شماره‌ 2518‏‎ ‎‏‏،‏‎ 29 SEP2001 مهر 1380 ، ‏‎ شنبه‌ 7‏‎
Front Page
National
International
Across Iran
Metropolitan
Features
Life
Business
Sports
Science/Culture
Arts
Environment
Articles
Last Page
و‏‎ تكليف‌‏‎ بنيانهاي‌اخلاقي‌ازنظركانت‌‏‎
قانون‌‏‎


بنيانهاي‌‏‎ باب‏‎ در‏‎ بحثهايي‌‏‎ به‌‏‎ مقاله‌ ، ‏‎ بخش‌‏‎ نخستين‌‏‎ در‏‎:اشاره‌‏‎
بخش‌ ، ‏‎ واپسين‌‏‎ در‏‎ اينك‌‏‎.شد‏‎ كانت‌پرداخته‌‏‎ ديدگاه‌‏‎ از‏‎ اخلاق‌‏‎
و‏‎ وجداني‌‏‎ تكليف‌‏‎ مبناي‌‏‎ بر‏‎ اخلاق‌‏‎ ميان‌‏‎ تمايز‏‎ به‌‏‎ كانت‌‏‎
آن‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ گرامي‌‏‎ خوانندگان‌‏‎ شما‏‎ توجه‌‏‎.‎مي‌پردازد‏‎ قانوني‌‏‎
.مي‌كنيم‌‏‎ جلب‏‎
ملاحظه‌‏‎
(نفرت‌آلود‏‎)‎ نفرت‌انگيز‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ طبيعت‌‏‎ كه‌‏‎ رذيلتي‌‏‎ هر‏‎
شود ، ‏‎ تلقي‌‏‎ رذايل‌‏‎ پايه‌‏‎ يعني‌‏‎ بارز‏‎ رذيلت‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ اگر‏‎ كند ، ‏‎
لحاظ‏‎ به‌‏‎ اما‏‎ مي‌گردد ، ‏‎ محسوب‏‎ غيرانساني‌‏‎ برون‌ذهني‌‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎
به‌‏‎ انسان‌‏‎ نوع‌‏‎ مورد‏‎ در‏‎ تجربه‌‏‎ كه‌‏‎ نحوي‌‏‎ به‌‏‎ يعني‌‏‎ ذهني‌ ، ‏‎ درون‌‏‎
در‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ همان‌طور‏‎.مي‌شود‏‎ محسوب‏‎ انساني‌‏‎ مي‌آموزد ، ‏‎ ما‏‎
.دارد‏‎ دوست‌‏‎ واقع‌‏‎
بناميد ، ‏‎ شيطاني‌‏‎ رذايل‌‏‎ تنفر ، ‏‎ شدت‌‏‎ از‏‎ را‏‎ رذايل‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎
آسماني‌‏‎ فضايل‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ مقابل‌‏‎ فضايل‌‏‎ هم‌‏‎ همين‌طور‏‎
الگوهاي‌‏‎[آسماني‌‏‎ و‏‎ شيطاني‌‏‎] مفهوم‌‏‎ دو‏‎ هر‏‎ اين‌‏‎ لذا‏‎ ;ناميد‏‎
اندازه‌گيري‌‏‎ مقياس‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ هستند‏‎ حداكثري‌‏‎ (ايده‌هاي‌‏‎)
آنها‏‎ واسطه‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ افراد‏‎ (اخلاق‌‏‎ به‌‏‎ تخلق‌‏‎) خلق‌‏‎ حسن‌‏‎ درجه‌‏‎
;كرد‏‎ تعيين‌‏‎ دوزخ‌‏‎ يا‏‎ بهشت‌‏‎ در‏‎ را‏‎ افراد‏‎ جايگاه‌‏‎ مي‌توان‌‏‎
عنوان‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ [است‌‏‎ ارسطو‏‎ به‌‏‎ طعنه‌‏‎] وسط‏‎ حد‏‎ به‌‏‎ نياز‏‎ بدون‌‏‎
اين‌‏‎ اما‏‎ دوزخ‌ ، ‏‎ در‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ بهشت‌‏‎ در‏‎ جايگاهي‌‏‎ نه‌‏‎ برزخ‌‏‎
حد‏‎" عنوان‌‏‎ به‌‏‎ (Haller) هالر‏‎ تعبير‏‎ آيا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ مطرح‌‏‎ سوال‌‏‎
اما‏‎.‎نيست‌‏‎ بهتر‏‎ "حيوان‌‏‎ و‏‎ انسان‌‏‎ بين‌‏‎ پهلو‏‎ دو‏‎ و‏‎ مبهم‌‏‎ وسط‏‎
به‌‏‎ روشني‌‏‎ مفهوم‌‏‎ هيچ‌‏‎ نامتجانس‌‏‎ بخش‌‏‎ دو‏‎ به‌‏‎ چيزي‌‏‎ كردن‌‏‎ تقسيم‌‏‎
آنها‏‎ نوعي‌‏‎ تمايز‏‎ كه‌‏‎ اشيائي‌‏‎ نظام‌‏‎ تشخيص‌‏‎ در‏‎ و‏‎ نمي‌دهد‏‎ دست‌‏‎
اول‌‏‎ تقابل‌‏‎.‎نمي‌رساند‏‎ جايي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ما‏‎ نيست‌ ، ‏‎ شناخته‌‏‎ ما‏‎ بر‏‎
;است‌‏‎ اغراق‌آميز‏‎ (‎شيطاني‌‏‎ رذايل‌‏‎ و‏‎ آسماني‌‏‎ فضايل‌‏‎ تقابل‌‏‎)‎
اما‏‎ است‌‏‎ متداول‌‏‎ متاسفانه‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تقسيمي‌‏‎ گرچه‌‏‎ دوم‌ ، ‏‎ تقابل‌‏‎
همان‌قدر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ حيواني‌‏‎ رذايل‌‏‎[مقسم‌‏‎ يعني‌‏‎] در‏‎ تقسيم‌‏‎
انسان‌‏‎ نوع‌‏‎ به‌‏‎ خصلت‌‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ رذايل‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌تواند‏‎
به‌‏‎ را‏‎ بلندتر‏‎ درختان‌‏‎ جنگل‌‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ بخواهد‏‎ كسي‌‏‎ كه‌‏‎ دهد‏‎ نسبت‌‏‎
.كند‏‎ طبقه‌بندي‌‏‎ درخت‌‏‎ از‏‎ خاصي‌‏‎ نوع‌‏‎ عنوان‌‏‎
