مهندس علي خلدبرين 
برگزاري مراسمي در پانزدهم الي بيست و يكم اسفندماه هر سال به نام هفته منابع طبيعي، هميشه فرصت مناسبي بوده است تا در پايان يك سال كار و فعاليت در زمينه پوشش گياهي، از جمله مديريت جنگل ها و مراتع كشور، امكان نقد كارها و داوري نتايج آنها فراهم شود وحتي فراتر از آن، روش، منش و دستاوردهاي ديگر سازمان ها و ارگان هايي هم كه به نحوي با اين منابع سروكار دارند، ارايه و در معرض نقد و بررسي قرار گيرد.
روز درختكاري سرآغاز هفته منابع طبيعي است، روزي كه به طور سنتي، خاستگاه مراسمي است كه امروزه در طول يك هفته برگزار مي شود. براي شش روز ديگر اين هفته هر سال به تناسب، نام مختلفي انتخاب مي شود، امسال عناوين  ساير روزها از اين قرارند:
روز دوم - روز صيانت از جنگل ها و مراتع 
روز سوم - روز صنعت سبز، راه سبز و فضاي سبز شهرها
روز چهارم - روز آبخيزداري و حفاظت آب و خاك 
روز پنجم - روز پژوهش وآموزش 
روز ششم - روز منابع طبيعي و قانون 
و بالاخره 
روز هفتم - روز منابع طبيعي، بسيج و مشاركت مردمي 
روز اول - روز درختكاري 
در روزگار ما نگاه شهروندان به درخت و درختكاري نه تنها صرفا از سر زيبايي، عشق و صفا، بلكه بر مبناي معيارهاي نوين ديگري استوار شده است.
امروزه موضوع درختكاري و گسترش پوشش گياهي با مضامين جديدي چون نقش  آن در حفاظت از تنوع زيستي، ترسيب كربن، حفاظت از لايه ازن، توسعه پايدار، حفاظت آب و خاك، مبارزه با بيابان گستري، بهره وري سبز، مشاركت ملي، اشتغال، تقويت زير بناهاي توسعه، ارتقاي بهره وري، اكوتوريسم، ايجاد فرصت هايي براي تفرج، تامين مواد اوليه، كاهش آلودگي آب، خاك، هوا، امنيت غذايي، گياهان دارويي، دانش بومي، مقابله با انواعي از بلاياي طبيعي و ده ها مضمون و مطلب ديگر، آنچنان پيوند خورده است كه امكان قضاوتي انتزاعي و احساسي درباره درخت و درختكاري را منتفي ساخته است. در نگاه شهروند امروزي، ديگر درخت، تنها منبع توليد چوبي نيست كه از آن گهواره اي براي دوران نوزادي، عصايي براي پيري، نيمكتي براي آرامش، ميزي براي كار، چتري براي مصون ماندن از باران و آفتاب و يا مصالحي براي مسكن و ماوا توليد كرد. درخت تنها حجم سبزي نيست كه ميوه اي براي خوردن، گل و شكوفه اي براي ديدن و لذت بردن به ما ارزاني مي كند، درخت تنها براي ساختن دري نيست كه در پشت آن احساس ايمني و آرامش مي كنيم و يا تخته سياهي نيست كه به كمك آن آموختن را مي آموزيم. امروز درخت يعني آب، نان، هوا، كار، غذا، آموزش، تفريح، زيبايي، حقي براي زنده ماندن و دليل و نشانه اي براي زندگي كردن و به چنين معنايي نيز مي توان در عناوين روزهاي هفته منابع طبيعي دست يافت اما اگر چنين نيز نبود خود درخت به تنهايي معناي پاكي و زندگي بود.
روز درختكاري روز سلامي درباره است به درخت، روز به ياد آوردن نعمت هايي كه داريم و قدر آن را نمي دانيم. روز اميد به فردا و انتظار رشد و بالندگي نهالي كه مي كاريم.
