سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۸۲
سال يازدهم - شماره ۳۲۲۸
بازارچه آرايش ، بهداشت و شست و شو
Front Page

زنان سالخورده فقيرتر از مردان هستند
اين عمر پر دغدغه
زنان، مادران جامعه، از اركان اساسي موفقيت تك تك خانوارهاي يك جامعه هستند. بي ترديد بهروزي حال آنان است كه موفقيت اعضاي يك خانواده را در عرصه هاي گوناگون اجتماع، از اقتصادي تا فرهنگي فراهم ميآورد. از اين روانديشه پيرامون شرايط جسماني آنان در سالهاي سالخوردگي و چگونگي سلا مت شان و تاثير آن بر اقتصاد خانواده مي تواند از اهميت بسياري برخوردار باشد.
000794.jpg
اهميت و سلا مت زنان در حال پير شدن سه موضوع زير را به عنوان محورمهم سلا مت و توسعه آينده مطرح مي سازد:
- تعداد زنان در حال پير شدن در سراسر دنيا رو به افزايش است.
- طول زندگي زنان بالا ي ۵۰ سال در هر نقطه دنيا رو به افزايش است.
- جهت بهبود سلا مت زنان در حال پير شدن، حوزه بسيار مهمي ايجاد شده است تا بتوانند آنها را به عنوان سرمايه اي براي خانواده ها و اجتماع حفظ نمايند. بي شك سلا مت بيشتر آنان و كاهش هزينه هاي درمان، فشار اقتصادي كمتري را برخانواده وارد ميآورد.
در حال حاضر بيش از نيمي از زنان سن ۶۰ سال و بيشتر، در مناطق در حال توسعه زندگي مي كنند. اين رقم در كشورهاي در حال توسعه ۱۹۸ ميليون و در كشورهاي توسعه يافته ۱۳۵ ميليون نفر مي باشد. درصد زنان پيرتر كه در مناطق در حال توسعه زندگي مي كنند، در آينده به طور قابل توجهي افزايش خواهد يافت. دو سوم زنان گروه سني ۵۹-۴۵ سال در كشورهاي در حال توسعه و يك سوم در كشورهاي توسعه يافته زندگي مي كنند.
اختلا ف عمر زنان و مردان
در مناطق توسعه يافته دنيا، زنان به طور متوسط ۸-۶ سال بيشتر از مردان عمر مي كنند. متوسط طول عمر براي زنان، امروزه در حداقل ۳۵ كشور دنيا به بيش از ۸۰ سال و در چندين كشور ديگر نيز به حد ۸۰ سال رسيده است. به هر حال متوسط طول عمر در كشورهاي با سطوح مختلف توسعه متفاوت مي باشد و از بيش از ۵۰ سال در كشورهاي كمتر توسعه يافته تا ۶۰ و ۷۰ سال در كشورهايي كه در حال توسعه سريع اقتصادي هستند، متغير مي باشد. ولي تعيين متوسط طول عمر در مراحل اوليه زندگي صرفاً گمراه كننده بوده و نمايانگر طول عمر زنان در كشورهاي در حال توسعه نمي باشد. در حال حاضر، درصد زنان كشورهاي در حال توسعه در سن ۶۵ سالگي سه چهارم افراد مشابه خود در كشورهاي توسعه يافته مي باشد و اين فاصله در آينده با كاهش مداوم مرگ و مير در سنين پايين تر باز هم كاهش خواهد يافت. با اين وجود زندگي طولا ني تر، لزوماً به معناي زندگي سالم تر نيست.
به دليل اينكه با افزايش سن، احتمال ناتواني افزايش مي يابد از اين روي تعجبآور نيست كه بررسيهاي انجام شده نشان دهنده افزايش تعداد زنان ناتوان در جوامع پيرتر است. اطلا عات اخير نمايانگر اين است كه در تعدادي از كشورهاي توسعه يافته ميزان ناتواني در بين جمعيت پير به طور يكنواخت در حال كاهش مي باشد. اصطلا ح >اميد به زندگي سالم< براي توصيف سالهايي است كه فرد انتظار داشتن سلا متي نسبي را داشته باشد. اميد به زندگي سالم، لزوماً اميد به زندگي بدون بيماري نمي باشد، بلكه مفهوم آن اميد داشتن به