[دوم‌‏‎ قسمت‌‏‎ اول‌‏‎ فصل‌‏‎ از‏‎] دوم‌‏‎ بخش‌‏‎
حرمت‌‏‎ از‏‎ برخاسته‌‏‎ كه‌‏‎ ديگر‏‎ انسانهاي‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ فضيلت‌‏‎ تكاليف‌‏‎
آنهاست‌‏‎ شايسته‌‏‎
[خودبيني‌‏‎ خودخواهي‌ ، ‏‎ تواضع‌ ، ‏‎]
محدود‏‎ در‏‎ يعني‌‏‎ كلي‌ ، ‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ خواست‌ها‏‎ و‏‎ تقاضاها‏‎ در‏‎ اعتدال‌‏‎
خودخواهي‌‏‎ [نفع‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎] كنار‏‎ در‏‎ انسان‌‏‎ خودخواهي‌‏‎ ارادي‌‏‎ كردن‌‏‎
فقدان‌‏‎)‎ اعتدال‌‏‎ اين‌‏‎ فقدان‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ ناميده‌‏‎ تواضع‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎
علاقه‌‏‎ و‏‎ توجه‌‏‎ مورد‏‎ بايد‏‎ انسان‌‏‎ ارزش‌‏‎ كه‌‏‎ جهت‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ (‎تواضع‌‏‎
فقدان‌‏‎ اما‏‎مي‌شود‏‎ ناميده‌‏‎ خودخواهي‌‏‎ شود ، ‏‎ واقع‌‏‎ ديگران‌‏‎
واقع‌‏‎ ديگران‌‏‎ احترام‌‏‎ مورد‏‎ است‌‏‎ مايل‌‏‎ انسان‌‏‎ اينكه‌‏‎ در‏‎ تواضع‌‏‎
من‌‏‎ كه‌‏‎ حرمتي‌‏‎ پس‌‏‎ مي‌شود‏‎ ناميده‌‏‎ (خودبيني‌‏‎) طبع‌‏‎ رضايت‌‏‎ شود‏‎
عبارت‌‏‎ دارند‏‎ انتظار‏‎ من‌‏‎ از‏‎ ديگران‌‏‎ يا‏‎ قائلم‌‏‎ ديگران‌‏‎ براي‌‏‎
كه‌‏‎ ارزشي‌‏‎ انسانها ، ‏‎ همه‌‏‎ در‏‎ ارزش‌‏‎ يك‌‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ اعتراف‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎
تا‏‎ يافت‌‏‎ آن‌‏‎ برابر‏‎ را‏‎ چيزي‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ دارد‏‎ قيمت‌‏‎ نه‌‏‎
نحو‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ چيزي‌‏‎ اينكه‌‏‎ به‌‏‎ حكم‌‏‎ -‎كرد‏‎ مبادله‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ بتوان‌‏‎
.است‌‏‎ آن‌‏‎ كردن‌‏‎ تحقير‏‎ معني‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ [بي‌ارزش‌‏‎] بي‌قيمت‌‏‎
متقابل‌‏‎ احترام‌‏‎
جانب‏‎ از‏‎ احترام‌‏‎ طالب‏‎ معتدل‌‏‎ و‏‎ حقاني‌‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎ انساني‌‏‎ هر‏‎
.است‌‏‎ ديگران‌‏‎ احترام‌‏‎ مراعات‌‏‎ به‌‏‎ ملزم‌‏‎ متقابلا‏‎ و‏‎ ديگران‌‏‎
انسان‌‏‎ هيچ‌‏‎ از‏‎ نمي‌تواند‏‎ انسان‌‏‎ زيرا‏‎ است‌‏‎ ارزش‌‏‎ يك‌‏‎ انسانيت‌ ، ‏‎
(خود‏‎ براي‌‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ ديگران‌‏‎ براي‌‏‎ نه‌‏‎)‎ وسيله‌‏‎ صرف‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ ديگري‌‏‎
غايت‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ همواره‌‏‎ بايد‏‎ بلكه‌‏‎ كند‏‎ استفاده‌‏‎
اين‌‏‎ در‏‎ او‏‎ خود‏‎ (‎شخصيت‌‏‎)‎ ارزش‌‏‎ حتي‌‏‎ و‏‎ ;باشد‏‎ داشته‌‏‎ نظر‏‎ در‏‎
كه‌‏‎ غيرانساني‌‏‎ موجودات‌‏‎ تمام‌‏‎ از‏‎ برتر‏‎ را‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
تمام‌‏‎ از‏‎ برتر‏‎ لذا‏‎ و‏‎ شوند‏‎ واقع‌‏‎ او‏‎ استفاده‌‏‎ مورد‏‎ مي‌توانند‏‎
شخصيت‌‏‎ نمي‌تواند‏‎ كه‌‏‎ ترتيب‏‎ همان‌‏‎ به‌‏‎ پس‌‏‎.دهد‏‎ قرار‏‎ اشياء‏‎
خودرا‏‎ نمي‌تواند‏‎] بدهد‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ قيمتي‌‏‎ هيچ‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎
به‌‏‎ (‎انسان‌‏‎ ذاتي‌‏‎ ارزش‌‏‎ خلاف‌‏‎ است‌‏‎ عملي‌‏‎ اين‌‏‎ زيرا‏‎) [بفروشد‏‎
به‌‏‎ ديگران‌‏‎ ضروري‌‏‎ ذاتي‌‏‎ ارزش‌‏‎ برخلاف‌‏‎ نمي‌تواند‏‎ ترتيب‏‎ همين‌‏‎
در‏‎ را‏‎ انسانيت‌‏‎ ارزش‌‏‎ است‌‏‎ ملزم‌‏‎ يعني‌‏‎ ;كند‏‎ عمل‌‏‎ انسان‌ ، ‏‎ عنوان‌‏‎
اين‌ ، ‏‎ لذا‏‎ ;شناسد‏‎ باز‏‎ عملا‏‎ ديگر‏‎ انسانهاي‌‏‎ از‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎
حرمت‌‏‎ ديگر‏‎ انسانهاي‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ كه‌‏‎ او‏‎ عهده‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ تكليفي‌‏‎