روز دوم - صيانت از جنگل ها و مراتع 
واقعيت آن است كه سرزمين ما به لحاظ ساختار طبيعي و موقعيت جغرافيايي، داراي محدوديت هاي اساسي براي توليد بيولوژيك و پايداري نظام زيستي است، زيرا قسمت اعظم زيست بوم هاي آن را جنگل ها و مراتعي تشكيل مي دهند كه در سرزمين هاي خشك و نيمه خشك و يا مناطق كوهستاني گسترش يافته اند و اين مناطق به طور طبيعي داراي نظام زيستي حساس وشكننده اي هستند كه در صورت بهره برداري خارج از توان محدود آنها، به سادگي در معرض تخريب و انهدام قرار مي گيرند.
در طبيعت، به ويژه در زيست بوم هاي حساس و شكننده، هيچ منطقي قوي تر از اين نيست كه «بهايي كه براي حفظ دوستي پرداخت مي شود به مراتب كمتر از هزينه تعديل دشمني هاست» در اين صورت پاسداري و صيانت از جنگل ها و مراتع، حفاظت و حمايت از آنها و بهره برداري از اين منابع در چارچوب نظام اكولوژيك و توان توليد طبيعي، كم هزينه ترين و عقلايي ترين روش و ازالزامات اجتناب ناپذير است.
به طور يقين اگر قرار است ازمنابع به نحو مطلوب و بهينه اي استفاده شود، نخستين قدم حفاظت و صيانت از اساس و بنيان آنهاست.
روز سوم - روز صنعت سبز، راه سبز و فضاي سبز شهري
توسعه در كشور ما چون بسياري ديگر از كشورهاي جهان در خلال چند دهه گذشته سرستيز با مواهب طبيعي را داشته است. بنا به دلايلي كه بعضي ا ز آنها حتي متكي بر نظريه هاي توسعه كلاسيك بوده اند تصور بر اين بوده است كه توسعه صنعت، تقويت زير ساخت ها و گسترش شهرها، لامحاله و بطور اجتناب ناپذيري باگسترش آلودگي ها، تخريب محيط زيست و تباهي منابع طبيعي ملازمند و از آن گريزي نيست و اين بهايي است كه مي بايد براي توسعه پرداخته شود. در مقاطع بسياري توسعه شهرها در ابتدا بهترين اراضي بارآور وخاك هاي حاصلخيز را آماج حمله قرار داده و از «باغ  شهرهاي» ديروز چيزي جز «خواب شهرهاي» امروز بجا نگذاشته است. واقعيت آن است كه مي توان همگام و همزمان باتوسعه، صنايعي دوستدار محيط زيست،  شهرهايي مناسب براي زيستن و زندگي كردن داشت. مهم آن است كه بدانيم، بخواهيم و درجهت تحقق آن قدم برداريم.
روز چهارم - روز آبخيزداري وحفاظت از آب و خاك
روز چهارم هفته منابع طبيعي، روز آبخيزداري و حفاظت آب و خاك نامگذاري شده است، تا بار ديگر موضوع اهميت منابع آب و خاك و لزوم صيانت از آنها رامورد توجه و تاكيد قرار دهد. عليرغم آنكه كشور ما سرزمين پهناور و گسترده اي است اما به لحاظ توان اكولوژيك و منابع آب و خاك با محدوديت هاي اساسي روبه رو است. اگرچه در بسياري از گزارشات موجود درباره منابع خاك كشور، از امكانات فراوان كمي و كيفي و قابليت هاي توسعه و بهره برداري آنها ياد مي شود و همزمان درباره منابع آب نيز حداقل، بطور قدر مطلق، ظرفيت ها و قابليت هاي چشمگيري مطرح مي شود، اما واقعيت مطلب آن است كه يكي از چالش هاي اساسي توسعه در كشور ما به ويژه در بخش كشاورزي و تامين امنيت غذايي، مشكلات ناشي از ناهماهنگي بين توزيع منابع آب و خاك است در كنار بسياري از منابع آب،  خاك مناسبي برا ي آبياري وجود ندارد و آنجا كه خاك خوب وجود دارد دسترسي راحت به آب ميسر نيست، بين زمان ريزش هاي جوي و زمان نياز به منابع آب اغلب فاصله اي چند ماهه وجود دارد. ذخيره سازي آب پشت سدها با مشكل اساسي فرسايش خاك روبه روست كه آن هم به نوبه خودمتاثر از كمبود پوشش گياهي و نظام بهره برداري از جنگل  ها و مراتع است.
