رامين رهبر يعقوبي 
جمع آوري اطلاعات درباره نخستين مونوريل ها كاري بسيار مشكل است؛ زيرا تعيين وتفكيك قطارهاي شهري در بخش هاي مختلف جهان نياز به دانش ويژه و تخصصي كارشناسان فن توليد مونوريل دارد.
با اين وجود طبق استانداردهاي بين المللي، اطلاعات مربوط به مونوريل هاي اوليه ازتاريخ ۱۸۲۵ تا ۱۹۶۴ جمع آوري شده اند.
۱۸۲۵- خط آهن چشانت: نخستين مونوريل  براي حمل مسافران در تاريخ ۲۵ ژوئن ۱۸۲۵ افتتاح شد. موتور اين مونوريل يك اسب قدرت داشت و بر اساس طرح هنري رابينسون پالمر ساخته شده بود. اين مونوريل  اساسا براي حمل آجر ساخته شده بود، اما هنگامي كه در مراسم افتتاحيه مردم حاضر در اين مراسم به عنوان مسافر بر اين مونوريل سوارشدند، تاريخ مونوريل به عنوان يك وسيله مهم براي حمل و نقل شهري آغاز شد.
۱۸۷۶- فيلادلفيا سنتينال: اين نخستين مونوريل آمريكايي بود كه با نيروي بخار حركت مي كرد. اين قطار شهري اگرچه نام مونوريل براي آن انتخاب شده ولي داراي دو خط آهن بود.
۱۸۷۸- مونوريل برادفورد و فاستربروك: اين مونوريل در واقع با تغييراتي در طرح مونوريل فيلادلفيا سنتينال ساخته شد. طول خط آهن آن ۴/۶ كيلومتر بود. اين مونوريل در پنسيلوانيا قرار داشت و خط آهن آن از برادفورد تا گيلمور امتداد داشت و قرار بود تجهيزات حفاري چاه هاي نفتي و كاركنان اين صنعت را به شهرك صنعتي «دريك» حمل كند. در امتداد اين خط آهن ايستگاه هايي نيز بر پا شده بود در آن روزها حتي مردم عادي نيز سوار اين مونوريل مي شدند. موتور اين مونوريل قدرت كمي داشت.
۱۸۸۷- قطار برقي انوس: در شهر گرينويل، شركت الكترونيك انوس نخستين مونوريل را مورد آزمايش قرار داد. شهر گرينويل در ايالت نيوجرسي قرار دارد. اين مونوريل به جاي آنكه همچون مدل  هاي قديمي از چوب ساخته شده باشد از آهن ساخته شده بود. آغاز حركت اين مونوريل باعث ايجاد جنجال بسيار در شهر گرينويل شد و بازتاب گسترده اي در مطبوعات آن روز داشت. طرح اين مونوريل تاثيرزيادي بر طراحان مونوريل در آلمان گذاشت.
۱۸۸۸ -خط آهن ليستاول و بالي بونيو: اين خط آهن در ماه مارچ ۱۸۸۸ افتتاح شد و شهر بالي بونيو درشرق ايرلند را به شهر تجاري ليستاول متصل مي كرد.
در جزيره انگلستان، اين تنها مونوريلي بود كه سال ها به حمل مسافران مي پرداخت. اين مونوريل تا سال ۱۹۲۴ به فعاليت خود ادامه داد اما در اين سال به دليل افزايش هزينه هاي عملياتي و افزايش حمل ونقل شهري فعاليت آن متوقف شد. اين منوريل ۵/۱۴ كيلومتر طول داشت.
۱۹۰۱- ووپرتال شوبه باهن: اين مونوريل كه در امتداد رودخانه ووپر و در صد سال پيش ساخته شد، طرحي كاملا ابتكاري داشت. شوبه باهن يعني خط آهن معلق. اين خط آهن دو جنگ جهاني را به خود ديده است و حتي امروزه نيز به فعاليت خود ادامه مي دهد. اين خط آهن اكنون نه تنها سودآور است بلكه داراي ايمني فوق العاده اي نيز هست.
