مسيح مولانا
سلاح هاي هسته اي
سلاح هاي هسته اي، نيروي انفجاري بزرگي را به همراه دارند كه از شكافت هسته اي (Fission) و همجوشي آن (Fusion) ناشي مي شود. دانشمندان نسبت به اهميت اختراع چنين وسيله اي به منظور ارزيابي بهتر و اندازه گيري قدرت انفجاره از واژه كيلو تن استفاده مي كنند. كيلو تن در اينجا برابر است با قدرت تخريبي هزار تن تي .ان.تي و اگر به جاي كيلو از مگا استفاده شود، قدرت تخريبي بمب برابر با قدرت يك ميليارد كيلو ماده منفجره
تي.ان.تي خواهد بود. براي مثال نخستين بمب هسته اي دنيا كه در سال 1945 در هيروشيما ژاپن رها شد، قدرتي برابر با 15 كيلو تن داشت.
سلاح هاي هسته اي در ابتدا معمولا به صورت بمب هايي كه از هواپيما رها مي شدند، شناخته مي شد، اما اينك به صورت سرجنگي هاي هسته اي روي موشك هاي بالستيك استراتژيك به عنوان بزرگترين و مهمترين سلاح هاي هسته اي شناخته مي شوند. علاوه بر اين موارد مي توان به سلاح هاي هسته اي تاكتيكي كوچك همچون گلوله هاي توپخانه، مين هاي زميني، بمب هاي زيرآبي ضد زيردريايي ها، اژدرها و موشك هاي دنباله رو بالستيك كوتاه برد نيز اشاره كرد.
ذخاير سلاح هاي هسته اي ايالات متحده آمريكا در سال 1967 از نوع سرجنگي هاي گوناگون به تعداد 32هزار فروند و در 30 نوع و ذخاير روسيه در سال 1988 در حدود 34 هزار بوده است.
تسليحات شكافت هسته اي
بنيادي ترين و اصلي ترين سلاح هاي هسته اي حاصل شكافت هسته اي هستند و به نام بمب هاي اتمي ناميده مي شوند. توليد اين بمب ها مستلزم داشتن مواد قابل شكافت به مقدار زياد است كه شامل اورانيوم ايزوتوپ  يا اورانيوم 235 و پلوتونيوم ايزوتوپ يا پلوتونيوم۲۳۹ مي شوند.
عامل انفجار در اين بمب ها، رسيدن به جرم بحراني براي نوترون است كه در آن هسته عناصر سنگين شكسته شده و به عناصر سبك تر تبديل مي شوند و دو روش براي رسيدن به آن وجود دارد (جرم بحراني عبارت است جرمي كه ميزان توليد نوترون برابر ميزان نوترون هاي رها شده است و واكنش هاي مزبور هميشه با انرژي بسيار زيادي همراه است).
در روش اول دو يا چند قسمت از ماده  قابل شكافت كه هر كدام كمتر از جرم بحراني هستند با يكديگر به شكل يك قطعه در مي آيند كه جرم آنها از جرم بحراني بيشتر است. اين عمل در لوله  توپ انجام مي گيرد و يك قطعه جرم زير بحراني قابل شكافت را از ته لوله به قطعه ديگري در دهنه لوله محكم مي كند و سپس انفجار اتمي رخ مي دهد.
روش دوم عبارت است از اينكه مقداري جرم تحت بحراني مناسب مثل اورانيوم ايزوتوپ يا پلوتونيوم ايزوتوپ شديدا فشرده شود و به صورت جرم بحراني يا بالاي بحراني درآيد. فشرده ماده قابل شكافت سبب كم شدن سطح آن شده و چگالي ماده را افزايش مي دهد و ميزان نوترون ها به وسيله عمل شكافت هسته اي نسبت به ميزان نوترون هاي فراري افزايش مي يابد و يك واكنش زنجيره اي چندگانه با جرم مشابهي كه زيربحراني بوده و فشرده شده به وجود مي آيد. بنيادي ترين و اصلي ترين شكافت هسته اي كه به صورت سلاح مخربي درآمده و در اثر آن دماي هسته اي فوق العاده اي رخ مي دهد، بمب هيدروژني ست كه از احتراق سوخت هسته اي (وابسته به دماي هسته اتمي) ناشي مي شود و نتيجه سوخت دوتريوم با يك ايزوتوپ هيدروژن است. يعني با دو برابر جرم هيدروژن معمولي يا با ليتيوم دوترايد تركيب مي شود. اين شيوه گرمايش هسته اي پيوسته و در هر آندر خورشيد رخ مي دهد و سوخت اصلي آن دوتريوم است و در مركز آن دما بين 10 تا 20 ميليون درجه سانتي گراد است. با سنجش گرمايي در يك انفجار هسته اي مي توان به كاربرد هسته اي و شيوه به كارگيري آن پي برد.