.كند‏‎ مراعات‌‏‎ ضرورتا‏‎ را‏‎ لازم‌‏‎
بي‌حرمتي‌‏‎ منع‌‏‎
كه‌‏‎ انسانيتي‌‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ اداي‌‏‎ از‏‎ يعني‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎ به‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎
خلاف‌‏‎ جهت‌‏‎ هر‏‎ از‏‎ كردن‌ ، ‏‎ امتناع‌‏‎ آنهاست‌‏‎ وجود‏‎ در‏‎ كلي‌‏‎ به‌طور‏‎
از‏‎ بعضي‌‏‎ كردن‌‏‎ تحقير‏‎ انسان‌اند‏‎ آنها‏‎ زيرا‏‎ ;است‌‏‎ تكليف‌‏‎
در‏‎ گاهي‌‏‎ دروني‌ ، ‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎ ديگر ، ‏‎ بعضي‌‏‎ با‏‎ مقايسه‌‏‎ در‏‎ افراد‏‎
البته‌‏‎ تحقير‏‎ اين‌‏‎ دادن‌‏‎ بروز‏‎ اما‏‎ ;است‌‏‎ اجتنابناپذير‏‎ واقع‌‏‎
.است‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎ آشكار‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎
موضوع‌‏‎ است‌‏‎ لازم‌‏‎ نه‌‏‎ [شرور‏‎ فرد‏‎ يك‌‏‎ يا‏‎] خطرناك‌‏‎ موجود‏‎ يك‌‏‎
اگر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شرارت‌‏‎ اهل‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ شود‏‎ واقع‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎
براينكه‌‏‎ باشد‏‎ توجيهي‌‏‎ او‏‎ حملات‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ من‌‏‎ مقاومت‌‏‎ و‏‎ سلطه‌‏‎
معناست‌‏‎ بدان‌‏‎ اين‌‏‎ مي‌كنم‌ ، ‏‎ تحقير‏‎ را‏‎ او‏‎ من‌‏‎:بگويم‌‏‎ بتوانم‌‏‎
از‏‎ خطري‌‏‎ نديده‌ام‌ ، ‏‎ تدارك‌‏‎ او‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ دفاعي‌‏‎ من‌‏‎ گرچه‌‏‎ كه‌ ، ‏‎
شدن‌‏‎ تباه‌‏‎ حال‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ او‏‎ زيرا‏‎ ;نيست‌‏‎ من‌‏‎ متوجه‌‏‎ او‏‎ جانب‏‎
انسان‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ شروري‌‏‎ انسان‌‏‎ هيچ‌‏‎.‎است‌‏‎ داده‌‏‎ نشان‌‏‎
انسانيت‌‏‎ كيفيت‌‏‎ زيرا‏‎ كرد‏‎ محروم‌‏‎ احترام‌‏‎ از‏‎ نمي‌توان‌‏‎
با‏‎ گرچه‌‏‎ شود ، ‏‎ واقع‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎ مورد‏‎ او‏‎ وجود‏‎ در‏‎ نمي‌تواند‏‎
پس‌‏‎.‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ ارزش‌‏‎ فاقد‏‎ عمل‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ شرارت‌‏‎ ارتكاب‏‎
در‏‎] بي‌حرمتي‌‏‎ با‏‎ توام‌‏‎ مجازات‌هايي‌‏‎ بي‌شرمي‌‏‎ با‏‎ مي‌توان‌‏‎
پيش‌‏‎ كردن‌ ، ‏‎ شقه‌‏‎ چهار‏‎ قبيل‌‏‎ از‏‎) كرد‏‎ اعمال‌‏‎ [متخلفان‌‏‎ مورد‏‎
كه‌‏‎ كسي‌‏‎ براي‌‏‎ فقط‏‎ نه‌‏‎ كه‌‏‎ (كردن‌‏‎ مثله‌‏‎ و‏‎ انداختن‌‏‎ درندگان‌‏‎
(مي‌كند‏‎ ادا‏‎ بايد‏‎ چنانكه‌‏‎ را‏‎ هركس‌‏‎ حق‌‏‎ و‏‎)‎ است‌‏‎ شرافت‌‏‎ عاشق‌‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ بيننده‌ ، ‏‎ بلكه‌‏‎ است‌‏‎ دردناك‌تر‏‎ مال‌‏‎ و‏‎ جان‌‏‎ گرفتن‌‏‎ از‏‎
اعمالي‌‏‎ چنين‌‏‎ ديدن‌‏‎ از‏‎ است‌ ، ‏‎ انسان‌‏‎ نوع‌‏‎ به‌‏‎ متعلق‌‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ جهت‌‏‎
.مي‌شود‏‎ شرمنده‌‏‎
ملاحظه‌‏‎
آنها‏‎ عقل‌‏‎ منطقي‌‏‎ كاربرد‏‎ بر‏‎ انسانها‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ تكليف‌‏‎ پس‌‏‎
و‏‎ عدمي‌‏‎ امور‏‎ عنوان‌‏‎ تحت‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎ را‏‎ خطاها‏‎.‎است‌‏‎ مبتني‌‏‎
از‏‎ بلكه‌‏‎ كرد ، ‏‎ نقادي‌‏‎ [افلاطون‌‏‎ نظر‏‎ مطابق‌‏‎ يعني‌‏‎]سلبي‌‏‎ احكام‌‏‎
خاص‌‏‎ نظر‏‎] واقعي‌‏‎ است‌‏‎ اموري‌‏‎ خطاها‏‎ كه‌‏‎ كرد‏‎ فرض‌‏‎ بايد‏‎ پيش‌‏‎
و‏‎ [است‌‏‎ عدمي‌‏‎ شرور‏‎ مي‌گفتند‏‎ كه‌‏‎ افلاطونيان‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ كانت‌‏‎
فريب‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ اما‏‎.پرداخت‌‏‎ تحقيق‌‏‎ به‌‏‎ بايد‏‎ آنها‏‎ مورد‏‎ در‏‎