۱۹۰۹- مونوريل بره نان: در سال ۱۹۰۳ آقاي لويي بره نان ، طرح اختراعي خود را براي خودرو متوازن ژيروسكوپي ارايه كرد. در دهم نوامبر ۱۹۰۹ و در شهر گلينگهام انگلستان طرح خودرو بره نان به طور كامل در روزنامه ها و نشريات چاپ شد. اين طرح در ابتدا براي مقاصد نظامي در نظر گرفته شد زيرا سرعت اين خودرو بسيار زياد بود. ژيروسكوپ هاي اين خودرو به قدري قدرتمند بودند كه مي توانستند توازن خودرو را حفظ كنند. اين در حالي بود كه مسافران حتي مي توانستند در يك طرف اين خودرو جاي گيرند. با وجود آنكه مطالعات تحقيقاتي دانشمندان و مهندسان بيانگر موفقيت هاي آتي طرح بره نان بود اما وحشت از خرابي احتمالي ژيروسكوپ ها باعث شد كه اين نوآوري بره نان هرگز براي مقاصد حمل ونقل استفاده نشود.
۱۹۱۴- مونوريل جنوا: اين مونوريل كه براي نمايشگاه بين  المللي سال ۱۹۱۴ ساخته شده بود،شباهت بسياري به مونوريل هاي امروزي داشت و به نظر مي آمد كه قابليت آن را دارد كه بتواند مسافران بسياري را حمل كند. خط آهن اين مونوريل محل نمايشگاه را به ميدان مركزي شهر متصل مي كرد. اين مونوريل توسط شركت ايتاليايي كارميناتي و توسللي ساخته شده بود. اين مونوريل چهار واگن براي مسافران داشت به طوري كه لوكوموتيو الكتريكي آن در ميان اين چهار واگن  جاي مي گرفت. اين مونوريل تنها دو سال فعاليت كرد و پس از دو سال، كار آن متوقف شد.
۱۹۵۲- مونوريل الوگ: پس از جنگ جهاني دوم، نخستين طرح مونوريل شهر به شهر توسط يك مهندس سوئدي به نام دكتر اگزل لنارت و نرگرن، طراحي شد. سرعت اين مونوريل ۱۶۰ كيلومتر بود و آزمايشات اوليه آن در شهر فولينگن آلمان صورت گرفت. باوجود آنكه مونوريل الوگ سرعت زيادي داشت و هزينه كمي را به خود اختصاص مي داد، اما ادامه اجراي اين طرح تا سال ۱۹۵۷ مسكوت ماند.
۱۹۵۶- مونوريل راه آسمان يا اسكاي وي: اين مونوريل براي پارك اروهد در شهر هوستون از ايالت تگزاس ساخته شد. موتور اين مونوريل ۳۱۰ اسب بخار قدرت داشت و راننده آن مي توانست بر بالاي كابين مسافران جاي بگيرد. اين مونوريل از موتور اتومبيل پاكارد استفاده مي كرد. پس از ۸ ماه آزمايش اين طرح، پروژه به كلي فراموش شد ولي بعدها اين طرح در زمين هاي بازي كودكان و يا نمايشگاه ها مجددا جنبه عيني به خود گرفت و سالها به فعاليت خود ادامه داد. باوجود آنكه طراحان اين مونوريل مدعي بودند كه اين وسيله نقليه مي تواند به سرعت ۱۶۰ كيلومتر برسد ولي هيچ يك از دستگاه هاي حمل و نقل شركت اسكاي وي ساخته و نصب نشدند.