قدرت هاي هسته اي همجوشي
مسلما اولين قدرت هسته اي دنيا آمريكاست كه در سال 1945 عملا اولين بمب هسته اي دنيا را در هيروشيما استفاده كرد. پس از آمريكا، دومين قدرت هسته اي دنيا بدون شك روسيه است. انگليس و فرانسه هم در ميان كشورهاي اروپايي قدرت مسلم هسته اي به شمار مي روند. چين در آسيا اولين كشوري ست كه به قدرت هسته اي دست يافته، اما در ميان كشورهاي نه چندان تراز اول دنيا كه قدرت هسته اي به شمار مي روند، مي توان به هندوستان، پاكستان، آفريقاي جنوبي، آرژانتين و برزيل، اشاره كرد. گفته مي شود تايوان و كره جنوبي نيز داراي توان هسته اي بوده و تكنولوژي آن را براي تهيه و ساخت جنگ افزارهاي هسته اي دارند، ولي شايد تا به امروز به مرحله عملي نرسيده اند.
در سپتامبر سال۱۹۴۱ ميلادي يعني در اوائل جنگ جهاني دوم بين فرمي و تللر (فيزيك دانان مشهور زمان خود) گفت و گويي در مورد امكان بهره گيري از همجوشي مواد در جنگ افزارها انجام گرفت. فرمي باور داشت كه اگر انفجاري در شكافت هسته اي رخ دهد، مي توان در دماي بسيار بالايي يك جرم از دوتريوم را به صورت همجوشي پديد آورد و همان طور كه مي دانيد دوتريوم يك ايزوتوپ از هيدروژن با يك پروتون و يك نوترون در هسته مركزي ست و داراي جرمي دو برابر جرم طبيعي ست و مي توان در حدود 015/0درصد از هيدروژن طبيعي را به وسيله الكتروليز جدا و تقطير كرد و براي ايجاد حالت مايعي در آن، به 250 درجه سانتي گراد دما نياز است. تللر نيز با تجربه به پيشرفت هاي زيادي در دماي هسته اي نايل آمده بود. او برخي از جزئيات يافته هاي خود را كه در مورد يك رشته از تئوري هاي فيزيكي ارائه شده در سال 1942 توسط اوپن  هايمر از دانشگاه بركلي كاليفرنيا بود و با انجام آزمايش هاي فراوان به آنها دست يافته بود، مطرح كرد. در اين هنگام اميل كونوپينسكي موفق به استفاده از دماي هسته اي از تريتيوم شد و بينش او بعدها سبب بهره گيري از روش او شد كه تحول عمده اي در به كارگيري همجوشي مواد به وجود آورد. تريتيوم نيزيك ايزوتوپ هيدروژن با يك پروتون است كه داراي دو نوترون در هسته مركزي ست. اين جرم داراي وزني سه برابر وزن طبيعي بوده و در طبيعت به مقدار ناچيزي يافت مي شود، اما مي توان به وسيله رآكتورهاي هسته اي با پرتو دادن در برابر ليتيوم، آن را به دست آورد. اين جسم توليد شده راديو اكتيو بوده و عمر آن 5/12 سال است.
