شماره‌ 2535‏‎ ‎‏‏،‏‎ 18 Oct2001 مهر 1380 ، ‏‎ شنبه‌ 26‏‎ پنج‌‏‎
Front Page
National
International
Economy
Oil
Banking and Stocks
Water and Agriculture
Metropolitan
Features
Life
Business
Stocks
Sports
Science/Culture
Arts
Environment
Articles
Last Page
شرقي‌‏‎ هويت‌‏‎ لابه‌لاي‌‏‎ در‏‎

جهان‌‏‎ كشور‏‎ از 30‏‎ فيلم‌‏‎ آينده‌ 292‏‎ هفته‌‏‎ از‏‎
در‏‎ نمايش‌‏‎ به‌‏‎ جوان‌‏‎ سينماي‌‏‎ جشنواره‌‏‎ در‏‎
مي‌آيد‏‎

شرقي‌‏‎ هويت‌‏‎ لابه‌لاي‌‏‎ در‏‎


ميچومادو‏‎ سروده‌‏‎ "پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎" براي‌‏‎
كارها‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ ملكه‌ها‏‎ راستي‌‏‎ راستي‌‏‎ يعني‌‏‎ مي‌پرسم‌‏‎ خودم‌‏‎ از‏‎
آدم‌‏‎ است‌‏‎ خوب‏‎ چقدر‏‎.‎نمي‌شود‏‎ باورم‌‏‎ كه‌‏‎ من‌‏‎ نه‌ ، ‏‎ مي‌كنند؟‏‎ هم‌‏‎
دوباره‌‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ باز‏‎ خواب‏‎ از‏‎ را‏‎ چشم‌هايش‌‏‎ كه‌‏‎ صبح‌‏‎ روز‏‎ هر‏‎
يك‌‏‎ بخواند ، ‏‎ يا‏‎ ببيند‏‎ يا‏‎ بشنود‏‎ برمي‌گردد‏‎ زندگي‌‏‎ به‌‏‎ مرگ‌‏‎ از‏‎
اتفاق‌‏‎ يك‌‏‎.است‌‏‎ داده‌‏‎ رخ‌‏‎ اتفاقي‌‏‎ يك‌‏‎ گوشه‌اي‌ ، ‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ جايي‌ ، ‏‎
نه‌‏‎.‎پرشكوه‌‏‎ حماسه‌هاي‌‏‎ نه‌‏‎ بزرگ‌ ، ‏‎ حادثه‌هاي‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ نه‌‏‎.ساده‌‏‎
آن‌چنان‌‏‎ ساده‌ ، ‏‎ آن‌چنان‌‏‎ اتفاق‌هايي‌‏‎.‎قهرمان‌‏‎ يك‌‏‎ با‏‎ آشنايي‌‏‎
مثل‌‏‎ ناز ، ‏‎ شعر‏‎ يك‌‏‎ تولد‏‎ مثل‌‏‎.‎نمي‌آيد‏‎ چشم‌‏‎ به‌‏‎ اصلا‏‎ كه‌‏‎ كوچك‌‏‎
خواب‏‎" كتاب‏‎ تولد‏‎ مثل‌‏‎.‎"مادو‏‎ ميچو‏‎" ذهن‌‏‎ در‏‎ "خواب‏‎"
اينها‏‎ همه‌‏‎ از‏‎ شايد‏‎ نه‌‏‎ يا‏‎.‎دور‏‎ شرق‌‏‎ سوي‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ "پروانه‌ها‏‎
بلند‏‎ رياستش‌‏‎ ميز‏‎ پشت‌‏‎ از‏‎ ملكه‌‏‎ يك‌‏‎ وقتي‌‏‎ باشد ، ‏‎ قشنگ‌تر‏‎
شعر‏‎ كتاب‏‎ و‏‎ كوچكش‌‏‎ ميز‏‎ پشت‌‏‎ مي‌نشيند‏‎ مي‌آيد‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎
.مي‌خواندش‌‏‎ و‏‎ جلويش‌‏‎ مي‌گذارد‏‎ را‏‎ "پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎"
و‏‎ مي‌بندي‌‏‎ مرگ‌‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ چشم‌هايت‌‏‎ است‌‏‎ خوب‏‎ چقدر‏‎
ملكه‌‏‎ يك‌‏‎ ببيني‌‏‎ مي‌كني‌‏‎ باز‏‎ زندگي‌‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ كركره‌هايش‌‏‎
.است‌‏‎ كرده‌‏‎ ترجمه‌‏‎ را‏‎ كودكان‌‏‎ شعر‏‎ كتاب‏‎ يك‌‏‎ دور ، ‏‎ شرق‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎
دلم‌‏‎ توي‌‏‎ غش‌غش‌‏‎.مي‌دهد‏‎ قلقلكم‌‏‎ صبحي‌‏‎ اول‌‏‎ همان‌‏‎ چيزي‌‏‎ يك‌‏‎
را‏‎ چاي‌‏‎ جرعه‌‏‎ آخرين‌‏‎.‎نخوانده‌ام‌‏‎ را‏‎ كتاب‏‎ هنوز‏‎.‎مي‌خندم‌‏‎
مرا‏‎ كتاب‏‎ اسم‌‏‎.شود‏‎ آب‏‎ دلم‌‏‎ توي‌‏‎ قندهاي‌‏‎ تا‏‎ مي‌نوشم‌‏‎
اسم‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بعد‏‎ "پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎" خودش‌ ، ‏‎ دنبال‌‏‎ به‌‏‎ مي‌كشاند‏‎
از‏‎ را‏‎ هوا‏‎" ياد‏‎ مي‌بينم‌‏‎ را‏‎ اسمش‌‏‎ تا‏‎ هميشه‌‏‎ كه‌‏‎ "پوري‌‏‎ احمد‏‎"
من‌‏‎ خنده‌‏‎ صداي‌‏‎ هنوز‏‎ اما‏‎.مي‌افتم‌‏‎ "نه‌‏‎ را‏‎ خنده‌ات‌‏‎ بگير‏‎ من‌‏‎
كتاب‏‎ حتما‏‎ بايد ، ‏‎ كه‌‏‎ مي‌دانم‌‏‎.‎است‌‏‎ نپيچيده‌‏‎ فضاي‌اتاق‌‏‎ در‏‎
.باشد‏‎ كودكان‌‏‎ كتاب‏‎ ندارم‌‏‎ اطمينان‌‏‎ هنوز‏‎.‎باشد‏‎ خوبي‌‏‎
:ديگر‏‎ مي‌رسم‌‏‎ كه‌‏‎ اينجا‏‎ به‌‏‎ مي‌خوانم‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ مقدمه‌اش‌‏‎
به‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ زبردستي‌‏‎ مترجم‌‏‎ كه‌‏‎ ژاپن‌‏‎ ملكه‌‏‎ ميچكو ، ‏‎ امپراتوريس‌‏‎"
برگردان‌‏‎ مي‌باشد‏‎ ژاپن‌‏‎ در‏‎ شعر‏‎ مترجم‌‏‎ پرآوازه‌ترين‌‏‎ اعتباري‌‏‎
".داد‏‎ انجام‌‏‎ را‏‎ اشعار‏‎ اين‌‏‎ انگليسي‌‏‎