از يادنبريم كه از حدود ۴۰۰ ميليارد متر مكعب آب معادل ريزش هاي جوي در كشور حدود ۷۵درصد آن مجددا و بدون اينكه مورد استفاده آسان در چرخه توليد قرار گيرد، به صورت تبخير و تعرق به آسمان بر مي گردد و تنها مي تواند در جنگل  ها و مراتع صرف توليد پوشش گياهي و جانداران وابسته به آن شود. براي كشوري كه آب درآن حكم كيميا را دارد هر اقدامي در جهت حفاظت و صيانت از پوشش گياهي جنگل ها و مراتع، يعني توسعه امكاناتي براي استفاده مناسب تر از منابع آب و خاك.
روز پنجم - روز پژوهش و آموزش
در اين نكته ترديدي نيست كه لازمه توفيق در صيانت از جنگل ها و مراتع كشور داشتن شناخت دقيقي از منابع، وجود دانشي عميق و كارآمد، حضور درست اندركاراني خبره و دانشور ونيز بهره وراني آگاه است. اگرچه طي چند دهه اخير تلاش فراواني در جهت گسترش مراكز پژوهشي و توسعه فعاليت هاي ترويجي و آموزشي صورت گرفته و در اين رهگذر هر ساله هزاران طرح تحقيقاتي و مطالعاتي ارزشمند اجرا و صدها نفر دانش  آموخته منابع طبيعي و محيط زيست به بازاركار روانه مي شوند اما چنانكه بايد، بين تحقيق، اجرا و آموزش پيوندهاي مستحكم و كارآمدي وجود ندارد. بخشي از نتايج طرح هاي تحقيقاتي هيچگاه به مراكز اجرايي منعكس نمي شود و يا راه حل مشكلات بخش اجرا در بخش آموزش و پژوهش متجلي نمي شود.از ياد نبريم كه اجراي موفق كارها بدون بسترسازي و توانمندسازي ميسر و ميسور نيست و لازمه اين امر نيز در قدم اول وجود اطلاعاتي مفيد و دانشي كارآمد است.
روز ششم - روز منابع طبيعي و قانون 
به ندرت ممكن است درباره علل و عوامل تخريب در منابع طبيعي و محيط زيست گفت وگويي به ميان آيد اما از قانون بحثي نشود. اگر امروز وظايف و كاركردهاي جديدي براي جنگل ها و مراتع تعريف و ارزش هاي نويني براي آن تبيين مي شود، الزاما صيانت از اين منابع و حفاظت از اين ارزش ها نيازمند تدوين، تصويب و اجراي قوانيني كارآمد است كه از يكسو بتواند مشوق اعتماد و برانگيزاننده انگيزه ملي براي صيانت از منابع و محيط بوده و از سوي ديگر مانع قرباني شدن اين منابع در مسلخ سودجويان و افزون خواهان باشد. از ياد نبريم كه علي رغم توجهي كه اخيرا، موضوع قانون در منابع طبيعي شده است اما هنوز هم بخشي از مستندات حقوقي ما درباره منابع طبيعي از فرط مهجور ماندن به قانون هايي متروك و منسوخ تبديل شده اند. شايد در عطف توجه به قانون مداري و قانون گرايي، بيشترين وظيفه به دوش سازمان ها و تشكيلات دولتي است، اگر به بهانه اجراي طرح هاي عمراني، توسعه شهري، ايجاد اشتغال و رسيدن به اهداف بخشي، منابع طبيعي آماج حمله قرار گيرد. در اين صورت چگونه مي توان از افراد جامعه انتظار حمايت و صيانت از اين منابع را داشت كه به قولي:
اگر ز باغ رعيت ملك خورد سيبي 
برآورند غلامان زبن درختان را
روز هفتم - روز منابع طبيعي - بسيج و مشاركت هاي مردمي 