انسان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ حكمي‌‏‎ ذهني‌‏‎ درون‌‏‎ پايه‌‏‎ كه‌‏‎)‎ را‏‎ آنها‏‎ اغواي‌‏‎ و‏‎
لذا‏‎ و‏‎ كرد‏‎ كشف‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ (مي‌دهد‏‎ نسبت‌‏‎ خارج‌‏‎ به‌‏‎ اشتباها‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ و‏‎ دهد‏‎ توضيح‌‏‎ را‏‎ كردن‌‏‎ خطا‏‎ امكان‌‏‎ مي‌تواند‏‎ انسان‌‏‎
طرف‌‏‎ با‏‎ انسان‌‏‎ اگر‏‎ زيرا‏‎ كند ، ‏‎ حفظ‏‎ را‏‎ خود‏‎ فاهمه‌‏‎ حرمت‌‏‎ طريق‌‏‎
چگونه‌‏‎ نكند ، ‏‎ برقرار‏‎ تفاهم‌‏‎ اختلاف‌‏‎ مورد‏‎ موضوع‌‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ مقابل‌‏‎
است‌؟‏‎ كرده‌‏‎ خطا‏‎ مورد‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ كند‏‎ تفهيم‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ مي‌تواند‏‎
به‌‏‎ نبايد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ صادق‌‏‎ رذايل‌‏‎ نكوهش‌‏‎ مورد‏‎ در‏‎ امر‏‎ همين‌‏‎
خطاكار‏‎ شخص‌‏‎ اخلاقي‌‏‎ ارزش‌هاي‌‏‎ تمام‌‏‎ نفي‌‏‎ و‏‎ كامل‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎
ارزش‌هاي‌‏‎ تمام‌‏‎ فاقد‏‎ كه‌‏‎] فرض‌‏‎ اين‌‏‎ با‏‎ او‏‎ زيرا‏‎ ;بينجامد‏‎
با‏‎ كه‌‏‎ ;كند‏‎ اصلاح‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ نمي‌تواند‏‎ هرگز‏‎ [است‌‏‎ اخلاقي‌‏‎
(اخلاقي‌‏‎ موجود‏‎ يك‌‏‎ چون‌‏‎) كه‌‏‎ موجودي‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ انسانيت‌‏‎ معناي‌‏‎
سازگار‏‎ باشد ، ‏‎ خير‏‎ خصلت‌هاي‌‏‎ تمام‌‏‎ فاقد‏‎ نمي‌تواند‏‎ هرگز‏‎
.نيست‌‏‎
فضاحت‌‏‎ و‏‎ شرافت‌‏‎ تقابل‌‏‎
احساس‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ ذهني‌‏‎ درون‌‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ قانون‌ ، ‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎
يك‌‏‎ (‎تكليف‌‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎) تكليف‌شناسي‌‏‎ با‏‎ مي‌گردد ، ‏‎ لحاظ‏‎ اخلاقي‌‏‎
انسان‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ ديگران‌‏‎ طرف‌‏‎ از‏‎ احترام‌‏‎ ابراز‏‎ حتي‌‏‎.است‌‏‎ چيز‏‎
نحو‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ تكليف‌‏‎ كه‌‏‎ كسي‌‏‎)‎اخلاقي‌‏‎ موجود‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎
او‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ ديگران‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تكليفي‌‏‎ (‎مي‌دهد‏‎ انجام‌‏‎ احسن‌‏‎
.كند‏‎ چشم‌پوشي‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ نمي‌تواند‏‎ او‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ حقي‌‏‎ و‏‎ دارند‏‎
كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ ناميده‌‏‎ (دوستي‌‏‎ شرف‌‏‎) شرافت‌‏‎ به‌‏‎ عشق‌‏‎ حق‌طلبي‌ ، ‏‎ اين‌‏‎
آن‌‏‎ مقابل‌‏‎ رذيلت‌‏‎ و‏‎ درستكاري‌‏‎ آن‌‏‎ خارجي‌‏‎ (‎پديدار‏‎)‎ بروز‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ مثالي‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ ناميده‌‏‎ (فضاحت‌‏‎)‎ رسوايي‌‏‎
.دهد‏‎ قرار‏‎ تاثير‏‎ تحت‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ مي‌تواند‏‎ كه‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎
اما‏‎ است‌‏‎ تكليف‌‏‎ خلاف‌‏‎ مراتب‏‎ اشد‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ كسي‌‏‎ كردن‌‏‎ رسوا‏‎
غيرمتعارف‌‏‎ صرفا‏‎ اما‏‎ خوب‏‎ في‌نفسه‌‏‎ كه‌‏‎ موردي‌‏‎ در‏‎ شدن‌‏‎ رسوا‏‎
امر‏‎ يك‌‏‎ انسان‌‏‎ اينجا‏‎ در‏‎).‎است‌‏‎ تخيلي‌‏‎ رسوايي‌‏‎ يك‌‏‎ است‌‏‎
اين‌‏‎ و‏‎ (است‌‏‎ كرده‌‏‎ حفظ‏‎ غيرمجاز‏‎ امر‏‎ يك‌‏‎ مانند‏‎ را‏‎ غيرمعمول‌‏‎
زيرا‏‎.‎است‌‏‎ ومخرب‏‎ خطرناك‌‏‎ اخلاقي‌‏‎ فضائل‌‏‎ براي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ خطايي‌‏‎
