هر سال زمزمه هاي بهار كه شروع مي شود صيادان نقاط جنوبي كشور بادبان هاي خود را پايين مي كشند تا براي يك دوره ۵ ماهه ديگر (از ارديبهشت تا پايان شهريور) زندگي ساحل نشيني را محك بزنند. پاييز و زمستان براي اين گروه از افراد دريا تمام زندگي مي شود و ماهي درآمدي است كه بايد معيشت يك سال آنان را تضمين كند. معمولاً رسم بر اين است كه صاحبان لنج هاي دريايي بعد از آن كه چند سفر ۲۰ الي ۴۰ روزه را در قلب دريا و اقيانوس هند سپري مي كنند، كل درآمد حاصل از فروش ماهي را تقسيم بر سه مي كنند كه يك قسمت آن به گروه صياداني تعلق مي گيرد كه همسفران پاييزي و زمستاني اتومبيل هاي چوبي دريا هستند. عكس فوق نيز صيادي را نشان مي دهد كه به تازگي از يك سفر طولاني در آن سوي اقيانوس بازگشته و با بزرگترين موجود دريايي كه اسير او شده است تصويري يادگاري مي گيرد.
البته صاحبان لنج در چنين ايامي ساحل را به قصد بندر دبي ترك مي كنند كه
تعطيلي فصل صيادي را با واردات ميوه «انبه» جبران كنند. اين هم براي خود اشتغالي است؛ خطي بزرگ از شكار جانوران دريا تا غروب دست چين هاي انبه در جايي به نام دبي.