۱۹۵۷- مونوريل اوئنوزو: در دهه ۱۹۵۰ ژاپن با تمام قدرت تلاش مي كرد تا نظام حمل و نقل خود را سامان بخشد. نخستين مونوريل كشور ژاپن در سال ۱۹۵۷ در باغ وحش توكيو به نام باغ وحش اوئنو احداث شد. اين خط آهن با اقتباس از مونوريل الوگ ساخته شده بود. ژاپني هاي بعدها فعاليت هاي بسياري در زمينه ايمن سازي مونوريل ها انجام دادند و بيش از هر كشور ديگري به ساخت مونوريل پرداختند. در زير مونوريل اوئنوزو از چرخ هاي لاستيكي استفاده شده بود.
۱۹۵۷- مونوريل الوگ در ديسني لند: پس از بازگشايي اين خط مونوريل در ديسني لند و استقبالي كه از آن شد، كارشناسان دريافتند كه تاكنون هيچ مونوريلي نتوانسته است اين چنين توجه جهانيان را به خود جلب كند. بعدها مدل هاي جديدتري از مونوريل ديسني لند بر اساس سيستم الوگ ساخته شدند و در سال ۱۹۷۱ خط آهن دوبله مونوريل جهان والت ديسني در فلوريدا ساخته شد.
۱۹۶۱- مونوريل تورين: در دوم ژولاي ۱۹۶۱ طرح اين مونوريل بر اساس مونوريل الوگ در شهر تورين پياده شد. اين مونوريل در كنار نمايشگاه بين المللي ۱۹۶۱ تورين احداث شده بود. در مدت كوتاهي كه اين نمايشگاه داير بود بيش از يك و نيم ميليون مسافر با اين مونوريل حمل شدند. بعدها طرح هايي براي فعاليت دايمي اين مونوريل و گسترش راه هاي آن وجود داشت اما اين طرح ها هرگز جامه عمل نپوشيدند.
۱۹۶۲- مونوريل سياتل: نخستين خط مونوريل دوبله الوگ در سال ۱۹۶۲ و در نمايشگاه بين المللي ۱۹۶۲ سياتل نصب شد، اين مونوريل امروزه نيز مشغول به كار است. در سال ۱۹۹۷ مردم شهر سياتل در انتخابات آزاد شركت كردند و به تاسيس يك مونوريل جديد در شهرشان راي دادند.
۱۹۶۴- مونوريل هاندا در توكيو: اين مونوريل بر اساس طرح مونوريل الوگ ساخته شد و داراي سوييچ هايي بود كه مي توانست حتي مونوريل را در جهت معكوس به حركت در آورد. اين مونوريل حتي امروزه نيز با قدرت تمام مشغول به كار است.

در دست اندازهاي بزرگ و كوچك استپ بي انتها پيش مي رانيم. در اين روز اول سال نو،  نوارهاي سپيد برف در گوشه و كنار، دامان اين طبيعت عظيم آسيايي را حاشيه دوزي كرده است. انگار طبيعت لباس عيد خود را پوشيده و به جمعيت اندك اين سرزمين تبريك مي گويد. كيلومتر شمار جيپ، مدام پيش چشم است و من كيلومترها را در ذهنم به مايل تبديل مي كنم... از آخرين نشانه حيات ۲۹ مايل دور شده ايم. اسب ها و شترها و گله هاي تابستاني ناپديد شده اند. مغولستان، علف، گل وحشي و شن، زير قشر نازك و شكننده زمستان خفته است. سي مايل.... نگاهي به اين سرزمين شگفت مرا به ياد آمريكا مي اندازد. دقت كه مي كنم هيچ چيز اينجا غريبه نيست. اين دشت هاي داكوتاست، رشته كوه ها و زمين هاي نيمه خشك نبراسكا، همواري ها و چهارپايان اهلي كاتراس، دشت هاي و قله هاي كلرادو و وايومينگ،  آسمان بزرگ مونتانا،  همه اين ايالت هايي كه نام بردم روي هم جمع كنيد،  مساحت مغولستان به دست خواهد آمد و شگفت آنكه در اين سرزمين وسيع با مساحت ۶۰۴۲۵۰ مايل مربع يا ۱۵۶۵۰۰۰ كيلومترمربع، فقط كمي بيش از ۲ ميليون نفر زندگي مي كنند، يعني در هر مايل مربع ۳ نفر.