ساده‌اش‌‏‎ جمله‌‏‎ يك‌‏‎.‎مي‌بينم‌‏‎ خواب‏‎ هنوز‏‎ دارم‌‏‎ مي‌كنم‌‏‎ فكر‏‎
اين‌‏‎ هم‌از‏‎ ملكه‌ها‏‎ يعني‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ مگر‏‎ نه‌ ، ‏‎.‎مي‌پندارم‌‏‎
مي‌شناسند‏‎ كه‌‏‎ آنها‏‎ و‏‎ مي‌دانند‏‎ كه‌‏‎ آنها‏‎ !مي‌كنند؟‏‎ كارها‏‎
انساني‌‏‎ احساس‌هاي‌‏‎ بعدش‌‏‎ و‏‎ شعر‏‎ براي‌‏‎ جايي‌‏‎ قدرت‌‏‎ مي‌گويند‏‎
و‏‎ مصلحت‌‏‎ و‏‎ نفع‌‏‎ محور‏‎ بر‏‎ قدرت‌‏‎ مي‌گويند‏‎.‎نمي‌گذارد‏‎ باقي‌‏‎
آنجا‏‎ حتي‌‏‎ مي‌گويند‏‎.‎مي‌چرخد‏‎ كتاب‏‎ و‏‎ حساب‏‎ و‏‎ زيان‌‏‎ و‏‎ سود‏‎
ملكه‌‏‎.‎خودم‌‏‎ با‏‎ مي‌خندم‌‏‎.‎انساني‌‏‎ اخلاق‌‏‎ براي‌‏‎ نيست‌‏‎ جايي‌‏‎
هر‏‎ اگر‏‎ مي‌شود‏‎ خوب‏‎ چه‌‏‎ !مي‌كند‏‎ ترجمه‌‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ كتاب‏‎ ژاپن‌‏‎
زندگي‌‏‎ روي‌‏‎ بر‏‎ چشم‌‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ وداع‌‏‎ مرگ‌‏‎ با‏‎ آدم‌‏‎ كه‌‏‎ روز‏‎
با‏‎ ملكه‌‏‎ اين‌‏‎ مثل‌‏‎ بشنود‏‎ و‏‎ ببيند‏‎ را‏‎ حادثه‌‏‎ يك‌‏‎ مي‌گشايد ، ‏‎
ارزش‌‏‎ حتما‏‎ زندگي‌‏‎ مي‌كند‏‎ احساس‌‏‎ وقت‌‏‎ آن‌‏‎.‎كوچكش‌‏‎ كتاب‏‎ اين‌‏‎
روز‏‎ هر‏‎ مي‌شود‏‎ قشنگ‌‏‎ چقدر‏‎ و‏‎ دارد‏‎ را‏‎ رويش‌‏‎ به‌‏‎ كردن‌‏‎ باز‏‎ چشم‌‏‎
زندگي‌‏‎ كنار‏‎ و‏‎ بيايد‏‎ مرگ‌ ، ‏‎ با‏‎ عاشقانه‌‏‎ وداع‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎
.مي‌كنند‏‎ كارها‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ هم‌‏‎ ملكه‌ها‏‎ كه‌‏‎ بشنود‏‎ و‏‎ بنشيند‏‎
براي‌‏‎ افتاده‌ ، ‏‎ پا‏‎ پيش‌‏‎ و‏‎ ساده‌‏‎ اتفاق‌هاي‌‏‎ اين‌‏‎ چرا‏‎ نمي‌دانم‌‏‎
از‏‎.‎هستند‏‎ زيباتر‏‎ حماسه‌اي‌‏‎ و‏‎ حادثه‌‏‎ هر‏‎ از‏‎ زندگي‌‏‎ در‏‎ من‌‏‎
محو‏‎ و‏‎ شده‌اند‏‎ خيره‌‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ همه‌‏‎ كه‌‏‎ چشم‌گيري‌‏‎ زيبايي‌هاي‌‏‎
كوچكي‌‏‎ كوچك‌‏‎ زيبايي‌هاي‌‏‎ به‌‏‎ ناپيداشان‌ ، ‏‎ ساحرگي‌هاي‌‏‎
و‏‎ مي‌شوند‏‎ گور‏‎ و‏‎ گم‌‏‎ بزرگترين‌ها‏‎ لابه‌لاي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مي‌گريزم‌‏‎
.نمي‌آيند‏‎ چشم‌‏‎ به‌‏‎ اصلا‏‎
كشور‏‎ در‏‎ نباشد‏‎ عجيب‏‎ مي‌تواند‏‎ چگونه‌‏‎ و‏‎ ديگر‏‎ است‌‏‎ عجيب‏‎ خوب‏‎
كودك‌‏‎ براي‌‏‎ كار‏‎ روشنفكران‌از‏‎ هنرمندان‌و‏‎ اغلب‏‎ كه‌‏‎ من‌‏‎
چون‌‏‎ -‎استثنا‏‎ و‏‎ نادر‏‎ مورد‏‎ چند‏‎ جز‏‎ به‌‏‎ -‎يا‏‎ و‏‎ مي‌گريزند‏‎
در‏‎ كنند‏‎ پيدا‏‎ بزرگسالان‌‏‎ سرزمين‌‏‎ به‌‏‎ راهي‌‏‎ نتوانسته‌اند‏‎
و‏‎ بيايد‏‎ ملكه‌‏‎ يك‌‏‎ مي‌شوند ، ‏‎ پناهنده‌‏‎ كودك‌‏‎ ادبيات‌‏‎ سرزمين‌‏‎
را‏‎ كودك‌‏‎ براي‌‏‎ مانوشتن‌‏‎ نويسنده‌هاي‌‏‎.كند‏‎ ترجمه‌‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎
بگويند‏‎ تازه‌كاري‌‏‎ به‌‏‎ مي‌خواهند‏‎ تا‏‎ و‏‎ رند‏‎ شما‏‎ مي‌‏‎ كوچك‌‏‎
مي‌گويند‏‎ مثلا‏‎ و‏‎ مي‌شوند‏‎ مودب‏‎ ناگهان‌‏‎ ‎‏‏،‏‎"بي‌استعداد‏‎"
اين‌‏‎ از‏‎ من‌‏‎ و‏‎) "!بنويسيد‏‎ كودكان‌‏‎ براي‌‏‎ برويد‏‎ شما‏‎ است‌‏‎ بهتر‏‎"
خيلي‌‏‎ شنيده‌ام‌‏‎ مطرح‌‏‎ نويسنده‌‏‎ چند‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ توهين‌آميز‏‎ جمله‌‏‎
(.كنم‌‏‎ تكرارش‌‏‎ ذكر‏‎ يك‌‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎ جا‏‎ همه‌‏‎ مجبورم‌‏‎ و‏‎ گرفته‌‏‎ لج‌ام‌‏‎
و‏‎ كنار‏‎ مي‌گذارد‏‎ را‏‎ امپراتوري‌اش‌‏‎ تاج‌‏‎ ملكه‌‏‎ يك‌‏‎ وقت‌‏‎ آن‌‏‎
دست‌‏‎ در‏‎ را‏‎ "مادو‏‎ ميچو‏‎" شاعرانه‌‏‎ و‏‎ كوچك‌‏‎ كتاب‏‎ و‏‎ مي‌نشيند‏‎
بايد‏‎ فقط‏‎ ملكه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ ملكه‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌رود‏‎ يادش‌‏‎ از‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎
و‏‎ بفروشد‏‎ فخر‏‎ و‏‎ كند‏‎ پادشاهي‌‏‎ و‏‎ بنشيند‏‎ امپراتوري‌‏‎ تخت‌‏‎ بر‏‎
خيلي‌‏‎ خيلي‌‏‎ بود ، ‏‎ خوبي‌‏‎ ملكه‌‏‎ خيلي‌‏‎ خيلي‌‏‎ اگر‏‎ حتي‌‏‎.‎بدهد‏‎ دستور‏‎
