ترجمه: علي ملائكه
شايد پرسشي عجيب به نظر برسد: احتمال مردن شما در طول چهار سال چقدر است؟ اما گروهي از پژوهشگران آمريكايي بر مبناي 12 عامل خطرساز براي حيات پرسش هايي را براي افراد 50 ساله و بالاتر طراحي كرده اند تا احتمال مرگ را در طول دوره اي چهار ساله تخمين بزنند و البته در اين بازي همه مي خواهند امتياز كمتري به دست بياورند! اگر نمره شما در آزمون صفر تا 5 باشد احتمال مرگ شما در 4سال بعدي كمتر از 4 درصد است در حالي كه با نمره 14 اين خطر تا 64 درصد افزايش مي يابد.
پرسش ها با سئوالاتي ساده در مورد سن، جنس و وزن شروع مي شود.
طبيعتاً هرچه سنتان موقع اين آزمون بيشتر باشد احتمال مرگتان در چهار سال بعدي بيشتر مي شود. نمره هاي كسب شده از صفر براي افراد 50 تا 59 سال تا 7 نمره براي افراد بالاي 85 سال متفاوت است. ظاهراً مردها حتي در آزمون مرگ هم مي خواهند برتري خود را حفظ كنند. صرف مرد بودن 2 نمره به حساب
مي آيد. لاغري يا پايين بودن وزن نسبت به قد 1 نمره به احتمال مرگ مي افزايد. مقياس مورد استفاده نمايه توده بدن (BMI) است كه از تقسيم وزن بر حسب كيلوگرم بر مجذور قد برحسب متر به دست مي آيد در اين آزمون BMI بايد 25 يا بالاتر باشد.
ظاهراً اين مورد با توصيه هميشگي براي كم نگهداشتن وزن متناقض به نظر مي آيد، اما توجه داشته باشيد كه اين آزمون براي افراد سالمند طراحي شده است و در اين گروه سني لاغري يك عامل خطرساز است.
مبتلا بودن به ديابت، سرطان  ها (به جز سرطان هاي خفيف پوستي)، بيماري هاي مزمن ريوي و نارسايي احتقاني قلب هر كدام دو نمره به حساب مي آيند. سيگار كشيدن هم دو نمره ديگر به حساب مرگ مي افزايد.
اختلال حافظه يا بيماري ديگر در حدي كه توالت و يا حمام رفتن مستقل فرد سالمندرا دچار اشكال كند 2 نمره محسوب مي شود. اشكال در حساب و كتاب يا پرداخت صورت حساب ها يا نگهداشتن ميزان هزينه ها و درآمدها، اشكال در راه رفتن در حد چند بلوك ساختماني و اشكال در هل دادن يا كشيدن اجسام بزرگ مانند يك صندلي راحتي به علت وجود بيماري ها هر كدام دو نمره محاسبه مي شوند. در مجموع در افراد بالاي 50??سال بدست آوردن نمره 0 تا 5 خطر مرگ در چهار سال بعدي را به كمتر از 4 درصد مي رساند. در نمره 6 تا 9 اين خطر 15 درصد، در نمره 10 تا 14، 42 درصد و در نمره بالاي 14، 64درصد است.
***
گزارش مربوط به اين پرسشنامه در شماره اخير نشريه انجمن پزشكي آمريكا (JAMA) به چاپ رسيده است. به گفته دكتر سئي لي متخصص پيري شناسي از مركز پزشكي امور كهنه سربازان سانفراسيسكو يكي از تدوين كنندگان اين پرسشنامه هدف از تدوين اين سئوالات كمك به پزشكان و خانواده ها براي به دست آوردن حدسي دقيق تر نسبت به وقايع آينده و كمك به طراحي مراقبت هاي بهداشتي بر اين اساس است. ما مي دانيم كه بيماران و خانواده هايشان مي خواهند از عاقبت فرد اطلاع يابند. پرسيدن اين سئوال از پزشك بسيار طبيعي است: چه بر سر من خواهد آمد؟ همچنين ما مي دانيم كه پزشكان در مورد دادن اطلاعات در مورد پيش آگاهي و عاقبت بيماري ها بسيار محتاطند چرا كه نمي خواهند پيش بيني غلطي بكنند.