سرانجام نتايج به دست آمده از مباحث بين پژوهشگران در مورد به كارگيري حرارت هسته اي حاصل از همجوشي در جنگ افزارها، به اين نتيجه رسيد كه اين طرح را مي توان عملي كرد. سپس در اولين آزمايش مربوط به اين تئوري كه در واقع يك برنامه تحقيقاتي بود و در آزمايشگاه لوس آلاموس آمريكا انجام شد نتايج بسيار مهم و بزرگي عايد پژوهشگران شد و آنها مصمم به ادامه طرح شدند. همه آنها در مورد بهره گيري از دماي هسته اي حاصل از همجوشي هم عقيده بودند و عقيده داشتند براي رسيدن به نتيجه مطلوب بايد شديدا در اين مورد تحقيق شود. تللر يكي از كساني بود كه بر استفاده عملي از اين فن آوري و پيشبرد آن اصرار مي كرد و خواستار حمايت هاي بيشتر دولت ها بود، اما برنامه هاي حياتي ديگري كه به سبب جريان  داشتن جنگ در دستور كار قرار داشتند مثل تكميل پروژه بمب  هيدروژني، باعث به حاشيه رانده  شدن اين طرح شد.
در پاييز 1945، هنگامي كه در اواخر جنگ جهاني دوم بمب هسته اي با موفقيت آزمايش شد، مسئولان هدايت پروژه منهتن (پروژه اي كه از سوي دولت وقت آمريكا حمايت مي شد و نتيجه عيني آن دو بمبي بود كه در هيروشيما و ناكازاكي ژاپن استفاده شد) كار روي استفاده از دماي حاصل از همجوشي را در اولويت كاري قرار دادند. بيشتر دانشمندان علوم هسته اي به انستيتو يا دانشگاه هاي خود برگشتند و برخي از كمپاني هاي آمريكايي قراردادهايي را با اين اشخاص امضا كردند. در اين راستا آمريكا شروع به ساخت بمب هيدروژني كرد و اين پژوهش ها و ساخت بمب ها به وسيله و با نام كميته مشورتي انجام گرفت و عمليات آن در 30 اكتبر 1949 به آگاهي همگان رسيد و اين در حقيقت آغاز مسابقه تسليحاتي و جنگ افزارهاي تسليحاتي در جهان به شمار مي رود، چون پس از 4 ماه، اتحاد جماهير شوروي اولين بمب هسته اي خود را عملا آزمايش كرد. در روزهاي 18 تا 20 اكتبر 1946 تللر مقدمات برگزاري يك كنفرانس علمي در لوس آلاموس آمريكا را فراهم كرد. در اين كنفرانس مقاله اي ارائه شده بود كه روش عملي و دقيق دستيابي به توان هسته اي و به كارگيري انرژي حاصل از آن جنگ افزارها را بخوبي بيان مي كرد. اين مقاله نه تنها در آن كنفرانس كه در تاريخ علم فيزيك هسته اي، يك اتفاق ويژه به شمار مي رود.
روش ابداعي مولفان اين مقاله عبارت بود از يك سيلندر استوانه اي شكل كه در درون آن مقداري از دوتريوم را به صورت مايع وارد مي كردند كه منجر به ايجاد واكنش هايي شده و انتشار اين واكنش در ديگر قسمت هاي سيلندر موجب توليد دماي هسته اي مي شد. كل اين واكنش در مقاله با نام واكنش سوپر كلاسيك ارائه شده بود.
روش انجام اين آزمايش پيشتر در تئوري به صورت تركيب دو عنصر دوتريوم و تريتيوم تشريح شده بود، اما اين آزمايش اولين نمونه انجام عملي آن به شمار مي رفت. جنبه كاربردي اين آزمايش براي استفاده در جنگ افزارها بسيار بيشتر از آن چيزي بود كه فكر مي شد. اين واكنش، سرعت انفجار هسته اي بسيار زيادي داشت و دماي حاصل از انجام آن با دماي موجود در مركز خورشيد برابري مي كرد. اين پيشرفت بسيار بزرگ و غيرمنتظره حاصل تلاش بي وقفه تللر و اولام ديگر دانشمند معروف هسته اي معاصر بود كه بعدها با ارائه روش نويني براي شكافت هسته اي در 1950 تكميل شد. اين روش جديد مبتني بر استفاده از شوك فيزيكي به يك بمب هسته اي بود كه منجر به متراكم شدن چگالي آن مي شد و در نتيجه جرم در كانون ديگري شكسته مي شد. طبق اين طرح با اجراي مراحل دوگانه آن، شكافت هسته اي و پديد آمدن دماي هسته اي در مواد قابل شكافت، بسياركم هزينه تر و با صرفه تر از روش هاي قبلي انجام مي شد.