تقليد‏‎ يك‌‏‎ حد‏‎ تا‏‎ نمي‌توان‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ حرمت‌‏‎ زدن‌‏‎ مثال‌‏‎
تنزل‌‏‎ (‎مي‌كند‏‎ پيدا‏‎ قانوني‌‏‎ ارزش‌‏‎ عادت‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎) كوركورانه‌‏‎
انسان‌‏‎ تكليف‌‏‎ خلاف‌‏‎ عاميانه‌‏‎ اخلاق‌‏‎ ديكتاتوري‌‏‎ زيرا‏‎.‎داد‏‎
.است‌‏‎ خويش‌‏‎ ذات‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎
خلاف‌‏‎ فقط‏‎ آنچه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ رذيلت‌‏‎ كه‌‏‎ فعلي‌‏‎ ترك‌‏‎
است‌‏‎ فضيلت‌‏‎
فرو‏‎ اما‏‎.‎است‌‏‎ فضيلت‌‏‎ خلاف‌‏‎ عشق‌ ، ‏‎ تكاليف‌‏‎ صرف‌‏‎ گذاردن‌‏‎ فرو‏‎
انسانها‏‎ به‌‏‎ حرمت‌‏‎ مسئوليت‌‏‎ از‏‎ كلا‏‎ كه‌‏‎ تكليفي‌‏‎ گذاردن‌‏‎
اول‌‏‎ نوع‌‏‎ تكليف‌‏‎ از‏‎ غفلت‌‏‎ زيرا‏‎.‎است‌‏‎ رذيلت‌‏‎ است‌ ، ‏‎ برخاسته‌‏‎
دوم‌‏‎ نوع‌‏‎ تكليف‌‏‎ فروگذاردن‌‏‎ اما‏‎ ;نمي‌شود‏‎ كسي‌‏‎ زيان‌‏‎ موجب‏‎
نوع‌‏‎ فروگذاري‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ انسان‌‏‎ قانوني‌‏‎ حق‌طلبي‌‏‎ انهدام‌‏‎ موجب‏‎
فقط‏‎ نه‌‏‎ آنچه‌‏‎ اما‏‎.‎است‌‏‎ تضاد‏‎ نوع‌‏‎ از‏‎ تكليف‌‏‎ مقابل‌‏‎ اول‌‏‎
كه‌‏‎ را‏‎ آنچه‌‏‎ ارزش‌‏‎ حتي‌‏‎ بلكه‌‏‎ نمي‌دهد‏‎ انجام‌‏‎ كاري‌‏‎ اخلاقا‏‎
رذيلت‌‏‎ مي‌كند ، ‏‎ ويران‌‏‎ بود ، ‏‎ انسان‌‏‎ خير‏‎ نمي‌كرد‏‎ ويران‌‏‎ اگر‏‎
.است‌‏‎
كه‌‏‎ خود ، ‏‎ همنوع‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ انسان‌‏‎ تكاليف‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ دليل‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎
;مي‌شود‏‎ بيان‌‏‎ منفي‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ فقط‏‎ آنهاست‌ ، ‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎
از‏‎)‎غيرمستقيم‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ فضيلتي‌‏‎ تكليف‌‏‎ اين‌‏‎ يعني‌‏‎
.مي‌شود‏‎ بيان‌‏‎ (‎آن‌‏‎ ضد‏‎ دادن‌‏‎ نشان‌‏‎ طريق‌‏‎
است‌‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ احترام‌‏‎ تكليف‌‏‎ ناقض‌‏‎ كه‌‏‎ رذايلي‌‏‎
:از‏‎ عبارت‌اند‏‎
كردن‌‏‎ استهزا‏‎ (‎زدن‌ج‌‏‎ تهمت‌‏‎ (‎جاه‌طلبي‌ب‏‎ (‎الف‌‏‎
[افتخار‏‎ و‏‎ غرور‏‎ به‌‏‎ جاه‌طلبي‌‏‎ نسبت‌‏‎]جاه‌طلبي‌‏‎ -الف‌‏‎
نوعي‌‏‎ (‎بالاست‌‏‎ طرف‌‏‎ به‌‏‎ حركت‌‏‎ تمايل‌‏‎ آن‌ ، ‏‎ مدلول‌‏‎ كه‌‏‎)جاه‌طلبي‌‏‎
انتظار‏‎ ناشايست‌‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎ ما‏‎ آن‌‏‎ موجب‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ همتي‌‏‎ بلند‏‎
بنابر‏‎ و‏‎ دهند‏‎ تنزل‌‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ ارزش‌‏‎ ديگران‌‏‎ داريم‌‏‎
آن‌‏‎ طالب‏‎ حقا‏‎ انساني‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ حرمت‌‏‎ مقابل‌‏‎ است‌‏‎ رذيلتي‌‏‎ اين‌‏‎
افتخار‏‎)‎ شرف‌دوستي‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ غرور ، ‏‎ با‏‎ جاه‌طلبي‌‏‎.‎است‌‏‎
به‌‏‎ نسبت‌‏‎ انسان‌‏‎ انساني‌‏‎ ارزش‌‏‎ اينكه‌‏‎ در‏‎ دقت‌‏‎ يعني‌‏‎ (‎طلبي‌‏‎
خارج‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ طوري‌‏‎ به‌‏‎) است‌‏‎ متفاوت‌‏‎ نرود ، ‏‎ دست‌‏‎ از‏‎ ديگران‌‏‎
جاه‌طلبي‌‏‎ زيرا‏‎ ;(‎افزود‏‎ "غرور‏‎" واژه‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ "شرافت‌‏‎" بايد‏‎
آن‌‏‎ از‏‎ معمولا‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ ديگران‌‏‎ از‏‎ احترام‌‏‎ نوعي‌‏‎ انتظار‏‎
اين‌‏‎ صرف‌‏‎ عنوان‌‏‎ اگربه‌‏‎ غرور‏‎ اين‌‏‎ اما‏‎مي‌ورزند‏‎ امتناع‌‏‎
خود‏‎ توجه‌‏‎ بخواهد‏‎ ديگران‌‏‎ از‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ بي‌مورد‏‎ انتظار‏‎