كاروان ما، مركب از سه جيپ،  بدون نقشه يا قطب نما، به سوي منزلگاه خانواده  اي گله دار كه جايي در اين گستره يكنواخت در غرب مغولستان زندگي مي كنند،  در حركت است. سي و يك مايل... حالا گله اي گوسفند را در دوردست مي بينيم، همچنين چند گاو و اسب كه رو از باد سرد برگردانده اند. تغيير جهت مي دهيم و در استپ بدون جاده به سوي نقطه سفيدي كه «يورت- » يا «گر- » ميزبان سال نو ماست به راه مي افتيم.
جيپ ها مقابل گر(ger) مي ايستند. به ميزبان - صاحب يورت  - كه نامش جمسورن است، معرفي مي شويم. جمسورن يك گله دار است و امروز، دوم فوريه،  سال نو گله داران است. مغول هاي شهرنشين اول ژانويه را جشن سال نو مي گيرند. اين دو روز عيد، خود نمايانگر گذشته بيابانگردي و عشايري اين مردم و تلاش آنان براي ساختن آينده اي با شهرها و كارخانه هاست و مغول ها در اين كشاكش به زندگي روزمره دشوار خود ادامه مي دهند. جمسورن و همسرش - اودبال - لباس سنتي زيبايي به تن دارند،  لباسي بلند و گرم و با حاشيه هاي پوست گوسفند. در شهرها،  لباس هاي به سبك غربي بر تن مردان و زنان ديده مي شود. جمسورن، كه چون بسياري از ديگر مغول ها دوست دارد فقط از يك نام استفاده كند، با ادب و تشريفات به مهيمانان خود خوشامد مي گويد. بالاي اتاق، مقابل در يورت جاي ميهمان است. براساس سنتي قديمي، روي چادر به سمت جنوب است. روي چهارپايه هاي نارنجي رنگ مي نشينيم. پشت سرمان يك دراور نارنجي قرار دارد كه ده ها عكس خانوادگي روي آن چيده شده و كنار ديواره هاي كرباسي و نمد، چهار تختخواب و چند عسلي كوچك خودنمايي مي كند.
سمت غربي «گر»، جاي اسباب و لوزم مرد،  ازجمله زين اسب اوست. ظروف و ديگر لوازم اوربال در سمت شرقي است. سقف رو به آسمان سرد و خاكستري باز است. اودبال روي اجاق، غذا مي پزد. «گر» گرم و گرمتر مي شود. پذيرايي گرمي از ما صورت مي گيرد. فردا اولين روز از بهار گله داران است و بره ها به دنيا آمده اند؛ «بهار گله دار وقتي است كه گوسفندانش مي زايند.»