نتايج تحقيقات چندين ساله تللر و اولام وسيله ابداعي آنان به نام هتروكاتاليتيك محترقه بود كه در 9 مارس 1951 از سوي آن دو براي ثبت ارائه شد. اين وسيله مي توانست با پرتوهاي آيينه اي و با استفاده از لنز، نيروي محركه را محترق كند.
دومين گزارش اين دو دانشمند در 4آوريل به وسيله تللر ارائه شد. اين گزارش  حاوي برخي از محاسبات و طرح هايي بود كه به وسيله فردريك دوهافمن تهيه شده و حاصل زحمات كساني بود كه به صورت ماهرانه اي ساخت بمب و انفجار آن به وسيله واكنش هاي صورت گرفته از دماي هسته اي را مطرح كرده بودند. سرانجام طرح هاي تللر و اولام در سال 1954 با نام براوو به صورت حقيقي با بهره گيري از دماي هسته اي به صورت سلاح مورد آزمايش قرار گرفت. در اين سلاح از ليتيوم جامد و دوترايت كه حالات مايع تري نسبت به دوتريوم داشت، استفاده شد و قدرت تخريبي  آن 15 مگاتن بود كه هزار برابر بيشتر از قدرت بمب هسته اي مورد استفاده در هيروشيما بود. در اين روش، تريتيوم موجود در جنگ افزار خود به وسيله بمباران نوتروني از ايزوتوپ هاي 6گانه ليتيوم به صورت واكنش هاي همجوشي در مي آمد به كارگيري ليتيوم دوترايد به جاي دوتريوم مايع به لوازم و ابزارهاي نگه دارنده با چندين صد درجه دماي زير صفر نيازمند است.
توان هسته اي همجوشي ديگر كشورها
اتحاد جماهير شوروي : در سال 1948 دولت روسيه گروهي از تئوريسين ها و دانشمندان هسته اي خود را زير نظر فيزيكدان مشهور روسي، ايگور واي تام مامور توليد سلاح هسته اي همجوشي كرد. اين گروه بالاخره پس از ارائه طرح هاي گوناگون و ايده هاي بسيار مهم موفق شد دو سال پس از ايالات متحده آمريكا نسل اول بمب هيدروژني اتحاد جماهير شوروي را توليد كرده و آن را در تاريخ 12 اوت 1953 آزمايش كند. اين بمب نسبت به رقيب آمريكايي اش چندان قدرتمند نبود و فقط بين 200 تا 400 كيلوتن توان داشت، اما با اين حال گام بسيار بلندي براي روس  ها در توليد سلاح هسته اي همجوشي به شمار مي رفت. آنها بالاخره پس از سال ها موفق شدند قوي ترين بمب همجوشي خود را با توان 58 مگاتن در 30 اكتبر 1961 آزمايش كنند تا در گردونه رقابت تسليحاتي با آمريكا، عقب نمانند.
انگلستان: درتاريخ 17 فوريه 1955 هارو لدمك ميلان وزير دفاع وقت انگليس اعلام كرد كه دولت انگليس در نظر دارد برنامه هاي بمب هيدروژني را گسترش دهد زيرا فرمول چگونگي ساخت آن به صورت محرمانه در 16 ژوئن 1954 توسط كميته اي در وزارت دفاع طرح و در اختيار كابينه گذاشته شده است. انگليسي ها براي انجام چنين كاري بشدت از سوي آمريكايي ها كه در آن زمان پنج سال سابقه استفاده از همجوشي هسته اي را داشتند، حمايت تكنيكي مي شدند.
آنها در ماه هاي ژوئن و مي 1957 سه آزمايش عمده در جزاير مالدن واقع در اقيانوس آرام انجام دادند تا رسما به عنوان سومين كشوري كه از همجوشي هسته اي در توليد سلاح استفاده كرده است، شناخته شوند. احتمالا طرح شكافت هسته اي از طريق فشار وارده صورت گرفته بود كه تقريبا همانند آزمايش هاي اوليه تللر و اولام بود. دولت انگليس در سال 1958 هم چند آزمايش هسته اي همجوشي ديگر انجام داد كه بنابر اطلاعات اندكي كه در اين زمينه در دست است، روش فني انجام آنها بسيار نو و جديد بوده است.