روشنفكران‌‏‎ به‌‏‎ نه‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ خودش‌‏‎ بود ، ‏‎ هنردوستي‌‏‎ و‏‎ هنرپرور‏‎ ملكه‌‏‎
.كنيد‏‎ ترجمه‌‏‎ را‏‎ كتاب‏‎ اين‌‏‎ مي‌فرمود‏‎ و‏‎ مي‌داد‏‎ دستور‏‎ درباري‌‏‎
هم‌‏‎ آن‌‏‎.بخواند‏‎ كتاب‏‎ كه‌‏‎ مي‌شناسيد‏‎ را‏‎ ملكه‌‏‎ كدام‌‏‎ شما‏‎ تازه‌‏‎
هم‌‏‎ باز‏‎بخواند‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ بيايد‏‎ باز‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎.‎شعربخواند‏‎
هم‌‏‎ ملكه‌‏‎ كه‌‏‎ آنهايي‌‏‎ همه‌‏‎ از‏‎.‎بخواند‏‎ را‏‎ "پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎"
ببينيد‏‎ بپرسيد ، ‏‎ كتابخوان‌هايشان‌‏‎ از‏‎ حتي‌‏‎ بپرسيد ، ‏‎ نيستند‏‎
را‏‎ شعر‏‎ اصلا‏‎.نشاند‏‎ هم‌‏‎ كنار‏‎ را‏‎ شعر‏‎ و‏‎ قدرت‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ مگر‏‎
و‏‎ اقتصاد‏‎ و‏‎ تكنيك‌‏‎ و‏‎ علم‌‏‎ كه‌‏‎ دنيايي‌‏‎ در‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎ زندگي‌؟‏‎ به‌‏‎ چه‌‏‎
حكم‌‏‎ باشي‌‏‎ كه‌‏‎ هم‌‏‎ افلاطون‌‏‎مي‌زنند‏‎ را‏‎ آخر‏‎ و‏‎ اول‌‏‎ حرف‌‏‎ پول‌‏‎
.دريا‏‎ توي‌‏‎ بريزند‏‎ را‏‎ شاعرها‏‎ مي‌كني‌‏‎
***
جانور‏‎ عالمه‌‏‎ يك‌‏‎ اسم‌‏‎ چشم‌هايت‌‏‎ جلوي‌‏‎ مي‌كني‌‏‎ باز‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ كتاب‏‎
فيل‌‏‎ تا‏‎ گرفته‌‏‎ كوچك‌‏‎ مورچه‌‏‎ از‏‎ مي‌شود ، ‏‎ رديف‌‏‎ بزرگ‌‏‎ و‏‎ كوچك‌‏‎
اينكه‌‏‎ مثل‌‏‎ نه‌ ، ‏‎.‎قو‏‎ همچون‌‏‎ زيبايي‌‏‎ پرندگان‌‏‎ تا‏‎ كوچولو ، ‏‎
گردن‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ زرافه‌‏‎ كنارش‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ نزديكي‌ها‏‎ همين‌‏‎ هم‌‏‎ گورخر‏‎
درست‌‏‎ نشسته‌‏‎ هم‌‏‎ سنجاقك‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ مگر‏‎ نه‌ ، ‏‎.‎ايستاده‌‏‎ درازش‌‏‎
خروشان‌‏‎ امواج‌‏‎ و‏‎ صدف‌ها‏‎ هم‌‏‎ اينها‏‎ لابه‌لاي‌‏‎.‎زرافه‌‏‎ كنار‏‎
چه‌‏‎ بپرسد‏‎ آنها‏‎ از‏‎ نيست‌‏‎ كسي‌‏‎ آخر‏‎.‎كرده‌اند‏‎ قاطي‌‏‎ را‏‎ خودشان‌‏‎
حيوان‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ ميان‌‏‎ دريا‏‎ گوشواره‌هاي‌‏‎ شما‏‎ مي‌كنيد‏‎ كار‏‎
!غربتي‌‏‎
مهندس‌‏‎ "مادو‏‎ ميچو‏‎" كه‌‏‎ نوشته‌‏‎ آنجا‏‎بعد‏‎ صفحه‌‏‎ مي‌روم‌‏‎
چقدر‏‎ آدم‌ها‏‎ مي‌گويم‌‏‎ ;است‌‏‎ بوده‌‏‎ تايوان‌‏‎ در‏‎ ساختمان‌‏‎
مهندس‌‏‎.‎كجا‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ و‏‎ كجا‏‎ ساختمان‌‏‎ مهندس‌‏‎ آخر‏‎.‎عجيباند‏‎
و‏‎ حساب‏‎ و‏‎ آنها‏‎ بردن‌‏‎ بالا‏‎ و‏‎ ساختمانهايش‌‏‎ فكر‏‎ بايد‏‎ ساختمان‌‏‎
اين‌‏‎ مثل‌‏‎ بعد‏‎.‎كند‏‎ كار‏‎ عقلش‌‏‎ فقط‏‎ و‏‎ باشد‏‎ رياضي‌‏‎ دقيق‌‏‎ كتاب‏‎
را‏‎ هنرمندش‌‏‎ دل‌‏‎ و‏‎ نمي‌آيد‏‎ خوشش‌‏‎ زياد‏‎ ساختمان‌هايش‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎
يادش‌‏‎ دفعه‌‏‎ يك‌‏‎ كه‌‏‎ اين‌‏‎ مثل‌‏‎ اما‏‎ مي‌آيد ، ‏‎ يا‏‎ نمي‌كند‏‎ ارضا‏‎
خبره‌‏‎ معمار‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ مي‌خواهد‏‎ خانه‌‏‎ هم‌‏‎ احساس‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌افتد‏‎
كند‏‎ پي‌ريزي‌‏‎ چگونه‌‏‎ بسازد ، ‏‎ چگونه‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ بداند‏‎ كه‌‏‎ احساسات‌‏‎
يك‌‏‎ بشود‏‎ تا‏‎ بچيند‏‎ يكي‌يكي‌‏‎ را‏‎ فانتزي‌اش‌‏‎ سنگ‌هاي‌‏‎ و‏‎
با‏‎.‎"پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎" نام‌‏‎ به‌‏‎ زيبا‏‎ بسيار‏‎ شاعرانه‌‏‎ ساختمان‌‏‎
سرزمين‌‏‎ در‏‎..‎دارند‏‎ اسم‌‏‎ يك‌‏‎ كدام‌‏‎ هر‏‎ كه‌‏‎ اتاق‌هايي‌‏‎
و‏‎ "پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎" به‌‏‎ مي‌آيد‏‎ امپراتوريس‌‏‎ يك‌‏‎ امپراتورها‏‎
و‏‎ خودش‌‏‎ به‌‏‎ مي‌كند‏‎ نگاه‌‏‎ و‏‎ مورچه‌‏‎ يك‌‏‎ برابر‏‎ در‏‎ مي‌نشيند‏‎
:مي‌گويد‏‎
از‏‎ بايد‏‎ /مي‌كنم‌‏‎ احساس‌‏‎ اغلب‏‎ /مي‌كنم‌‏‎ نگاه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ مورچه‌ها‏‎