و‏‎ خطا‏‎ نوعي‌‏‎ خود‏‎ كنند ، ‏‎ او‏‎ [شخصيت‌‏‎]اهميت‌‏‎ به‌‏‎ معطوف‌‏‎ را‏‎
.است‌‏‎ بي‌حرمتي‌‏‎
ديگران‌‏‎ از‏‎ افتخار‏‎ طالب‏‎ شخص‌‏‎ درخواست‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ جاه‌طلبي‌ ، ‏‎
خود‏‎ حق‌‏‎ و‏‎ شود‏‎ مواجه‌‏‎ آنها‏‎ با‏‎ تحقيرآميز‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
احترام‌‏‎ با‏‎ و‏‎ غيرعادلانه‌‏‎ كند ، ‏‎ تحقير‏‎ را‏‎ آنها‏‎ كه‌‏‎ مي‌داند‏‎
يك‌‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ طور‏‎ همان‌‏‎.است‌‏‎ متناقض‌‏‎ كلا‏‎ انسانها‏‎ متقابل‌‏‎
و‏‎ وسايل‌‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ خودكامگي‌‏‎ نهايت‌‏‎ يعني‌‏‎ حماقت‌ ، ‏‎
به‌‏‎ كه‌‏‎ برد‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ چيزي‌‏‎ به‌‏‎ يافتن‌‏‎ دست‌‏‎ براي‌‏‎ را‏‎ امكانات‌‏‎
غايت‌‏‎ كه‌‏‎ ندارد‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ ارزش‌‏‎ دارد ، ‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ نسبتي‌‏‎ موجب‏‎
باتحقير‏‎ توام‌‏‎ سوءتفاهم‌‏‎ يعني‌‏‎ جهالت‌‏‎ هم‌‏‎ طور‏‎ همين‌‏‎ شود ، ‏‎ تلقي‌‏‎
غايت‌‏‎ خلاف‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎ مورد‏‎ رادر‏‎ وسايلي‌‏‎ چنين‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اهانت‌‏‎ و‏‎
بكوشد‏‎ بيشتر‏‎ چه‌‏‎ هر‏‎ جاه‌طلب‏‎ شخص‌‏‎ زيرا‏‎)‎برد‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ مطلوب‏‎
سلب‏‎ در‏‎ بيشتر‏‎ آنها‏‎ كند‏‎ جلب‏‎ خود‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ احترام‌‏‎
.است‌‏‎ بالذات‌‏‎ بديهي‌‏‎ امور‏‎ اين‌‏‎ تمام‌‏‎ (‎مي‌كوشند‏‎ او‏‎ از‏‎ احترام‌‏‎
در‏‎ جاه‌طلب‏‎ شخص‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ توجه‌‏‎ مطلب‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ كمتر‏‎ البته‌‏‎
ندارد‏‎ انتظار‏‎ زيرا‏‎ است‌ ، ‏‎ فرومايه‌اي‌‏‎ شخص‌‏‎ خود‏‎ روح‌‏‎ اعماق‌‏‎
مگر‏‎ بدانند‏‎ نازل‌تر‏‎ او‏‎ از‏‎ مقايسه‌ ، ‏‎ مقام‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ ديگران‌‏‎
تغيير‏‎ صورت‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ داشته‌‏‎ احساسي‌‏‎ چنين‌‏‎ كه‌‏‎ جايي‌‏‎ در‏‎
جلب‏‎ از‏‎ راحتي‌‏‎ به‌‏‎ مي‌تواند‏‎ بخواهد‏‎ اگر‏‎ شرايط‏‎ و‏‎ اوضاع‌‏‎
ناديده‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ بپوشد‏‎ چشم‌‏‎ خود‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ ديگران‌‏‎ احترام‌‏‎
.بگيرد‏‎
زدن‌‏‎ تهمت‌‏‎ -‎ب‏‎
اخلاقي‌‏‎ تهمت‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ پراكني‌‏‎ شايعه‌‏‎
به‌‏‎ كه‌‏‎ زشت‌ ، تهمتي‌‏‎ بدگويي‌‏‎ يا‏‎ تهمت‌‏‎ از‏‎ من‌‏‎ مقصود‏‎ اينجا‏‎ در‏‎
مقصودم‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ مي‌شود‏‎ مطرح‌‏‎ حقوقي‌‏‎ مراجع‌‏‎ در‏‎ كذب‏‎ عنوان‌‏‎
ابراز‏‎ خاصي‌‏‎ غرض‌‏‎ بدون‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بي‌واسطه‌اي‌‏‎ تمايل‌‏‎ فقط‏‎
خطر‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ حرمت‌‏‎ شايعه‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎
قرار‏‎ انسانيت‌‏‎ حرمت‌‏‎ مسئوليت‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ كلا‏‎ و‏‎ مي‌اندازد‏‎
كه‌‏‎ حرمت‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ تضعيف‌‏‎ موجب‏‎ شرارتي‌‏‎ و‏‎ رسوايي‌‏‎ هر‏‎ زيرا‏‎.‎دارد‏‎
مقابل‌‏‎ در‏‎ امكان‌‏‎ حد‏‎ تا‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ است‌ ، ‏‎ اخلاقي‌‏‎ خير‏‎ انگيزه‌‏‎
.مي‌كند‏‎ ايجاد‏‎ ترديد‏‎ و‏‎ شك‌‏‎ آن‌‏‎
حتي‌‏‎ اندازد ، ‏‎ مخاطره‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ شرافت‌‏‎ اگر‏‎ عمدي‌ ، ‏‎ شايعه‌‏‎