فرانسه: دولت فرانسه پس از انجام آزمايش هاي اتمي به تدريج براي استفاده از دماي هسته اي در تسليحات نظامي كوشش كرد و نخستين آزمايش آنها در اين زمينه در 24 آگوست 1968 انجام شد.
چين: برنامه طراحي وساخت بمب هيدروژني چين از سال 1960 توسط گروهي از دانشمندان چيني در انستيتو انرژي هسته اي كه پژوهش هاي هسته اي در آن انجام مي شد، آغاز شد و در مورد مواد و دماي هسته اي و چگونگي واكنش هاي انجام گرفته در اين مواد، آزمايش هايي صورت گرفت. در سال 1963 پس از طراحي بمب شكافت هسته اي و تكميل آن، گروه تئوري ها كه در دانشكده نهم به رياست ونگ جياگين قرارداشت، كار روي دماي هسته اي را آغاز كرد. بدين ترتيب در پايان سال 1965 كار ساخت چند مرحله اي بمب به پايان رسيد.پس از نخستين آزمايش روش شكافت هسته اي چين در سال 1966، اولين همجوشي چند مرحله اي چين نيز در 17ژوئن 1967 انجام شد.

نيروهاي هسته اي طبيعت
در طبيعت نيروهاي پرقدرت فراواني وجود دارند كه ذاتا مفيد هستند و در واقع مي توان گفت ثبات طبيعت برپايه آنهاست، اما اگر از اين نيروهاي پرقدرت طبيعت در راستاي اهداف سوءبشر استفاده شود، روزي مسلما زمين نابود خواهد شد. يكي از اين نيروهاي بسيار پرقدرت، نيروهاي هسته اي ست كه عملا توسط بشر مورد استفاده قرار مي گيرد. استفاده هاي بشر از نيروهاي هسته اي، جدا از نوع آن به دو دسته صلح آميز و نظامي محدود مي شود. در زمينه استفاده صلح آميز، مي توان به رآكتورهاي متعددي اشاره كرد كه در سراسر جهان براي توليد انرژي مورد استفاده قرار مي گيرند و در مورد مقاصد نظامي مي توان به تسليحاتي اشاره كرد كه با استفاده از توان هسته اي، قدرت تخريبي غيرقابل باوري دارند؛ نكته تاسف برانگيز در مورد اين تسليحات اين است كه دوبار عملا از آنها طي جنگ جهاني دوم عليه ژاپن استفاده شده است. بمب هاي هسته اي خود به دو دسته تقسيم مي شوند؛ بمب هاي هسته اي همجوشي و بمب هاي هسته اي شكافت هسته اي كه اين دومي به رغم ناشناخته تر بودنش بسيار پرقدرت تر از نمونه هاي همجوشي ست.

اوگستين كوشي در 21 اوت سال 1789 در پاريس متولد شد. پدرش مردي مقدس و مادرش زني با تقوا بود. كوشي نزد پدر تعليم ديد؛ پدري كه مقام هاي اداري بالايي را بر عهده داشت؛ از جمله نخستين منشي مجلس سنا بود. خانواده كوشي در آركوي، در همسايگي لاپلاس و برتوله زندگي مي كردند در سال 1800 كه پدرش به سمت منشي مجلس سنا انتخاب شد، اوگستن كوچك و فعال را همراه خود به آنجا برد، لاگرانژ متوجه استعداد او شده بود و به دوست خود لاپلاس گفته بود: او روزي رياضيدان بزرگي خواهد شد و همگي ما را خواهد گرفت. طولي نكشيد كه كوشي در 15 سالگي جايزه بزرگ امپراتور را در ادبيات قديم برد او در سال 1805 در مدرسه پلي تكنيك و در سال 1807 در مدرسه پل ها و راه ها به تحصيل پرداخت و در همان سال با مقام شاگرد اولي فارغ التحصيل شد.