/است‌‏‎ يكي‌‏‎ همه‌‏‎ براي‌‏‎ زندگي‌‏‎ /كنم‌‏‎ عذرخواهي‌‏‎ /كوچولو‏‎ موجود‏‎ اين‌‏‎
فرق‌‏‎ /هم‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ جسم‌هاست‌‏‎ اندازه‌‏‎ فقط‏‎ /بزرگ‌‏‎ چه‌‏‎ كوچك‌ ، ‏‎ چه‌‏‎
(ص‌ 48‏‎).اوست‌‏‎ از‏‎ بزرگ‌تر‏‎ احمقانه‌‏‎ چه‌‏‎ /من‌‏‎ جسم‌‏‎ و‏‎ /مي‌كند‏‎
و‏‎ تكرار‏‎ خودش‌‏‎ با‏‎ را‏‎ كلمات‌‏‎ اين‌‏‎ لب‏‎ زير‏‎ حتما‏‎ ملكه‌‏‎ و‏‎
!"اوست‌‏‎ از‏‎ بزرگ‌تر‏‎ احمقانه‌‏‎ چه‌‏‎ من‌ ، ‏‎ جسم‌‏‎" كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ زمزمه‌‏‎
كجاها‏‎ تا‏‎ جمله‌‏‎ اين‌‏‎ معني‌‏‎ بفهمد‏‎ مي‌تواند‏‎ ملكه‌‏‎ يك‌‏‎ راستي‌‏‎
پلشت‌‏‎ واقعيت‌هاي‌‏‎ از‏‎ مي‌گيرد‏‎ ارتفاعي‌‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ مي‌آيد‏‎ بالا‏‎
به‌‏‎ راهي‌‏‎ مي‌تواند‏‎ چگونه‌‏‎ قدرت‌‏‎ ملكه‌‏‎ واقعا‏‎ !پيرامونش‌؟‏‎
كند؟‏‎ باز‏‎ پروانه‌ها‏‎ قدرت‌‏‎ نافي‌‏‎ و‏‎ زلال‌‏‎ و‏‎ فروتن‌‏‎ دنياي‌‏‎
و‏‎ مي‌دهند‏‎ راه‌‏‎ هستند‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ پروانه‌ها‏‎ اصلا‏‎
را‏‎ درازش‌‏‎ گردن‌‏‎ شعر‏‎ زرافه‌‏‎ مي‌كنند؟‏‎ باز‏‎ برايش‌‏‎ را‏‎ درها‏‎
"!باشد‏‎ ملكه‌‏‎ كدام‌‏‎ تا‏‎":‎مي‌گويد‏‎ سرفرازي‌‏‎ با‏‎ و‏‎ مي‌چرخاند‏‎
مي‌شوي‌ ، ‏‎ آشنا‏‎ كه‌‏‎ اينها‏‎ همه‌‏‎ با‏‎ مي‌گذري‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ اينها‏‎ همه‌‏‎ از‏‎
تعارفات‌‏‎ كردن‌‏‎ پاره‌‏‎ تكه‌‏‎ مي‌گويد‏‎.‎مي‌زند‏‎ صدايت‌‏‎ مادو‏‎ ميچو‏‎
هستند‏‎ تعارفي‌‏‎ خيلي‌‏‎ ايراني‌ها‏‎ كه‌‏‎ بودم‌‏‎ شنيده‌‏‎.‎ديگر‏‎ است‌‏‎ بس‌‏‎
در‏‎ دم‌‏‎ مي‌خواهي‌‏‎ طور‏‎ همين‌‏‎ حالا‏‎ !شما‏‎ كه‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ نه‌‏‎ ولي‌‏‎
خواهش‌‏‎ شود؟‏‎ سبز‏‎ من‌‏‎ پاي‌‏‎ زير‏‎ علف‌‏‎ تا‏‎ كني‌‏‎ نگاه‌‏‎ و‏‎ بماني‌‏‎
را‏‎ دستم‌‏‎ و‏‎ !لطفا‏‎ بفرماييد‏‎ تو ، ‏‎ بفرماييد‏‎ تشريف‌‏‎ مي‌كنم‌‏‎
از‏‎ گفتي‌ ، ‏‎ همه‌‏‎ از‏‎ ديگر ، ‏‎ است‌‏‎ كافي‌‏‎ مي‌گويد‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎
به‌‏‎ ببرمت‌‏‎ تا‏‎ بيا‏‎ حالا‏‎ پوري‌ ، ‏‎ از‏‎ ملكه‌ ، ‏‎ از‏‎ من‌ ، ‏‎ معماري‌‏‎
مي‌گويم‌‏‎.‎به‌؟؟؟؟؟‏‎ تا‏‎.نديده‌اي‌‏‎ و‏‎ نمي‌شناسي‌‏‎ كه‌‏‎ جاهايي‌‏‎
دارم‌‏‎ دوست‌‏‎ و‏‎ را‏‎ كوچك‌‏‎ مورچه‌‏‎ را ، ‏‎ فيل‌‏‎ مي‌شناسم‌‏‎ كه‌‏‎ من‌‏‎
ورق‌‏‎ مي‌دانم‌ ، ‏‎ نمي‌شناسي‌ ، ‏‎ مي‌گويد‏‎ خنده‌‏‎ به‌‏‎.را‏‎ پروانه‌ها‏‎
:مي‌گويم‌‏‎ چه‌‏‎ بداني‌‏‎ تا‏‎ بزن‌‏‎
كوه‌‏‎ /سرپا‏‎ /است‌‏‎ ايستاده‌‏‎ درخت‌‏‎ /پشت‌‏‎ به‌‏‎ /است‌‏‎ كشيده‌‏‎ دراز‏‎ آب‏‎
/ماست‌‏‎ خانه‌‏‎ /آرام‌‏‎ سكون‌‏‎ اين‌‏‎ /سرپا‏‎ هم‌‏‎ /درازكش‌‏‎ هم‌‏‎ است‌‏‎ نشسته‌‏‎
.گوناگون‌‏‎ آفريدگان‌‏‎ ما‏‎ خانه‌‏‎
همين‌‏‎ به‌‏‎ "پشت‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ كشيده‌‏‎ دراز‏‎ آب‏‎" ساده‌‏‎ چه‌‏‎ مي‌گويم‌‏‎
خانه‌‏‎ نقشه‌‏‎ كشيده‌اي‌‏‎ ساده‌‏‎ چقدر‏‎ مي‌گويم‌‏‎.كوتاهي‌‏‎ و‏‎ سادگي‌‏‎
ديگران‌‏‎ نقشه‌هاي‌‏‎ تكرار‏‎ كه‌‏‎ بي‌آن‌‏‎ را‏‎ گوناگون‌‏‎ آفريدگان‌‏‎
آب‏‎ حال‌‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ نمي‌دانستم‌‏‎ كه‌‏‎ يكي‌‏‎ من‌‏‎ مي‌گويم‌‏‎.‎باشد‏‎
خوب‏‎:‎مي‌گويد‏‎.‎كشيده‌‏‎ دراز‏‎ و‏‎ سرش‌‏‎ زير‏‎ گذاشته‌‏‎ را‏‎ دست‌هايش‌‏‎
من‌‏‎ سرزمين‌‏‎ در‏‎ مي‌داني‌‏‎:‎مي‌گويم‌‏‎ !هستم‌‏‎ "مادو‏‎" من‌‏‎ ديگر ، ‏‎
و‏‎ باشد‏‎ داشته‌‏‎ آهنگ‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌گويند‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ شعرهايي‌‏‎ به‌‏‎ فقط‏‎
و‏‎ بكر‏‎ تصويرهاي‌‏‎ نه‌‏‎.‎.‎.‎و‏‎ عروضي‌‏‎ نظام‌‏‎ و‏‎ رديف‌‏‎ و‏‎ قافيه‌‏‎ و‏‎ وزن‌‏‎
كلمات‌‏‎ مثل‌‏‎ سيالي‌‏‎ روياهاي‌‏‎ درخشان‌‏‎ شعريت‌‏‎ نه‌‏‎ شگفت‌ ، ‏‎ بديع‌و‏‎
