزرگراه  ها و اتوبان  ها به جان خريده و از عرض خيابان عبور مي  كنند، ولي حاضر به طي كردن پله  هاي متعدد پل  هاي عابر معمولي نيستند.
به گزارش مهر، يكي از معضلات مهم شهر تهران و به نوعي از نواقص طرح  ها و فعاليت  هايي كه در گذشته صورت گرفته، اين است كه در فعاليت  هاي توسعه  اي و ارائه خدمات به نيازهاي اقشار مختلف جامعه توجه نشده، درنتيجه امروز شاهديم كه معلولان، جانبازان و بخش زيادي از شهروندان به دليل عدم مناسب  سازي محيط با نيازهاي آنها خانه  نشين شده  اند يا اينكه پل  هاي هوايي عابرپياده با پله  هاي بي  شمار و مكانيكي ساخته شده و در آن تسهيلاتي براي معلولان، كودكان، گنجينه  ها و ديگر افراد ناتوان ديده نشده است، درنتيجه بسياري از شهروندان از دو متري پل  هاي عابر، عرض خيابان را با بيم تصادف با خودرو طي مي  كنند، ولي حاضر به استفاده از پل  هاي عابر نيستند.
طي سال  هاي اخير، فعاليت  هاي قابل توجهي جهت تامين امنيت عابران پياده در تهران انجام شده كه به عنوان نمونه مي  توان به احداث پل هوايي مكانيزه در معابر پرتردد از جمله چمران، همت، شهرك قدس، آزادراه تهران – كرج و ... اشاره كرد. مديريت شهري با اجراي چنين طرح  هايي ضمن گراميداشت كرامت شهروندي، خواست با استفاده از تكنولوژي و ارائه خدمات مفيد، فرهنگ   پذيري و قانون  پذيري را هم درجامعه نهادينه كرده و سياست يك گام شهرداري و يك گام شهروند را در پيش گيرد.
مهندس كامران حاج  نصراللهي - مديرعامل سازمان حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران - از تجهيز 30پل هوايي عابرپياده به پله برقي تا پايان امسال خبر داده و مي  گويد: به منظور افزايش استقبال شهروندان و بخصوص كودكان و افراد كهنسال به استفاده از پل هوايي براي عبور از عرض خيابان و بزرگراه   ها، تا پايان امسال، 30 پل عابر پياده ديگر نيز به سيستم مكانيزه (پله برقي) تجهيز مي  شود.
مهندس ابوالقاسم وحدتي اصل- مديرعامل سازمان زيباسازي- با بيان اينكه تاكنون 20 پل عابر پياده از مناطق مختلف شهر تهران به سيستم مكانيزه پله برقي تجهيز شده  اند، مي  افزايد: درحالي كه به جرات مي  توان ادعا كرد كه تهران بيشترين تعداد پل  هاي هوايي عابرپياده را نسبت به بسياري از پيشرفته  ترين شهرهاي دنيا دارد، اما به رغم وجود اين تسهيلات، تعداد عابراني كه در تهران از پل عابر استفاده مي  كنند، بسيار كمتر از شهرهاي ديگر است، لذا به منظور ترغيب شهروندان به رعايت قانون، درصدد هستيم تا پل  هاي مكانيزه عابرپياده را در عرض خيابان  ها و
بزرگراه    هايي كه روزانه محل تردد بيش از 100 تا 150 هزار نفر است، راه  اندازي كنيم.
وي هزينه راه  اندازي هريك از اين پل  ها را بين 300 تا 500 ميليون تومان بيان كرد و با اشاره به اينكه برخي از پل  ها با مشاركت بخش خصوصي راه  اندازي مي  شود، اضافه مي  كند: تا كنون 17 پل مكانيزه با هزينه شهرداري به بهره  برداري رسيده و قرارداد ساخت 21 پل مكانيزه نيز با بخش خصوصي منعقد شده است، ولي باتوجه به هزينه بالاي احداث اين پل  ها، اميد نداريم همه آنها به بهره   برداري برسند. وحدتي افزود: ايران فاقد تكنولوژي ساخت پله برقي ست، لذا اين پل  ها با انعقاد قرارداد از شركتي در كره جنوبي خريداري مي  شود و اين شركت، ضمانت پنج ساله آنها را پس از نصب برعهده دارد.