در سال 1813 به پاريس بازگشت و در سال 1815 موافقت كرد كه (از طريق انتصاب) جاي گاسپارمونژ جمهوري خواه و طرفدار بناپارت را كه اخراج شده بود، بگيرد. از سال 1814 در مدرسه پلي تكنيك تدريس و كرسي هاي ديگري را در دانشكده علوم و كولژ دو فرانس تصدي كرد در سال 1817 و در سن 28 سالگي با آلوئيزدوبور، دختر (يا نوه) ناشر اكثر آثارش ازدواج كرد. پس از انقلاب در ژوئيه 1830 او نه تنها از ياد كردن سوگند وفاداري - كه معني اش از دست دادن كرسي استادي بود سرپيچيد، بلكه جلاي وطن كرد و معلوم نيست كه چرا اين كار را كرد. كوشي از سال 1820 تا 1830 تئوري توابع يك متغير موهومي را بنا نهاد و همين تئوري ست كه امروزه بزرگترين عنوان افتخار او محسوب مي شود. كوشي كه كاتوليك مومني بود، نقش عمده اي در موسسه اي خيريه كليسايي به عهده گرفت. شهرت او شهرت فردي متعصب، خودخواه تنگ نظر بوده است. آبل او را ديوانه، بي نهايت كاتوليك و متعصب مي ناميد.
او بر رياضيات تسلط نيافت، بلكه رياضيات بر او مسلط شد. هر گاه فكري به ذهنش خطور مي كرد نمي توانست براي نشر آن لحظه اي انتظار بكشد. پيش از آنكه ماهنامه گزارش ها به وجود آيد، او مجله اي خصوصي به نام تمرين هاي رياضي بنيان نهاد كه 12 شماره يك سال آن را خود او با نامحتمل ترين موضوعات و نظم پر كرده بود. در كمتر از 20 سال ماهنامه گزارش ها 589 يادداشت از او منتشر كرد و بسياري از نوشته هاي ديگر به چاپ نرسيد. روي هم رفته او دست كم هفت كتاب و 800 مقاله انتشار داد. در نقل قول از ديگران دقيق تر از رياضيدانان روزگار خود بود. بيشتر آثار او حكايت از شتابزدگي دارند، اما نامرتب يا شلخته وار نوشته نشده اند. كوشي 16 مفهوم و قضيه فقط در مبحث كساني دارد، يعني تعداد مفاهيم و قضاياي او از تعدادي كه نام رياضيدانان ديگر را بر خود دارند بيشتر است. همه آنها در شكل نهايي خود ساده و بنيادين  هستند. كتاب درسي وي به نام دوره تحليل رياضي كه در سال 1821 منتشر شد، تاثير نيرومندي بر معاصرانش گذاشت. معيارهاي همگرايي را كشف و بيان كرد و علامت جذر را به كار برد. قضيه لاگرانژ و قضيه باقيمانده خود را به اثبات رسانيد؛ نخست از راه انتگرال و سپس به وسيله قضيه مقدار ميانگين كه اندكي از حساب انتگرال كنار رفته بود. در كتاب پرآوازه او به نام حساب حدها (1832 1831) مسائل مربوط به همگرايي به مسائل مربوط به رشته هاي هندسي تحليل شده اند. وي مفهومي را كه ما از تداوم يا پيوستگي داريم اختراع كرد.
كوشي بر خلاف گائوس كه اكتشافات خود را پنهان مي داشت، تمام اكتشافات خود را به آكادمي فرستاد. وي كسي بود كه موفق شد اكتشافات گائوس را دو مرتبه كشف كند. كتاب او به نام نوشته اي درباره انتگرال هاي عين كه بين دو حد موهومي گرفته شده اند و در سال 1825 منتشر شد، گام بلندي بود به سوي آنچه اكنون قضيه انتگرال كوشي ناميده مي شود. او انتگرال ها را در مسيرهاي اختياري در ميدان مختلط تعريف كرد و از طريق معادله هاي ديفرانسيل كوشي، ريمان به وسيله حساب تغييرات اين واقعيت را استنتاج كرد. محصول كار او قضيه باقيمانده در مورد قطب ها بود كه به وسيله پ.آ لوران بسط يافت. كوشي براي امتحان همگرايي رشته تواني خاص براي تابع هاي ضمني كه به رشته مكانيك آسماني لاگرانژ موسوم بود، در سال 1827 روشي ابداع و از اين طريق فرمول انتگرال خود را از قضيه انتگرال خود استنتاج كرد. در سال 1846 مسيرهاي انتگرال گيري بسته اختياري را شناسانيد و قضيه انتگرال خود را به وسيله آنچه امروزه فرمول گرين ناميده مي شود به اثبات رساند. كوشي در سال 1822 ابزار اساسي رياضي نظريه كشساني را به وجود آورد (چيزي كه عده اي آن را بزرگترين دستاورد او به شمار مي آورند). او معادله خود درباره تعادل صفحه كشسان را بر پايه نيرويي واحد، يعني كشش يا فشار استوار كرد؛ نيرويي با همان ماهيت فشار هيدروديناميك... از سوي يك مايع بر سطح جسمي جامد... كه از لحاظ اندازه و جهت ناشي از فشاره ها يا كشش هايي بود كه بر سه صفحه دو به دو عمود بر هم اعمال مي شد.