زماني نه چندان دور از اين، ميزان نيازها، ابزار بهره برداري و شيوه هاي برداشت از جنگل ها و مراتع چنان بود كه اين انديشه كه ممكن است روزي اين منابع كفاف تامين نيازهاي مردم را ندهد با ناباوري مواجه مي شد. همزمان سيستم هاي دولتي نيز بر اين باور بودند كه توانايي حفظ، احيا و توسعه و بهره برداري از منابع طبيعي را بدون حضور و دخالت مردم دارند. اماامروز و همگام با تغيير آن خواست ها و نيازها و تحولاتي كه در ابزارهاي برداشت به وجود آمده است، بينش ها نيز كاملا متحول شده اند. تصدي گري منابع جاي خود را به تولي گري سپرده است. نگرش كار با مردم، جايگزين روش كار براي مردم شده و در اين رهگذر تعاريف جديد و ديدگاه هاي نويني مطرح شده است. مشاركت مردم شعاري است كه با اقبال اساسي مواجه شده و جست وجو براي يافتن ساز و كارهاي جديدي كه بتواند ضامن تحقق مشاركت هر چه بيشتر مردم باشد به شدت رواج يافته است. امروز موضوع مشاركت، بسيج ملي و فعاليت هاي مردم آنچنان در جامعه رشد يافته است كه به منزله يك اهرم اساسي و غيرقابل جايگزين براي تحقق ايده ها و انديشه هاي كلان ملي از آن ياد مي شود. آيا ما توانسته ايم در بحث و صيانت از منابع محيطي تكيه گاه مناسبي براي اين اهرم باشيم؟
روز هشتم 
هفته منابع طبيعي، هفت روز است، اما روز هشتمي نيز وجود دارد. روز هشتم روزي است به درازاي همه روزهاي سال. روز هشتم روز منابع و محيط، روز آب، خاك، هوا، پوشش گياهي و حيات جانوري و در يك كلام زيستن و زندگي است. روز چيزهايي است كه بدون آنها، نه يك روز كه حتي يك ساعت هم نمي توان زنده ماند و زندگي كرد.روز هشتم روز ايمان و اعتقاد به ضرورت آگاه سازي جامعه در مورد منابع طبيعي و محيط زيست و تلاش پايدار در اين زمينه است. راستي براي ما كه بر اين باوريم، پيشگيري عالي ترين راه جهت مبارزه با بيماري هاست و در اين راه، آموزش را منطقي ترين و كارآمدترين روش ها مي دانيم. تا چه حد براي مبارزه با گسترش بيماري مرگبار نابودي منابع محيطي و جلوگيري از تخريب جنگل ها و مراتع به كار آموزش مي پردازيم. چه مقدار از امكانات خود را به اينكار اختصاص مي دهيم و يا اصولا تا چه حد به اين امر اعتقاد داريم؟صيانت ازجنگل ها و مراتع يك نياز ملي است.

ريموند ديتمارس 
حالا با موقعيتي دلفريب و دوست داشتني مواجه بودم. جامعه پول فراواني داشت. مدير به من گفت، هر نوع ماري كه فكرش را مي كنم سفارش دهم. تصورش را بكنيد؛ يك پسر بيست و دو ساله در چنين سمتي و با چنين اختياراتي! براي تهيه هر يك از مارهاي مجموعه خودم بسي خون دل خورده و به زحمت پول فراهم كرده بودم، اما حالا مي توانستم هر ماري را از هر جاي دنيا كه بخواهم داشته باشم - كافي بود بنويسم و صندوق، سخاوتمندانه پول لازم را در اختيارم بگذارد. با شوق به كشورهاي استوايي دنياي جديد و دنياي قديم نامه نوشتم و با فروشندگان و دلال ها تماس گرفتم، نامه هايي نيز براي نمايندگان دولت ها، كاشفان، ميسيونرها و كاپيتان كشتي ها كه به جاهاي دور سفر مي كردند نوشتم.
در همين احوال به باتلاق هاي رودخانه بزرگ «ساوانا» سفر كردم و با بيش از پانصد پاوند خزنده، منهاي وزن صندوق ها، برگشتم؛ البته به اضافه يك مالارياي كامل، كه اين يكي همه اش مال خودم بود! در ميان اين صدها خزنده، چند نوع كاملا شاخص وجود داشت. اندازه آنها از زنگي الماسي تا مارهاي حلقه اي، تقريبا به اندازه كرم، متغير بود.
گونه هاي خارجي، بخش خزندگان پارك را پر كردند و جلوه ديگري به آن دادند. يك روز، بعد از باز كردن چندين محموله جديد، با افتخار به دفتر دكتر هورنادي تلفن زدم و از او خواستم براي ديدن مارها به آنجا بيايد. او آمد، اما از ديدن مجموعه بزرگ مارهاي سمي كمي ترسيد.