اما ميزان دقت اين آزمون چقدر است؟ دكتر لي و همكارانش مي گويند كه دقت اين آزمون 81 درصد است و مي تواند به سالمندان در مورد احتمال بقا حدسي معقول بدهد. البته بايد توجه داشت كه اين آزمون عاري از خطا نيست. متخصصان ديگر يادآور مي شوند در اين پرسشنامه سابقه خانوادگي در نظر گرفته نشده است و براي افراد جوان نيز قابل استفاده نيست. پژوهشگران همچنين هشدار مي دهند كه اين آزمون براي خانه نيست، بلكه درمورد نتيجه آن بايد با پزشك مشاوره شود تا در تفسير واقعي آن به شما كمك كند.
البته راه هاي بهبود بخشيدن به اقبال زنده ماندنتان وجود دارد، مثلاً ترك سيگار يا ورزش كردن.
***
اين آزمون براساس داده هاي بدست آمده از
۱۰۷‎/۱۱ آمريكايي بالاي 50 سال به دست آمده است كه در آزمون سلامتي ملي در سال 1998 شركت كردند. پژوهشگران عاقبت كار شركت كنندگان را در طول يك دوره 4 ساله پيگيري كردند. آنها تحقيق خود درباره خطر مرگ را براساس شاخص هاي بهداشتي كه به نظر مي رسيد پيش بيني كننده مرگ در طول 4 سال باشد قرار دادند.
يكي از شگفت آورترين جنبه هاي اين آزمون آن است كه افرادي كه نمايه توده بدن (BMI) كمتر از 25 داشتند- كه از جمله شامل افراد با وزن طبيعي مي شد بيشتر افراد داراي اضافه وزن در معرض خطر مرگ قرار داشتند.
دكتر كوينسكي يكي از طراحان اين آزمون مي گويد علت اين است كه اندازه گيري BMI در اين پرسشنامه افراد كم وزن را در برمي گيرد- يعني آنهايي را كه به علت بيماري وزن از دست داده اند و اين نوع كاهش وزن در سنين پيري علامت بسيار نگران كننده اي است.
از طرف ديگر مضرات چاقي در پرسش هاي مربوط ديابت و اشكال در راه رفتن در حد چند بلوك ساختماني پوشش داده مي شود.
نتايج اين آزمون مي تواند همچنين براي برنامه ريزي هاي بهداشتي و بيمه به نظام مراقبت بهداشتي كمك كند.
Associated Press, Feb 15, 2006

ترجمه : صدف كوه كن
با توجه به گزارشات رسيده از انجمن قلب آمريكا، عادات غذايي سالم تر موجب تغييرات شگرفي در كاهش فشار خون افراد در آمريكا شده است.تحقيقات انجام شده در طي ده سال گذشته، نشانگر آن است كه رژيم هاي غذايي غني از ميوه ها و سبزيجات كه حاوي مقدار سديم كمتري هستند در كاهش فشار خون نقش كارآمدي دارند. علاوه بر آن يك رژيم غذايي سالم منجر به كاهش وزن در افرادي كه اضافه وزن دارند مي شود و اين خود از عوامل مؤثر در كاهش فشار خون به شمار مي آيد. رئيس انجمن قلب آمريكا مي گويد: به طور عمومي كم كردن وزن، كاهش سديم مصرفي، افزايش در پتاسيم دريافتي و محدود كردن مصرف الكل، تماماً از راه هاي پيشگيري كننده براي ابتلا به فشار خون بالا به شمار مي آيند. رژيم غذايي گياه خواري و ساير رژيم هايي كه حاوي ميوه ها، سبزيجات، غلات با دانه هاي كامل (سبوس دار) و لبنيات كم چربي را شامل مي شود، مورد تأييد انجمن قلب آمريكا بوده و در كاهش فشار خون نقش ارزنده اي دارند. او معتقد است با ارتقاء كيفي رژيم غذايي، افراد قادر به كنترل فشار خون و جلوگيري از بيماري هاي ناشي از آن خواهند بود.تحقيقات دكتر اپل، بر اين نكته تأكيد داشتند كه كاهش فشار خون از طريق كاهش سديم و افزايش پتاسيم دريافتي بسيار كارآمد است.پتاسيم يك ماده معدني شيميايي است كه به عملكرد طبيعي قلب و اعصاب كمك مي كند و در مواد غذايي نظير موز، طالبي، سيب زميني، آب پرتقال، جو دو سر، عدس، ماست و شير كم چربي وجود دارد. بنابراين مصرف مقدار توصيه شده 8 تا 10 سروينگ (وعده) از ميوه ها و سبزيجات بهترين راه براي دريافت مقدار كافي پتاسيم (از نظر انجمن قلب آمريكا) به شمار مي آيد. همچنين قطع مصرف مواد غذايي فرآوري شده (چيپس، مواد غذايي كنسروي، سوسيس و كالباس...) راه بسيار مناسبي براي كاهش سديم دريافتي است.