خبر‏‎ واقعيت‌‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ و‏‎ باشد‏‎ نداشته‌‏‎ ربطي‌‏‎ عمومي‌‏‎ عدالت‌‏‎ به‌‏‎ اگر‏‎
بر‏‎ نهايت‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ تحديد‏‎ را‏‎ انسانيت‌‏‎ حرمت‌‏‎ كلا‏‎ دهد ، ‏‎
با‏‎ ضديت‌‏‎ و‏‎ مي‌افكند‏‎ بي‌ارزشي‌‏‎ سايه‌‏‎ انسان‌‏‎ نوع‌‏‎ سر‏‎
انسان‌‏‎ ذهن‌‏‎ فكرو‏‎ بر‏‎ را‏‎ شكني‌‏‎ حرمت‌‏‎ يا‏‎ (انسان‌گريزي‌‏‎)‎بشر‏‎
در‏‎ آنها‏‎ استقرار‏‎ امور‏‎ اين‌‏‎ تكرار‏‎ با‏‎ يا‏‎ و‏‎ مي‌گرداند‏‎ حاكم‌‏‎
فضيلت‌‏‎ تكليف‌‏‎ پس‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ فاسد‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎ اخلاقي‌‏‎ احساس‌‏‎ ذهن‌ ، ‏‎
كردن‌‏‎ مطرح‌‏‎ به‌‏‎ توزانه‌ ، ‏‎ كينه‌‏‎ تمايل‌‏‎ يك‌‏‎ جاي‌‏‎ به‌‏‎ كه‌ ، ‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎
يا‏‎ خويش‌‏‎ بودن‌‏‎ خوب‏‎ از‏‎ شدن‌‏‎ مطمئن‌‏‎ منظور‏‎ به‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎ خطاهاي‌‏‎
تخفيف‌‏‎ ازباب‏‎ فقط‏‎ نه‌‏‎ ديگران‌ ، انسان‌‏‎ از‏‎ نبودن‌‏‎ بدتر‏‎ دست‌كم‌‏‎
ديگران‌‏‎ خطاي‌‏‎ بر‏‎ سرپوشي‌ ، ‏‎ و‏‎ رازداري‌‏‎ منظور‏‎ به‌‏‎ بلكه‌‏‎ حكم‌ ، ‏‎
به‌‏‎ كه‌‏‎ احترامي‌‏‎ نمونه‌هاي‌‏‎ زيرا‏‎ ;بپوشاند‏‎ دوستي‌‏‎ انسان‌‏‎ پرده‌‏‎
نسبت‌‏‎ همان‌‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ برمي‌انگيزد‏‎ را‏‎ آنها‏‎ مي‌كنيم‌‏‎ ادا‏‎ ديگران‌‏‎
براي‌‏‎ كوشش‌‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ باشند ، ‏‎ آن‌‏‎ شايسته‌‏‎ و‏‎ لايق‌‏‎ بكوشند‏‎
دخالت‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ في‌نفسه‌‏‎ ديگران‌‏‎ رفتار‏‎ و‏‎ اخلاق‌‏‎ در‏‎ مراقبت‌‏‎
به‌‏‎ دارد‏‎ حق‌‏‎ كس‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ انسانهاست‌‏‎ رفتار‏‎ مطالعه‌‏‎ در‏‎ ناروا‏‎
در‏‎ ديگران‌‏‎ (‎حرمت‌‏‎ حريم‌‏‎ نقض‌‏‎) حرمت‌‏‎ حفظ‏‎ مسئوليت‌‏‎ نقض‌‏‎ عنوان‌‏‎
.كند‏‎ مقاومت‌‏‎ آن‌‏‎ مقابل‌‏‎
[مزاح‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ استهزا‏‎] كردن‌‏‎ استهزا‏‎ -‎ج‌‏‎
استهزا‏‎ و‏‎ تمسخر‏‎ به‌‏‎ تمايل‌‏‎ و‏‎ بي‌ملاحظگي‌‏‎ با‏‎ توام‌‏‎ عيبجويي‌‏‎
مستقيما‏‎ را‏‎ آنها‏‎ خطاهاي‌‏‎ انسان‌‏‎ اينكه‌‏‎ براي‌‏‎ ديگران‌‏‎ كردن‌‏‎
از‏‎ كاملاغير‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شرارت‌‏‎ دهد ، ‏‎ قرار‏‎ خود‏‎ تفنن‌‏‎ وسيله‌‏‎
خصوصيات‌‏‎ با‏‎ دوستانه‌‏‎ رابطه‌‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ مزاح‌‏‎
نظر‏‎ به‌‏‎ خطا‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎ كه‌‏‎ خصوصياتي‌‏‎ مي‌كنند ، ‏‎ شوخي‌‏‎ يكديگر‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ وشجاعت‌‏‎ جرات‌‏‎ مزيت‌‏‎ نشانه‌هاي‌‏‎ از‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ اما‏‎ برسند‏‎
نشاط‏‎ و‏‎ خنده‌‏‎ تا‏‎ مي‌شود‏‎ خارج‌‏‎ متداول‌‏‎ قاعده‌‏‎ از‏‎ گاهي‌‏‎ گاه‌‏‎
(.نيست‌‏‎ تمسخرآميز‏‎ خنده‌‏‎ وجه‌‏‎ هيچ‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎)كند‏‎ ايجاد‏‎
نظر‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ خطاهايي‌‏‎ يا‏‎ كسي‌‏‎ واقعي‌‏‎ خطاهاي‌‏‎ كردن‌‏‎ امااستهزا‏‎
كه‌‏‎ احترامي‌‏‎ از‏‎ او‏‎ كردن‌‏‎ محروم‌‏‎ منظور‏‎ به‌‏‎ است‌ ، ‏‎ واقعي‌‏‎ مي‌رسد‏‎
قصدتفنن‌‏‎ به‌‏‎ ديگران‌‏‎ كردن‌‏‎ ريشخند‏‎ به‌‏‎ تمايل‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ مستحق‌‏‎
جهت‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شيطاني‌‏‎ لذات‌‏‎ به‌‏‎ آميخته‌‏‎ سرگرمي‌ ، ‏‎ و‏‎
حتي‌‏‎ طبعي‌ ، ‏‎ شوخ‌‏‎است‌‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎ انسان‌‏‎ تكليف‌‏‎ نقض‌‏‎ قويا‏‎