قفس هاي شيشه اي بزرگ يك طرف ساختمان به آنها اختصاص داشت. در يك رديف سري هايي از سمي ترين و خطرناك ترين مارهاي عالم به چشم مي خورد-كبراها، افعي ها، زنگي ها، جعفري هاي كشنده، افعي هاي استراليايي و.... دكتر هورنادي به من تبريك گفت، اما جدا خواست كه همه تمهيدات لازم را براي محاظفت از آنها به كار گيرم، طوري كه خداي نكرده(!) يكي از مارها فرار نكند. اما من از همان ابتداي كار بار مارها، آن صحنه هولناك را هميشه مدنظر داشتم و به همين سبب، علاوه بر كنترل دقيق روي ساخت قفس ها و اطمينان از محكم بودن آنها، نگهبان ها را كاملا آموزش داده بودم كه چطور با مارها رفتار كنند و حساسيت مسووليتي كه به عهده داشتند را گوشزد كرده بودم. در طول ده ها سال، هنوز حتي يك مار هم از اين محل فرار نكرده است.
برگردان: حميد ذاكري

گونهHyaena hyaena :
خانواده:كفتارهاHyaenidae
راسته: گوشتخوارانCARNIVORA
رده: پستانداران MAMMALIA
از خانواده كفتارها فقط يك گونه در ايران زندگي مي كند.
نوارهاي تاريك و روشن بدن، موهاي بلند و پررنگ روي گردن و پشت، پاهاي جلو بلندتر از پاهاي عقب، كفتار را طوري مشخص كرده كه آنرا به جاي هيچ حيوان ديگر نمي توان گرفت نشانه ها بلندتر از قسمت عقب بدن است و حالتي قوز مانند به او مي دهد و درموقع راه رفتن برخلاف سگ سانان، سر خودر ا پايين نگه مي دارد و مثل شتر دست و پاي هر طرف بدن را با هم حركت مي دهد.
طول بدنش بدون احتساب دم ۹۰ تا ۱۲۰ سانتي متر و وزنش بين ۲۵ تا ۴۵ كيلوگرم است. در مناطق استپي، كوهستاني، بياباني و بلوچي زندگي مي كند و در اكثر مناطق ايران به جز آذربايجان تا كرمانشاه ديده مي شود. در اطراف لانه اين حيوان معمولاً جمجمه استخوان هايي كه توسط كفتار به اين محل حمل شده ديده مي شود. اين كفتار برخلاف كفتار آفريقايي حيواني آرام است. در گذشته در برخي از روستاها براي اينكه كفتار اجساد مردگان را بيرون نياورد، برسر قبر آتش مي افروختند. كفتار گوشتخواري است كه براي خوردن همه نوع حيوان چه زنده و چه مرده، تطابق يافته و فك و دندانهايش جزو نيرومندترين ها در عالم حيات است و به راحتي قادر است استخوان هاي حيوانات بزرگ را نيز خرد كند. اما بيشتر لاشه خور است و به خاطر استفاده كامل از تمام اجزاي بدن اجساد، ازنظر اكولوژيكي نقش مهمي در طبيعت بازي مي كند.
درموقع دفاع از خود يالهايش سيخ شده و از غدد توليد بو استفاده مي كند. زماني كه از طرف سگ ها در تنگنا قرار گيرد، خود را به مردن مي زند و به مجرد دورشدن سگ ها با آخرين سرعت فرار مي كند.
كفتارها دشمن طبيعي خاصي ندارند، گاهي توسط پلنگ شكار مي شوند. همه ساله تعدادي از آنها به علل مختلف نظير خوردن طعمه مسموم،  شكار و تصادف با اتومبيل از بين مي روند و به همين علت در سال هاي اخير جمعيت آنها شديداً رو به كاهش نهاده است.

كمبود جايگاه هاي فروش بليت هاي نوروزي اتوبوس و قطار امسال نيز مانند سال هاي گذشته مردم را كلافه كرده است و برخلاف وعده هاي داده شده، در كوتاهترين زمان پيش فروش بليت ها به پايان مي رسد.
به گزارش خبرگزاري مهر، كمبود جايگاه هاي فروش بليت ها از سوي مردم به رغم تاكيد مسوولان سازمان پايانه ها و شركت راه آهن جمهوري اسلامي موجب سرگرداني و بروز مشكلات فراوان براي مردم شده است.
