آرش نهاوندي
استفاده از مصالح مقاوم و پايدار، از جمله مسائلي است كه به هنگام ساخت ساختمان ها بايد به آن توجه ويژه اي شود. استحكام ساختمان به ويژه در كشورها و مناطق زلزله خيز جهان، از جمله ضرورياتي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد.
البته زلزله و سيل، تنها عوامل تخريب ساختمان ها محسوب نمي شوند چرا كه عناصر ديگر نظير آب وهوا، موريانه، آب و ساير عناصر به ظاهر بي تأثير نيز به مرور زمان، بي نياز به وقوع حوادث طبيعي، كار خود را كرده و ساختمان را تا سر حد تخريب پيش مي برند. از همين رو در اين گزارش به مصالح به كار رفته در ساختمان هاي مادريد، نه از جنبه زيبايي شناسي كه از منظر استحكام پرداخته شده است.
تخريب يك ساختمان از اخباري نيست كه- به رغم آنكه در اغلب موارد خودخواسته انجام مي شود- ما را متعجب كند. براي بسياري، فروريختن يك ساختمان، به دليل وضعيت نامساعد آن يا به علل خارجي، امري است غيرقابل درك. اما بايد واقعيت را پذيرفت؛ اين توده هاي حجيم كه بخشي از منظر شهري را شكل مي دهند نيز داراي تاريخ انقضا هستند و به هر حال اگر بخواهيم آن را با خصوصيات انساني قياس كنيم، بايد بگوييم كه ساختمان ها نيز روزي مي ميرند. حال با توجه به اين مقايسه انساني، پرسش هايي چند مطرح مي شوند؛ ميانگين اميد به زندگي ساختمان چقدر است و با چه اقداماتي مي توان آن را افزايش داد؟ دشمنان ساختمان ها كه در كوتاه شدن عمر آنها مي توانند مؤثر واقع شوند، چه عناصري هستند؟ از چه شيوه هايي مي توان براي بالابردن عمر ساختمان ها و حتي ابدي كردن آن، بهره برد؟
براي پاسخ دادن به پرسش هاي فوق، پرداختن به مصالح و عناصر به كار رفته در ساخت بناها، ضروري است. البته براي يافتن دلايلي در مقاوم بودن ساختمان ها بايد مواد به كاررفته در آن را تفكيك كرد.
از همين روست كه به هنگام مطالعه استحكام بناهاي ساخته شده در شهر مادريد نيز از اين روش استفاده شده است. فلز، چوب و بتن از مصالح اصلي هستند كه در ساختمان هاي شهر مادريد به كار رفته اند. البته هر يك از مصالح يادشده در عصري از تاريخ معماري شهري مادريد به كار رفته اند.
چوب
طي قرن نوزدهم و در اولين سال هاي سده بيستم، از چوب براي ساخت بناهاي متعددي در شهر مادريد استفاده شد. اين ساختمان ها در واقع نماي كلاسيك مادريد را شكل داده اند. اين نوع بناها را به ويژه مي توان در مناطق مركزي مادريد مشاهده كرد. دوام اين ساختمان هاي چوبي به اندازه اي بوده كه امروز نيز برخي از آنها كاملاً سالم مانده اند. قدمت تعدادي از اين ساختمان ها، به چندين قرن قبل باز مي گردد.
با وجود آنكه تعدادي از اين ساختمان ها در برابر توفان حوادث و گذر اعصار تاريخي استحكام خود را حفظ كرده اند، پاره اي ديگر در برابر گذر زمان، كمر خم كرده و آثار فرسودگي در آنها به وضوح به چشم مي خورد.
ريكاردو اروكا- مدير مدرسه رسمي معماران مادريد(COAM)- در اين باره مي گويد: مشكل اصلي اين ساختمان ها نشست زمين در بخش هاي مرطوب ساختمان است. يكي ديگر از دشمنان سازه هاي چوبي در ساختمان هاي قديمي، موريانه ها هستند .
رامون گامز- كه در رشته مهندسي معماري فارغ التحصيل شده است- نيز مي گويد: استفاده از چوب، پاسخگوي نيازهاي امروز نيست.
البته در برخي از موارد و به ويژه در فضاهاي غيرضروري، مي توان از چوب استفاده كرد.