!هيس‌‏‎:‎مي‌گويد‏‎ و‏‎ مي‌گذارد‏‎ را‏‎ دستش‌‏‎.‎.‎.‎نظم‌‏‎ فقط‏‎تو‏‎ زلال‌‏‎
گفتم‌‏‎ مي‌كني‌ ، ‏‎ آشفته‌‏‎ را‏‎ پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎ !بزن‌‏‎ حرف‌‏‎ يواش‌تر‏‎
.نمي‌دهم‌‏‎ قول‌‏‎ باشد ، ‏‎ !باشد‏‎ !باشد‏‎..‎نگاه‌‏‎ با‏‎ فقط‏‎ كه‌‏‎
خواب‏‎ و‏‎ باشم‌‏‎ من‌‏‎ بگذار‏‎ برو ، ‏‎ تو‏‎ پس‌‏‎ مي‌گويم‌‏‎.مي‌كنم‌‏‎ اماسعي‌‏‎
.ومورچه‌‏‎ كوچولو‏‎ فيل‌‏‎ زرافه‌ ، ‏‎ و‏‎ باشم‌‏‎ من‌‏‎ بگذار‏‎.‎پروانه‌ها‏‎
در‏‎ خواستم‌‏‎ خودم‌‏‎ كه‌‏‎ جور‏‎ هر‏‎ بتوانم‌‏‎ من‌‏‎ تا‏‎ نباشي‌ ، ‏‎ تو‏‎ بگذار‏‎
دراز‏‎ هم‌‏‎ من‌‏‎ آب‏‎ كنار‏‎ خواست‌‏‎ دلم‌‏‎.‎بزنم‌‏‎ پرسه‌‏‎ شعرهايت‌‏‎ ميان‌‏‎
تو ، ‏‎ بدون‌‏‎ بگذار‏‎.شانه‌هايش‌‏‎ روي‌‏‎ بگذارم‌‏‎ را‏‎ سرم‌‏‎ و‏‎ بكشم‌‏‎
نشسته‌‏‎ كه‌‏‎ كوه‌‏‎ روي‌‏‎ بنشينم‌‏‎ درد ، ‏‎ از‏‎ شدند‏‎ خسته‌‏‎ كه‌‏‎ پاهايم‌‏‎
برو ، ‏‎ بيرون‌‏‎ كتابات‌‏‎ از‏‎ برو ، ‏‎.‎آرام‌‏‎ و‏‎ سنگين‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ است‌‏‎
شعرهايت‌‏‎ با‏‎ تو‏‎ با‏‎ نمي‌توانم‌‏‎ من‌‏‎ برو ، ‏‎ بيرون‌‏‎ شعرهايت‌‏‎ از‏‎
به‌‏‎ برسم‌‏‎ تا‏‎ باشم‌ ، ‏‎ شعرهايت‌‏‎ با‏‎ بي‌تو‏‎ مي‌خواهم‌‏‎ من‌‏‎ باشم‌ ، ‏‎
.آرام‌‏‎ مي‌خندد‏‎.‎مي‌خواهي‌‏‎ تو‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ نه‌‏‎ مي‌خواهم‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎
را‏‎ همين‌‏‎ كه‌‏‎ گوشم‌‏‎ در‏‎ مي‌پيچد‏‎ صدايش‌‏‎ و‏‎ من‌‏‎ از‏‎ مي‌شود‏‎ دور‏‎
.همين‌‏‎.‎مي‌خواستم‌‏‎
من‌‏‎ حالا‏‎نمي‌بينمش‌‏‎ ديگر‏‎ من‌‏‎ و‏‎ جايي‌‏‎ به‌‏‎ رفت‌‏‎ مادو‏‎ ميچو‏‎
بر‏‎ حلزون‌ها‏‎ و‏‎ "بام‌‏‎ بر‏‎ پرستوها‏‎" كه‌‏‎ جايي‌‏‎ به‌‏‎ رسيده‌ام‌‏‎
تا‏‎ هستند‏‎ منتظر‏‎ و‏‎ مي‌كنند‏‎ بدرقه‌‏‎ را‏‎ پستچي‌‏‎ ديوار‏‎
از‏‎ عجله‌‏‎ با‏‎ ديگر‏‎ و‏‎ بياورد‏‎ برايشان‌‏‎ جايي‌ ، ‏‎ از‏‎ روزنامه‌اي‌‏‎
و‏‎ كند‏‎ كيفش‌‏‎ در‏‎ دست‌‏‎ لحظه‌اي‌‏‎ بايستد‏‎.‎نشود‏‎ رد‏‎ كنارشان‌‏‎
برايتان‌‏‎ جايي‌‏‎ از‏‎ "بسته‌‏‎ يك‌‏‎ نامه‌ ، ‏‎ يك‌‏‎" امروز‏‎ بگويد‏‎
:آورده‌ام‌‏‎
/نامه‌‏‎ يك‌‏‎ /.‎شما‏‎ مال‌‏‎ هم‌‏‎ اين‌‏‎ بفرماييد ، ‏‎ /:بزند‏‎ داد‏‎ بعد‏‎ و‏‎
(ص‌ 20‏‎).لوبيا‏‎ يك‌‏‎ چون‌‏‎ /بسته‌‏‎ يك‌‏‎ /گلبرگ‌‏‎ يك‌‏‎ چون‌‏‎
كه‌‏‎ واقعيتي‌‏‎.‎ندارد‏‎ واقعيت‌‏‎.‎.‎."جايي‌‏‎ از‏‎" مي‌دانم‌ ، ‏‎
نامه‌‏‎ پرستوها‏‎ و‏‎ حلزون‌ها‏‎ براي‌‏‎ كيفش‌‏‎ در‏‎ تا‏‎ ندارد‏‎ پستچي‌اي‌‏‎
بسازد‏‎ را‏‎ دنيايي‌‏‎ تا‏‎ مي‌آيد‏‎ شعر‏‎ همين‌‏‎ براي‌‏‎.‎بياورد‏‎ بسته‌‏‎ و‏‎
يك‌‏‎ خودش‌‏‎ كتاب‏‎ اين‌‏‎ مگر‏‎ و‏‎ است‌‏‎ واقعي‌تر‏‎ واقعي‌ ، ‏‎ دنياي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎
مگر‏‎.‎مي‌خواني‌اش‌‏‎ و‏‎ مي‌كني‌‏‎ بازش‌‏‎ وقتي‌‏‎ نيست‌‏‎ واقعيت‌‏‎
خودش‌‏‎ با‏‎ را‏‎ تو‏‎ نمي‌بردت‌‏‎ و‏‎ نمي‌كند‏‎ پر‏‎ تو‏‎ از‏‎ را‏‎ لحظه‌هايي‌‏‎
پشت‌‏‎ نشسته‌اي‌‏‎ كه‌‏‎ لحظه‌‏‎ همين‌‏‎ مثل‌‏‎ !"نيست‌‏‎" كه‌‏‎ "آنجايي‌‏‎" به‌‏‎
هم‌‏‎ كتاب‏‎ پس‌‏‎ هست‌ ، ‏‎ مي‌نوشي‌‏‎ كه‌‏‎ چايي‌‏‎ هستي‌ ، ‏‎ هست‌ ، تو‏‎ ميز‏‎.ميز‏‎
من‌‏‎ كه‌‏‎ اينجا‏‎ به‌‏‎.‎.‎.‎جايي‌‏‎ از‏‎ حتما‏‎ و‏‎ هست‌‏‎ هم‌‏‎ شعر‏‎ اين‌‏‎ هست‌ ، ‏‎
مي‌خواهد‏‎ كه‌‏‎ ".‎.‎.‎جايي‌‏‎ آن‌‏‎" به‌‏‎ ببرد‏‎ مرا‏‎ تا‏‎ است‌‏‎ آمده‌‏‎ هستم‌‏‎
:مي‌خواهم‌‏‎ يا‏‎
به‌‏‎ مي‌رسم‌‏‎ مي‌كنم‌‏‎ زمزمه‌‏‎ خودم‌‏‎ با‏‎ نرم‌نرم‌‏‎ كه‌‏‎ همين‌جور‏‎
:ناگهان‌‏‎.‎بالايش‌‏‎ بلند‏‎ گردن‌‏‎ آن‌‏‎ با‏‎ زرافه‌‏‎
نگاهمان‌‏‎ /!جرق‌‏‎ /بالا‏‎ به‌‏‎ من‌‏‎ /پايين‌‏‎ به‌‏‎ انداخت‌‏‎ نگاهي‌‏‎ زرافه‌‏‎
(ص‌26‏‎).زد‏‎ برق‌‏‎ ما‏‎ بين‌‏‎ چيزي‌‏‎ /خورد‏‎ هم‌‏‎ به‌‏‎
.دوختند‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ چشم‌‏‎ تعجب‏‎ با‏‎ همگان‌‏‎ كه‌‏‎ داد‏‎ رخ‌‏‎ ما‏‎ بين‌‏‎ چيزي‌‏‎
و‏‎ من‌‏‎ بين‌‏‎ توانست‌‏‎ چيزي‌‏‎ چه‌‏‎.‎پايين‌‏‎ اين‌‏‎ من‌‏‎ بالا ، ‏‎ آن‌‏‎ زرافه‌‏‎