شركت راه آهن جمهوري اسلامي كه پيش فروش بليت هاي نوروزي خود را از پنجم اسفند آغاز كرده بود در روزهاي گذشته شاهد صف هاي طولاني مردم مقابل باجه هاي محدود فروش اين بليت ها بود. اين در حالي است كه پس از گذشت چهار روز از پيش فروش اين بليت ها مسوولان فروش بليت هاي قطار از پايان يافتن بليت ها تا روز پنجم و ششم فروردين سخن مي گويند.
اتحاديه شركت هاي مسافربري نيز با وجود بكارگيري حدود ۱۹۰ هزار دستگاه اتوبوس براي خدمت رساني به مردم در اين ايام به علت كمبود باجه هاي فروش اين بليت ها و نبودن سازماندهي مشخص در اين زمينه به شدت مردم را كلافه كرده است. مساله فروش بليت هاي نوروزي هر سال با نزديك شدن به سال نو به صورت يك مشكل عمومي خودنمايي مي كند و با وجود تكرار هر ساله آن نبود برنامه ريزي مشخص و كمبود مراكز فروش اين بليت ها زمان زيادي از وقت مردم را تلف مي كند و موجب ناراحتي هاي روحي و برخوردهاي ناخواسته در ميان شهروندان مي شود.

در هفتمين اجلاس امضاكنندگان كنوانسيون تنوع زيستي سازمان ملل كه با حضور بيش از دو هزار كارشناس چهارم اسفندماه در كوالالامپور به پايان رسيد، موضوعات مختلفي چون تنوع زيستي در اكوسيستم هاي كوهستاني، مناطق حفاظت شده، انتقال فن آوري و همكاري هاي علمي، اهداف تا سال ۲۰۱۰، داده هاي زيست محيطي، توجه به جوامع محلي و اهميت تنوع زيستي در تامين آب، غذا و بهداشت براي مردم جهان مطرح شد. در اين نشست، ۳۶ سند به تصويب رسيد كه از جمله اين موضوعات اسناد آب هاي داخلي، گونه هاي مهاجر، گونه هاي تجاري، كشاورزي و مناطق حفاظت نشده است. در اين اجلاس همچنين موارد مربوط به مناطق كوهستاني، مناطق خشك و بياباني، جنگل، آموزش عمومي، مشاركت مردمي، دانش سنتي، دسترسي به منابع ژنتيكي و توسعه مطالعات در زمينه هاي منابع تنوع زيستي به تصويب رسيد. يكي از پيشنهادهاي جدي در نشست هفتم، ارايه راهكار منسجم براي افزايش ميزان پاسخگويي كشورهاي در حال توسعه در قبال حفاظت از منابع زيستي و توسعه ذخاير گياهي و جانوري در موزه هاي تاريخ طبيعي بود. شايان ذكر است هشتمين نشست امضاكنندگان كنوانسيون تنوع زيستي سازمان ملل در سال ۲۰۰۶ ميلادي در كشور برزيل برگزار خواهد شد.

پلنگ برفي يكي از نادرترين و مهم ترين گونه گربه سانان است. اين پلنگ در ارتفاعات كوهستاني هيمالاياي پربرف، زندگي مي كند و ديدن آن بسيار مشكل است.
به تازگي يك تيم پژوهشي در نپال، ارتفاعات شمال شرقي هيمالايا، اعلام كرد از زمان احداث منطقه حفاظت شده كانچن جونگا در ۵ سال پيش، حيات وحش منطقه افزايش يافته است.
اين تيم گزارش داد پنج قلاده پلنگ برفي (دو بالغ و سه توله) در ارتفاعات ۴۹۷۰ متري بر سر لاشه يك قوچ ديده شده است. همچنين يك گروه زوار بودايي در راه معبد پاتي بهارا كه درون منطقه حفاظت شده قرار دارد يك ياك (نوعي گاو تبتي) را ديده اند.منطقه حفاظت شده كانچن جونگا ۲۰۳۵ كيلومتر مربع مساحت دارد و در شمال شرقي نپال زير سايه سومين كوه مرتفع جهان با ۸۵۸۶ متر ارتفاع واقع شده است.