آواز مغول ها
هرجا مي روي آواز مغول ها را مي شنوي - در سفر، در خانه، روي اسب، در اتومبيل و روي سن تئاتر. مغول ها براساس باوري قديمي مي گويند كه آنان موسيقي را براي جهان اختراع كردند. پس از گوش سپردن به آواي شيرين و غمناكي كه از كشيدن آرشه اي از موي اسب بر دو سيم «مورين حوز» برمي آمد، من نيز اين عقيده را باور كردم؛ چه آوايي برمي آيد از اين وسيله دست ساز. بعد با خانم اويان آشنا شدم - كارگردان هنري، قصه گو، پرآوازه، برنده بالاترين جايزه هنري مغولستان - و او متقاعدم ساخت كه سرزمين او به واقع، سرچشمه آواز در جهان است: «آيا مي دانستيد كه ازنظر ما مغول ها اگر كسي نتواند مورين حوز بنوازد يا آوازي بخواند، بشر به حساب نمي آيد.» او همچنين از «هومي»(hoomi) سخن گفت، موسيقي شگفت و زيبايي كه فقط مردان مي خوانند. هومي آوازي است كه با كنترل عجيب حنجره، دهان و عضلات شكم خلق مي شود  طوري كه انگار چندين نت، همزمان اجرا مي شوند. اين آواز، پرموج و اهتزاز و سراسر تحرير، واقعاً جادويي است. نمي توان باور كرد كه اين آواز، فقط از يك صدا توليد مي شود. «در غرب مغولستان، جايي كه كوهستان ها تودرتو و پشت هم ايستاده اند و رودها و جويبارها جاري اند، گله داران زندگي مي كنند. انسان گله دار مي خواهد از طبيعت تقليد كند - چگونه باد در دشت مي پيچد، چگونه آب غلغل مي كند - و چنين است كه هومي خلق شده است.» شايد باورنكردني است،  اما روزگاري، تمام چين و آنچه اتحاد شوروي را تشكيل مي داد، جزيي از امپراتوري عظيم مغول بود. در دشت غربي اولان باتور (پايتخت مغولستان)، يك لاك پشت بزرگ سنگي نشان دهنده قره قوروم است، پايتخت چنگيزخان. ارتش چين در سال ۱۳۸۸ آن را به كلي ويران كرد. مغول ها به حمله و غارت در چين ادامه دادند تا سرانجام اتحاد مانچو در سال هاي ۱۶۰۰، آنان را تحت كنترل درآورد. در سال ۱۹۱۱، انقلابيون چيني، حاكمان مانچور را كنار زدند و مغول ها شروع به مبارزه اي براي استقلال كردند كه از سوي روسيه تزاري حمايت مي شد. طي معاهده اي در ۱۹۱۵،  روسيه و چين، مغلوستان را به دو ناحيه شناسايي كردند: مغولستان داخلي و خارجي. لاماهاي بودايي، اداره مغولستان خارجي را به عهده گرفتند. با بودايي زنده در راس حكومت. حدود ۴۰ درصد مردان بالغ مغول لاماهاي مجرد بودند و بسياري از آنان اراضي پهناوري را مالك بودند كه سرف ها (نوعي برده) روي آن كار مي كردند.
دور،  دورتر
به تدريج با مدرن شدن شهرها، احداث كارخانه ها و جاذبه هاي شهروندي، جوانان روز به روز از سنت هاي زندگي مغولي دور و دورتر مي شوند. اما هنوز شهر و جاذبه هاي آن بر روي زندگي كوچ نشينان، مردان اسب و تاخت، دشت و شكار و ميراث داران استپ هاي عظيم و گسترده، سايه كم رنگي دارد. وراي ترافيك اولان باتور، اسب، هنوز حضوري بادوام و نيرومند دارد. در مغولستان، تعداد اسب ها از آدم ها بيشتر است. حتي نوشيدني فراوان و معمول مغول ها كه هركس از پير و جوان آن را مي نوشد - آيراك - از شير اسب تهيه مي شود.
بين دو ابر قدرت
مغولستان تا قبل از فروپاشي اتحادشوروي، در منگنه دو ابر قدرت بود. تا زماني كه اتحاد شوروي و چين دوست ومتحد بودند، هر دو كشور، مرد و پول راهي مغولستان مي كردند. دسته هاي كارگران چيني در يونيفورم هاي آبي - كه مغول ها آنان را زنبورهاي آبي مي ناميدند- به اولان باتور هجوم آوردند و ساختمان هاي گوناگون، فروشگاه، استاديوم ورزشي، بيمارستان، هتل و خانه ساختند. هزاران چيني در پايتخت مغولستان ساكن بودند.