او‏‎.‎را‏‎ خودم‌‏‎ زندگي‌‏‎ من‌‏‎ دارد ، ‏‎ را‏‎ خودش‌‏‎ زندگي‌‏‎ او‏‎.دهد‏‎ رخ‌‏‎ او‏‎
مي‌تواند‏‎ چيزي‌‏‎ چه‌‏‎.‎را‏‎ او‏‎ دنياي‌‏‎ من‌‏‎ نمي‌فهمد ، ‏‎ مرا‏‎ دنياي‌‏‎
متعجب‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ همگان‌‏‎ كه‌‏‎ دهد‏‎ رخ‌‏‎ بزرگ‌‏‎ فاصله‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ ميان‌‏‎
بالا‏‎ را‏‎ سرم‌‏‎ من‌‏‎ وقتي‌‏‎ كرد ، ‏‎ نگاه‌‏‎ من‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ وقتي‌‏‎ بشوند؟‏‎
و‏‎ اوفرونشست‌‏‎ دل‌‏‎ در‏‎ چيزي‌‏‎ ريخت‌ ، ‏‎ فرو‏‎ من‌‏‎ دردل‌‏‎ چيزي‌‏‎ كردم‌ ، ‏‎
همان‌‏‎ است‌‏‎ خودش‌‏‎ گفتم‌ ، ‏‎ و‏‎ نشستم‌‏‎ زرافه‌‏‎ شعر‏‎ پاي‌‏‎ همان‌جا‏‎ من‌‏‎
نگاه‌‏‎ همان‌‏‎.‎نيست‌‏‎ و‏‎ امروز‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ در‏‎ باشد‏‎ بايد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
و‏‎ ما‏‎ كودك‌‏‎ شعرهاي‌‏‎ لابه‌لاي‌‏‎ در‏‎ بريزد‏‎ بايد‏‎ كه‌‏‎ معناداري‌‏‎
باقي‌‏‎ كند‏‎ يا‏‎ تند‏‎ ريتم‌‏‎ يك‌‏‎ وتنها‏‎ مي‌ماند‏‎ خالي‌‏‎ و‏‎ نمي‌ريزد‏‎
با‏‎ آشنايي‌‏‎ هيچ‌‏‎ بي‌‏‎ دور ، ‏‎ آشنايي‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ حسي‌‏‎ هيچ‌‏‎ بي‌‏‎ مي‌ماند‏‎
كه‌‏‎ نگاهي‌‏‎ همان‌‏‎.مي‌خوانيم‌‏‎ معناجويش‌‏‎ نگاه‌‏‎ كه‌‏‎ نگاهي‌‏‎ آن‌‏‎
كه‌‏‎ نيست‌‏‎ جا‏‎ هيچ‌‏‎ نباشد ، ‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ جا‏‎ هيچ‌‏‎ مي‌گفتند‏‎ فرزانگان‌‏‎
هست‌ ، ‏‎ چيزي‌‏‎ هر‏‎ هست‌ ، با‏‎ چيزي‌‏‎ هر‏‎ در‏‎ مي‌گفتند‏‎ باشد ، ‏‎
هم‌‏‎ مورچه‌‏‎ در‏‎ هست‌ ، ‏‎ هم‌‏‎ زرافه‌‏‎ در‏‎ حالا‏‎.‎باشد‏‎ چيز‏‎ آن‌‏‎ بي‌آنكه‌‏‎
زرافه‌‏‎ اما‏‎ ;هم‌‏‎ سنجاقك‌‏‎ هست‌ ، با‏‎ هم‌‏‎ كوچولو‏‎ فيل‌‏‎ هست‌ ، با‏‎
نگاهي‌‏‎ همان‌‏‎.‎نيز‏‎ سنجاقك‌‏‎ و‏‎ هم‌‏‎ فيل‌‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ هم‌‏‎ مورچه‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎
هنوز‏‎ كه‌‏‎ مي‌يابد‏‎ را‏‎ معنايي‌‏‎ مي‌كند ، ‏‎ نگاه‌‏‎ كه‌‏‎ چيز‏‎ هر‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎
هم‌‏‎ چوب‏‎ به‌‏‎ باشد ، ‏‎ نگاه‌‏‎ آن‌‏‎ وقتي‌‏‎است‌‏‎ نيافته‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ كس‌‏‎ هيچ‌‏‎
و‏‎ ديگري‌‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌بيند‏‎ را‏‎ رازي‌‏‎ هم‌ ، ‏‎ سنگ‌‏‎ به‌‏‎ كند ، ‏‎ نگاه‌‏‎ كه‌‏‎
.نديده‌اند‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ ديگران‌‏‎
خالي‌‏‎ چقدر‏‎ خودم‌‏‎ با‏‎ مي‌گويم‌‏‎ حسرت‌ ، ‏‎ از‏‎ دندان‌‏‎ به‌‏‎ مي‌گزم‌‏‎ لب‏‎
كودك‌‏‎ شعرهاي‌‏‎ شرقي‌ ، ‏‎ عارفانه‌‏‎ و‏‎ معناجو‏‎ نگاه‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎
ميچو‏‎" شعرهاي‌‏‎ اين‌‏‎ شرقي‌‏‎ ناب‏‎ حس‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ پر‏‎ چقدر‏‎ و‏‎ امروز‏‎
است‌‏‎ گفته‌‏‎ ساده‌‏‎ چه‌‏‎ كه‌‏‎ حسرت‌‏‎ با‏‎ باز‏‎ خودم‌‏‎ با‏‎ مي‌گويم‌‏‎.‎"مادو‏‎
گفته‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بي‌آنكه‌‏‎.‎باشد‏‎ گفته‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ بي‌آنكه‌‏‎ را‏‎ حس‌‏‎ اين‌‏‎
گفت‌وگويش‌‏‎ در‏‎ زرافه‌ ، ‏‎ به‌‏‎ نگاهش‌‏‎ در‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ است‌‏‎ ريخته‌‏‎ باشد ، ‏‎
.سنجاقك‌‏‎ با‏‎
بي‌پاسخ‌‏‎.‎سنگين‌‏‎.رفته‌‏‎ فرو‏‎ خود‏‎ در‏‎.مي‌آيم‌‏‎ هم‌‏‎ باز‏‎مي‌آيم‌‏‎
آرام‌‏‎ آرام‌‏‎ تا‏‎.‎خلا‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ شده‌‏‎ رها‏‎.سوال‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎
:"پروانه‌ها‏‎ خواب‏‎" به‌‏‎ مي‌رسم‌‏‎ فروخورده‌‏‎ حسرتي‌‏‎ در‏‎
هم‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ بال‌هايشان‌‏‎ /مي‌خوابند‏‎ وقتي‌‏‎ پروانه‌ها‏‎