در اين منطقه حيواناتي چون پلنگ برفي، پانداي سرخ، مشك گوزن و خرس سياه هيمالايا زيست مي كنند. اين ناحيه كوهستاني از تنوع نژادي و ميراث فرهنگي غني نيز برخوردار است.
با توجه به غناي ميراث طبيعي و ميراث فرهنگي منطقه، برنامه هاي زيادي براي توسعه اكوتوريسم در دست انجام است كه به وضع معيشتي و اقتصادي اهالي، كمك قابل توجهي خواهد كرد.

نشريه «طبيعت Nature »- اعلام كرد تغييرات آب و هوايي پديدآمده در اثر ندانم كاري هاي بشر ممكن است به نابودي بيش از يك ميليون گونه در ۵۰ سال آينده بر روي كره زمين منجر شود.
براساس پژوهشي گسترده در شش منطقه داراي تنوع زيستي بالا در جهان، دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه تا سال ۲۰۵۰ بين ۱۵ تا۳۷ درصد گونه هاي زميني، بسته به ميزان گرماي كره زمين، از بين مي روند. جنيفرمورگان، مدير برنامه تغيير آب و هواي صندوق جهاني حيات وحشWWF ، مي گويد: تغيير آب وهوا كم كم به صورت بزرگترين تهديد قرن حاضر در مي آيد. تنها جواب ممكن براي اين معضل عظيم اين است كه بلافاصله توليد گازهايي كه مشخص شده تغيير آب و هوا به وجود مي آورند (گازهاي گلخانه اي ) متوقف شود.
صندوق جهاني حيات وحش، بخش ويژه اي تحت عنوان «پاور سويچ» ايجاد كرده كه وظيفه آن مبارزه با رهاسازي اين گازها و رسانيدن صنايع به مرحله «صنعت بدون۲ » COتا نيمه قرن حاضر و تشويق كشورهاي صنعتي و در حال توسعه به جايگزين ساختن انرژي تميز به جاي ذغال است.

يكي از كاستي هاي سفر در ايران كمبود جاده است. در كشور ما به ازاي هر نفر ۱/۳ متر جاده داريم. در كشورهاي در حال توسعه اين رقم ۵/۴ متر برآورد مي شود. مثلا تركيه با مساحتي در حدود نصف ايران و جمعيتي تقريبا برابر، به ازاي هر نفر ۶ متر جاده دارد. يعني دو برابر ايران. كانادا هم با ۵/۳۶ متر ۱۲ برابر كشور ما جاده سازي كرده است. وجود جاده باعث تردد و ديدار از مناطق بيشتر است.
آمار ديگري در اينباره مي گويد: كشورهاي در حال توسعه به ازاي هر كيلومتر مربع مساحتشان ۲۱۰ متر جاده سازي كرده اند. در ايران، اين رقم ۸۰ متر است.ما در راه آهن نيز فقيريم. در ايران تنها ۵ هزار كيلومتر راه آهن وجود دارد. به نظر مي رسد استفاده از راه آهن هنوز جنبه سفري پيدا نكرده كه بتواند در برنامه هاي توسعه قرار گيرد.

خطر تغييرات آب وهوايي كه مي  تواند به نابودي بيش از يك ميليون گونه تا سال ۲۰۵۰ بر روي زمين منجر شود، بيش از پيش بشر را متوجه تهديدي كه از جانب گاز۲ CO وجود دارد، ساخته است.
دي اكسيد كربن(CO2 )پرخطرترين گاز دررابطه با گرم شدن كره زمين است و ۳۷ درصد آن توسط نيروگاه هاي توليد برق كه با زغال كار مي كند رها مي شود. جايگزيني انرژي بي ضرر به جاي زغال آلوده كننده مي تواند از آينده مصيبت باري كه در انتظار كره زمين است جلوگيري كند. يكي از انرژي هاي جايگزين باد است. ديگري آب و نيز بيومس و ....
اينكه كشورهاي در حال توسعه و نيز كشورهاي توسعه يافته به سرعت دست به كار شده و ازاستفاده از هرگونه انرژي آلوده كننده صرف نظر كنند احتياج به يك اراده جمعي و توجه همگاني دارد. اولين بخش صنعتي كه بايد دست به كار شود بخش انرژي است.