تعدادي از كارشناسان نيز به عوامل خارجي مي پردازند و مي گويند: آب وهوا و لرزش و آلودگي ناشي از عبور و مرور خودروها براي بناهاي چوبي مخرب هستند. تعيين عمر دقيق اين نوع ساختمان ها بسيار سخت به نظر مي رسد، زيرا عمر مفيد يك ساختمان بستگي به نحوه ساخت و ساز اوليه و چگونگي حفاظت از آن دارد.
فلز
از سال هاي ابتدايي قرن بيستم و به ويژه از دهه 1920، به كارگيري عنصر فلز در ساخت و ساز بناهاي شهري در مادريد متداول شد.
اروكا در اين  باره مي گويد: استفاده از سازه هاي فلزي، مشكلات خاصي را پديد نياورده است. البته اروكا از معايب سازه هاي فلزي نيز بي خبر نيست و درباره آنها مي گويد: در سازه هاي فلزي، اغلب شكاف و درزهايي ايجاد مي شود كه بايد آنها را درز گرفت و به اين ترتيب با يكي از معايب رايج فلزات مقابله كرد.
او مي افزايد: اما خورده شدن و تجزيه سازه هاي فلزي، خطرناك تر از ايجادشدن ترك در اين عنصر است. اين اتفاق زماني رخ مي دهد كه رطوبت به سازه نفوذ كند. در واقع رطوبت از جمله بيماري هايي است كه كاهش عمر ساختمان هاي داراي سازه فلزي را در پي مي آورد.
ا روكا مي گويد: البته رطوبت بر فلز به اندازه چوب تأثير نمي گذارد و اثرات چندان مخربي را بر يك سازه فلزي ايجاد نمي كند.
در كل، اين گونه ساختمان ها نياز كمتري به بازسازي دارند.
بتن
از سال هاي دهه 40 و به ويژه در دهه 50 فرآيند ساخت بناهاي بتني در مادريد آغاز شد. در واقع تركيبي از بتن و سيمان روشن طي اين سال ها در بناهاي مادريد به كار رفت. درست است كه استفاده از بتن از زيبايي نماي ساختمان ها كاسته است اما طي 40سال اخير به سبب مشكلات كمتر كه به همراه آورده، اصلي ترين عنصر به كار رفته در ساختمان سازي بوده است. اما بتن نيز به رغم استحكام بي نظيرش، دشمن عمده اي دارد؛ آب.
آب در واقع از خلل و فرج بتن عبور مي كند و به سازه هاي آهني كه در اين عنصر به كار رفته نفوذ مي كند. آب از عناصر خورنده است كه مي تواند باعث انبساط آهن شود. در نتيجه اين انبساط به بتن نيز فشار وارد شده و اين عنصر ترك برمي دارد. البته اين اتفاق به همين سرعت كه ذكر آن رفت به وقوع نمي پيوندد و در شرايط طبيعي 20 يا 30سال زمان براي وقوع آن لازم است. ناگفته نماند كه دماي بالاي هوا و رطوبت به روند ايجاد شكاف در بتن سرعت مي بخشند.
علاوه بر اين، ساختمان هايي كه طي دهه هاي اخير از بتن ساخته شده اند در ارتباط با ساير مصالح به كاررفته در ساخت وساز بناها، مشكلاتي را به همراه آورده اند. استفاده از آجر در نماي اغلب ساختمان هاي بتني سبب شده است كه اين عنصر در گرما پخته شود و در نتيجه در رطوبت هوا حجم آن افزايش پيدا كند. اين اتفاق، اغلب به فروريختن نماي آجري ساختمان منجر مي شود. اروكا معتقد است: استفاده از بتن در ساختمان ها، كاهش عمر مفيد آنها را در پي آورده است. ا غلب ساختمان هاي جديد اميد به عمري معادل 80 تا۱۰۰سال دارند، حال آنكه ساختمان هاي چوبي، عمر بيشتري كرده اند. البته طول عمر بناهاي جديد نيز بستگي به نحوه ساخت و نگهداري آنها دارد.