خدمات فراوان كوشي به مكانيك آسماني از جمله مشتمل بودند بر اثبات اين امر كه رشته هايي نامتناهي كه اخترشناسان به كار مي بردند در يك جا به هم وصل مي شوند. او كار بسيار مفصلي درباره رشته ها كرد، بخصوص براي حل معادله كپلر و بسط هايي از تابع مربوط به آشفتگي. مشهورترين خدمت او به اخترشناسي در سال 1845 بررسي او راجع به محاسبه پر زحمت لووريه در مورد نابرابري بزرگ در حركت متوسط پالاس (يكي از سيارك هاي منظومه شمسي) به وسيله روشي بسيار ساده تر است. اوگستين كوشي پس از اين اكتشافات بسيار مهم در رياضي و فيزيك و مكانيك آسماني سرانجام در 23 مه سال 1875 در سن 68 سالگي و در نزديكي پاريس وفات يافت.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر اول خود را به ديدار كاندوليزا رايس، وزير امورخارجه آمريكا با شاهزاده سعودالفيصل، همتاي عربستاني اش و ديگر مقامات اين كشور اختصاص داده است. طرفين در اين ديدارها، در مورد مسائلي از جمله عراق، فلسطين و سوريه با يكديگر گفت وگو كرده اند.
ترور رفيق حريري، سخت وزير پيشين لبنان و همكاري در مورد ادامه بررسي ها و تحقيقات در اين زمينه از ديگر عناوين گفت وگوهاي رايس با همتاي سعودي اش است.
ديلي استار
روزنامه ديلي استار خبر اول خودش را به حملات تروريستي اخير در امان اختصاص داده است.در انفجارهاي امان كه در سه هتل اين شهر صورت گرفته ، بيش از 60نفر كشته و صدها نفر زخمي شده اند . بعد از اين انفجارها، ملك عبدالله پادشاه اردن در سخناني اين حملات را محكوم ، اعلام كرد براي پيدا كردن رهبران اصلي اين حملات تلاش خواهد كرد. ملك عبدالله گفت: برخلاف تصور بسياري از رسانه ها كه غربي ها را هدف اصلي اين حملات مي دانند زنان و مردان بي گناه اردني هدف اصلي آنها بوده اند.
شانگهاي ديلي
روزنامه شانگهاي ديلي خبر اول خودش را به انفجار كارخانه مواد شيميايي در استان جي لين چين اختصاص داده است. در اين انفجار 70 نفر زخمي و شش نفر مفقود شده اند. شدت اين انفجار به حدي بود كه شيشه هاي اكثر ساختمان ها تا شعاع 200 متري اين كارخانه شكسته شد. حدود 10 هزار نفر از ساكنان اين منطقه بعد از اين انفجار و از ترس آلودگي شيميايي و احتمال وقوع انفجارهاي مشابه مجبور به ترك آنجا شدند. هنوز در مورد علت اين حادثه خبري منتشر نشده است.
واشنگتن تايمز
روزنامه واشنگتن تايمز عكس و خبر اول خود را به اعترافات يكي از عوامل انفجارهاي اخير اردن اختصاص داده است. اين زن عراقي كه به همراه شوهرش و دو مرد ديگر عاملان اصلي انفجارها در سه هتل شهر امان بوده اند بعد از دستگير شدن در مصاحبه اي تلويزيوني گفت كه او سعي داشته به همراه شوهرش در يكي از عمليات هاي انتحاري هفته گذشته شركت كند اما موفق نشده است. به گفته مقامات اردني اين زن مي تواند اطلاعات با ارزشي را در مورد اين عمليات ها در اختيار مسئولان قرار دهد. در تصوير، كمربند بمب گذاري شده او براي شركت در عمليات انتحاري را مي بينيد.