آنها سه هفته پيش كشته شدند، چشمانشان بسته بود و دستانشان از پشت با طنابي گره خورده بود. دولتي آنها را به گلوله بسته كه خود در آستانه مرگ بوده است. حتي در همان ساعتي كه نيروهاي آمريكايي به زندان بزرگ ابوغريب نزديك مي شدند، رژيم عراق به اعدام مظنونين به جاسوسي ادامه مي داد.
روزنامه نيويورك تايمز در گزارشي در اين باره نوشت، در دو روز گذشته خانواده هاي عراقي در جستجوي عزيزان خود، جسد ۱۴ تن را از يك گور جمعي بيرون كشيدند.
از زير زمين زندان نيز چندين جسد بدست آمد كه آنها هم در لباس غيرنظامي بودند و اخيرا كشته شده اند.
يكي از جوانان عراقي كه در محل حضور دارد مي گويد: صدام جنايتكار جنگي است. به كسي كه اينطور آدم مي كشد چه لقب ديگري مي توان داد؟
مردم عراق معمولا هيچگاه از سرنوشت نزديكاني كه در حكومت صدام در زندان بودند با خبر نمي شدند. ماجراهايي كه طي اين دو هفته تعريف مي شود حاكي از شكنجه و كشتار در زندان هاي صدام است. با كشف ميليون ها صفحه مدرك از زندان ها و گورهاي جمعي و اقدامات سرويس اطلاعاتي عراق برخي اميدوار شدند كه درباره نزديكانشان اطلاعي بدست آورند.
در نزديكي زندان ابوغريب، قبرستاني بود كه اعدامي ها در آن دفن مي شدند، اما احتمال اطلاع يافتن از سرنوشت آخرين قربانيان حكومت صدام بسيار كم است. طي دو روز گذشته خانواده هايي كه عزيزانشان مفقود شده اند همه جا را جستجو كرده اند.
زني كه شوهرش ۳ مارس (۱۲ اسفند) دستگير شده در حاليكه در ميان اجساد بيرون آمده از گور جمعي در پي نشانه اي از همسرش است مي گويد: اين بدترين روزهاي عمر اوست.
در ميان اجسادي كه لباس زندان به تن داشتند و صورتشان از شدت گل و لاي قابل شناسايي نبود، او نتوانست اثري از شوهرش بيابد. شوهر ۳۷ ساله اين زن به دليل داشتن يك تلفن ماهواره اي كوچك دستگير شد. داشتن اين تلفن براي همه به غير از نزديكان صدام ممنوع بود. اين مرد يك كرد بود و به همين دليل در معرض بدگماني بيشتري قرار داشت.
زندانيان زندان ابوغريب مي گويند: آخرين زندانيان اين محل كه بزرگترين و وحشتناك ترين زندان عراق در غرب بغداد بود، همگي مظنون به جاسوسي بودند. هزاران زنداني در ماه اكتبر و در پي صدور فرمان عفو عمومي صدام حسين آزاد شدند. بسياري از زندانيان روزهاي آخر حكومت صدام در همان مكاني نگهداري مي شدند كه چهار خبرنگار خارجي نگهداري مي شدند. اين خبرنگاران هشت روز به اتهام جاسوسي حبس شدند و اول آوريل آزاد شدند.
صالح حسن ۴۷ ساله كه يك بازرگان است مي گويد: از ۱۰ ماه مارس (۱۹ اسفند) به اتهام همكاري با آمريكايي ها دستگير و در اين زندان نگهداري مي شد. او مي گويد: يك شب در هفته نخست ماه آ وريل ۳۰ زنداني را از زندان بيرون بردند و سپس صداي شليك گلوله آمد. چند روز بعد ده نفر ديگر را بردند اما صداي شليك گلوله نيامد. در ميان زندانيان كردها، عرب ها و اسلامگراها ديده مي شدند. همه آنها متهم به جاسوسي بودند. هر كس كه تلفن ماهواره اي داشت به جاسوسي متهم مي شد.
خانواده هاي زندانيان و خبرنگاران تا دو روز پيش امكان دسترسي به اين زندان را نداشتند. در محل دفن جمعي زندانيان، دو كارت شناسايي يافت شد كه يكي متعلق به يك سوداني و ديگر مصري بود.
در نزديكي ميدان اعدام زندان ابوغريب كه هنوز چوبه هاي دار در آن ديده مي شود، شش جسد ديگر يافت شد. دو جسد بي سر بودند و همگي لباس غيرنظامي به تن داشتند.