در دهه ۱۹۶۰ وقتي اختلاف بين دو ابرقدرت بالا گرفت، شوروي به عنوان تنها حامي مغولستان مطرح شد و چيني ها به صورت انبوه از مغولستان خارج شدند.
استپ وفرهنگ استپي
استپ هاي تماشايي مغولستان، فرهنگ كوچ نشيني را از دوران پارينه سنگي در اين سرزمين پديد  آورده و بيش از سه هزار سال است كه زندگي مرد و اسب در اين سرزمين به هم گره خورده است.
آيا سوسياليسم توانست انديشه ملي كردن حيوانات را در اين سرزمين ناآرام جا بيندازد؟ هرگز. اين مردم زندگي خويش و سنت هاي خويش را همچنان حفظ كردند و امروز نيز با همان سنت ها و با همان فرهنگ ديرپاي به زندگي خود ادامه مي دهند.
منبع: نشنال جئوگرافيك
ترجمه: رضا غفاريان طوسي
مغولستان
پايتخت مغولستان شهر اولان باتور است با ۶۸۰ هزار نفر جمعيت در آمار سال .۱۹۹۴
تاريخ استقلال:۱۱/۷/۱۹۲۱ از چين
مساحت ۰۰۰/۵۶۵/۱ كيلومتر مربع (هجدهمين كشورجهان)
جمعيت ۰۰۰/۳۷۰/۲ نفردر سال ۱۹۹۷ (صدو سي و ششمين كشور جهان)
نوع حكومت: جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون گذاري
رئيس حكومت: رئيس جمهوري
رئيس دولت: نخست وزير
نژاد: مغول ۵/۸۸ درصد (خالخايي ۵/۷۷ درصد)، ترك ۹/۶ درصد
دين: بودايي ۹۰درصد، شمنيست، مسلمان
زبان: مغولي خالخايي
واحد پول: توگريك (طغرق)۱۰۰ = مونگو، يك توگريك۶= ريال 
شهرهاي مهم: دارهان (۸۰۰/۸۵) ، اردنت(۶۳۰۰۰)، چوبيالسان (۴۶۰۰)،اولگس (۳۱۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۴)

از آن جا كه در بعضي نقاط نمي توان از خط آهن هاي باريك و سبك استفاده كرد، لذا گاهي طراحان ناگزير مي شوند تا از خطوط پهن راه آهن در طرح خود بهره بگيرند. حال تصور كنيد كه خط آهني پهن از ميان شهر و از ميان مناطق تجاري آن عبور كند. اين خط آهن در ۲۰ مايلي جنوب غربي توكيو واقع شده است و ايستگاه خط آهن اوفونا را به منطقه ساحلي انوشيما متصل مي كند.
طرح اين مونوريل كپيه اي از مونوريل سافاژ و عيناً همان چيزي است كه پيش از اين در فيلم «فارنهايت »۴۵۱ ديده شده بود. چرخ هاي لاستيكي اين ترن هوايي در خط آهن سرد آن مي غلتند و ترن را به جلو مي رانند. اين ترن هوايي قابليت آن را دارد تا در يك مسير خط آهن روبه جلو و يا رو به عقب حركت كند.

از زمان جنگ جهاني دوم، نخستين خط آهني كه در جزيره اوكيناواي ژاپن وجود دارد، مونوريل ناها است. اين مونوريل با اقتباس از طرح مونوريل هاي پيشين ژاپني طراحي شده و داراي دو خط آهن مجزاست. مونوريل ناها بخش هاي مختلف شهر ناها را به فرودگاه متصل مي سازد. اين خط آهن كه مسير آن از فرودگاه شهر آغاز مي شود، تا شمال شرقي شهر ناها امتداد مي يابد و سپس از مركز شهر عبور مي كند. باوجود آن كه مونوريل ناها ناگزير است تا در سيزده ايستگاه بين راهي توقف كند، ولي زمان طي مسير آن (از ابتدا تا به انتها) فقط ۳۰ دقيقه به طول مي انجامد. در هنگام شلوغي شهر و در زماني كه رفت و آمد مردم زياد است، هر شش دقيقه يك مونوريل از جلو شما عبور مي كند.