به گفته مديرعامل سازمان زيباسازي شهرداري تهران، چهار پل مكانيزه ديگر نيز در خيابان عباس دوران، ميدان شاملو شهر ري، نواب و خيابان ارتش در حال آماده  سازي ست و بزودي به بهره  برداري مي  رسد.
وي اضافه مي  كند: تاكنون پل  هايي در محمدعلي جناح، مقابل ترمينال غرب ، آيت  الله سعيدي، مقابل بازار ميوه و تره  بار ، چمران، نمايشگاه بين  المللي ، ميدان تجريش، ابتداي خيابان وليعصر (عج) ، بزرگراه رسالت، نرسيده به پل سيدخندان ، ميدان انقلاب، ابتداي خيابان كارگر ، چهارراه وليعصر (عج)، تقاطع خيابان انقلاب ، خيابان انقلاب، تقاطع وليعصر (عج) ، ميدان وليعصر (عج)، ابتداي بلوار كشاورز نصب يا در حال راه  اندازي ست.
به گفته وحدتي، وجود معارض  هايي همچون شركت  هاي آب، برق، گاز و تلفن از مهمترين مشكلات راه  اندازي پل  هاي مكانيزه است.
وي گفت: هنگام نصب فونداسيون، با اين معارض  ها مواجه مي  شويم و پس از اطلاع به شركت  هاي مربوطه، آنها نيز هيچ نقشه يا اطلاعي ندارند و اين امر موجب به تاخير افتادن راه  اندازي پل  هاي مكانيزه عابرپياده مي  شود.
مديرعامل سازمان زيباسازي شهرداري تهران، سرقت آلومينيوم  هاي پل  هاي عابر پياده مكانيزه را از ديگر مشكلات بيان كرد و افزود: به رغم اينكه يك نگهبان، مراقب هر پل مكانيزه است، اما متاسفانه شاهد سرقت آلومينيوم  هاي پل  هاي عابرپياده مكانيزه هستيم. وي از شهروندان تهراني خواست تا در صورت مشاهده هرگونه تخلف، به روابط عمومي سازمان زيباسازي اطلاع دهند. به گفته مديرعامل سازمان زيباسازي شهرداري تهران، پل  هاي مكانيزه عابرپياده در عرض خيابان  ها و بزرگراه  هايي كه روزانه محل تردد بيش از 100 تا 150 هزار نفر است، راه  اندازي مي  شود.
مشاركت بخش خصوصي
هزينه بالاي راه  اندازي پل  هاي مكانيزه از يك سو و نياز افراد جامعه به وجود اين پل  ها در سطح شهر از سوي ديگر، مانع راه  اندازي اين پل  ها شده است. به همين خاطر، شوراي شهر تهران اولين روز از سوم خرداد سال 1384 در پايان يكصد و چهل و هشتمين جلسه خود، كليات لايحه مجوز احداث پل  هاي مكانيزه توسط شهرداري تهران با مشاركت بخش خصوصي را تصويب كرد.
بعد از تصويب كليات اين لايحه، شهرداري تهران موظف شد در مدت يك ماه، دستورالعمل اجرايي لايحه را براي هماهنگي هرچه بيشتر به شورا ارائه بدهد.
چمران در آن زمان هدف از ارائه چنين لايحه  اي را، هماهنگي ميان سازمان زيباسازي و ترافيك عنوان كرد و گفت: تاكنون اگر شاهد احداث پل  هاي مكانيزه بوده  ايم، توسط خود سازمان  ها بوده كه از اين جهت، مشكلاتي را به وجود آورده كه با اين لايحه، شهرداري ضمن هماهنگي با ساير سازمان  ها و معاونت  ها، نسبت به جانمايي پل  هاي مكانيزه در سطح شهر تهران اقدام مي  كند.