از‏‎ غير‏‎ باشد ، ‏‎ دشمن‌‏‎ توهين‌آميز‏‎ تهاجم‌‏‎ تمسخرآميز‏‎ دفع‌‏‎ وقتي‌‏‎
تمسخر‏‎ آن‌ ، ‏‎ موجب‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ [است‌‏‎ اقدامي‌‏‎ اين‌‏‎ زيرا‏‎];است‌‏‎ استهزا‏‎
اقدام‌‏‎ متقابلا‏‎ (‎ناتوان‌‏‎ اما‏‎ بدخواه‌‏‎ دشمن‌‏‎ كلا‏‎ يا‏‎)‎كننده‌‏‎
او‏‎ از‏‎ مي‌توان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ قانوني‌‏‎ دفاع‌‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ تمسخر‏‎ به‌‏‎
و‏‎ بذله‌گويي‌‏‎ حد‏‎ در‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ موضوع‌‏‎ اگر‏‎ اما‏‎.‎داشت‌‏‎ انتظار‏‎
تعلق‌‏‎ ضرورتا‏‎ عقل‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ نوعي‌‏‎ از‏‎ بلكه‌‏‎ نباشد‏‎ شوخي‌‏‎
(مقابل‌‏‎ طرف‌‏‎)دشمن‌‏‎ اگر‏‎ حتي‌‏‎ باشد ، ‏‎ داشته‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ اخلاقي‌‏‎
را‏‎ خود‏‎ طريق‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ و‏‎ باشد‏‎ داشته‌‏‎ استهزا‏‎ قصد‏‎ همچنان‌‏‎
حرمت‌‏‎ و‏‎ مقابل‌‏‎ طرف‌‏‎ شان‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ دهد ، ‏‎ قرار‏‎ تمسخر‏‎ وسيله‌‏‎
[تمسخرآميز‏‎]حمله‌‏‎ اين‌‏‎ مقابل‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ اقتضا‏‎ او‏‎ انساني‌‏‎
.ووقارانجام‌شود‏‎ توام‌باجديت‌‏‎ نشوديادفاعي‌‏‎ انجام‌‏‎ يادفاعي‌‏‎
ملاحظه‌‏‎
نكوهش‌‏‎ مورد‏‎ رذايل‌‏‎ كه‌‏‎ قدر‏‎ آن‌‏‎ بخش‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ ملاحظه‌‏‎
.نمي‌شوند‏‎ واقع‌‏‎ ستايش‌‏‎ مورد‏‎ آنها‏‎ مقابل‌‏‎ فضايل‌‏‎ مي‌شوند‏‎ واقع‌‏‎
هستيم‌‏‎ ماملزم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ احترامي‌‏‎ مفهوم‌‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ نكته‌‏‎ اين‌‏‎
.است‌‏‎ منفي‌‏‎ تكليف‌‏‎ يك‌‏‎ فقط‏‎ كه‌‏‎ كنيم‌‏‎ مراعات‌‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ نسبت‌‏‎
احترام‌‏‎ (‎انسان‌اند‏‎ اينكه‌‏‎ صرف‌‏‎)‎ديگران‌‏‎ به‌‏‎ نيستم‌‏‎ ملزم‌‏‎ من‌‏‎
احترامي‌‏‎ كل‌‏‎ كنم‌ ، ‏‎ مراعات‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ مثبت‌‏‎ حرمت‌‏‎ يعني‌‏‎ بگذارم‌ ، ‏‎
از‏‎ است‌‏‎ عبارت‌‏‎ فقط‏‎ هستم‌‏‎ آن‌‏‎ مراعات‌‏‎ به‌‏‎ ملزم‌‏‎ طبيعتا‏‎ من‌‏‎ كه‌‏‎
كاري‌‏‎ انجام‌‏‎ يا‏‎ انسانها‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ نه‌‏‎ قانون‌ ، ‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎
و‏‎ كلي‌‏‎ انساني‌‏‎ تكليف‌‏‎ قانون‌ ، ‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ آنها‏‎ براي‌‏‎
را‏‎ آن‌‏‎ مي‌تواند‏‎ كس‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ ديگران‌‏‎ قبال‌‏‎ در‏‎ است‌‏‎ من‌‏‎ نامشروط‏‎
مي‌گيرد‏‎ تعلق‌‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ كلا‏‎ كه‌‏‎ احترامي‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ صرفا‏‎
.كند‏‎ مطالبه‌‏‎
يا‏‎ آنها‏‎ خصال‌‏‎ و‏‎ صفات‌‏‎ تنوع‌‏‎ مطابق‌‏‎ ديگران‌‏‎ به‌‏‎ احترام‌‏‎ تنوع‌‏‎
غيرضروري‌‏‎ موقعيت‌هاي‌‏‎ يعني‌‏‎] آنها‏‎ امكاني‌‏‎ نسب‏‎ و‏‎ روابط‏‎
موقعيت‌ها‏‎ ضعف‌ ، ‏‎ و‏‎ قوت‌‏‎ نسب‏‎ جنس‌ ، ‏‎ سال‌ ، ‏‎ و‏‎ سن‌‏‎ قبيل‌‏‎ از‏‎ [افراد‏‎
است‌ ، ‏‎ تحكمي‌‏‎ مراتب‏‎ بر‏‎ مبتني‌‏‎ حدودي‌‏‎ تا‏‎ كه‌‏‎ وامتيازات‌‏‎
فضيلت‌‏‎ تعليم‌‏‎ مابعدالطبيعي‌‏‎ اوليه‌‏‎ مبادي‌‏‎ در‏‎ نمي‌تواند‏‎
تعليم‌‏‎ اين‌‏‎ زيرا‏‎;گيرد‏‎ قرار‏‎ وطبقه‌بندي‌‏‎ بحث‌‏‎ مورد‏‎ مشروحا‏‎
.مي‌پردازد‏‎ امور‏‎ اين‌‏‎ عقلاني‌‏‎ محض‌‏‎ اصول‌‏‎ به‌‏‎ فقط‏‎
دره‌بيدي‌‏‎ صانعي‌‏‎ منوچهر‏‎ دكتر‏‎:‎مترجم‌‏‎


Copyright 1996-2001 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.