طرح مونوريل چيبا بزرگ ترين طرح مونوريل در جهان است كه تاكنون معلق مانده است. طول اين مونوريل قرار بود ۴۰ كيلومتر باشد. اين مونوريل بزرگ و حيرت انگيز قراراست براساس مونوريل شونان ساخته شود.
شركت ميتسوبيشي ژاپن در احداث و راه اندازي طرح با مهندسان ژاپني همكاري مي كند. اين مونوريل داراي دو خط آهن ويژه خواهد بود و مناطق حاشيه شهر چيبا را به ايستگاه راه آهن اين شهر متصل خواهد كرد. به دليل مسايل جوي و آب و هوايي، طراحان و مهندسان ژاپني ناگزير هستند تا از خط آهني پهن تر استفاده كنند و اين درست همان چيزي است كه هزينه اجراي اين طرح را افزايش داده است.

طرح مونوريل ديسني لند آمريكا ابتدا در كارتون هاي زيباي والت ديسني ديده شده بود. طرح آن را مي توان در «فيلم اپكات» ديد. حركت مونوريل در ديسني لند توانست به جهان والت ديسني عينيت ببخشد.در اين مونوريل از طرح الوگ استفاده زيادي شده است. هيتاچي ژاپن نيز نخستين شركتي بود كه از اين طرح استقبال كرد و كپيه اي از آن را در توكيو ساخت. در طراحي و ساخت مونوريل هاي ديسني  لند، از طراحان و متخصصان بسياري از مليت هاي مختلف استفاده شده است.
اين مونوريل ها به نام هاي مارك ۱، مارك ۲، مارك ۳، مارك ۴ و مارك ۵ نامگذاري شده اند. يكي از ويژگي هاي مارك ۴ اين است كه از كنار يك هتل بزرگ عبور مي كند. مارك ۶ نيز در راه است.

طرح احداث مونوريل در ديسني لند توكيو با موفقيت تمام به اجرا درآمده بود.اين طرح مونوريل در حاشيه درياچه ديسني لند واقع است. طرح آن شباهت بسياري به مونوريل هاي اسبق ديسني لند آمريكا دارد.
آن چه كه اين مونوريل ها را از هم متمايز مي كند اين است كه در مونوريل توكيو از استانداردهاي ژاپني استفاده شده است و به همين خاطر اين مونوريل نسبت به نمونه آمريكايي آن كمي بزرگ تر است. از آن جا كه اين مونوريل بخشي از ديسني لند توكيو است، لذا طراحان آن ناگزير بوده اند تا عناصر فانتزي را نيز در آن لحاظ كنند. مسير حركت اين مونوريل به صورت يك حلقه كامل است و درواقع اين مونوريل دايم درحال چرخيدن در يك مسير مشخص است.

پس از آن كه ژاپني ها مونوريل هاندا را در سال ۱۹۶۴ از روي مدل مونوريل الوگ كپيه برداري كردند، آنان ديگر هرگز به اين فكر نيفتادند تا مونوريل ديگري را به سبك الوگ بسازند. تا اين كه در سال ۱۹۸۵ بازهم با اقتباس از مونوريل الوگ، مونوريل كيتاكيوشو را ساختند. شركت هيتاچي سال هاست كه سرگرم راه اندازي مونوريل در سرتاسر ژاپن است. به تازگي اين شركت پاي خود را در اراضي مالزي بر زمين گذاشته و در آن جا نيز به ساخت مونوريل مشغول است. پهناي اين مونوريل برابر با پهناي مونوريل هاي الوگ در سياتل و توكيو است. در اين طرح از ريل هاي سيماني و فلزي استفاده شده است.