با توجه به تحقيقات انجمن قلب آمريكا مشخص گرديد كه بهترين رژيم غذايي، رژيم غذايي گياه خواراني است كه محدوديت دريافت چربي هاي اشباع (روغن هاي جامد، كره، مايونز، دنبه و...) و گوشت قرمز و مصرف سبزيجات و ميوه هاي تازه و محصولات لبني كم چربي را در خود دارند.توصيه هاي ديگري نيز وجود دارد كه چندان روشن نيست و مبني بر اين است كه دريافت بيشتر كلسيم يا منيزيم (لبنيات- ميوه ها و سبزيجات برگ سبز تيره- دانه هاي گياهي) و يا جايگزيني مقداري از كربوهيدرات ها با پروتئين مي تواند سودمند باشد.دكتر اپل معتقد است كه بزرگسالان نبايد منتظر بمانند تا فشار خون آنها منجر به تغيير شيوه غذا خوردن آنها شود و ايجاد تغييرات مثبت در رژيم غذايي از هر زماني كه آغاز شود، سودمند خواهد بود.

بي.بي.سي- براساس يك تحقيق جديد جويدن آدامس ممكن است بهبودي پس از جراحي را تسريع كند. پژوهشگران آمريكايي در بيمارستان سانتا بارابارا كالج در كاليفرنيا در بررسي گروهي از بيماران جراحي شده دريافتند كه ظاهراً جويدن آدامس برگشت عملكرد روده را تسريع مي كند. بنابراين باعث كوتاه شدن اقامت بيمار در بيمارستان مي شود. آنها معتقدند كه جويدن آدامس ممكن است اعصابي را تحريك كند كه موجب آزادي هورمون هايي مي شوند كه دستگاه گوارش را فعال مي كند. انجام هر نوع عمل جراحي مي تواند باعث كاهش شديد يا توقف كاركرد روده شود، عارضه اي كه آن را ايلئوس مي نامند.
ايلئوس مي تواند باعث درد، استفراغ و اتساع شكمي شود و مدت توقف بيماران را در بيمارستان طولاني تر كند همچنين خطر عفونت و مشكلات تنفسي به علت اين عارضه افزايش مي يابد. به خصوص برخي از بيماراني كه تحت جراحي روده قرار مي گيرند، نمي توانند بلافاصله پس از جراحي آب يا غذا را تحمل كنند. اين پژوهشگران مي گويند واداشتن اين افراد به جويدن آدامس ممكن است راهي ارزان و مفيد براي بهبودي اين حالت باشد.

هوستون كرونيكل- پژوهشگران دانشگاه مينه سوتا اعلام كردند كه توانسته اند با پيوند سلول هاي انسولين ساز به دست آمده از خوك ها به ميمون ها بيماري ديابت به وجود آمده در اين حيوانات را درمان كنند. عقيده بر اين است كه اين آزمايش مي تواند در نهايت راه را براي درمان ميليون ها نفر مبتلا به ديابت هموار كند. اگر اين روش در انسان هم موفقيت آميز باشد، منبع بي پاياني از سلول هاي سالم براي جايگزيني سلول هايي كه در افراد ديابتي دچار اختلال هستند به وجود مي آيد. به گفته دكتر برايان فلاناگان از بنياد پژوهش ديابت نوجوانان در نيويورك نتايج اين آزمايش افق اميد بخشي را براي بيماران ديابتي مي گشايد. دكتر برنارد هرينگ رئيس برنامه پيوند جزاير لانگرهانس در دانشگاه مينه سوتا و سرپرست تحقيق فوق مي گويد كه اميدوار است آزمايش هاي انساني در اين مورد سه سال آينده آغاز شود.