به نظر مي  رسد با توجه به اينكه مديريت شهري پس از سال  ها به خود آمده و فهميده كه موجودي به نام شهروند هم قرار است در اين به اصطلاح شهر زندگي كند، حال وظيفه همه ما شهروندان اين است كه اين نهال كوچك را ياري كنيم تا هم شهرمان زيبا و پيشرفته شود و هم خودمان از امكانات بهتري بهره  مند شويم.

پويا مهرآيين- در شهر كه مي گردي و چشم مي چرخاني، در هر طرفت مي تواني تابلوهايي را ببيني كه هر كدام در اندازه هاي گوناگون وظيفه اطلاع رساني به شهروندان را به گونه اي برعهده دارند؛ تعدادي از اين تابلوها قرار است اطلاعات اقتصادي به مخاطب ارائه كنند كه معمولا به عنوان تابلوهاي تبليغاتي شناخته مي شوند و بخش عمده تابلوهاي شهري را تشكيل مي دهند. تهيه كنندگان اين تابلوها به دليل اينكه مي خواهند تبليغات آنها به بهترين شكل به نتيجه برسد، نهايت دقت را در طراحي و اجراي آن به كارمي گيرند و معمولا كمتر اشتباهي در اينگونه تابلوها به چشم مي آيد، اما راپورت امروز به آن دسته از تابلوها اشاره دارد كه وظايف فرهنگي به عهده دارند.
يكي- دو هفته پيش گذرم به حوالي پارك شهر افتاده بود، در حالي كه در جست  وجوي نشاني جايي بودم و لابه لاي آدم ها و ماشين ها چشم مي چرخاندم ناگهان متوجه تابلو بزرگي شدم كه تصويري به مناسبت فرا رسيدن ايام شهادت امام اول شيعيان و ليالي قدر بر آن نقش بسته بود. در زير تصوير مذكور يكي از گفته هاي امام علي(ع) نوشته شده بود، اما يك مشكل نه چندان كوچك نيز وجود داشت؛ جمله نوشته شده اشتباه بود و نكته تعجب آور اينكه اين جمله يكي از مشهورترين فرمايشات مولاي متقيان است كه شايد خيلي از ما آن را از برداشته باشيم.
اشتباهات وبي دقتي هايي از اين دست متاسفانه بارها در فعاليت هاي فرهنگي سطح شهر به چشم آمده و انگار قرار نيست به اين زودي ها هم رفع شود. در بسياري از مواقع ديده مي شود كه جملات و اشعار بزرگان به صورتي ناقص يا غلط نوشته مي شود و در معرض ديد شهروندان قرار مي گيرد. شايد نتوان همه تقصير را به گردن مسئولان شهري انداخت كه چرا اطلاعات غير تخصصي آنها در حدي نيست كه از پيش آمدن چنين اشكالاتي جلوگيري كنند، ولي آيا نمي توان انتظار داشت در برنامه هاي فرهنگي شهرداري ها ترتيبي اتخاذ شود كه بار محتوايي و ساختاري پيام هاي فرهنگي با نهايت دقت و سلامت به شهروندان منتقل شود؟
متاسفانه در بسياري از موارد سليقه هاي شخصي ما باعث مي شود كه از ياد ببريم علوم انساني هم رشته هايي كاملا تخصصي هستند و افرادي به عنوان كارشناس در اين زمينه ها بايد به عنوان مرجع مورد مشورت قرار گيرند يا امور را در دست داشته باشند. انتقال جملات و پيام هاي غلط به شهروندان نه تنها سودي براي ما ندارد، بلكه با آموزش هاي سوء، نوعي ضد آموزش به حساب مي آيد كه ما را چند پله پايين  تر مي برد و باعث مي شود كه تلاش افزون تري براي رفع اثرات سوء  آن لازم شود. مسلما روابط عمومي ها و بخش هاي فرهنگي مناطق مختلف شهري براي اينكه بتوانند وظايف خود را به بهترين نحو انجام دهند بايد از مشورت كارشناسان خبره به اندازه كافي برخوردار باشند؛ افرادي كه انگار جاي آنها در برخي از اين بخش ها خالي ست. اميدواريم اشتباهات در زمينه هاي فرهنگ شهري با تشكيل گروه ها و طراحي برنامه هاي قابل دفاع، به حداقل برسد.