را‏‎ كسي‌‏‎ جاي‌‏‎ كه‌‏‎ /هستند‏‎ كوچك‌‏‎ قدر‏‎ آن‌‏‎ پروانه‌ها‏‎ /مي‌چسبانند‏‎
تا‏‎ وسط‏‎ از‏‎ /را‏‎ خود‏‎ /فروتنانه‌‏‎ چه‌‏‎ مي‌بيني‌‏‎ باز‏‎ اما‏‎ /نگيرند‏‎
(ص‌32‏‎).مي‌كنند‏‎
كه‌‏‎ را‏‎ زمانه‌مان‌‏‎ كودك‌‏‎ شعر‏‎ و‏‎ كتابها‏‎ بيشتر‏‎ مي‌زنم‌‏‎ ورق‌‏‎
و‏‎ مي‌زنند‏‎ شعر‏‎ "گل‌‏‎ دسته‌‏‎ يه‌‏‎ نگو‏‎ حسني‌‏‎" هواي‌‏‎ و‏‎ حال‌‏‎ در‏‎ اغلب‏‎
مرده‌‏‎ و‏‎ خشك‌‏‎ پروانه‌‏‎ بشكه‌اي‌‏‎ ناگهان‌‏‎ و‏‎.‎.‎.‎و‏‎ مي‌آورند‏‎ شور‏‎
اما‏‎.‎ملخ‌‏‎ هجوم‌‏‎ همچون‌‏‎ بليه‌اي‌‏‎ كه‌‏‎ انگار‏‎ مي‌ريزند ، ‏‎ سرت‌‏‎ روي‌‏‎
اي‌كاش‌هاي‌‏‎ و‏‎ آه‌‏‎ از‏‎ سود‏‎ چه‌‏‎ اما‏‎.‎.مادو‏‎ ميچو‏‎ پروانه‌هاي‌‏‎
تو‏‎ مادو‏‎ ميچو‏‎ پروانه‌هاي‌‏‎ بگذار‏‎ پس‌‏‎ !ما؟‏‎ روشنفكرانه‌‏‎ مدام‌‏‎
.مي‌خواهي‌‏‎ كه‌‏‎ ببرند‏‎ جايي‌‏‎ همان‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎
و‏‎ آموزش‌‏‎ و‏‎ تكلف‌‏‎ قيد‏‎ از‏‎ را‏‎ خودش‌‏‎ وقتي‌‏‎ شعر‏‎.‎ببين‌‏‎ ببين‌ ، ‏‎
كجاها‏‎ به‌‏‎ خود‏‎ با‏‎ را‏‎ تو‏‎ مي‌گويد ، ‏‎ چه‌‏‎ كند ، ‏‎ رها‏‎ پيام‌رساني‌‏‎
بياموزد‏‎ ادب‏‎ كه‌‏‎ نخواهد‏‎ و‏‎ نمي‌خواهد‏‎ كه‌‏‎ شعري‌‏‎.‎نمي‌برد‏‎ كه‌‏‎
و‏‎ هستي‌‏‎ دل‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ زيبايي‌هايي‌‏‎ كاشف‌‏‎ كه‌‏‎ بخواهد‏‎ و‏‎
چه‌‏‎ كه‌‏‎ ببين‌‏‎ وقت‌‏‎ آن‌‏‎ خفته‌اند ، ‏‎ رازي‌‏‎ همچون‌‏‎ پديدارهايش‌‏‎
را‏‎ شرقي‌‏‎ نگاه‌‏‎ بوي‌‏‎ جوري‌‏‎ چه‌‏‎ شعر‏‎ اين‌‏‎ ببين‌‏‎ ببين‌ ، ‏‎.‎مي‌شود‏‎
كه‌‏‎ هري‌پاتر‏‎ "ناشعر‏‎" مثل‌‏‎ مي‌آيد ، ‏‎ كه‌‏‎ دورها‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ مي‌دهد ، ‏‎
.مي‌آيد‏‎ كه‌‏‎ دورها‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ مي‌دهد‏‎ را‏‎ غربي‌‏‎ نگاه‌‏‎ بوي‌‏‎
در‏‎ را‏‎ شرقي‌‏‎ هويت‌‏‎ مي‌خواني‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ "مادو‏‎ ميچو‏‎" شعر‏‎
و‏‎ زيبايي‌‏‎ و‏‎ عمق‌‏‎ و‏‎ سادگي‌‏‎ كه‌‏‎ هويتي‌‏‎.‎مي‌كني‌‏‎ حس‌‏‎ لابه‌لايش‌‏‎
.نمي‌شوند‏‎ گشوده‌‏‎ هم‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مي‌آميزد‏‎ درهم‌‏‎ آنچنان‌‏‎ را‏‎ معنا‏‎
عرفان‌‏‎ به‌‏‎ اشيا ، ‏‎ متافيزيك‌‏‎ به‌‏‎ معنا ، ‏‎ عالم‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ تو‏‎ او‏‎
گرداند‏‎ بازت‌‏‎ عقب‏‎ به‌‏‎ بي‌آنكه‌‏‎.‎مي‌رساند‏‎ ناب‏‎ حس‌‏‎ به‌‏‎ طبيعت‌ ، ‏‎
زندگي‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ را‏‎ معنا‏‎ شعرهايش‌‏‎.‎بكشاندت‌‏‎ قهقرا‏‎ به‌‏‎ و‏‎
به‌‏‎ رسيدن‌‏‎ براي‌‏‎.مي‌كشند‏‎ تصوير‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌يابند‏‎ و‏‎ مي‌جويند‏‎
روي‌‏‎ حال‌‏‎ از‏‎ آينده‌ ، ‏‎ از‏‎.‎نمي‌كند‏‎ نفي‌‏‎ را‏‎ ماده‌‏‎ متعال‌ ، ‏‎ معناي‌‏‎
در‏‎ و‏‎ لحظه‌ها‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ نمي‌چرخاند ، ‏‎ سر‏‎ عقب‏‎ به‌‏‎ برنمي‌تابد ، ‏‎
.مي‌گويد‏‎ فروتنانه‌‏‎ و‏‎ زيبا‏‎ ساده‌ ، ‏‎ مي‌بيندش‌ ، ‏‎ نشانه‌ها‏‎ همين‌‏‎
مي‌كنند‏‎ تا‏‎ وسط‏‎ از‏‎ فروتنانه‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ پروانه‌هايش‌‏‎ مثل‌‏‎
.نگيرند‏‎ را‏‎ كسي‌‏‎ جاي‌‏‎ تا‏‎
پلك‌هايم‌‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ آشفته‌‏‎ خوابم‌‏‎ ".‎خواب‏‎" به‌‏‎ رسيده‌ام‌‏‎ حالا‏‎
!نزن‌‏‎ حرف‌‏‎ ديگر‏‎ !هيس‌‏‎ مي‌گويم‌‏‎ خودم‌‏‎ به‌‏‎.‎نمي‌آيند‏‎ هم‌‏‎ روي‌‏‎
را‏‎ اتاق‌‏‎ فضاي‌‏‎ مه‌‏‎ از‏‎ لطيفي‌‏‎ ململ‌‏‎ همچون‌‏‎ مادو‏‎ ميچو‏‎ "خواب‏‎"
:مي‌گويد‏‎.‎نمي‌دهم‌‏‎ را‏‎ جوابش‌‏‎مي‌كند‏‎ صدايم‌‏‎.است‌‏‎ پركرده‌‏‎
را‏‎ چشم‌ها‏‎.‎كني‌‏‎ نگاه‌‏‎ مرا‏‎ نمي‌خواهي‌‏‎ هستم‌ ، ‏‎ "خواب‏‎" من‌‏‎
كه‌‏‎ صبح‌‏‎ تا‏‎ مي‌خواهم‌‏‎..‎برو‏‎.‎.‎.‎برو‏‎:مي‌گويم‌‏‎.‎مي‌بندم‌‏‎
