خيابان هاي آشفته، آلودگي صوتي،كثرت دود و آلا ينده ها، روحيه هاي درهم خرد شده، نگاههاي خسته، انديشه هاي ملالت بار، ذهن هاي خاكستري، انسان هاي عصبي، و تردد دشوار.
خودخواهي افراد، پرهيز از استفاده از وسائل نقليه عمومي و گستره بي پايان خودروهاي تك سرنشين، تهران را به شهري شلوغ و به دور از هر نظمي تبديل كرده كه سامان بخشيدنش، گاه بسيار دشوار مي شود.
شايد اگر كمي به شرايط وسائل نقليه عمومي رسيدگي شود و بر كيفيت شان نظارتي به جا صورت بپذيرد، بي شمار شهروندان تهراني به جاي تقبل هزينه هاي بيشتر، با پرداخت رقمي اندك ، سفر درون شهري خويش را انجام دهند و به كاهش گرفتاري هاي حاكم بر اين شهر بيآسمان ياري رسانند.