زندگي بدون محدوديت در انجام اعمالي است كه در گذشته به طور معمول انجام مي داده است. تخمين زده مي شود كه در حال حاضر بيش از ۴۵ كشور دنيا، اميد به زندگي سالم دارند. نتيجه كلي به دست آمده از مطالعات نشان مي دهد كه زنان عموماً مي توانند انتظار داشته باشند كه سالهاي بيشتري از زندگي خود را با قدري محدوديت فيزيكي نسبت به مردان ادامه دهند كه اين امر براي كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه قابل قبول مي باشد. در ميان انواع ناتواني ها، ناتواني حركتي - خصوصاً ناتواني در راه رفتن - به عنوان يكي از مهمترين عوامل مؤثر در كيفيت زندگي و سلا مت عمومي زنان پيرتر شناخته شده است. آهسته راه رفتن يكي از عوامل خطر براي زمين خوردن و يا ساير حوادثي محسوب مي شود كه منجر به شكستگي ها و بروز ناتواني و از دست دادن استقلا ل فرد مي شود. در كشورهاي در حال توسعه كه راه رفتن ممكن است مشكلا ت بزرگتري ايجاد كند، شاخصهاي قوي اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي اي وجود دارند كه با استفاده از آنها چگونه پير شدن زنان با توجه به سلا مت و كيفيت زندگي و مقايسه هزينه هاي تحميل شده بر تيمهاي مراقبت بهداشتي مورد سنجش قرار مي گيرد. مثلا ً فقر در سنين پيري، غالباً منعكس كننده وضعيت بد اقتصادي در دوره جواني و عامل تعيين كننده وضعيت سلا متي تمام دوران زندگي فرد مي باشد.
كشورهايي كه مطالعاتي در زمينه رابطه فقر با سن و جنس افراد داشته اند (اكثر كشورهاي توسعه يافته) نشان مي دهند كه زنان پير نسبت به مردان پير فقيرتر مي باشند و البته در بعضي از كشورهاي در حال توسعه غالباً اطلا عات قابل اطميناني در اين زمينه وجود ندارد. فقر همچنين با تغذيه ناكافي و عدم دسترسي به غذاي كافي ارتباط دارد و وضعيت سلا متي زنان پير غالباً نمايانگر فقر رژيم غذايي آنها مي باشد. به طور مثال خونريزي قاعدگي در طول سالهاي باروري و يا بخشش از غذاي خود به ساير افراد خانواده آنها را به كم خوني مزمن دچار مي كند. يكي ديگر از عوامل تعيين كننده سلا متي آموزش است. سطوح آموزش و سواد در بين گروههاي زنان پير در كشورهاي در حال توسعه پايين تر مي باشد. در بعضي از كشورها دسترسي به مراقبتهاي بهداشتي از طريق پوشش سيستمهاي تأمين اجتماعي و بيمه بهداشتي براي شاغلين رسمي وجود دارد، ولي چون بعضي از زنان پير كشورهاي در حال توسعه تمام دوره زندگي خود را در مشاغل غيررسمي يا بدون پرداخت بيمه مشغول به كار بوده اند دسترسي به سيستم مراقبت بهداشتي خارج از توانايي آنها مي باشد. برنامه بهداشت سالمندان سازمان بهداشت جهاني، جنس را به عنوان يكي از عوامل اصلي تعيين كننده سلا مت شناخته و سالم پير شدن را با تكيه بر اين واقعيت كه افراد پير سرمايه اي براي خانواده و جامعه هستند توسعه داده و به ترويج روشهايي مي پردازد كه افراد پير با استفاده از آنها تا بتوانند در عمر طولا ني خود سالم و فعال به زندگي ادامه دهند.

|  بازارچه خودرو  |   بازارچه لوازم خانگي  |   بازارچه مسكن  |   بازارچه آرايش ، بهداشت و شست و شو  |   بازارچه لوازم صوتي - تصويري  |   بازارچه مصالح ساختماني  |
|   گوناگون  |

|   صفحه اول   |   آرشيو   |   بازگشت   |