را‏‎ خوابشان‌‏‎ و‏‎ پروانه‌ها‏‎ و‏‎ باشم‌‏‎ بيدار‏‎ مي‌آيد‏‎ خورشيد‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ آشفته‌‏‎ خوابم‌‏‎.‎بخوابم‌‏‎ كه‌‏‎ نمي‌خواهم‌‏‎.‎كنم‌‏‎ تماشا‏‎
:مي‌گويد‏‎
/آرام‌‏‎ آرام‌‏‎ /صورتم‌‏‎ روي‌‏‎ پنجره‌‏‎ دو‏‎ /مي‌شود‏‎ كه‌‏‎ شب‏‎
(ص‌44‏‎).پايين‌‏‎ مي‌كشند‏‎ را‏‎ كركره‌هايشان‌‏‎
اين‌‏‎.‎پايين‌‏‎ مي‌كشند‏‎ را‏‎ كركره‌هايشان‌‏‎.قشنگ‌‏‎ چقدر‏‎ مي‌گويم‌‏‎
روي‌‏‎ مي‌پوشاندند‏‎ و‏‎ هم‌‏‎ روي‌‏‎ مي‌آمدند‏‎ پلك‌هايم‌‏‎ سال‌‏‎ همه‌‏‎
راز‏‎ اما‏‎ را‏‎ چشم‌ها‏‎ روي‌‏‎ مي‌پوشاندند‏‎ را ، ‏‎ چشم‌هايم‌‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ مي‌آيد‏‎ قلقلكم‌‏‎.‎بودم‌‏‎ نكرده‌‏‎ پيدا‏‎ را‏‎ شان‌‏‎ پنجره‌اي‌‏‎
.مي‌خندم‌نرم‌نرم‌‏‎.‎كركره‌‏‎ چشم‌هايم‌پنجره‌اندوپلك‌هايش‌‏‎ كه‌‏‎
مي‌گويم‌‏‎.‎نمي‌شود‏‎ آشفته‌‏‎ خوابت‌‏‎ ديگر‏‎ حالا‏‎:‎مي‌گويد‏‎ خواب‏‎
را‏‎ تو‏‎ زيبايي‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ توانست‌‏‎ چگونه‌‏‎ او‏‎ راستي‌‏‎ خواب ، ‏‎ به‌‏‎
".كركره‌‏‎ و‏‎ پنجره‌‏‎" ساده‌‏‎ كلمه‌‏‎ دو‏‎ توي‌‏‎ بريزد‏‎ و‏‎ كند‏‎ پيدا‏‎
باشي‌‏‎ كه‌‏‎ شاعر‏‎ مي‌تواني‌ ، ‏‎ باشي‌‏‎ كه‌‏‎ شاعر‏‎ ديگر ، ‏‎ خوب‏‎:مي‌گويد‏‎
..نباشي‌‏‎ كه‌‏‎ شاعر‏‎.نمي‌بينند‏‎ ديگران‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌بيني‌‏‎ را‏‎ چيزهايي‌‏‎
تازه‌‏‎ اين‌‏‎ نديده‌اي‌ ، ‏‎ مرا‏‎ همه‌‏‎ كه‌‏‎ هنوز‏‎:‎مي‌گويد‏‎ خواب‏‎.‎
:ببين‌‏‎.‎بود‏‎ اولش‌‏‎
/دريا‏‎ در‏‎ /آسمان‌‏‎ در‏‎ /كه‌‏‎ هم‌‏‎ موجوداتي‌‏‎ همه‌‏‎ /كوچك‌‏‎ پنجره‌‏‎ دو‏‎
را‏‎ كركره‌هايشان‌‏‎ /آرام‌‏‎ خيلي‌‏‎ /مي‌كنند‏‎ زندگي‌‏‎ زمين‌‏‎ روي‌‏‎
خوابهاي‌‏‎ قاطي‌‏‎ /خواب‏‎ يك‌‏‎ حتي‌‏‎ نگذارند‏‎ تا‏‎ /پايين‌ ، ‏‎ مي‌كشند‏‎
(‎‏‏45‏‎-ص‌46‏‎).شود‏‎ ديگر‏‎
نعيمي‌‏‎ زري‌‏‎

جهان‌‏‎ كشور‏‎ از 30‏‎ فيلم‌‏‎ آينده‌ 292‏‎ هفته‌‏‎ از‏‎
در‏‎ نمايش‌‏‎ به‌‏‎ جوان‌‏‎ سينماي‌‏‎ جشنواره‌‏‎ در‏‎
مي‌آيد‏‎


جشنواره‌‏‎ ششمين‌‏‎ و‏‎ ملي‌‏‎ جشنواره‌‏‎ هجدهمين‌‏‎:‎هنري‌‏‎ گروه‌‏‎
شركت‌ 292‏‎ با‏‎ آبان‌ ، ‏‎ ششم‌‏‎ يكم‌تا‏‎ كوتاه‌ ، ‏‎ فيلم‌‏‎ بين‌المللي‌‏‎
تهران‌‏‎ هنري‌‏‎ مجموعه‌فرهنگي‌‏‎ در‏‎ جهان‌‏‎ كشور‏‎ سي‌‏‎ از‏‎ فيلم‌‏‎
.مي‌شود‏‎ برگزار‏‎
جوان‌‏‎ سينماي‌‏‎ كوتاه‌‏‎ فيلم‌‏‎ جشنواره‌‏‎ مدير‏‎ مقدم‌‏‎ صانعي‌‏‎ جعفر‏‎
امسال‌‏‎ جشنواره‌‏‎:‎گفت‌‏‎ جشنواره‌‏‎ اين‌‏‎ مطبوعاتي‌‏‎ نشست‌‏‎ در‏‎ ديروز‏‎
بين‌الملل‌ ، ‏‎ سينماي‌‏‎ ايران‌ ، ‏‎ سينماي‌‏‎ شامل‌‏‎ مسابقه‌اي‌‏‎ بخش‌‏‎ در 4‏‎
چهاربخش‌‏‎ و‏‎ (ع‌‏‎) علي‌‏‎ امام‌‏‎ ويژه‌‏‎ فيلم‌هاي‌‏‎ و‏‎ تمدنها‏‎ گفتگوي‌‏‎
يونان‌ ، ‏‎ انگلستان‌ ، ‏‎ كوتاه‌‏‎ فيلم‌هاي‌‏‎ مرور‏‎ شامل‌‏‎ مرور‏‎
جوان‌‏‎ فيلمساز‏‎ يك‌‏‎ آثار‏‎ و‏‎ آلمان‌‏‎ بلزبرگ‌‏‎ با‏‎ اكادمي‌‏‎ فيلم‌هاي‌‏‎
.مي‌شود‏‎ برگزار‏‎ ايراني‌‏‎
جهان‌‏‎ كشور‏‎ از 36‏‎ فيلم‌‏‎ تقاضاي‌ 320‏‎ به‌‏‎ اشاره‌‏‎ با‏‎ مقدم‌‏‎ صانعي‌‏‎
هيات‌‏‎:‎گفت‌‏‎ امسال‌‏‎ جشنواره‌‏‎ بين‌المللي‌‏‎ بخش‌‏‎ در‏‎ حضور‏‎ براي‌‏‎
از 28‏‎ فيلم‌‏‎ متقاضي‌ ، 56‏‎ فيلم‌هاي‌‏‎ بين‌‏‎ از‏‎ جشنواره‌‏‎ انتخاب‏‎
فيلم‌‏‎ با 9‏‎ ايران‌‏‎ كه‌‏‎ دانست‌‏‎ بخش‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ شركت‌‏‎ حائز‏‎ را‏‎ كشور‏‎
ايتاليا ، ‏‎ جمله‌آلمان‌ ، ‏‎ از‏‎ ديگر‏‎ كشور‏‎ هفت‌‏‎ و‏‎ بيست‌‏‎ و‏‎
هلند ، ‏‎ كره‌ ، هند ، ‏‎ ژاپن‌ ، ‏‎ استراليا ، ‏‎ بلژيك‌ ، ‏‎ اسلووني‌ ، ‏‎
جشنواره‌‏‎ بين‌المللي‌‏‎ بخش‌‏‎ در‏‎ فيلم‌‏‎ با 47‏‎ روسيه‌‏‎ و‏‎ آمريكا‏‎
امام‌‏‎ ويژه‌‏‎ فيلم‌هاي‌‏‎ مسابقه‌‏‎ بخش‌‏‎ در‏‎:‎افزود‏‎ وي‌‏‎.‎دارند‏‎ حضور‏‎
تمدنها‏‎ گفتگوي‌‏‎ مسابقه‌‏‎ بخش‌‏‎ در‏‎ و‏‎ فيلم‌‏‎ حضور 12‏‎ با‏‎ (ع‌‏‎)‎ علي‌‏‎
رقابت‌‏‎ به‌‏‎ خارجي‌‏‎ فيلم‌‏‎ يازده‌‏‎ و‏‎ ايراني‌‏‎ فيلم‌‏‎ نيز 6‏‎
.مي‌پردازند‏‎


Copyright 1996-2001 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.