منبع: ال موندو

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر اول خود را به ورود هيأت جنبش حماس به عربستان سعودي اختصاص داده است. به نوشته اين روزنامه، اين هيأت 5 نفره به سرپرستي خالد مشعل به رياض رفته تا درباره مسائل اقتصادي پيش روي دولت جديد فلسطين گفت وگو كند.از سوي ديگر محمود عباس (ابومازن) رئيس تشكيلات خودگردان پس از ديدار با اسماعيل هنيه نخست وزير فلسطين نتايج مذاكرات را با وي مثبت توصيف كرده است. مذاكرات براي تشكيل دولت جديد طي چند روز آينده ادامه خواهد داشت.
سان
روزنامه سان خبر اول خود را به مسئله واگذاري اداره بنادر آمريكايي به يك شركت اماراتي اختصاص داده است.در پي مخالفت كنگره آمريكا شركت اماراتي نيز اعلام كرده است كه سهم خود در اداره بنادر آمريكا را پس مي دهد. شركت اماراتي بندرهاي جهاني كه پيشتر اداره شش بندر آمريكا را در دست داشت موافقت كرده است كه اداره بندرهاي شش گانه را به يك شركت آمريكايي واگذار كند.

پايان خوش گروگانگيري
تصوير مقابل ساختمان مدرسه محل گروگانگيري در شهر سابله سور سارسه را نشان مي دهد.يك آموزگار بيكار كه بيش از 20 نفر را در مدرسه اي در غرب فرانسه گروگان گرفته بود، خود را تسليم پليس كرد. 21 نفر از گروگان ها دانش آموز و دو نفر ديگر كارمندان دبيرستان كولبر دوتورسي- كه تصوير آن در عكس فوق نشان داده شده است- بودند. بنابر گزارش ها گروگانگير به يك سلاح دستي مسلح بود. پس از آغاز گروگانگيري يك واحد ويژه پليس از جمله تك تيراندازها و كارشناسان مذاكره به محل اعزام شدند تا به مقابله با بحران كمك كنند.پليس پس از تماس با اين آموزگار راه را براي پايان گروگانگيري گشود. اين گروگانگير 33 ساله از دو سال پيش با از دست دادن كارش بيكار مانده بود.مرد مسلح هيچ درخواستي مطرح نكرده بود، اما گزارش ها حاكي است اين گروگانگيري را در اعتراض به سختي يافتن كار انجام داده است.اين گروگانگيري در حالي در فرانسه انجام گرفت كه اين كشور از نظر آمار اشتغال زايي وضعيت نامساعدي دارد و هر سال كارمندان بخش هاي مختلف اقتصادي اعتصابات سراسري برپا مي كنند، از جمله مهم ترين اين اعتصاب ها كه هر ساله نيز انجام مي گيرد، مي توان به اعتصاب كاركنان بخش حمل و نقل اشاره كرد.
شهر الماس
تصوير روبه رو خانواده اي را در شهر سورات در حال كار با الماس نشان مي دهد.در شهر غربي سورات يك سوم جمعيت 5/3 ميليون نفري آن به كار براي ساختن الماسه اشتغال دارند.براساس آمارهاي ارائه شده در اين باره، سه چهارم الماس هاي موجود در سراسر جهان در سورات برش داده مي شوند.نارشب هاي ايشوارلان و دو فرزندش به كار در اين صنعت اشتغال دارند.در واقع شهر سورات كه پيشتر از اهميت چنداني برخوردار نبود امروزه به واسطه صنعت تراش الماسه شهرت عالمگيري يافته و از سراسر هند افراد متقاضي كار جهت يافتن آب و نان و سرپناه به اين شهر مي آيند.اين در حالي است كه كشور هند با داشتن وسعتي بالغ بر سه ميليون كيلومتر مربع و جمعيتي بيش از يك ميليارد نفر نيازمند بازارهاي جديد جهت اشتغال زايي مردم فقير و بيكار در اين كشور است و شهرهايي نظير سورات مي توانند جهت اشتغال زايي و جبران كمبودهاي دولت هند در اين رابطه نقش مهم و مؤثري را ايفا كنند. البته اين مسأله منوط به اين است كه دولت هند نيز با بذل توجهي ويژه به شهرهاي صنعتي، زمينه هاي لازم براي سرمايه گذاري در اين مناطق را فراهم كند.